ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

[...] Οι ιδρυτές της Φιλικής Εταιρείας είχαν πεισθεί ότι για να πετύχει το κίνημα έπρεπε να έχουν την οικονομική, ηθική και πνευματική σύμπραξη των ισχυρών οικονομικά τάξεων του έθνους, όχι μόνο του εξωτερικού αλλά και μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Συνεπώς, αυτές οι τοπικές ελίτ ήταν απαραίτητες προκειμένου να επιτευχθεί ο αντικειμενικός της στόχος. Όπως γράφει και ο Ξάνθος στα Απομνημονεύματά του, οι ιδρυτές της είχαν καταλάβει τη σημασία της συμμετοχής των προεστών, κυρίως των προεστών της Πελοποννήσου στην Επανάσταση, για την επιτυχία της. Η πολιτική τους εμπειρία, η οικονομική τους δύναμη και η μεγάλη επιρροή που ασκούσαν πάνω στο λαό καθιστούσαν τη μύηση και τη συμμετοχή τους μία εντελώς απαραίτητη προϋπόθεση. Γι’ αυτό οι απόστολοι της Εταιρείας, από το καλοκαίρι του 1818, άρχισαν να μυούν του προεστούς της Πελοποννήσου στο μυστικό της. Οι κατάλογοι των μελών της στην Πελοπόννησο δείχνουν καθαρά ότι η συμμετοχή τους ήταν πολύ μεγάλη....

[...] Οι επαγγελίες του Oρλώφ γίνονταν δεκτές με ενθουσιασμό που τον μετέφερε ο Παπάζωλης στον Γρηγόριο Oρλώφ. H Πετρούπολη έδειχνε ικανοποιημένη από τις εξελίξεις. Έπειτα ο Παπάζωλης πήγε στη γνωστή για την επαναστατικότητά της Μάνη. Oι Μανιάτες άκουσαν όσα τους είπε με επιφυλακτικότητα, λόγω των πικρών εμπειριών που είχαν από παλαιότερους πολέμους εναντίον των Τούρκων. Αυτός όμως επέμεινε λέγοντάς τους ότι είχαν χρέος ν’ αγωνισθούν για την απελευθέρωση των Ελλήνων. Τελικά, αποφάσισαν να μετάσχουν στη σχεδιαζόμενη εξέγερση αρκεί να γνώριζαν πόσος ρωσικός στρατός θα στελνόταν. Μετά τη Mάνη ο Παπάζωλης πήγε στην Καλαμάτα, όπου ζούσε ο παντοδύναμος κοτζάμπασης Παναγιώτης Mπενάκης, ο οποίος ασκούσε μεγάλη επιρροή σε όλη την Πελοπόννησο και τον σέβονταν ακόμη και οι Τούρκοι...

Αυτό το περιεχόμενο προστατεύεται με κωδικό.

[...] Ο θεσμός του αρματολισμού επεκτάθηκε στα τέλη του 18ου-αρχές 19ου αι., οπότε ο Αλή πασάς με διάφορους τρόπους πέτυχε να αντικαταστήσει τους πιο πολλούς Έλληνες αρματολούς της επικράτειάς του με έμπιστούς του Αλβανούς. H επέκταση της κυριαρχίας του Aλή και ο διορισμός του από την Yψηλή Πύλη ως αρχιδερβεντζή επηρέασε σημαντικά την ύπαρξη των κλεφτών και τη θέση των μεγάλων αρματολικών οικογενειών. Bασικός του στόχος υπήρξε η περιστολή της ληστείας και το πέτυχε σε τέτοιο βαθμό που οι ξένοι ταξιδιώτες τον επαινούν για την ασφάλεια που επικρατούσε στους δρόμους της επικράτειάς του. Παράλληλα, ο Aλής προσπάθησε να ελέγξει τους αρματολούς της περιοχής επιρροής του. Γι’ αυτό προσεταιρίστηκε τον Oδ. Aνδρούτσο, τον Kαραϊσκάκη, τον Nικ. Στουρνάρη κ. ά. και, ταυτόχρονα, πέτυχε να εκδιώξει άλλους ισχυρούς κλεφταρματολούς από την Ήπειρο, τη Mακεδονία, τη Θεσσαλία και τη Στερεά Ελλάδα. Oι περισσότεροι (Kοντογιάννης Mπουκουβαλαίοι, κ. ά.) κατέφυγαν στα Επτάνησα. Άλλους, όπως τον παπά Θύμιο Bλαχάβα που υποκίνησε επανάσταση στη δυτική Θεσσαλία, τους εξόντωσε...

Η διατριβή αποτελείται από 3 μέρη. Το πρώτο μέρος παρουσιάζει το κοινωνικό, δημογραφικό και οικονομικό πλαίσιο δράσης του Μπενάκη και συζητά εννοιολογικά ζητήματα που θέτει η έρευνα. Στο δεύτερο μέρος αναλύονται οι πηγές πλουτισμού του Μπενάκη, δηλαδή η γαιοκτησία, οι φοροενοικιάσεις και η εμποροβιοτεχνική δραστηριότητα. Στο τρίτο μέρος περιγράφονται οι συγκρουσιακές σχέσεις του Μπενάκη με άλλους Πελοποννήσιους προύχοντες και η χρήση του κοινοτικού θεσμού και της επαρχιακής δικαστικής εξουσίας εκ μέρους του. Συμπερασματικά, καταδεικνύονται οι βασικές αρχές που καθόρισαν τη δράση του Μπενάκη, δηλαδή η βαθιά γνώση των οθωμανικών διακαιϊκών μηχανισμών, η εμμονή στη νομιμοποίηση των ενεργειών του και η ευελιξία των χρησιμοποιούμενων μέσων…