Βρούστι Αργολίδας στην Βενετική απογραφή του 1700.
Το Βρούστι το μνημονεύει ή Βενετική απογραφή του 1700, με 20 οικογένειες. Αλλά τοπωνύμιο Βρούστι μνημονεύεται και σε Βενετικά έγγραφα του 1465 κοντά στην Καρύταινα. Ο Φάσμερ* στο κεφάλαιο περί Αργολίδος δέχεται το Βρούστι ως σλαβικό και ότι σημαίνει τόπο άδενδρο. Αν όμως αυτό ήταν τότε έπρεπε να υπάρχουν πάρα πολλά ίδια τοπωνύμια πού να δηλώνουν τις γυμνές από δένδρα εκτάσεις ή περιοχές. Το πιθανότερο είναι να προέρχεται από το γερμανικό Brust πού σημαίνει στήθος γιατί πραγματικά το ύψωμα της Αργολίδας όπου είναι το Βρούστι μοιάζει με στήθος. Η γερμανική προέλευση του τοπωνυμίου μπορεί να δικαιολογηθεί από το ότι το τοπωνύμιο Βρούστι της Καρύταινας βρίσκεται κοντά και νότια της Φολόης, όπου ο βυζαντινός στρατηγός Στιλίχων* νίκησε και διέλυσε τούς συγκεντρωθέντος εκεί εισβολείς Βησιγότθους μετά το θάνατο του Μ. Θεοδοσίου (395μ.Χ.). Για την προέλευση του Αργολικού χωριού Βρούστι μπορούμε να δεχθούμε με ικανή βεβαιότητα ότι προέρχεται από το αντίστοιχο τής Αρκαδίας, διότι:
Τοπωνύμιο Βρούστι εκτός Αργολίδας και Αρκαδίας πουθενά αλλού δεν βρέθηκε.
Κατά το 1465 το Αρκαδικό Βρούστι ήταν εδαφωνύμιον.
Το Αργολικό Βρούστι πρέπει να εποικίσθηκε από τον Θεόδωρο Παλαιολόγο με εποίκους από το αντίστοιχο Αρκαδικό. Εξ άλλου ή αρβανίτικη ονομασία του όρους Μπαχριάμι (Κορυφή) επί του οποίου υπάρχει το Βρούστι καθώς και άλλα τοπωνύμια του όρους υποδηλώνουν ότι και στο Βρούστι εγκαταστάθηκαν Αλβανοί, ή ότι υπήρχαν στους κατοίκους του και αλβανόφωνοι.
Υποσημειώσεις
* Φάσμερ Μαξ.
Γερμανός γλωσσολόγος και βυζαντινολόγος (1886). Διατέλεσε υφηγητής της ινδογερμανικής γλωσσολογίας στην Πετρούπολη και τακτικός καθηγητής της σλαβικής φιλολογίας στη Λειψία (1921) και στο Βερολίνο (1925).
* Στιλίχων
Βάνδαλος στρατηγός του ρωμαϊκού στρατού, ουσιαστικός κυβερνήτης του δυτικού ρωμαϊκού κράτους. Κέρδισε αρχικά την εύνοια του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α’, του οποίου την ανεψιά Σερήνα πήρε ως σύζυγο. Μετά το θάνατο του Θεοδόσιου ανέλαβε αρχιστράτηγος και επίτροπος του ανήλικου βασιλιά Ονώριου (395 μ.Χ.), στον οποίο έδωσε ως σύζυγο την κόρη του Μαρία. Φιλοδοξούσε να επεκτείνει την κυριαρχία του και στο Ανατολικό κράτος και εκμεταλλεύτηκε την επανάσταση των Γότθων, για να προελάσει στη Μακεδονία. Νίκησε το 396 μ.Χ. τον Αλάριχο στη Φολόη της Ήλιδας και το 403 μ.Χ. τους εκδίωξε από την Ιταλία. Το 406 μ.Χ. αντιμετώπισε με επιτυχία τις επιδρομές των γερμανικών φύλων και συνέλαβε τον ηγεμόνα τους Ραδαγαΐσιο, τον οποίο και θανάτωσε. Τελικά ο Στιλίχων συκοφαντήθηκε ότι ήρθε σε συνεννοήσεις με τον Αλάριχο και θανατώθηκε με διαταγή του Ονώριου το 408 μ.Χ.
Πηγές
-
Ιωάννου Ε. Πέππα, « Μεσαιωνικές σελίδες της Αργολίδος, Αρκαδίας, Κορινθίας, Αττικής », Αθήνα 1990.
Σχολιάστε