ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Σύγχρονος του Αγελάδα ήταν  και ο γλύπτης Αριστομέδοντας ο Αργείος (496 π.χ.) δεινός κι αυτός τεχνίτης ο οποίος εργαζόταν το χαλκό.

Έργα του είναι τα ακόλουθα:

Στη μάχη των Φωκέων κατά των Θεσσαλών που έγινε την 70^η  Ολυμπιάδα, οι Φωκείς είχαν αρχηγό του ιππικού τους τον Δαϊφάντη, του πεζικού τον Ροίο  Αμβρωσέα ενώ τη μεγαλύτερη θέση ανάμεσα στους άρχοντες κατείχε ο μάντης Τελλίας στον οποίο είχαν αποθέσει την ελπίδα της σωτηρίας τους. Επικράτησαν με σημαντική νίκη και έτσι οι Φωκείς έστειλαν ανάμεσα στα άλλα αφιερώματα προς τον Απόλλωνα των Δελφών και τα αγάλματα των στρατηγών που προαναφέρθηκαν , του μάντη και των ντόπιων ηρώων. Αυτά ήταν έργα του  Αριστομέδοντα.

Ο Αριστομέδοντας, γύρω στην 72^η ολυμπιάδα δούλεψε μαζί με τον Αμύκλαιο και τον Χιόνη το θέμα της φιλονικίας του  Απόλλωνα και του Ηρακλή για τον τρίποδα. Πολλές απομιμήσεις του έργου αυτού σώζονται τόσο εγχάρακτες σε αγγεία όσο και ανάγλυφες.  Αυτή η οποία διασώζεται στον πίνακα του Ραγκαβή (Δ, 4)  περιέχει μόνο τα δυο κυριότερα πρόσωπα, τον Απόλλωνα και τον Ηρακλή γύρω από τον Δελφικό ομφαλό. Έχει χαραχτεί, επίσης, πάνω σε μια από τις πλευρές της τριγωνικής βάσης του τρίποδα, η οποία διατηρείται στο μουσείο της Δρέσδης. Έχει ρυθμό πιο άνετο από αυτό των Αιγινίτικων μαρμάρων και προφανώς είναι μεταγενέστερη και πιο εξεζητημένη απομίμηση του αρχαϊκού πρωτοτύπου.

Λίγο πιο μετά από τον Αριστομέδοντα άκμασαν στο Άργος ο Γλαύκος και ο Διονύσιος, αριστοτέχνες του χαλκού. Είναι γνωστοί για ένα αφιέρωμα περιεκτικότατο, το οποίο ο Μίκυθος  από το Ρήγιο, ο οποίος επιτρόπευε τα παιδιά του τυράννου Αναξίλα κι  έπειτα έφυγε στην Τεγέα, αφιέρωσε στην Ολυμπία το 467 ή ,σύμφωνα με άλλους, το 460 εκπληρώνοντας ιερή υπόσχεση για τη σωτηρία του γιου του ο οποίος ήταν φθισικός.

Του Γλαύκου έργα ήταν και τα μεγαλύτερα αγάλματα της Αμφιτρίτης, του Ποσειδώνα και της Εστίας, ενώ ο Διόνυσος είχε κατασκευάσει τα μικρότερα, της Κόρης, δηλ. της Αφροδίτης, του Γανυμήδη και της Άρτεμης, του Όμηρου, του Ησίοδου,  του Ασκληπιού και της Υγείας, έπειτα της προσωποποίησης του αγώνα που κρατούσε αλτήρες  και, τέλος, το άγαλμα του Διόνυσου, του Ορφέα και ενός αγένειου Δία. (Παυσ. 5,26,3 και Ηρδ. 7,170).

Σώθηκε μάλιστα κι ένα τμήμα της βάσης του  αναθήματος  με αφιερωματική επιγραφή. (arch. zeit. 1879 σελ.  150). Από τα έργα αυτά του Διονύσιου γνωρίζουμε μόνο τη βάση του αναθήματος. Ο Διονύσιος, εκτός από τα  έργα στα οποία έχουμε αναφερθεί κατασκεύασε και άλλα μικρότερα αναθήματα και, επιπλέον, τον Ηρακλή ο οποίος σκοτώνει το λιοντάρι της Νεμέας και τη Λερναία Ύδρα και το σκυλί- φρουρό του Άδη και τον Ερυμάνθιο κάπρο· επίσης κι ένα άλογο με ηνίοχο, αφιερώματα του Φόρμη στην Ολυμπία.

Ιωάννου Κ. Κοφινιώτου, «Ιστορία του Άργους από των Αρχαιοτάτων χρόνων μέχρις ημών », σελ. 257 – 258.  Εν Αθήναις, Τυπογραφείον ο «Παλαμήδης» 1892. Επανέκδοση, Εκδόσεις  «Εκ Προοιμίου», Άργος, 2008. 

 Απόδοση στην Νεοελληνική: Γιώργος Τασσιάς