ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Γεννήθηκε την 4-12-1904 στο χωριό Ήρα Αργολίδας, σε πολυμελή αγροτική οικογένεια. Αδελφός του ο γυμνασιάρχης και συγγραφέας Ηλίας Δωροβίνης. Ο πατέρας του εκπατρίστηκε στην περιοχή του Σωλτ Λαίηκ Σίτυ των ΗΠΑ και δούλεψε για μια εικοσαετία σε μεταλλευτικές επιχειρή­σεις. Πρόγονός του ο αγωνιστής της επανάστασης Αγγελής Δωροβίνης (Ντοροβίνης) και στην ευρύτερη οικογένεια ο έμπορος και μέλος της Φιλικής Εταιρείας Κωνσταντής Ντοροβίνης, μέλος της πρώτης επανα­στατικής επιτροπής («Κατζελλαρίας») του Άργους, τον Απρίλιο 1821.

Τελειώνει από τους πρώτους στη νέα Οδο­ντιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθη­νών, ως χειρούργος Οδοντίατρος, και παίρ­νει και το δίπλωμα του παθολόγου. Αποφα­σίζει και εγκαθίσταται στο Άργος τον Φεβρουάριο του 1927 και στις 8 Απριλίου του ιδίου έτους αρχίζει να λειτουργεί το δικό του ιατρείο. Υπήρξε από τους θε­μελιωτές της επιστημονικής Οδοντιατρικής στο νομό Αργολιδοκορινθίας, τότε, όπου το επάγγελμα ασκούσαν εμπειροτέχνες («πρακτικοί») οδοντίατροι. θεράπευ­σε ανελλιπώς την επιστήμη του μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1970. Επιστημονικές εργασίες του δημοσίευσε σε περιοδικά της ειδικότητάς του.

Ήταν και από τους πρώτους οδοντιάτρους στο νομό που ενθάρρυναν την προσφυγή σε ορθοδοντικές μεθόδους. Παράλληλα, με διαλέξεις και ομιλίες του προήγαγε την εκλαϊκευμένη οδοντιατρική γνώση στο κοινωνικό σώμα, σε εποχή που αυτό, από μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, θεωρείτο περιττή «πολυτέλεια». Συμμετείχε ως ιδρυτικό μέλλος στη δημιουργία του προοδευτικού συλλόγου «Νέα Ζωή» στο ‘Αργος, προπολεμικά, και υπήρξε ο ιδρυτής της «Υπαίθριας Ζωής» στο ‘Αργος, που προήγαγε την ιδέα της φυσιολατρίας και του συλλογικού εκδρομισμού στην περιφέρεια της Αργολίδας. Ενεργό μέλος υπήρξε, μετέπειτα, και σε άλλα κοινωφελή σωματεία.

Στην πολιτική, διετέλεσε ενεργός πολίτης και αγωνιστής στη δη­μοκρατική παράταξη. Δέχθηκε τις πρώτες διώξεις επί δικτατορίας του Μεταξά. Τον Οκτώβριο του 1944 ήταν ο πρώτος δήμαρχος της Απελευθέρωσης στο Άργος, με υπόδειξη όχι μόνο των αντιστασιακών οργανώσεων αλλά και πολιτών κάθε πολιτικής παράταξης. Μέχρι τον Ιανουάριο του 1945 έπαιξε ενεργό ρόλο στις πρώτες προσπά­θειες ανασυγκρότησης της πόλης από το χάος και τη ναζιστική κατοχή και ανέλαβε το αξίωμα του απαιτώντας – και πετυχαίνοντας με τη συνεργασία και του τότε ιεροκήρυκα και μετέπειτα μητροπο­λίτη Αργολίδας Χρυσόστομου Δεληγιαννόπουλου – την άμεση απελευθέ­ρωση όλων των ομήρων, από οποιουσδήποτε και αν κρατούνταν.

Για τον ρόλο του αυτό «επιβραβεύτηκε» κατά την μετέπειτα ανώ­μαλη περίοδο με σύλληψη, με κράτηση για ένα διάστημα σε αντίσκηνα στο Ναύπλιο (οπότε και υπέστη σοβαρό κλονισμό η υγεία του) και με αδιάκοπες διώξεις. Αργότερα, εξελέγη επανειλημμένα δημοτικός σύμβουλος ‘Αργους και στήριξε, με μια δράκα ανθρώπων τις σπορα­δικές προσπάθειες για ανόρθωση της πόλης. Στον τοπικό τύπο δημοσίευσε κατά καιρούς άρθρα και απόψεις του, ενώ έχει συντάξει σημειώσεις για ιστορικά γεγονότα στην πόλη. Στις 28-4-38 νυμφεύθηκε την Φανή Βασ. Νανοπούλου και απέκτησε δυο παιδιά, τον Βασίλη και την Κατερίνα. Στις 28 Ιουνίου 1992, πέθανε και κηδεύτηκε στο Άργος, ετάφη σε οικογενειακό μνήμα στο χωριό Πυργέλα. 

Πηγή

•  Περιοδικό «Αναγέννηση», τεύχος 301, σελ. 23, Άργος – Ιούλιος, 1992.