Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Posts Tagged ‘Βουλευτές’

Αυτόχθονες και ετερόχθονες


 

 «Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Δημοσιεύουμε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα» επίκαιρο άρθρο του κ. Αλέξη Τότσικα με αφορμή το θέμα της ψήφου των Ελλήνων πολιτών του εξωτερικού.

 

Κατατέθηκε στη βουλή σχέδιο νόμου που δίνει δικαίωμα ψήφου στους Έλληνες της διασποράς. Προβλέπει ότι  όσοι διαμένουν στο εξωτερικό,  Αμερική,  Καναδά, Ευρώπη, Νότιο Αφρική, Αυστραλία, είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους του Ελληνικού κράτους, έχουν οικογενειακή μερίδα στον τόπο καταγωγή τους, διατηρούν ελληνικό διαβατήριο ή ελληνική ταυτότητα, έχουν επενδύσει χρήματα στην Ελλάδα και πληρώνουν φόρους, έχουν δικαίωμα ψήφου στις εθνικές εκλογές από τον τόπο κατοικίας τους. Ανάμεσά τους σπουδαστές εξωτερικού, πρόσφατοι μετανάστες, εκατοντάδες χιλιάδες νέοι επιστήμονες, που μετανάστευσαν στη διάρκεια της περασμένης δεκαετίας, και ομογενείς 3ης και 4ης γενιάς με ελληνική ιθαγένεια και δεσμούς με την πατρίδα.

Μιλάμε για Έλληνες με δικαίωμα ψήφου που μπορούν να ψηφίσουν, αν την ημέρα των εκλογών βρίσκονται στην Ελλάδα, αλλά μέχρι σήμερα δεν έχουν δυνατότητα ψήφου από την χώρα που κατοικούν. Ο τελευταίος νόμος 4648/2019 δίνει δικαίωμα ψήφου στους Έλληνες του εξωτερικού με την προϋπόθεση παραμονής δύο ετών στην Ελλάδα κατά την τελευταία 35ετία και την υποχρέωση υποβολής φορολογικής δήλωσης κατά το τρέχον ή το προηγούμενο έτος. Οι περιορισμοί αυτοί στερούν το δικαίωμα ψήφου από την χώρα διαμονής τους στο 80% των Ελλήνων που ζουν εκτός συνόρων και είναι γραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, αφού χρειάζεται να κινήσουν γη και ουρανό για να βρουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά. Παρόλα αυτά δύσκολα θα συγκεντρωθούν τα 2/3 των ψήφων του ελληνικού κοινοβουλίου, για να αρθούν οι περιορισμοί αυτοί. Προκύπτει έτσι ένας διαχωρισμός των Ελλήνων πολιτών σε δύο κατηγορίες, πολίτες εσωτερικού και πολίτες εξωτερικού, ο οποίος θυμίζει τη διαμάχη ανάμεσα σε «αυτόχθονες» και «ετερόχθονες» του 19ου αιώνα. Αξίζει μια αναδρομή στην ιστορία αυτού του διαχωρισμού.

Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας το 1830 ως τα όρια Παγασητικού – Αμβρακικού, πολλοί Έλληνες από περιοχές που παρέμειναν υπό οθωμανική κατοχή μετακινήθηκαν στην ελεύθερη Ελλάδα. Το Α’ Προσωρινό Πολίτευμα της Ελλάδος που ψήφισε η Α’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου (1822) όριζε ότι «όσοι έξωθεν ελθόντες κατοικήσωσιν εις την επικράτειαν της Ελλάδος εισίν όμοιοι με τους αυτόχθονας κατοίκους ενώπιον των Νόμων». Το σύνταγμα του Άστρους επίσης όριζε ότι μπορεί να πολιτογραφηθεί Έλληνας όποιος αποκτήσει μέσα σε πέντε χρόνια κτήματα, σπίτια ή άλλα ακίνητα στην Ελλάδα. Οι προβλέψεις αυτές έδωσαν τη δυνατότητα να εγκατασταθούν στην ελεύθερη Ελλάδα με δικαίωμα πολίτη πολλοί Έλληνες από τις αλύτρωτες περιοχές, που διώκονταν από τους Τούρκους, γιατί μετείχαν σε επαναστατικά κινήματα, ή είχαν δυνατότητα να αποκτήσουν περιουσία στην ελεύθερη Ελλάδα.

 

Ludwig Michael von Schwanthaler. Η Εθνική Συνέλευση στην Επίδαυρο. Απεικονίζεται η στιγμή της ορκωμοσίας των πληρεξουσίων μπροστά στο «Προσωρινόν πολίτευμα της Ελλάδος» (1η Ιανουαρίου 1822). Τοιχογραφίες του Μεγάρου της Βουλής, αίθουσα των Υπασπιστών, βόρειος τοίχος.

 

Οικονομική δυνατότητα όμως να αποκτήσουν ακίνητη περιουσία στην ελεύθερη Ελλάδα δεν είχαν οι εξαθλιωμένοι των υπόδουλων περιοχών, αλλά όποιος μπορούσε να φέρει κεφάλαια στη χώρα. Οι «ετερόχθονες» της διασποράς που επένδυσαν και πολιτογραφήθηκαν  Έλληνες ήταν κατά τεκμήριο πλούσιοι και μορφωμένοι και ήταν επόμενο να καταλάβουν σημαντικές και προσοδοφόρες θέσεις του κρατικού μηχανισμού. Δημιουργήθηκε έτσι μια σύγκρουση ανάμεσα σε αυτόχθονες (Έλληνες γεννημένους σε περιοχές που εντάχθηκαν στο ελληνικό κράτος) και ετερόχθονες (Έλληνες γεννημένους σε περιοχές που βρίσκονταν έξω από τα σύνορα του ελληνικού κράτους) με επίδικο το κράτος και τους μηχανισμούς του. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Μήτσας ή Μήτζας Σταμάτης (Καστρί Ερμιονίδας 1798 ή 1800 – Αθήνα, 27 Φεβρουαρίου 1874)


 

Προσωπογραφία του Σταμάτη Μήτσα, ελαιογραφία σε μουσαμά (0.52 x 0.61 m). Άγνωστος δημιουργός. Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

Ο Σταμάτης Μήτσας ή Μήτζας, προεπαναστατικός ένοπλος, στρατιωτικός και πολιτικός της επαναστατικής και οθωνικής περιόδου, γεννήθηκε περί το 1800 στο Καστρί (σημερινή Ερμιόνη). Ήταν γιος του Αδριανού Μήτζα και της Θεοδώρας, το γένος Σαρρή από το Κρανίδι και μικρότερος αδελφός του Γιάννη Μήτσα Όταν πέθανε ο πατέρας του, σπογγαλιέας στο επάγγελμα, την κηδεμονία του όπως και του αδελφού του, Γιάννη, ανέλαβε «ο εκ μητρός πάππος τους».

Συμμετείχε εξαρχής στον Αγώνα, ως υπαρχηγός στο σώμα του αδελφού του, που απαρτιζόταν από ένοπλους της επαρχίας Ερμιονίδας και έλαβε μέρος σε σειρά μαχών καθόλη τη διάρκεια του Αγώνα.

Διακρίθηκε στην πολιορκία του Παλαμηδίου όπου κατά τον Οικονόμου αναρριχήθηκε πρώτος στην Γιουρούς Ντάπια του φρουρίου στις 30 Νοεμβρίου 1822: «Και αναβάντες εκυρίευσαν αυτήν, πρώτων εισπηδησάντων των Κρανιδιωτών Δ. Ν. Μοσχονησιώτη, [σημ. Βιβλιοθήκης: Εδώ πρόκειται περί λάθους, ο Δημήτριος Μοσχονησιώτης ήταν από τις Κυδωνίες (Αϊβαλί) της Μικράς Ασίας], Μανώλη Σκρεπετού και Κώστα Γκιώνη. Μη φθανούσης της κλίμακος ζώνης διπλής ριφθείσης επί πυροβόλου βοηθεία αυτής, υποβοηθείς από τον Γκιώνην ο εξ Ερμιόνης Σταμάτης Μήτσας αναβάς πρώτος, εβοήθησεν και ηυκόλυνεν την των άλλων ανάβασιν εν οις και τινα γέροντα Κρανιδιώτην ειδήμονα και την πόλην ανοίξαντα, δι ης οι λοιποί εισήλθον».

Πολιτικά ανήκε στην φατρία των Πελοποννησίων στρατιωτικών του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη με τον οποίο συμπαρατάχθηκε στη διάρκεια των εμφύλιων συρράξεων. Το 1827 είχε εκλεγεί δημογέροντας Ερμιόνης.

Κατά την καποδιστριακή περίοδο υποστήριξε το καθεστώς και δραστηριοποιήθηκε πολιτικά συμμετέχοντας ως πληρεξούσιος της επαρχίας του Κάτω Ναχαγέ, στην Ε’ Εθνοσυνέλευση του Άργους και στην επακόλουθη Ε’ Εθνοσυνέλευση του Ναυπλίου (7 και 15 Δεκεμβρίου 1831).

Κατά την περίοδο της βασιλείας του Όθωνα η επιτροπή εκδουλεύσεων τον κατέταξε στην Ζ’ τάξη των αξιωματικών (ανθυπολοχαγός). Με τον βαθμό αυτό εντάχθηκε στην 9η Τετραρχία Αργολιδοκορινθίας της Βασιλικής Φάλαγγας (1836). Στη συνέχεια μετακινήθηκε στην 1η Τετραρχία με τον βαθμό του ταγματάρχη (1845), ενώ του απονεμήθηκε ο αργυρός σταυρός του Τάγματος του Σωτήρος και το αργυρό αριστείο του Αγώνα (1845). Ως ταγματάρχης ανέλαβε φρούραρχος Λαυρίου και μερίμνησε για την ευταξία της περιοχής και την περιστολή της ληστείας.

Οπαδός της «Μεγάλης Ιδέας», έλαβε μέρος στο αλυτρωτικό κίνημα της Θεσσαλίας (1854) ως επικεφαλής πολυάριθμου σώματος εθελοντών, στο οποίο συμμετείχε και ο γιος του Αντώνης. Αποστρατεύτηκε τον Δεκέμβριο του 1856 με τον βαθμό του συνταγματάρχη.

 

Προτομή του Σταμάτη Μήτσα στην Ερμιόνη.

 

Κατά την οθωνική περίοδο ανέπτυξε παράλληλα και έντονη πολιτική δραστηριότητα. Επανειλημμένα εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος και διετέλεσε Πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Ερμιόνης (1845-1865). Περαιτέρω, το 1850 εκλέχτηκε βουλευτής Ερμιονίδας, θέση την οποία διατήρησε μέχρι το 1862, επικρατώντας σε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις. Συγκεκριμένα διετέλεσε βουλευτής κατά την Γ΄ (30-10-1850/27-10-1853), την Δ΄ (30-10-1853/28-10-1856), την Ε΄ (7-12-1856/24-5-1859), την Στ΄ (29-10- 1859/16-11-1860) και την Ζ΄ βουλευτική περίοδο (15-2-1861/11-9-1862).

Πιστός Οθωνιστής, αντέδρασε στην επανάσταση του 1862 για την εκθρόνιση του Όθωνα και οργάνωσε αντεπανάσταση στην Ερμιόνη, η οποία, ωστόσο, κατεστάλη. Έκτοτε ο Σταμάτης αποχώρησε από την πολιτική δράση.

Πέθανε την Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου στην Αθήνα σε ηλικία 74 ετών. Τον επιτάφιο λόγο εκφώνησε ο καθηγητής της Λαογραφίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Νικόλαος Πολίτης.

Με τη γυναίκα του Μαρία (το οικογενειακό επώνυμό της είναι άγνωστο) απέκτησαν δύο γιους, τον Αδριανό και τον Αντώνη, και μία κόρη τη Θεοδότα, μητέρα του δημάρχου Αθηναίων Σπύρου Μερκούρη.

 

Βιβλιογραφία


  • Γενικά Αρχεία του Κράτους, «Αρχείο οικογένειας Μήτσα», [https://greekarchivesinventory.gak.gr/index.php/35-2
  • Βουτσίνος Γεώργιος, Μητρώον Ερμιονέων Αγωνιστών…, Αθήνα, 2005.
  • Ησαΐας Αγγ. Ιωάννης, Ιστορικές σελίδες του Δήμου Ερμιόνης, Αθήνα 2005.
  • Μάλλωσης Ηρ. Ιωάννης, Η εν Ερμιόνη Γ΄ Εθνοσυνέλευσις, Αθήνα 1930.
  • Μητρώο Πληρεξουσίων, Γερουσιαστών και Βουλευτών, 1822 – 1935, «Βουλή των Ελλήνων», Αθήνα 1986, σ. 28, 31, 52, 136.
  • Οικονόμου Μιχαήλ, Ιστορικά της Ελληνικής Παλιγγενεσίας…, Αθήνα 1873.
  • Παρασκευόπουλος Γ. Παναγιώτης, Ακτίνες και Νέφη, Αθήνα 1932.
  • Σπετσιώτης Μ. Γιάννης- Ντεστάκου Δ. Τζένη, Η εκπαίδευση στην Ερμιόνη κατά την Καποδιστριακή και Οθωνική περίοδο 1829-1862, Αθήνα 2016.
  • Σπηλιάδης Νικόλαος, «Απομνημονεύματα» Τομ. Γ΄, Αθήνα 2007.
  • Χρυσανθόπουλος Φώτιος, Βίοι Πελοποννησίων…, Αθήνα 1888, σ. 67.

 

Γιάννης Μ. Σπετσιώτης Τζένη Δ. Ντεστάκου

 

Διαβάστε ακόμη:

 

Read Full Post »

Παπαϊωάννου Δημήτριος Χρ. (1908-1987)


 

Δημήτριος Χρ. Παπαϊωάννου (1908-1987)

Δημήτριος Χρ. Παπαϊωάννου, βουλευτής Αργολίδας, ήταν γεωπόνος και τεχνικός επιθεωρητής της ΑΤΕ (Αγροτικής Τράπεζας). Γεννήθηκε στην Προσύμνη Αργολίδας και σπούδασε στην Ανωτάτη Γεωπονική Σχολή της Αθήνας. Διορίστηκε γεωπόνος υποκαταστημάτων ΑΤΕ Λακωνίας και Κυθήρων (1935) και μετά από δύο χρόνια μετατέθηκε στο Άργος, εξυπηρετώντας Αργολίδα, Νεμέα και παραλιακή Κυνουρία. Το 1940-41 υπηρέτησε ως έφεδρος Ανθυπολοχαγός επιχειρήσεων και προήχθη σε υπολοχαγό Οικονομικών Υπηρεσιών. Το 1946 προήχθη σε Τεχνικό Επιθεωρητή ΑΤΕ Ανατολικής Πελοποννήσου (Αρκαδίας, Αργολίδας, Κορινθίας) με έδρα το Άργος. Αργότερα (1949) εργάστηκε ως Διευθυντής της Συνεταιριστικής Βιομηχανίας «ΡΕΑ» για ένα επτάμηνο. Το 1959 με έδρα την Πάτρα είχε ως Τεχνικός Επιθεωρητής και την εποπτεία Αχαΐας, Ζακύνθου, Κεφαλονιάς και Ιθάκης. Το 1963 μετατέθηκε στην Αθήνα ως Γενικός Τεχνικός Επιθεωρητής.

Το 1964 εκλέχτηκε Βουλευτής Αργολίδας με την ΕΚ του Γεωργίου Παπανδρέου και μετά το βασιλικό πραξικόπημα (Ιούλ. 1965) παρέμεινε πιστός στις δημοκρατικές αρχές του και στο κόμμα της ΕΚ. Όμως, δεν μπόρεσε να προωθήσει τα προβλήματα της ιδιαίτερης πατρίδας του ως βουλευτής εξαιτίας του Βασιλιά και των αποστατών της παράταξής του, που μετέβαλε την ΕΚ από κυβέρνηση σε αντιπολίτευση.

Μετά τη μεταπολίτευση έβαλε υποψηφιότητα με το ΠΑΣΟΚ υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου (Νοέμβριος 1974), αλλά δεν εκλέχτηκε. Εκλέχτηκε όμως ως βουλευτής του ΠΑΣΟΚ το 1977. Ανάμεσα στα πρώτα του πολιτικά βήματα ως βουλευτή είναι η επερώτησή του προς τους Υπουργούς Γεωργίας και Εμπορίου για τη μοίρα και την τύχη του πορτοκαλιού (βλ. «Αναγέννηση», φ. 64/14-1-1978, Η μάχη στη βουλή για το πορτοκάλι).

Ο Δημήτριος Παπαϊωάννου σαν αγροτόπαιδο γνώριζε τα προβλήματα της υπαίθρου και στήριξε με κάθε τρόπο τους αγροτοκτηνοτρόφους και αλιείς, είτε ως τεχνικός επιθεωρητής της ΑΤΕ είτε ως βουλευτής. Προώθησε παραγωγικά το δανειακό χρήμα της Πολιτείας, στάθηκε δίπλα στον αγρότη και προσπάθησε να προστατεύσει την τιμή των αγροτικών προϊόντων. Με την κύρια συμβολή του δημιουργήθηκαν και λειτούργησαν με επιτυχία διάφορες συνεταιριστικές βιομηχανίες: Συνεταιριστική Βιομηχανία γάλακτος, Συνεταιριστική Βιομηχανία κονσερβών ΡΕΑ, ελαιουργικοί συνεταιρισμοί, γαλακτοκομικοί συνεταιρισμοί, συνεταιριστικά οινοποιεία, αποφλοιωτήριο ορύζης κ.ά.

 

Πηγή


 

Read Full Post »

Κωτσάκος Μιχαήλ (περ. 1845 – 1913)


 

Μιχαήλ Κωτσάκος – Δημοσιεύεται στην «Ποικίλη Στοά» 16 (1914) σ. 551.

Ο Μιχαήλ Κωτσάκος ήταν δικηγόρος και βουλευτής της επαρχίας Άργους. Καταγόταν από το Ναύπλιο, αλλά πολιτεύτηκε στην επαρχία Άργους, όπου και εκλέχτηκε δύο φορές βουλευτής, το 1892 με το κόμμα του Χαριλάου Τρικούπη, που αναδείχτηκε τότε πρώτο, και το 1899 με το κόμμα του Γ. Θεοτόκη, ο οποίος εξαγγέλλοντας ότι θα συνεχίσει την πολιτική του Χαρ. Τρικούπη, κέρδισε επίσης τις εκλογές. Η επιτυχία αυτή του Θεοτόκη ήταν αναμενόμενη, ύστερα από τον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, την ήττα της ντροπής, που υπέστη η χώρα μας επί πρωθυπουργίας Θ. Δηλιγιάννη και Δημ. Ράλλη. Άλλη μια φορά που ήταν υποψήφιος ο Κωτσάκος, το 1885, δεν είχε εκλεγεί. Τότε αναδείχτηκε πρώτο το κόμμα του Θ. Δηλιγιάννη.

Ο τρικουπικός Μιχ. Κωτσάκος είχε ν’ αντιμετωπίσει σφοδρή πολεμική στο Άργος και για το λόγο ότι δεν ήταν Αργείος. Πολλά δημοσιεύματα στον τοπικό Τύπο αποπνέουν πολιτική εμπάθεια, που φανερώνουν εν μέρει την πολιτική εξαχρείωση της εποχής και δε μας βοηθούν να μορφώσουμε γνώμη για την προσωπικότητα του βιογραφούμενου [1].

Ο Κωτσάκος είχε χρηματίσει αντιπρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Αθηνών [2]. Τα τελευταία χρόνια είχε αποσυρθεί από την πολιτική ζωή και ζούσε ήσυχα στην Αθήνα με τη γυναίκα του Ελένη, το γένος Δαμιανού. Πέθανε στην Αθήνα στις 18 Ιουνίου 1913.

Παραθέτουμε νεκρολογία την οποία δημοσίευσε η εφημερίδα «Δαναΐς», φ. 43/18-7-1913.

 

Μιχαήλ Κωτσάκος

 

«Δεν ήτο βεβαίως χειμαρρώδους ευγλωττίας ανήρ, αλλ’ οι λόγοι του, οι πάντοτε μεμετρημένοι και συνετοί, στηριζόμενοι επί της ερεύνης της αληθείας και του δικαίου, ενεποίουν την δέουσαν εντύπωσιν και εν τοις Δικαστηρίοις και εν τω Κοινοβουλίω. Αναμιχθείς εις την πολιτικήν κατώρθωσεν εντός ολίγου να καταστή ο κυριώτερος πολιτικός παράγων της ιδιαιτέρας αυτού επαρχίας Άργους, επικρατήσας πάντων των παλαιοτέρων εν αυτή πολιτευτών, τινές των οποίων εκέκτηντο πατρόθεν πολιτικήν ισχύν ακαταγώνιστον θεωρουμένην. Ανήρ διαυγούς κρίσεως, λεπτών τρόπων, αξιοπρεπής συνεκράτει εαυτόν επί ανωτέρου τινός επιπέδου μη ενδίδων εις τας βιαίας απαιτήσεις αχαλιναγωγήτου, κραιπαλούσης οχλοκρατίας…».

 

Υποσημειώσεις


[1] Η Φιλοδηλιγιαννική εφημερίδα «Αγαμέμνων» του Ανάργ. Κ. Τημελή συχνά αναφέρεται στον κακό και επικίνδυνο Κωτσάκο και εκφράζεται πολύ επιτιμητικά (βλ. πολλά φύλλα 1893-1894). Τις παραμονές των εκλογών του 1895 εξαπολύει κατά μέτωπον επίθεση: «Μαυρίσατε Κωτσάκον». (φ. 119/14-4-1895).

[2] Βλ. εφ. «Δαναΐς», φ. 43/18-7-1913, σύντομη νεκρολογία.

 

Πηγή


 

 

Read Full Post »

Μάλλωσης Ηρ. Ιωάννης (1890-1949)


 

Ιωάννης Ηρ. Μάλλωσης (1890-1949)

Ο συγγραφέας, ιστορικός και βουλευτής Ιωάννης Μάλλωσης γεννήθηκε στην Ερμιόνη το 1890 και στο χρονικό διάστημα που ακολούθησε μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους διορίστηκε Διευθυντής του Γραφείου Τύπου Θεσσαλονίκης, ενώ στη συνέ­χεια εργάστηκε ως υποδιοικητής των επαρχιών Κιλκίς και Έδεσσας.

Το 1917, με τα δραματικά γεγονότα του Εθνικού Διχασμού, εξορίζεται μαζί με τους Κωνσταντίνο Έσλιν, Ιωάννη Μεταξά, Δημήτριο Γούναρη, Βίκτωρα Δούσμανη, Ίωνα Δραγούμη, Σπυρίδωνα Μερκούρη, Γεώργιο Πεσμαζόγλου, Ιωάννη Σαγιά στο Αιάκειο της Κορσικής.

Διετέλεσε Γραμματέας του Δημητρίου Γούναρη και το 1921 τοποθετήθηκε Διευθυντής των Γραφείων της Βουλής μέχρι το Σεπτέμβριο του 1922. Από το 1924 μέχρι το 1928 εξέδιδε την εβδομαδιαία Πολιτική Επιθεώρηση «Νέα Εποχή».

Στις εκλογές 1932, 1933 και 1935 πολιτεύθηκε στην εκλογική περιφέρεια της ιδιαίτερης πατρίδας του και εκλέχτηκε Βουλευτής Ερμιονίδας. Το Μάιο του 1946 ανέλαβε τη διεύθυνση του Γραφείου Προσωπικού της Βουλής.

Από το συγγραφικό έργο του διακρίνουμε τη δίτομη πολιτική ιστορία του Δημητρίου Γούναρη, τόμος Α΄: 1902-1920, (δεν εκδόθηκε άλλος τόμος), Έκδοση της πολιτικής επιθεωρήσεως «Νέα Εποχή», 1926, το έργο «Μάρτυρες» για τον Κ. Έσλιν και τον Ίωνα Δραγούμη, το «Ο Ίων Δραγούμης εξόριστος» και το έργο «Η εν Ερμιόνη Γ΄ Εθνοσυνέλευση», Αθήνα, 1930.

 

Πηγές


 

  • Εγκυκλοπαίδεια, «Πάπυρος Λαρούς, Γενική Παγκόσμιος Εγκυκλοπαίδεια», Τόμος 9ος,  Εκδόσεις «Επιστημονική Εταιρεία των Ελληνικών Γραμμάτων Πάπυρος», Αθήνα, 1964.
  • Μάλλωσης Ιωάννης, «Η εν Ερμιόνη Γ΄ Εθνοσυνέλευση», Επανέκδοση Δήμος Ερμιόνης, Αθήνα, 2007.

Read Full Post »

Λαμπρυνίδης Μιχαήλ (1850 ή 1851 -1915)


 

Μιχαήλ Λαμπρυνίδης

Μιχαήλ Λαμπρυνίδης: Λόγιος, συγγραφέας, πολιτικός και νομομαθής (διδάκτωρ της νομικής) από το Ναύπλιο. Διετέλεσε βουλευτής Ναυπλίας, σύμβουλος της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας και συγγραφέας ιστορικών μελετών. Ήταν ανεψιός της Καλλιόπης Παπαλεξοπούλου. Εργασίες του δημοσιεύτηκαν σε επιστημονικά περιοδικά της εποχής του και στην εφημερίδα «Αθήναι».

Η Ευτυχία Λιάτα, στον πρόλογό της για την τέταρτη έκδοση της «Ναυπλίας», 2001, σημειώνει: «Ο Μιχαήλ Λαμπρυνίδης, μοιράζοντας τη ζωή του κατά διαστήματα ανάμεσα στο Ναύπλιο και στην Αθήνα, δεν αποκόβεται από τον επιστημονικό περίγυρο, τις πνευματικές ζυμώσεις και τον επαγωγικό διάλογο του κέντρου. Η ευρυμάθεια, η καλλιέργεια και η μεθοδικότητά του θα αποτυπωθούν στο πλούσιο και θεματικά ποικίλο έργο του, που ξεπερνάει κατά πολύ τα τοπικά όρια και επεκτείνεται σε θέματα γενικότερης εμβέλειας, όπως είναι για παράδειγμα οι οικονομολογικές του μελέτες».

Από τα πιο σημαντικά του έργα αναφέρουμε:

  • «Η Ναυπλία από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των καθ’ ημάς»*, ιστορική μελέτη. Εν Αθήναις: Τύποις Εκδοτικής Εταιρείας, 1898.
  • «Οι θεσμοί παρ’ Έλλησιν», Ιστορική επισκόπησις. Εν Αθήναις :Εκ του τυπογραφείου Π. Δ. Σακελλαρίου,1903.
  • « Οι Αλβανοί κατά την κυρίως Ελλάδα και την Πελοπόννησον / Ύδρα –Σπέτσαι. Η χερσόνησος του Αίμου και οι κάτοικοι αυτής (Επίμετρον)».** Εν Αθήναις Τυπογραφείον «Εστία», Κ. Μάϊσνερ και Ν. Καργαδούρη,1907.

 

Υποσημειώσεις


 

* Ένα μόνο χρόνο αργότερα από την έκδοση της «Ναυπλίας» ο Λαμπρυνίδης ξεκινά έρευνα, για την συλλογή νέων στοιχείων, που οδηγεί σε μια δεύτερη γραφή της «Ναυπλίας», επαυξημένης και βελτιωμένης (υπερδιπλάσιας), σε απλούστερη αλλά πάντα κομψή καθαρεύουσα, με σκοπό να κυκλοφορήσει το 1914. Το 1949 η κόρη του συγγραφέα Χαρίκλεια Α. Χαρτουλάρη τη δώρισε στον Προοδευτικό Σύλλογο Ναυπλίου «Ο Παλαμήδης», με το ρητό όρο της δημοσίευσης. Δυστυχώς έως σήμερα παραμένει ανέκδοτη στα συρτάρια του συλλόγου.

** Μία από τις πρώτες απόπειρες ιστορικής σύνθεσης για τον αλβανικό εποικισμό του νοτιοελλαδικού χώρου κατά τους ύστερους βυζαντινούς χρόνους. Ο συγγραφέας,  τοποθετεί την πρώτη αλβανική εγκατάσταση στην Πελοπόννησο μεταξύ των ετών 1370-1380 και εξιστορεί τη συμμετοχή των Αλβανών στους απελευθερωτικούς αγώνες του ελληνικού Γένους μέχρι και την Επανάσταση του 1821. Ασπάζεται την «πελασγική θεωρία», δηλαδή τη «συγγένεια αίματος» και τις «κοινές ρίζες» Ελλήνων και Αλβανών. Οι Αλβανοί «απετέλουν απλούν γένος της αυτής ομοφυλίας». Η πραγματεία του για την «εθνολογική καταγωγή των Αλβανογενών Ελλήνων», όπως ο ίδιος αναφέρει, είχε ιδιαίτερη σημασία την αυγή του 20ού αιώνα, όταν οι εθνικοί ανταγωνισμοί στα Βαλκάνια είχαν κορυφωθεί και η προοπτική συμπερίληψης της (αγέννητης) Αλβανίας στην επικράτεια του ελληνικού κράτους ήταν ακόμη ανοικτή.

 

Πηγές


  • Μιχαήλ Γ. Λαμπρυνίδου, « Η Ναυπλία από των Αρχαιοτάτων Χρόνων μέχρι των καθ΄ ημάς », έκδοση 4η, Ναύπλιο, 2001.
  • Νέλλη Χρονοπούλου – Μάρω Βουγιούκα – Βασίλης Μεγαρίδης, «Οδωνυμικά του Ναυπλίου», έκδοση Δήμου Ναυπλιέων, 1994.
  • Μιχαήλ Γ. Λαμπρυνίδης, «Οι Αλβανοί κατά την κυρίως Ελλάδα και την Πελοπόννησον / ‘Υδρα-Σπέτσαι», Αναστατικές Εκδόσεις, Διονύσιος Νότη Καραβίας, Αθήνα, 1987.

 

Read Full Post »

Ιατρού Ι. Γεώργιος (19ος αι.)


 

Γεώργιος Ιατρού

Γεώργιος Ιατρού του Ιωάννου (19ος αι.): Κτηματίας από το Ναύπλιο, πολιτικός και Δήμαρχος. Διετέλεσε βουλευτής Ναυπλίας κατά την περίοδο 1856-1859. Δεν πήρε μέρος στον αγώνα εναντίον του Όθωνος και αμέσως μετά την καταστολή του κινήματος στο Ναύπλιο, του γνωστού ως «Ναυπλιακά», εκλέχθηκε Δήμαρχος Ναυπλίου το 1862. Παρέμεινε στο δημαρχιακό αξίωμα έως την εκθρόνιση του Όθωνος στις 12 Οκτώβριου 1862. Με τον ήπιο χαρακτήρα του και τη δημοτικότητά του, κατόρθωνε να μετριάζει τις διαφορές που δημιουργούντο κατά την ανώμαλη εκείνη περίοδο, μεταξύ στρατιωτικών και αστυνομικών.

 

Πηγή


  • Νέλλη Χρονοπούλου – Μάρω Βουγιούκα – Βασίλης Μεγαρίδης, «Οδωνυμικά του Ναυπλίου», έκδοση Δήμου Ναυπλιέων, 1994.

 

Σχετικά θέματα:

Read Full Post »