Δαγρέ Ευλογία (1926-2009)
Ευλογία Δαγρέ, ηγουμένη της ιεράς μονής του Αγίου Χαραλάμπους Καλαμακίου Κορινθίας, απόγονη του καπετάν Γιαννάκου Δαγρέ.
Κοιμήθηκε και τάφηκε την επόμενη στις 2 Απριλίου 2009 στο μοναστήρι του Αγίου Χαραλάμπους Κορινθίας η ηγουμένη της μονής αδελφή Ευλογία, κατά κόσμον Δήμητρα Ε. Δαγρέ. Ήταν μια σεμνή τελετή που χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Κορινθίας Διονύσιος Μάνταλος αλλά και πλήθος ιερέων από τις μητροπόλεις Κορινθίας και Αθηνών. Με σεβασμό στην μνήμη της και εκπληρώνοντας την υπόσχεση μου θα προσπαθήσω να παραθέσω τα στοιχεία που εκείνη που μου είχε καταθέσει και να συντάξω το βιογραφικό της.
Η γερόντισσα γεννήθηκε το 1926 στο Μερκούρι Καρυάς. Ο πατέρας της ήταν ο Ευάγγελος Δημητρίου Δαγρές και μητέρα της η Αναστασία Καπετάνιου από το Μερκούρι. Από την παιδική της ηλικία είχε έντονες τις θύμισες και τις περιγραφές που αφορούσαν τον προγονό της, ήρωα της επανάστασης Γιαννάκο Δαγρέ από την Καρυά. Οι λέξεις Ελλάδα, ελευθερία, είχαν για εκείνη ιδιάζουσα σημασία ακόμη και το άκουσμα του Εθνικού μας ύμνου της πλημμύριζε τα μάτια με δάκρυα και κάθε φορά έφερνε στο νου της την καταγωγή της που την γέμιζε περηφάνια.
Πριν ακόμη συμπληρώσει την πρώτη δεκαετία της ζωής της υιοθετήθηκε από την οικογένεια Τσεβελέκου στο Ναύπλιο. Η παιδική της ηλικία το 1940 – 1941 δεν την εμποδίζει να προσφέρει μεγάλο εθνικό έργο. Μεταφέρει μηνύματα από κρυμμένο ασύρματο που χειρίζονται Άγγλοι μέσα στο Ναύπλιο, στους Έλληνες αξιωματικούς . Είναι σημαντικές πληροφορίες με κινήσεις Ιταλό – Γερμανών , με πολεμικά εργαλεία και αριθμό στρατιωτών, που στέλνονται στα στρατηγεία Μέσης Ανατολής, αλλά και εντολές που έρχονται από εκεί για το κατασκοπευτικό δίκτυο στον ελληνικό χώρο.
Μεγαλωμένη και γαλουχημένη σε οικογένεια με χριστιανικές αρχές εκφράζει την επιθυμία να ακολουθήσει την μοναχική ζωή. Με το τέλος του πολέμου το 1947 εγκαταλείπει το κοσμικό περιβάλλον και φτάνει στην γυναικεία μονή της Λέχοβας Κορινθίας. Έπειτα από δέκα τέσσερα χρόνια σκληρής ασκητικής ζωής η κλονισμένη υγεία της δεν της επιτρέπει να συνεχίσει την παραμονή της στη Λέχοβα. Δεν επιθυμεί να αποσπάσει τις άλλες αδελφές της μονής από το χριστιανικό τους έργο ούτε να επιστρέψει στην οικογένειά της που την περιμένει με ανοιχτές αγκαλιές. Παρακαλεί τον τότε μητροπολίτη Κορίνθου Προκόπιο να της επιτρέψει να τοποθετηθεί στο έρημο εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους ως νεωκόρος. Αυτό επιτυγχάνεται το 1961. Από τότε ως την ημέρα που οι σωματικές της δυνάμεις την εγκατέλειψαν κατάφερε με πολύ σκληρή δουλειά αλλά και με την βοήθεια όλων των συγγενών της να στήσει την ιερά μονή Αγίου Χαραλάμπους , να την επεκτείνει, και να θεμελιώσει τον ναό του Αγίου Στεφάνου και τα παρεκκλήσια των αγίων Ακύλα, Πρίσκιλλας και Τρύφωνα, συμπληρώνοντας εξήντα δύο χρόνια μοναχικής ζωής. Το σημαντικότερο της έργο ήταν ότι κατάφερε οι άνθρωποι στο μοναστήρι να βρίσκουν πραγματική θαλπωρή αγάπη και ελπίδα. Με περίσσια αγάπη και σεβασμό δέχθηκε και τον υπερήλικα ιερομόναχο Αγαθάγγελο Μπλάτσο από το Κουτσοπόδι τον οποίο εξυπηρέτησε και γηροκόμησε για μια οκταετία.
Η σεμνότητά της, η ταπεινοφροσύνη, ο σεβασμός και η αφοσίωσή της στο θεό όλα αυτά τα χρόνια της έχουν ανοίξει το δρόμο για τα τις ουράνιες αγκαλιές. Να ευχηθώ την εξ ύψους παρηγορία στους αδελφούς, τα συγγενικά πρόσωπα αλλά και στις αδελφές της μονής Μαγδαληνή και Σοφία που βαδίζουν στα βήματά της γερόντισσας συνεχίζοντας το θεάρεστο έργο της.
Ελένη Φλέσσα
Πηγές
- Προσωπικό αρχείο Γερόντισσας Ευλογίας
- Το ιερό ησυχαστήριο Αγίου Χαραλάμπους (Ι.Δ.Μπαλαφούτα)
ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ 