Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Posts Tagged ‘Εφημερίδα’

Η Αργολίς – Εφημερίδα

Posted in Τύπος, tagged , , , , , , , on 16 Δεκεμβρίου, 2020| Leave a Comment »

Η Αργολίς – Εφημερίδα

 

Εβδομαδιαία Εφημερίς – Ανεξάρτητον Όργανον των συμφερόντων του Νομού Αργολίδος & Επαρχίας Κυνουρίας. Ναύπλιο και Άργος, 12 Φεβρουαρίου 1956 – 18 Μαΐου 1958, αρ. φ. 1-30. Ιδρυτής – ιδιοκτήτης – διευθυντής – υπεύθυνος: Νικό­λαος Ερρ. Σταυριανόπουλος. Μότο: «Το να κά­νης το καλό, ενώ είναι η μεγαλύτερη υποκειμε­νική αξία, δεν έχει καμία απολύτως αντικειμενι­κήν αξία, εάν ο άλλος δεν είναι ικανός να το δεχθή» (12 Φεβρ. – 29 Απρ. 1956, αρ. φ. 1-10). Άλλοι υπότιτλοι: Εβδομαδιαία Ανεξάρτητος Εφημερίς Νομού Αργολίδος (6 Μαΐου – 24 Ιουν. 1956, αρ. φ. 11-17)· Εβδομαδιαία Ανεξάρτητος Εφημερίς (1 Ιουλ. – 5 Αυγ. 1956, αρ. φ. 18-21)· Εβδομαδιαία Παναργολική Εφημερίς Ελέγχου και Ενημερώτητος (15 Δεκ. 1957 – 18 Μαΐου αρ. φ. 22-30). Εβδομαδιαία (Κυριακή), τετρασέλιδη – ορισμένα φύλλα δισέλιδα – και εξάστηλη, σχήματος 4ου. Τιμή φύλλου: 1,50 δρχ.

Συνδρομές εσωτερικού: 70 δρχ. και 35 δρχ. (εξαμηνι­αία). Συνδρομές εξωτερικού (ετήσια): αρχικά 15 δολ. ΗΠΑ και από 25 Μαρτ. 1958 (αρ. φ. 25) 10 δολ. (ετή­σια) Γραφεία: «Εν Ναυπλίω: Οδός Βασιλίσσης Όλγας 21 [και Ασκληπιού 31 από 15 Δεκ. 1957, αρ. φ. 22]. Εν Αργεί: Πλατεία Αγίου Πέτρου». Τυπογραφείο: Νικο­λάου Χρ. Σκουτέρη στην Κόρινθο (12 Φεβρ. – 3 Ιουν. αρ. φ. 1-15 και 25 Μαρτ. 1958. αρ. φ. 25), Νικ. Σακουλίδη στην Αθήνα (1 Ιουλ. 1956, αρ. φ. 18). Ιωάννη Γιάνναρη στην Κόρινθο (29 Ιουλ. – 5 Αυγ. 1956, αρ. φ. 20-21), Σπυρ. Γεωργόπουλου στην Κόρινθο (15 Δεκ. αρ. φ. 22) και Ευαγγ. Τσαγκαράκη στη Νίκαια (2 Μαΐου 1958, αρ. φ. 28).

Μοναδική της φιλοδοξία αποτελεί η προά­σπιση των καταπατημένων συμφερόντων του νο­μού και η ευημερία των κατοίκων, δημιουργώντας ταυτόχρονα «μίαν παράδοσιν του ελευθέρου και αδεσμεύτου τύπου» (12 Φεβρ. 1956, αρ. φ. 1). Το ενδιαφέρον της εστιάζεται κυρίως στην πολιτική πραγματικότητα. Πλήρως εναρμονισμένη με το μετεμφυλιοπολεμικό κλίμα, εξαπολύει επίδεση εναντίον του «Κόκκινου λέοντος» που «καραδοκεί την εύθετον στιγμήν διά να πλήξη τας σάρκας μας».

Παράλληλα, καθώς κυκλοφορεί παραμονές εκλογών, φαινομενικά καλύπτει εξίσου τις περιο­δείες όλων των Κεντρώων και Δεξιών κομμάτων εντούτοις φροντίζει να προβάλλει εντέχνως τον υποψήφιο της αρεσκείας της («Η προεκλογική κίνησις εις τον Νομόν Αργολίδος. Η “ορφανή” υποψηφιότης του κ. Μανιαδάκη», 12 Φεβρ. 1956. αρ. φ. 1).

 

Η Αργολίς

 

Η θεματική είναι κατά κύριο λόγο στραμ­μένη προς την τοπική κοινωνία και τα ζητήματά της, χωρίς όμως να αποκλείεται το ενδιαφέρον και για τα ευρύτερα πολιτικά ζητήματα. Έτσι, η «με­γάλη έρευνα της Εφημερίδος μας», την οποία εγκαινιάζει το πρώτο φύλλο, έχει ως δέμα «τα διά­φορα ζωτικά προβλήματα της περιφερείας μας», για να ακολουθήσει η πραγμάτευση του εξηλεκτρι­σμού, αλλά και του ζητήματος της Κύπρου.

Πα­ράλληλα, περιλαμβάνει ειδήσεις τοπικές, κοινωνι­κές και αστυνομικές, ρεπορτάζ για τα οικονομικά ζητήματα της περιοχής, αθλητικά και πολιτιστικά νέα. Δίνει συμβουλές στη γυναίκα, αλλά και στον αγρότη. Φιλοξενεί άρθρα επετειακά, ιστορικού, λογοτεχνικού ή θρησκευτικού περιεχομένου, βιβλιοκρισίες, λογοτεχνικά και περιηγητικά κείμενα σχετικά με την περιοχή. Δημοσιεύει ακόμη ποιήματα και επιστολές αναγνωστών, μικρές αγγελίες και προεκλογικές καταχωρήσεις υποψήφιων βου­λευτών (συνοδευόμενες από φωτογραφίες τους) ή μετεκλογικά ευχαριστήρια. Η ύλη αυτή καταχωρί­ζεται σε αντίστοιχες στήλες. Η επανακυκλοφορία της εφημερίδας το 1958 όμως σημαίνει κατάργηση των περισσότερων από τις στήλες αυτές και κα­θιέρωση νέων.

Το όνομα που σταθερά υπογράφει άρθρα, ιδίως στα πρώτα φύλλα, είναι του ιδιοκτήτη Νικόλαου Σταυριανόπουλου. Σ’ αυτόν μάλλον πρέπει να αποδοθούν και τα κατοπινά άρθρα που φέρουν την υπογραφή «Η Αργολίς». Εμφανίζονται όμως ως υπογραφές και άλλα ονόματα, ψευδώνυμα ή αρ­χικά ονομάτων, τα περισσότερα από τα οποία σπανίως επανεμφανίζονται («Χρυσόστομος Δεληγιαννόπουλος, Αρχιμ. – Ιεροκήρυξ Αργολίδος», Τάκης Ζαβαλιέρης, ο «εν Αθήναις συνεργάτης μας» Γε­ώργιος Βελαχουτάκος, X. Χάρης, Σταύρος Χουντάλας,  Ορέστης Σχοινάς, Καλλιόπη Κορδοπάτη, Γιάνκος Κουτσούκος. Μιχάλης Χελιώτης. «ο Γεω­πόνος Γεωργικών Εφαρμογών Αν. Στ. Μπουχούτσος», «Ο Παρασκηνιακός», «Ν.Γ.Χ.» ή «Χ.Χ.»).

Είναι ενδιαφέρον ότι η σύνταξη απευθύνει πρόσκληση σε όσους από τους αναγνώστες θέ­λουν να γίνουν ανταποκριτές «εις τας πόλεις και τα χωρία της Αργολίδος ή αλλαχού», να απευ­θυνθούν για το σκοπό αυτό στα γραφεία της. Αναφέρει επίσης ότι διανέμεται τόσο εντός του ομώνυμου νομού όσο και στην Αθήνα και τον Πει­ραιά. Εντούτοις αντιμετωπίζει οικονομικά προ­βλήματα και διακόπτει την κυκλοφορία της (5 Αυγ. 1956, αρ. φ. 21). Επανακυκλοφορεί όμως στις 15 Δεκ. 1957 (αρ. φ. 22) με ανανεωμένη ύλη, αλλά κλείνει την Κυριακή μετά τις εκλογές του Μαΐου 1958, δημοσιεύοντας λεπτομερώς τα απο­τελέσματα.

 

Σπύρος Ταλιέρης

Φιλόλογος – Εκπαιδευτικός

Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών, «Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου 1784-1974», τόμος Α΄, Αθήνα, 2008

 

Διαβάστε ακόμη:

 

 

Read Full Post »

Η Ηώς (1830-1831)

Posted in Τύπος, tagged , , , , , , on 21 Οκτωβρίου, 2020| Leave a Comment »

Η Ηώς (1830-1831)

 

Σύγγραμμα περιοδικόν ασχολούμενον περί την φιλολογίαν, φιλοσοφίαν, περί τας επιστήμας, τέχνας, γεωργίαν, εμπόριον κ.λπ. Ναύπλιο, 1 Φεβρ. 1830 – 25 Απρ. 1831, αρ. τχ. 1-17, με διακοπές. Εκδότης: Εμ. Αντωνιάδης.

Κάτω από τον τίτλο τα ακόλουθα: «Εκδίδεται άπαξ της εβδομάδος. Τιμάται κατ’ έτος Φοίνικες 25, καθ’ εξαμηνίαν Φοίνικες 12½. Εν Ναυπλίω 1 Φεβρουάριου 1830». Μότο: «Πενίαν και ατιμίαν αφαιρείται η παιδεία». Παρά το γεγονός ότι σε κάθε τεύχος ο εκδότης δηλώνει ότι το περιοδικό είναι εβδομαδιαίο, η Ηώς κυκλοφορούσε άρρυθμα: (αρ. τχ. 1, 1 Φεβρ. 1830· αρ. τχ. 2, 15 Φεβρ. 1830· αρ. τχ. 3, 1 Μαρτ. 1830· αρ. τχ. 4, 15 Μαρτ. 1830· αρ. τχ. 5, 25 Μαρτ. 1830· αρ. τχ. 6, 3 Απρ. 1830· αρ. τχ. 7/8, 3 [18] Απρ. 1830. Σε κανονικό εβδομαδιαίο ρυθμό (από το τχ. 9, 23 Αυγ. 1830 έως και το τχ. 15, 4 Οκτ. 1830). Τα δύο τελευταία τεύχη, αρ. 16 και 17 εκυκλοφόρησαν στις 18 και 25 Απρ. 1831, αντιστοίχως και έχουν την ένδειξη «Έτος Β’». Οκτασέλιδη, διαστάσεων 20×14 εκ. Σελιδαρίθμηση: έως και το διπλό τχ. 7/8 της 3ης [18ης] Απρ. 1830, σελιδαρίθμηση κατά τεύχος. Από το τχ. 9 (23 Αυγ. 1830) έως το τχ. 17 (25 Απρ. 1831) σελιδαρίθμηση ενιαία, με τελευταία τη σελίδα 72. Ένας από τους υπάρχοντες τόμους αποτελείται από 17 τεύχη (αρ. τχ. 1-17), συσταχωμένα, ενώ στο χάρτινο εξωτερικό περίβλημα σημειώνονται τα ακόλουθα: «Η Ηώς. Σύγγραμμα περιοδικόν. Εκδιδόμενον εν Ναυπλία κατά το 1830 έτος. Παρά του Κ. Εμ. Αντωνιάδου». Συνδρομές: ετήσια 25 φοίνικες, εξαμηνιαία 12½ φοίνικες. Τυπογραφείο: Εμμ. Αντωνιάδου.

Αντωνιάδης Εμμανουήλ (1791-1863). Δημοσιεύεται στο «Εθνικόν Ημερολόγιον Βρετού», τ. 5, No 1 (1865).

Είναι το πρώτο περιοδικό που εκδόθηκε σε ελεύθερη ελληνική πόλη και αποτελεί μία από τις πρώτες προσπάθειες να αναβιώσει ο περιοδικός Τύπος στην Ελλάδα. Ο Εμ. Αντωνιάδης έχοντας επίγνωση της αξίας και της δύναμης του Τύπου και της τυπογραφίας έφερε και εγκατέστησε στο Ναύπλιο ιδιόκτητο τυπογραφείο στο οποίο από τον Φεβρουάριο 1830 τύπωνε την Ηώ. Στο πρώτο φύλλο ο εκδότης δημοσιεύει δύο σύντομα κείμενα (είναι πολύ πιθανό ότι εκυκλοφόρησαν και αυτοτελώς). Το πρώτο με χρονολογία 1 Φεβρουαρίου 1830 το τιτλοφορεί «Είδησις», και το υπογράφει «ο πολίτης Εμ. Αντωνιάδης». Το δεύτερο χρονολογημένο 4 Φεβρουαρίου 1830, το απευθύνει «Προς τους Λογίους».

Τα δύο αυτά κείμενα απηχούν αφενός τις απόψεις του ως προς την αποστολή και τη σημασία του Τύπου για τη διαμόρφωση υγιούς πολιτικού, κοινωνικού, και πνευματικού βίου και αφετέρου διαγράφουν τα πλαίσια μέσα στα οποία ο εκδότης προτίθεται να κινηθεί για να επιτύχει στο έργο του. Και τα δύο κείμενα βρίσκονται μέσα στο κλίμα του διαφωτισμού, όπως είχε αναπτυχθεί και διαμορφωθεί τις δύο δεκαετίες που προηγήθηκαν από την Επανάσταση: Στην πρόσκλησή του εξάλλου προς όλους τους λογίους, για να συνεργασθούν, επισημαίνει τους λόγους για τους οποίους επεχείρησε την έκδοση της Ηούς: «Ο λόγος είναι περί της ηθικής βελτιώσεως του έθνους», καθώς και για την υποχρέωση των λογίων να συντελέσουν στην πραγματοποίησή του, «σεις δε ως λόγιοι και Διδάσκαλοι, χρεωστείτε παρά πάντας τους άλλους να συντρέξετε εις τον σκοπόν».

Στο ίδιο κείμενο εκφράζει την απόλυτη πίστη και αφοσίωσή του στην συνταγματική τάξη που δημιουργεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την καλή λειτουργία του πολιτεύματος: «αν […] η ελευθερία του τύπου είναι εν εκ των ιερωτέρων δικαιωμάτων του πολίτου Έλληνος, των πασιφανώς διακηρυχθέντων και καθιερωθέντων ενώπιον θεού και ανθρώπων, τα οποία δικαιώματα του πολίτου ως πρώτη και ιερωτέρα βάσις των πολιτικών μας θεσμών, σέβονται καθ’ όλην την έκτασιν των και Κυβερνούντες και Κυβερνώμενοι». Τελευταία και χαρακτηριστική φράση του τελευταίου άρθρου που εδημοσίευσε η Ηώς (αρ. τχ. 17, σ. 72): «Η ευνομία φέρει και την ησυχίαν». (περισσότερα…)

Read Full Post »

Δαναός – Η Εφημερίδα του Συλλόγου Αργείων «Ο Δαναός»

Posted in Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού, tagged , , , , , , , , on 14 Οκτωβρίου, 2020| Leave a Comment »

Δαναός – Η Εφημερίδα του Συλλόγου Αργείων «Ο Δαναός»

  

Tα Χριστούγεννα της 25ης Δεκεμβρίου 1895 τυπώθηκε το πρώτο φύλλο της πέμπτης κατά σειρά Αργείτικης εφημερίδας η οποία μετά από μια πορεία δέκα ετών, το 1905 διέκοψε  την κυκλοφορία της έχοντας ολοκληρώσει τον κύκλο της.

 

Εφημερίς του ομωνύμου Συλλόγου εκδιδομένη κατά Κυριακήν. Άργος, 25 Δεκ. 1895 – 5 Αυγ. 1901, αρ. φ. 1- 125. Διευθυντής: Χρηστός Παπαοικονόμος (25 Δεκ. 1895 – 5 Σεπτ. 1898, αρ. φ. 1- 70 και 27 Μαΐου 1900 – 5 Αυγ. 1901, αρ. φ. 100-125), σχολάρχης, πρόεδρος του Συλλόγου Αργείων ο «Δαναός». Άλλος υπότιτλος: Εφημερίς του ομωνύμου Συλλόγου εκδιδομένη δις του μηνός (1 Ιαν. 1898 – 5 Αυγ. 1901, αρ. φ. 54-125). Εβδομαδιαία και από 1 Ιαν. 1898 δεκαπενθήμερη (αρ. φ. 54), τετρασέλιδη και δίστηλη, διαστάσεων 31×23 εκ. περίπου. Τιμή φύλλου: 10 λεπτά έως και το φ. 71, 23 Σεπτ. 1898· μετά δεν αναγράφεται τιμή. Ετήσιες συνδρομές: εσωτερικού 12 δρχ. και εξωτερικού 5 χρυσά φράγκα· από 1 Ιαν. 1898 (αρ. φ. 54) μειώνεται σε 4 δρχ. για το εσωτερικό και 4 χρυσά φράγκα για το εξωτερικό. Τυπωνόταν στο τυπογραφείο του Ανάργυρου Τημελή, το μοναδικό του Άργους.

Διέπεται από τις αρχές του ομώνυμου συλλόγου. Αποβλέπει κυρίως στην ηθική και πνευματική προαγωγή του λαού και στην υπόδειξη της «αληθούς ευδαιμονίας». Στόχο έχει να μεταδίδει στους απανταχού Αργείους την κοινωφελή εργασία του συλλόγου και τα όσα συμβαίνουν στην επαρχία του Άργους, ώστε να «χρησιμεύση ως σύνδεσμος πατριωτικός».

Εφημερίδα «Δαναός»

Ο τίτλος παραχωρήθηκε από τον I. Υψηλάντη που εξέδιδε παλιότερα τοπική εφημερίδα με την ίδια ονομασία. Δεν ενδιαφέρεται καθόλου για πολιτικά ζητήματα· περιορίζεται σε άρθρα ηθικοθρησκευτικού περιεχομένου, ειδήσεις τοπικού ενδιαφέροντος, πληροφορίες γύρω από τη δράση του συλλόγου ή κείμενα για εκλιπόντες ευεργέτες του, αλλά και ιστορικές μελέτες για τοπικά κυρίως δέματα. Ο Δαναός αναφέρει ότι η κάλυψη της ύλης εναπόκειται στη φιλόφρονη συνδρομή άρθρων και πληροφοριών εκ μέρους των αναγνωστών. Τα περισσότερα άρθρα είναι ανυπόγραφα· παρουσιάζονται όμως τα ονόματα του Δημοσθένη Δ. Δεσμίνη και του αντιπροέδρου του συλλόγου Δ. Κ. Βαρδουνιώτη.

Συχνά τα φύλλα κυκλοφορούν διπλά, παραμένοντας όμως πραγματικά διπλά (οχτασέλιδα, όπως στις 10 Ιαν. 1899, αρ φ. 88/89). Ο πόλεμος του 1897 επιβάλλει διακοπή της έκδοσης (με την επιστράτευση κλείνει προσωρινά το τυπογραφείο ελλείψει εργατών). Η εφημερίδα όμως «επανέρχεται» με «μεταρρυθμίσεις τινάς εις την έκδοσιν», που σημαίνουν την «δεκαπενθημερίαν» και ανάλογη ελάττωση της συνδρομής. Ταυτόχρονα όμως υπογραμμίζεται στους Αργείους και στους φίλους του συλλόγου ότι σ’ αυτούς εναπόκειται να ενισχύσουν την εκδοτική προσπάθεια, ώστε να ξαναγίνει εβδομαδιαία. Η ενίσχυση αυτή όχι μόνο δεν ήρθε, αλλά η μη καταβολή των συνδρομών θα οδηγήσει τον Δαναό, ύστερα από επανειλημμένες «παρακλήσεις», να διακόψει οριστικά την κυκλοφορία του, αφού προηγουμένως αραίωσε η τακτική κυκλοφορία του.

Βιβλιοθήκη – Αρχείο: ΒΣΑΔ – Βιβλιοθήκη Συλλόγου Αργείων «Ο Δαναός», ΕΒΕ – Εθνική Βιβλιοθήκη Ελλάδος, (εκτός από τα φ. 2-53), Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη.

Σπύρος Ταλιέρης

Φιλόλογος – Εκπαιδευτικός

Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών, «Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου 1784-1974», τόμος Α΄, Αθήνα, 2008

 

Διαβάστε ακόμη:

Read Full Post »

Το χρονογράφημα στο Άργος του 19ου αιώνα (1883-1889)

Posted in Άργος, Άρθρα - Μελέτες - Εισηγήσεις, Ψηφιακές Συλλογές, tagged , , , , , , , , , on 27 Ιουλίου, 2018| Leave a Comment »

Το χρονογράφημα στο Άργος του 19ου αιώνα (1883-1889). Παναγιώτης Ν. Ξηντάρας, Φιλόλογος. Πρακτικά του Ά Συνεδρίου Αργειακών Σπουδών, «Το Άργος κατά τον 19ο αιώνα», Άργος 5-7 Νοεμβρίου 2004, Έκδοση, «Σύλλογος Αργείων ο Δαναός», Άργος, 2009.

 

Ο αρχικός υπεσχημένος τίτλος της ανακοίνωσης «Το χρονογράφημα στο Άργος του 19ου αιώνα (1883-1889)», στο έγγραφο πρόγραμμα του συνεδρίου, συμπληρώνεται ως εξής: «Το χρονογράφημα ως επιστολή, ως είδηση, ως αρθρομαχία και λιβελογράφημα στο Άργος του 19ου αιώνα». Μπορεί, όμως, όπως έδειξε η έρευνα, να εναλλάσσεται, κατά κειμενικά είδη, με αντίστροφη μορφή: «Η είδηση, η επιστολή, η αρθρομαχία και το λιβελογράφημα ως χρονογράφημα», για να δηλώσει τις συνδηλώσεις των τεσσάρων πρώτων δημοσιογραφικών ειδών, τα οποία προσεγγίζουν το πέμπτο, δηλαδή το χρονογράφημα και το διασταυρώνουν.

Εφημερίδες

Το κειμενικό αυτό είδος αναπτύχθηκε, ιδιαίτερα, στα τέλη του 19ου και  στο πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα, κυρίως στον αθηναϊκό τύπο. Αλλά μέχρι σήμερα δεν έχει τύχει της δέουσας επιστημονικής έρευνας και διδασκαλίας.

Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να φέρει σε φως, αν το δημοσιογραφικό και συνάμα λογοτεχνικό είδος του χρονογραφήματος καλλιεργήθηκε από τον επαρχιακό τύπο του Άργους κατά το 19ο αιώνα. Tο «είδος αυτό του έντεχνου λόγου με λογοτεχνική χροιά», που παρουσιάστηκε πρώτη φορά στη Γαλλία, πριν αρχίσει η Γαλλική Επανάσταση, στην Ελλάδα το εισήγαγε ο Κωνσταντίνος Πωπ το 1848. Επομένως, ο παραπάνω σκοπός  εξειδικεύεται στα ακόλουθα ερευνητικά ερωτήματα:

 

  1. Είναι γνωστό το χρονογράφημα στο Άργος;
  2. Οι λέξεις χρονογράφημα, χρονογραφώ, χρονογράφος απαντούν στις αργειακές εφημερίδες;
  3. Ποιες αργειακές εφημερίδες δημοσιεύουν τέτοια κείμενα και κατά ποια χρονική συχνότητα;
  4. Ποια είναι τα θέματα που απασχολούν τους χρονογραφούντες και από ποιο χώρο τα αντλούν;
  5. Είναι ειδικευμένοι χρονογράφοι που ασχολούνται, αποκλειστικά, με αυτό το είδος ή δημοσιογράφοι που, παρεμπιπτόντως, χρονογραφούν; ή, ακόμη, είναι απλοί συνεργάτες των αργειακών εφημερίδων;
  6. Ποια τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων χρονογραφημάτων και ποια στοιχεία τους προκαλούν τη χρονογραφική τέρψη ή απλώς δίνουν το στίγμα του χρονογραφήματος, χωρίς ιδιαιτερότητες σημαντικές;
  7. Ποια η σκοπιμότητα του κειμενικού αυτού είδους; θέλει να πληροφορήσει, να παρέμβει, να στηλιτεύσει, να κοινωνιολογήσει, να ερωτολογήσει, να φυσιολογήσει, να υπερασπιστεί, να αμυνθεί;
  8. Ποιοι οι χρονογραφικοί του ήρωες; είναι πλαστά πρόσωπα κειμενικά; είναι πραγματικά από την κοινωνία του Άργους; ποια τα επιμέρους στοιχεία τους; (φύλο, ηλικία, γνώσεις, οικογενειακή κατάσταση).
  9. Σε ποια μορφή γλώσσας είναι γραμμένα; αρχαΐζουσα, καθαρεύουσα, δημοτική, μικτή;
  10. Οι δημοσιογράφοι του Άργους έχουν επαφή με τις αθηναϊκές εφημερίδες; επηρεάζονται από αυτές; εκτιμώνται από τον αθηναϊκό δημοσιογραφικό κόσμο;
  11. Χαρακτηρίζονται οι στήλες με μόνιμο υπέρτιτλο ως χρονογραφήματα ή με άλλες ονομασίες ή είναι άτιτλα κείμενα;
  12. Η θεματολογία των χρονογράφων απεικονίζει τη φυσιογνωμία του Άργους ή είναι γενικότερου ενδιαφέροντος, χωρίς να αποτυπώνεται η τοπική ιδιαιτερότητα;

Σ’ αυτά τα ερωτήματα και, πιθανόν, σε άλλα παραπληρωματικά, θα προσπαθήσει η ανακοίνωση – στηριζόμενη στην εργοκεντρική μέθοδο και στην ανάλυση περιεχομένου – να δώσει απαντήσεις από τις διασωζόμενες εφημερίδες της πόλης του Άργους κατά το 19ο αιώνα, ώστε να φωτίσει το έντεχνο αυτό κειμενικό είδος, που κινείται μεταξύ δημοσιογραφίας και λογοτεχνίας, κλίνοντας άλλοτε προς τον πρώτο άξονα και άλλοτε προς το δεύτερο…

Για την ανάγνωση ολόκληρης της ανακοίνωσης πατήστε διπλό κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο: Το χρονογράφημα στο Άργος του 19ου αιώνα (1883-1889)

 

Read Full Post »

Η Μάχη (τύπος) 1962-1963

Posted in Αργολίδα, Τύπος, tagged , , , , , , , , , , , on 8 Ιανουαρίου, 2013| Leave a Comment »

Η Μάχη (τύπος) 1962-1963

 

 

 Η Μάχη, ανεξάρτητος εφημερίς Νομού Αργολίδος (πολιτική – αγροτική – οικονομική), Ναύπλιον 16 Σεπτ. 1962 – 28 Φεβρ. 1963, αρ. φ. 1-19. Διεύθυνσις: Παναγιώτης Ρούβαλης Δικηγόρος. Γραφεία: Ναύπλιον Λεωφ. Αμαλίας (Στοά) τηλεφ. 7-18. Εβδομαδιαία εφημερίδα τετρασέλιδο, διαστάσεων 42 χ 31 εκ. Ετησία συνδρομή εσωτερικού δρχ 72. Εξωτερικού δολάρια 20. Δήμων – Κοινοτήτων ΝΠΔΔ – Οργανισμών δρχ 200. Υπεύθυνος τυπογραφείου Ασ. Κοϊνη – Κοκκίνου 19. Τιμή φύλλου δρχ 1,50.

 

Εβδομαδιαία εφημερίδα, με γλώσσα σύνταξης των κυρίων άρθρων και των σχολίων (Μαχητικά) την καθαρεύουσα και για τα χρονογραφήματα τη δημοτική. Σκοπός η «μόρφωσις και η ηθική ανύψωσις του λαού» καθώς και «η επικράτησις των αληθών δημοκρατικών ιδεωδών, η εις τον δημόσιον εν γενει βίον αποκατάστασις της κοινωνικής δικαιοσύνης, ο ηθικός καθαρμός και η ηθική ανάπλαση του δημοσίου βίου, η προβολή και υποστήριξις των προβλημάτων και αιτημάτων του πολυπληθεστέρου τμήματος του νόμους μας, των αγροτών ως και των λοιπών εργαζομένων εργατών, υπαλλήλων, έμποροεπαγγελματιών, επιστημόνων, των συνταξιούχων και, όλως ιδιαιτέρως, της νεολαίας. Μαχόμεθα τέλος για την εδραίωση εις τας ψυχάς όλων και περισσοτέρων συνανθρώπων μας της αποφάσεως όπως αγωνισθώσιν δια την ΕΙΡΗΝΗΝ».

Στην πρώτη σελίδα κάθε φύλλου υπάρχει κύριο άρθρο με πολιτικά ή οικονομικά θέματα, τα «μαχητικά», σύντομα τοπικά νέα καθώς και χρονογράφημα με σχόλια για ανθρώπινες καταστάσεις, αναμνήσεις από το παλιό Ναύπλιο, σκέψεις για την ειρήνη κλπ. Η εφημερίδα δημοσίευσε σε συνέχειες, μια μεγάλη έρευνα για την Κοινή Ευρωπαϊκή Αγορά και τα γεωργικά προϊόντα της Ελλάδος. Επίσης δημοσίευε κοινωνικά νέα (γεννήσεις, θανάτους, γάμους), διαλέξεις, δικαστικά νέα, τα προγράμματα των κινηματογράφων, μικρές αγγελίες και επιστολές αναγνωστών.

 

Η Μάχη, Αριθ. Φύλλου 1, 16 Σεπτεμβρίου 1962.

Η Μάχη, Αριθ. Φύλλου 1, 16 Σεπτεμβρίου 1962.

 

Ιδιαίτερα πρέπει να τονιστεί η τρίτη σελίδα «Ζωή – Τέχνη» στην διαμόρφωση της οποίας συμμετείχε ενεργά η σύζυγος του Τάκη Ρούβαλη, Τερέζα, οδοντίατρος και ποιήτρια. Ο αναγνώστης βρίσκει εκεί πληθώρα ποιητών: Άγγελος Σικελιανός, Νικηφ. Βρεττάκος. Γιάννης Ρίτσος, Γαλάτεια Καζαντζάκη, Κώστας Βάρναλης, Ναπολέων Λαπαθιώτης,  Κωστής Παλαμάς, Γιώργος Σουρής, καθώς και Αναπλιώτες ποιητές, ο Τάκης Δημόπουλος και ο Νίκος Καρούζος. Ακόμα υπάρχει ειδικό αφιέρωμα στο συνθέτη Γιάννη Ξενάκη και στίχοι του Πατρίς Λουμούμπα από το Κονγκό.

 

Η Μάχη, ανεξάρτητος εφημερίς Νομού Αργολίδος

Η Μάχη, ανεξάρτητος εφημερίς Νομού Αργολίδος

 

Εκτός της ποίησης, η εφημερίδα ασχολείται και με το βιβλίο γενικότερα. Σε κάθε φύλλο, ο αναγνώστης διαβάζει αποσπάσματα του κλασικού έργου του Ερρίκου Ίψεν «Ο εχθρός του λαού» σε διασκευή Τερέζας Ρούβαλη (Θ.Ρ). Η εφημερίδα υπερασπίστηκε την κουβανέζικη επανάσταση. Μεγάλη έκταση καλύπτουν ειδήσεις και αγροτικά ζητήματα, με υπεράσπιση των καπνοπαραγωγών, τοματοπαραγωγών και παραγωγών εσπεριδοειδών. Επίσης γίνεται εκτενής αναφορά στα δικαιώματα του παιδιού, με παραδείγματα καταπίεσης των δικαιωμάτων τους στην Ελλάδα. Δημοσιεύει επίσης καταγγελίες πολιτικών κρατουμένων. Εκτός από τον Τάκη και την Τερέζα Ρούβαλη αρθρογραφεί και ο Δημ. Κ. Δρούζας ή Γραμμέτζος, ο Νομίατρος Αργολίδος Αθαν. Χαρ. Τσίλης, ο βουλευτής του ΕΑΚ (Εθνικό Αγροτικό Κόμμα) Θ. Γιαννόπουλος, για συνεταιριστικά θέματα κα.

Η Μάχη αποτελεί παράδειγμα ανεξάρτητης και κριτικής αντιμετώπισης των δεξιών κυβερνήσεων της εποχής. Άσκησε δριμεία κριτική για την αδιαφορία των κυβερνώντων προς τα προβλήματα των αγροτών, την κακή διακυβέρνηση, τη φαυλοκρατία και το κομματικό κράτος. Επίσης θύμισε και καταδίκασε τη βία και νοθεία που ασκήθηκε κατά τις εκλογές του 1961 κατά των υποψηφίων του Συνασπισμού ΠΑΜΕ «Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος».

Λόγω οικονομικών δυσχερειών και πολλαπλών πιέσεων ο εκδότης της Μάχης διέκοψε την έκδοσή της και μετανάστευσε στο Βελγικό Κονγκό.

 

Γιώργος Ρούβαλης

Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών,

«Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου 1784-1974»,

τόμος Γ΄, Αθήνα, 2008.

 

Βιβλιογραφία

 

  

  • Τάκη Γ. Ρούβαλη, Άρθρα και χρονογραφήματα στη Μάχη, 1962-1963, Ναύπλιο 2003, 111 σελίδες, εισαγωγή- επιμέλεια Γιώργος Π. Ρούβαλης  (συγκεντρώνει όλα τα πολιτικά άρθρα και χρονογραφήματα του Τάκη Ρούβαλη στη Μάχη με εισαγωγή για το κλίμα της εποχής, την εφημερίδα και τον εκδότη της, καθώς και πλήθος φωτογραφιών και δημοσιευμάτων για τον Τάκη Ρούβαλη)
  • Γ. Αντωνίου, «Ο ξεχωριστός Τάκης Ρούβαλης», εφημ. Αργολίδα, Πέμπτη 29 Αυγούστου 2002.
  • Τάκης Γεωργίου Ρούβαλης – Τερέζα Παπαδόγιαννη, Η Απόπειρα, μηνιαία εφημερίδα, χρόνος 7ος, Σεπτέμβριος – Δεκέμβριος 1994, τεύχος 84 – 87, Ναύπλιο.
  • Τ. Κ. (Τάκης Κοϊνης), Αργοναυπλία, Ναύπλιο 14 – 6 – 1984 (νεκρολογία Τάκη Ρούβαλη)
  • Φιλ.. Φιλ. (Φίλιππος Φιλίππου) Ένας αγωνιστής, Η Αυγή, Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2004, σελίδα 19
  • Μαρία Τσάτσου, Ένας μαχητής του δικαίου, ΑΝΤΙ, Δεκαπενθήμερη πολιτική και πολιτιστική επιθεώρηση, Περίοδος Β, τεύχος 837, Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2005, σελίδα 57.
  • Χρήστος Ν. Κουλούρης, Τάκη Ρούβαλη άρθρα και χρονογραφήματα, περιοδικό Νέα Σκέψη, τεύχος 467, Μάης 2004, σελίδα 272.
  • Χλόη Κ. Μουρίκη, Το Δέντρο, τεύχος 133-134, Απρίλιος – Ιούνιος 2004, Τα φύλλα, σελίδα 251.
  • Βασ. Δωροβίνης, Τα Νέα της Αργολίδας, Τρίτη 27 Απριλίου 2004, σελίδα 4 (Ελεύθερα και αδέσμευτα).
  • Γιώργος Αντωνίου, Ναυπλιακά Ανάλεκτα, V, 2004, Τάκη Γ. Ρούβαλη άρθρα και χρονογραφήματα στη Μάχη, 1962 – 63 (Βιβλιοκρισίες).
  • Γιώργος Αντωνίου: Τάκης Ρούβαλης (Ομιλία στις 13 – 3 – 04 στο Βουλευτικό) Αργολίδα, Σάββατο – Κυριακή 17 –18 Απριλίου 2004, σελίδα 6.

Read Full Post »

Ο Συνταγματικός Έλλην – Η εφημερίδα της Ναυπλιακής Επανάστασης (1862)

Posted in Ναύπλιο - Ιστορικά, tagged , , , , , , , , , , , on 24 Νοεμβρίου, 2010| Leave a Comment »

Ο Συνταγματικός Έλλην – Η εφημερίδα της Ναυπλιακής Επανάστασης (1862)

 

 

 

Την 5η Φεβρουαρίου 1862 κυκλοφόρησε στο Ναύπλιο το πρώτο φύλλο της εφημερίδας Ο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝ, με υπότιτλο ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ. Τυπωνόταν στο τυπογραφείο του Κ. Ιωαννίδη και είχε συντάκτη τον Θεόδωρο Φλογαΐτη.

Κάτω από τον υπότιτλο φιγουράριζε ένα περίτεχνο έμβλημα. Μια αρχαιοπρεπής γυναικεία μορφή κάθεται μεγαλόπρεπα πάνω σ’ ένα όρθιο αρχαίο κίονα και κρατάει στο προτεταμένο δεξί χέρι της ξίφος. Ο κίονας φέρει στο κέντρο του έναν τεράστιο οφθαλμό που «τα πανθ’ ορά» και στέφεται με πλούσιους κλάδους δάφνης, ενώ τον τέμνει διαγωνίως ένα τεράστιο σπαθί. Το μήνυμα είναι ευδιάκριτο: Δοξασμένα όπλα και Δικαιοσύνη που επαγρυπνεί για να τα χρησιμοποιεί, όταν χρειάζεται. Οι συνειρμοί ευκολότεροι: Ο αγώνας του Ναυπλίου είναι κατά της αδικίας.

 

Στο διάστημα από 5 Φεβρουαρίου έως 9 Μαρτίου 1862 κυκλοφόρησαν 17 τεύχη και 1 παράρτημα. Η εφημερίδα, άγνωστο γιατί, έπαψε να κυκλοφορεί από την 10η Μαρτίου έως την 8η Απριλίου, που παραδόθηκε η πόλη. Ήταν ένα μικρό έντυπο, τετρασέλιδο κατά βάση, τελάλης των αρχών της Επανάστασης και ανελέητος κατήγορος του συστήματος της φαυλοκρατίας. Υπήρξε δηλαδή ο ΣΥΝΤΑΓΜΑ­ΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝ το ιδεολογικό όργανο των επαναστατών, που είχαν ανάγκη να προπαγανδίσουν τις ιδέες τους στα ευρύτερα στρώματα, να κοινοποιήσουν τους σκοπούς τους έξω από το Ναύπλιο, να τονώσουν το φρόνημα των αγωνιστών πριν, αλλά και μετά τις φονικές μάχες.

Βέβαια η μικρή αυτή εφημερίδα των 24Χ19 εκ. δημοσίευε κάθε είδηση που αφορούσε την επανάσταση και την εξέλιξή της. Τα πρώτα όμως φύλλα καλύπτονται από ανακοινώσεις της Επιτροπής Ασφαλείας, ψηφίσματα δήμων της περιοχής, πληροφορίες για την εξέγερση κι άλλων πόλεων και λοιπές συναφείς ειδήσεις. Σε κεντρική θέση βέβαια δημοσιεύεται το μανιφέστο της Επιτροπής. Στα επόμενα φύλλα πυκνώνουν οι ειδήσεις για εξεγέρσεις στην υπόλοιπη Ελλάδα, αν και ποτέ ο συντάκτης δεν είναι κατηγορηματικός.

Ιδιαίτερη θέση έχουν ασφαλώς οι ειδήσεις για τις μάχες: την έκβασή τους, τους νεκρούς, τους τραυματίες και την ανοίκεια τακτική του στρατηγού Χαν να ποτίζει στους στρατιώτες του με ρακή πριν τη μάχη, ακόμα και παρά τη θέλησή τους. Οι νεκροί και τραυματίες αξιωματικοί και υπαξιωματικοί αναφέρονται με τα ονόματά τους και κάποτε και ο επικήδειός τους, όταν εκφωνείται από λαμπρούς ρήτορες, όπως ο πρωτοδίκης Π. Μαυρομιχάλης.

Πάνω απ’ όλα όμως ο ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝ διασαλπίζει τις αρχές της Επανάστασης και με πύρινα άρθρα των συντακτών του, κυρίως του Φλογαΐτη και του Δημητριάδη, στηλιτεύει αμείλικτα «το μιαιφόνον και κακούργον σύστημα» και εμψυχώνει τους αγωνιστές. Το ύφος ήταν αυστηρό, ο τόνος υψηλός και η γλώσσα κομψευόμενη καθαρεύουσα έως αρχαΐζουσα.

 

 

Ο Συνταγματικός Έλλην

 

 

Οι αναφορές της εφημερί­δας στην 25 Μαρτίου 1821, τη γαλλική επανάσταση και φυσικά την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 είναι αποκαλυπτικές της ιδεολογίας που έθρεψε το κίνημα του Ναυπλίου. Ιδεολογίας εθνικής και δημοκρατικής που έρχεται από την παράδοση των Εθνοσυνελεύσεων του ’21 και την πολιτική σκέψη που κληροδότησε η γαλλική επανάσταση. Δύσκολα κρύβονταν τα αντιοθωνικά και αντιβασιλικά φρονήματα των επαναστατών, αν και δεν τοποθετήθηκαν απροκάλυπτα κατά του θεσμού της βασιλείας. Πως θα ήταν δυνατόν εξάλλου, αφού από τη μία, επί σειρά ετών, στηλίτευαν τον Όθωνα για τις παραβιάσεις του Συντάγματος και από την άλλη υπήρχε ο φόβος παρέμβασης των Μεγάλων Δυνάμεων;

Έντεχνα όμως και υπαινικτικά δηλώνονται οι πεποιθήσεις τους, τόσο «εις τας τρεις εθνοσωτηρίους αρχάς» της επαναστάσεως, που δημοσιεύονται στο 2ο φύλλο, όσο και σε άρθρα της εφημερίδας.

Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα: «Ο όρκος τον οποίο δίδει πας Έλλην άμα γεννώμενος, είναι Ζήτω η Πίστις, η Πατρίς, η ελευθερία. Πας άλλος όρκος (εννοεί προφανώς Ζήτω ο Βασιλεύς) είναι βεβιασμένος, αθέμιτος και κατά συνέπειαν άκυρος!»

Στα τελευταία φύλλα, όταν οι εξελίξεις στο πεδίο της μάχης είναι άσχημες για τους επαναστάτες, η εφημερίδα διαδηλώνει ανοιχτά μόνο κατά της Κυβερνήσεως (Υπουργείον λεγόταν τότε) και κατά του συστήματος της φαυλοκρατίας, της αδικίας και της διαφθοράς και ζητά από τον Όθωνα πιστή εφαρμογή του Συντάγματος.

Άξια επισημάνσεως είναι η περιγραφή, στο φύλλο της 23ης Φεβρουαρίου, της καύσεως της λαιμητόμου στο Ναύπλιο και της διαδήλωσης των πολιτών κατά της θανατικής ποινής.

Ο λαός την εσπέραν της Δευτέρας έκαυσε την λαιμητόμον εν πομπή δείξας το προς την θανατικήν ποινήν μίσος του έπραξε. Πράξιν αξίαν του ΙΘ’ αιώνος. Ο δε ενθουσιώδης ρήτωρ κ. Πέτρος Μαυρομιχάλης εξεφώνησε τον επόμενον λόγον.

 

«Χαίρετε και πάλιν Έλληνες!!

 Σήμερον είνε η Αγία και καθαρά Δευτέρα, η πρώτη ημέρα της Μεγάλης τεσσαρακοστής. Σήμερον καθαρίζεται το Ελληνικόν Έθνος από το λείψανον της βαρβαρότητος από το αποτρόπαιον μίασμα, από την λαιμητόμον.  Σήμερον συλλογίζονται οι επίβουλοι σύμβουλοι του στέμματος, ότι το πυρ το οποίον έκοπτε τας κεφαλάς των κακούργων ους ώθουν ούτοι εις εγκλήματα δια της μυσαράς πολιτικής των, δια του ιδίου πυρός καταναλίσκεται. Όθεν ας συγγχαρώμεν εαυτούς δια την κλητήν ημέραν της 1 Φεβρουαρίου καθ’ ήν Συ ω γενναία φρουρά έφερες, σεις υπαξιωματικοί και στρατιώται του εθνικού στρατού της Ναυπλίας δια των επαραμίλλων γενναιοφρόνων αισθημάτων σας επροκαλέσατε, την αυταπάρνησιν φέροντες εις το μέτωπόν σας ως σύμβολον του κινήματος. Ας καύσωμεν όθεν ομοθυμαδόν το αποτρόπαιον μίασμα της βαρβαρότητος, την λαιμητόμον και μετ’ αυτής συγκαύσωμεν και το εθνοκτόνον υπόμνημα το υβριστικόν του αγώνος.

( Εντεύθεν ο ρήτωρ πρώτος έβαλε πυρ εις το υπόμνημα όπερ εναπέθεσαν επί της λαιμητόμου ήτις μετ’ αυτού ενεπρήσθη, η κόνις των οποίων εύρισκεν άσυλον επί του εν Τιρύνθει εστρατοπεδευμένου εθνικού στρατού.)

Εν κατακλείδι, η εφημερίδα αυτή υπήρξε ο αμείλικτος κατήγορος του πολιτικού συστήματος και ο διαπρύσιος κήρυκας των αρχών της Ναυπλιακής Επανάστα­σης, η οποία αναρρίπισε τις άσβεστες ελπίδες της ελληνικής κοινωνίας για δημοκρατία, αξιοκρατία και εθνική αξιοπρέπεια. Η εφημερίδα κυκλοφόρησε πάλι, την 10η Νοεμβρίου 1862 και για περισσότερα από 20 χρόνια.

 

Γιώργος Αναστασόπουλος

[Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από την εισαγωγή του Γιώργου Αναστασόπουλου, για την ανατύπωση της εφημερίδας, «Ο Συνταγματικός Έλλην», από τη μη κερδοσκοπική εταιρεία «Απόπειρα»].  

 

Σχετικά θέματα:

 

Read Full Post »

Μητσάκης Δημοσθένης (†1890)

Posted in Πρὀσωπα, tagged , , , , , , , , on 12 Απριλίου, 2010| Leave a Comment »

Μητσάκης Δημοσθένης (†1890)

  

Μητσάκης Δημοσθένης απ’ το Καρλόβασι Σάμου. Δρ. Νομικής. Φοιτητής ήταν μέλος της Χρυσής Νεολαίας. Πρωτοστάτησε στις μαχητικές φοιτητικές οργανώσεις στις 10 Μαΐου του 1859 στο Πεδίον του Άρεως και που είναι γνωστές ως «Σκιαδικά»* και στη Ναυπλιακή επανάσταση. Τότε συνελήφθη φυλακίστηκε και εξορίστηκε στη Κύθνο.

Αργότερα διετέλεσε ανώτερος υπάλληλος του υπουργείου Εξωτερικών. Το 1879 ήταν πρόξενος  στην Αιθιοπία και το 1880 στο Σουέζ. Στο «Αττικόν Ημερολόγιον» του 1881 (σελ. 406 κ. έπ.)  έχει δημοσιεύσει τις «Περιηγήσεις» του. Πέθανε στις 25 Μαΐου 1890. (Ν. Εφημερίς της 26 και 27/5/1890).

Το περιοδικό «Το Άστυ»,** αρ. 244, 1890, γράφει:

Μητσάκης Δημοσθένης

« Προ ολίγων ημερών η ημετέρα πόλις εκήδευσε μετά συγκινήσεως τον Δημοσθένη Μητσάκην μιαν εκ των περιέργων εκείνων προσωπικοτήτων αίτινες οσημέραι εκλείπουσι αφ’ ημών, περιέργων δε υπό τε την έποψιν της ιδιαρρυθμίας του χαρακτήρος, της δράσεως εν τω σταδίω, όπερ ηκολούθησαν, και της εν γένει βιώσεως αυτών.

Ο Δημοσθένης Μητσάκης έχων μόρφωσιν όχι τυχούσαν, έστρεψεν ενωρίς τα βλέμματά του εις τον κύκλον της προξενικής υπηρεσίας, ης εγένετο δραστηριότατος και εντιμώτατος θεράπων.

Και πάσαι μεν αι άλλαι υπηρεσίαι αυτού εν τω κλάδω τούτο ουδεμίαν θα έδιδον αφορμήν εις την ελληνικήν κοινωνίαν να γνωρίση τον Μητσάκην άλλως ή ως τίμιον και ευσυνείδητον υπάλληλον, η εν Αβυσσινία, όμως αποστολή αυτού ως προξένου της ημετέρας χώρας ενωρίς κατέστησε γνωστόν τούτον ού μόνον εν Ελλάδι, αλλά και εκτός αυτής.

Παρά τω Βασιλεί Ιωάννη της Αβυσσινίας τυχών πρώτος της εξαιρετικής τιμής ν’ αντιπροσωπεύση τον ημέτερον Ηγεμόνα κατόρθωσεν ου μόνον αυτός ατομικώς ν’ αποκτήση την άπειρον του Βασιλέως εκείνου εμπιστοσύνην, αλλά και να εμπνεύση αυτώ τοιούτον έρωτα, τοιαύτην λατρείαν προς την Ελλάδα, ώστε να μη θέλη να πιστεύη, ότι το ημέτερον κράτος δεν είνε το ισχυρότερον της Ευρώπης.

Οι πρόξενοι των άλλων Δυνάμεων κατ’ ουδέν ίσχυον και τας διαφόρους αυτών υποθέσεις έλυον κατά τας θελήσεις του Δημοσθένους Μητσάκη, ιερείς Αβυσσινοί εστάλησαν υπό του Βασιλέως, ίνα επισκεφθώσι την ημετέραν χώραν, δώρα απέστειλεν ο Βασιλεύς Ιωάννης προς τον Βασιλέα ημών, εξ Ελλάδος εζητήθη ιατρός διά τον Βασιλέα της Αβυσσινίας, εξ Ελλάδος εζητήθη γεωπόνος και τέλος χάρις εις τον αποβιώσαντα Μητσάκην η Ελλάς υπό του Αβυσσινού μονάρχου εθεωρείτο ως το πρότυπον του κόσμου Βασίλειον.

Διά λόγους πολιτικούς, τους οποίους ο χώρος του ημετέρου φύλλου δεν επιτρέπει να εκθέσωμεν ενταύθα, ο πρόξενος ημών ηναγκάσθη ν’ αναχωρήση εκ της Αβυσσινίας, υποπεσών εις την δυσμένειαν του Μονάρχου εκείνου, αλλά τούτο δεν σημαίνει, ότι ο Δημοσθένης Μητσάκης δεν συνέδεσε το όνομα αυτού μετά της χώρας εκείνης, δεν έπρεπε δε να εμποδίση και ημάς, όπως δημοσιεύσωμεν την ανωτέρω αυτού εικόνα με την περίεργον στολήν του, εκπληρούντες καθήκον προς την μνήμην του πρώτου εν Αβυσσινία προξένου της Ελλάδος και ανταποκρινόμενοι προς την περιέργειαν των αναγνωστών ημών». 

 Σε άρθρο του Παντελή Μπουκαλά, «Το σκιάδιον και η κουκούλα», στην εφημερίδα Καθημερινή της 7ης  Απριλίου 2010 διαβάζουμε:

«Η νεολαία των Αθηνών, εξαφθείσα τυχαίως εκ της υποθέσεως των διαβοήτων σκιαδίων», έγραφε ο Μεσολογγίτης Επαμεινώδας Δεληγιώργης, φλογερός αντιδυναστικός, ηγέτης της «Χρυσής Νεολαίας» και μετέπειτα πρωθυπουργός, «επέδειξεν χαρακτήρα λαμπρόν. Απέδειξε διά του ενθουσιασμού και των πράξεών της, δύο ιδίως συμπτώματα: πρώτον ότι, καίτοι μη πάσχουσα ως μη διωκομένη, αισθάνεται τα παθήματα των άλλων. Δεύτερον ότι η παλαιά γενεά, ης είναι τέκνον, αν και υπηρέτησεν και υπηρετεί το φθοροποιόν σύστημα, μολαταύτα σώζει την συναίσθησιν του κακού».

  

Υποσημειώσεις

 

* Με την ονομασία «Σκιαδικά» έμειναν στην ιστορία τα επεισόδια μεταξύ της μαθητιώσας νεολαίας και της Χωροφυλακής, που συνέβησαν στην Αθήνα στις 10 και 11 Μαΐου 1859. Ήταν ένα φαινομενικά άσχετο γεγονός, που οδήγησε τρία χρόνια αργότερα στην έξωση του βασιλιά Όθωνα.

** «ΤΟ ΑΣΤΥ» ήταν ένα οκτασέλιδο σατυρικό περιοδικό, που έχει χαράξει με χρυσά γράμματα την εμφάνισή του στην ελληνική τυπογραφία του 18ου αιώνα. Είχε κόστος 20 λεπτά, τυπωνόταν στην Αθήνα και εκδότης του ήταν ο Μπάμπης Άννινος (1842-1934). Ένας άνθρωπος ταλαντούχος, με καταγωγή από το Αργοστόλι, που ξεκίνησε σαν δημοσιογράφος, για ένα διάστημα ήταν προξενικός υπάλληλος στη Ρώμη και στη συνέχεια εξέδωσε αυτό το σπάνιο έντυπο. «ΤΟ ΑΣΤΥ» (με διαστάσεις μεγάλου μεγέθους 23 εκατ. με 32 εκατοστά) ήταν εβδομαδιαία, σατυρική εφημερίδα, ξεκίνησε το 1885, με πλούσια ύλη, αλλά αυτό που πραγματικά την έκανε εντυπωσιακή είναι, οι καταπληκτικές γκραβούρες και ξυλογραφίες που περιέχει. Το 1903 «ΤΟ ΑΣΤΥ» μετονομάστηκε σε «ΝΕΟ ΑΣΤΥ» και πέρασε στην ιδιοκτησία του αδερφού του Θέμου Άννινου (1843-1916), ο οποίος είχε καταπλήξει παλιότερα με την έκδοση του πετυχημένου περιοδικού «ΑΣΜΟΔΑΙΟΣ«.

  

Πηγές

  • Κούλα Ξηραδάκη, «Καλλιόπη Παπαλεξοπούλου», τρίτη έκδοση, Αθήνα, 1998.
  • Περιοδικό, «Το Άστυ», αρ. 244, Αθήνα, 1890.

 

Σχετικά θέματα: 

 

Read Full Post »