Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Posts Tagged ‘Ιατρικά’

Ομιλία στο Δαναό, «Διαταραχές στη διαμόρφωση του φύλου»  


 

O Σύλλογος Αργείων « O Δαναός» έχει την τιμή και την ευχαρίστηση να σας αναγγείλει, ότι  την  Κυριακή  10  Απριλίου 2011 και ώρα  7  μ.μ θα φιλοξενήσει στο Βήμα του, τον  Ιατρό – Παιδοχειρουργό κ. Δημήτριο  Κ. Κεραμίδα  με θέμα:

  « Διαταραχές στη διαμόρφωση του φύλου».

Θα ακολουθήσει συζήτηση.

Η παρουσία σας θα αποτελέσει τιμή για τον ομιλητή και τον Σύλλογο.

 

Κεραμίδας Κ. Δημήτριος


 

Γεννήθηκε στο Άργος. Πρωτότοκος γιός του χειρουργού Κωνσταντίνου Δ. Κεραμίδα και της Αλίκης Κεραμίδα. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Άργους, γράφτηκε κατόπιν εξετάσεων στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αποφοίτησε με βαθμό «λίαν καλώς» και ειδικεύτηκε σε δυο ειδικότητες, Γενικής Χειρουργικής και Παιδοχειρουργικής την οποία ασκεί. Παντρεμένος με την ιατρό αιμοπαθολογοανατόμο Δήμητρα Αναγνώστου  και έχει μία κόρη φιλόλογο-γλωσσολόγο.

Τίτλοι

-Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών (1967)

-Υφηγητής Χειρουργικής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1978)

-Καθηγητής Παιδοχειρουργικής του Πανεπιστημίου Πατρών  (εκλογή 1998)

-Fellow of European Board of Pediatric Surgery(1997)

Νοσοκομειακή Θητεία

Έχει εργασθεί επί σειρά ετών στα δύο Νοσοκομεία  Παίδων Αθηνών, Επιμελητής στο Αγλαΐας Κυριακού και  Διευθυντής στο Αγία Σοφία  καθώς και στο νοσοκομείο Νοrwich στην Αγγλία

Επίσης έχει εργασθεί ως υπότροφος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας (University of Southern California,Los Angels,USA)  την περίοδο 1973-1974.

Εκπαιδευτικό Έργο

Έχει εκπαιδεύσει μεγάλο αριθμό ιατρών ειδικευομένων στη Παιδοχειρουργική, από τους οποίους πολλοί έχουν εκπονήσει Διδακτορικές διατριβές υπό την επίβλεψή του, καθώς και φοιτητές της ιατρικής.

Ερευνητικό Έργο

Στο ερευνητικό του έργο περιλαμβάνονται πρωτότυπες μελέτες σε πειραματόζωα οι οποίες είχαν κλινική εφαρμογή στον άνθρωπο. Επτά  έχουν δημοσιευτεί στο εξωτερικό και αναφέρονται στους τόμους του Citations Index Medicus (USA).

Χειρουργικές Τεχνικές

Έχει δημοσιεύσει στο εξωτερικό τα αποτελέσματα δικών του χειρουργικών επεμβάσεων που έγιναν αποδεκτές και  εφαρμόστηκαν  σε  κέντρα του εξωτερικού :

1) Τεχνική συντηρητικής εγχείρησης τραυμάτων του σπληνός : Surgery 1980

2) Τεχνική επανεμφύτευσης των ουρητήρων : Pediatr Surg 1980 και Br J Urol 1993

3) Τεχνική αφαίρεσης συγγενών κύστεων του προστάτη : Br J Urol 1995

4) Τεχνική διόρθωσης του περιφερικού υποσπαδία: Eur J Pediatr Surg 1995

5)Τεχνική διασφιγκτηριακής και διαορθικής διακοπής της συγγενούς ορθοκολπικής επικοινωνίας : Eur J Pediatr Surg 1997                                    

Δημοσιεύσεις

Έχει δημοσιεύσει  252 εργασίες από τις οποίες οι 57 σε ξένα επιστημονικά περιοδικά και έχει συγγράψει, κατόπιν προσκλήσεως,  κεφάλαια της  ειδικότητάς του σε τρία ξένα συγγράμματα:

1) Hypospadias Surgery,Heidelberg,Springer 2003

2) Liver and Βiliary Tract Surgery,Wien-N.York,Springer 2006

3) History of Surgical Pediatrics,N Jersey-London,W.Scientific,2009

Επίσης έχει συγγράψει κεφάλαια παιδοχειρουργικής σε πανεπιστημιακά βιβλία και σε βιβλία της Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρείας.

Aνακοινώσεις σε Στρογγυλές Τράπεζες

Έχει 161 διαλέξεις και συμμετοχές σε στρογγυλές τράπεζες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και  314 ανακοινώσεις ή συμμετοχές σε ανακοινώσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Βιβλιογραφικές Παραπομπές σε Εργασίες του (Citations)

Ξένα βιβλία παιδοχειρουργικής περιλαμβάνουν βιβλιογραφικές παραπομπές σε εργασίες του. Οι αναφορές ξένων επιστημονικών  περιοδικών στις εργασίες του ανέρχονται σε εκατοντάδες.

Μέλος Συντακτικών Επιτροπών Επιστημονικών Περιοδικών

1) Μέλος της συντακτικής Επιτροπής του European Journal of Pediatric Surgery

2) Κριτής (Referee) στο Journal of Pediatric Surgery

3) Μέλος της Συντακτικής Επιτροπής της «Ελληνικής Χειρουργικής»

4) Διευθυντής Σύνταξης της «Ελληνικής Χειρουργικής»

Μέλος Επιστημονικών Εταιρειών

Έχει διατελέσει :

1) Πρόεδρος της Mediterranean Association of Pediatric Surgeons

2) Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργών Παίδων

3) Πρόεδρος της Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρείας

4) Εκπρόσωπος της Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργών Παίδων στο Ευρωπαικό Συμβούλιο Παιδοχειρουργών

5) Μέλος της British Association of Pediatric Surgeons

6) Ιδρυτικό μέλος της International Society of Pediatric Surgical Oncology

Κοινωνικό Έργο

1) Εκτέλεση χειρουργικών επεμβάσεων, ως εθελοντική προσφορά, σε  παιδιά της Λωρίδας της Γάζας στη Παλαιστίνη, κατόπιν προσκλήσεως της Οργάνωσης Medecins du Monde, 1998.

2) Εθελοντική προσφορά και εκτέλεση χειρουργικών επεμβάσεων, κατόπιν προσκλήσεων στο Μακάριο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, στην Κύπρο.

 

Read Full Post »

Η δολοφονία του Πάνου Κολοκοτρώνη – Μία a posteriori*ιατροδικαστική εκτίμηση


 

Προτομή του Πάνου Κολοκοτρώνη στη Σιλίμνα Αρκαδίας.

Προτομή του Πάνου Κολοκοτρώνη στη Σιλίμνα Αρκαδίας.

Ο Πάνος Κολοκοτρώνης, πρωτότοκος γιος του Γέρου, γεννήθηκε στα 1798 και ήταν από τους πιο μορφωμένους Μωραΐτες στα χρόνια του μεγάλου ξεσηκωμού.** Μάλιστα ο Φωτάκος τον κατατάσσει δεύτερο μετά το Γεώργιο Σέκε­ρη. Είχε σπουδάσει στην Ακαδημία της Κέρκυρας (με συμμαθητή τον Γ. Τερτσέτη), ήταν άριστος μαθηματικός και γνώριζε καλά την αρχαία ελληνική και ιταλική γλώσσα και λίγα γαλλικά.

Σκοτώθηκε την εποχή του εμφυλίου, στις 13 Νοεμβρίου 1824, ημέρα Τρίτη και ώρα 4 μ.μ. λίγο έξω από το χωριό Παλλάντιο (Μπεσίρι) της Αρκαδίας, καθ’ οδόν προς Συλίμνα. Την επομένη το πτώμα του μεταφέρθηκε στη Συλίμνα και τάφηκε έξω από την εκκλησία του χωριού. Για τη δολοφονία του γράφτηκαν πολλά. Στις συνθήκες του θανάτου του αναφέρονται κυρίως ο αυτόπτης Θεόδωρος Ρηγόπουλος και ο Φωτά­κος.***

Συνέκδημος Ιατροδικαστική, 1870.

Για τη δολοφονία του Πάνου εντοπίσαμε μια a posteriori ιατροδικαστική εκτίμηση, που έγινε πολύ αργότερα και με βάση το κρανίο του, από τον γιατρό Ιωάννη Π. Πύρλα και δημοσιεύθηκε στον πρώτο τόμο του βιβλίου του «Συνέκδημος Ιατροδικαστική» (Εν Αθήναις 1870, σσ. 101-103).

Ο Πύρλας υπήρξε πραγματικός ιατροφιλόσοφος με σημαντικό συγγραφικό έργο, μια πολύπλευρη προσωπικότητα, που άφησε ανεξίτηλα ίχνη στην εποχή του. Γεννήθηκε στα 1818 στην Τρίπολη και πέθανε στα 1901 στην Αθήνα. Η «Συνέκδημος Ιατροδικαστική» εκδόθηκε σε τρεις τόμους (1870-1874) και υπήρξε το τρίτο, και πλήρες, σύγγραμμα ιατροδικαστικής, που εκδόθηκε στην ελεύθερη Ελλάδα.****

Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν την ιατροδικαστική του εκτίμηση:

 

«Τα επί του κρανίου τοιαύτα τραύματα εν γένει εισί θανατηφόρα, οσάκις η σφαίρα εισέλθη εις τον εγκέφαλον. Ο θάνατος είναι τόσον ταχύτε­ρος, όσον το τραύμα κείται εγγύτερα τη βάσει του εγκεφάλου. Τοιούτον τραύμα τάχιστα θανατηφόρον υπέστη ο Πάνος Θ. Κολοκοτρώνης το 1824.

Γνωστόν εστίν ότι ο πρωτότοκος ούτος υιός του Θ. Κολοκοτρώνου, όστις διεκρίνετο τω καιρώ εκείνω επί παιδεία και ικανότητα, εφονεύθη παρά την Τρίπολιν μετά την λήξιν εμφυλίου μάχης, συναφθείσης παρά τω χωρίω Θάνα, καθ’ ην ηττηθείς μετέβαινεν εις το χωρίον Σιλίμνα, ένθα ήτο στρατοπεδευμένος ο πατήρ αυτού· εν ω εβάδιζεν έφιππος επί της αγούσης εκ χωρίου Μπεσρίου εις Σιλίμναν, συνοδευόμενος παρ’ ο­λίγων σωματοφυλάκων˙ άνδρες εξ τον αριθμόν ευρισκόμενοι μετά την μάχην επί της θέσεως Κλεισούρα καλούμενης όπισθεν πετρών, πολύ απέχουσαν αυτού, πυροβολούσι κατά των οπι­σθίων αυτού μάλλον προς ύβριν παρά προς βλάβην, διότι μόλις η σφαίρα τουφεκίου έφθανεν, ότε μία μόνον σφαίρα τουφεκίου επιμήκους κρητικού, αφιχθείσα έτυχεν κακή μοίρα εξαιρε­τικώς μόνον τον Πάνον ήτις προσκρούσασα με­τά κρότου επί του κρανίου διήλθεν αυτό εκ των οπισθίων προς τα εμπρός και δεξιόθεν προς τ’ αριστερά πλαγίως, και επέφερεν αμέσως τον θά­νατον, καταπεσόντος του φονευθέντος εκ του ίππου και εγκαταλειφθέντος εκεί παρά των εριήρων εταίρων του, οίτινες ώχοντο φεύγοντες.

Το κρανίον του ατυχούς τούτου αρχηγού, το οποίον διατηρούμεν παρ’ ημίν, παρέχει λίαν περιέργους τας επ’ αυτού λυγράς οπάς της διελθούσης σφαίρας. Η μεν της εισόδου κείται επί της οπί­σθιας χώρας του δεξιού βρεγματικού οστού, 20 χιλιοστόμετρα απέχουσα της κορυφής του ινίου είνε κυκλική, και έχει διάμετρον κατά την εξω­τερική πλάκα του κρανίου 19 χιλιοστόμετρα, ά­γει δε ευρυνομένη εκ των εκτός προς την εσωτερικήν πλάκα, εν η η διάμετρος της οπής είνε 24 χιλιοστ. Η δε της εξόδου κείται επί του μετωπικού οστού προς τα όπισθεν και υπέρ άνω της αριστεράς ζυγωματικής αποφύσεως, (επί του μηνιγκίου), απέχουσα της οφθαλμικής κόγχης 25 χιλιοστομ. Η οπή αύτη έχει σχήμα ωοειδές ως κομβοδόχης πλατείας εκ των άνω προς τα κάτω, ευρυνόμενον δε εκ της εντός προς την εκτός πλάκα του κρανίου· και η μεν οπή της ε­ντός πλακός έχει την μικροτέραν διάμετρον 7 χιλιοστ. την δε μείζονα 17 χιλιοστόμετ. η δε της έξω πλακός έχει την μικροτέραν διάμετρον 22 χιλιοστομ. και την μείζονα 30 · ώστε η επί της έξω πλακός οπή, διατηρούσα το όμοιον σχή­μα της εντός, υπάρχει πολύ ευρύτερα.

Εκ της τοιαύτης διαθέσεως των οπών τούτων έπεται εκ των προρρηθέντων ότι η σφαίρα προσέκρουσεν καθέτως κατά του κρανίου εκ των οπισθίων, διόπερ και κυκλική εγένετο η οπή ότε διατρυπήσασα τας μήνιγκας του εγκεφάλου και αυτόν διαμπερές, καθ’ α απώλεσε μέρος της δυ­νάμεως αυτής, προσέκρουσεν αύθις πλαγίως επί της πλαγίας αριστεράς χώρας του μετωπικού ο­στού τούτων ένεκεν παρήχθη το τε επίμηκες ως κομβοδόχης σχήμα, η ευρύτης της όλης οπής, και το ευρύτερος της έξωθι πλακός. Εν συνόλω ειπείν αμφότεροι αι οπαί αύται της τε εισόδου, και της εξόδου διαφέρουσι πολύ προσαλλήλας˙ η της εισόδου είνε κανονική, και μείζονος διαμέ­τρου της εξόδου ως προς την μικροτέραν ταύτης διάμετρον. Ο δε θάνατος επήλθε τάχιστα ου μό­νον διότι η σφαίρα διήλθε διαμπερές και διαγω­νίως τον εγκέφαλον˙ αλλά και διότι διήλθε παρά την βάσιν αυτού.»

 

Υποσημειώσεις 


 

 

* Σημείωση Βιβλιοθήκης: Α posteriori, η γνώση που προέρχεται από την εμπειρία. Ο όρος «a posteriori» (Λατινικά: «εκ των υστέρων»), χρησιμοποιείται στην Φιλοσοφία μαζί με τον όρο «a priori» (Λατινικά: «εκ των προτέρων») για να προσδιορίσει έναν ειδικό τύπο σχολαστικής γνώσης. Ο ακριβής ορισμός του είναι ζωτικής σημασίας στην επιστημολογία, δηλαδή την μελέτη της γνώσης. Η φιλοσοφική εξέλιξη του όρου καθώς και η διενέξεις αναφορικά με τον ορισμό του και την χρήση του καθιστούν δύσκολη την επεξήγησή του. Δεινά υπεραπλουστευμένος ορισμός θα ήταν ο εξής: η a posteriori γνώση είναι γνώση που αποκτάται εμπειρικά και εξαρτάται από αυτήν την εμπειρία.

** Για τον Πάνο Κολοκοτρώνη βλέπε Χρίστου Στασινό­πουλου, «Λεξικό της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821», Αθήνα χ.χ., Εκδόσεις Δεδεμάδη, τόμος Β’, σσ. 467- 470.

*** Θεόδωρου Ρηγόπουλου, «Απομνημονεύματα από των αρχών της επαναστάσεως μέχρι του έτους 1881», Αθήναι 1979, σσ. 44-48, και Φωτίου Χρυσανθόπουλου ή Φωτάκου, «Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επαναστάσεως», Εκδόσεις Χαρ. Μπούρα, τόμος 1ος, σσ. 542-546.

**** Γεωργίου Κατσά, «Η Ιατροδικαστική και τοξικολογία εν Ελλάδι από Τουρκοκρατίας μέχρι σήμερον», περιοδικό «Ιατρική Πρόοδος», Μάιος 1937, σσ. 148-149.

 

Κώστας Δανούσης

Δελτίο Ιστορικών Μελετών Ναυπλίου, τεύχος 33, Μηνιαία Έκδοση του Δήμου Ναυπλιέων, Φεβρουάριος 1991.

 

Διαβάστε ακόμη:

Read Full Post »

Λεούσης Ανδρέας (1899-1965) 


 

   

Λεούσης Ανδρέας (1899-1965)

Ο Ανδρέας Λεούσης γεννήθηκε το 1899 στην Καρυά Αργολίδας από αγροτική οικογένεια. Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στην Καρυά και το Γυμνάσιο στο Άργος. Φοίτησε στις Ιατρικές Σχολές των Πανεπιστημίων του Βερολίνου και της Λειψίας και έλαβε το δίπλωμα του της Γενικής Ιατρικής από το Πανεπιστήμιο της Χάγης-Γερμανίας, ένα από τα παλαιότερα Πανεπιστήμια της Ευρώπης που ιδρύθηκε το 1502. Στο ίδιο Πανεπιστήμιο το 1930 του απονεμήθηκε ο τίτλος του  Δόκτορος με τη διδακτορική διατριβή  “Ιστορία της υπινιακής παρακέντησης”. 

Ως φοιτητής στη Γερμανία είχε εκλεγεί Πρόεδρος του Συλλόγου των Ελλήνων Φοιτητών Γερμανίας, μιας γενιάς φοιτητών που ανέδειξε πολλούς  διακριθέντες επιστήμονες, καθηγητές πανεπιστημίων, πολιτικούς και διπλωμάτες, ένας δε εξ’ αυτών ήταν και  ο στενός του φίλος Ξενοφών Ζολώτας. 

Από το 1930 μέχρι το 1941 εργάστηκε στις Πανεπιστημιακές κλινικές της Χάγης και της Λειψίας. Ταυτόχρονα από το 1934 άσκησε την ιατρική ως παθολόγος, διατηρώντας ιδιωτικό Ιατρείο στο Κέντρο της Λειψίας με ιδιαίτερη επαγγελματική επιτυχία. Με την κήρυξη του πολέμου επέστρεψε στην Ελλάδα, στο τέλος του Φεβρουαρίου 1941 και εγκαταστάθηκε στο Άργος εξασκώντας τη γυναικολογική-μαιευτική. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής , ως γνώστης της γερμανικής γλώσσας, βοήθησε πολλούς συμπολίτες του μεσολαβώντας στη Γερμανική Διοίκηση. 

Το 1944 παντρεύτηκε την Αργείτισα Ασπασία Διαμαντοπούλου και απέκτησε με αυτήν δυο τέκνα, τον Γεώργιο και την Ήβη. Εργάστηκε στο Άργος και στο Ναύπλιο, σε διάφορες θέσεις. Στο ΠΙΚΠΑ, στο ΙΚΑ, στο Κρατικό Νοσοκομείο του Άργους ως Γενικός Διευθυντής, στο Αγροτικό Ιατρείο Καρυάς, αλλά και ως ιδιωτεύων Γυναικολόγος- Παθολόγος. Ήταν ιδρυτικό μέλος του Ιατρικού Συλλόγου Άργους. 

Καθ’ όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής του δραστηριότητος, άσκησε την Ιατρική ως λειτούργημα. Είχε ισχυρή άποψη για την υποχρέωση του ιατρού να βοηθά τους ασθενείς του, λέγοντας: ” Η πόρτα του ιατρείου μου είναι ανοιχτή για όλους. Αυτός που δεν έχει χρήματα να με πληρώσει, με αμείβει με την ευγνωμοσύνη του. Αυτή την αμοιβή επιδιώκω γιατί αυτή ταιριάζει  στον λειτουργό της ιατρικής”. Πέθανε το 1965. 

   

Πηγή  


 

  • Εφημερίδα, «Τα Νέα της Αργολίδας», φύλλο 3268, Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010.

Read Full Post »

Μπιτζής Εμμανουήλ (1921-1998) 


 

Μπιτζής Εμμανουήλ (1921-1998)

Ο Μπιτζής Εμμανουήλ του Κωνσταντίνου και της Αθηνάς, γενικός χειρουργός που για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα συνέδεσε τ’ όνομά του με την ύπαρξη του Νοσοκομείου Άργους, γεννήθηκε στο Κουτσοπόδι Αργολίδας το 1921. Το 1938 μπήκε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διέκοψε τις σπουδές το 1940, με την κήρυξη του Ελληνο–Ιταλικού Πολέμου. Υπηρέτησε (23-11– 42 έως 15 -07-46) στην β’ Χειρουργική κλινική Νοσοκομείου “Αγία Όλγα” σαν “άμισθος υποβοηθός” και στη συνέχεια (16–07–46 έως 27–04-49) σαν “ημερομίσθιος βοηθός” στην  Α’  Χειρουργική  κλινική του ίδιου νοσοκομείου. 

Εν τω μεταξύ ολοκλήρωσε τις πανεπιστημιακές σπουδές ( Πτυχίο Ιατρικής 30 Μαΐου 1946) και το Μάρτιο του 1949 κλήθηκε να υπηρετήσει τη θητεία του. Υπηρέτησε 4 χρόνια σε στρατιωτικά νοσοκομεία: 428 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Φλώρινας ( ως οπλίτης ιατρός από 07 – 06 -49 έως 24 – 11-49), 404 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Λάρισας (ως έφεδρος ανθυπίατρος από 18–06-50 έως 24–12-51),  401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών ( ως έφεδρος ανθυπίατρος από 27–12– 51 έως 23-09- 52 στη χειρουργική κλινική).  Έλαβε τον τίτλο της ιατρικής ειδικότητας του χειρουργού στις 07-08-52. 

Όταν επιτέλους απολύθηκε από το στρατό (23 – 11 – 52), εργάστηκε στην Ορθοπαιδική Κλινική του Ν. Παίδων “Αγία Σοφία”, στο Ριζάρειο Νοσοκομείο, Αθηνών “Ο Άγιος Γεράσιμος ” (Δαφνί), 29 -11- 52 έως 11 –07 – 53 “ ως ημερομίσθιος ιατρός του Ν.329/ 1945” βοηθός “Χειρουργικού Ιατρείου”, όπου μυήθηκε στις χειρουργικές επεμβάσεις επί  του εγκεφάλου

Παντρεύτηκε τη Παναγιώτα Μπαμπέ από το Μαντούδι της Εύβοιας και απέκτησε δυο κόρες , τη Θένια (Αθήνα) που σπούδασε Οδοντιατρική και εργάζεται με επιτυχία στην Αθήνα και τη Μαρία που σπούδασε οικονομίκα και διοίκηση επιχειρήσεων και κάνει καριέρα  σαν ανώτερο διοικητικό στέλεχος μεγάλης επιχείρησης. 

Στιγμές ανάπαυλας στο μπαλκόνι της κλινικής

Το 1953 εγκαταστάθηκε στο Άργος. Σαν ιδιώτης ίδρυσε τη χειρουργική κλινική “Γαληνός” σε οίκημα ιδιοκτησίας Αργυράκη και εργάσθηκε σ’ αυτή μέχρι το 1960, όταν εγκαταστάθηκε στο ιδιόκτητο κτίριο της μικτής χειρουργικής – Μαιευτικής Γυναικολογικής Κλινικής Άγιοι Ανάργυροι”, μαζί με το Μαιευτήρα Σαράντο Δαυρόπουλο. Στο χειρουργικό τμήμα της κλινικής αρχικά συνεργάστηκε με το χειρουργό Ανδρέα Ντρούλια μέχρι που ο Δημήτριος Λίτσας εγκαταστάθηκε σαν μόνιμος συνεργάτης, εγκαταλείποντας τη δική του χειρουργική κλινική. 

Στην Κλινική “Άγιοι Ανάργυροι” εργάστηκαν σαν συνεργάτες πολλοί χειρουργοί διαφόρων ειδικοτήτων. Αναφέρω μερικούς, όπως ο οφθαλμίατρος Δημήτριος Καρκούλης, ο Ωτορινολαρυγγολόγος Νίκος Μουσούρος, ο Ουρολόγος Αλέξανδρος Ντούτσιας, ο Αγγειοχειρουργός Πέτρος Αποστολόπουλος , οι Γενικοί Χειρουργοί Δημήτριος Μελιγκώνης και Ανδρέας Πραξιτέλους, οι Μαιευτήρες Πάνος Ηλιακόπουλος, Γιώργος Ηλιόπουλος και ο Αθανάσιος Λυκάκης, ο οποίος υπήρξε και ο τελευταίος Διευθυντής του  Μ– Γ Τμήματος. 

Στις 18 Μαΐου  1957 ανέλαβε τη Χειρουργική κλινική του Νοσοκομείου  Άργους , όταν αυτό στεγαζόταν ακόμη στο Κωνσταντοπούλειο Μέγαρο. 

Η κλινική «Άγιοι Ανάργυροι»

Από το 1957  μέχρι και το 1963 είναι ο μόνος ιατρός της χειρουργικής κλινικής. Το νοσοκομείο διαθέτει ένα μόνο  “εσωτερικό βοηθό” ιατρό για όλα  τα τμήματα. Χειρουργεί και αντιμετωπίζει μόνος 1733 ασθενείς, 300 περίπου χειρουργικές επεμβάσεις το χρόνο. Όλες αυτές χωρίς παρουσία ειδικού Αναισθησιολόγου. Ταυτόχρονα βλέπει 2000 περίπου ασθενείς κάθε χρόνο στα εξωτερικά ιατρεία, σε 24ωρη βάση λειτουργίας. 

Την 5η Μαΐου 1965 του απενεμήθη από το Νοσοκομείο Άργους “ εύφημος μνεία λόγω εξαιρετικών προς το ίδρυμα προσφερθεισών υπηρεσιών”. 

Το 1985 ξεκίνησε η εφαρμογή του ΕΣΥ. Στις 31 – 01- 1986 αποχώρησε από την  υπηρεσία στο δημόσιο, “απολύθηκε λόγω κατάργησης της θέσης” σύμφωνα με την τότε νομική ορολογία. Συνέχισε να εργάζεται σαν ιδιώτης χειρούργος για μικρό χρονικό διάστημα. 

Ταλαιπωρήθηκε περισσότερα από 10 χρόνια από βασανιστική νευραλγία του τριδύμου. Τέλος τον  Οκτώβριο του 1998 έχασε τη ζωή του από μετεγχειρητική επιπλοκή, όταν υποβλήθηκε σε ενδοκρανιακή έγχυση για καταστολή της δραστηριότητας του Γασερείου Γαγγλίου. 

Αναφέρονται οι επιστημονικές ανακοινώσεις γιατί από αυτές αναδεικνύονται τα ιατρικά προβλήματα που απασχολούσαν τους συναδέλφους στα χρόνια 1951 – 1958: αιμοφιλία, αδενοπάθεια, τέτανος, γρίπη. 

  

  1. Αυρηλιώνης Διον. και Μπιτζής Εμ. Περίπτωσις Αιμοφιλίας χειρουργηθείσα δις επιτυχώς. Νοσοκομειακά Χρονικά. 11 (3) , 1951.
  2. Ντρούλιας Α. και Μπιτζής Εμ. Πρωτοπαθής μεσεντέριος αδενοπάθεια υποδυόμενη ενδοκοιλιακόν όγκον. Α’ Χειρουργική κλινική Νοσοκομείου “Αγία Όλγα”, 1958.
  3. Ντρούλιας Α. και Μπιτζής Εμ. Αι νεώτεραι αντιλήψεις περί τετάνου σήμερον. Α’ Χειρουργική κλινική Νοσοκομείου “Αγία Όλγα”, 1958.
  4. Μπιτζής Εμ. Η επιπλοΐτις ως ιδία νοσηρά οντότης. Ιατροχειρουργική Εταιρία  Αθηνών, συνεδρίασις 28 – 03 – 56.
  5. Μπιτζής Εμ. Τα υποτροπιάζοντα κατά την επιδημίαν της γρίπης γαστροδωδεκαδακτυλικά έλκη και αι σημειωθείσαι επιπλωκαί τούτων. Ιατροχειρουργική Εταιρία Αθηνών, συνεδρίασις 05 – 02- 58.

Παραθέτω την προσωπική μου άποψη και εμπειρία από τη συνεργασία μαζί του. Η δήλωση αυτή κρίνεται απαραίτητη, γιατί κάποιοι συνάδελφοι τον γνώρισαν  κάτω από διαφορετικές συνθήκες και έχουν διαφορετική γνώμη από αυτή που εδώ εκφράζεται. 

Συναντήθηκα πρώτη φορά μαζί του τον Αύγουστο του 1979, όταν τον επισκέφτηκα στην κλινική, να ζητήσω τη συνεργασία του. Μου εξήγησε τις συνθήκες εργασίας, με λεπτομέρειες που αποδείχτηκαν απολύτως ακριβείς. Η σαφήνεια και η ειλικρίνεια χαρακτήριζαν πάντα τη συμπεριφορά του. Ειλικρίνεια  αφοπλιστική και για πολλούς ενοχλητική. 

 Η αρχή της συνεργασίας μας ήταν δύσκολη. Δεν είχε εμπειρία γενικής αναισθησίας με μυοχάλαση. Έτσι τις πρώτες φορές που την είδε θορυβήθηκε. Ειδικά την πρώτη φορά πίστεψε πως ο ασθενής  έπαθε κάτι ανεπανόρθωτο. Όταν του εξήγησα μου δήλωσε: “Εγώ θέλω τον άρρωστο να σείεται, να αντιδράει, να τον καταλαβαίνω”. Γρήγορα προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα  της Αναισθησιολογίας, αν και πολλές φορές, όταν αντιμετωπίζαμε προβλήματα δήλωνε: “Προτιμάω να φωνάζει ο άρρωστος, παρά εγώ”. 

 Η προσωπική μας σχέση ήταν πολύ καλή. Είχα  την υποστήριξη του κάθε φορά που τη χρειάστηκα. Ακόμη και οι πολιτικοί καυγάδες  μας ήταν σχεδόν προσποιητοί. Το προσωπικό του νοσοκομείου που τον γνώριζε από παλιά, δήλωνε με έμφαση, πως ο ψυχισμός και η συμπεριφορά του άλλαξε από τότε που απέκτησε συνεργάτη αναισθησιολόγο. Φαίνεται πως το άγχος, η ευθύνη και ο εκνευρισμός που του δημιουργούσε η χειρουργική επέμβαση χωρίς ειδική αναισθησία, αλλοίωνε συνολικά τη διάθεση  και το χαρακτήρα του. Η ηρεμία στο χειρουργείο ανέδειξε μια προσωπικότητα ευχάριστη με σκωπτική διάθεση και καυστικό και ιδιότυπο χιούμορ. 

Κύριος, με όλες τις έννοιες του όρου, απόλυτα έντιμος συνεργάτης, πρόθυμος αρωγός των νέων γιατρών σε κάθε επίκληση. Οι ελάχιστοι γιατροί που εφημερεύαμε  στο Νοσοκομείο μέχρι το 1985, σ’ αυτόν βρίσκαμε αμέριστη βοήθεια, οποιαδήποτε ώρα της μέρας και της νύχτας, για περιστατικά κάθε ειδικότητας. Πάντα πρόθυμος και αποτελεσματικός, δεν δυσανασχέτησε ποτέ στα βίαια νυχτερινά ξυπνήματα. Βοηθός όλων των άλλων χειρουργικών ειδικοτήτων, του Ουρολόγου, του Ορθοπαιδικού και του Μαιευτήρα. Στη διάρκεια της θητείας του δεν έγινε καμία καισαρική τομή χωρίς  τη βοήθεια του. 

Τελειώνοντας θέλω να τονίσω πως υπήρξε δάσκαλος της χειρουργικής τεχνικής και της επιστήμης για τους νεώτερους συναδέλφους, χωρίς την ιδιαίτερη έμφαση που συνηθίζεται στις μέρες μας. Τους μετέφερε την πολύχρονη πείρα του και τους δίδαξε την επιλογή της ελάχιστης επέμβασης που θα έδινε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σε μια φουρνιά νέων χειρουργών που με ενθουσιασμό επιθυμούσαν το μέγιστο αποτέλεσμα, έδειξε με τον τρόπο του τη συντηρητικότερη επιλογή. Κι αν αυτή η προσφορά του δεν αναγνωρίστηκε αμέσως, μπορώ από τη σκοπιά του αναισθησιολόγου να βεβαιώσω, πως μετά από χρόνια, οι ίδιοι τότε νέοι  χειρούργοι εφαρμόζουν τις αρχές που από  το Μανώλη Μπιτζή διδάχτηκαν. 

Τσελφές Παναγιώτης  

Αναισθησιολόγος Γενικού Νοσοκομείου Άργους  

Περιοδικό, «Μελάμπους / Αργειακά Ιατρικά Χρονικά», έκδοση Γενικού Νοσοκομείου Άργους, τεύχος 5, Μάρτιος 2005.

Read Full Post »

Σάμιουελ Γκρίντλεϋ Χάου [S.G. Howe] (1801-1876)

 

 

Σάμιουελ Γκρίντλεϋ Χάου Ο Σάμιουελ Γκρίντλεϊ Χάου ήταν ένας εξέχων Αμερικανός γιατρός, υπέρμαχος της κατάργησης της δουλείας, πραγματικός φιλέλληνας, φιλάνθρωπος και πρωτοπόρος στην εκπαίδευση τυφλών και ανάπηρων παιδιών. Γεννήθηκε στη Βοστόνη στις 10 Νοεμβρίου 1801 και καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Μετά τη λήψη του πτυχίου του της ιατρικής το 1824 από το Μπράουν της Πρόβιντενς αποφάσισε να προσφέρει τις ιατρικές του υπηρεσίες στην επαναστατημένη Ελλάδα, στην οποία έφθασε το τέλος του 1824. Ανέλαβε αμέσως υπηρεσία στον Αγώνα, περιθάλποντας τραυματίες και άρρωστους μαχητές. Στο πρώτο γράμμα προς τον πατέρα του αναφέρει μεταξύ άλλων:   

«…ως προς τον μισθόν μου, ουδέν λαμβάνω, ούτε μ’ ενδιαφέρει, αφού η Κυβέρνησις δεν είναι εις θέσιν ούτε να θρέψη και να ενδύση τους δεινοπαθούντας στρατιώτας…».

 

Από το ημερολόγιό του διαβάζουμε:

 

«… η δουλειά μου τη νύχτα που πέρασε ήταν ατέλειωτη … έκαμα τόσες εγχειρήσεις που αμφιβάλω αν θα κατόρθωνα να τις κάμω κατά τη διάρκεια ολόκληρων ετών στη Βοστώνη … δύο μήνες τώρα κοιμάμαι στο έδαφος με τα ρούχα … είχα σκεφτεί να φύγω από δω, αλλά θα ήταν πράξη επονείδιστη…».

 

Ο Σαμουήλ Χάου επιστρέφει το 1827 στην Αμερική και οργανώνει έρανο για την ελληνική υπόθεση. Συγκεντρώνει 60.000 δολάρια και αγοράζει ρούχα και τρόφιμα για τους επαναστάτες. Ένα χρόνο αργότερα έρχεται και πάλι στην Ελλάδα και οργανώνει καταφύγια για την περίθαλψη των προσφύγων. Ένα από αυτά στον Ισθμό της Κορίνθου θα το ονομάσει «Ουασινγκτονία».

 

Το 1831 επιστρέφει στη Βοστώνη και ιδρύει το πρώτο σχολείο για τυφλούς στις Ηνωμένες Πολιτείες, του οποίου διετέλεσε πρώτος διευθυντής. Το 1848 δημιουργεί ένα ανάλογο σχολείο για άτομα με διανοητικές διαταραχές. Το 1866, γηραιός πλέον, βρίσκεται για μια ακόμα φορά στην Ελλάδα, για να συνδράμει τους επαναστατημένους Κρητικούς. Πέθανε στις 9 Ιανουαρίου 1876.

 

 

Η περίθαλψη του πληθυσμού και των στρατιωτών κατά την διάρκεια της

Επαναστάσεως του ’21

 

 

Πρόταση του Σάμουελ Χάου για τη Δημιουργία Κινητών Νοσοκομείων Εκστρατείας.

 

Απόσπασμα Άρθρου από την  ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ

Κωνσταντίνος Γρ. Κυριακόπουλος, Νευροχειρουργός

Χρίστος Μαυρογιώργος, Νευροχειρουργός

 

 

Όπως παραπάνω αναφέρεται, κατά τη διάρκεια της εδώ παραμονής του υπήρξε γιατρός διαφόρων στρατοπέδων. Σε ιδιαίτερο ημερολόγιό του, το οποίο όμως δεν διασώθηκε ολόκληρο, κατέγραφε κατά την παραμονή του στην Ελλάδα διάφορα γεγονότα, τις σκέψεις του, τις κρίσεις και ενέργειές του. Το σωζόμενο εκδόθηκε, τροποποιημένο σε πολλά σημεία από τον εκδότη του. Το 1971 μεταφράσθηκε στα Ελληνικά και εκδόθηκε.

 

Στη σελ. 147 αναφέρεται: «Από του Φεβρουαρίου μέχρι Ιουνίου 1827 ούτε ημερολόγιο, ούτε επιστολαί του Χάου υπάρχουν».

 

Στη σελ. 185 αναφέρεται: «ο Χάου πεισθείς εις τας προτροπάς της Ελληνικής Κυβερνήσεως, μετέβη εις Αμερικήν όπως προσωπικώς εργασθύ ύπέρ συλλογής εράνων…».

 

Η μη ύπαρξη σημειώσεων του ημερολογίου για το παραπάνω διάστημα δικαιολογεί την άγνοια του σκοπού της μεταβάσεώς του στην Αμερική. Δεν παρακλήθηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση, αλλά ο ίδιος εζήτησε χορήγηση της επιστολής που αναφέρεται στο ημερολόγιό του.

 

O Αμερικανός ιατρός Σάμιουελ Γκρίντλι Χάου (Samuel Gridley Howe, 1801-1876).

 

 

Στα ΓΑΚ, υπάρχει επιστολή του Χάου προς την Ελληνική Κυβέρνηση την οποία δημοσιεύουμε, διότι έχει ιδιαίτερη αξία.

 

«Προς τηv Σεβαστήν Avτικυβερνητικήν Eπιτρoπήv.

 

Είναι δύω ήμισυ χρόνοι, αφ ού ανεχώρησα από την Αμερικήν με σκοπόν να δουλεύσω την Ελλάδα, δια του επαγγέλματός μου. Έφερον συστατικά γράμματα από το εν Aμερική Ελληνικόν Κομιτάτον. Όλα δε τα έξοδα εις τόν δρόμον και αλλαχου εγένοντο εξ ιδίων μου.

Φθάσας εις την Ελλάδα επρόσφερα τας δουλεύσεις μου εις την τότε προσωρινήν Διοίκησιν παρά της οποίας επεφoρτίσθην να συνακολουθήσω με το Ελληνικόν Στράτευμα εις Μεσσηνίαν, Όπου ηκολούθησα μετά χαράς. Έμεινα δύω μήνας εις Καλαμάταν επισκεπτόμενος τους εκεί εκ των στρατοπέδων πεμπομένους πληγωμένους και άλλους. Μετά ταύτα επέμφθην εις Γραμπουσαν, Όπου έδούλευσα μήνας πέντε και εις αυτήν και έξωθεν αυτής εις άλλα μέρη. Επιστρέψας δε από την Γραμπουσαν επεφoρτίσθην να δουλεύσω εις τα εν Ναυπλίω Εθνικά Νοσοκομεία των ασθενών και των πληγωμένων. Το χρέος τούτο εκτέλεσα καθ’ Όσον ηδυνήθην ένα σχεδόν χρόνον. Μετά ταύτα κατ’ αίτησιν του Κυρίου Αστιγξ  εισήλθον εις τό Ατμοκίνητον ή Καρτερία, Όπου και μένω έως σήμερον. Δι’ Όλας τας ανωτέρω εκδουλεύσεις μου εις την Ελλάδα δεν έλαβον σχεδόν τίποτε δια μισθόν μου. Διότι επιθυμούσα πάντοτε να δουλεύσω Όσον ημπορούσα χωρίς πληρωμήν. 

 
Σάμουελ Χάου με ελληνική στολή

Σάμουελ Χάου με ελληνική στολή

Μ’ Όλα ταυτα δεν ευχαριστούμαι εις τας μερικάς ταύτας εκδουλεύσεις. Αλλά θέλω να φανώ πρόξενος μεγαλυτέρων ωφελειών εις το Ελληνικόν Έθνος. Και γράμματα τα οποία κατ’ αυτάς έλαβον από την Αμερικήν με δίδουν χρυσάς Ελπίδας. Το σχέδιόν μου είναι να συστήσω Νοσοκομείον στερεον εις τόπον κατάλληλον, δια τας ανάγκας των στρατευμάτων της Ελλάδος, τόπον, Όστις να ημπoρή να χωρέση εκατόν περίπου πληγωμένους. Μετά τούτο να συστήσω Νοσοκομεία κινητά δηλ. να διορίσωεις παν στρατόπεδον επιστάτας χειρούργους, οίτινες να έχουν μεθ’ εαυτών τινάς ύπηρέτας, και Όλα τα αναγκαία Ιατρικά και λοιπά ώστε αυτοί να λαμβάνουν τους κατα τας μάχας πληγωμένους να τους επισκέπτωνται προσωρινώς και έπειτα να φροντίζουν να τους διευθύνουν εις το στερεόν Νοσοκομειον.

Γνωρίζω εκ πείρας, Ότι οι στρατιώται Έλληνες πάντοτε φοβούνται μη πληγωθούν εν καιρώ μάχης, προβλέποντες την έλλειψιν Ιατρού να τους επισκεφθή. Δια τούτο επιθυμώ νά συστήσω τά κινητά Νοσοκομεία, τα όποία μάλιστα είναι γνωστά εις όλον τόν κόσμον. Τά Νοσοκομεία ταύτα πρέπει νά έχουν χωριστά όλα τά χρειώδη ως ζώα, ύπηρέτας κ.λπ. Οί ύπηρέται αυτών πρέπει νά είναι ενδεδυμένοι με ιδίαν στολήν, διά να γνωρίζουν οί στρατιώται, ότι όταν πληγώνωνται, θέλουν δέχεσθαι παρά τούτων, ειμελείσθαι και διευθύνεσθαι εις τό στερεόν Νοσοκομείον, διά να επισκέπτωνται και θεραπεύωνται εις αυτό χωρις κανεν ίδιόν των έξοδον. Τούτο ύπόσχομαι νά κατορθώσω χωρίς νά εξoδεύση τίποτε ή Ελληνική Κυβέρνησις. Αιτώ δέ από μέρους της μόνον και μόνον γράμματα πρός τα εν Aμερική Ελληνικά Κομιτάτα μαρτυρούντα, ότι έκαμα τό χρέος άρκετόν καιρόν εις τήν Ελλάδα, όπου εδούλευσα επεμελήθην καθ’ όλην την έκτασιν τό γενικόν Νοσοκομείον, και ότι επιθυμεί ή Κ υβέρνησις νά βαλθή εις πράξιν τό ειρημένον σχέδιόν μου.

 

Εν Πόρω τη 3 Μαίου / 21 Απριλίου 1827

Σ.Γ. Χάου

Και ή Ελληνική ύπογραφή αυτόγραφος.

 

Πρόκειται για πολύ σημαντικό έγγραφο, γιατί σε αυτό υπάρχουν  πληροφορίες για τον τρόπο άσκησης της ιατρικής στα χρόνια του αγώνα. Εισάγεται για πρώτη φορά η διάκριση ανάμεσα στο «σταθερό» και το «κινητό» νοσοκομείο.

 

Η Αντικυβερνητική Επιτροπή αποδέχθηκε την αίτησή του και του εχορήγησε το ακόλουθο συστατικό γράμμα:

 

«Αριθ. 419 Σχέδιον Συλλογής Βλαχογιάννη

Ελληνική Πολιτεία Γραφή Γ. Γλαράκη

ή Αντικυβερνητική Επιτροπή

 

Πρός τόν Σεβαστόν Πρόεδρον και τά λοιπά Σεβαστά Μέλη τής ύπέρ των Ελλήνων Φιλανθρωπικής Εταιρίας τών Ομοσπόνδων Επικρατειών της Αμερικής. Τό Ελληνικόν Έθνος γνωρίζει κάλλιστα τούς ύπέρ τού ίερού τούτου άγώνος άκαμάτους κόπους και τάς πολλάς και πολυειδείς προς αυτό ευεργασίας Σας και αισθανόμενον βαθυτάτην ευγνωμοσύνην και μη έχον άλλο τι σάς προσφέρει διά τής Κυβερνήσεως αυτού τάς άπείρους εγκαρδίους ευχαριστίας. Είναι δέ εύελπις ότι και τού λοιπού ως άδολοι φίλοι τής άνθρωπότητος και ένθερμοι ύπερασπισταί τού δικαίου δέν θέλετε παύσει ενεργούντες και κοπιάζοντες ύπέρ τών άναντιρρήτων και άναφαιρέτων δικαίων αυτού, τά όποία ό τουρκικός, ό επί τής γής μοναδικός δεσποτισμός, τέσσαρας όλοκλήρους αιώνας κατασπάραττε, και ήδη άγωνιά να καταπίη εξ όλοκλήρου.

 

Ο συμπολίτης Σας, ό Ιατρός κύρους Άου (Howe), άνήρ άξιόλογος και διά τάς Ιατρικάς του γνώσεις, και διά τάς άρετάς του, ύπηρέτησε τήν Ελλάδα ως Ιατροχειρούργος δύω ήμισυ χρόνους περίπου μέ τιμήν, ύπόληψιν, ευαρέστησιν, και πλήρη τής Κυβερνήσεως ευχαρίστησιν. Ο άξιότιμος ούτος άνήρ επιθυμών νά ύπηρετήση εις τό έξής τήν Ελλάδα σημαντικότερον, άναλόγως τής πρός τόν ίερόν αυτής άγώνα άφοσιώσεώς του, συνέλαβε σκοπόν, να καταστήση ενταύθα νοσοκομεία συστηματικά ύπέρ των μαχομένων στρατιωτών.

Ο σκοπός τού ούτος τού άνδρός είναι τω όντι ευγενής και μυρίων επαίνων άξιος, όστις πραγματοποιούμενος δύναται νά ωφελήση τήν Ελλάδα τα μέγιστα. Αλλά πώς νά πραγματοποιηθή ενταύθα με τήν παντελή άχρηματίαν τής Ελλάδος;

Διά τούτο ό ευγενής ούτος άνήρ ελπίζων νά προμηθεύση τά εις τόν σκοπόν του άπαιτούμενα χρηματικά μέσα τών αυτόσε Φιλελλήνων έρχεται με τοιαύτην άπόφασιν αυτόθι. Η δέ Κυβέρνησις θαυμάζουσα τον φιλάνθρωπον και ευγενή ζήλον του άνδρός, συσταίνει τούτον πρός Σάς τα Σεβαστά της φιλανθρώπου Εταιρίας μέλη, ως άξιον τής εμπιστοσύνης αυτής, παρακαλούσα νά τόν συνδράμετε εις τόν προκείμενον ωφέλιμον εις τήν Ελλάδα σκοπόν του.

Κύριοι ή χρηματική κατάστασις τής Ελλάδος είναι οίκτου άξία. Ο έπταετής άγων άφ’ ένός μέν μέρους εσμίκρυνε και σμικρύνει επι μάλλον και μάλλον τάς εθνικάς προσόδους, άφ’ ετέρου δέ αυξάνει και πολλαπλασιάζει τάς χρείας εις τό άκρον. Ο Ελληνικός λαός άφιέρωσε τάς ελπίδας του εις την ευγενή μεγαλοδωρίαν τών φιλελλήνων τού φωτισμένου κόσμου, κατ’ εξαίρεσιν δέ τών τής Αμερικής, οιτινες ως ποτέ όμοιοπαθείς δύνανται αισθανθώσιν άκριβώς όποία είναι ή τοιαύτη κατάστασις. Υγιαίνετε και ευτυχείτε»

 

Ο Howe δεν έφυγε αμέσως για της ΗΠΑ. Προηγουμένως ο Jonathan Ρ. Miller, Αμερικανός συνταγματάρχης, απεσταλμένος του Αμερικανικού Κομιτάτου με βοηθήματα προς τους Έλληνες τον διόρισε αντιπρόσωπό του για τη διανομή αυτή.

 

Ο Χάου περιγράφει στο ημερολόγιό του, ότι την 20ην Αυγούστου του 1827 κατέπλευσε από τη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ το βρίκι «Ανατολή» γεμάτο με εφόδια για τους φτωχούς και το Κομιτάτο του ανέθεσε το ρόλο του συμβούλου για τη διανομή των. Την 13 Νοεμβρίου 1827 (ν.η.) αναχώρησε με το βρίκι «Ιωάννα» για τη Ν. Υόρκη. Στο ημερολόγιό του περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην Αμερική, όπου παραπέμπεται ο αναγνώστης. Πληροφορεί την Αμερικανική κοινή γνώμη για τα προβλήματα των Ελλήνων τραυματιών:

 

«…διέρχονται επί εβδομάδας άνευ των απαραιτήτων επιτηδείων και Ιδίως άρτου. Η θέσις του Ιατρού εις τας περιπτώσεις ταύτας είναι τω όντι οδυνηρά καθόσον είνε ύποχρεωμένος να παρίσταται μάρτυς της δυστυχίας χωρίς να δύναται να πρoσέλθη αρωγός, εύρίσκει δε Την εξάσκησιν του επαγγέλματός του ανωφελή εξ ελλείψεως των κοινοτάτων επιτηδείων της ζωής…».

 

Πρότεινε στην Κυβέρνηση την ανάγκη ιδρύσεως κεντρικού νοσοκομείου και άλλων μικρών που να ακολουθούν τα διάφορα σώματα, που έγινε αποδεκτό από αυτήν και η οποία

 

«κατενόησε την ανάγκην του πράγματος και προέβη εις επανειλημμένας αποπείρας προς πραγματοποίησιν τούτων αλλ’ αι προσπάθειαί της έμειναν άνευ αποτελέσματος εξελλείψεως χρημάτων… «και πληροφορεί ότι το δημιουργηθέν τελευταία στον Πόρο νοσοκομείο» «…Δύναται να καταστή, εξευρισκομένων των καταλλήλων πόρων, εκτάκτως επωφελές όχι μόνον προς τους απόρους ασθενείς, αλλά και προς τους πεινώντας…».

 

Προτείνει διάφορα μέτρα για την οργάνωσή του. Καταλήγει δε λέγοντας, ότι θεωρεί τον εαυτό του βρισκόμενο στην υπηρεσία της Ελλάδος και σκοπός της μετάβασής του στην Αμερική ήταν ανεύρεση βοήθειας, ήταν δε έτοιμος να ξαναγυρίσει στην Ελλάδα.

 

 

Πηγές

 

 

  • Σάμιουελ Γκρίντλεϋ Χάου, Ιστορική σκιαγραφία της Ελληνικής Επανάστασης, Εκάτη, Αθήνα 1997.
  • Σάμιουελ Γκρίντλεϋ Χάου, Ημερολόγιο από τον Αγώνα 1825-1929, Καραβίας, Αθήνα 1971.
  • ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ , www.helsocmilmed.gr

 

 

Read Full Post »

Λαϊκόν Ιατρείον Άργους 

Για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα το Άργος  έμεινε χωρίς δημόσιο νοσηλευτικό ίδρυμα. Το πρώτο νοσοκομείο ήταν στρατιωτικό. Ιδρύθηκε από τους Ενετούς στους γνωστούς «Στρατώνες του Καποδίστρια» και λειτούργησε περίπου από το 1700 μέχρι το 1715. Ως νοσοκομείο, λειτούργησαν οι στρατώνες, και για ένα μικρό χρονικό διάστημα γύρω στα 1828. Το οικοδόμημα με την επωνυμία «Σπιτάλια» (από το hospital – νοσο­κομείο), που χτίστηκε μάλλον επί Καποδίστρια, δεν είναι γνωστό πότε και αν λειτούργησε ως νοσοκομείο.

Το «Νοσοκομείον Άγιος Κωνσταντίνος», το τζαμί δηλαδή του Άργους, φαίνεται πως ξεκίνησε να λειτουργεί ως νοσοκομείο το 1828 και συνέχισε για πολλά χρόνια, κυρίως ως στρατιωτικό. Αρκετές είναι οι αναφορές σ’ αυτό (1831, 1833, 1834 και 1852), ενώ δεν αναφέρεται μετά το 1852. Αντίθετα, στο Ναύπλιο μετά από προσπάθειες που ξεκίνησαν το 1823, λειτουργεί «Πολιτικόν Νοσοκομείον» από το 1824. Στις 18-10-1918 εγκαταστάθηκε στο μέγαρο του Συλλόγου Αργείων ο «Δαναός» το «Έμπεδον Πεζικού της IV Μεραρχίας» και το μέγαρο χρη­σιμοποιήθηκε ως «στρατιωτικόν αναρρωτήριον» μέχρι το 1920. Τέλος το 1939. όταν η ανάγκη για ύπαρξη νοσηλευτικής μονάδας στο Άργος έγινε επιτακτική λόγω της ορατής απειλής του επερχόμενου πολέμου, επιτάχτηκε το κτίριο του Δαναού για τη στέγαση της.  Από την 1η Νοεμβρίου 1940 οργανώθηκε και λειτούργησε στο ισόγειο η πρώτη υποτυπώδης νοσηλευτική μονάδα με την επωνυμία «Προσωρινόν Νοσοκομείον Άργους». Από το 1940 και μετά λειτουργεί συνεχώς δημόσια νοσηλευτική μονάδα για τους Αργείους πολίτες. Στα μεγάλα χρονικά διαστήματα που δεν υπήρχε νοσοκομείο, την περίθαλψη των πολιτών αναλάμβαναν «κατ’ οίκον» οι γιατροί της πόλης ή οι ασθενείς μετέβαιναν στην Αθήνα και το Ναύπλιο για νοσηλεία. Ταυτόχρονα αναπτύχθηκαν και κάποιες αξιόλογες φιλανθρωπικές προσπάθειες, όπως αυτή του «Λαϊκού Ιατρείου».

Χαρακτηριστική εικόνα της αντιμετώπισης των επιδημιών, χωρίς νοσοκομειακή υποστήριξη, δίνουν δημοσιεύματα στις τοπικές εφημερίδες:

 

«Η επάρατος νόσος ευλογιά ελυμαίνετο τα πλείστα των προαστίων της πόλεως του Άργους…

 

… Τον εμβολιασμόν ολοκλήρου της Επαρχίας Άργους ανέλαβαν οι ια­τροί της πόλεως μας κ.κ. Άριστ. Παιδάκης, Ελευθέριος Παπαντωνόπουλος και Δημ. Κούζης, οίτινες μετά μεγίστου ζήλου εξεπλήρωσαν την ανατε9είσαν αυτοίς εντολήν, μη φεισ9έντες μηδενός κόπου και ά­νευ της ελαχίστης αποζημιώσεως, δι ό είναι άξιοι συγχαρητηρίων». «Τρία κρούσματα μηνιγγίτιδος εγένοντο εν τη ημέτερα πόλει. Και οι τρεις προσβληθέντες εκ της βροτολοιγού νόσου ανεχώρησαν να επισκεφθώσι τα Βασίλεια του Πλούτωνος…»

 

Το 1933 ιδρύθηκε και λειτούργησε στο Άργος ένα ιδιότυπο πολυϊατρείο, που ονομάστηκε «Λαϊκόν Ιατρείον». Η ιδέα και η πρωτοβουλία ανήκει στους γιατρούς Παπαδημητρίου και Δρούγκα, οι οποίοι στα τέλη του 1932 προσφέρθηκαν να περιθάλψουν τους άπορους ασθενείς με καθημερινή εθελοντική δωρεάν εργασία.

 

 

Στεργίου Αναστάσιος

Στεργίου Αναστάσιος

Η υλοποίηση της ιδέας ανήκει στη «Φιλάνθρωπον Αδελφότητα Κυριών Άργους», που στις 11 Ιανουαρίου 1933, τροποποίησε το καταστατικό της ενώπιον του Πρωτοδικείου Ναυπλίου, με σκοπό την ίδρυση και εποπτεία του Λαϊκού Ιατρείου από την «Αδελ­φότητα». Σκοπός του ήταν η ιατρική περίθαλψη και ανακούφιση των πολλών δυστυχούντων απόρων της πόλης. Το Λαϊκόν Ιατρείον εγκαταστάθηκε στην κατοικία του Αναστάσιου Στεργίου, στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, η οποία παραχωρήθηκε δωρεάν από τον ιδιοκτήτη της. Εγκαινιάστηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1933 και με Διευθυντή το γιατρό Νικ. Παπαδημητρίου έδειξε αξιοζήλευτη δράση στην καταπολέμηση του τυφοειδούς πυρε­τού, της ιλαράς, της διφθερίτιδας, της ευλογιάς, των αφροδίσιων και άλλων νοσημάτων που μάστιζαν την περιοχή.

 

Ο Αναστάσιος Στεργίου γεννήθηκε στο Άργος το 1871. Μοναχογιός του Νικήτα και της Μαριγώς, αν και έμπορος, αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του στη φροντίδα της υγείας των συμπολιτών του. Εκτός από τη δωρεάν παραχώρηση της κατοικίας του στην πλατεία του Αγίου Πέτρου, για να εγκατασταθεί το «Λαϊκόν Ιατρείον», συνεισέφερε γενναιόδωρα για τη συντήρηση του. Είναι χαρακτηριστική η κοινή ονομασία του Λαϊκού Ιατρείου, «Κλινική του Τασιού», που δείχνει πως στη συνείδηση των Αργείων ταυτίστηκε με το όνομα του μεγάλου δωρητή. Πέθανε τον Ιούνιο 1941 καιάφησε το σύνολο της περιουσίας του στο ‘Ίδρυμα «Δημοτικόν Νοσοκομείον Δεσμίνη – Καλλιοντζή», χωρίς όμως δικαίωμα εκποίησης. Για να λυθεί το νομικό πρόβλημα της εκ­ποίησης της περιουσίας Στεργίου, που συνέβαλε αποφασιστικά στη δημιουργία του σημερινού Νοσοκομείου Άργους, χρειάστηκε νομοθετική ρύθμιση, που ψηφίστηκε στη Βουλή στις 31 Ιανουαρίου 1957.

 

 

cf84cf85cf86cebfcf83040

 

 

 

Ο Ανθυπίατρος κ. Ν. Μπεκιάρης διηύθυνε το αντιαφροδισιακό τμήμα του Λαϊκού Ιατρείου, που ξεκίνησε τη λειτουργία του τον Ιούνιο 1933, ενώ μία ημέρα της εβδομάδας λειτουργούσε δωρεάν οφθαλμολογικό ιατρείο με τον οφθαλμίατρο Ξενοφ. Κολιόπουλο. Τα περισσότερο διαδεδομένα νοσήματα που απασχόλησαν το Λαϊκόν Ιατρείον, σύμφωνα με δημοσιευμένη συνέντευξη του κ. Παπαδημητρίου, ήταν κατά σειρά: ελονοσία, αφροδίσια και τραχώματα. Τα έξοδα λειτουργίας αλλά και τα χορηγούμενα φάρμακα ήταν προσφορά των μελών της «Φιλάνθρωπου Αδελφότητος» αλλά και πολλών πολιτών του Αργούς. Αναφέρονται τα ονόματα: Αναστάσιος Στεργί­ου, Αθανάσιος Ζωγράφος, Ευθύμιος Κουτσόπουλος, Σταύρος Λάπατας, Ανδρέας Ρόκας, Αδελφοί Βασιλείου, Ηρακλής Μενάγιας, Νικόλα­ος Καραγιάννης, Β. Τουφεξιάδης, Άννα Παπαμιχαήλ, Φωτούλα Παπα-δημητρίου, ο Γυμνασιάρχης και οι καθηγητές του Γυμνασίου, ο Σύλλογος Ιδιωτικών Υπαλλήλων και ο Εμποροβιομηχανικός Σύλλογος Άργους.

 

Το έργο της «Φιλάνθρωπου Αδελφότητος Κυριών Άργους» ήταν σημαντικό για την εποχή και για τις συνθήκες που επικρατούσαν. Μερικά από τα ονόματα των κυριών που διασώθηκαν ως μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου είναι: Κατ. Ν. Μπόμπου, Κατ. Β. Ταρλή, Ελ. Νι­κήτα, Αμ. Παρασκευά, Ελ. Νώτη, Bασ. Παπαδιαμαντοπούλου, Mαρ. Στυμφαλιάδου, Mαρ. I. Κολιαλέξη, Κατ. Π. Μπόμπου, Mαρ. Ευ. Μπόμπου, Ματ. Στάμου, Κ. Παπαβασιλείου, Σοφ. Παπαδημητρίου, Καλ. Δρούγκα, Κούλα Κολιαλέξη, Ελ. Διαμαντοπούλου, Ευαγ. Ζαμπέλη, Μπέση Σχοινά, Κούλα Ψωμαδάκη, Αγγ. Βασιλοπούλου.

 

 

cf84cf85cf86cebfcf83ceb2041

 

Το Λαϊκόν Ιατρείον σταμάτησε τη λειτουργία του στα μέσα του 1937 από έλλειψη οικονομικής στήριξης. Διαβάζουμε πως ο Σύλλογος Ιδιωτικών Υπαλλήλων ζήτησε το Δεκέμβριο του 1937 «την επανίδρυσιν του Λαϊκού Ιατρείου, υπό την μέριμναν του Δήμου Άργους». Πουθενά όμως δε φαίνεται πως το αίτημα αυτό υλοποι­ήθηκε. Ο Δήμος Άργους από τον προϋπολογισμό του 1937 φαίνεται πως δαπανά ετησίως 100 περίπου χιλιάδες δραχμές «δια έξοδα των απόρων ασθενών». Αναλυτικότερα ξοδεύονται 25.000 για φαρμακευτική και 12.000 δραχμές για ιατρική περίθαλψη. Τα υπόλοιπα αφορούν στη θεραπεία «λυσσοδήκτων, πασχουσών κοινών γυναικών, αποστολής απόρων εις νοσοκομεία και βοηθήματα κατά τας μεγάλας εορτάς».

 

Η έλλειψη νοσοκομειακών κλινών για την περίθαλψη τουλάχιστον των απόρων, οδήγησε και τον εν Πειραιεί δρώντα Σύλλογο των Αργείων «Ο Δαναός» στην απόφαση να ιδρύσει, στο Ζάννειο Νοσοκομείο, την αποκαλούμενη «Κλίνη του Δαναού». Στο νοσοκομειακό αυτό κρεβάτι μπορούσαν να νοσηλεύονται, με έξοδα του Συλλόγου, άποροι ασθενείς με χειρουργικές ή παθολογικές παθήσεις και αργειακή κατα­γωγή.

 

Στον κατάλογο με τα μέλη του Συλλόγου που συνεισέφεραν για τη συντήρηση της «Κλίνης του Δαναού» αναφέρονται οι: Θεόδωρος Ψυχογυιός (γιατρός και πρόεδρος του Συλλόγου), Νικ. Π. Ζωγράφος, Αν­δρέας Μακρής, Ευάγ. Διαμαντόπουλος, Αλκιβιάδης Ζωγράφος, Δημοσθ. Μπούκης, Αικατερ Π. Ζωγράφου, I. Κανελλόπουλος, Δ/νίς Κ. Λαγού, Ν. Πλατής, Κα Πλατή, Θεόδ. Μώρος και Εις μνήμην Α. Αντω­νίου.

 

Οργανωμένη φιλανθρωπική δραστηριότητα ανέπτυξε και ο Ιατρικός Σύλλογος Άργους. Τον Αύγουστο 1937 δημοσίευσε στον τοπικό τύπο ανακοίνωση, με την οποία γνωστοποιεί πως για τους άπορους ασθενείς της πόλης « την ιατρικήν περίθαλψην θέλουσιν παρέχει α­πολύτως δωρεάν οι ιατροί μέλη του Ιατρικού Συλλόγου, ημέρας τε και νυκτός, εφ όσον ήθελον προσέλθει τοιούτοι ασθενείς εν τοις ιατρείοις των».

 

 

Γιώργος Αναγνώστου

Παναγιώτης Τσελφές

 

 

Πηγή

  •  «Αργείων Πνεύμα», Έκδοση Πνευματικού Κέντρου Δήμου Άργους, τεύχος 2, σελ.33-39, Ιούνιος 2001. 

Read Full Post »