Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Posts Tagged ‘Κινηματογράφος’

«Πλατεία Ονείρων» ένα ντοκιμαντέρ για την πλατεία Συντάγματος Ναυπλίου

Posted in Ειδήσεις - Πολιτισμός, tagged , , , , , , , , , on 18 Μαΐου, 2020| Leave a Comment »

«Πλατεία Ονείρων» ένα ντοκιμαντέρ για την πλατεία Συντάγματος Ναυπλίου του Γιώργου Ζέρβα

 

Το 22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακά, 19-28 Μαΐου 2020, όπου συμμετέχει και το ντοκιμαντέρ «Πλατεία Ονείρων», του Γιώργου Ζέρβα, που αφορά στην πλατεία Συντάγματος Ναυπλίου.

Το Φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί διαδικτυακά από την Τρίτη 19 Μαΐου έως την Πέμπτη 28 Μαΐου 2020, με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Ανάμεσα στις ταινίες και 77 ελληνικές πρόσφατες παραγωγές: απ’ την πολιτική, τη μουσική  την ιστορία, το περιβάλλον, τις ανθρώπινες σχέσεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αποκαλύπτουν την ίδια τη ζωή.

 

Πλατεία Συντάγματος

 

Η πλατεία Συντάγματος Ναυπλίου είναι μοναδική. Περιβάλλεται από κτήρια διαφόρων εποχών και πολιτισμών φορτισμένα με μνήμες, οθωμανικά, ενετικά, νεοκλασικά, νεότερα, κι αντέχει στις αυξανόμενες πιέσεις από ιδιωτικές χρήσεις.

Από τις ωραιότερες πλατείες της Ελλάδας, αν όχι η ωραιότερη, άρχισε να γίνεται πλατεία γύρω στη Β’ Ενετοκρατία (1686-1715), άλλαξε πολλές μορφές και ονόματα και δίνει το στίγμα στη σημερινή πόλη.

Αυτό το δημιουργικό ντοκιμαντέρ είναι μια διερευνητική, στοχαστική προσέγγιση της πλατείας που βρίσκεται στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της πόλης και αποτελεί το πλέον αντιπροσωπευτικό παράδειγμα νεοκλασικής, ορθογωνικής πλατείας στην τυπολογία των ελληνικών πλατειών. Η πλατεία, έργο της ιστορίας και της κοινωνίας, με διαρκώς μεταβαλλόμενα χαρακτηριστικά μέσα στο χρόνο, συλλογικό καθιστικό της πόλης, αποτελώντας ένα από τα κύρια συστατικά του Ευρωπαϊκού αστικού χώρου, απαιτεί την ανάδειξη της σπουδαιότητας και της ομορφιάς της, υπερασπίζοντας τη μνήμη, την αποκατάσταση και την προσεκτική ανάκτηση ενάντια στη λήθη και την αλόγιστη επέμβαση.

 

Βόλτα στην Πλατεία Συντάγματος.

 

Η ταινία επιχειρεί ένα ταξίδι σε μύθους, ιστορίες, μνήμες, συναισθήματα, μικρά και μεγάλα γεγονότα, κτίσματα, σπάνια αρχειακά υλικά – χάρτες, φωτογραφίες, καρτ ποστάλ, ταινίες…-, αισθητικές και ανθρώπους – αρχιτέκτονες, ιστορικούς, αρχαιολόγους, ζωγράφους, σκηνοθέτες, επαγγελματίες, μόνιμους κατοίκους και επισκέπτες… -, για τους οποίους η πλατεία αποτελεί τρόπο ζωής. Γενναιόδωρη σκηνή για κάθε δραστηριότητα – κοινωνική, θρησκευτική, πολιτική… -, φιλόξενη για όλους – ντόπιους, ξένους, νέους, γέρους…-, ένα είναι το μυστικό της: να βρεις την ώρα και τη θέση που της ταιριάζεις και σου ταιριάζει.

Οι επιδιωκόμενοι στόχοι της ταινίας είναι:

  • Να ελκύσει ένα σημαντικό αριθμό Ελλήνων και ξένων επισκεπτών.
  • Να διηγηθεί την «ιστορία» της συγκεκριμένης πλατείας και να αποδώσει τη ζωή της στο πέρασμα του χρόνου.
  • Να συμμετέχει στο διάλογο περί «προστασίας και διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς».
  • Να υπερασπισθεί το δημόσιο χώρο προβάλλοντας τον πλούτο και τις ιδιαιτερότητες μιας ιστορικής πόλης, πρώην πρωτεύουσας της σύγχρονης Ελλάδας.
  • Να αποτελέσει εν τέλει ένα βήμα προστασίας και ανάδειξης του χώρου της πλατείας Συντάγματος που αποτρέπει την αλλοίωση της πολιτιστικής κληρονομιάς υπογραμμίζοντας τη μοναδικότητα, τη σημασία και την αισθητική της.

 

Το «Τριανόν» ή Παλαιό τζαμί της πλατείας Συντάγματος Ναυπλίου.

 

Σημείωμα του σκηνοθέτη

 

Ο Γιώργος Ζέρβας «επί το έργον».

Η πλατεία Συντάγματος Ναυπλίου είναι ένα μοναδικό μνημείο. Μ’ αρέσει να συχνάζω στην πλατεία, από έφηβος πήγαινα. Και τώρα μόλις φτάσω στο Ναύπλιο εκεί θα πρωτοπάω. Θα τη διασχίσω, θα τρυπώσω στα δρομάκια της παλιάς πόλης που την αδειάζουν από περιπατητές και την ανατροφοδοτούν αδιάκοπα και θα επιστρέψω. Ξανά και ξανά.

Στον κινηματογράφο η πρώτη ύλη είναι ο χρόνος και στην πλατεία Συντάγματος αυτό που κυριαρχεί με την πρώτη ματιά είναι τα κτήρια με τις διαφορετικές αισθητικές τους, εκφράσεις περασμένων εποχών. Ο θρίαμβος του χρόνου δηλαδή. Γεγονός που σου δίνει μια ασυνείδητη απόλαυση. Όσο και να μην το σκέφτεσαι σε κατακλύζει η ιστορία μας, όχι μόνο του Ναυπλίου, αλλά της  Ελλάδας ολόκληρης. Οθωμανικά, ενετικά, νεοκλασικά, νεότερα ίχνη ορθώνονται, σε περικυκλώνουν και σου διηγούνται την πολυτάραχη ιστορία τους.

Η πλατεία με ωραίες αναλογίες, ούτε μικρή ούτε μεγάλη, συλλογικό καθιστικό της πόλης, είναι έργο της ιστορίας και της κοινωνίας, με διαρκώς μεταβαλλόμενα χαρακτηριστικά μέσα στο χρόνο. Αποτελεί γενναιόδωρη σκηνή για κάθε τελετουργία ή δραστηριότητα – πολιτική, κοινωνική, θρησκευτική, ψυχαγωγική -, φιλόξενη για όλους και ένα μόνο είναι το μυστικό της: να βρεις την ώρα και τη θέση που της ταιριάζεις και σου ταιριάζει. Όλο αυτό το περιβάλλον αποτελεί μέρος της πλούσιας ιστορικής μνήμης μας που οφείλουμε να γνωρίζουμε για να προχωρήσουμε μπροστά.

Αποφάσισα να γυρίσω την ταινία για να υπογραμμίσω τη σημασία και την αισθητική της πλατείας Συντάγματος και να υπερασπιστώ τη μνήμη, και την προσεκτική ανάκτηση ενάντια στη λήθη και την αλόγιστη επέμβαση. Κατά βάθος επιθυμώ η ταινία να αποτελέσει έναν επιπλέον λόγο υπερηφάνειας και αυτοπεποίθησης για τους Ναυπλιείς, αλλά παράλληλα κι ένα ισχυρό βήμα προστασίας και ανάδειξης της πλατείας με σεβασμό στην πολιτιστική μας κληρονομιά.

 

Γιώργος Ζέρβας

 

Γεννήθηκε στην Πρόσυμνα Αργολίδας το 1960. Από το 1977 μέχρι το 1982 σπούδασε χημεία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και σκηνοθεσία στη Σχολή Σταυράκου. Το 1983 συνέχισε στο Παρίσι παρακολουθώντας το τμήμα θεατρικών και κινηματογραφικών σπουδών του Πανεπιστημίου PARIS1, Sorbonne, με διευθυντή σπουδών τον Ζακ Γκουαμάρ. Το 1986 ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές DEA με διευθυντή τον σκηνοθέτη Ερίκ Ρομέρ. Παράλληλα τελείωσε το τμήμα δημιουργικού βίντεο – cinema-animation-video- στην Ecole Normal Superieure des Arts Decoratifs.

Από το 1995 μέχρι σήμερα εργάζεται ως σκηνοθέτης και παραγωγός οπτικοακουστικών και ντοκιμαντέρ για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Ταινίες του έχουν βραβευτεί και παρουσιαστεί σε διάφορα φεστιβάλ και τηλεοπτικά κανάλια ανά τον κόσμο: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Χαλκίδα, Παρίσι, Μασσαλία, Στρασβούργο, Μόναχο, Νέα Υόρκη, Ρώμη, Βαρκελώνη, Κάρλοβυ Βάρυ, Κωνσταντινούπολη, Κορκ, Λονδίνο, Λουξεμβούργο…

 

«Πλατεία Ονείρων»

 

Συντελεστές του ντοκιμαντέρ

  • σενάριο – σκηνοθεσία – μοντάζ | ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡ. ΖΕΡΒΑΣ
  • φωτογραφία – ήχος | ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗΣ – ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡ. ΖΕΡΒΑΣ
  • μιξάζ – ΝΙΚΟΣ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
  • μουσική – ΜΟΝΙΚΑ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
  • οργάνωση παραγωγής – ΤΖΙΝΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
  • τεχνικός σύμβουλος – ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΥΛΟΥΔΗΣ
  • παραγωγή – ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΕΡΒΑΣ FILM PRODUCTIONS
  • υποστήριξη – ΔΗΜΟΣ ΝΑΥΠΛΙΕΩΝ – Δ.Ο.Π.Π.Α.Τ.

HD, 83 min Έγχρωμο-Α/Μ, 2020

 

Read Full Post »

1ο Κινηματογραφικό Συμπόσιο «CINE συν Ναύπλιο»

Posted in Ειδήσεις - Πολιτισμός, tagged , , , , , , , , on 17 Νοεμβρίου, 2013| Leave a Comment »

1Ο Κινηματογραφικό Συμπόσιο «CINE συν Ναύπλιο», 21-24 Νοεμβρίου 2013, Ναύπλιο

 

Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου Το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, σε συνεργασία με το Τμήμα Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και το Δήμο Ναυπλιέων,  οργανώνουν το 1Ο Κινηματογραφικό Συμπόσιο «CINE συν Ναύπλιο» που θα πραγματοποιηθεί στο Ναύπλιο στις 21-24 Νοεμβρίου 2013, και τελεί υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Πελοποννήσου – Περιφερειακής Ενότητας Αργολίδας

Στο 1Ο Κινηματογραφικό Συμπόσιο «CINE συν Ναύπλιο»  θα πάρουν μέρος καταξιωμένοι Έλληνες σκηνοθέτες, παραγωγοί, δημιουργοί, καθώς και πανεπιστημιακοί καθηγητές και φοιτητές.

Το Φόρουμ αποσκοπεί στην ευαισθητοποίηση των νέων στην τέχνη του κινηματογράφου με στόχο την ενθάρρυνση της επαγγελματικής τους εξέλιξης. Η δύσκολη εποχή μας αναδεικνύει τη σπουδαιότητα της τέχνης στην ενδυνάμωση του κοινωνικού γίγνεσθαι και στην έκφρασή του. Θα παρουσιαστούν ταινίες μεγάλου και μικρού μήκους, Συγχρόνως θα γίνουν διαλέξεις και  master class από Έλληνες καλεσμένους. 

Η εκδήλωση  θα είναι ανοιχτή στο κοινό της Αργολίδας και σε όσους θα έρθουν από την Αθήνα ή άλλες περιοχές της Ελλάδος. Οι παρακολουθήσεις τόσο των ταινιών όσο των εισηγήσεων ή των master class είναι δωρεάν.

 

1ο Κινηματογραφικό Συμπόσιο

1ο Κινηματογραφικό Συμπόσιο

 

Το Φόρουμ αφιερώνεται στους Έλληνες φοιτητές.

Στο πλαίσιο του Φόρουμ θα πραγματοποιηθούν τα εξής αφιερώματα: Το πρώτο έχει τον τίτλο «Λογοτεχνία και κινηματογράφος» και περιλαμβάνει διάλεξη και master class από τον σκηνοθέτη Φώτο Λαμπρινό. Το δεύτερο, με τίτλο «Εμείς και ο Ξένος», περιλαμβάνει συζήτηση στρογγυλής τράπεζας με συμμετοχή σκηνοθετών και πανεπιστημιακών, καθώς και μια θεματική βραδιά με προβολή δύο ελληνικών ταινιών μεγάλου μήκους, τον καπετάν Κεμάλ, του Φώτου Λαμπρινού και τη Διόρθωση του Θάνου Αναστόπουλου, οι οποίες διαπραγματεύονται το θέμα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Επίσης ο Δημήτρης Αθανίτης θα μιλήσει για την ταινία του «Τρεις μέρες ευτυχίας», η οποία και θα προβληθεί. Το τρίτο αφιέρωμα είναι για το Λευτέρη Βογιατζή τον ηθοποιό και μεγάλο σκηνοθέτη. Για το λόγο αυτό  θα παρευρίσκεται ο σκηνοθέτης του κινηματογράφου και προσωπικός του φίλος, Νίκος Παναγιωτόπουλος που θα μιλήσει για την ταινία και για τον πρωταγωνιστή της Λευτέρη Βογιατζή. Θα ακολουθήσει η προβολή της ταινίας «Αθήνα – Κωνσταντινούπολη».

Φωτογραφία από το βιβλίο η «Ιστορία του κινηματογράφου»: Kristin Thompson και David Bordwell.

Φωτογραφία από το βιβλίο η «Ιστορία του κινηματογράφου»: Kristin Thompson και David Bordwell.

Από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών στο Ναύπλιο, ο Γιάννης Λεοντάρης, Επίκουρος Καθηγητής, έχει αναλάβει την κατάρτιση και την οργάνωση του ελληνικού προγράμματος καθώς και την επιλογή των σπουδαστικών ταινιών των φοιτητών του Τμήματος Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ οι οποίες θα προβληθούν στο Φόρουμ. Επίσης, η Κωστούλα Καλούδη, Λέκτορας, θα πραγματοποιήσει την εναρκτήρια ομιλία του Φόρουμ, παρουσιάζοντας τον ελληνικό κινηματογράφο του 21ου αιώνα και η οποία έχει επιλέξει τις ταινίες μικρού μήκους των φοιτητών από το Πανεπιστήμιο στο Ναύπλιο. Η ίδια θα παρουσιάσει τον Τώνη Λυκουρέση, προλογίζοντας την ταινία του  «Χρυσομαλλούσα». Ειδικά η συμμετοχή του Τώνη Λυκουρέση αποτελεί ένα σημαντικό γεγονός για το Φόρουμ, καθώς ο έλληνας σκηνοθέτης στο παρελθόν  έχει διδάξει στο Τμήμα του Ναυπλίου, ενώ σήμερα είναι Πρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Επίσης η Άση Δημητρολοπούλου, μέλος ΕΕΔΙΠ του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, με πλούσια σκηνογραφική – επαγγελματική εμπειρία στον κινηματογράφο και στο θέατρο, συνετέλεσε στη διαμόρφωση της εκδήλωσης αυτής.

Στο Συμπόσιο να σημειωθεί ότι  θα συμμετάσχουν με διαλέξεις και master class ο κος Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος, Σκηνοθέτης και Διδάσκων στο Τμήμα Κινηματογράφου του ΑΠΘ, και η κα Γιώτα Μήνη, Επίκουρη Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Ο Ψυχίατρος Στέλιος Κρασανάκης, θα αναφερθεί στην Ψυχιατρική και τον κινηματογράφο.

Το 1ο Κινηματογραφικό Συμπόσιο Cine συν Ναύπλιο θα προβάλει ταινίες μικρού μήκους, ορισμένες όπως αναφέραμε, είναι επιλεγμένες από το Τμήμα Κινηματογράφου του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, άλλες βραβευμένες σπουδαστικές ταινίες από τη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας που έχει επιλέξει και παρουσιάζει ο Απόφοιτός μας και μεταπτυχιακός τώρα φοιτητής στην ΑΣΚΤ, Νίκος Δαλέζιος και ορισμένες από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Το Φόρουμ θα διαρκέσει τέσσερεις μέρες, 21-24 Νοεμβρίου. Η τελετή έναρξης θα γίνει στο Βουλευτικό και η τελετή λήξης στην Αίθουσα Λήδας Τασοπούλου (κεντρικά διδακτήρια), ενώ πολλές προβολές θα γίνουν στο Τριανόν και στη Λήδας Τασοπούλου Οι φοιτητές θα πλαισιώσουν το Φόρουμ με θεατρικά και μουσικά δρώμενα.

Read Full Post »

Παξινού Κατίνα (1900—1973)

Posted in Μουσικοί – Σκηνοθέτες – Ηθοποιοί, tagged , , , , , , , , , , , , , on 21 Νοεμβρίου, 2008| Leave a Comment »

Παξινού Κατίνα (1900—1973)

 

Κατίνα Παξινού

Αικατερίνη  Κωνσταντοπούλου – Παξινού. Μεγάλη ηθοποιός του θεάτρου του κινηματογράφου και μουσικός. Καταγόταν από το Άργος ήταν ανεψιά του Αργείου μεγαλέμπορου  Ηλία Κωνσταντόπουλου, ο οποίος διατηρούσε αλευρόμυλους στον Πειραιά με τον αδελφό του Βασίλη και διακινούσε αλεύρι στο Άργος και σ’ όλη την Πελοπόννησο.

Γεννήθηκε στον Πειραιά και σπούδασε μουσική και τραγούδι στη Γενεύη, στο Βερολίνο και στη Βιέννη. Πρωτοεμφανίστηκε το 1920 στην όπερα του Δημήτρη Μητρόπουλου «Αδελφή Βεατρίκη», στο δημοτικό θέατρο Αθηνών. Η πρώτη εμφάνισή της στο θέατρο ήταν στο έργο «Γυμνή γυναίκα» στο θέατρο Μαρίκας Κοτοπούλη το 1929. Αμέσως καθιερώθηκε ως πρωταγωνίστρια του δραματικού ρεπερτορίου. Τον επόμενο χρόνο (1930) συγκρότησε θίασο με τον Αιμίλιο Βεάκη και τον Αλέξη Μινωτή και εμφανίστηκε στα έργα «Πόθοι κάτω από τις λεύκες» του Ο’ Νηλ και «Ο πατέρας του Στρίντμπεργκ».

Από το 1931 έως το 1940 συμμετείχε στο θίασο του Εθνικού Θεάτρου, το οποίο είχε ιδρυθεί το 1930, και έπαιξε σε έργα του Ίψεν, του Σω, του Ο’ Νηλ, του Χάουπτμαν, του Στρίντμπεργκ, του Όσκαρ Ουάιλντ, του Σίλλερκαι, του Σαίξπηρ αλλά και σε έργα του ελληνικού δραματολογίου (στη θυσία του Αβραάμ του Βιτσέντζου Κορνάρου, στην Τρισεύγενη, του Κωστή Παλαμά κλπ.). Επίσης, συνέβαλε στην αναβίωση της αρχαίας τραγωδίας, ερμηνεύοντας την Κλυταιμνήστρα στον Αγαμέμνονα του Αισχύλου, την Άτοσσα στους Πέρσες του ίδιου τραγικού και τη Φαίδρα στον Ιππόλυτο του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Φώτου Πολίτη και Δημ. Ροντήρη.

Κατίνα Παξινού

Επίσης, η Κατίνα Παξινού με το σύζυγό της Αλέξη Μινωτή συνετέλεσαν πολύ στην καθιέρωση των Επιδαυρίων (1954), αλλά και πριν καθιερωθεί ο θεσμός αυτός «το 1938 για πρώτη φορά στο σύγχρονο κόσμο παίζεται στην Επίδαυρο η Ηλέκτρα του Σοφοκλή με την Κατίνα Παξινού σε σκηνοθεσία Δ. Ροντήρη». Θεωρείται μεγάλη η συμβολή της, καθώς και του συζύγου της, στην επιτυχία και στην οριστική καθιέρωση του φεστιβάλ της Επιδαύρου το 1954.

Με την έναρξη του Β΄ παγκόσμιου πολέμου η Παξινού βρισκόταν στο Λονδίνο. Από εκεί πήγε στην Αμερική, όπου έζησε και εργάστηκε με το σύζυγό της μέχρι το 1952 περίπου. Στην Αμερική, εκτός από τις εμφανίσεις της στο θέατρο, για πρώτη φορά έπαιξε στον κινηματογράφο στις ταινίες «Για ποιον χτυπά η Καμπάνα», που της χάρισε το 1943 το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου ως η επαναστάτρια Πιλάρ, και «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» (1947).

Επιστρέφοντας πάλι στην Ελλάδα, έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο στα έργα: Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα του Λόρκα, Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας του Ντύρενματ κ.α. Εμφανίστηκε αρκετές φορές στο Ηρώδειο και στην Επίδαυρο καθώς και σε ταινίες, «Ο κύριος Αρκάντιν» του Όρσον Γουέλς, 1955, και «Ο Ρόκο και τ’ αδέλφια του» του Βισκόντι, 1960).

Με τη δικτατορία (1967) αποχώρησε από το Εθνικό Θέατρο και συγκρότησε με τον άνδρα της δικό της θίασο. Η τελευταία της εμφάνιση στο θέατρο ήταν στο ρόλο της μάνας στο «Μάνα κουράγιο» του Μπρεχτ και στον κινηματογράφο στην ταινία «Το νησί της Αφροδίτης» (1969).

Η Κατίνα Παξινού, που για μισόν αιώνα εργάστηκε σκληρά, άφησε λαμπρό όνομα στην ιστορία του θεάτρου και του κινηματογράφου. Ήταν μια τέλεια τραγωδός με υψηλά προσόντα και στάθηκε στην κορυφή της ελληνικής θεατρικής ζωής. Είχε τέτοιες ικανότητες, που να μπορεί να ερμηνεύει δραματικούς ρόλους κάθε θεατρικού ύφους και κάθε εποχής, από τους αρχαίους τραγωδούς μέχρι Μπρεχτ και μέχρι Παλαμά. Εξάλλου «η μουσική της καλλιέργεια της επέτρεπε να χρησιμοποιεί τη φωνή της, ώστε να αναδεικνύει με μεγάλη ευαισθησία και εκφραστικότητα τον τόνο, τη μελωδία και τους εσωτερικούς ρυθμούς του ποιητικού λόγου».

Παρασημοφορήθηκε με το Χρυσό Ανώτερο Ταξιάρχη Γεωργίου Α’ και με τον Ανώτερο Ταξιάρχη της Δυτικής Γερμανίας. Τιμήθηκε ακόμη με τον τίτλο της Αξιωματούχου Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλίας και με το Βραβείο «Ιξαμπέλλα Ντ’ Εστέ».

Η Κατίνα Παξινού ήταν ανιψιά του Ηλία Κωνσταντόπουλου και πολλές φορές ερχόταν για διακοπές το καλοκαίρι στο Άργος και έμενε στο αρχοντικό του θείου της, ( Κωνσταντοπούλειο Μέγαρο οδός Δαναού 29). Ορισμένοι ντόπιοι διηγούνται όμορφες ιστορίες από την προσωπική ζωή της μεγάλης ντίβας του θεάτρου και του κινηματογράφου. Η Κατίνα Παξινού γεννήθηκε στον Πειραιά, πέθανε στην Αθήνα από την επάρατη νόσο, στις 22 Φεβρουαρίου 1973, καταγόταν από το Άργος. Ήταν Αργειτοπούλα.

Πηγή  

 Οδυσσέας Κουμαδωράκης, «Άργος το πολυδίψιον», Εκδόσεις Εκ Προοιμίου, Άργος 2007.

Read Full Post »

Καζάν Βαγγέλης (1938-2008)

Posted in Μουσικοί – Σκηνοθέτες – Ηθοποιοί, tagged , , , , , , , , , , , on 18 Νοεμβρίου, 2008| Leave a Comment »

Βαγγέλης Καζάν (1938-2008)

 

 

 Ο Βαγγέλης Καζαντζόγλου, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Βαγγέλη Καζάν, γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1938. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Κωστή Μιχαηλίδη και ως μαθητής της σχολής εμφανίστηκε το 1955 στον «Μάκβεθ». Η πρώτη του επαγγελματική εμφάνιση έγινε το 1959 με τον θίασο της Μαίρης Αρώνη στη «Μαντώ Μαυρογένους».

Βαγγ�λης Καζάν
Βαγγέλης Καζάν

Ένας από τους σημαντικότερους καρατερίστες του ελληνικού κινηματογράφου, ο Βαγγέλης Καζάν, αγαπημένος ηθοποιός του Θόδωρου Αγγελόπουλου, με εξειδίκευση στους ρόλους του σκληρού, ήταν ο «κατάσκοπος» στον «Θίασο» του Θόδωρου Αγγελόπουλου, ο ταγματάρχης Γεώργιος Παπαδόπουλος στον «Άνθρωπο με το γαρύφαλλο». «Φάτσα» που έγραφε στο γυαλί και δεν την ξεχνούσες εύκολα, είχε παίξει σε ταινίες που άφησαν εποχή. 

 Ακολούθησαν συνεργασίες με το Εθνικό Θέατρο, τους θιάσους του Δημήτρη Παπαμιχαήλ, της Ελλης Λαμπέτη, του Σπύρου Ευαγγελάτου, της Αννας Συνοδινού, το «Θέατρο Νέας Ιωνίας», το «Θέατρο Τέχνης». Συμμετείχε στους ιστορικούς «Ορνιθες» του Τέχνης αλλά και σε άλλα έργα του θεάτρου, με τελευταία εμφάνιση το 1972 στους «Μουσικούς» του Γ. Σκούρτη, όπου ερμήνευσε τον ρόλο του Πάντζο. Εκτοτε ασχολήθηκε επί σειρά ετών με τον κινηματογράφο, που αποδείχτηκε η μεγάλη του αγάπη.

Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1953, στην ταινία «Από έξι μείναμε δύο». Ακολούθησαν πολλές άλλες, ανάμεσά τους: «Υπόθεση Πολκ», «Απαγωγή», «Η σοφερίνα», «Τζένη Τζένη», «Καγγελόπορτα», «Ορατότης μηδέν», «Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου», «Κελί μηδέν».

 

Ιδιαίτερη ήταν η συμμετοχή του στις ταινίες του Θόδωρου Αγγελόπουλου, «Μέρες του ’36», «Θίασος», «Οι κυνηγοί», «Τοπίο στην ομίχλη» και «Το βλέμμα του Οδυσσέα». Τιμήθηκε από το Φεστιβάλ Ελληνικού Kινηματογράφου με βραβείο πρώτου ανδρικού ρόλου για τον ρόλο του στην ταινία «Θίασος», καθώς και στο «Κελί μηδέν».

 

Η Μάνια Παπαδημητρίου, ο Βαγγ�λης Καζάν, η Τζ�νη Ρουσσ�α και άλλοι στην ταινία «Το βλ�μμα του Οδυσσ�α» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου (1995).
Η Μάνια Παπαδημητρίου, ο Βαγγέλης Καζάν, η Τζένη Ρουσσέα και άλλοι στην ταινία «Το βλέμμα του Οδυσσέα» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου (1995).

 

Συμμετείχε στις τηλεοπτικές σειρές «Ο επισκέπτης της ομίχλης», «Κάμπινγκ», «Η αγάπη της γάτας», «Οι τρεις σωματοφύλακες», «Ανατομία ενός εγκλήματος» και σε πολλές ραδιοφωνικές. Ήταν παντρεμένος και είχε δύο παιδιά.

Ωστόσο, πέραν της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας, ήταν ενεργός πολίτης, άνθρωπος με κοινωνική συνείδηση και ξεχωριστή συμβολή στους αγώνες για την ειρήνη, τη διεθνή αλληλεγγύη και την προστασία του περιβάλλοντος. Η προσήλωσή του στα ιδεώδη της παγκόσμιας ειρήνης ήταν μεγάλη, όπως και η συμμετοχή του σε δεκάδες πορείες και ειρηνοδρομίες. Άλλωστε υπήρξε ο μόνος ηθοποιός που έγινε μέλος του ΔΣ του ΣΕΓΑΣ.

 

 

Φιλμογραφία ( Ενδεικτική )

 

 

1.  Το σπίτι στην εξοχή (1994)

2. Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο (1980) [(ταγματάρχης) Γεώργιος Παπαδόπουλος]

3. Ο θίασος (1975) [(κατάσκοπος)]

4. Ένας υπέροχος άνθρωπος (1971)

5. Ορατότης μηδέν (1969) [Γεράσιμος]

6. Φτωχογειτονιά αγάπη μου (1969) [Δημήτρης]

7. Η Οδύσσεια ενός ξεριζωμένου (1969)

8. Κορίτσια στον ήλιο (1968) [(ξενοδόχος)]

9. Οικογένεια Χωραφά (1968)

10.  Ταπεινός και καταφρονεμένος (1968)

11.  Ο αχόρταγος (1967) [Κίμων]

12.  Τρούμπα 67 (1967) [Παπαδόπουλος]

13.  Τζένη Τζένη (1965)

14.  Η μοίρα του αθώου (1965)

15.  Αδίστακτοι (1965)

16.  Προδοσία (1964)

17.  Η σωφερίνα (1964)

 

 

 

Read Full Post »