Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Posts Tagged ‘Κρανίδι’

Ηλιού Δημήτριος Π. (18851923)


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα», ο κ. Δημήτριος Ηλιού σκιαγραφεί την «εικόνα» του παππού του, Δημητρίου Ηλιού του Προκοπίου.

Εκτός από τους πεσόντες στα πεδία των μαχών υπερασπιζόμενους την πατρίδα και την ελευθερία, πολλοί ήσαν κι εκείνοι που έχασαν τη ζωή τους τραυματίες στα νοσοκομεία ή άφησαν την τελευταία τους πνοή στα σπίτια τους ταλαιπωρημένοι από τις κακουχίες. Σε έναν τέτοιον ήρωα, τον Δημήτριο Προκοπίου Ηλιού, αναφέρεται το κείμενο που ακολουθεί. Το έγραψε ο συνονόματος εγγονός του Δημήτριος Προκοπίου Ηλιού, ο νεότερος, βασισμένος στις διηγήσεις της  γιαγιάς του Βασιλικής Κεφάλα Ηλιού.

 

Ο αείμνηστος παππούς μου, Δημήτριος Ηλιού του Προκοπίου, γεννήθηκε στο Κρανίδι στις 2 Ιουλίου 1885, όπως αναφέρεται στην οικογενειακή, διπλή εικόνα, που παραγγέλθηκε στο Άγιο Όρος, ως αφιέρωση των γονιών του για τη γέννησή του. Στην εικόνα αυτή απεικονίζονται στο επάνω μέρος ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και στο κάτω ο Άγιος Οσιομάρτυρας Προκόπιος. Επίσης, στην αφιέρωση της εικόνας μπορούμε να διαβάσουμε: «Η παρούσα εικών έζωγραφήθη εν τώ Αγίω Ορει του Άθωνος δια χειρός Αβραμίου Μοναχού Σεραφείμ Ιερομονάχου, δια συνδρομής του κυρίου Προκοπίου εκ της πόλεως Κρανιδίου, Εν τη ιερά Νέα σκήτη τη 2 Ιουλίου 1885».

 

Η διπλή εικόνα, που παραγγέλθηκε στο Άγιο Όρος, ως αφιέρωση των γονιών του για τη γέννησή του. Στην εικόνα αυτή απεικονίζονται στο επάνω μέρος ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και στο κάτω ο Άγιος Οσιομάρτυρας Προκόπιος. Στην αφιέρωση της εικόνας μπορούμε να διαβάσουμε: «Η παρούσα εικών έζωγραφήθη εν τώ Αγίω Ορει του Άθωνος δια χειρός Αβραμίου Μοναχού Σεραφείμ Ιερομονάχου, δια συνδρομής του κυρίου Προκοπίου εκ της πόλεως Κρανιδίου, Εν τη ιερά Νέα σκήτη τη 2 Ιουλίου 1885».

 

Ο αείμνηστος υπηρέτησε, συνολικά, στο Ναυτικό επί εξήμισι (6,5) χρόνια, αρχομένης της κανονικής του θητείας και κατόπιν ως έφεδρος υπαξιωματικός πυροβολητής στο Θ/Τ Γ. Αβέρωφ από την παραλαβή του. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στο πολεμικό πλοίο ήταν αυτός που φρόντιζε και τον μικρό Ναό του Αγίου Νικολάου, αφού ως ιδιώτης, εκτός από τις εργασιακές ενασχολήσεις του ήταν και Ιεροψάλτης στον μοναδικό, τότε, Ναό της Παναγίας με το ομώνυμο Μοναστήρι, της Κοιλάδας, ιδιοκτησίας της οικογένειας, όπου και βρίσκεται το μνήμα του εξαδέλφου του, Αρχιμανδρίτη Μακαρίου Ηλιού.[1] Ο εν λόγω ιερός χώρος είχε ανεγερθεί προ της Επανάστασης του 1821 και ακόμη υπάγεται στη Μητρόπολη Ύδρας, Σπετσών, Αιγίνης και Ερμιονίδος.

 

Φωτογραφία του Δημητρίου Ηλιού του Προκοπίου μετά την κατάληψη της Λήμνου.

(περισσότερα…)

Read Full Post »

Μαίρη Κ. Παριανού: Μια Κρανιδιώτισσα στην Αντίσταση


 

Στην Αντίσταση κατά της ξένης κατοχής, που έλαβε τεράστιες διαστάσεις, πήρε μέρος η πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Ιδιαίτε­ρα δυναμική και πρωτοφανής για την ελ­ληνική πραγματικότητα ήταν η δράση που ανέπτυξαν οι γυναίκες όλων των ηλικιών σε κάθε είδους αντιστασιακή κινητοποίη­ση. Γυναίκες που κουβάλησαν το όπλο, που έγιναν σύνδεσμοι με αντιστασιακές οργα­νώσεις. Γυναίκες που φυλακίστηκαν, εξο­ρίστηκαν, βασανίστηκαν και κατέληξαν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας. Γυ­ναίκες που δεν γνωρίζουμε, δεν δίνουν συ­νεντεύξεις, δεν είναι δημοφιλείς. Γυναίκες που επέλεξαν τη σιωπή, χωρίς να εκμεταλ­λευτούν το παρελθόν τους.

Μια τέτοια γυναίκα είναι και η Κρανιδιώτισσα Μαίρη Παριανού. Η Παριανού γεννήθηκε το 1924 στο Κρανίδι της Ερμιονίδας. Το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά του Κοσμά και της Τασίας, εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της, σε μικρή ηλικία, στην Αθήνα, αρχικά στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου και Ηπείρου και αργότερα στην οδό Αριστοτέλους και Μακεδονίας. Με την κήρυξη του πολέμου η επικοινωνία με την Αμερική δεν μπορούσε να συνεχιστεί πλέον, και ο πατέ­ρας της που εργαζόταν εκεί δεν μπορούσε να στέλνει χρήματα. Έτσι η μητέρα της αναγκάστηκε να νοικιάζει τα τρία δωμάτια του διώροφου σπιτιού τους για να ζήσουν.

Ένα απριλιάτικο πρωινό του 1941 εμφανίζεται ένας κύριος ως ενοικιαστής, ο οποίος ισχυριζόταν ότι ήταν μαυραγορίτης και ονομαζόταν Κώστας Χαλάς. Συμπεριφερόταν περίεργα δεν έβγαινε από το σπίτι την ημέρα, αλλά αργά το βράδυ παίρνοντας προφυλάξεις, γεγονός που είχε βάλλει σε υποψίες την κυρά Τασία. Ώσπου κάποια μέρα ο μυστηριώδης ένοικος ζητά να αρραβωνιαστεί τη Μαίρη, αλλά εκείνη έχει διαφορετική άποψη:

 

«Κόντευα 17 ετών», θα γρά­ψει αργότερα στο βιβλίο της η Μαίρη Παριανού, «Μάνα, εγώ έχω όνειρα. Να λήξει ο πόλεμος να πάω κοντά στον πατέρα μου, σε ανώτερες σχολές. Κι εσύ μου λες να πάρω το μαυραγορίτη; Είχα όνειρα πολλά. Πήγαινα στο Γυμνάσιο, στο μπαλέτο στη σχολή Ζουρούδη και στο Ωδείο, στη Φειδίου, όπου έκανα φωνητική. Ήθελα να γίνω ηθοποιός για μεγάλο θέατρο…».

 

Ο άνθρω­πος που ζητούσε να παντρευτεί την δεκαεφτάχρονη Μαρία δεν ήταν άλλος από τον αρχηγό της αντιστασιακής Οργάνωσης «Προμηθέας II», Χαράλαμπο (Μπάμπη) Κουτσογιαννόπουλο,* απότακτο αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού. Τελικά τον αρραβωνιάζεται και τον Ιούνιο του 1941 μπαίνει στην Οργάνωση. Συνεργαζόταν στον συντονισμό των εκπομπών του ασυρμάτου, εκτελούσε χρέη συνδέσμου, δραστηριότητα ιδιαίτερα επικίνδυνη, που απαιτούσε συνεχή εγρή­γορση και ψυχραιμία. Αν και τα επιτεύγματα της ομάδας στον τομέα των δολιοφθορών ήταν λίγα σε αριθμό, ήταν τεράστια η προσφορά της στον τομέα των ναυτικών πληροφοριών. Πληροφορίες που έδινε στους συμμάχους σχετικά με την κίνη­ση των νηοπομπών του Άξονα στο Αιγαίο.

 

Σπάνια φωτογραφία του Χαράλαμπου Κουτσογιαννόπουλου σε εκδρομή με συγγενείς μετά τον πόλεμο.

 

Ο Χαρ. Κουτσογιαννόπουλος ήταν εκείνος που έπει­σε τον Ζέρβα να βγει στα βουνά, όταν εκείνος παρά την οι­κονομική βοήθεια που του είχαν προσφέρει οι Βρετανοί προκειμένου να οργανώσει ένοπλα τμήματα, καθυστερού­σε ζητώντας περισσότερα χρήματα. Τελικά με την απειλή ότι θα τον κατέδιδε στη Γκεστάπο, επειδή, όπως ο ίδιος του είχε εκμυστηρευτεί, διαπραγματευόταν με τους Ιτα­λούς, ο Ζέρβας πείστηκε και κατευθύνθηκε προς τα βουνά της Ηπείρου, στις 23 Ιουλίου του 1942. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Μονοχάρτζης ή Μοροχάρτζης Γκίκας (1768-1824)


 

Μονοχάρτζης ή Μοροχάρτζης Γκίκας[1] του Νικόλα και της Κατερίνας. Ναυτικός – πειρατής με προεπαναστατική δράση από το Κρανίδι Αργολίδας. Μαζί με τα αδέλφια του Αναστάσιο και Γιώργη ανέπτυξε αντιπειρατική δράση κατά των κουρσάρων του Μαγκρέμπ.[2]

Τον Ιούνιο του 1798 κατατάχθηκε μαζί με τον αδελφό του Αναστάσιο στην νεοσχηματιζομένη Ελληνική Λεγεώνα[3] (Legion Grecque) του γαλλικού στρατού. Συμμετείχε στη μάχη των Πυραμίδων[4] (21 Ιουλίου 1798), καθώς και στη ναυμαχία του Αμπουκίρ[5] (1-2 Αυγούστου 1798), κατά τη διάρκεια των οποίων διακρίθηκε. Για τις υπηρεσίες του προς τη Γαλλική Δημοκρατία τιμήθηκε με το χαλκούν παράσημο Ανδρείας της Δημοκρατίας.

 

Μάχη των Πυραμίδων, 21 Ιουλίου 1798. Έργο του Γάλλου ζωγράφου Louis-François, Baron Lejeune (1775-1848). Συλλογή: Palace of Versailles.

 

Μετά την καταστροφή των Γάλλων, στην Αίγυπτο, κατάφερε να αποφύγει την αιχμαλωσία και να καταφύγει στην Κρήτη. Συνέχισε τα επόμενα δύο χρόνια με τον Αναστάσιο να τροφοδοτεί παράνομα την αποκλεισμένη από τους Άγγλους, Γαλλία, και παράλληλα να καταδιώκει τους κουρσάρους της Βορείου Αφρικής. Το γαλλικό κράτος δεν απέδωσε σε αυτόν και τον αδελφό του, Αναστάσιο, το ποσόν των 60.000 γροσίων που τους είχε υποσχεθεί για την προσφορά τους στη Δημοκρατία. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Ζέρβας Κωνσταντίνος του Γιάννη (1800-;)


 

Κωνσταντίνος Ζέρβας από το Κρανίδι Αργολίδας. Κτηματίας, μπουλουξής, γραμματέας και υπασπιστής του θείου του παπα-Αρσένη Κρέστα, 20 ετών κατά την έναρξη της Επαναστάσεως. Καταγόταν από το Σούλι. Μέλος της Φιλικής Εταιρείας, στην οποία μυήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1820 με τον βαθμό του Ιερέα των Φιλικών.

Εφοδιαστικό (πιστοποιητικό μυήσεως στη Φιλική Εταιρεία) του Κωνσταντίνου Ζέρβα (ΜΑ- Μητρώο Αγωνιστών0.

Έλαβε μέρος στην πολιορκία της Ναυπλίας όπου διακρίθηκε στην ατυχή επίθεση της 4 Δεκεμβρίου 1821, καθώς και στην πολιορκία της Τριπόλεως. Συμμετείχε στις μάχες Άργους, Δερβενακίων επικεφαλής 70 ατάκτων, Βερβένων, σε άλλες κατά των Αιγυπτίων, καθώς και στην εκστρατεία του Πειραιά. Υπηρέτησε στη φρουρά της Καρύταινας.

Μετά τον θάνατο του παπα-Αρσένη ανέλαβε μαζί με άλλους Κάτω Ναχαΐτες οπλαρχηγούς την αρχηγία των όπλων της επαρχίας του. Μαχόμενος, επέδειξε γενναιότητα και ακεραιότητα. Τιμήθηκε με αργυρούν Αριστείον Αγώνος. Την πολεμική του δράση πιστοποίησαν το 1841 ο Θ. Κολοκοτρώνης και ο Γιατράκος και το 1843 ο στρατηγός Ν. Σταματελόπουλος και ο Χατζηχρήστος.

Οι διάφορες επιτροπές εκδουλεύσεων τον ενέταξαν στους αξιωματικούς βαθμού Ζ’ (ανθυπολοχαγός). Κατά το έτος 1838 διετέλεσε προεστός Κρανιδίου. Τα στοιχεία του αναφέρονται σε πίνακες ενόρκων Ερμιονίδος των ετών 1850-1852, 1853, 1857-1861 (ΦΕΚ 1850 Α, 1851 Α, 1852, 1853, 1857-1859, 1860 Α, 1861 Α 1-78).

Με την από 5 Δεκεμβρίου 1865 αίτησή του προς το Υπουργείο Οικονομικών, αξίωσε την προβλεπόμενη από τον νόμο περί προικοδοτήσεως αμοιβή για την προσφορά του στον ελληνικό Αγώνα. Μετεπαναστατικά βεβαίωσε την πολεμική δράση συμπολιτών του και εξάσκησε την συμβολαιογραφία. ΑΜΑ: Αριθμός Μητρώου Αξιωματικών, 2064.

 

Γεώργιος Μ. Βουτσίνος

«Μητρώον Κρανιδιωτών Αγωνιστών της Ελληνικής Παλιγγενεσίας», έκδοση Δημοτικής Βιβλιοθήκης Δήμου Κρανιδίου, Αθήνα, 2010.

 

Διαβάστε ακόμη:

 

Read Full Post »

Μονοχάρτζης ή Μοροχάρτζης Γιώργης του Νικόλα και της Κατερίνας (1770-;)


 

Γιώργης Μονοχάρτζης ή Μοροχάρτζης [1], ναυτικός-πειρατής με προεπαναστατική δράση από το Κρανίδι Αργολίδας. Μαζί με τα αδέλφια του Αναστάσιο και Γκίκα ανέπτυξε αντιπειρατική δράση κατά των κουρσάρων της Μπαρμπαριάς. Μάλλον αγωνίσθηκε στο πλευρό των Γάλλων όταν πολιορκήθηκαν από τους Άγγλους στη Μάλτα. Αγωνιζόμενος, διακρίθηκε για την ανδρεία του.

Στις 26 Σεπτεμβρίου 1811 ναυμάχησε με αλγερινούς πειρατές στη θαλάσσια περιοχή των Στροφάδων και κατέλαβε μία εχθρική σκαμπαβία. Κατά το 1815 κατάστρεψε αλγερινά κουρσάρικα. Για την πράξη του αυτή παρασημοφορήθηκε κατά το 1816 από την αμερικανική κυβέρνηση με το χρυσούν παράσημο υψίστης μαχητικότητας. Την ίδια χρονιά έσωσε και μία βρετανική κορβέτα.

Όταν ξέσπασε η Επανάσταση ήταν 51 ετών. Έλαβε μέρος στην προσβολή ναυλοχούσας τουρκικής ναυτικής μοίρας στη Μήλο στις 10 Απριλίου 1821, όπου κατέλαβε με τα αδέλφια του την κορβέττα «Μisir». Κατά τη διάρκεια της εισβολής του Δράμαλη στην Πελοπόννησο μετέφερε με το πλοίο του 600 πρόσφυγες από τις περιοχές Κορινθίας και Αργολίδας στα νησιά Ύδρα, Σπέτσες καθώς και στον Κάτω Ναχαγιέ. Συμμετείχε στις ναυμαχίες Κρήτης, Σάμου, κάβο-Μαλιά, Γέροντος, Π. Πατρών, Άθω καθώς και σε διάφορες ναυτικές επιχειρήσεις.

Κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας του κάβο-Μαλιά στις 14 Ιουνίου 1825, απώλεσε το αριστερό του χέρι από οβίδα, ενώ βυθίσθηκε και η σκαμπαβία [2] του. Το επόμενο έτος έλαβε μέρος στον ναυτικό αποκλεισμό του Κορινθιακού κόλπου. Στις 5 Ιουνίου 1826 χαρακτηρίσθηκε πειρατής λόγω της κακομεταχείρισης επιβατών ευρωπαϊκού πλοίου και του αφαιρέθηκε το Δίπλωμα πλοηγίας. Αμνηστεύθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1826. Υπηρέτησε ως κολαούζος (πλοηγός) στη βρετανική ναυαρχίδα H.M.S. «Asia», κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας του Ναβαρίνου. Για την πλοηγική του προσφορά κατά την  εν λόγω ναυμαχία τιμήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1827 από τη ρωσική κυβέρνηση με το χρυσούν παράσημο της Αγίας Άννης. Του απονεμήθηκε επίσης ο Μεγαλόσταυρος της αυτοκρατορικής αξίας.

 

Krazeisen Karl (Κρατσάιζεν Καρλ, 1794 – 1878). Τύποι καϊκιών: «Σκαμπαβία», «Μιστικός», 1827. Υδατογραφία σε χαρτί, 26 x 31,5 εκ. αρ. έργου: Π.1325/Β/4. Εθνική Πινακοθήκη.

 

Για τις σημαντικές υπηρεσίες του τιμήθηκε επίσης στις 29 Οκτωβρίου 1827 και στις 4 Νοεμβρίου 1827 από τις κυβερνήσεις Αγγλίας και Ρωσίας αντίστοιχα, με χρυσούν Αριστείον. Στις 6 Νοεμβρίου 1827 έλαβε τον βαθμό του πλοιάρχου από την Προσωρινή Ναυτική Γραμματεία της Ελλάδας. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Σκρεπετός Εμμανουήλ


 

Ο Εμμανουήλ Σκρεπετός  ήταν κτίστης, μπουλουξής σώματος ατάκτων από το Κρανίδι Αργολίδας.  Έλαβε μέρος στην πολιορκία της Ναυπλίας, συνοδευόμενος από τη σύζυγό του. Στις 30 Νοεμβρίου 1822 στις έξι τα ξημερώματα υπό πλήρες σκοτάδι και καταρρακτώδη βροχή, αναρριχήθηκε και εισπήδησε από τους πρώτους επαναστάτες στο Παλαμήδι του Ναυπλίου, ως γνώστης των σχεδίων του κάστρου. Μαζί του και ο αδελφός του, μαραγκός, οπλίτης σώματος ατάκτων, Κωνσταντής Σκρεπετός.*

Συμμετείχε σε διάφορες μάχες. Μαχόμενος, επέδειξε καρτερία, τιμιότητα και υπακοή. Την πολεμική του δράση πιστοποίησαν στις 20 Δεκεμβρίου 1841 ο αρχιστράτηγος Θ. Κολοκοτρώνης και ο στρατηγός Δ. Πλαπούτας και το 1865 ο καπετάνιος Ερμιονίδας και ταγματάρχης της Βασιλικής Φάλαγγος, Ν. Λάμπρου. Οι διάφορες επιτροπές εκδουλεύσεων τον ενέταξαν στους αξιωματικούς βαθμού Ζ’ (ανθυπολοχαγός).

 

karl krazeisen – Το Παλαμήδι με τμήμα του Ναυπλίου.

 

Με την από 8 Ιουνίου 1865 αίτησή του προς το Υπουργείο Οικονομικών, αξίωσε την προβλεπόμενη από τον νόμο περί προικοδοτήσεως αμοιβή για την προσφορά του στον Αγώνα της ανεξαρτησίας. Ο Π. Τσιμάνης τον αναφέρει στο έργο του Μνήμες Ερμιονίδος, σελ. 399-400, ο μακαριστός μητροπολίτης Κορίνθου Π. Καρανικόλας στο έργο του το Κρανίδι…, σελ. 18 και η Γ. Παϊδούση στο έργο της Η Ερμιονίδα ανά τους αιώνες, σελ. 228. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Λέκκας Αναγνώστης του Κόλια


 

Αναγνώστης Λέκκας από το Κρανίδι Αργολίδας. Ιδιοκτήτης ενοικιαζόμενων γαιών (ΑΕΠ = Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας,), μπουλουξής σώματος ατάκτων. Στις 4 Απριλίου 1821 ανέλαβε πολιτάρχης Κάτω Ναχαγιέ. Στις 26 Νοεμβρίου 1823 ανέλαβε στο Άργος την προστασία συγκεντρωμένων βουλευτών από πολιτικούς τους αντιπάλους. Στις 23 Δεκεμβρίου 1823 ανέλαβε με φρουρά 50 οπλιτών την προστασία του εγκατεστημένου στο Κρανίδι, παλαιού Βουλευτικού.

Αλληγορική φιλελληνική παράσταση εμπνευσμένη από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Επιχρωματισμένη λιθογραφία.

Στις 15 Ιουνίου 1824 έλαβε τον βαθμό του χιλίαρχου (ΑΕΠ). Έξι ημέρες αργότερα ζήτησε να του καταβάλλει η Διοίκηση 227 γρόσια για έξοδα που έκανε για τη συντήρηση των οπλιτών του. Στις 21 Ιουλίου 1824 το Βουλευτικό, ενέκρινε την παροχή επισήμου αποδεικτικού παραστάσεώς του στο βουλευτήριο, κατά τα λυπηρά γεγονότα της 26 Νοεμβρίου του προηγουμένου έτους (ΑΕΠ).

Μαχόμενος, επέδειξε αρετή και σταθερότητα. Οι διάφορες επιτροπές εκδουλεύσεων τον ενέταξαν στους αξιωματικούς βαθμού Ζ’ (ανθυπολοχαγός). Με τον βαθμό αυτόν διορίσθηκε, κατά το έτος 1836, αξιωματικός στην 9η τετραρχία Αργολίδος και Κορινθίας (ΦΕΚ 26 10/6/1836). Προήχθη σε λοχαγό το 1839. Τιμήθηκε με αργυρούν Αριστείον Αγώνος.

Ο Αμβρόσιος Φραντζής στο έργο του «Επιτομή της ιστορίας της αναγεννηθείσης Ελλάδος» τόμος Δ’ σελ. 163, τον αναφέρει ως έναν εκ των πρωτεργατών της Επαναστάσεως στον Κάτω Ναχαγιέ. Κατά τα έτη 1824 και 1838 διετέλεσε δημογέροντας Κρανιδίου, και κατά το 1824 Εκλέκτορας του χωριού του. Τα στοιχεία του αναφέρονται σε πίνακες ενόρκων Ερμιονίδος των ετών 1850-1852 (ΦΕΚ 1850 Α, 1851 Α, 1852). Παρουσιάσθηκε ως μάρτυρας υπερασπίσεως στη δίκη των Κολοκοτρώνη Πλαπούτα, κατά το έτος 1834. Ο Προκοπίου Τσιμάνης στο έργο του «Μνήμες Ερμιονίδος», Αθήνα 1975, τον αναφέρει στο έργο του,  σελ. 329.

 

Γεώργιος Μ. Βουτσίνος*

*Ο ερευνητής, Γεώργιος Μ. Βουτσίνος κατέφυγε στην Εθνική (Βαλιάνειο) Βιβλιοθήκη – στο τμήμα Χειρογράφων και Ομοιοτύπων -, συνέταξε έναν ονομαστικό κατάλογο των πολεμιστών του Κρανιδίου, βασισμένο επάνω στα επίσημα στρατιωτικά μητρώα της επί των θυσιών του Αγώνος Εξεταστικής Επιτροπής του έτους 1865 και αφού ανέτρεξε στους ατομικούς φακέλους τους κατέγραψε λεπτομερώς όσες πληροφορίες εντόπισε για τους αγωνιστές αυτούς.

 «Μητρώον Κρανιδιωτών Αγωνιστών της Ελληνικής Παλιγγενεσίας», έκδοση Δημοτικής Βιβλιοθήκης Δήμου Κρανιδίου, Αθήνα, 2010.

 

Διαβάστε ακόμη:

 

Read Full Post »

Kαπετάν Μερεμέτης Δημήτριος (Μήτρος) του Κ.


 

Δημήτριος Μερεμέτης από το Κρανίδι Αργολίδας.  Μέλος της Φιλικής Εταιρείας, μπουλουξής σώματος 100 ατάκτων τους οποίους εξόπλισε με ίδια έξοδα. Καταγόταν από τη Μάνη. Κατά τις παραμονές της Επαναστάσεως συγκέντρωσε οπλισμό και πολεμοφόδια στο Κρανίδι. Στις 4 Απριλίου 1821 ηγήθηκε της κύριας κάτω ναχαΐτικης δυνάμεως που κατευθύνθηκε προς το Ναύπλιο ακολουθώντας το ορεινό δρομολόγιο.

Έλαβε μέρος στις πολιορκίες Ναυπλίας, όπου στις 30 Ιουνίου 1822 άντρες του ανέλαβαν τη φύλαξη της Αρβανιτιάς, Τριπόλεως και δεύτερη Κορίνθου. Συμμετείχε στις μάχες Άργους, Δερβενακίων, Μύλων, Βερβένων, καθώς και στην εκστρατεία του Πειραιά.

Κατηγορήθηκε άδικα από συμπατριώτες του ότι στις 27 Νοεμβρίου 1822 εφόνευσε στον Άγιο Σώστη, μέσα στην αναταραχή της μάχης, τον αρχηγό των όπλων του Κάτω Ναχαγιέ παπα-Αρσένη Κρέστα, κατ’ εντολήν του Θ. Κολοκοτρώνη. Στις 6 Ιουλίου 1824 έλαβε τον βαθμό του υποχιλιάρχου και στις 28 Σεπτεμβρίου 1824 προήχθη σε χιλίαρχο (ΑΕΠ= Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας).

 

Προβιβασμός του Δημητρίου Μερεμέτη σε χιλίαρχο, 1824. (Αρχεία Ελληνικής Παλιγγενεσίας).

(περισσότερα…)

Read Full Post »

Ζέρβας Αναγνώστης ή Λογοθέτης του Κ. (1791- ;)


 

Ζέρβας Αναγνώστης ή Λογοθέτης από το Κρανίδι Αργολίδας. Κτηματίας, μπουλουξής [επί τουρκοκρατίας, διοικητής μπουλουκιού, δηλαδή μικρού στρατιωτικού σώματος ατάκτων] σώματος ατάκτων, 30 ετών κατά την έναρξη της Επαναστάσεως. Μέλος της Φιλικής Εταιρείας στην οποία μυήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1821. Στις 25 Μαρτίου 1821 διορίσθηκε Έφορος Κρανιδίου από Φιλικούς προκρίτους της Ύδρας και των Σπετσών. Στις 4 Απριλίου 1821 ηγήθηκε της εφεδρικής κάτω ναχαΐτικης δυνάμεως 130 αντρών που κατευθύνθηκε προς το Ναύπλιο ακολουθώντας τον ορεινό δρόμο (εσωτερικό δρομολόγιο).

Ζέρβας Αναγνώστης ή Λογοθέτης.

Έλαβε μέρος στην πολιορκία της Ναυπλίας, κατά τη διάρκεια της οποίας τον Ιούνιο του 1821 ανέλαβε, για μικρό χρονικό διάστημα, τη διεύθυνσή της. Στις 7 Ιουνίου 1822, με εντολή του Βουλευτικού, επιστράτευσε 100 οπλίτες με τους οποίους κατά τη διάρκεια της καθόδου του Δράμαλη κατέλαβε την Κακιά Σκάλα, χωρίς να μπορέσει να αποτρέψει την εισβολή του εχθρού στον Μωριά. Συμμετείχε στις μάχες Δερβενακίων, Βερβένων κατά τη διάρκεια της οποίας κατέλαβε το χωριό Αγ. Πέτρος, σε άλλες κατά των Αιγυπτίων, καθώς και στην εκστρατεία του Πειραιά επικεφαλής 60 ατάκτων.

Μαχόμενος, επέδειξε τιμιότητα, γενναιότητα και πατριωτισμό. Στις 23 Ιουλίου 1837 και στις 19 Απριλίου 1844 τιμήθηκε με αργυρούν Αριστείον Αγώνος για το οποίο αρχικά είχε κριθεί ότι δεν είχε τις προβλεπόμενες ιδιότητες (ΓΑΚ).

 

Αριστείον Αγώνος. Από το 1834 έως το 1865 απονεμήθηκαν τουλάχιστον 22 αργυρά, 13 χάλκινα και 3 σιδηρά μετάλλια σε αντίστοιχους Κρανιδιώτες βαθμοφόρους και στρατιώτες.
Το Μετάλλιο περιελάμβανε τρεις τάξεις. A Τάξεως, Αργυρό για Αξιωματικούς. Β Τάξεως, Χάλκινο για Υπαξιωματικούς. Γ Τάξεως, Σιδερένιο για Στρατιώτες, Ναύτες και πολίτες αγωνιστές. Μπροστινή όψη «ΟΘΩΝ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ». Πίσω όψη «ΤΟΙΣ ΗΡΩΙΚΟΙΣ ΠΡΟΜΑΧΟΙΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ».

(περισσότερα…)

Read Full Post »

Βούλγαρης Διονύσιος Π.  (†1821)


 

Στη χορεία των ιερωμένων αγωνιστών και μαρτύρων που πότισαν με το αγιασμένο αίμα τους το δέντρο της λευτεριάς ανήκει ασφαλώς και ο αρχιμανδρίτης Διονύσιος Βούλγαρης, ηγούμενος της Μονής Αυγού.[1]

Αρχιμανδρίτης Διονύσιος Βούλγαρης.

Έτσι το όνομα του ηρωικού ιερωμένου είναι γραμμένο δίπλα στα ονόματα του εθνομάρτυρα Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄, του Αθανασίου Διάκου, του ιερομάρτυρα επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ, του επισκόπου Σαλώνων Ησαΐα  και τόσων άλλων επωνύμων και ανωνύμων κληρικών που βρήκαν μαρτυρικό θάνατο στη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα του 1821.

Ο Διονύσιος ήταν θείος του σκληρού αλλά γενναίου χιλίαρχου Αναστασίου Μονοχάρτζη και από τις αρχές του 19ου αιώνα και για 20 ολόκληρα χρόνια, έχοντας την οικονομική διαχείριση της περιουσίας των Ιερών Μονών Αυγού, Ζωοδόχου Πηγής Κορωνίδος και Αγίων Αναργύρων Ερμιόνης,[2] εργάστηκε με ιδιαίτερο ενθουσιασμό και ευθύνη για την προετοιμασία του αγώνα. Γι΄ αυτό πολλές φορές κινδύνευσε η ζωή του από τους Τούρκους. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Older Posts »