Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Posts Tagged ‘Λόγιοι’

Γαζής Άνθιμος (Βυζίτσα, 1758 – Ερμούπολη, 1828)


 

Προσωπογραφία του Άνθιμου Γαζή. Ελαιογραφία σε μουσαμά του Αυγούστου Πικαρέλλη. Συλλογή προσωπογραφιών Εθνικού Ιστορικού Μουσείου.

Κληρικός, λόγιος, εκδότης, μεταφραστής, απόστολος της Φιλικής Εταιρείας και αγωνιστής. Το οικογενειακό του όνομα ήταν Αναστάσιος Γκάαζαλης. Γεννημένος στη Βυζίτσα, μικρό χωριό κοντά στις Μηλιές του Πηλίου, είναι μαζί με τον Δανιήλ Φιλιππίδη και τον εξάδελφό του Γρηγόριο Κωνσταντά, ιδρυτές της Μηλεωτικής Σχολής.

Εργάσθηκε επίμονα για την προαγωγή της παιδείας του έθνους και για την εθνική απελευθέρωση. Έλαβε τις πρώτες εγκύκλιες σπουδές στην πατρίδα του και ακολούθησε μαθήματα σε γνωστά σχολεία του ελληνισμού. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1774. Στην Κωνσταντινούπολη έλαβε το αξίωμα του αρχιμανδρίτη και μετονομάστηκε σε Άνθιμος. Το έτος 1796 έφθασε στη Βιέννη όπου υπηρέτησε ως εφημέριος του ναού του Αγίου Γεωργίου έως το 1817 όταν, μυημένος ήδη στην Φιλική Εταιρεία, ταξίδεψε στις Παρίστριες Ηγεμονίες με σκοπό την διάδοση και την επίτευξη των στόχων της Εταιρείας. Με την έκρηξη της Επανάστασης ανέλαβε έντονη δράση, συμμετέχοντας στην εξέγερση της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Μαγνησίας.

Στην αυστριακή πρωτεύουσα ο Γαζής ανέπτυξε πολλές δραστηριότητες, μη περιοριζόμενος στα εκκλησιαστικά του καθήκοντα ασχολήθηκε συγχρόνως με εκδοτικές εργασίες ως υπεύθυνος επιμελητής ελληνικών επιστημονικών βιβλίων μεταξύ των οποίων μεταφράσεις του Δανιήλ Φιλιππίδη (Condillac, Λογική 1801· Lalande, Αστρονομία, 1803). Το έτος 1799 μεταφράζει και εκδίδει το βιβλίο του Benjamin Martin, Γραμματική των Φιλοσοφικών Επιστημών.

Στην πρώτη δεκαετία του 19ου αιώνα εκδίδει γεωγραφικούς χάρτες, γεωγραφικά βιβλία (Γεωγραφία του μητροπολίτη Μελετίου, 1807) και βάζει σε εφαρμογή το σχέδιό του για την έκδοση του Ελληνικού Λεξικού (τ. Α’: 1809, τ. Β’: 1812, τ. Τ’: 1816).

 

Παγκόσμιος χάρτης του Άνθιμου Γαζή (1800). Αντίτυπο της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας.Ο σπάνιος παγκόσμιος χάρτης του Γαζή χρηματοδοτήθηκε «χάριν των φιλομαθών» από τον ελληνικής παιδείας λόγιο Γεώργιο Γολέσκου (Iordache Golescu), γιο του «ενδοξοτάτου άρχοντος μεγάλου Βορνίκου Ραδουκάνου Γολέσκου» (όπως αναγράφεται στο χάρτη) και πρεσβύτερο αδελφό του γνωστού διαφωτιστή Κωνσταντίνου Γολέσκου (Dinicu Golescu). Στο κάτω δεξιά μέρος του χάρτη απεικονίζεται η εικόνα του Αλέξανδρου Μουρούζη, του φαναριώτη ηγεμόνα της Βλαχίας εκείνη την εποχή. Αντίτυπο εκτίθεται και στην Κοβεντάρειο Δημοτική Βιβλιοθήκη Κοζάνης.

 

Στην αυστριακή πρωτεύουσα ανέπτυξε δεσμούς με ξένους λογίους (Villoison, Barbié du Bocage, B.J. Kopitar, F.K. Alter, Fr. Thiersch), επιτυγχάνοντας, χάρη στις επαφές του, τη δημοσίευση επιδόσεων και επιτευγμάτων ελληνικών σε φιλολογικά περιοδικά και εφημερίδες της Αυστρίας και Γαλλίας.

Σημαντικές στάθηκαν και οι πολιτικές του δραστηριότητες ιδίως την εποχή του Συνεδρίου της Βιέννης (1814). Οι στενές σχέσεις του με τον μητροπολίτη πρώην Ουγγροβλαχίας Ιγνάτιο και τον Ιωάννη Καποδίστρια, υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας, τον κατέστησαν ύποπτο στην μυστική αυστριακή αστυνομία που έκτοτε τον παρακολουθούσε.

Τον Ιανουάριο 1811, εκδίδει στη Βιέννη, το πρώτο ελληνικό περιοδικό γενικής παιδείας Ερμής ο Λόγιος. Η έκδοση πραγματοποιήθηκε με την συμπαράσταση και την οικονομική χορηγία του μητροπολίτη Ιγνατίου και της «Φιλολογικής Εταιρείας» του Βουκουρεστίου, σε μια προσπάθεια ενίσχυσης και ανανέωσης των ελληνικών πνευματικών επιδόσεων. Την ανάγκη για τη δημιουργία ελληνικού φιλολογικού περιοδικού είχε επισημάνει νωρίτερα ο Αδαμάντιος Κοραής, υποδεικνύοντας τον Άνθιμο Γαζή ως τον πλέον κατάλληλο να το διευθύνει.

Ο Άνθιμος Γαζής παρέμεινε εκδότης του περιοδικού στα πρώτα, δύσκολα χρόνια (1811-1815). Συγκέντρωσε αξιόλογο αριθμό συνεργατών, με στόχο την παρουσίαση θεμάτων σχετικά με την γλώσσα και την φιλολογία, την αρχαιολογία, την ελληνική μυθολογία, τις επιστήμες, την βιβλιοπαραγωγή, ελληνική και ξένη. Η συμβολή του στην έκδοση του Λόγιου Ερμή στάθηκε αποφασιστική, ιδίως χάρη στην επιμονή που έδειξε στην πρώτη περίοδο για την επιβίωσή του. Έτσι το περιοδικό συνέχισε να εκδίδεται και μετά την αναχώρηση του από την Βιέννη, με την ευθύνη του Θεόκλητου Φαρμακίδη και του Κωνσταντίνου Κοκκινάκη (1816-1821).

Τον πολυκύμαντο βίο του τελείωσε στην Ερμούπολη, τον Νοέμβριο 1828, ταλαιπωρημένος και παραμερισμένος Διδάσκαλος στην Τήνο, μετά το πέρας του Πολέμου της Ανεξαρτησίας, δεν βρήκε την συμπαράσταση την οποία επερίμενε. Απέθανε «εν εσχάτη πενία και ελεεινότητι», σύμφωνα με τον βιογράφο του Αδ. Κοραή. Δ. Θερειανό (Αδ. Κοραής, υπό Δ. Θερειανού, τ. Β’, 1890, σ. 296).

 

Εργογραφία

 

  • Γραμματική των φιλοσοφικών επιστημών του Μπεντζαμίν Μαρτέν, Βιέννη, 1799
  • Άτλας περιέχων καθολικούς γεωγραφικούς πίνακας της υδρογείου σφαίρας, Βιέννη, 1800
  • Carte de la Grece ή Πιναξ Γεωγραφικός της Ελλάδος, 1800
  • Πίναξ Γεωγραφικός της Ευρώπης, 1807
  • Πίναξ γεωγραφικός της Ασίας, 1807
  • Πίναξ γεωγραφικός της Αμερικής, 1807
  • Πίναξ γεωγραφικός της Αφρικής, 1807
  • Ελληνική Βιβλιοθήκη, Βενετία, 1807
  • Λεξικόν Ελληνικόν, Α΄ τόμος, Βενετία, 1809
  • Λεξικόν Ελληνικόν, Β΄ τόμος, 1812
  • Μαγνησία, 1814
  • Λεξικόν Ελληνικόν, Γ΄ τόμος, 1816

Επίσης, ο Άνθιμος Γαζής επιμελήθηκε την έκδοση των παρακάτω έργων:

  • Αδολεσχία Φιλόθεος του Ευγένιου Βούλγαρη, Βιέννη, 1801
  • Εις δόξαν Πατρός, Υιού και Αγ. Πνεύματος, του ενός Θεού, Βιέννη, 1801
  • Λογική του Κοντιγιάκ σε μετάφραση Δ.Φιλιππίδη, Βιέννη, 1801
  • Εγχειρίδιον συμβουλευτικόν περί φυλακής των πέντε αισθήσεων του Νικόδημου Αγιορείτου, Βιέννη, 1801
  • Χημική Φιλοσοφία του Φουρκρουά σε μετάφραση Ηλιάδη Θεοδόσιου Βιέννη, 1802
  • Επιτομή Αστρονομίας του Λαλάνδ σε μετάφραση Δανιήλ Φιλιππίδη, Βιέννη, 1802
  • Σύνοψις των κωνικών τομών Γουίδωνος του Γρανδή σε μετάφραση του Γερμανού Σπαρμιώτη, Βιέννη, 1802
  • Ακολουθία των μαρτύρων Μανουήλ, Σαβέλ και Ισμαήλ, Βιέννη, 1803
  • Αναλυτική πραγματεία των κωνικών τομών του Καϊλλέ, σε μετάφραση Κωνσταντίνου Κούμα, Βιέννη, 1803
  • Γεωγραφία του Νικ. Θεοτόκη, Βιέννη, 1804
  • Ιστορία Καρόλου του ΙΒ΄ Βασιλέως της Σουηδίας του Βολταίρου σε μετάφραση του Κ.Τζιγαρά, Βιέννη, 1806
  • Γεωγραφία του Μελετίου Μήτρου, Βενετία, 1807.

 

Βιβλιογραφία


  • Αικατερίνη Κουμαριανού, «Άνθιμου Γαξή “Λεξικόν Ελληνικόν”. Η ιστορία μιας λεξικογραφικής προσπάθειας». Ο Ερανιστής, τ. Β’, τχ. 9/10 (1964), 163-186 και σε ανάτυπο·
  • Αλληλογραφία (1794-1819) Δανιήλ Φιλιππίδης – Barbie du Bocage – Άνθιμος Γαξής, έκδοση-σχόλια Αικατερίνη Κουμαριανού, πρόλογος Κ.Θ. Δημαράς, Αθήνα. ΟΜΕΔ, 1966.
  • Πολύχρονης Κ. Ενεπεκίδης, Κοραής – Κούμας – Αν. Γαξής … ελληνικός τύπος και τυπογραφεία της Βιέννης, 1790-1821. Έρευναι εις ευρωπαϊκά αρχεία και χειρογράφους συλλογάς, Αθήνα, Εστία, 1967.
  • Ι. Μ. Χατξηφώτης. Άνθιμος Γαξής, 1758-1828. Νέα θεώρηση της ζωής και του έργου του με επιλογή κειμένων του και δεκαέξι πίνακες, Αθήνα, Εστία, 1969.
  • Οι τρεις Μηλιώτες διδάσκαλοι του γένους, Ανθ. Γαξής – Γρηγ. Κωνσταντάς, Δαν. Φιλιπίδης: βίοι παράλληλοι – πτυχές της ζωής και του έργου τους. Πρακτικά του Α’ Πανελληνίου Συνεδρίου 30 Σεπτ. – 1 Οκτ. 2000, επιμ. Κώστας Λιάπης, Βόλος 2000.

 

Αικατερίνη Κουμαριανού (1919-2012)

Ιστορικός, ομοτ. Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Σορβόννης.

Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών, «Εγκυκλοπαίδεια του Ελληνικού Τύπου 1784-1974», τόμος Α΄, Αθήνα, 2008

 

Read Full Post »

Προσωπογραφίες ­- Πύρρος Διονύσιος ο Θετταλός (1774 ή 1777 – 1853)

 

Ο λόγιος – κληρικός, Διονύσιος Πύρρος γεννήθηκε το 1774 (ή 1777) στην Καστανιά Τρικάλων. Σε ηλικία πέντε ετών ορφανεύει από τον πατέρα του. Έχει έναν αδελφό, τον ιερομόναχο Ιωακείμ. Το πατρικό του όνομα είναι Πούρος ή Μπούρος. Έμεινε όμως στην ιστορία ως Διονύσιος Πύρρος ό Θετταλός. Τα πρώτα του γράμματα τα μαθαίνει στην Καστανιά και αργότερα χειροτονείται ιεροδιάκονος στη μονή Μεταμορφώσεως των Μετεώρων από τον Αμβρόσιο, πρώην Τρίκκης.

 

Διονύσιος Πύρρος ο Θετταλός, χαλκογραφία, έργο του Γεράσιμου Πιτσαμάνου (1787-1825), αρχιτέκτονα και ζωγράφου.

Διονύσιος Πύρρος ο Θετταλός, χαλκογραφία, έργο του Γεράσιμου Πιτσαμάνου (1787-1825), αρχιτέκτονα και ζωγράφου.

 

Διονύσιος Πύρρος ο Θετταλός, χαλκογραφία στο: Περιήγησις ιστορική και βιογραφία ... Αθήνα, 1848.

Διονύσιος Πύρρος ο Θετταλός, χαλκογραφία στο: Περιήγησις ιστορική και βιογραφία … Αθήνα, 1848.

 

Στο έργο του « Περιήγησις της Ελλάδος και πόλεμοι αυτής αρχαίοι και νεώτεροι» βρίσκουμε τα «Αργολικά». Στο κεφάλαιο αυτό ο Πύρρος αναφέρεται στην Γενική Ιστορία της Αργολίδας, στους πρώτους κατοίκους, στους βασιλείς, στην κατά της Τρωάδος βοήθεια, στους πολέμους των Αργείων, στα όρη, στα ποτάμια, στους κατοίκους, στα ήθη, στη θρησκεία, στις αρχαιότητες, στις ακροπόλεις ενώ επισκέφτηκε το Άργος, το Ναύπλιο, το Κεφαλάρι, τους Μύλους, το Ελληνικό, το Σκαφιδάκι, τις Μυκήνες, τα Δερβενάκια κ.α. 

 

Διαβάστε ακόμη:

 Πύρρος Διονύσιος ο Θετταλός (1774 ή 1777 – 1853)

Το πρώτο χαρτοποιείο στην Ελλάδα – Κεφαλάρι Άργους

Read Full Post »

Μαλαξός Νικόλαος (1500 – 1594;)

 

 

Ο πρωτοπαπάς του Αναπλιού Νικόλαος Μαλαξός, γεννημένος στ’ Ανάπλι, είτανε γιος του παπά Σταυράκιου Μαλαξού. Χρονολογία της γέννησης του δεν εξακριβώθηκε, συμπε­ραίνεται όμως πως πρέπει να τοποθετηθεί στα τελευταία χρόνια του ιε’ αι. ή στα πρώτα του ιστ’. Νέος πήγε στην Πόλη, όπου σπούδασε στην Πατριαρχική Σχολή. Σύμφωνα με πληρο­φορίες προερχόμενες από το «Νέον Μαρτυρολόγιον» του Νικόδημου Αγιορείτη, που εκδό­θηκε στα 1799, ο Μαλαξός βρισκότανε στην πατρίδα του στα 1533, όταν ξέσπασε επιδημία πανούκλας. Τότε έχασε τον αξιόλογο αδελφό του Ανδρόνικο και τη μητέρα του. Από τον επόμενο χρόνο, παίρνοντας το αξίωμα του πρωτοπαπά (1534), αντικαθιστούσε το μητροπο­λίτη, μια και οι Βενετοί είχανε καταργήσει τη μητρόπολη Αργούς – Ναυπλίου, που ανασυστήθηκε αμέσως μετά την υποδούλωση του Αναπλιού (1541). Στην τετράχρονη πολιορκία ο Μαλαξός και η οικογένεια του συνέπασχαν με τον πληθυ­σμό της πόλης. Τα τραγικά γεγονότα και τα απίστευτα περιστατικά, ο λοιμός, η πείνα, η δί­ψα, τα διαμελισμένα πτώματα παρουσιάζονται με εντυπωσιακή ενάργεια μέσα από τις γραμμές της περιγραφής του Μαλαξού.

 

Από την παρουσία του εκείνο τον καιρό στ’ Ανάπλι συμπεραίνεται ότι θα πρέπει να έφυγε αποκεί στα 1540, ακολουθώντας το ρεύμα των Αναπλιωτών, μαζί με την οικογένεια του και τον αδελφό του Γρηγόριο, προς την Κρήτη με προορισμό τη Βενετία, όπου τον πε­ρίμενε η δύσκολη ζωή του αυτοεξόριστου. Εκεί ασχολήθηκε με την αντιγραφή χειρογράφων και την επιμέλεια της εκτύπωσης εκκλησιαστικών βιβλίων. Φαίνεται όμως ότι δεν εξασφά­λιζε τους αναγκαίους πόρους. Στα 1549 εγκαταστάθηκε στο Χάνδακα (Ηράκλειο) της Κρή­της, όπου από τα 1547 του είχε παραχωρηθεί από τη Βενετική Γερουσία η εκκλησία του Αϊ-Δημήτρη του Περάτη, ως αποζημίωση για το ναό και τα αγαθά που είχε εγκαταλείψει στ’ Ανάπλι. Παράμεινε τρία χρόνια στο Χάνδακα κι επειδή η εκκλησία δεν ελευθερώθηκε, ξα­ναγύρισε στη Βενετία στα 1552, οπότε και εκλέχτηκε εφημέριος του ναού του Αϊ-Νικόλα της Βενετίας. Στα 1553, αντί της εκκλησιάς του Χάνδακα, του παραχωρήθηκε η πρώτη από τις τρεις εκκλησίες της Ζακύνθου που θα ελευθερωνόταν. Φαίνεται όμως πως αυτό αργούσε να γίνει και ο Μαλαξός παράμενε ως πρωτοπαπάς στον Αϊ-Νικόλα της ελληνικής κοινότητας της Βενετίας. Η διαμονή του πάντως δεν είταν μόνιμη στη Βενετία. Κατά διαστήματα βρισκόταν στο Χάνδακα, όπου είχε αποκτήσει και τίτλους ευγένειας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Νικόλαος Μαλαξός τα έζησε στη Ζάκυνθο, όπου τελικά του είχε παραχωρηθεί η εκκλησία του Αϊ-Γιάννη του Πρόδρομου, στο Φρούριο, με όλη την ιδιοκτησία της. Ως χρονολογία της άφιξης του στη Ζάκυνθο πιθανολογείται το 1574, αλλά ενδέχεται να είχε πάει νωρίτερα. Κατά την εκεί διαμονή του, εκτός από την εφη­μερία, κήρυττε το θείο λόγο και δίδασκε την ελληνική γλώσσα. Ως χρονολογία του θανάτου του συμπεραίνεται το 1594.

 

Ο Νικόλαος Μαλαξός διακρίθηκε για την αρχαιομάθεια και τις γνώσεις του γύρω από την εκκλησιαστική γραμματεία και παράδοση. Παρά την ταλαιπωρημένη ζωή του, στάθηκε πρότυπο λόγιου, συγγραφέα, θεολόγου, μουσικού, κωδικογράφου. Βαρυσήμαντο χαρακτη­ρίζεται το συγγραφικό έργο του, όπου περιέχονται βίοι αγίων, θαύματα και μαρτύρια αγίων, Λειτουργικά, Ακολουθίες, Υμνολογικά, Ποιημάτια, Επιστολές. Στα έργα του συμπεριλαμβάνετε, ο Βίος και τα θαύματα του Αγίου Θεοδοσίου του νέου. 

Πολυγραφότατος και καλλιγράφος ο πολυμαθής μεταβυζαντινός λόγιος πρωτοπαπάς του Αναπλιού επιβλήθηκε με το σημαντικό έργο του και με την ποιητική δύναμη του και εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τους μαθητές και τους συγχρόνους του.

Μαθήτευσε κοντά στους τελευταίους βυζαντινούς πνευματικούς εκπροσώπους της τότε γραμματείας, τον Ματθαίο Καμαριώτη, σχολάρχη της Πατριαρχικής ή Μεγάλης του Γένους Σχολής, κατά την Άλωση, όπου δίδασκε ρητορία και φιλοσοφία και συνέγραψε ανάλογα συγγράμματα, και τον Μανουήλ Κορίνθιο, Μέγα Ρήτορα της Μεγάλης Εκκλησίας και σχο­λάρχη επί σαράντα χρόνια της πατριαρχικής σχολής». Ένα μεγάλο μέρος των συγγραφών του Μανουήλ στρέφεται ενάντια στους λεγόμενους Πλατωνικούς και ιδιαίτερα ενάντια στον Βησσαρίωνα, επίσκοπο Νίκαιας και μαθητή του Γεμιστού – Πλήθωνα.

Εκτός από τον Νικόλαο, αναφέρονται ο νομομαθής Μανουήλ Μαλαξός, πιθανότατα πρωτεξάδελφος του Νικολάου και σύγχρονος του. Σπουδαία συγγραφικά έργα του ο «Νομοκάνων» και η «Πατριαρχική ιστορία της Κωνσταντινουπόλεως 1458-1581», που αποτελεί πολύτιμη πηγή ιστορικών πληροφοριών. Χρονολογία θανάτου του αναφέρεται το 1581.

Αναφέρονται ακόμη ο Γρηγόριος Μαλαξός, αδελφός του Νικολάου, και ο Ιωάννης. Ο Γρηγόριος χρημάτισε επιμελητής και διορθωτής εκκλησιαστικών εκδόσεων στη Βενετία από το 1558 έως το 1586.

 

Πηγές

 

  • Γιόνα Μικέ Παϊδούση – Παπαντωνίου, « Η Ερμιονίδα ανά  τους  Αιώνες », Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα, Αθήνα 1996.
  •  Δημοσθένη Ν. Στρατηγόπουλου, « Ο Νικόλαος Μαλαξός και το Υμνογραφικό του Έργο», Διδακτορική Διατριβή, Θεσσαλονίκη 2003.
  •  Πετρή Π. Νικολάου, « Νικόλαος Μαλαξός Πρωτόπαπας Ναυπλιου (1500ci-1594;)», Πελοποννησιακά Τόμος Γ’ σελ. 348 – 375, Αθήνα 1958 – 1959.

 

Read Full Post »