Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Posts Tagged ‘Παναγία’

Παναγία – Η ζωή της πρώτης Αγίας

Posted in Άρθρα - Μελέτες - Εισηγήσεις, Εκκλησιαστική Ιστορία αφορώσα στην Αργολίδα, tagged , , , , , , , , , , on 13 Αυγούστου, 2021| Leave a Comment »

Παναγία – Η ζωή της πρώτης Αγίας

 

Στο χώρο του σύμπαντος το φαινόμενο της έκλειψης του ηλίου είναι κάτι που συχνά συμβαίνει. Στο χώρο της χριστιανικής πίστης όμως, υπάρχει ένας ήλιος που δεν γνωρίζει έκλειψη εις τον αιώνα. Είναι ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, ο Χριστός! Μαζί Του λάμπει στους αιώνες και ο ήλιος της Παναγίας μητέρας Του. Και δεν μπορεί να μην είναι ήλιος, η Παναγία μητέρα του Θεού, «ή μετά Θεόν Θεός», κατά τον άγιο Γρηγόριο το Θεολόγο, καθώς είναι εκείνη που δέχθηκε μέσα της, εκύησε, εγέννησε, γαλακτοτρόφησε και ανέθρεψε το νοητό Ήλιο της Δικαιοσύνης.

Η Θεοτόκος είναι ήλιος αγνείας, παρθενίας, υπακοής, υπομονής, σιωπής, αγάπης, πίστης, σεμνότητας, καθαρότητας, διακριτικότητας, σωματικής και ψυχικής ωραιότητας. Ήλιος καλοκαιρινός, δεκαπενταυγουστιάτικος, που λαμπρύνει το στερέωμα του ουρανού και αποτελεί καύχημα και κόσμημα των χριστιανών.

 

Ας δούμε σύντομα τη μοναδική ζωή αυτής της μοναδικής γυναίκας

 

Εικόνα της Παναγίας «Άξιον Εστί». Παραδοσιακή αγιογράφηση με τη τεχνική της αυγοτέμπερας. Εργαστήριο Αγιογραφίας Ευαγγελίας Μίσκου.

Κατά το λεγόμενο, «πρωτευαγγέλιο» του Ιακώβου του αδελφοθέου, ο ιερέας Ματθάν (23ος απόγονος του Δαβίδ, κατά τον γενεαλογικό πίνακα του Ευαγγελιστή Ματθαίου), παντρεύτηκε τη Μαρία και μαζί απέκτησαν τον Ιακώβ, τον πατέρα του Ιωσήφ, του μνήστορος της Παναγίας, και τρεις κόρες: τη Μαρία, η οποία γέννησε τη Σαλώμη τη μαία, τη Σοβή, η οποία γέννησε την Ελισάβετ, τη μητέρα του Ιωάννη του Προδρόμου και την Άννα, η οποία γέννησε τη Μαρία, τη μητέρα του Χριστού.

Η Άννα (η μνήμη της τιμάται στις 25 Ιουλίου), παντρεύτηκε σε ηλικία 20 ετών, τον τριαντάχρονο τότε Ιωακείμ (η μνήμη του τιμάται στις 9 Σεπτεμβρίου μαζί με την σύζυγό του Άννα), ο οποίος καταγόταν απ’ τη γενιά του Δαβίδ, όπως κι εκείνη. Όμως πέρασαν 40 χρόνια έγγαμου βίου και ο Ιωακείμ και η Άννα δεν είχαν αποκτήσει παιδί. Η ατεκνία στην εποχή τους ήταν μεγάλη ντροπή. Αλλά αυτή τη ντροπή την έφερναν πάνω τους και οι δύο τους αγόγγυστα κι αδιαμαρτύρητα απέναντι στο Θεό. Υπέμεναν το θέλημά Του, Τον θερμοπαρακαλούσαν, πίστευαν με απλοϊκή και πηγαία πίστη στην παντοδυναμία Του και περίμεναν…

Απέναντι στη τόση πίστη, υπομονή και προσευχή ο Θεός απάντησε με πολλαπλά μεγάλα θαύματα. Στέλνει τον άγγελό Του και λύει την ατεκνία της Άννας (9 Δεκεμβρίου). Και η γριά και στείρα Άννα, ως άλλη Σάρα, θα μείνει έγκυος και στα 60 της χρόνια θα γεννήσει και θ’ αποκτήσει (8 Σεπτεμβρίου, ημέρα Δευτέρα του έτους 15 π.Χ.) κόρη. Και τι κόρη (!) τη Μαρία, τη μετέπειτα Παναγία Δέσποινα.

Της έδωσαν τ’ όνομα της γιαγιάς της, όμως το καθένα από τα πέντε γράμματα του ονόματός της παραπέμπει και σε ένα γυναικείο πρόσωπο της Παλαιάς Διαθήκης το οποίο διακρίθηκε για μια τουλάχιστον αρετή:

η Μ-αριάμ, για την αγνότητά της,

η Α-βιγαία (= πηγή χαράς), για την ταπείνωση και τη σωφροσύνη της,

η Ρ-αχήλ (= αμνάδα), για την ομορφιά της,

η Ι-ουδήθ, για την ανδρειοφροσύνη και την πίστη της,

η Α-ννα (= Θεία Χάρη), για την υπομονή της.

Έτσι το όνομα Μαρία περιγράφει και τα χαρίσματα της Παναγίας. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Παναγία Καρυάς

Posted in Καρυά, Ναοί Αργολίδας, tagged , , , , , , , , , , , on 29 Νοεμβρίου, 2008| Leave a Comment »

Παναγία Καρυάς

 

 

Ο ναός της Παναγίας, το καθολικό της Μονής, ήταν αρχαιότατος, βυζαντινός. Τέσσερις αρχαίες κολόνες πάνω από 2 μ. ή κάθε μία, με κιονόκρανα, στήριζαν εσωτερικά το ναό. Ήταν τρισυπόστατος και αγιογραφημένος. Σκόρπια μέσα και έξω διάφορα μέλη αρχαίου χτιρίου, βεβαίωναν πώς ο ναός ο χριστιανικός είχε πρωτοθεμελιωθεί πάνω σε αρχαίο ιερό, ίσως τής Αρτέμιδος. Περίπου το 1965, αποφάσισαν οι Επίτροποι και ή Κοινότητα να τον γκρεμίσουν, για να χτίσουν καινούριο!  

 

Παναγία Καρυάς. Ντιάνα Αντωνακάτου 1976.

Παναγία Καρυάς. Ντιάνα Αντωνακάτου 1976.

 

Το μονοπάτι για το Μοναστήρι – όπως ακόμη ονομάζουν την περιοχή οι ντόπιοι – είναι μια ώρα δρόμο και πρέπει κανείς να το ζητήσει με προσοχή. Από το χωριό τραβάει κατά τα νότια και υστέρα  απότομα ανηφορίζει. Μ’ ένα ξαφνικό ξέκομμα τραβάει κατάκορφα, πλάι πλάι στη ρεματιά, πού τα άφθονά της νερά κατρακυλάνε με βιασύνη ανάμεσα σε λεύκες και πλατανάκια. Το μονοπάτι τελειώνει ψηλά σ’ ένα φραγμένο κήπο μ’ αχλαδιές, αμυγδαλιές, καστανιές, και μιά γιγάντισσα ιτιά. Μέ ψηλόκορμες λεύκες, αμυγδαλιές, δυο τρία κυπαρίσσια και περιφραγμένο από τις τρεις πλευρές μ’ ένα χαμηλό μαντρότοιχο, είναι το προαύλιο της Μονής. Στη βοριά του πλευρά, ο ναός πού αντικατάστησε το βυζαντινό. Τσιμεντοασβεστωμένος, με γαλάζια κιγκλιδώματα στα πορτοπαράθυρά του, παραδίπλα  στο παλιό κάστρο.  Το καθολικό το παλιό, είναι άγνωστο πότε χτίστηκε. Ο Μητροπολίτης Αργολίδος Χρυσόστομος Β’ το καταγράφει έτσι, «…είναι έκτισμένος εις τα σχέδια των Ιερών κτισμάτων τού Μυστρά, άτινα ανάγονται εις τον Στ’ αί. μ.Χ.»

 

Ο σημερινός ναός έχει σχήμα μονόκλιτης θολοσκέπαστης βασιλικής μέ διαστάσεις 10,85 Χ 6,70. Στο εσωτερικό, έχει λίγες  φορητές εικό­νες. Πάνω από την κύρια είσοδο – τοξωτή σιδερένια-πού είναι προς Ν, υπάρχει εντοιχισμένο τμήμα μαιάνδρου μέ ρόδακες. Στην ίδια πλευρά μιά σπασμένη κολόνα αρχαία, ύψους 1,50 μ. περίπου.

Στη δυτική πλευρά τού προαυλίου ένα επίμηκες χτίσμα – κελλιά. Είχαν διατηρηθεί δυο τρία. Μέσα στο ένα υπήρχε ακόμη ένα χωριάτικο ωραίο τζάκι. Σ’ αυτά τα κελλιά έμειναν μοναχοί ως τά χρόνια τού Σαράντα. Δυο μάλιστα ξένοι καλόγεροι πέθαναν εκεί. (Οι ντόπιοι βεβαιώνουν ότι όταν πριν χρόνια έγινε έξω από το ναό εκσκαφή, βρέθηκαν πολλοί ανθρώπινοι σκελετοί, ένα στοιχείο βεβαιωτικό τής ύπαρξης τού Μονα­στηριού. Όπως και μιά δεύτερη ονομασία εκεί κοντά: στου Μπαχώμη… Είναι πιθανόν να υπήρξε κάποτε μοναχός με το όνομα Παχώμιος…).

Θύρα σιδερένια ανοίγει βόρια προς την κρήνη, χτισμένη με αρχαιότατη δομή,  το υπέροχο νερό της διατηρεί όλο το χρόνο την ιδία θερμοκρασία. Στο διπλανό προς Β ύψωμα – τό χώριζε από τη Μονή πλούσια νερομάνα πού κατέβαινε ως την Καρυά -υψώνεται το παλιό βενετσιάνικο κάστρο, ενισχυμένο με επάλξεις και υπόγεια θολωτή δίοδο – έξοδο προς το χωριό. 

 

 «Αρτεμισία  Παναγιά»

 

Του Αρτεμισίου  Παναγιά, ψηλά απ’ το ξωκλήσι,

όλο τον κόσμο προσκαλείς, στο φως κι αυτός να ζήσει.

 

Προσκυνητές στη χάρη σου, πεζή στην ανηφόρα,

 

κρατούν λιβάνι και κεριά, για τη γιορτή σου δώρα.

 

Βιγλάτορας και φύλακας αιώνια βασιλεύεις

 

κι από του Κάστρου τη σκοπιά υπέρ ημών πρεσβεύεις.

 

Στη σκέπη σου κατέλυσαν και βρήκαν προστασία

 

καπεταναίοι ξακουστοί, που γράψαν ιστορία.

 

Από την αστείρευτη πηγή, που είναι κι ευλογημένη,

 

πίνουν νερό και αγιασμό διαβάτες διψασμένοι.

 

Περίβλεπτος, θαυματουργός, δίνεις ζωή κι ελπίδα,

 

στους άρρωστους τη γιατρειά, στους ναυαγούς σανίδα.

 

«Αρτεμισία Παναγιά», στο μικρο-μοναστήρι,

 

σ΄ ό,τι ζητήσουν οι πιστοί, δεν τους χαλάς χατίρι.

 

«Αρτεμισία Παναγιά», φεγγοστεφανωμένη,

 

σταυροκοπιέται η Καρυά στα πόδια σου πεσμένη.

 

«Αρτεμισία Παναγιά» και του Χριστού μητέρα,

 

θα ΄μαι κι εγώ προσκυνητής στης Κοίμησης τη μέρα.

 

Καρυά, 15 Αυγούστου 2010

 

Σπύρος Κ. Καραμούντζος

 

 

 

 

Βιβλιογραφία

 

  • Ντιάνα Αντωνακάτου – Τάκης Μαύρος, « Ελληνικά Μοναστήρια, Πελοπόννησος », Τόμος Ά, Αθήνα 1976.
  • Μητροπολίτης Αργολίδος Χρυσόστομος Β’ ( Δεληγιαννόπουλος), « Η Εκκλησία Άργους και Ναυπλίας», Άργος 1961.

 

 

 

Read Full Post »