Αργείοι πρώτοι οικιστές του Πειραιά – Αφοί Θεόδωρου Ρετσίνα και Νικόλαος Δημητρίου Μελετόπουλος – Γράφει ο Γιώργος Γιαννούσης
«Ελεύθερο Βήμα»
Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.
Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.
Διαβάστε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα», ανακοίνωση του Οικονομολόγου και Προέδρου της Αργολικής Αρχειακής Βιβλιοθήκης Ιστορίας και Πολιτισμού, Γιώργου Γιαννούση με θέμα:
«Αργείοι πρώτοι οικιστές του Πειραιά – Αφοί Θεόδωρου Ρετσίνα και Νικόλαος Δημητρίου Μελετόπουλος».
Όταν ο Βασιλιάς Όθωνας, αποφάσισε το 1834 να μεταφέρει την πρωτεύουσα της Ελλάδος από το Ναύπλιο στην Αθήνα, που ήταν τότε μια σχεδόν έρημη και κατεστραμμένη από τους Τούρκους κωμόπολη, ο Πειραιάς ήταν ένας έρημος τόπος που δεν είχε ούτε καν ένα χωματόδρομο που να τον ενώνει με την Αθήνα.
Ο πατέρας του Όθωνα, ο Βασιλιάς της Βαυαρίας Λουδοβίκος ο Α’, ήταν λάτρης της ιστορίας των αρχαίων Αθηνών και δική του επιλογή ήταν η Αθήνα να γίνει πρωτεύουσα του νέου κράτους και επίνειο της να γίνει ο Πειραιάς. Έτσι μαζί με την ανοικοδόμηση της Αθήνας, άρχισε να δημιουργείται και ο νέος Πειραιάς.
Το 1834 ιδρύεται ένα υποτυπώδες τελωνείο και ένα υπολιμεναρχείο που υπάγεται στο λιμεναρχείο της Ύδρας. Πρώτος λιμενάρχης τοποθετήθηκε ο Γάλλος Μπατίν, μέχρι τότε λιμενάρχης Ναυπλίου.
Κυριάκος Σερφιώτης
Ας σημειωθεί πως το 1835 ο Πειραιάς έχει 300 κατοίκους. Το 1836, ένα χρόνο μετά, γίνεται Δήμος και επίσημα ονομάζεται και πάλι Πειραιάς, από Πόρτο – Λεόνε που λεγόταν μέχρι τότε. Δυο επιπλέον στοιχεία για την αρχική κατάσταση του Πειραιά: α) Γίνεται η πρώτη επίσημη απογραφή και έχει 1011 κατοίκους, β) Πρώτος Δήμαρχος της γίνεται ο Κυριάκος Σερφιώτης.
Το 1836 κατασκευάζεται η οδός Αθηνών – Πειραιώς, που ενώνει τη νέα πρωτεύουσα με το λιμάνι της και αρχίζουν να γίνονται τα αναγκαία έργα υποδομής σε οικόπεδα που οι πρώτοι οικιστές του Πειραιά πωλούν η δωρίζουν στο δημόσιο. Ο Πειραιάς αποκτά το πρώτο του σχολείο, νοσοκομείο, δημόσια κτήρια, όπως το λοιμοκαθαρτήριο, εκκλησίες, αποθήκες κ.α. κύρια με δωρεές ευεργετών. Φυσικά κατασκευάζονται νέες οικίες και καταστήματα, που θα μετατρέψουν τον έρημο τόπο σε μια νέα πόλη, μ’ ένα λιμάνι που η κίνηση του συνεχώς μεγαλώνει.
Οι πρώτοι οικιστές που δημιούργησαν το νέο Πειραιά ήταν κυρίως νησιώτες: Υδραίοι, Αιγινείτες, Κουλουριώτες (Σαλαμίνα), Κρητικοί και από την Πελοπόννησο, οι Μανιάτες και οι Αργείτες.
Από τους πρώτους και σπουδαιότερους οικιστές ήταν οι Αργείοι, Αφοί Γεώργιος και Σωτήριος Θεοδώρου Ρετσίνας ή Ρετσινόπουλος και ο Νικόλαος Δημητρίου Μελετόπουλος.
Ο νεογέννητος Πειραιάς σε μια λιθογραφία που τυπώθηκε στο Λονδίνο τον Μάρτιο του 1857. Η αγαπημένη θέση των περιηγητών ήταν ο λόφος με τις αρχαίες πέτρες της Ηετιώνειας. Απέναντί τους είχαν τον πρώτο πυρήνα της πόλης και στο βάθος, στα βόρεια, το «Χωρίον Μελετοπούλου, τον Ελαιώνα και τους λόφους της Αθήνας με δεσπόζουσα την Ακρόπολη. Ψηφιακή συλλογή Γιώργου Βεράνη. Δημοσιεύεται στο: Νίκος Μπελαβίλας, «Ιστορία της πόλης του Πειραιά, 19ος και 20ός αιώνας», εκδόσεις Αλεξάνδρεια.
ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ 