Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Posts Tagged ‘Συγγραφείς’

Λύτ Χριστιάνα (Christiane Lüth, 1817-1900)


 

Λύτ Χριστιάνα (Christiane Lüth, 1817-1900)

Η Christiane Lüth γεννήθηκε στο Nordsjælland (Βόρεια Ζηλανδία), ήταν κόρη του Δανού αξιωματούχου Heinr. Fr. Georg Fischer (1781–1829) και της Mette Elisabeth Petersen (1789–1857) και μεγάλωσε στο Fredensborg (Φρέντενσμποργκ της Δανίας).

Η Χριστιάνα Φύσερ, όπως ήταν το πατρικό της, παντρεύτηκε το 1838 τον Γερμανό θεολόγο και ιερέα Asmus Heinrich Friedrich Lüth και τον ακολού­θησε στη Γερμανία. Τον αμέσως επόμενο χρόνο, ο σύζυγός της διορίστηκε προσωπικός ιερέας της βασίλισσας Αμαλίας και έτσι αυτή και η μικρότερη αδερφή της τον ακολούθησαν στην Αθήνα, όπου έμεινε για 13 χρόνια, ως το Μάιο του 1852.

 

«Η βασίλισσα ήταν κοντή, όμορφη, με θαυμάσιο παρουσιαστικό. Συμπεριφερότανε με πολλή ζωντά­νια που καταντούσε υπερβολική. Μιλούσε για ένα σωρό πράγματα κι επαινούσε διαρκώς την Ελλάδα, ας ήταν καλά ο Βορράς που πλήρωνε. Μου είπε ότι πολύ σύντομα θα νιώθαμε άνετα σ’ αυτή την τόσο όμορφη χώρα με το θαυμάσιο κλίμα…». [Μια Δανέζα στην Αυλή του Όθωνα]. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Μάλλωσης Ηρ. Ιωάννης (1890-1949)


 

Ιωάννης Ηρ. Μάλλωσης (1890-1949)

Ο συγγραφέας, ιστορικός και βουλευτής Ιωάννης Μάλλωσης γεννήθηκε στην Ερμιόνη το 1890 και στο χρονικό διάστημα που ακολούθησε μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους διορίστηκε Διευθυντής του Γραφείου Τύπου Θεσσαλονίκης, ενώ στη συνέ­χεια εργάστηκε ως υποδιοικητής των επαρχιών Κιλκίς και Έδεσσας.

Το 1917, με τα δραματικά γεγονότα του Εθνικού Διχασμού, εξορίζεται μαζί με τους Κωνσταντίνο Έσλιν, Ιωάννη Μεταξά, Δημήτριο Γούναρη, Βίκτωρα Δούσμανη, Ίωνα Δραγούμη, Σπυρίδωνα Μερκούρη, Γεώργιο Πεσμαζόγλου, Ιωάννη Σαγιά στο Αιάκειο της Κορσικής.

Διετέλεσε Γραμματέας του Δημητρίου Γούναρη και το 1921 τοποθετήθηκε Διευθυντής των Γραφείων της Βουλής μέχρι το Σεπτέμβριο του 1922. Από το 1924 μέχρι το 1928 εξέδιδε την εβδομαδιαία Πολιτική Επιθεώρηση «Νέα Εποχή».

Στις εκλογές 1932, 1933 και 1935 πολιτεύθηκε στην εκλογική περιφέρεια της ιδιαίτερης πατρίδας του και εκλέχτηκε Βουλευτής Ερμιονίδας. Το Μάιο του 1946 ανέλαβε τη διεύθυνση του Γραφείου Προσωπικού της Βουλής.

Από το συγγραφικό έργο του διακρίνουμε τη δίτομη πολιτική ιστορία του Δημητρίου Γούναρη, τόμος Α΄: 1902-1920, (δεν εκδόθηκε άλλος τόμος), Έκδοση της πολιτικής επιθεωρήσεως «Νέα Εποχή», 1926, το έργο «Μάρτυρες» για τον Κ. Έσλιν και τον Ίωνα Δραγούμη, το «Ο Ίων Δραγούμης εξόριστος» και το έργο «Η εν Ερμιόνη Γ΄ Εθνοσυνέλευση», Αθήνα, 1930.

 

Πηγές


 

  • Εγκυκλοπαίδεια, «Πάπυρος Λαρούς, Γενική Παγκόσμιος Εγκυκλοπαίδεια», Τόμος 9ος,  Εκδόσεις «Επιστημονική Εταιρεία των Ελληνικών Γραμμάτων Πάπυρος», Αθήνα, 1964.
  • Μάλλωσης Ιωάννης, «Η εν Ερμιόνη Γ΄ Εθνοσυνέλευση», Επανέκδοση Δήμος Ερμιόνης, Αθήνα, 2007.

Read Full Post »

Ησαΐας Άγγ. Ιωάννης


                                                                                                                              

Ιωάννης Ησαΐας

Ιωάννης Ησαΐας

Ο Γιάννης Ησαΐας γεννήθηκε στην Ερμιόνη Αργολίδας. Αρχικά φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Ερμιόνης και στο εξατάξιο Γυμνάσιο Κρανιδίου. Στη συνέχεια σπούδασε στο Πανεπιστήμιο και στα τέλη του 1974 περάτωσε τις σπουδές του στο τμήμα Μεσαιωνικών-Νεοελληνικών και Ιστορικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ενώ από τον Οκτώβριο του1977 διορίστηκε ως φιλόλογος Καθηγητής σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Κατά την περίοδο της φοίτησής του στο Πανεπιστήμιο και κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στον Έβρο (Αλεξανδρούπολη) και μετέπειτα εργάστηκε εθελοντικά ως στέλεχος των μαθητικών κατασκηνώσεων των Ι. Μητροπόλεων Ύδρας, Σπετσών, Αιγίνης, Ερμιονίδας και Αλεξανδρουπόλεως. Κατά το χρονικό διάστημα της εκπαιδευτικής του δραστηριότητας ανέλαβε καίριες θέσεις στα σχολεία και στο Γραφείο Β/θμιας Εκπαίδευσης, που υπηρέτησε. Διετέλεσε Υποδιευθυντής και αναπληρωματικός Διευθυντής στο Λύκειο Ύδρας, Προϊστάμενος Γραμματείας στο 3ο Γραφείο Β/θμιας Εκπαίδευσης Πειραιά (1982-83) και Υποδιευθυντής στο 30ό Γενικό Λύκειο Αθηνών από το 1995 μέχρι το 2007, έτος που διορίστηκε (ύστερα από επιλογή του αρμόδιου διοικητικού οργάνου – ΠΥΣΔΕ) Διευθυντής στο ίδιο Λύκειο στο οποίου υπηρέτησε συνολικά 28 συναπτά έτη, ως καθηγητής, Υποδιευθυντής και Διευθυντής. Το θέρος του 2011 επανεξελέγη Διευθυντής Λυκείου στο 67ο Γενικό Λύκειο Αθηνών (Α΄ Διεύθυνση Δ.Ε.) και συνταξιοδοτήθηκε την 1η Ιουλίου 2013, ύστερα από 36 έτη ευδοκίμου υπηρεσίας.

Κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής του σταδιοδρομίας φοίτησε στη ΣΕΛΜΕ Αθηνών (Σχολή Επιμόρφωσης Καθηγητών) κατά το σχολικό έτος 1989-90, παρακολούθησε το πρόγραμμα κατάρτισης στελεχών – εκπαιδευτικών στα θέματα διαφυλικών σχέσεων και τον Ιούνιο του 1993 ήταν μέλος της ΚΕΓΕ (Κεντρικής Επιτροπής Γενικών Εξετάσεων) του ΥΠΕΠΘ, που συντάσσει τα θέματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Επιπλέον παρακολούθησε κατά διαστήματα πλήθος σεμιναρίων, που σχετίζονται με την εκπαιδευτική δραστηριότητα και διδασκαλία, ενώ τον Ιούνιο του 1998 συμμετείχε ως εισηγητής ιστορικού θέματος στο Α΄ Διεθνές Συνέδριο Ιστορίας – Αρχαιολογίας του Αργοσαρωνικού στον Πόρο.

Αργότερα ως Υποδιευθυντής και Διευθυντής Λυκείου, συμμετείχε άλλες έξι φορές ως έκτακτο μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Πανελλαδικών Εξετάσεων του Υπουργείου Παιδείας σε μαθήματα της ειδικότητάς του, για την επιλογή και σύνταξη των θεμάτων των υποψηφίων για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Από το έτος 1984 μέχρι την συνταξιοδότησή του εργάστηκε ευσυνείδητα ως βαθμολογητής και αναβαθμολογητής των Γενικών και Πανελλαδικών Εξετάσεων, των μαθητών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ενώ ορισμένες φορές είχε επιλεγεί ως μέλος και Συντονιστής Επιτροπών Βαθμολογικών Κέντρων των Πανελλαδικών Εξετάσεων στην Άνω Κυψέλη Αθηνών, στο κτίριο της πρώην Σ.Ε.Λ.Μ.Ε. Αθηνών και στο Γαλάτσι.

Ο Γιάννης Ησαΐας είναι μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» και της Εταιρείας Ελλήνων φιλολόγων, ενώ είναι εγγεγραμμένος και σε τοπικούς συλλόγους ορισμένων επαρχιών (Ερμιόνης και Φιλωτίου Νάξου), που εδρεύουν στην Αττική. Τον Νοέμβριο του 2013 εξελέγη μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου (Γεν. Γραμματέας) του Ερμιονικού Συνδέσμου, που έχει την έδρα του στο «κλεινόν άστυ».

Επιπλέον ενδιαφέρεται και μελετά την τοπική ιστορία της Ερμιονίδας στην Αργολίδα, της Ύδρας, των Σπετσών, της Αίγινας της Τροιζηνίας και της Νάξου, επισκέπτεται συχνά τις σημαντικότερες βιβλιοθήκες των Αθηνών, τα διάφορα Ιστορικά Αρχεία της Αττικής και της Νάξου, συγγράφοντας παράλληλα διάφορα βιβλία, τα οποία προσφέρει μέχρι σήμερα «ως δωρεά» σε αυτοδιοικητικούς   και άλλους κοινωνικούς, πολιτιστικούς και εκκλησιαστικούς φορείς.

Μέσα στα πλαίσια των ενασχολήσεών του για τη συγγραφή βιβλίων, μελετά ιστορικά, λαογραφικά, αρχαιοελληνικά, πολιτιστικά και κοινωνικά θέματα. Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε τοπικές εφημερίδες και περιοδικά τοπικών συλλόγων (όπως ,στο περιοδικό ΑΡΓΟΚΟΙΛΙΩΤΙΣΣΑ της Νάξου, στα «Ναξιακά Γράμματα» της ομώνυμης [μη κερδοσκοπικής] εταιρείας και στο περιοδικό «Στην Ερμιόνη άλλοτε και τώρα» κ.ά). Μερικές φορές και περιστασιακά παρουσιάζει διαλέξεις με θέματα ιστορικά και επίκαιρα, στα πλαίσια προγραμματισμού πολιτιστικών εκδηλώσεων σωματείων και συλλόγων.

Το 1996 εκδόθηκε από τον Δήμο Ερμιόνης το πρώτο βιβλίο του, με τίτλο «Οδοιπορικό στην Ιστορία και Χωρογραφία του Δήμου Ερμιόνης». Το ιστορικό αυτό πόνημα παρουσιάστηκε πανηγυρικά στο κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών πρώην Meridien, σήμερα Plazza Hotel, με την ευγενική χορηγία του κ. Βαρδή και της κ. Μαριάννας Βαρδινογιάννη.   Επακολούθησε και δεύτερη παρουσίαση τον Δεκέμβριο του 1996 στην αίθουσα του «Καποδιστριακού» στην Ερμιόνη με την επιμέλεια του Δήμου Ερμιόνης και του Δημάρχου κ. Ανάργυρου Λεμπέση.

Το 2005 τυπώθηκε με δαπάνες του ίδιου Δήμου το νέο ιστορικό βιβλίο με τον τίτλο «Ιστορικές Σελίδες του Δήμου Ερμιόνης και των Δημοτικών Διαμερισμάτων Ηλιοκάστρου και Θερμησίας». Το προαναφερόμενο συγγραφικό έργο παρουσιάστηκε σε περικαλλή αίθουσα του Ελληνογαλλικού Σχολείου SAINT PAUL στον Πειραιά. Στο τέλος της εκδήλωσης ο Δήμαρχος Ερμιόνης Ανάργυρος Λεμπέσης προσέφερε στο συγγραφέα το συμβολικό αναμνηστικό έγχρωμο χαρτογράφημα μιας αρχαίας τριήρους του τοπικού Δήμου, με μια επαινετική και εμπνευσμένη γραπτή αφιέρωση, ως ένδειξη τιμής και επιβράβευσης στον Γιάννη Ησαΐα για το επιτυχές και εξαίρετο συγγραφικό έργο.

Στις 18 Νοεμβρίου 2010, σε αίθουσα του 30ου ΓΕ.Λ. Αθηνών, όπου διακονούσε ως Διευθυντής ,παρουσιάστηκε σε πολυπληθές ακροατήριο το βιβλίο του, «Η νομισματοκοπία της αρχαίας Ερμιόνης», βιβλίο Α΄ (έκδοση του Δήμου Ερμιόνης). Στο πέρας της προαναφερόμενης   μεσημβρινής εκδήλωσης για το βιβλίο παρατέθηκε τιμητικά μικρή δεξίωση   από τη Σχολική Επιτροπή του Σχολικού Συγκροτήματος Βελβενδού 47-Άνω Κυψέλης.

Το έτος 2011 συνέταξε το ιστορικό κείμενο του εκκλησιαστικού Ημερολογίου 2011 της Ι. Μητροπόλεως Παροναξίας, με τίτλο «Το βυζαντινό μνημείο Παναγίας Δροσιανής Νάξου» (τέλη 6ου με αρχές 7ου αιώνα), που αποτελεί συνοπτικότατη απόδοση, του μετέπειτα «εκδοθέντος» ιστορικού πονήματος «Το βυζαντινό μνημείο της Παναγίας Δροσιανής στη Μονή της Νάξου». (Η προαναφερόμενη έκδοση ανήκει στην Ι. Μητρόπολη Παροναξίας).

Στις 6 Αυγούστου 2012 έγινε παρουσίαση του   βιβλίου,   «Το Φιλώτι και το ιστορικό εκκλησιαστικό μνημείο της Παναγίας της Φιλωτίτισσας», στην πλατεία του «Λαχαναριού» στο Φιλώτι Νάξου, ενώπιον των τοπικών εκκλησιαστικών και πολιτικών αρχών και πλήθος κόσμου. Το ανωτέρω βιβλίο εκδόθηκε με δαπάνες του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ενοριακού Ναού Παναγίας της Φιλωτίτισσας Νάξου. Την εκδήλωση έκλεισε με επαινετικά και εμπνευσμένα λόγια ο Μητροπολίτης Παροναξίας κ. Καλλίνικος, που τίμησε τον συγγραφέα με μικρόσχημη     αργυρή εικόνα της Παναγίας σε μορφή εγκολπίου, στηριγμένη σε πλακέτα με βελούδινο φόντο .

Στις 8 Νοεμβρίου 2013 (ημέρα πανηγύρεως «Των Παμμεγίστων Ταξιαρχών» πολιούχων της Ερμιόνης) έγινε η εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου, «Τα νομίσματα της αρχαίας Ερμιόνης και της αρχαίας πόλης των Αλιέων» Βιβλίο Β΄ (έκδοση του «διευρυμένου» Δήμου Ερμιονίδας) στο Πνευματικό Κέντρο «Σχολείο Συγγρού» Ερμιόνης, με την παρουσία των τοπικών παραγόντων, πλήθος κόσμου και του Δημάρχου Ερμιονίδας κ. Καμιζή Δημήτρη.

Την επόμενη ημέρα 9 Νοεμβρίου 2013 σε αίθουσα του νέου Λυκείου Κρανιδίου, πλησίον του χώρου των ανεμόμυλων, παρουσιάστηκε στο ακροατήριο το βιβλίο του, «Η Ιστορία του Κρανιδίου και των Κοινοτήτων Πορτοχελίου, Διδύμων, Φούρνων και Κοιλάδας», (636 σελίδων) έκδοση του Δήμου Ερμιονίδας,   με την παρουσία του Δημάρχου Ερμιονίδας κ. Καμιζή Δημήτρη, των τοπικών πολιτικών αρχών και παραγόντων και πλήθος κόσμου.

Επιπλέον στα τέλη του 2013 εκτυπώθηκε και κυκλοφορήθηκε το νέο πόνημα, «Το βυζαντινό μνημείο της Παναγίας Δροσιανής στη Μονή της Νάξου», από το Δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων, ΝΟ.Π.Π.Α.Π.Π.Π.Α. και έγινε παρουσίαση αυτού στις 15 Σεπτεμβρίου 2014 στην αίθουσα του Μουσείου «ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ» (παλιά Γραφεία ΝΟ.Π.Π.Α.Π.Π.Π.Α) στη Χώρα Νάξου, με την παρουσία του Μητροπολίτη Παροναξίας κ.κ. Καλλινίκου, του Δημάρχου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων κ. Μανόλη Μαργαρίτη και άλλων παραγόντων του νησιού.

Ο συγγραφέας είναι παντρεμένος με τη Ναξιώτισσα (από το Φιλώτι) Κατερίνα Μυκωνιάτου και είναι πολύτεκνος με τέσσερα παιδιά.

 

Κατάλογος Συγγραφικού Έργου Ιωάννη Ησαΐα


  • Οδοιπορικό στην ιστορία και χωρογραφία του Δήμου Ερμιόνης, 1996.
  • Ιστορία της Επισκοπής Δαμαλών (Τροιζήνος) και Πεδιάδος, 1998. Ανάτυπο από τον Γ’ τόμο ΑΡΓΟΣΑΡΩΝΙΚΟΣ, Πρακτικά 1ου Διεθνούς Συνεδρίου   Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αργοσαρωνικού, Πόρος, 26-29 Ιουνίου 1998.
  • Ιστορικές σελίδες του Δήμου Ερμιόνης και των Δημοτικών Διαμερισμάτων Ηλιοκάστρου και Θερμησίας, 2005.
  • Η νομισματοκοπία της αρχαίας Ερμιόνης. Ιστορική και ερμηνευτική προσέγγιση, βιβλίο Α’, 2010.
  • Το ιστορικό κείμενο του εκκλησιαστικού Ημερολογίου (αφιερωμένο σε παλαιοχριστιανικό – εκκλησιαστικό μνημείο της Νάξου, τέλη 6ου με αρχές 7ου αιώνα) για το ημερολογιακό έτος 2011 της Ι. Μητροπόλεως Παροναξίας.
  • Το Φιλώτι και το εκκλησιαστικό μνημείο της Παναγίας της Παναγίας της Φιλωτίτισσας, 2012.
  • Εκκλησιαστικά δρώμενα στη Νάξο από το 1836-1843 (μέσα από τις αρχειακές πηγές). Ανάτυπο από τον τιμητικό τόμο Νικηφόρος Μανδηλαράς…μνήμης ένεκεν, 2013.
  • Τα νομίσματα της αρχαίας Ερμιόνης και της πόλης των Αλιέων, Βιβλίο Β’, 2013).
  • Η ιστορία του Κρανιδίου και των κοινοτήτων Πορτοχελίου, Διδύμων, Φούρνων , Κοιλάδας, 2013.
  • Το βυζαντινό μνημείο της Παναγίας Δροσιανής στη Μονή της Νάξου, 2013.
  • Το τοπωνύμιο   Ερμιών ή Ερμιόνη στην ομώνυμη   κωμόπολη της Ερμιονίδας. Μυθολογική και επιστημονική προσέγγιση.   Άρθρο επιστημονικό, δημοσιευμένο στο περιοδικό  «Στην Ερμιόνη άλλοτε και τώρα», περιοδική έκδοση για την ιστορία, την τέχνη, τον πολιτισμό και την κοινωνική ζωή της Ερμιόνης, τεύχος 17, Οκτώβριος, 2015.

 

Ιωάννης Σιδερής

Εκπαιδευτικός

Read Full Post »

Κονομάρα Λίλα


 

Λίλα Κονομάρα

Λίλα Κονομάρα

Η Λίλα Κονομάρα γεννήθηκε στην Αθήνα.  Η καταγωγή της είναι από το Άργος όπου και έζησε μέχρι τα επτά της χρόνια. Σπούδασε σύγχρονη λογοτεχνία στο Παρίσι (Université de Paris VII-Jussieu) και εργάστηκε ως καθηγήτρια στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Αθηνών και στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Συμμετείχε σε συνέδρια σχετικά με τη διδασκαλία της γαλλικής γλώσσας και λογοτεχνίας και εξέδωσε το 1991 το βιβλίο Travaux Pratiques de Civilisation Française (édit. Bordas) και το 1994 το Allô France – Livret complémentaire (Efstathiadis Group).

Ως λογοτέχνης πρωτοεμφανίστηκε το 2002 με το βιβλίο Μακάο (εκδ. Πόλις), που ήταν υποψήφιο για το κρατικό βραβείο διηγήματος και το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα του περιοδικού “Διαβάζω”. Το 2004 εξέδωσε το μυθιστόρημα Τέσσερις εποχές – λεπτομέρεια (εκδ. Μεταίχμιο), το 2005 το παιδικό μυθιστόρημα Στις 11 & 11 ακριβώς (εκδ. Παπαδόπουλος). Το 2009, το μυθιστόρημα Η αναπαράσταση (εκδ. Μεταίχμιο) συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα για το βραβείο μυθιστορήματος του περιοδικού Διαβάζω. Το τελευταίο της βιβλίο, Το δείπνο, κυκλοφόρησε το 2012 από τις εκδόσεις Κέδρος.

Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Διηγήματά της και μεταφράσεις της έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά (Τα Νέα, η Λέξη, Εντευκτήριο, Δέντρο, (δε)κατα, Εξώπολις). Παράλληλα ασχολείται με τη μετάφραση άγγλων και γάλλων λογοτεχνών (Ρόμπερτ Λούις Στήβενσον, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Αντρέ Ζιντ, Μισέλ Κρεσπύ, Ζωρζ Σιμενόν κλπ.) Αρθρογραφεί σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά (Βήμα Ιδεών, Ελεύθερος Τύπος, Διαβάζω) και είναι μέλος της συντακτικής ομάδας του ηλεκτρονικού περιοδικού για το βιβλίο Ο Αναγνώστης.

Read Full Post »

Ο Βενιαμίν Λέσβιος και η Ευρωπαϊκή Σκέψη του δεκάτου ογδόου αιώνα


 

 

 Ρωξάνη Δ. Αργυροπούλου, «Ο Βενιαμίν Λέσβιος και η Ευρωπαϊκή Σκέψη του δεκάτου ογδόου αιώνα», Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, σελ. 332, Αθήνα, 2003.

 

Τα τελευταία χρόνια, όλο και πιο έντονη φανερώνεται η μέριμνα των μελετητών, ιστορικών και φιλοσόφων, ν’ αποδώσουν στη νεότερη ελληνι­κή φιλοσοφική σκέψη τις πραγματικές της διαστάσεις στο πλαίσιο της συνεχούς ροής των ελληνικών πραγμάτων· η συγκομιδή από μελέτες και βιβλία, που διερευνούν τον νεοελληνικό φιλοσοφικό στοχασμό, δεν είναι μικρή την τελευταία εικοσιπενταετία. Ωστόσο, άφθονο και ανεκμετάλλευ­το παραμένει ακόμη το χειρόγραφο υλικό φιλοσοφικών έργων γραμμένων από Έλληνες λογίους της Τουρκοκρατίας και ακόμη λείπουν – είκοσι χρόνια μετά την υποστήριξη της διατριβής αυτής – εξειδικευμένες εργασίες που να παρουσιάσουν και να εκτιμήσουν την ιστορική παρουσία όσο και τη φιλοσοφική προσφορά του εξεταζομένου στοχαστή.

Αντικείμενο της διατριβής αυτής αποτελεί η προσωπικότητα και ο στο­χασμός του Βενιαμίν Λεσβίου, διακεκριμένου μαθηματικού, φυσικού και φιλοσόφου. Ηγετική μορφή της ελληνικής παιδείας στην καμπή του δεκά­του ογδόου αιώνα μπορεί να θεωρηθεί το σημαντικότερο φιλοσοφικό πνεύμα του Νεοελληνικού Διαφωτισμού· υπήρξε φορέας μιας κυρίαρχης ευρωπαϊκής πολιτισμικής κίνησης, όπως ήταν ο Διαφωτισμός, του οποί­ου η διείσδυση στον ελληνικό και στον βαλκανικό χώρο βρισκόταν τότε στην κορύφωσή της. Ο σεβαστός αυτός Διδάσκαλος του Γένους βίωσε βίαιες αντιδράσεις για τις νεωτεριστικές του θέσεις και δίδαξε σε ελληνι­κά ακαδημαϊκά ιδρύματα τη φιλοσοφία των Γάλλων Ιδεολόγων, της οποί­ας ήταν οπαδός όπως και ο Αδαμάντιος Κοραής.

 

Ο Βενιαμίν Λέσβιος και η Ευρωπαϊκή Σκέψη του δεκάτου ογδόου αιώνα

Ο Βενιαμίν Λέσβιος και η Ευρωπαϊκή Σκέψη του δεκάτου ογδόου αιώνα

 

Σημαντικός λόγιος της τελευταίας περιόδου της Τουρκοκρατίας, ο Βενιαμίν Λεσβίος, με πλούσιο συγγραφικό έργο, άφησε φιλοσοφικά συγ­γράμματα, από τα οποία ως πρόσφατα ανέκδοτα ήσαν τα Στοιχεία Ηθικής. Η κριτική έκδοση του έργου αυτού, την οποία πραγματοποίησα, υπήρξε πολύχρονη· από την αναστροφή μου αυτή, διαπίστωσα με τρόπο άμεσο τόσο το πνευματικό και ηθικό μέγεθος της προσωπικότητας του όσο και την πολύ συχνή διάθλαση του προβληματισμού των συγχρόνων του Ευρωπαίων φιλοσόφων στη σκέψη του. Για τούς δυο αυτούς λόγους θεώ­ρησα, ότι άξιζε να μελετηθεί συστηματικά η ζωή και το έργο του Βενιαμίν σε συνάρτηση όχι μόνο με τη συγκεκριμένη εκείνη ιστορική στιγμή του νεό­τερου ελληνισμού την οποία έζησε, αλλά και με τα τότε φιλοσοφικά ρεύ­ματα που επικρατούσαν στη Δυτική Ευρώπη.

Η προσωπικότητα του Βενιαμίν Λεσβίου, που βασικό στοιχείο της ήταν ο συνδυασμός της θεωρίας με την επαναστατική πράξη, η συνέπεια διδασκαλίας και ζωής, ξεπερνά τα όρια ενός απλού διδασκάλου και λογί­ου. Ως άνθρωπος της δράσης προσχώρησε με ενθουσιασμό στη Φιλική Εταιρεία και έλαβε μέρος στις πρώτες Εθνοσυνελεύσεις και σε σημαντικές αποστολές της Ελληνικής Επανάστασης· εμφανίζεται ως ένας πνευματι­κός ηγέτης του Αγώνα, που με πλήρη συναίσθηση της ιστορικής του ευθύ­νης, τον προετοίμασε πνευματικά με τη φιλοσοφική υπεράσπιση της ανθρώπινης αξίας και ελευθερίας. Ο προβληματισμός του για την ελευθε­ρία και τη δημοκρατία αναγγέλλει ακόμη τον φιλελευθερισμό του δεκάτου ενάτου αιώνα στην Ελλάδα. Τα περιστατικά της πολυκύμαντης ζωής του, σφραγισμένα από κοινωνικές, πολιτικές όσο και πολιτισμικές διαπλοκές, προσφέρουν έδαφος για τη μελέτη των επιδράσεων του Διαφωτισμού στη νεοελληνική πολιτισμική ζωή, της σύζευξης δηλ. μιας κυρίαρχης μορφής πολιτισμού με εθνικά στοιχεία, της ανανέωσης με την παράδοση.

Για τον λόγο αυτόν, η αποτίμηση του στοχασμού του Βενιαμίν θα παρέμενε ελλιπής χωρίς τη διερεύνηση των σχέσεων του Νεοελληνικού Διαφωτισμού και της ευρωπαϊκής σκέψης του δεκάτου ογδόου αιώνα. Η διερεύνηση αυτή αποτελεί το πρώτο μέρος της εργασίας μας και, χωρίς να είναι εξαντλητική, έχει έναν κατατοπιστικό χαρακτήρα, με σκοπό να χαρα­χθεί το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο αναπτύχθηκε η σκέψη του. Αν η βιβλιογραφία γύρω από τη ζωή και το έργο του Βενιαμίν είναι αρκετά σημαντική, μια επανεξέταση της δεν θεωρήθηκε περιττή· αρκετά γεγονότα της ζωής του δεν είχαν ακόμη διασαφηνισθεί και επιβαλλόταν νέα θεώρη­ση ολόκληρου του σχετικού υλικού για να αξιοποιηθούν και συσχετισθούν στοιχεία τα οποία πρόσφατα ήρθαν στο φως της δημοσιότητας και δεν είχαν συγκρατήσει την προσοχή προγενεστέρων μελετητών. Έτσι, στο δεύ­τερο μέρος της εργασίας μας γίνεται κυρίως προσπάθεια ν ‘αποσαφηνι­σθούν και να ερμηνευθούν γεγονότα της ζωής και της δράσης του Λεσβίου λογίου στις Κυδωνιές, στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες καθώς και στην περίοδο της Αρμοστείας του στο Αιγαίο στους πρώτους επαναστατικούς χρόνους.

Στο τρίτο μέρος της εργασίας μας, όπου εφαρμόζουμε διεπιστημονικές συγκριτικές μεθόδους έρευνας γίνεται ανάλυση της σκέψης του Βενιαμίν, κυρίως με την ανίχνευση των πηγών του και τον συσχετισμό ανάμεσα στις ιδέες του με εκείνες άλλων φιλοσόφων της εποχής του. Καινοτόμος στις φιλοσοφικές και επιστημολογικές του αντιλήψεις, ο Βενιαμίν, ερευνητι­κός όσο και δημιουργικός, άφησε ένα έργο, το οποίο, αν και προοριζόταν για σχολική χρήση, είναι καθαυτό σημαντικό για την απόρριψη του δογ­ματισμού και τη χειραφέτηση της ανθρώπινης νόησης. Το έργο αυτό αγκα­λιάζει όλον το χώρο του επιστητού, σύμφωνα με το εννοιολογικό περιε­χόμενο του όρου φιλοσοφία την εποχή του Διαφωτισμού. Όταν αναφερό­μαστε στη σκέψη του Βενιαμίν Λεσβίου, εννοούμε τους εξής κλάδους του επιστητού: μεταφυσική, γνωσιολογία, γλωσσολογία, κοσμολογία, φυσική θεολογία, ηθική και πολιτική σκέψη, παιδαγωγικές ιδέες. Η θεματική αυτή κατανομή του περιεχομένου του φιλοσοφικού του λόγου υπαγορεύεται μέσα από τα ίδια του τα έργα, άλλα εκδεδομένα και άλλα ανέκδοτα.

Στο επίμετρο της εργασίας μελετούνται περισσότερα από ενενήντα χει­ρόγραφα, σκορπισμένα τα περισσότερα σε διάφορες βιβλιοθήκες της Ελλάδας και του εξωτερικού υπογραμμίζοντας, όσο αυτό υπήρξε δυνατό, τις ιδιοτυπίες του κάθε χειρογράφου. Η εργογραφία του Βενιαμίν και η χειρόγραφη παράδοσή της δεν έχουν ακόμη γίνει αντικείμενο μελέτης, απαραίτητης ωστόσο, για την προσέγγιση του έργου του. Επίσης αναδη­μοσιεύονται κείμενα του Βενιαμίν από τον Λόγιο Ερμή· το πρώτο ανάγε­ται στο 1813 και αφορά στη συζήτηση γύρω από το ζήτημα του θερμογό­νου, το δεύτερο αποτελεί τον εναρκτήριο λόγο του περί παιδείας στην Ακαδημία του Βουκουρεστίου το 1818- το τρίτο είναι ο πρόλογος των Στοιχείων της Μεταφυσικής (Βιέννη 1820).

Το αρχικό κείμενο της μελέτης αυτής υποστηρίχθηκε ως διδακτορική διατριβή στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης τον Φεβρουάριο του 1983· στην τωρινή του μορφή το κείμενο αυτό έχει διασκευασθεί, έχει εμπλουτισθεί από τις προσκτήσεις της έρευνας στα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει από την πρώτη συγγραφή και έχει ενημερωθεί βιβλιογραφικά όπου θεωρήθηκε αναγκαίο […]

 

Ρωξάνη Δ. Αργυροπούλου

 

Διαβάστε ακόμη:

Read Full Post »

Γεώργιος Η. Κόνδης


 

Ο κος Γεώργιος Κόνδης, Δρ. Κοινωνικών Επιστημών, στο βήμα του «Δαναού».

Ο Γεώργιος Η. Κόνδης είναι Κοινωνιολόγος. Σπούδασε Κοινωνιολογία και Κοινωνική Ανθρωπολογία. Είναι διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών του Καθολικού Πανεπιστημίου της Λουβαίν (Βέλγιο).

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά, εργάστηκε στο Βέλγιο και εγκαταστάθηκε στην Αργολίδα το 1988. Συμμετέχει στη σύνταξη περιοδικών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Βραβεύεται το 2005 από τη Γ.Γ. Επικοινωνίας/Ενημέρωσης για την έρευνα «Ο κόσμος της εργασίας: Όψεις, Χρόνοι, Χώροι».

Έχει παρουσιάσει σε Συνέδρια, Επιστημονικές Ημερίδες και περιοδικά κοινωνιολογικές και ανθρωπολογικές έρευνες καθώς και αρχειακό υλικό σε Δημόσιες Εκθέσεις. Έχει αναλάβει  παρουσιάσεις ατομικών και συλλογικών έργων. Έχει εκδώσει μελέτες, έναν τουριστικό οδηγό και πολλές ερευνητικές εκθέσεις και επιστημονικές ανακοινώσεις σε συνέδρια.

Εργάστηκε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου και το ΑΤΕΙ Καλαμάτας ως Επιστημονικός Συνεργάτης και στην Εκπαίδευση Ενηλίκων ως Διευθυντής του ΣΔΕ Ναυπλίου. Επιλέχθηκε, το 2018, ως Οργανωτικός Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Πελοποννήσου και σήμερα ανήκει στο διδακτικό δυναμικό του Τμήματος Παραστατικών και Ψηφιακών Τεχνών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

 

Ενδεικτικές μελέτες και βιβλία που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα:

 

  • «Από την Αυτοκρατορία στο Εθνικό Κράτος. Σχήματα πολιτικής έκφρασης και χώροι κοινωνικής οργάνωσης στην Ελλάδα (1760-1860)», διδακτορική διατριβή, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Καθολικού Πανεπιστημίου της Λουβαίν, σειρά 395, Louvainla-Neuve, 2003.
  • Περίγραμμα οργάνωσης του δημόσιου χώρου στο Άργος της Τουρκοκρατίας, εκδ. ΔΑΝΑΟΣ, Άργος, 2003.
  • «Από την εφημερίδα στο βιβλίο: Εκδόσεις και αναγνωστικό κοινό στο Άργος του 19ου αιώνα», εκδ. ΔΑΝΑΟΣ, Άργος, 2004.
  • «Τουριστικός Οδηγός Άργους», Δημοτική Επιχείρηση Πολιτισμού Άργους, 2008.
  • Κοινωνιολογικές προσεγγίσεις στην εκπαίδευση ενηλίκων (Δ. Γ. Μαγριπλής, Γ. Η. Κόνδης):  «Θεωρητικές προσεγγίσεις και παραδείγματα για τις σύγχρονες οπτικές οργάνωσης της εκπαίδευσης ενηλίκων». Πλάτων, Περιοδικό της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων, τ. 6, 2010-2011.
  • Ειδική αγωγή και εκπαίδευση: «Το χρονικό της ίδρυσης του πρώτου Ειδικού σχολείου στον Δήμο Τριφυλίας της περιφέρειας Πελοποννήσου»  (Δ. Γ. Μαγριπλής, Γ. Η. Κόνδης, Λ. Μωράκου):  η εμπειρία της ειδικής αγωγής μέσα από την παρουσίαση ενός συγκεκριμένου σχολείου. Πλάτων, Περιοδικό της Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων, τ. 6, 2010-2011.
  • Πολιτισμική διαχείριση στην εκπαίδευση (Γ. Η. Κόνδης, Δ. Γ. Μαγριπλής): Θεωρητικές προσεγγίσεις και παραδείγματα προγραμμάτων σχετικά με τη διαχείριση της έννοιας «πολιτισμός» στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Σημασία και κοινωνικές προεκτάσεις. Πλάτων, Περιοδικό τα Εταιρείας Ελλήνων Φιλολόγων, τ. 6, 2010-2011.
  • «Οδοντιατρική και Οδοντίατροι στην Αργολίδα», εκδ. Εκ Προοιμίου, Άργος, 2011.
  • «Εμείς και οι Άλλοι. Η περίπτωση του ανταγωνισμού Άργους-Ναυπλίου», στο: Δημήτριος Γ. Μαγριπλής (επιμ), «Πολιτισμός και διαφορετικότητα: Εμείς και άλλοι», εκδ. Αντ. Σταμούλη, Θεσσαλονίκη, 2011.
  • «Τετράδιο Πολέμου 1940», εκδ. Εκ Προοιμίου, Άργος, 2012.
  • «Με τη ματιά στο χρόνο», εκδ. Εκ Προοιμίου, Άργος 2013.
  • «Εκπαίδευση και σχολικό δίκτυο στην Αργολίδα κατά την Οθωνική περίοδο», εκδ. Πνευματικό Ίδρυμα «Ιωάννης Καποδίστριας», Ναύπλιο, 2013.
  • «Εκπαιδευτικός εκσυγχρονισμός και πολιτικο-κοινωνική πραγματικότητα. Βήματα, ασυνέχειες και αντιθέσεις στην κατασκευή της έννοιας του ενεργού πολίτη», εκδ. Παπαζήση, Αθήνα, 2016.
  • Παράδοση και πολιτισμός στην Περιφέρεια. Ο ρόλος των πολιτιστικών συλλόγων. 1 Το Λύκειο Ελληνίδων Άργους, εκδ. Εκ Προοιμίου, Άργος, 2017.
  • «Ο αντίκτυπος του Εθνικού Διχασμού (1915-1917) στην περιφέρεια. Η περίπτωση της Αργολίδας», Εκδ. Δήμος Άργους-ΚΕΔΑΜ, Άργος, 2018.
  • Το Λύκειο των Ελληνίδων στην Αργολίδα. 50 χρόνια Λυκείου Ελληνίδων Άργους (1965-2015), εκδ. Δεδεβέση, Άργος, 2018.
  • Jean  -Nicolas MAQUART (1786-1856). Intendant militaire en Morée (1829-1830): Versailles – Paris, 2020.
  • Η Αθήνα στην Ελληνική Επανάσταση. Αθηναϊκό Ημερολόγιο 2021. εκδ. Φιλιππότη, Αθήνα, 2021.
  • Το ταξίδι του Συνταγματάρχη Jean–Nicolas Maquart στην επαναστατημένη Ελλάδα (Πελοπόννησος 1828 – 1831), υπό έκδοση.

 

Read Full Post »

Κα­πό­γιαν­νη Νά­ντια


 

Κα­πό­γιαν­νη Νά­ντια

Η συγγραφέας Νά­ντια Κα­πό­γιαν­νη είναι το δεύτερο παιδί της οικογένειας του Πα­να­γιώ­τη και Χα­ρί­κλειας Καπό­γιαν­νη, το πρώτο είναι ο αδελφός της Χρήστος, και γεννήθηκε στο Κουτσο­πόδι Άργους το 1961. Ο πατέρας της Πα­να­γιώ­της Κα­πό­γιαν­νης, δά­σκα­λος, υ­πη­ρέτη­σε στο Δημοτι­κό Σχο­λεί­ο του Μπόρ­σια, του Κου­τσο­πο­δί­ου, στο 4ο Δη­μο­τι­κό Σχο­λεί­ο Άρ­γους,  ως διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Νέ­ας Κί­ου και συ­νταξιο­δο­τή­θη­κε ως διευ­θυ­ντής του 2ου Δη­μο­τι­κού Σχο­λεί­ου Άργους.

Η Νά­ντια Κα­πό­γιαν­νη έ­μα­θε τα πρώτα της γράμματα στο 1ο Δημο­τι­κό Σχο­λεί­ο Άρ­γους και τελεί­ω­σε στο 4ο Δη­μο­τι­κό Σχο­λεί­ο Άρ­γους ό­που με­τα­ξύ των άλ­λων δα­σκά­λων υ­πη­ρε­τού­σε και ο πα­τέ­ρας της Πα­να­γιώ­της τον ο­ποί­ο έ­πρε­πε –σύμ­φω­να με τα κρα­τού­ντα της ε­πο­χής– να απο­κα­λεί «Κύ­ριο».

Α­λη­σμό­νη­τα πα­ρα­μέ­νουν στη μνή­μη της πε­ρι­στα­τι­κά της ε­πο­χής, τα ο­ποί­α περι­γρά­φουν, ε­πα­κρι­βώς, πώς λει­τουρ­γού­σαν τα πράγ­μα­τα της ε­πο­χής. Μί­α η­μέ­ρα την α­νά­γκα­σε, ο πα­τέ­ρα της, να προ­σέλ­θει με την κη­δε­μό­να της, δη­λα­δή τη μητέ­ρα της, διό­τι την προ­η­γου­μέ­νη εί­χε έρ­θει «α­διά­βα­στη». Αυ­τό ο­φεί­λο­νταν στο γε­γο­νός ό­τι ό­λη η οι­κο­γέ­νεια εί­χε με­τα­βεί στην Τρί­πο­λη για την τα­φή του θα­νό­ντος συγ­γε­νούς.

Ε­πί­σης α­ρι­στεύ­ο­ντας σε γρα­πτό δια­γω­νι­σμό με θέ­μα την α­πο­τα­μί­ευ­ση, ο πα­τέρας της δεν της πα­ρέ­δω­σε το βρα­βεί­ο που ή­ταν ε­κεί­νη την ε­πο­χή έ­νας κου­μπαράς του Τα­χυ­δρο­μι­κού Ταμιευτη­ρί­ου για το λό­γο ό­τι μπο­ρού­σε να ε­κλη­φθεί ως εύ­νοια α­πέ­να­ντι στην κό­ρη του. Και βέ­βαια στην ε­πό­με­νο δια­γω­νι­σμό – στην 1η Γυ­μνα­σί­ου – «πή­ρε πί­σω το αί­μα της» κερ­δί­ζο­ντας ξα­νά τον δια­γω­νι­σμό και ο κου­μπαράς κο­σμεί και σή­με­ρα το γρα­φεί­ο της.

Τε­λειώ­νο­ντας το Γυ­μνά­σιο και με τις α­νά­λο­γες κα­τα­τα­κτή­ριες ε­ξε­τά­σεις, ει­σήλ­θε, το 1978, στο Κα­πο­δι­στρια­κό Πα­νε­πι­στή­μιο στο τμή­μα της Γαλ­λι­κής Φι­λολο­γί­ας, ε­νώ πα­ράλ­λη­λα αποφοί­τη­σε α­πό τη Γαλ­λι­κή Α­κα­δη­μί­α Α­θη­νών και την Α­με­ρι­κα­νι­κή Έ­νω­ση. Το ί­διο κα­λο­καί­ρι πα­ρα­κο­λού­θη­σε τα κα­λο­και­ρι­νά μα­θήμα­τα της SORBONNE. Το 1979 κέρ­δι­σε υ­πο­τρο­φί­α του Κα­πο­δι­στρια­κού Πα­νε­πι­στη­μί­ου και το 1980 άρ­χι­σε να διδάσκει τη Γαλ­λι­κή γλώσ­σα.

Το 1981 με­τά α­πό δια­γω­νι­σμό, στο cours classiques obtion pedagogie της Γαλλι­κής Ακαδημίας, κέρ­δι­σε υ­πο­τρο­φί­α για το  Monbard, ενώ στη συ­νέ­χεια  πήρε την βεβαίωση CEMEA  –κά­νο­ντας την πρα­κτι­κή της– παι­διά 8 ε­τών,-  στο Planches στη Bourgogne. Το 1982 έ­λα­βε πτυ­χί­ο της Γαλ­λι­κής Φι­λο­λο­γί­ας α­πό το Κα­πο­δι­στρια­κό Πα­νε­πι­στή­μιο.

Το 1985 διο­ρί­στη­κε στη Γαλ­λι­κή Α­κα­δη­μί­α (Γαλ­λι­κό Ιν­στι­τού­το) ενώ το 1993 με­τα­πήδη­σε στη Δευ­τε­ρο­βάθ­μια Δη­μό­σια Εκ­παί­δευ­ση. Το 2000 κέρ­δι­σε υ­πο­τρο­φί­α του  Υ­ΠΕΠ­Θ  για Γαλ­λί­α (Πα­ρί­σι-Του­λόν). Ζει και ερ­γά­ζε­ται στην Α­θή­να. Ο Ινκούλης, από τις εκδόσεις «Πάραλος», Απρίλης 2011, είναι το πρώτο της βιβλίο.

 

Ο Ινκούλης – Αληθινό παραμύθι για μεγάλους

 

Η Νά­ντια Κα­πό­γιαν­νη στο βιβλίο αυτό πραγματεύεται, με μια αφαιρετική γραφή ένα πραγματικό «παραμύθι» για μεγάλους, που αναδεικνύει όλο το ανθρώπινο μεγαλείο. Καινοτομεί, διότι το κύριο μέρος του βιβλίου αναφέρεται, με ερέθισμα την ανεύρεση και αναβίωση, ενός επί 500 χρόνια «παγωμένου» παιδικού σώματος στις παρυφές των Αμερικανικών Άνδεων, την απορία, τον θαυμασμό αλλά και τη νοσταλγία του μικρού Ίνκας για τη ζωή και τους αγαπημένους του, πριν «κοιμηθεί».

 

Ο Ινκούλης – Αληθινό παραμύθι για μεγάλους

 

Ενώ, στο δεύτερο μέρος δίνεται συμπυκνωμένα όλο το μεγαλείο της γέννησης και της πτώσης του υπέροχου πολιτισμού των Ίνκας. Είναι σαφές ότι το περιεχόμενο του βιβλίου θα ενθουσιάσει ακόμη και τους ειδήμονες του είδους. Στην Αργολίδα διατίθεται από τα βιβλιοπωλεία: «Εκ προοιμίου», Νικηταρά 14, τηλ. 27510 20419, Άργος – «Διαλόγου Αφορμές», Σιδηράς Μεραρχίας 34, τηλ. 27520 24674,  Ναύπλιο.

Read Full Post »

Καραμάνος Γιώργος, Η γνωριμία μου και ο έρωτας με τ’ Ανάπλι.

Ναυπλιακά Ανάλεκτα ΙV (2000). Έκδοση Δήμου Ναυπλιέων.   

Αποθήκευση Έγγραφου: Καραμάνος Γιώργος, Η γνωριμία μου και ο έρωτας με τ’ Ανάπλι.

Read Full Post »

Τσακόπουλος Π. Αναστάσιος  (1876-1967)

 

 

ΤσακὀπουλοςΓεννήθηκε στο Άργος το 1875 ή κατά μία άλλη εκδοχή το 1876. Πέθανε στις 8 Αυγούστου του 1967 σε ηλικία 92 χρονών. Ο Τάσος Τσακόπουλος ήταν δάσκαλος και είχε σύζυγο την επίσης δασκάλα Ελευθερία Τσίγκα από την Ύδρα. Απέκτησαν τρία παιδιά. Δυο αγόρια και μια κόρη. Τον Αρίσταρχο, την Έλλη και τον Πέτρο. Η Έλλη πέθανε βρέφος και ο Πέτρος σε μικρή ηλικία. Απέμεινε ο Αρίσταρχος ως παρηγοριά και στήριγμα των πικραμένων γονέων του. Η καταγωγή του Τσακόπουλου ήταν από την Νεστάνη της Αρκαδίας. Μακρινοί πρόγονοι του ήταν αγωνιστές της επανάστασης του 1821. Μπορεί να έζησε, να αγάπησε και να έγραψε για το Άργος αλλά πάντα ενδιαφερόταν για την Αρκαδία και έγραφε και γι᾽αυτήν και την ιστορία της.

 

Ο Τάσος Τσακόπουλος, η γυναίκα του Ελευθερία και ο γιός του Αρίσταρχος. Τρίπολη 1932.

Ο Τάσος Τσακόπουλος, η γυναίκα του Ελευθερία και ο γιός του Αρίσταρχος. Τρίπολη 1932.

Υπάρχουν δημοσιευμένα άρθρα του στον τοπικό τύπο του  Άργους, αλλά και σε εφημερίδες του Ναυπλίου και της Τρίπολης. Άρχισε να δημοσιεύει άρθρα του πολύ νωρίτερα από τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο ενώ παραμένει άγνωστο το πλήθος των δημοσιευμάτων του. Ο Τσακόπουλος ήταν προσωπικός φίλος με έναν άλλο σπουδαίο Αργείο. Τον Δημήτρη Βαρδουνιώτη. Εκείνος παρακίνησε τον Τσακόπουλο να ασχοληθεί με την ιστορία και την Λαογραφία του Άργους. Υπήρξε σπουδαίος ιστοριοδίφης και ερευνητής. Διέσωσε πολλές πληροφορίες για τα ήθη και τα έθιμα του Άργους. Κατέγραψε στιχουργήματα και τραγούδια της Αργολίδας και της Αρκαδίας και  χαρτογράφησε τα ιστορικά οικήματα της πόλης. Το μεγάλο όμως ενδιαφέρον του απορρόφησε η Ελληνική Επανάσταση του ᾽21, καθώς και η καταγραφή των εκκλησιών και μονών της Αργολίδας. Έζησε για πολλά χρόνια στο νοικιασμένο από τον Παπαμήτσο παλιό σπίτι, που βρισκόταν νοτιότερα από τον Κινηματογράφο Ορφέα ενώ στα βαθιά του γεράματα μετακόμισε με την σύζυγο του σε διαμέρισμα οικοδομής, ακριβώς απέναντι από την είσοδο της εκκλησίας Αγίας Αικατερίνης, στην πλατεία Βλάσση, όπου και πέθανε.

« …ο Τάσος Τσακόπουλος θα πρέπει να θεωρηθεί, τώρα με την απόσταση του χρόνου, ως ένας πολύτιμος ιστοριοδίφης που μετά τον θάνατο του Βαρδουνιώτη κράτησε αναμμένη την λαμπάδα του ενδιαφέροντος για την τοπική και τη γενική ιστορία, ενώ διέσωσε, σε εποχή μάλιστα λήθης και αδιαφορίας, πλήθος στοιχείων της τοπικής ιστορίας και λαογραφίας».

( Βασίλης Δωροβίνης. Νομικός –Ιστορικός).

 

Από δεξιά προς αριστερά: Ο Τάσος Τσακόπουλος, ο τότε δήμαρχος Άργους Κ. Μπόμπος, οι πρίγκιπες Ανδρέας και Χριστόφορος και η σύζυγος του Χριστόφορου έξω από το Δημαρχείο Άργους το 1936.

Από δεξιά προς αριστερά: Ο Τάσος Τσακόπουλος, ο τότε δήμαρχος Άργους Κ. Μπόμπος, οι πρίγκιπες Ανδρέας και Χριστόφορος και η σύζυγος του Χριστόφορου έξω από το Δημαρχείο Άργους το 1936.

Τα αρχεία του πατέρα του διατήρησε ως κόρη οφθαλμού ο μονάκριβος γιος του Αρίσταρχος ή Μπέης, και τα οποία στην συνέχεια και λίγο πριν τον θάνατό του, εμπιστεύθηκε στον οικογενειακό φίλο του και εκλεκτό πολίτη του Άργους, Δικηγόρο, Πολιτικό Επιστήμονα και Ιστορικό Βασίλη Δωροβίνη.  Ο Βασίλης Δωροβίνης, αφού τα αρχειοθέτησε κατά είδος, τα δώρισε στο Γενικό Αρχείο του Κράτους- Αρχεία Ν. Αργολίδας και το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα , ανάλογα με την θεματολογία κάθε ενότητας. Τα αρχεία είναι στην διάθεση όλων των ενδιαφερομένων που επιθυμούν να πληροφορηθούν ότι έχει σχέση με τον Τάσο Τσακόπουλο, τα άρθρα του και γενικά το έργο του.

 

Έργα του:

 

Περιεχόμενα: α) Ο Παλαιός Ναός του Αγίου Πέτρου β) Ο Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Πέτρου γ) Ο Ναός του Αγίου Νικολάου στην πλατεία Άργους δ) Ο Αργείος όσιος Λεόντιος ο Μυροβλήτης ε) Ο βίος του Αγίου Πέτρου Άργους

Περιεχόμενα: α) Ο Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου Άργους β) Ο Ναός των Εισοδίων  της Θεοτόκου – Πορτοκαλλούσας γ) Ο Ναός του Τιμίου Προδρόμου Άργους

Περιεχόμενα: Ο Εν Κεφαλαρίω Άργους Ιερός Ναός της Ζωοδόχου Πηγής

Περιεχόμενα: α) Το Μοναστηράκι του Αγίου Θεοδοσίου του νέου β) Ο εν Παλαμηδίω ιερός ναΐσκος του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου γ) Το εν Δερβενακίοις ιερόν ναΐδριον του Αγίου Μάρτυρος Σώζοντος δ) Η κηδεία του Αρχιμανδρίτου και Πρωτοσυγγέλου Α. Πιτσάκη

Περιεχόμενα: α) Το Μονύδριον του Αγίου Νικολάου Ελληνικού Άργους β) Το Μονύδριον του Ιερομονάχου Θεοκλήτου «Η Γέννησις του Κ.Η.Ι. Χριστού»  γ) Ο ναός του Αγίου Κωνσταντίνου Άργους δ) Ο ναΐσκος της Αγίας μεγαλομάρτυρος Μαρίνης ε) Ο βίος του νεομάρτυρος Αγγελή του Αργείου ζ) Προφήται – Σίβυλλαι – Το Μαντείον των Δελφών περί της ελεύσεως του Κ.Η.Ι.

Στα Αρχεία του Κράτους και μάλιστα στο κουτί 3 (Σύνολο 15) υπάρχει ο Α΄τόμος από τα « Ιστορικά και Λαογραφικά σημειώματα. Συμβολαί εις την Ιστορίαν- Λαογραφίαν». Εκεί περιέχονται σημειώσεις για τον Β΄τόμο του « Ιστορικά και Λαογραφικά σημειώματα»  που δεν εκδόθηκε ποτέ.

 

Πηγή


 

Ένθετο αφιέρωμα στην εφημερίδα «Τα Νέα της Αργολίδας» Ιούλιος 2004. Κοινή εκδήλωση Π.Λ.Ι. Ναυπλίου & Γ.Α.Κ.- Αρχείου Νομού Αργολίδας με θέμα: Τάσος Τσακόπουλος. Το αρχείο του, ιστορική μνήμη και ιστορία. ( Δωρεά του αρχείου από τον Βασίλη Δωροβίνη). Εισηγητής: Βασίλης Δωροβίνης – Επιμέλεια: Μαρία Βελιώτη –   Προλογίζει: Μιμή Φυρογένη

 

Read Full Post »

Καρακάσης  Κώστας (10 Οκτωβρίου 1936 – 19 Μαρτίου 2022)


 

Καρακάσης Κώστας

Καρακάσης  Κώστας

Ο Κώστας Καρακάσης γεννήθηκε στην Αίγυπτο από Έλληνες γονείς. Η οικογένεια του πατέρα του ήταν από την Κωνσταντινούπολη και της μητέρας του από την Κεφαλλονιά. Μετά τον πόλεμο εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Υπηρέτησε εθελοντής στο Βασιλικό Ναυτικό, αλλά μετά από δεκατρία χρόνια υπηρεσίας προτίμησε την ελευθερία από τη σιγουριά της καριέρας του. Αποφοίτησε από την Σχολή Ξεναγών Κρήτης και στην συνέχεια έκανε σπουδές στην Ιστορία Τέχνης.

Οι κόσμοι του μητροπολιτικού ελληνισμού και αυτού της διασποράς παραμένουν οι δύο πυλώνες που διατρέχουν τις σκέψεις, τα βιώματα και τα κείμενά του. Αν και δεν θεωρεί τον εαυτό του ποιητή, έχει γράψει μια μεγάλη συλλογή ποιημάτων που δεν δημοσιεύτηκε ποτέ -εκτός από δύο τα οποία μελοποίησε τη δεκαετία του ’70 η Ηλέκτρα Παπακώστα και τραγούδησε η Καίτη Χωματά- αν και είχε την επίνευση του γνωστού ποιητή, λογοτέχνη, βιολονίστα και μουσικολόγου Σταύρου Καρακάση, αδελφού του πατέρα του. Άρθρα, κριτικές, διηγήματα και πολλά κείμενά του έχουν δημοσιευτεί κυρίως στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο.

Στην πεζογραφία εμφανίσθηκε μόλις το 2000 με το εκτενές μυθιστόρημά του «Αθηνά. Ευτυχώς που δεν Γεννήθηκα Όμορφη» (εκδόσεις Ψυχογιός, 2000), το οποίο παραμένει μέχρι σήμερα ανάμεσα στα πλέον ευπώλητα βιβλία των τελευταίων πενήντα χρόνων και έλαβε βραβείο λογοτεχνίας και ηθικών αξιών από την Ε.Ε.Χ.Γ. και είχε προταθεί για το πρώτο Βραβείο Λογοτεχνίας του Ιδρύματος Τρανούλη. Το 2005 από τις εκδόσεις Λιβάνη εκδόθηκε το «Πορτραίτα σε θρυμματισμένο καθρέφτη».

Το μυθιστόρημα του «Η αγάπη δεν έχει τέλος» (εκδόσεις Ψυχογιός, 2006), εξελέγει δεύτερο από τον Πανελλήνιο διαγωνισμό που οργάνωσε το ΕΚΕΒΙ και ο ΣΚΑΙ, και παρέμεινε πρώτο επί ένα χρόνο στη λίστα των Best sellers σε όλη την χώρα.

Μαζί με το «Η αγάπη δεν έχει τέλος» εκδόθηκε το «Ιστορίες για τον Θεό και τον άνθρωπο». Το βιβλίο αυτό (εκδόσεις Ψυχογιός, 2006) αφιερωμένο στον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλο τον Α!, έγινε δεκτό με ενθουσιασμό και εξαιρετικά κολακευτικά λόγια, τόσο από τον Οικουμενικό Πατριάρχη, όσο και από τους Πατριάρχες Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας Διόδωρο Α! και Θεόδωρο Α!, τον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων και πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιο, όπως και από το σύνολο των ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος, και των αυτοκέφαλων εκκλησιών Κρήτης και Δωδεκανήσου.

Το 2007 από τις εκδόσεις Λογοσοφία εξεδόθει το βιβλίο του «Ένας Ίκαρος ήταν αρκετός» και τον Φεβρουάριο του 2009 το βιβλίο του «Ο Βιολονίστας» από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Έχει τιμηθεί με το Μετάλλιο πολυετούς ευδοκίμου υπηρεσίας του Β.Ν., με το διάσημο των Υποβρυχίων και των Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος Ιπποτών του Αγίου Ιωάννου της Ιερουσαλήμ (O.S.J.).

Το 1990 εγκαταστάθηκε στο Ναύπλιο. Συνεργάστηκε με τον Δημοτικό Ραδιοφωνικό Σταθμό Ναυπλίου για έξη χρόνια με πέντε εβδομαδιαίες εκπομπές, εκ των οποίων το «Πολιτιστικό Περισκόπιο της Κυριακής» άφησε εποχή για την ενημέρωση των ακροατών σε θέματα πολιτισμού από την Ελλάδα και τον Κόσμο, με αναμετάδοση κλασικής μουσικής. Ταυτόχρονα είχε αναλάβει πρώτος Διευθυντής της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ναυπλίου (Δ.Ε.Π.Α.Ν.) και είναι ο εμπνευστής και δημιουργός του «Μουσικού Φεστιβάλ Ναυπλίου» το οποίο και υφίσταται μέχρι σήμερα.

Επί των ημερών του, το Ναύπλιο αναδείχθηκε σε πόλη με την μεγαλύτερη πολιτιστική δραστηριότητα στην Ελλάδα εκτός της πρωτεύουσας.

Απεβίωσε  από επιπλοκές του κορονοϊού το πρωί του Σαββάτου, 19 Μαρτίου 2022, στο νοσοκομείο Ναυπλίου όπου νοσηλευόταν με πολλαπλά προβλήματα υγείας.

Read Full Post »

Older Posts »