Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Posts Tagged ‘Τραγουδίστρια’

Σταυροπούλου Νταίζη (1912-1994)

 

Σταυροπούλου Ντάιζυ

Γεννημένη στις αρχές της δεκαετίας του 1910, στο Άργος, βρίσκεται στα 1933 στην Αθήνα όπου μέσω ενός εξαδέλφου της γνωρίζεται με το Μήτσο Καρυδάκη ή Καρυδάκια, – ερασιτέχνης μπουζουξής, «αφανές» μέλος της παρέας του Πειραιώτικου ρεμπέτικου και πολύ καλός φίλος του Ανέστη Δελιά. Μέσω του Καρυδάκια, γνωρίζεται με τον Ανέστη Δελιά, όταν η ξακουστή «Τετράς του Πειραιά» εμφανιζόταν στη μάντρα του Σαραντόπουλου.

Αφηγείται η ίδια σε συνέντευξή της στον Κώστα Χατζηδουλή:

«..μου είπανε να είμαι πολύ προσεκτική, όταν θα μπαίναμε στο μαγαζί. Να μην κοιτάω ούτε δεξιά ούτε αριστερά, παρά μόνο μπροστά κατευθείαν στο πάλκο, γιατί οι άντρες που πήγαιναν εκεί ήταν ζόρικοι, πολύ σκληροί και ψόφαγαν για παρεξήγηση. … Με κοίταζε ο Ανέστης, τον κοίταζα κι εγώ…Και τότε ερωτευθήκαμε ο ένας τον άλλο…»

Ο Δελιάς είχε ήδη αρχίσει να γράφει και να ηχογραφεί τα πρώτα του τραγούδια. Σε πολλές από τις πρόβες που έκανε ο Δελιάς με τον Καρυδάκια στα τραγούδια του παρευρισκόταν και η Νταίζυ. Σύντομα όμως ο Ανέστης πέφτει στην πρέζα. Στα 1938, η Νταίζυ για να τον γλυτώσει φεύγει μαζί για τη Θεσσαλονίκη, όπου ο Ανέστης κάνει κάποιες εμφανίσεις στου «Κέρκυρα» (ταβέρνα σε μια κακόφημη περιοχή στην οδό Ειρήνης). Εκεί την συναντάει ο Τσιτσάνης (με προτροπή του Τούντα) που υπηρετούσε τη θητεία του στο Τάγμα τηλεγραφητών. Τον επόμενο χρόνο η Νταίζυ ηχογραφεί τα πρώτα τραγούδια της, συνθέσεις όλα του Βασίλη Τσιτσάνη: «Φίνα θα την περνάμε», (δίσκος Columbia DG-6547), «Μικρή μικρή σ’ αγάπησα» και η «Σκληρόκαρδη» (δίσκος HMV ΑΟ 2637).

Η μεγαλύτερη επιτυχία της, το τραγούδι που ουσιαστικά την έκανε γνωστή σ’ όλη την Ελλάδα ήταν το «Αφού μ’ αρέσει να γυρνώ» (δίσκος HMV AO-2655 του 1940). Η ίδια αφηγείται:

«…Ήταν μεσημέρι και είχα πιει κανά – δυο ουζάκια,.., και ο Φαλτάϊτς φαίνεται ότι τον πήρε η μυρωδιά του ούζου.

–Νταίζυ μυρίζεις ούζο, μου λέει.

–Κύριε Φαλτάϊτς, του λέω, μ’ αρέσει, κι αφού μ’ αρέσει και να γυρνώ ακόμα, τον κόσμο τι τον μέλλει; Τα λόγια του τα αψηφώ, κι ας λέει ότι θέλει!.

Ήτανε εκεί και ο Βασιλειάδης και ο Τσιτσάνης. Μ’ άρπαξε αγκαλιά ο Τσάντας και μου λέει:

-Νταίζυ μου, να σε φιλήσω, τι είπες τώρα;

Φεύγουμε και οι τρεις και πάμε σ’ ένα καφενεδάκι, …, και κάτσαμε για να φτιάξουμε το τραγούδι.»

Μέχρι το κλείσιμο του εργοστασίου παραγωγής δίσκων το 1941 μετά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, η Νταίζυ ηχογράφησε όχι μόνο τραγούδια του Τσιτσάνη, αλλά και του Τούντα, του Σκαρβέλη, του Κοσμαδόπουλου, του Κηρομύτη, του Χρυσίνη, του Μπαξιβανόπουλου κ.ά. Η φωνή της Νταίζης – η οποία δεν ανέβηκε ποτέ στο πάλκο των λαϊκών κέντρων – έμοιαζε με αυτήν του Στράτου Παγιουμτζή, γι’ αυτό και αποκλήθηκε και «Θηλυκός Στράτος». Όμως η επιτυχία της, εξόργισε το Στράτο με αποτέλεσμα να ξεσπάσει μεταξύ των δύο σπουδαίων καλλιτεχνών, γερή κόντρα.

Μετά την κατοχή, η Νταίζυ ηχογραφεί μόνο δύο τραγούδια, συνθέσεις του Βασίλη Τσιτσάνη : «Μαζί μου δεν ταιριάζεις» και «Στον Άγιο Κωνσταντίνο» (δίσκος Columbia DG-6617). Στη συνέχεια παντρεύεται. Ο άντρας της δε θέλει να ξανατραγουδήσει σε δίσκους. Έτσι αν και έχει αποκλειστικό συμβόλαιο με τη Columbia και παρά τις πιέσεις και απειλές από την εταιρεία, η Νταίζυ παύει οριστικά το τραγούδι. Όλα αυτά τα χρόνια και μέχρι το θάνατό της στα 1994:

«…πήγαινα στα διάφορα κέντρα και άκουγα τους παλιούς συναδέλφους. Χόρευα και κανένα ζεϊμπέκικο…»

αφηγείται η ίδια.

Δισκογραφία

  1. Αρχοντοπούλα μου (Δίσκος Columbia DG-6565 / 1940 Συνθ.: Κοσμάς Κοσμαδόπουλος, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου & Μανώλης Χιώτης, Στιχ.: Πάνος Τούντας)
  2. Αφού μ’ αρέσει να γυρνώ (Δίσκος HMV AO-2655 / 1940 Συνθ.: Βασίλης Τσιτσάνης, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου)
  3. Δυο χρόνια με κολάκευες (Δίσκος Columbia DG-6567 / 1940 Συνθ.: Κώστας Σκαρβέλης, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου & Μανώλης Χιώτης)
  4. Είσαι σαν νεράιδα (Δίσκος HMV AO-2655 / 1940 Συνθ.: Ταμπάκης, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου & Χαρ. Μαυρίδης)
  5. Η Μαρίκα η μαυροφόρα (Δίσκος HMV AO-2701 / 1940 Συνθ.: Αρ. Μπαξιβανόπουλος, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου & Μανώλης Χιώτης)
  6. Η Μαρίκα η μαυροφόρα (Δίσκος HMV AO-2693 / 1940 Συνθ.: Αρ. Μπαξιβανόπουλος, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου & Μανώλης Χιώτης)
  7. Θα βρω μιαν άλλη με καρδιά (Δίσκος HMV AO-2666 / 1940 Συνθ.: Βασίλης Τσιτσάνης, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου)
  8. Θα πάω να ζήσω στα βουνά (Δίσκος Columbia DG-6592 / 1940 Συνθ.: Γ. Παλαμάς, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου & Χαρ. Μαυρίδης)
  9. Θα προτιμήσω θάνατο (Δίσκος HMV AO-2645 / 1940 Συνθ.: Βασίλης Τσιτσάνης, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου & Χαρ. Μαυρίδης)
  10. Καθόλου δεν το σκέφτηκες (Δίσκος HMV AO-2690 Συνθ.: Ταμπάκης, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου, Στιχ.: Β. Μαυροφρύδης)
  11. Κάποια μικρή (Δίσκος HMV AO-2693 / 1940 Συνθ.: Αρ. Μπαξιβανόπουλος, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου & Μανώλης Χιώτης)
  12. Μαρινάκι (Δίσκος HMV AO-2665 / 1940 Συνθ.: Πάνος Τούντας, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου)
  13. Με μπέρδεψαν τα μάτια σου (Δίσκος HMV AO-2677 / 1940 Συνθ.: Δ. Σέμσης (Σαλονικιός), Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου & Π. Στυλιανίδης[2], Στιχ.: Στελλάκης Περπινιάδης)
  14. Μικρή μικρή σ’ αγάπησα (Δίσκος HMV AO-2637 / 1940 Συνθ.: Βασίλης Τσιτσάνης, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου & Βασίλης Τσιτσάνης)
  15. Μικροπαντρεμενάκι μου (Δίσκος Columbia DG-6565 / 1940 Συνθ.: Στ. Δρόσος, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου & Μανώλης Χιώτης)
  16. Πειραία μου σ’ αφήνω γεια (Δίσκος HMV AO-2696 / 1940 Συνθ.: Στέλιος Χρυσίνης, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου)
  17. Πες το ναι και δεν θα χάσεις (Δίσκος Columbia DG-6567 / 1940 Συνθ.: Κώστας Σκαρβέλης, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου & Μανώλης Χιώτης)
  18. Σκληρόκαρδη (Δίσκος HMV AO-2637 / 1940 Συνθ.: Βασίλης Τσιτσάνης, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου & Βασίλης Τσιτσάνης)
  19. Στα νησιά του Παραδείσου (Δίσκος HMV AO-2666 / 1940 Συνθ.: Κοσμ. Κοσμαδόπουλος, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου, Στιχ.: Β. Ταμβάκης)
  20. Τα Παντρεμενάδικα (Δίσκος HMV AO-2645 / 1940 Συνθ.: Βασίλης Τσιτσάνης, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου & Βασίλης Τσιτσάνης)
  21. Το βοτάνι της καρδιάς (Δίσκος HMV AO-2701 / 1940 Συνθ.: Αρ. Μπαξιβανόπουλος, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου & Μανώλης Χιώτης)[3]
  22. Φίνα θα την περνάμε (Δίσκος Columbia DG-6547 / 1940 Συνθ.: Βασίλης Τσιτσάνης, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου & Βασίλης Τσιτσάνης)
  23. Χωρίς ελπίδα να πονώ (Δίσκος HMV AO-2677 / 1940 Συνθ.: Στέλιος Κερομύτης, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου & Στέλιος Κερομύτης)
  24. Η λόγχη μας το θέλει (Δίσκος Columbia DG-6584 / 1941 Συνθ.: Πάνος Τούντας, Τραγ.: Στέλιος Κερομύτης & Μανώλης Χιώτης & Νταίζη Σταυροπούλου)
  25. Θα πάρω το ντουφέκι μου (Δίσκος Columbia DG-6584 / 1941 Συνθ.: Στέλιος Κερομύτης, Τραγ.: Στέλιος Κερομύτης & Νταίζη Σταυροπούλου & Μανώλης Χιώτης)
  26. Μαζί μου δεν ταιριάζεις (Δίσκος Columbia DG-6617 / 1946 Συνθ.: Βασίλης Τσιτσάνης, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου)
  27. Στον Άγιο Κωνσταντίνο (Δίσκος Columbia DG-6617 / 1946 Συνθ.: Βασίλης Τσιτσάνης, Τραγ.: Νταίζη Σταυροπούλου & Βασίλης Τσιτσάνης)

Πηγές

Περιοδικό Λαϊκό Τραγούδι, τεύχος 3, σελ. 22-33, Απρίλιος 2003. : Αφήγηση της Νταίζης στον Κώστα Χατζηδουλή.

Ηλίας Βολιώτης – Καπετανάκης: Μάγκες Αλήστου εποχής (Εκδόσεις Μετρονόμος).

Διονύσης Μανιάτης: Η εκ περάτων δισκογραφία γραμμοφώνου.

Δικτυακός τόπος rebetiko.sealabs.net

Read Full Post »

Μπελίντα Καίτη – (Αικατερίνη Πολιτοπούλου)

 

Μπελίντα Καίτη

Μπελίντα Καίτη

Αικατερίνη Πολιτοπούλου  (1923-1978). Δημοφιλής μεταπολεμική τραγουδίστρια του ελαφρολαϊκού τραγουδιού και της επιθεώρησης καθώς και ηθοποιός. Γεννήθηκε στο Άργος και μεγάλωσε στην Καλλιθέα. Σπούδασε στο Ωδείο Καλλιθέας και εργάστηκε σε χοροδιδασκαλείο. Υπήρξε σύζυγος του Γιάννη Βέλλα (παντρεύτηκαν την Κατοχή). Κατόπιν καθιερώθηκε στον ελαφρό μουσικό Χώρο από τον θεατρικό επιχειρηματία Βασίλη Μπουρνέλλη.  Πρωτοδισκογράφησε ως «δεύτερη φωνή» στον Τ. Μαρούδα. Πρώτη σκηνική εμφάνιση: «Σκάνδαλα γυναικών» («Ακροπόλ», 1950. Τότε ερμήνευσε «Το τραγούδι που σού έγραψα» του Μ. Σουγιούλ ως αντικαταστάτρια της Κούλας Νικολαϊδου). Το 1951 ήταν η «πρώτη διδάξασα» το περίφημο «αρχοντορεμπέτικο» τραγούδι του Γ. Μουζάκη «Ταμπακιέρα». Από τότε τραγούδησε και έπαιξε κύριους ρόλους σε διάφορα επιθεωρησιακά θεάματα. Συγκρότησε θίασο με τους Ν. Σταυρίδη και Μαρ. Νέζερ (1958).

Προηγουμένως, τραγουδούσε στο «πάλκο» του Τσιτσάνη, δίπλα στη Δούκισσα και τη Σεβάς Χανούμ. Στο «Ακροπόλ» (1959): «30 κότες κι’ ένας κόκορας». Στο «Πάρκ» (1960): «Φέρρυ μπώτ». Στο «Καλουτά» (1961): «Της φυλακής τα σίδερα». Στο «Ακροπόλ» (1963-65): «Κόκκινα τριαντάφυλλα», «Γυναίκες και λουλούδια», «Είκοσι θέατρα μαζί», «Η δημοκρατία χορεύει». Στο «Μπουρνέλλη» (1966): «Σήκω χόρεψε συρτάκι». Στο «`Αλφα» (1966): «Επιχείρησις…Ασπίδα», κ.λπ. Πρωταγωνίστησε και σε ταινίες: «Φυντανάκι», «Η φτώχεια θέλει καλοπέραση», «Τζίτζικας και μέρμηγκας», κ.λπ.

Ο Τώνης Μαρούδας με την Καίτη Μπελίντα, που έκανε το ξεκίνημά της στο πλευρό του.

Ο Τώνης Μαρούδας με την Καίτη Μπελίντα, που έκανε το ξεκίνημά της στο πλευρό του.

Το 1962 πήρε το Α΄ βραβείο του 1ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης* με το τραγούδι «Αλυσίδες» του Κ. Γιαννίδη. Το 1965 μετέτρεψε σε κοσμικό Κέντρο στο Φάληρο ένα παροπλισμένο πλοίο, όμως η επιχείρηση δεν ευωδόθηκε. Το 1967 πήρε το Β΄ βραβείο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης  με το τραγούδι του Γ. Μουζάκη «Κτύπα καρδιά μου». Την άνοιξη του 1968 έκανε 2μηνη περιοδεία στον Καναδά. Εμφανίστηκε και σε ονομαστά κοσμικά Κέντρα» (στο «Πλακιώτικο Σαλόνι» το 1959 με μαέστρο τον Γ. Κατσαρό, στη «Νεράιδα» με μαέστρο τον Κ. Κλάββα, κ.λπ.). Η καλλιτεχνική της σταδιοδρομία έκλεισε το 1969 στη «Νεράιδα». Παρ’ όλα αυτά το 1976 εμφανίστηκε για λίγο (ως «ρετρό») στο «Δελφινάριο» καθώς και στο χειμερινό «Νοτούρνο». Πέθανε από την επάρατη (21.9.1978). Αναφέρεται ότι στην κηδεία της εκατοντάδες απαρηγόρητοι θαυμαστές τραγουδούσαν το τραγούδι του Μ. Θεοφανίδη  «Κόσμος πάει κι έρχεται», που υπήρξε μεγάλη επιτυχία της. Στους «αναβιωμένους» LP δίσκους της: «Μπελίντα» (1969, 1976) και «Μπελίντα» (1979). Ακούγεται επίσης στους δίσκους: «Μεγάλες επιτυχίες» (1969), «Περασμένα και όχι ξεχασμένα» (1984), «Μουσικό πορτραίτο» (1988) καθώς και στα LP-CD «Καλησπέρα κε `Εντισον, Νο 4» και «Νο 6» (1990).

 

 

Υποσημείωση

 

* Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης 1962.

Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1962 στο ανοιχτό γήπεδο της Χ.Α.Ν.Θ. έλαβε χώρα το πρώτο «Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού» της Θεσσαλονίκης με διοργανώτρια τη Διεθνή Έκθεση, σε συνεργασία με την Ελληνική Μουσική Εταιρεία. Τιμή εισιτηρίου; Μόλις 25 δραχμές! Είχαν προηγηθεί τα τρία «Ελληνικά Φεστιβάλ Τραγουδιού» στην Αθήνα που είχαν «σφραγίσει» ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Μίκης Θεοδωράκης κατακτώντας τα πρώτα βραβεία (δύο κι ένα αντιστοίχως). Παράλληλα με την έναρξη του Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, κάνει την εμφάνισή του ο άνθρωπος που θα αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην παρουσίασή του: Ο αείμνηστος Άλκης Στέας, ο κύριος «ευτυχείτε» που θα κρατήσει τη θέση του μέχρι και το 1980, με εξαίρεση το 1975 που θα το παρουσιάσουν οι γνωστοί ηθοποιοί Γιώργος Τζώρτζης και Τόνια Καζιάνη. Μια φωνή που συνδέθηκε άρρηκτα με το θεσμό και που παρά τις καλές προσπάθειες που ακολούθησαν την αποχώρησή του, δε βρέθηκε ισάξιος διάδοχός του…

Το «παρθενικό» πρώτο βραβείο του Φεστιβάλ 1962 κέρδισε η αξέχαστη Καίτη Μπελίντα με τις «Αλυσίδες» του Κώστα Γιαννίδη με στίχους του Στέλιου Χριστοφίδη. Τη δεύτερη θέση πήρε η Νάντια Κωνσταντοπούλου με τις «Χαρές της ζωής» του συζύγου της Τάκη Μωράκη και την τρίτη η Γιοβάννα με το «Κι όμως υπάρχει χαρά» του Σπήλιου Μεντή (πατέρα της ηθοποιού Νένας) και του Μίμη Πλέσσα. Την επόμενη χρονιά, ο γνωστός κονφερανσιέ της εποχής Γιώργος Οικονομίδης (αξέχαστη η ατάκα του «Φίλοι μου αγαπημένοι») βρήκε ένα πρωτότυπο τρόπο να προωθήσει το τραγούδι «Πιο πάνω από τα σύννεφα», του οποίου είχε γράψει τους στίχους: Πέταξε διαφημιστικά φέιγ βολάν στο χώρο της εκδήλωσης και φαίνεται ότι το «κόλπο» έπιασε, αφού κέρδισε το δεύτερο βραβείο με ερμηνευτή τον «πολυνίκη» του θεσμού Γιάννη Βογιατζή.

Βραβεία

Α’ βραβείο: «Οι αλυσίδες» (Καίτη Μπελίντα / Κώστας Γιαννίδης – Στέλιος Χριστοφίδης).
Β’ βραβείο: «Οι χαρές της ζωής» (Νάντια Κωνσταντοπούλου / Νάντια Κωνσταντοπούλου – Τάκης Μωράκης).
Γ’ βραβείο: «Κι όμως υπάρχει χαρά» (Γιοβάννα (Φάσου) / Σπήλιος Μεντής – Μίμης Πλέσσας).
Δ’ βραβείο: «Ξέρω ένα δρόμο» (Νάντια Κωνσταντοπούλου / Γιώργος Οικονομίδης – Τάκης Μωράκης).
Βραβεία ενορχήστρωσης: Κώστας Γιαννίδης – Μίμης Πλέσσας – Ζακ Ιακωβίδης – Τάκης Μωράκης.

 

Πηγές

  • «Λεξικό της Ελληνικής Μουσικής», Τ. Καλογερόπουλου,  εκδόσεις Γιαλλελή,  2001.
  • Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης.

Read Full Post »