Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Posts Tagged ‘Χαλκογραφία’

Οι Πύργοι του φρουρίου Λάρισσα του Άργους – Πανοραμική άποψη της αργολικής πεδιάδας, χαλκογραφία. William Gell, The Ιtineray of Greece, London, 1810.       

 

Οι Πύργοι του φρουρίου Λάρισσα του Άργους – Πανοραμική άποψη της αργολικής πεδιάδας, χαλκογραφία. William Gell, 1810.

Read Full Post »

 Γκραβούρες – Ερείπια της αρχαίας Σπάρτης ( Ruins of the dromos in Sparta) –  J. D. Le Roy, 1770.  Χαλκογραφία του Γάλλου αρχιτέκτονα, Julien David Le Roy (1724-1803), ο οποίος ταξίδεψε το 1754 στην Ελλάδα για να μελετήσει και να αποτυπώσει σε σχέδια τα αρχαία μνημεία της.

 

Ερείπια της αρχαίας Σπάρτης ( Ruins of the dromos in Sparta) - J. D. Le Roy, 1770.

 

Ηλιοβασίλεμα πάνω από τα ερείπια της αρχαίας Σπάρτης σε χαλκογραφία του 1770 του J. D. Le Roy. Διακρίνονται διάσπαρτοι σπόνδυλοι κιόνων και στο βάθος ο Ευρώτας. Η θέση του δρόμου μέσα στην πόλη της Σπάρτης αμφισβητείται. Αρχικά αναζητήθηκε στα βορειοδυτικά του ιερού της Όρθιας ή στα ανατολικά κράσπεδα της σύγχρονης Σπάρτης, προς τα βόρεια του ρεύματος της Μαγούλας και δυτικά του Ευρώτα, έξω από το τείχος. Με την σειρά όμως την οποία ακολουθεί ο Παυσανίας, στην περιγραφή του μέσα στην πόλη, συμβιβάζεται περισσότερο η άποψη πως ο δρόμος ήταν στα δυτικά της αρχαίας πόλεως, προς ανατολάς του εκεί ρεύματος της Μαγούλας και μέσα στην περιοχή του τείχους, γιατί παρά τον δρόμο είναι τα γυμνάσια που αναφέρει και που πρέπει να ήταν κτίσματα (με στοές κ.λ.π., τουλάχιστο του Ευρυκλή), το άγαλμα του Ηρακλή, το σπίτι του Μενέλαου κ.λπ.

 Πηγή: Peloponnesus, “The Ark of Hellenic Civilization’’, Fist edition 1998 deposed in the National Library at Athens.

Read Full Post »

Γκραβούρες.  Άποψη της Καλαμάτας (Kalamata) – Χαλκογραφία του A. Lasor, 1713

Άποψη της Καλαμάτας, του κάστρου της και του Μεσσηνιακού κόλπου σε χαλκογραφία του A. Lasor, 1713. Σύμφωνα με τις ανασκαφές η πόλη κατέχει την θέση των αρχαίων Φαρών, η οποία ήταν μια από τις επτά πόλεις που υποσχέθηκε ο Αγαμέμνονας στον Αχιλλέα και σ’ αυτή φιλοξενήθηκε και ο Τηλέμαχος όταν αναζητούσε τον πατέρα του.

  

Άποψη της Καλαμάτας (Kalamata) - Χαλκογραφία του A. Lasor, 1713

 

Στους προχωρημένους μεσαιωνικούς χρόνους, μέσα στο κάστρο, κτίσθηκε ένα εκκλησάκι όπου φυλασσόταν η εικόνα της Παναγιάς της Καλαμάτας που έδωσε κατά μια άποψη, και το όνομά της στην πόλη. Κατά την Φραγκοκρατία, ο Γοδεφρείδος Βελεαρδουίνος οχύρωσε την αρχαία ακρόπολη της πόλης και το κάστρο που βλέπουμε σήμερα, το οποίο ενίσχυσε ακόμα περισσότερο ο Γουλιέλμος Β’ στα μέσα του 13ου αι. έχοντας γεννηθεί και μεγαλώσει εκεί. Το 1865 οι Βενετοί το κατεδάφισαν αλλά αργότερα το ξαναέχτισαν. Πάνω από την εξωτερική πύλη σώζεται εντοιχισμένο ανάγλυφο με το λιοντάρι του Άγιου Μάρκου.

 

Read Full Post »

Κορώνη, η πόλη και το φρούριο, σε χαλκογραφία του Vincenzo Coronelli, από το έργο του: «Citta e Fortezza di Coron battuta e pressa dall Armi Ven: l’ Anno 1685.» Η συμβολή του Coronelli στην ανάπτυξη της Γεωγραφίας υπήρξε σημαντική διότι συμπλήρωσε και βελτίωσε τις γεωγραφικές γνώσεις της εποχής του. Στους χάρτες του έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στο υδρογραφικό σύστημα και στην μορφολογία του εδάφους, την οποία προσπάθησε να αποδώσει με φωτοσκίαση. Το τεράστιο έργο του (140 βιβλία), περιλαμβάνει πλήθος χαρακτικών στο οποίο βοηθήθηκε από 1200 περίπου επιστήμονες, μηχανικούς, τεχνικούς και καλλιτέχνες. Βέβαιο είναι ότι μεγάλο μέρος των χαρακτικών φιλοτέχνησε ο ίδιος. Πέθανε τον Δεκέμβριο του 1718.

Κορώνη – Coronelli Maria Vincenzo, 1685

Κορώνη, παραλιακή γραφική κωμόπολη, χτισμένη αμφιθεατρικά σε χαμηλό λόφο, θυμίζει έντονα τις κυκλαδίτικες πολιτείες. Στενοί ανηφορικοί καθαροί δρόμοι ή σκαλοπάτια, χαμηλά σπίτια βαμμένα με τρία χρώματα- συνήθως λευκό, κίτρινο, με παράθυρα, μπλε, γαλάζια ή κόκκινα. Ένας πολύ «χαρούμενος» δρόμος, με «περασιές» ασβέστη στις άκρες και οριζόντια, λευκά πεζούλια, γλάστρες με πολύχρωμα λουλούδια, οδηγεί από μια μικρή κλειστή πλατεία στο κάστρο.

Η πόλη είναι στεφανωμένη με το επιβλητικό βενετσιάνικο φρούριο, που κατέχει την κορυφή του λόφου. Το φρούριο αποτελεί ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματα πολεμικής οχυρωματικής τεχνικής. Έχει σχήμα τριγωνικό, αποτελείται από δυο περιβόλους με προμαχώνες και μεγάλους τετράγωνους πύργους, που εντυπωσιάζουν ακόμα και σήμερα. Στο εσωτερικό του υπάρχουν υπόγειες δεξαμενές, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειάς του καταλαμβάνεται από τις εκκλησίες και τα παρεκκλήσια της μονής του Προδρόμου, που κτίσθηκε στις αρχές του αιώνα μας, γύρω από την βυζαντινή εκκλησία της Αγίας Σοφίας.

Το κάστρο κτίσθηκε από τους Βενετούς τον 13ο αι., στην θέση της αρχαίας ακρόπολης και ενισχύθηκε από τους Τούρκους τον 16ο αι., ήταν επανειλημμένα αντικείμενο διεκδίκησης μεταξύ των δύο (Τούρκων – Βενετών). Οι Τούρκοι το κράτησαν έως το 1828, οπότε και ελευθερώθηκε από τα στρατεύματα του στρατηγού Μαιζών.

  

Γαβριήλ – Μιχαήλ Δημητριάδης, Αρχαιολόγος – Ιστορικός

Παναγιώτης Μιχαλόπουλος, Αρχιτέκτων – Συγγραφέας  

Peloponnesus, “The Ark of Hellenic Civilization’’, Fist edition 1998 deposed in the National Library atAthens.

 

Διαβάστε ακόμη:

Read Full Post »

 
Xαλκογραφία του Βρετανού περιηγητή Bernard Randolph, από το έργο του : «The present state of the Mοrea, called anciently Peloponnesus together with a Description of the city of Athens, Islands of Zant, Strofades and Serigo,» 1689. Τον περιγράφει ως εξής: «Ο Μυζηθράς, που πριν ονομαζόταν Λακεδαίμων, είναι κτισμένος σε ανωφέρεια, στο πλάι μεγάλης πεδιάδας, 25 περίπου μίλια από την παραλία, και έχει προς τα Δ. της πεδιά­δας πολύ ψηλά βουνά. Στα Δ. υψώνεται το κάστρο πάνω σε πολύ ψηλό λόφο, με κατακόρυφες την δυτική και την νότια πλευρά, απ’ όπου είναι απρόσιτο, αλλά κεκλιμένη τη βόρεια πλευρά.
 
 
 

Μιστράς (Mistras) - Bernard Randolph, χαλκογραφία, 1681

 
 

Έχει δυο παλαιά τείχη που διασχίζουν τον λόφο από Β. προς Ν., διαιρώντας  τον σε τρία σχεδόν μέρη. Ο δρόμος για να μπεις στο κάστρο είναι δύσβατος πολύ. Τα τείχη του κάστρου είναι γεροκτισμένα αλλά πολύ παλαιά. Έχουν περίπου μισό μίλι διάμετρο και δυο πύλες απ’ όπου πρέπει να περάσει κανείς. Η πόλη είναι μεγάλη και θεωρείται η δεύτερη σε μέγεθος σε όλο το Μοριά, όμως η Πάτρα έχει πιο πολλά σπίτια. Τα ερείπια γύρω απ’ αυτήν είναι πολλά και προς το Ν. ξεπερνούν τα 4 μίλια και διατηρούν σε μερικά μέρη τα θεμέλια ενός πλάγιου τείχους το οποίο λένε ήταν το τείχος της Σπάρτης.

Στα Β. ένα τέταρτο του μιλίου περίπου από την πόλη βρίσκεται ένα μεγάλο και ψηλό κτίσμα που ήταν λένε η καμάρα ενός υδραγωγείου. Η πεδιάδα είναι πολύ όμορφη γεμάτη μικρά χωριά, ελαιόδεντρα και μουριές. Το μέρος αυτό και η Καλαμάτα παράγουν περισσότερο μετάξι απ’ όλα τα άλλα μέρη τον Μοριά. Ο ποταμός που διασχίζει την πεδιάδα ονομάζεται τώρα Βασιλοπόταμος. Το χειμώνα φουσκώ­νει αλλά το καλοκαίρι μέσα στην πόλη είναι σχεδόν ξερός. Η πόλη βρίσκεται μακριά από την θάλασσα και είναι απρόσβλητη από τους κινδύνους που προέρχονται από εκεί».

Ο άγγλος περιηγητής δεν αφηγείται τις εντυπώσεις του από κάποιο ταξίδι, ούτε προσωπικές αναμνήσεις, αλλά επιχειρεί συνεκτική περιγραφή των τόπων και των κατοίκων τους με σύντομες αναφορές στην πρόσφατη ιστορία της κάθε περιοχής. Έζησε πολλά χρόνια στην Ελλάδα και δεν κρύβει την απέχθειά του για την τούρκικη κατοχή, ενώ αντιθέτως αναφέρεται με ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια στους Έλληνες.

Peloponnesus, “The Ark of Hellenic Civilization’’, Fist edition 1998 deposed in the National Library at Athens.

Read Full Post »

Άποψη των ερειπίων της αρχαίας Μεγαλόπολης (Ruins in Megalopolis). Xαλκογραφία, Guillaume Abel Blouet  (Γκιγιώμ Μπλουέ), 1831. Ο Guillaume Abel Blouet,  ήταν Γάλλος αρχιτέκτονας,  επικεφαλής της Γαλλικής Επιστημονικής Αποστολής του Μορέως, έφτασε στην Ελλάδα το 1829. 
 
 

Άποψη της αρχαίας Μεγαλόπολης, Guillaume Abel Blouet 1831.

 

Η αρχαία Μεγαλόπολη βρισκόταν στα Βορειοδυτικά προάστια της σημερινής Μεγαλόπολης, 35 χιλιόμετρα δυτικά της Τρίπολης,  στο κέντρο του λεκανοπεδίου της. Ήταν χτισμένη στις όχθες του ποταμού Ελισσώνα, στα δυτικά της γέφυρας του ποταμού στο σημερινό δημόσιο δρόμο Μεγαλόπολης – Καρύταινας. Χτίστηκε το 370 π.Χ. με διαταγή του Θηβαίου Στρατηγού Επαμεινώνδα μετά τη νίκη των Θηβαίων επί των Σπαρτιατών στα Λεύκτρα. 

Read Full Post »

Xαλκογραφία, Guillaume Abel Blouet  (Γκιγιώμ Μπλουέ), 1831. Ο Guillaume Abel Blouet,  ήταν Γάλλος αρχιτέκτονας,  επικεφαλής της Γαλλικής Επιστημονικής Αποστολής του Μορέως, έφτασε στην Ελλάδα το 1829. 
 
 

Νεμέα (Temple of Nemea), Guillaume Abel Blouet 1831.

 

Νεμέα (Temple of Nemea). Απεικονίζονται τρεις σωζόμενοι κίονες του ναού του Διός στην Νεμέα που χρονολογείται από το 330 π.χ.  Ο ναός ήταν δωρικός περίπτερος (44,57 x 22,15), με 6 κίονες στις στενές πλευρές και 12 στις μακρές. Ένας από την περίσταση και οι δύο του προδόμου παραμένουν ακόμη όρθιοι. Σώζονται επίσης σπόνδυλοι κιόνων, πολλά μέλη από την οροφή, τρίγλυφα, μετόπες.

 

 

Read Full Post »

Άποψη του αρχαιολογικού χώρου της Κορίνθου, χαλκογραφία, Guillaume Abel Blouet  (Γκιγιώμ Μπλουέ), 1831. Ο Guillaume Abel Blouet,  ήταν Γάλλος αρχιτέκτονας,  επικεφαλής της Γαλλικής Επιστημονικής Αποστολής του Μορέως, έφτασε στην Ελλάδα το 1829. 

 

Άποψη του αρχαιολογικού χώρου της Κορίνθου, Guillaume Abel Blouet 1831.

 

Άποψη του αρχαιολογικού χώρου της Κορίνθου – (View of Corinth).  Στη μέση διακρίνονται τα ερείπια του ναού του Απόλλωνα και στο βάθος υψώνεται το φρούριο του Ακροκορίνθου.

Read Full Post »

O αρχαϊκός ναός του Απόλλωνα στην Κόρινθο. Xαλκογραφία του Γάλλου αρχιτέκτονα, Julien David Le Roy (1724-1803), ο οποίος ταξίδεψε το 1754 στην Ελλάδα για να μελετήσει και να αποτυπώσει σε σχέδια τα αρχαία μνημεία της.

 

Αρχαϊκός ναός του Απόλλωνα στην Κόρινθο – J. D. Le Roy, 1770

 

View of the ruins of  the temple of Apolloin Corinth. Χαλκογραφία: J.D. Le Roy, Les ruines des plus beaux monuments dela Grèce, considérées du coté du I’Histoire et de l’ Architecture. Παρίσι , 1770

Read Full Post »

Προσωπογραφίες: Μαμελούκοι

Η άλλη πλευρά της επανάστασης. Πώς ήταν οι απέναντί μας.

Μαμελούκος, έργο του Louis Duprè. Λιθογραφία, περίπου το 1819.

Οι Μαμελούκοι Τούρκοι υπήρξαν ο πυρήνας του Αιγυπτιακού Στρατού την περίοδο της ελληνικής επανάστασης του 1821. Ο Ιμπραήμ, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα του σουλτάνου της Κωνσταντινούπολης, αποβιβάστηκε με χιλιάδες από αυτούς στην Πελοπόννησο προκειμένου να καταπνίξει την επανάσταση.

Luigi Mayer, Μαμελούκος ασκούμενος στο τζιρίτι, χαλκογραφία, περίπου το 1800.

Read Full Post »

Older Posts »