Παϊδούση Γιόνα Μικέ (1917-2009)
Η Γιόνα Μικέ Παϊδούση, κόρη του γιατρού Απόστολου Παπαντωνίου και της Χρυσούλας Μπέικου, γεννήθηκε στους Δίδυμους της Ερμιονίδας όπου έμαθε τα πρώτα γράμματα. Φοίτησε στο Αρσάκειο Παρθεναγωγείο και έλαβε το απολυτήριο της από το Καποδιστριακό Γυμνάσιο Ναυπλίου, απόφοιτος του οποίου υπήρξε και ο πατέρας της. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1942. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση ως στέλεχος της ΕΠΟΝ στην Ερμιονίδα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης με υποτροφία του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών· εκεί μελέτησε την αλβανική γλώσσα και λογοτεχνία.
Με την λευκή ποδιά η συγγραφέας στην είσοδο του Πατρικού της σπιτιού στα Δίδυμα περίπου το 1943. Φωτογραφία από το βιβλίο, Γιόνα Μικέ Παϊδούση, « Ο Κόκκινος Επιτάφιος », Εκδόσεις Βιβλιόραμα, Αθήνα 2008.
Παντρεύτηκε το 1952 τον Χιώτη λόγιο και γιατρό, δόκτορα Μικέ Παϊδούση,* ιδρυτή της Υπηρεσίας Αιμοδοσίας το 1935, αιματολόγο που πραγματοποίησε την πρώτη μετάγγιση αίματος στην Ελλάδα. Κατά την διάρκεια της κοινής τους ζωής στάθηκε στο πλευρό του συζύγου της υποστηρίζοντας το έργο του με όλες της τις δυνάμεις. Μετά το θάνατο του, το 1974, ασχολήθηκε με τη συγγραφή λογοτεχνικών έργων, με μεταφράσεις ξένων έργων και με την αναλυτική μελέτη της ιστορίας και λαογραφίας της Ερμιονίδας.
Βιβλία της: Τα παιδιά της Σπηλιάς, Κέδρος, Αθήνα 1978· Πριν από τον Δεκέμβρη, Αλλαγή, Αθήνα 1979· Τα Βίλια του Κιθαιρώνα και τ’ αρβανίτικα τραγούδια τους, Αλλαγή, Αθήνα 1980· Η Ερμιονίδα ανά τους αιώνες, Πελοποννησιακό Λαογραφικό ‘Ίδρυμα, Ναύπλιο 1996· Τα αρβανίτικα τραγούδια της Ερμιονίδας Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα, Ναύπλιο 1999. Μεταφράσεις από την αλβανική γλώσσα: Ισμαήλ Κανταρέ, Ο ρημαγμένος Απρίλης, Αλλαγή, Αθήνα 1981· Ενβέρ Χότζα, Ο αγγλοαμερικάνικος κίνδυνος για την Αλβανία, Αλλαγή, Αθήνα 1982, Ο Κόκκινος Επιτάφιος, Αθήνα 2008. Υπό έκδοση, από το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα, βρίσκονται τρεις μελέτες ιστορικού και λαογραφικού περιεχομένου. Έφυγε από κοντά μας τη Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2009.
Υποσημείωση
* Ο Μικές Παϊδούσης γεννήθηκε στον Κάμπο της Χίου το 1906. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο οποίο έγινε διδάκτορας το 1948. Σαν γιατρός υπηρέτησε σε διάφορα νοσοκομεία του κέντρου και της περιφέρειας. Κατά τη θητεία του στον Ερυθρό Σταυρό στράφηκε στην αιματολογία, ενώ αργότερα έγινε ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Αιματολογικής Εταιρείας. Σε συνεργασία με τον μεγάλο Χιώτη χειρούργο Μαθιό Μακκά, εγκαινίασε την οργανωμένη αιμοδοσία στην Ελλάδα, ιδρύοντας το 1935 την Υπηρεσία Αιμοδοσίας του Ερυθρού Σταυρού. Υπηρέτησε σαν γιατρός στο Αλβανικό Μέτωπο. Το 1944 απεστάλη στη Χίο, για την περίθαλψη των τραυματιών από τον βομβαρδισμό του πλοίου του Ερυθρού Σταυρού «Βίριλ». Συμμετείχε ενεργά στην Εθνική Αντίσταση, κυνηγήθηκε από τους Γερμανούς και τέλος βγήκε στην παρανομία, προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες σαν ιατρός. Σε ανταμοιβή, η Ελληνική κυβέρνηση στα μετακατοχικά χρόνια της μισαλλοδοξίας, τον έστειλε για «αναμόρφωση» στην Ικαρία για 6 μήνες εξαιτίας των ιδεολογικών αντιλήψεων του. Στη συνέχεια απολύθηκε από τον Ερυθρό Σταυρό. Το 1950 ο Σμπαρούνης, τον προσέλαβε στο «Γερουλάνειο Ίδρυμα», όπου και ίδρυσε τράπεζα αίματος. Από το 1952 μέχρι το 1972, διηύθυνε το Β’ Περιφερειακό Κέντρο Αιμοδοσίας των Αθηνών στο Λαϊκό Νοσοκομείο. Υπήρξε προσωπικός γιατρός της Πηνελόπης Δέλτα και του Ι. Μεταξά, φίλος του Καζαντζάκη, του Βάρναλη, του Τσίρκα, του Ρίτσου, του Μ. Θεοδωράκη, του Μυταράκη, του Δαρζέντα, του Απέργη, του Καλμούχου και άλλων σπουδαίων ανθρώπων. Το επιστημονικό του έργο, πλούσιο και ενδιαφέρον, είναι μεγάλο. Πολλές οι δημοσιεύσεις με λαογραφικό, ιστορικό και φιλολογικό περιεχόμενο στον Αθηναϊκό και Χιώτικο τύπο της εποχής. Τιμήθηκε με το Πολεμικό Σταυρό Γ’ Τάξεως και το Μετάλλιο των Εξαίρετων Πράξεων. Πέθανε στην Αθήνα τον Δεκέμβριο του 1974 από οξύ καρδιακό επεισόδιο.
Πηγή
-
Γιόνα Μικέ Παϊδούση, « Ο Κόκκινος Επιτάφιος », Εκδόσεις Βιβλιόραμα, Αθήνα 2008.
ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ 
Σχολιάστε