Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού

 σας γνωστοποιεί ότι ο ιστότοπός της ενημερώνεται καθημερινά.

 

 

Προϋποθέσεις Χρήσης

 

 

Το σύνολο του περιεχομένου της Αργολικής Αρχειακής Βιβλιοθήκης Ιστορίας και πολιτισμού στο διαδικτυακό τόπο http://www.argolikivivliothiki.gr, αποτελεί  πνευματική ιδιοκτησία της Αργολικής Αρχειακής Βιβλιοθήκης και των συνεργατών της και προστατεύεται  από τις εθνικές (Νόμος 2121/93) και διεθνείς συμβάσεις.

Επομένως,

απαγορεύεται αυστηρά οποιαδήποτε αναπαραγωγή (reformatting), αναδημοσίευση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, φόρτωση (upload), διαμόρφωση, τροποποίηση, δημιουργία αντιγράφων site (mirroring) του περιεχομένου, χωρίς την προηγούμενη γραπτή έγκριση του Δικαιούχου.

Επιτρέπεται

 η ελεύθερη αναπαραγωγή αντιγράφων μέρους ή του συνολικού έργου για προσωπική ή εκπαιδευτική χρήση, εφ’ όσον τα αντίγραφα αυτά δεν θα διανεμηθούν στη συνέχεια για κερδοσκοπικούς σκοπούς, με την προϋπόθεση  ότι  θα υπάρχει αναφορά της Αργολικής Αρχειακής Βιβλιοθήκης και των πηγών του άρθρου καθώς και η ηλεκτρονική διεύθυνση της βιβλιοθήκης.

Για τη χρησιμοποίηση

 για άλλους σκοπούς, όπως εμπορική εκμετάλλευση, φόρτωση σε άλλα ηλεκτρονικά συστήματα, αξιοποίηση μέρους του έργου για την παραγωγή νέου κ.α., απαιτείται η συνεννόηση με την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και πολιτισμού.

Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού.

 

Φεστιβάλ Επιδαύρου. Τα κορίτσια του χορού, Ιούνιος 1955, εν αναμονή.

Η Αργολική Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, λειτουργεί ως ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός ιστορικού και πολιτιστικού χαρακτήρα. Ο βασικός σκοπός  της είναι η έρευνα, ο εντοπισμός, η συλλογή, η ταξινόμηση, η διάσωση, η μελέτη και η έκδοση αρχειακού υλικού που αφορά στην ιστορική και πνευματική εξέλιξη και ανάπτυξη του νομού Αργολίδας, της Πελοποννήσου αλλά και γενικότερα της Ελλάδας.

Μέσα από την καταγραφή και την ανάδειξη αυτού του υλικού, στοχεύει να καταστήσει κοινωνούς όλους όσοι ενδιαφέρονται να πληροφορηθούν, να μελετήσουν ή να αξιοποιήσουν αυτόν τον πολιτιστικό και ιστορικό θησαυρό.

Παραδοσιακή μέθοδος μαζέματος της σοδειάς των δημητριακών στην πεδιάδα του Άργους. Στο βάθος η Ακρόπολη της Λάρισας (1901).

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη επιχειρεί να διασώσει, να διατηρήσει, να μελετήσει και να καταγράψει όσα στοιχεία του παρελθόντος ακόμη αχνά διακρίνονται, πριν τα καταπιεί ο χρόνος και η λήθη.

Οι συλλογές της, καλύπτουν πολύπλευρα την ιστορική εξέλιξη και την πολιτιστική ανάπτυξη της Χώρας και ειδικότερα της Αργολίδας, από τους αρχαίους χρόνους μέχρι τις μέρες μας.

Η σημαντικότητά της έγκειται στο γεγονός ότι ήδη κατέχει ιδιαίτερα πλούσιο αρχειακό υλικό που αφορά στην πολιτιστική και ιστορική πραγματικότητα της Ελλάδας, όπως αυτή αναδεικνύεται μέσα από διάφορες εκφάνσεις της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής πορείας του τόπου.

Ναύπλιο. Άποψις προς Ακροναυπλίαν και Παλαμήδι, δεκαετία 1930.

Την ουσιαστική προσφορά της Βιβλιοθήκης, από τα πρώτα της βήματα, εκτίμησε η Επιτροπή Πολιτών του Νομού Αργολίδας, που την πρότεινε ομόφωνα στον Οργανισμό Πολιτισμού και Αθλητισμού της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και στις 22 Μαρτίου 2009, της απονεμήθηκε το Βραβείο Πολιτιστικής Προσφοράς 2008, για την συμβολή της στην προώθηση του Πολιτισμού της Αργολίδας, στο διαδίκτυο. Επίσης η ΕΤ1 εκτιμώντας το έργο της, πρόβαλε γι’ αυτήν ένα ειδικό ντοκιμαντέρ – αφιέρωμα.

Συνέδριο Διδασκάλων. Ναύπλιο 1924. ( Αρχείο: Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού).

 

Άργος, σε πρώτο πλάνο Γεωργοί στις καθημερινές ασχολίες τους, στο βάθος το φρούριο Λάρισα του Άργους και κάτω η Ιερά Μονή Παναγίας της Κατακεκρυμμένης ή Πορτοκαλούσας. Φωτογραφία του Ελβετού Φρεντερίκ Μπουασονά (Frederic Boissonnas), περίπου το 1903.

Άργος, σε πρώτο πλάνο Γεωργοί στις καθημερινές ασχολίες τους, στο βάθος το
φρούριο Λάρισα του Άργους και κάτω η Ιερά Μονή Παναγίας της Κατακεκρυμμένης ή Πορτοκαλούσας. Φωτογραφία του Ελβετού Φρεντερίκ Μπουασονά (Frederic Boissonnas), περίπου το 1903.

 

Άργος, Πλατεία Αγίου Πέτρου. Η Λήψη της φωτογραφίας έχει γίνει από το Δημαρχείο, πιθανολογείται στις αρχές του 20ου αιώνα.

Άργος, Πλατεία Αγίου Πέτρου. Η Λήψη της φωτογραφίας έχει γίνει από το Δημαρχείο, πιθανολογείται στις αρχές του 20ου αιώνα.

 

Καποδιστριακό Άργος. Λίγο πριν την παρέλαση της 25ης Μαρτίου 1933 ( Αρχείο: Καλλιόπη Κιτσοπούλου).

Η αξιοπιστία και η συνέπεια της επικροτούνται  από διάφορους πνευματικούς φορείς και ιδρύματα, οι οποίοι συνεργάζονται μαζί της αξιοποιώντας το υλικό της, προκειμένου να εκδώσουν σχετικά βιβλία ή να συμπληρώσουν άλλες μελέτες τους.

 

Άργος. Η οδός Βασ. Κωνσταντίνου (1930;). Στο βάθος διακρίνεται το κάστρο της Λάρισας και η Παναγία η Κατακεκρυμμένη.

 

Άργος. Το βόρειο τμήμα της πλατείας του Αγίου Πέτρου και η αρχή της Βασ. Κωνσταντίνου.Το πρώτο κτίριο δεξιά κατεδαφίστηκε και παραχώρησε τη θέση του σε πολυκατοικία. Το επόμενο κτίσμα ήταν το ξενοδοχείο «Αγαμέμνων». Αριστερά της οδού, το πρώτο κτίσμα ήταν το γραφικό «Γιαλί Καφενέ», που κατεδαφίστηκε το 1958, για να παραχωρήσει τη θέση του σε άλλη μία πολυκατοικία. (Φώτο του 1939;).

 

Άργος, οδός Ερμού, σημερινή Παν. Τσαλδάρη, περ. 1926. Στο βάθος το παλιό καμπαναριό του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίου Πέτρου. Φωτογραφία: Γεώργιος Κυριακίδης (Απελλής).

Άργος, οδός Ερμού, σημερινή Παν. Τσαλδάρη, περ. 1926. Στο βάθος το παλιό καμπαναριό του Καθεδρικού Ιερού Ναού Αγίου Πέτρου. Φωτογραφία: Γεώργιος Κυριακίδης (Απελλής).

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη, αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς όλων εκείνων που ενδιαφέρονται για τα θέματα που πραγματεύεται και δηλώνει ότι θα σταθεί συμπαραστάτης και αρωγός σε κάθε πρωτοβουλία που σχετίζεται με αυτά.

  Εκδόσεις Εκ Προοιμἰου

Το φάρμακο και η ιστορία του: από τον Αθανάσιο Ολύμπιο στον Απόστολο Παπαγεωργίου – Το πρώτο φαρμακείο του Άργους |Επαγγέλματα υγείας & τοπική ιστορία


 

«Ρήον βαρβαρικόν…. Ελληνιστί

Ραβέντι……………. Νεοελληνιστί

Ρέουμ παλμάτουμ…. Λατινιστί

Ραβάρβπ…………… Γαλλιστί

Ραβάρβαρο………… Ιταλιστί

Ραβέν οτού………… Τουρκιστί

 

Το γνήσιον Ρήον είναι φυτόν πολύζωον από το γένος των λαπάθων του κήπου και των λειμώνων. Αυτό φύεται φυσικώς εις τα βόρεια μέρη της Κίνας, εις την μεσαίαν Ασίαν, εις το Τιμπέτ, εις την Μογγολίαν και εις τα μεσημβρινά μέρη της Σιβιρίας, καλλιεργείται τανυν και εις την Γερμανίαν εις πλήθος, φυτεύεται και εις τους κήπους της Ευρώπης, όπου ανθεί προς το θέρος. Ευρίσκεται και εις τινα όρη της Ελλάδος, άγριον μεν, πλην μεγαλόφυλλον. Αι ρίζαι του φυτού τούτου είναι χονδραί ίσον ως ρεπάνιον, πλην είναι σκληραί, πολύκλωνοι, με τινας ίνας χονδράς πυκνάς και λεπτάς, έξωθεν με φλοιάν μελαγχρινήν ή ύπωχρον, οι βλαστοί των είναι χορτώδεις, κενοί έσωθεν, χλωροπράσινοι, κλωνίφεροι και φυλλίφεροι. Αυτοί υψούνται από 3 έως 5 πόδας».

 

Ιστορία, φυτολογία, γεωγραφία, μια γνώση που στην επαφή της με το χρόνο συσσωρεύεται σε σελίδες βιβλίων, σε γνωστικά αντικείμενα, σε ηθικές αξίες επαγγελματικών πρακτικών και μετατρέπουν την επιστήμη σε καθημερινότητα. Σωρευμένη γνώση που δημιουργεί επίσης τους διαδρόμους μέσω των οποίων ρέει η Μεγάλη Ιστορία των διαδοχικών επιστημονικών ανακαλύψεων, όπως εκείνη των επαγγελμάτων υγείας, και καταλήγει στο σημείο συνάντησης που περιγράφεται ως Ιστορία του Ανθρώπινου Είδους. Άνθρωποι σοφοί, πνεύματα ανήσυχα, ικανά να προσαρμόζουν μεγάλες φιλοσοφικές αναζητήσεις και συστήματα ηθικών αξιών με την αναζήτηση μηχανισμών και κανόνων που απορρέουν από τον φυσικό κόσμο, για να τους μετατρέψουν σε παρήγορη καθημερινή πρακτική επιτρέποντας στον άνθρωπο να βιώσει τον περιβάλλοντα κόσμο με μεγαλύτερη ευχέρεια και σεβασμό.

 

«Ρήον βαρβαρικόν», από το βιβλίου του Διονυσίου Πύρρου του Θετταλού, «Η «Βοτανική Πρακτική», που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1838.

 

Όμως στη διαδικασία αυτή το χώρο τους έχουν και όσοι διέσωσαν, συνειδητά ή τυχαία, τα σώματα των καταγραφών, τα χειρόγραφα, τις αποδόσεις κειμένων, όλα εκείνα τα στοιχεία που αποτέλεσαν βήματα προς μια ανθρωποκεντρική επιστημονική εξέλιξη και ιστορία για να μπορούμε να κατανοήσουμε σήμερα το μέγεθος της προσπάθειας και τη δύναμη της πίστης που καθοδήγησε την εξέλιξη της κοινωνίας του ανθρώπου.

Διονύσιος Πύρρος ο Θετταλός (1777-1853).

Ο Διονύσιος Πύρρος, ο Θετταλός, αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα διανοούμενου του 19ου αιώνα (γεννήθηκε στην Καστανιά Τρικάλων το 1777 και πέθανε στην Αθήνα το 1853), που μας κληρονόμησε εξαιρετικά δείγματα των επιστημονικών βημάτων της ιατρικής και της φαρμακολογίας. Λόγιος κληρικός και ιατροδιδάσκαλος, ο Διονύσιος Πύρρος μαθήτευσε στα μεγάλα σχολεία των ελληνικών κοινοτήτων του 18ου αιώνα όπως τη Σχολή των Κυδωνιών και τη Χίο και συνέβαλε σημαντικά στην ανάπτυξη θεωριών και πρακτικών ψυχικής υγιεινής εκτός από την ιατρική και τη φαρμακολογία. Η «Βοτανική Πρακτική» που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1838 δεν ήταν μόνο ένα εξαιρετικό βιβλίο για τις λεπτομέρειες με τις οποίες περιγράφει τους «φυσικούς και χυμικούς χαρακτήρες» των βοτάνων, αλλά και μια πλούσια πηγή γεωγραφικών και ιστορικών πληροφοριών που συνοδεύουν κάθε παρουσίαση.

Εκτός από τη βοτανολογία, το βιβλίο αποτελεί και μια σημαντική κατάσταση ονομάτων επαγγελματιών και επαγγελματικών δραστηριοτήτων καθώς επίσης και ενδείξεων κοινωνικής ιεράρχησης που προκύπτουν από τον κατάλογο των συνδρομητών στο τέλος του βιβλίου. Στις πρώτες εξάλλου θέσεις μπορεί να σημειώσει κανείς το όνομα του πρώτου βασιλιά του νεοελληνικού κράτους Όθωνα και κυρίως των κ. Βίτμερ και Βενάρδου Ρέζερ, αρχιάτρων του βασιλιά, ενώ καταγράφονται ιατροί, φαρμακοποιοί, κ.α.

Μερικά χρόνια αργότερα, το 1883, θα εκδοθεί η φαρμακοποιΐα του «Φαρμακοποιού Βικέντιου Ι. Πίντου» αφιερωμένο «τοις φίλοις συναδέλφοις», που θα περιλαμβάνει πολλές πληροφορίες από ανάλογες, γαλλικές κυρίως, εκδόσεις και θα καταγράφει στάδια παρασκευής και συστατικά για πολλά ιαματικά σκευάσματα. Διαβάστε τη συνέχεια »

Ιστορικές στιγμές του Νοσοκομείου στο Άργος (μέρος I) – Παναγιώτης Ν. Τσελφές, Αναισθησιολόγος Γενικού Νοσοκομείου Άργους


 

Πρόλογος

 

Η πρώτη προσπάθεια συγγραφής της «Ιστορίας του Νοσοκομείου στο Άργος» ολοκληρώθηκε από τον υπογράφοντα το 1999. Αποσπάσματα από αυτή δημοσιεύτηκαν στην επετειακή έκδοση του Νοσοκομείου «Νομαρχιακό Γενικό Νοσοκομείο Άργους: 1997-2001. Η ιστορική διαδρομή – η νέα προοπτική».

Ξαναγράφτηκε το 2003, όταν δημοσιεύτηκε Προσχέδιο του Επιχειρησιακού Σχεδίου του ΠεΣΥΠ Πελοποννήσου. Παρά τους κακούς σχεδιασμούς για τη μελλοντική εξέλιξη που προέβλεπε, αναδείκνυε το Νοσοκομείο Άργους, ως το πιο παραγωγικό νοσοκομείο της Περιφέρειας Πελοποννήσου, σε όλες τις μετρούμενες παραμέτρους αλλά και το νοσοκομείο με την μεγαλύτερη αξιοποίηση της νοσοκομειακής υποδομής. Ταυτόχρονα, το 2003, ολοκληρώθηκε η κτιριακή υποδομή, ο εξοπλισμός και ξεκίνησε η χρήση του νέου κτιρίου μονάδων υποστήριξης (εξωτερικών ιατρείων, εργαστηρίων, χειρουργείων, κ.λ.π.) και της πτέρυγας «Πυρλή».

Μικρές προσθήκες και αλλαγές έγιναν τον Ιανουάριο 2013, όταν το νοσοκομείο στο Άργος έπαψε να φέρει το όνομα της πόλης και μετονομάστηκε σε «Γενικό Νοσοκομείο Αργολίδας». Αυτό έγινε, γιατί με Υπουργική Απόφαση των Χ. Σταϊκούρα, Α. Μανιτάκη και Α. Λυκουρέντζου, τα νοσοκομεία Άργους και Ναυπλίου, που ήδη είχαν ενιαία διοίκηση, ενοποιήθηκαν κάτω από το αναφερόμενο όνομα. Πέρα από την τυπική, η ουσιαστική (λειτουργική) ενοποίηση, αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον.

 

Στιγμιότυπο από τα επίσημα εγκαίνια του Νοσοκομείου Άργους, Σάββατο 21η Ιουλίου 1973.

 

Η ψύχραιμη και «αντικειμενική ιστορία» του Νοσοκομείου Άργους μπορεί να γραφτεί από τον ειδικό ιστορικό του μέλλοντος. Το πόνημα που έχετε στα χέρια σας περιέχει μόνο κάποιες «ιστορικές στιγμές» με την ανάλογη τεκμηρίωση, ώστε η μελλοντική συγγραφή της ιστορίας να είναι ευχερέστερη.

Ο υπογράφων δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να γράψει την ιστορία, τόσο γιατί δεν κατέχει την ανάλογη επιστήμη, όσο και γιατί δεν έχει «αποβάλει το σεβασμό» στα πρόσωπα, στα πράγματα και στην κοινωνία της εποχής του, όπως απαιτείται από τον ιστορικό. Ο υπογράφων έζησε από κοντά τις περισσότερες από τις εξελίξεις που περιγράφονται. Σαν γιατρός του νοσοκομείου για 32 χρόνια, παρακολούθησε ένα μεγάλο μέρος τους. Σαν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του νοσοκομείου και του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Αργολίδας, πήρε μέρος στη λήψη σημαντικών αποφάσεων που διαμόρφωσαν εξελίξεις και γεγονότα. Από αυτή την άποψη ένα μεγάλο μέρος των πληροφοριών που δημοσιεύονται έχουν το χαρακτήρα της «κατάθεσης αυτόπτη μάρτυρα». Διαβάστε τη συνέχεια »

Παρουσιάζεται το βιβλίο «Ένα παιδί μεγαλώνει στην Αθήνα: 1934-1944» του Νίκου Βατόπουλου στο Ναύπλιο


 

Ένα παιδί μεγαλώνει στην Αθήνα

Η Βιβλιοθήκη «Ανθός» του «Φουγάρου», Ασκληπιού 98, στο Ναύπλιο και οι εκδόσεις «Μεταίχμιο» παρουσιάζουν  το νέο βιβλίο του συγγραφέα Νίκου Βατόπουλου, με τίτλο: «Ένα παιδί μεγαλώνει στην Αθήνα: 1934-1944», την Κυριακή 28 Μαΐου 2023, στις 7 μ.μ.

Με παράλληλη προβολή ψηφιακού υλικού, ο έγκριτος δημοσιογράφος – συγγραφέας, αγαπητός φίλος και ένθερμος υποστηρικτής της Αργολικής Αρχειακής Βιβλιοθήκης,  Νίκος Βατόπουλος θα ξετυλίξει μια διπλή αφήγηση μέσα στον χρόνο με φόντο την Αθήνα της Κατοχής αλλά και το τοπίο της παιδικής και εφηβικής ηλικίας εκείνα τα χρόνια.

Διαβάστε τη συνέχεια »

Λόντος Σ. Ανδρέας (1786–1846)


 

Ο Ανδρέας Λόντος ήταν στρατιωτικός και πολιτικός, γεννημένος στο Αίγιο.[1] Ήταν γιος του Σωτηράκη Λόντου και καταγόταν από ισχυρή οικογένεια προυχόντων της Βοστίτσας. Σπούδασε στο σχολαρχείο της Βοστίτσας, το οποίο διεύθυνε ο Ευστάθιος Παλαμάς. Μετά τον αποκεφαλισμό του πατέρα του, το 1812, από τους Τούρκους, ο Ανδρέας Λόντος αναγκάστηκε να καταφύγει στην Κωνσταντινούπολη.

 

Ανδρέας Λόντος. Λιθογραφία του Giovani Boggi από το λεύκωμα με 24 πορτραίτα Ελλήνων και Οθωμανών αξιωματούχων που έδρασαν κατά την Ελληνική Επανάσταση με τίτλο: «Collection de portraits des personnages Turcs and Grecs les plus recommes soit par leur cruate soit par leur bravoure dans la guerre actuelle de la Grece», Παρίσι, 1826.

 

Ο Ανδρέας έζησε για ένα διάστημα στην πόλη και επανήλθε στην Πελοπόννησο το 1816. Σύναψε φιλία με τον νέο Μόρα Βαλεσή Σακήρ Αχμέτ και το 1818 αναγορεύτηκε επίσημα σε προεστό με έγγραφο των εκπροσώπων του καζά Βοστίτσας, επικυρωμένο από τον επίσκοπο Κερνίτσης, Προκόπιο.[2] Μυήθηκε στην Φιλική εταιρεία, από τον Πελοπίδα, και εργάστηκε για την προπαρασκευή της επανάστασης.

Μετείχε ενεργά στην Επανάσταση, όπως και οι αδελφοί του Αναστάσιος και Λουκάς. Στις 23 Μαρτίου κήρυξε την επανάσταση στο Αίγιο (Βοστίτσα), εκδίωξε τους Τούρκους χωρίς μάχη και ύψωσε την πρώτη ελληνική επαναστατική σημαία. Στη διάρκεια της επανάστασης διατηρούσε δικό του στρατιωτικό σώμα, με το οποίο πήρε μέρος στην πολιορκία της Πάτρας και του Μεσολογγίου και στις εκστρατείες στην ανατολική και δυτική Ελλάδα. Διαβάστε τη συνέχεια »

Ιστορικόν αρχείον του στρατηγού Ανδρέου Λόντου (1789-1847) – Ακαδημία Αθηνών


 

Στο πλαίσιο των δράσεών της για την απότιση φόρου τιμής στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, η Ακαδημία Αθηνών ανέθεσε στο Κέντρο Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού (ΚΕΙΝΕ) την επανέκδοση των δύο πρώτων τόμων του «Αρχείου Ανδρέα Λόντου». Έχοντας εκδοθεί το 1914 και το 1916 αντίστοιχα, με τη συνδρομή του Αλεξανδρινού επιχειρηματία και ευεργέτη Αντώνη Μπενάκη, οι τόμοι αυτοί αφορούν στον Αχαιό πρόκριτο και στρατιωτικό Ανδρέα Λόντο (1786-1846).

 

Ιστορικόν αρχείον του στρατηγού Ανδρέου Λόντου

Η επαναστατική δράση του Λόντου υπήρξε άμεσα συνυφασμένη με τη Βοστίτσα στον Κορινθιακό Κόλπο, άλλοτε μητρόπολη της Αχαϊκής Συμπολιτείας, με μακρά παράδοση αντιοθωμανικών κινημάτων, από το 1465 και το 1570 έως τα Ορλωφικά και την κίνηση του Λάμπρου Κατσώνη το 1790.

Από κοινού με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και τον Ανδρέα Ζαΐμη, ο Λόντος συναπάρτισε την «Αχαϊκή Τριανδρία», που εκπροσώπησε τη Βοστίτσα, την Πάτρα και τα Καλάβρυτα.

Στο αρχοντικό του έλαβε χώρα, τον Ιανουάριο του 1821, η πρώτη συνεδρίαση της Συνέλευσης της Βοστίτσας με τη συμμετοχή, του «απόστολου» του Αλέξανδρου Υψηλάντη, Γρηγορίου Δικαίου (Παπαφλέσσα).

Τον Μάρτιο κήρυξε την Επανάσταση και ηγήθηκε της εκδίωξης των Οθωμανών από την περιοχή ενώ συμμετείχε με το στρατιωτικό σώμα που διοικούσε στην πολιορκία του Μεσολογγίου και της Πάτρας. Μετά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους ο Λόντος κατέλαβε μια σειρά αξιωμάτων ενώ αργότερα διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στην επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843. Διαβάστε τη συνέχεια »

Βιβλίο: Αναδυόμενες τεχνολογίες στο εφαρμοσμένο θέατρο και στο εκπαιδευτικό δράμα. Επιστημονική Επιμέλεια: Μαρία Κλαδάκη, Κωνσταντίνος Μαστροθανάσης


 

Τα τελευταία χρόνια η θεατρική αγωγή κατακτά όλο και περισσότερους υποστηρικτές ως μέσο προσέγγισης γνωστικών αντικειμένων και κοινωνικοσυναισθηματικής μάθησης σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης: από το νηπιαγωγείο ως την εκπαίδευση ενηλίκων και την ειδική εκπαίδευση. Δεκάδες προγράμματα, έρευνες, παρουσιάσεις μαθημάτων και εμπειρικές διοργανώσεις με συμμετοχή παιδιών και ενηλίκων, υλοποιούνται, δημοσιεύονται και αποτελούν το ενισχυτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσονται οργανισμοί και δράσεις όπως για παράδειγμα «Το θέατρο στην Εκπαίδευση».  Παράλληλα, στα προπτυχιακά και μεταπτυχιακά πανεπιστημιακά τμήματα οι εξειδικεύσεις διαμορφώνουν ένα νέο διεπιστημονικό πλαίσιο αναζήτησης τρόπων και μέσων ώστε η θεατρική έκφραση και πράξη να αποκτήσει μια πρόσθετη δυναμική και να αντιμετωπίσει τις νέες συνθήκες και τα ερεθίσματα που προκύπτουν από τις αναδυόμενες τεχνολογίες.

Οι θεωρητικές αναζητήσεις, οι εμπειρίες πεδίου και οι πρακτικές εφαρμογές, εμπλουτίζουν τις γνώσεις που έχουμε αποκτήσει και αναδεικνύουν, μεταξύ άλλων, τη σημασία της αξιοποίησης του θεάτρου σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.

 

Αναδυόμενες τεχνολογίες στο εφαρμοσμένο θέατρο και το εκπαιδευτικό δράμα

 

Μια νέα προσπάθεια αντίστοιχη των παραπάνω αναζητήσεων αποτελεί το βιβλίο με τίτλο «Αναδυόμενες τεχνολογίες στο εφαρμοσμένο θέατρο και το εκπαιδευτικό δράμα», το περιεχόμενο του οποίου διαμορφώθηκε με την φροντίδα και την επιμέλεια της κ. Μαρίας Κλαδάκη, Επίκουρης Καθηγήτριας Παιδαγωγικών (γνωστικό αντικείμενο: Θεατρική Αγωγή) στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου και του κ. Κωνσταντίνου Μαστροθανάση, Δάσκαλου και Δρ. ΠΤΔΕ του ίδιου Πανεπιστημίου. Δυο έμπειρα πρόσωπα στο πεδίο της εκπαιδευτικής πράξης και στην εισαγωγή του θεάτρου στην εκπαιδευτική διαδικασία. Ιδιαίτερα η κ. Μ. Κλαδάκη έχοντας παρακολουθήσει δεκάδες πτυχιακές και μεταπτυχιακές εργασίες σε διάφορα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα, έχει αποκτήσει μια σημαντική εμπειρία γύρω από τα θέματα της θεατρικής αγωγής και των αντίστοιχων συνδυασμών με τις νέες τεχνολογίες. Διαβάστε τη συνέχεια »

Το φάρμακο και η ιστορία του: μνήμες και διηγήσεις ενός παλιού αργείτικου φαρμακείου – Επαγγέλματα υγείας & τοπική ιστορία


 

Στην ιστορία των επαγγελμάτων εξέχουσα θέση κατέχουν τα επαγγέλματα υγείας. Οι λόγοι είναι πολλοί και σημαντικοί. Εμείς θα εστιάσουμε σε εκείνους που αναδεικνύουν αθέατες πλευρές της τοπικής ιστορίας, χωρίς να παραβλέψουμε τα σημαντικά επιστημονικά και επαγγελματικά στοιχεία που μας προσφέρει η έρευνα. Εξάλλου η τοπική ιστορία, η ιστορία δηλαδή των ανθρωπίνων δράσεων οριοθετημένη γεωγραφικά, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Μεγάλης Ιστορίας του πολιτισμού και απαντά, παρά τις ιδιαιτερότητες, στα ίδια γενικά χαρακτηριστικά.

Η εξέλιξη των επαγγελμάτων υγείας, είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα εξέλιξη των επιστημών, της επιστημονικής σκέψης και των σχέσεων που διαμορφώνονται ανάμεσα σ’ αυτήν και την κοινωνία. Οι ιδέες, οι πρακτικές, τα εργαλεία, τα φάρμακα, είναι μερικά από τα σημαντικότερα στοιχεία που μπορεί να καταγράψει ο ερευνητής και που ορισμένα από αυτά, ευτυχώς, έχουν διασωθεί και φυλάγονται διαμορφώνοντας, παράλληλα με τις μεγάλες συλλογές και τα μουσεία, μικρές εκθέσεις που ο καθένας μπορεί να δει.

 

Φαρμακευτικός ζυγός και παλιά φαρμακευτικά βάζα.

 

Η εξέλιξη των επαγγελμάτων υγείας είναι παράλληλα άμεσα συνδεδεμένη με την εξέλιξη των αστικών χώρων για τη διαμόρφωση του οποίου, μαζί με άλλες επαγγελματικές κατηγορίες, λειτουργούν ως δείκτες. Η συσσώρευση επαγγελματιών της υγείας παρατηρείται εκεί όπου παρατηρείται επίσης δημιουργία μεγάλων οικιστικών συνόλων. Είναι ταυτόχρονα συνδεδεμένα με την οργάνωση θρησκευτικών, ιδεολογικών και επαγγελματικών στάσεων στο χώρο και το χρόνο, με τους τρόπους με τους οποίους σκεφτόμαστε και ενεργούμε σχετικά με το ανθρώπινο σώμα, καθώς και με τις μορφές εξουσίας που ασκούνται επάνω και γύρω από αυτό. Διαβάστε τη συνέχεια »

Ας φρόντιζαν


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, αποδεχόμενη τις εκατοντάδες προτάσεις των επισκεπτών της και επιθυμώντας να συμβάλλει στην επίκαιρη ενημέρωσή τους, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Διαβάστε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα», σχολιασμό του Φιλόλογου και Συγγραφέα, Αλέξη Τότσικα, που αφορά στο  ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη με τίτλο:

«Ας φρόντιζαν»

 

Κωνσταντίνος Καβάφης (1863-1933).

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης το 1930 έγραψε  το ποίημα «Ας Φρόντιζαν», ένα από τα καλύτερα πολιτικά ποιήματα του, με υπόθεση που τοποθετείται στο ιστορικό πλαίσιο της αρχαίας Συρίας.

Στην Αντιόχεια, την πρωτεύουσα του αρχαίου κράτους της Συρίας, το 2ο αιώνα π.Χ. (182-116 π.Χ.) Φαραώ ήταν ο Πτολεμαίος Η’ με το προσωνύμιο Κακεργέτης. Πήρε την εξουσία μετά το θάνατο του αδερφού του και παντρεύτηκε τη γυναίκα του και αδερφή τους, Κλεοπάτρα Β’. Στη συνέχεια δολοφόνησε τον ανιψιό του και παντρεύτηκε την κόρη της γυναίκας του και ανιψιά του Κλεοπάτρα Γ’. Η Κλεοπάτρα Β’ το 131 π.Χ. ξεκίνησε επανάσταση εναντίον του συζύγου και αδερφού της Κακεργέτη. Τότε εκείνος σκότωσε τον δεκατεσσάρων ετών γιό τους, τον τεμάχισε και της έστειλε τα κομμάτια του σαν δώρο γενεθλίων! Διεκδικητές του θρόνου της Συρίας τότε ήταν και ο Αλέξανδρος Β’ Ζαβίνας, ο Αντίοχος Η’ ο Γρυπός και ο Ιωάννης Υρκανός Α’.

Πρωταγωνιστής του ποιήματος είναι ένας νέος από την «ανώτερη τάξη» με μόρφωση, κρίση και πείρα στη διαχείριση των κοινών, όπως ισχυρίζεται, που διεκδικεί την εύνοια των ηγετών για να βολευτεί στο δημόσιο. Ο νεαρός από την Αντιόχεια έφαγε όλα τα λεφτά του στις απολαύσεις, που είχε να του προσφέρει η πόλη του, και τώρα αναζητά μια ευκαιρία να «μπαλωθεί», να ενταχθεί  στον κρατικό μηχανισμό, στο δημόσιο θα λέγαμε σήμερα, ώστε να εξασφαλίζει χρήματα προφανώς για να συνεχίσει τις διασκεδάσεις του. Δηλώνει μάλιστα με κυνισμό τη «διάθεσή» του να προσφέρει τις «πολύτιμες υπηρεσίες του» σε οποιονδήποτε πολιτικό ηγέτη τις δεχθεί, αρκεί να ανταμειφθεί γι’ αυτές. Διαβάστε τη συνέχεια »

Ομιλία στο Δαναό με θέμα: «Μυκήνες, μυστικά και αινίγματα από τους ξένους περιηγητές ως τον Ερρίκο Σλήμαν».


 

Ο Σύλλογος Αργείων «O Δαναός» έχει την τιμή και την ευχαρίστηση να σας αναγγείλει, ότι το Σάββατο 13 Μαΐου 2023  και ώρα 6.30  μ.μ. στην αίθουσα διαλέξεων του Συλλόγου, Αγγελή Μπόμπου 8, στο Άργος,  θα μιλήσει, ο Κωνσταντίνος Χαρ. Τζιαμπάσης με θέμα:

«Μυκήνες, μυστικά και αινίγματα από τους ξένους περιηγητές ως τον Ερρίκο Σλήμαν (Heinrich Schliemann)».

Το θέμα της διάλεξης, έχει σχέση με τα στοιχεία που προέκυψαν από την έρευνα για τον H. Schliemann και τους περιηγητές που επισκέφτηκαν την Αργολίδα πριν από αυτόν. Είναι μια γνωριμία και αναζήτηση με το τοπίο και τους κατοίκους των Μυκηνών και της Αργολίδας άλλων ιστορικών περιόδων. Διαβάστε τη συνέχεια »

Σβούρες (οι)


 

«Πήρα στα χέρια μου τη σβούρα των παιδικών μου χρόνων. Δεν είχε την παλιά της λάμψη, αλλά παρ’ όλο που είχαν περάσει πάνω από πενήντα χρόνια από τότε που είχε πάρει τη θέση της σ’ εκείνο το ψηφιδωτό που ονομάζουμε παρελθόν βρισκόταν σε καλή κατάσταση…».

Αλέξανδρος Ίσαρης

Η κατασκευή τους

 

Σβούρα: Μουσείο Παιχνιδιών Ερμιόνης. Φωτογραφία: Ρίνα Λουμουσιώτη.

Είναι ένα παιχνίδι – αντικείμενο κωνικό, όπως φαίνεται στο διπλανό σχήμα, φτιαγμένο από ξύλο. Η «κλασική» σβούρα έχει ύψος 5-6 εκατοστά. Στο κάτω μέρος, στην αιχμηρή άκρη του ξύλου, προεξέχει η μύτη ενός καρφιού που έχει χτυπηθεί προς τα μέσα, ενώ στο επάνω μέρος, στο κέντρο, υπάρχει μια μικρή ξύλινη προεξοχή. Μερικά παιδιά έφτιαχναν μόνα τους σβούρες. Χρησιμοποιούσαν σκληρά ξύλα π.χ. ελιάς, τα πελεκούσαν με το μαχαίρι και τους έδιναν το σχήμα του ανάποδου κώνου. Στο επάνω μέρος έφτιαχναν το κεφάλι της σβούρας και στο κάτω έβαζαν το καρφί.

Οι πρώτες σβούρες ήταν φτιαγμένες από ξύλο και ήταν βαμμένες άλλες με άχρωμο βερνίκι και άλλες με διάφορα χρώματα, μονόχρωμες ή πολύχρωμες. Υπήρχαν, βέβαια, και οι πιο περίτεχνες, που είχαν ζωγραφισμένα διάφορα σχέδια ή μικροσκοπικές παραστάσεις. Αυτές τις θεωρούσαμε πολύτιμες, καθώς όταν στροβιλίζονταν τα σχέδια αλλοιωνόταν, ξεγελώντας την ικανότητα του ματιού να συλλάβει την πραγματικότητα και τα βλέπαμε σαν απόκοσμες παραστάσεις!

Αργότερα,  κατασκευάστηκαν σβούρες από μέταλλο και πλαστικό σε διάφορα σχήματα και μεγέθη. Κύριο γνώρισμα όλων των ειδών και των τύπων της σβούρας είναι η ταχύτατη περιστροφή στο έδαφος ή σε άλλη επίπεδη επιφάνεια. Αυτή την ταχύτατη περιστροφή προσπαθούσε να επιτύχει όποιος «έριχνε», «έστριβε» ή «πετούσε» τη σβούρα. Διαβάστε τη συνέχεια »