Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Posts Tagged ‘Συγγραφέας’

Αντωνιάδη Θάλεια

Posted in Λογοτέχνες - Ιστορικοί, Πρὀσωπα, tagged , , , , , , , , on 9 Νοεμβρίου, 2023| Leave a Comment »

Αντωνιάδη Θάλεια

 

Αντωνιάδη Θάλεια

Η Συγγραφέας – Εκπαιδευτικός, Θάλεια Αντωνιάδη γεννήθηκε το 1958 στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας όπου και έζησε ως τα πρώτα παιδικά της χρόνια. Αργότερα, εγκαταστάθηκε με την οικογένεια της στην Καβάλα. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σχέδιο στη σχολή Πετρά. Εργάστηκε στο Ναύπλιο, ιδιαίτερη πατρίδα της μητέρας της, στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και ζει εκεί.

Στη γραφή της έχει επηρεαστεί από τη γλώσσα του Καζαντζάκη και του Παπαδιαμάντη, την ευαισθησία και τη ρωμαλεότητα γραφής του Μυριβήλη, την οξυδέρκεια και την ειρωνεία του Καραγάτση, την αγωνία για την πολιτική και κοινωνική ζωή της Έλλης Αλεξίου και της Διδούς Σωτηρίου, αλλά και από ξένους συγγραφείς όπως ο Τζων Μπαρθ ή ο Πολ Όστερ ή ο Χοσέ Κάρλος Σομόθα. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Γραμματικού Κατερίνα

Posted in Λογοτέχνες - Ιστορικοί, Πρὀσωπα, tagged , , , , , , , on 29 Αυγούστου, 2023| Leave a Comment »

Γραμματικού Κατερίνα

 

Κατερίνα Γραμματικού

Η Κατερίνα Γραμματικού γεννήθηκε στο Αργολικό Ναυπλίου. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Επιπρόσθετες γνώσεις απόκτησε στα εργαστήρια κινηματογράφου, φωτογραφίας, θεάτρου, πεζού λόγου και δημιουργικής γραφής. Εργάστηκε για χρόνια στην εκπαίδευση ενηλίκων (KEE μετέπειτα ΚΔΒΜ).

Η επίσημη συγγραφική της πορεία ξεκίνησε με ένα βιβλίο για την εκπαίδευση ενηλίκων, τομέας όπου εργάστηκε και κατόπιν με τον εναλλακτικό ταξιδιωτικό οδηγό για την Πελοπόννησο «Στα βήματα του Φειδιππίδη με ξεναγό τον Παυσανία».

Έργα της είναι:

Η εκπαίδευση ενηλίκων στο πλαίσιο της δια βίου μάθησης, Εκδόσεις Bookstar, 2015.

Η συλλογή διηγημάτων ΡΟΜΠΕΝ, Εκδόσεις Όστρια, 2018.

Μικρές Πλάνες, Εκδόσεις Κομνηνός, 2020.

Λέξεις που συνθέτουν ένα γράμμα, Εκδόσεις Άπαρσις, 2020.

Συμμετείχε στην έκδοση συλλογικών βιβλίων:

Αργειακή γη τ.5, «Μικρός ερωτικός», Κέντρο Ελληνικών Σπουδών – Πανεπιστήμιο Harvard, «Τα διηγήματα του εγκλεισμού» εκδ. Άπαρσις, «Ταξίδια», εκδ. ΙΑΝΟΣ, «Μικρές ιστορίες ετεροτοπίας», Ανοικτή Βιβλιοθήκη.

Έχει γράψει θεατρικά έργα και αρθρογραφεί κατά καιρούς στον τοπικό τύπο. Φωτογραφίζει οτιδήποτε της κεντρίζει το ενδιαφέρον.

Read Full Post »

Τουντέερ Όσκαρ Έμιλ (Oskar Emil Tudeer, 1850-1930)

Posted in Πρὀσωπα, Περιηγητές, tagged , , , , , , , , , , on 15 Ιουνίου, 2022| Leave a Comment »

Τουντέερ Όσκαρ Έμιλ (Oskar Emil Tudeer, 1850-1930)

 

Όσκαρ Εμίλ Τούντεερ (1850-1930)

Ο Φινλανδός καθηγητής και μεταφραστής Όσκαρ Εμίλ Τούντεερ γεννήθηκε, τον Αύγουστο του 1850, στο Ελσίνκι. Γονείς του ήταν ο Όσκαρ Βίκτορ Τούντεερ και η Λώρα Μαρία Kuhlström.

Σπούδασε κλασική φιλολογία στο Αλεξάνδρειο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι με κα­θηγητή τον Βίλχελμ Λάγκους. Εκπόνησε τη διδακτορική διατριβή του πάνω στο συντακτικό της ελληνικής γλώσσας με θέμα De infinitivi sermonis Homerici ratione syntactica (1876). Η επί υφηγεσία διατριβή του έφερε τον τίτλο De dialectorum Graecarum digammo testimonia inscriptionum (1879).

Από το 1879 ως το 1884 αντικατέστησε τον Λάγκους στην έδρα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, ο οποίος είχε μεταπηδήσει στην πρυτανεία. Όταν εκείνος επέστρεψε στη θέση του, ο Τουντέερ προσελήφθη στο πανεπιστήμιο ως έκτακτος καθηγητής. Μολονότι ανήκε στη σουηδόφωνη μειονότητα της χώρας του, ήταν ένας από τους πρώτους καθηγητές που δίδαξαν στη φινλανδική γλώσσα αντί της σουηδικής. (περισσότερα…)

Read Full Post »

«Ιστορίες στο περιθώριο της Ιστορίας» – Γιώργος Ν. Μουσταΐρας

Posted in Βιβλία - Αργολίδα, tagged , , , , , , , , on 6 Ιουνίου, 2022| Leave a Comment »

«Ιστορίες στο περιθώριο της Ιστορίας» το νέο βιβλίο του Γιώργου Ν. Μουσταΐρα

 

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Ιστορικού ερευνητή Γιώργου Ν. Μουσταΐρα με τίτλο Ιστορίες στο περιθώριο της Ιστορίας, από τις Εκδόσεις «Ερωδιός».

 

Ο ιστορικός ερευνητής και Συγγραφέας Κώστας Δανούσης, σημειώνει στον πρόλογο του βιβλίου:

 

[…]  Ο Γιώργος Μουσταΐρας έρχεται να μας θυμίσει κομβικές στιγμές της πορείας του έθνους, αγνοώντας, και καλώς, την πολιτική ορθότητα (political correct). Θα μας μιλήσει για τον λησμονημένο μαρμαρωμένο βασιλιά, τους θρύλους της Αγιά Σοφιάς ή τις αγκυλώσεις του νεοελληνικού κράτους μέσα από τις αστοχίες και αδυναμίες των οργάνων που στελέχωσαν τη διοίκησή του.

Τα θέματα που πραγματεύεται ο συγγραφέας είναι κατά θεματολογική τάξη: «Μύθοι, θρύλοι και θαύματα της Αγιά Σοφιάς», «Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς κράτησε ζωντανή την ελπίδα», «Άρχοντες, πολέμαρχοι και κοντοτιέροι» (Η πατριά των Μπούα), «Οι Μανιάτες της Κορσικής και ο Μέγας Ναπολέων», «Ένας πολυμήχανος Οδυσσέας με… τσαρούχια και φέσι!», «Ο Ιμπραήμ σπάει τα μούτρα του στο Παλιομονάστηρο», «Η Μεσσηνιακή επανάσταση», «Παλαμήδι: Μια ιστορία γραμμένη με αίμα και δάκρυα…», «Ψάχνοντας τα λημέρια, για τον θησαυρό των λήσταρχων Λύγκων», «Η σύλληψη της κιλότας και ο προστάτης των όρχεων!» (αστυνομικά φαιδρά και παράδοξα) και τέλος «Ο “άγνωστος” παγκόσμιος πρωτοπαλαιστής» (Νίκος Ξιάρχος – Jimmy Demetral, από το Μάζι της Αργολίδας).

 

Ιστορίες στο περιθώριο της Ιστορίας

 

Η άλωση της Πόλης από τον Μωάμεθ Β’ το 1453 ήταν ένα γεγονός που συντάραξε τον Ελληνισμό, αλλά και τον παγκόσμια Χριστιανοσύνη. Η Δύση δε βοήθησε την Πόλη αποτελεσματικά – μόλις είχε εξέλθει από τον Εκατονταετή πόλεμο (1337-1453) – , ενώ η άμυνά της υπονομεύθηκε σε μεγάλο βαθμό από τους ανθενωτικούς, οι οποίοι προτιμούσαν το τουρκικό φακιόλι. Μπορεί η πόλη του Κωνσταντίνου να ήταν πλέον μια άθλια σκιά του εαυτού της, η συμβολική της όμως σημασία ήταν μεγάλη. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Αλέξης Τότσικας, «Σκέτο από γιουβέτσι – Από τον κατάλογο του καθηγητή στο ημερολόγιο του μαθητή»

Posted in Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού, tagged , , , , , , , , , on 9 Μαΐου, 2022| 2 Σχόλια »

Αλέξης Τότσικας, «Σκέτο από γιουβέτσι – Από τον κατάλογο του καθηγητή στο ημερολόγιο του μαθητή»

 

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις  Gutenberg το νέο βιβλίο του  Φιλολόγου  – Συγγραφέα και συνεργάτη της Αργολικής Αρχειακής Βιβλιοθήκης, Αλέξη Τότσικα με τίτλο «Σκέτο από γιουβέτσι – Από τον κατάλογο του καθηγητή στο ημερολόγιο του μαθητή».

Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα 311 σελίδων στο οποίο εξιστορείται η ζωή ενός μαθητή από τα παιδικά του χρόνια,  ο οποίος με όπλο του την αυτοπειθαρχία και την επιμονή κατάφερε να γίνει καθηγητής, να μελετήσει τα εκπαιδευτικά συστήματα άλλων χωρών και να εφαρμόσει στην πράξη σύγχρονες εκπαιδευτικές πρακτικές με στόχο την πολύπλευρη ανάπτυξη του μαθητή στο ελληνικό σχολείο.

Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την καθημερινή και οικεία προς τον αναγνώστη γλώσσα, έτσι ώστε η πλοκή της ιστορίας και το σκηνικό όπου εκτυλίσσεται να διαβάζεται με άνεση και να κατασταλάζει μέσα του.

 

Ένα παιδί γεννήθηκε σ’ ένα φτωχό ορεινό χωριό την εποχή που η Ελλάδα έβγαινε από το Β’ παγκόσμιο πόλεμο και τον εμφύλιο. Παιδί μιας γενιάς που πέτυχε το μεταπολεμικό ελληνικό οικονομικό θαύμα. Με ρυθμούς οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης που μετέτρεψαν μια ερειπωμένη και διαλυμένη χώρα σε σύγχρονη Ελλάδα.

 

«…Αρχές 10ετίας 1950. Η εποχή που άρχισε το «ελληνικό οικονομικό θαύμα». Η εντυπωσιακή οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη μεταξύ του 1950 και του 1973 με ρυθμούς αύξησης του εθνικού εισοδήματος 6%-7% ετησίως, δηλαδή τους υψηλότερους στον κόσμο μετά την Ιαπωνία. Τότε που σε μια ερειπωμένη και διαλυμένη χώρα έγινε σε ελάχιστο χρόνο ένα οικονομικό θαύμα, που προκάλεσε τον διεθνή θαυμασμό. Σ’ ένα ημιορεινό χωριό της Πελοποννήσου γεννιέται ένα αγόρι, ο Ανέστης. Το χωριό σε μια προσήνεμη πλαγιά με υψόμετρο  700 μέτρα, 20 χιλιόμετρα μακριά από την κοντινή πόλη, αλλά φτωχό. Άνυδρο τοπίο, άγονο έδαφος σπαρμένο με μικρούς θάμνους, κυρίως πουρνάρια. Οι πέτρες περισσότερες από το χώμα. Οι άνθρωποι του χωριού ζούσαν σε δύσκολες συνθήκες. Έκοβαν με τα ξινάρια τους θάμνους με τα πουρνάρια, μάζευαν τις πέτρες και έχτιζαν ξερολιθιές στις πλαγιές, για να φτιάξουν μικρές πεζούλες για καλλιέργεια. Και τι να καλλιεργήσουν στον άνυδρο τόπο; Λίγο σιτάρι για το ψωμί της χρονιάς, λίγο κριθάρι για τροφή των ζώων, λίγα λαθούρια για τα ζωντανά τους. Η επιβίωσή τους στηριζόταν στην κτηνοτροφία. Κάθε οικογένεια ζούσε μ’ ένα μικρό κοπάδι γίδια ή πρόβατα.

     Το τρίπτυχο σπίτι για τους ανθρώπους, καλύβα για τα ζώα και μαντρί για τα γιδοπρόβατα ήταν σήμα κατατεθέν για κάθε νοικοκύρη. Μ΄αυτά πορεύονταν. Παιδιά έκαναν όσο πιο πολλά μπορούσαν, γιατί κινδύνευαν να μην έχουν παιδιά! Πολλά χάθηκαν στους πολέμους που προηγήθηκαν. Πρώτος παγκόσμιος, βαλκανικοί πόλεμοι, δεύτερος παγκόσμιος. Ιατρική περίθαλψη και κοινωνική πρόνοια άγνωστες. Ούτε γιατροί, ούτε φάρμακα. Το νοσοκομείο 4 – 5  ώρες δρόμος μακριά με κανονικές συνθήκες. Μια συνηθισμένη αρρώστια μπορούσε να στοιχίσει τη ζωή ενός παιδιού. Μια επιδημία να ξεκληρίσει ολόκληρο το χωριό…

 

Σκέτο από γιουβέτσι – Από τον κατάλογο του καθηγητή στο ημερολόγιο του μαθητή

 

     Τα πρώτα χρόνια με τα παιδιά μικρά ήταν δύσκολα. Ο πατέρας με τα μουλάρια στο χωράφι και η μάνα με τα παιδιά στα πρόβατα. Το μεγαλύτερο παιδί το κρατούσε από το χέρι. Το δεύτερο το κουβαλούσε στη νάκα και το τρίτο το είχε στην κοιλιά. Το μωρό το θήλαζε. Έπαιρνε μαζί της ένα μπρίκι και λίγο ρύζι ή τραχανά για το φαγητό του μεγαλύτερου παιδιού. Όταν πεινούσε, άναβε φωτιά με ξύλα στο βουνό, ζέσταινε νερό στο μπρίκι και του έφτιαχνε μια σούπα χωρίς λάδι. Έτρωγε εκείνο, με ό,τι περίσσευε χόρταινε κι εκείνη και ήταν όλοι ευχαριστημένοι. Όταν παλεύει ο άνθρωπος για την επιβίωση είναι ολιγαρκής. Και όλα είναι νόστιμα. Αρκεί να μην πεθάνει ο ίδιος και τα παιδιά του από την πείνα! (περισσότερα…)

Read Full Post »

Οβιδίου, Επιστολή Υπερμνήστρας στον Λυγκέα

Posted in Άργος, Μυθολογία, tagged , , , , , , , , , , , , , , on 28 Ιανουαρίου, 2022| Leave a Comment »

Οβιδίου, Επιστολή Υπερμνήστρας  στον Λυγκέα

 

Οβίδιος

Ο Οβίδιος (Publius Ovidius Naso) ήταν γνωστός Ρωμαίος ποιητής, που έζησε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Οκταβιανού Αύγουστου (20 Μαρτίου 43π.Χ. – 17μ. Χ.). Καταγόταν  από εύπορη οικογένεια πατρικίων, η οποία ανήκε στην τάξη των ιππέων, και έκανε λαμπρές νομικές και φιλολογικές σπουδές με τους καλύτερους δασκάλους. Ήταν προορισμένος για σταδιοδρομία στον δημόσιο βίο, διαπίστωσε όμως ότι ο δημόσιος βίος δεν του ταίριαζε και αποφάσισε να ασχοληθεί με την ποίηση. Συνόδευσε τον Πομπήιο Μάγνο σε ένα ταξίδι του στην Αθήνα, όπου πέρασε ένα χρονικό διάστημα, και ταξίδεψε αρκετά στην Ελλάδα κερδίζοντας αρκετές εμπειρίες. Ήταν σύγχρονος των Βιργίλιου και Οράτιου και θεωρείται ένας από τους τρεις μεγάλους ποιητές της λατινικής λογοτεχνίας. Περισσότερο γνωστός είναι από τις «Μεταμορφώσεις», μία σειρά 15 βιβλίων μυθολογικής αφήγησης γραμμένη σε δακτυλικό εξάμετρο, αλλά και για τις συλλογές ερωτικής ποίησης, ιδιαίτερα για τους Έρωτες (Amores) και την Ερωτική τέχνη (Arsamatoria).

Οι «Επιστολές ηρωίδων» (Epistulae Heroidum) του Οβίδιου είναι ένα απ’ τα νεανικά του έργα. Πρόκειται για δύο σειρές από πνευματώδεις δραματικούς μονολόγους, που χαρακτηρίζονται ως επιστολικά ποιήματα. Η πρώτη σειρά (1-15) περιέχει ερωτικές επιστολές γραμμένες από διάσημες ηρωίδες της ελληνικής μυθολογίας, όπως η Πηνελόπη, η Σαπφώ, η Μήδεια, η Αριάδνη, η Φαίδρα, η Υπερμνήστρα και η Διδώ, που απευθύνονται στους ερωμένους τους. Η δεύτερη σειρά (16-21) περιλαμβάνει επιστολές ερωτευμένων ανδρών και απαντήσεις των αγαπημένων τους γυναικών. Από τις 21 ερωτικές επιστολές του Οβιδίου μόνο οι πρώτες 15 θεωρούνται γνήσιες.

Ο Οβίδιος είναι πρωτότυπος ποιητής και συνδέει στην επιστολογραφία του τον τραγικό μονόλογο με την ερωτική ελεγεία. Έτσι δημιουργεί την ερωτική επιστολογραφία. Στις «Ηρωίδες» επινόησε συγγραφικά τις επιστολές που θα έστελναν μερικές από τις πλέον διάσημες γυναίκες του μύθου και της αρχαιότητας στους συντρόφους τους, επιστρατεύοντας όλα τα όπλα τους, για να τους πείσουν να επιστρέψουν σε εκείνες. Είναι ο πρώτος άνδρας συγγραφέας που έγραψε με γυναικεία φωνή. Μέχρι τότε ό,τι γράφτηκε από τον Όμηρο μέχρι και τον Άγιο Αυγουστίνο  το είχαν συνθέσει άνδρες. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Μαυροκέφαλος Αναστάσιος (1797-1880)

Posted in Λογοτέχνες - Ιστορικοί, Πρὀσωπα, Πρόσωπα & γεγονότα του΄21, tagged , , , , , , , , , , on 17 Ιανουαρίου, 2022| 2 Σχόλια »

Μαυροκέφαλος Αναστάσιος (1797-1880)

 

Αναστάσιος Μαυροκέφαλος: Συμβολαιογράφος Ναυπλίας, γραμματέας υπουργείων, αναφορογράφος, στρατιώτης, ειρηνοδίκης, υπηρεσιακός δήμαρχος Ναυπλιέων, συγγραφέας, εκδότης.

 

Ο Αναστάσιος Μαυροκέφαλος γεννήθηκε στην Καισάρεια της Καππα­δοκίας το 1797.[1] Έλαβε μόρφωση εκτεταμένη και εξαιρετική. Μέχρι το 1816 φοιτά στην Καππαδοκία, στη Μονή Τιμίου Προδρόμου Φλαγγιανών ή Φλαβιανών, με δάσκαλο τον ονομαστό και σπουδαίο Παΐσιο, μετέπειτα Άγιον Καισάρειας (Παΐσιος ο Πρώτος).[2] Στο σημείο αυτό είναι ευκαι­ρία να παρουσιαστούν μερικά στοιχεία για την παιδεία στην Καππαδοκία κατά τον 19° αιώνα.

Το 1792, ο ιερομόναχος Γερμανός από την Αλεξανδρέττα ιδρύει σχολείο στην Καππαδοκία και ταυτόχρονα αποφασίζει να ιδρύσει ιερατική σχολή στη Μονή Τιμίου Προδρόμου στα Φλαβιανά. Το 1804 το μοναστήρι ανακαινίζεται και ο Γερμανός μαζί με τον μαθητή του Παΐσιο δημιουργούν σχολείο και βιβλιοθήκη. Στην πορεία, ο Γερμανός γίνεται ηγούμενος της Μονής και διευθυντής της σχολής και ο Παΐσιος γενικός διευθυντής της Μονής. Η Μονή Τιμίου Προδρόμου θα αποτελέσει το εκπαιδευτικό κέντρο του ελληνισμού της Μικράς Ασίας και όχι μόνο. Σε αυτή θα λειτουργήσουν α) ιερατική σχολή, β) σχολαρχείο και γυμνάσιο αρρένων αλλά και θηλέων και γ) ορφανοτροφείο αρρένων και θηλέων.[3]

Αφήνοντας πίσω του αυτό το καταπληκτικό εκπαιδευτικό περιβάλλον, ο Αναστάσιος Μαυροκέφαλος θα αναχωρήσει για την Κωνσταντινούπο­λη τον Νοέμβριο του 1816, για να συνεχίσει τις σπουδές του στη Μεγάλη του Γένους Πατριαρχική Σχολή, στην περιοχή του Κουρούτζεσμεν. Τύχη αγαθή θα του δώσει, μεταξύ άλλων, ως Σχολάρχη τον Σέργιο Μυστάκη (σχολάρχης 1817-1820), δάσκαλο τον Νικόλαο Λογάδη (μετέπειτα σχολάρχης 1830-1835)[4] και συγκάτοικο και συμμαθητή τον Αναστάσιο Μανάκη, κατοπινό μεγάλο ευεργέτη της ελληνικής παιδείας, ιδρυτή σχο­λείων και βιβλιοθηκών.[5]

Νικόλαος Λογάδης μέλος της Φιλικής Εταιρείας και ένας από τους σημαντικότερους Διδασκάλους της Νεότερης Ιστορίας του Ελληνισμού και συγγραφέας του μνημειώδους έργου «Κιβωτός της Ελληνικής γλώσσης».

Επισημαίνεται ότι ο Νικόλαος Λογάδης ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας από το 1820, ενώ υπάρχουν αναφορές πως και ο Αναστάσιος Μανάκης ήταν Φιλικός.[6] Μέσα σε αυτή την εξαιρε­τική εκπαιδευτική συγκυρία, ο Μαυροκέφαλος μορφώνεται, αποκτά παι­δεία και ικανότητες που θα του είναι ιδιαίτερα χρήσιμες στο μέλλον. Εκεί θα γνωρίσει τους Έλληνες και Ρωμαίους φιλοσόφους και ιστορικούς, με συνέπεια να γράφει και να συντάσσει τον λόγο του με τρόπο και ύφος εντελώς διαφορετικά από όλους τους άλλους συμβολαιογράφους, να δημιουργεί λέξεις και να χρησιμοποιεί στα γραπτά του ένα γλωσσικό ιδίωμα μοναδικό.

Στη συνέχεια, ο Αναστάσιος Μαυροκέφαλος έρχεται στην επαναστα­τημένη Ελλάδα από το πρώτο έτος του Αγώνα, όπως δηλώνει ο ίδιος σε σχετική επιστολή, λαμβάνοντας μέρος και σε μάχες, άγνωστο όμως σε ποιες. Στην επιστολή που στέλνει στις 15 Μαρτίου 1840 προς τον επί των στρατιωτικών Β’ γραμματέα της Επικράτειας, αναφέρει πως συμμετείχε και έλαβε μέρος ως στρατιωτικός, είναι μέλος της επιτροπής των αρίστων του Ναυπλίου και τιμήθηκε με αριστείο υπαξιωματικού, χωρίς όμως να έχει λάβει ακόμα «προσήκον Αριστοφορικό Δίπλωμα».[7] Ο ίδιος δηλώ­νει δε στην απογραφή του Ναυπλίου τον Ιούνιο του 1839 ότι κατοικεί στην πόλη από το 1823.[8] Επιπρόσθετα, το όνομά του περιλαμβάνεται στις αναφορές που υπάρχουν στον φάκελο του Υπουργείου Αστυνομί­ας με τους πρόσφυγες Μικρασιάτες που βρίσκονται στο Ναύπλιο, τον Αύγουστο του 1825, Το επάγγελμα του, όπως αναγράφεται στη σχετική σημείωση, είναι γενικός αναφορογράφος.[9] Ο τρίτος συμβολαιογράφος Ναυπλίας είναι ακριβώς ο περίφημος αναφορογράφος της πόλης, και όχι μόνο, που αναφέρει ο Νικόλαος Δραγούμης στο έργο «Ιστορικοί Ανα­μνήσεις» αλλά και τόσοι άλλοι συγγραφείς. Και αυτός ο ρόλος είναι ένας μόνο από όσους θα υπηρετήσει με αξιοσύνη ο Μαυροκέφαλος κατά τη διάρκεια του βίου του.

 

Ναύπλιο. Η πλατεία Συντάγματος και το Οπλοστάσιο, σήμερα Αρχαιολογικό Μουσείο. Η καρτ-ποστάλ, είναι ταχυδρομημένη το 1907, με πεντάλεπτο γραμματόσημο της σειράς των «Ολυμπιακών» Αγώνων του 1906.

 

Στα αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας εντοπίζονται δύο έγγραφα που φέρουν την υπογραφή του και έχουν συνταχθεί στις 26 Φεβρουάριου και τις 31 Μαρτίου του 1822. Πρόκειται για έγγραφα του Μινιστέρου (Υπουργού) των Εσωτερικών και προσωρινού Πολέμου, Ιωάννη Κωλέττη, τα οποία υπογράφει ο Μαυροκέφαλος, αντί του ελλείποντος αρχιγραμματέα.[10] (περισσότερα…)

Read Full Post »

Η ιστορική οικογένεια Μάλλωση της Ερμιόνης

Posted in Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού, tagged , , , , , , , , , , , , , , on 21 Ιουλίου, 2021| Leave a Comment »

Η ιστορική οικογένεια Μάλλωση της Ερμιόνης

 

Θεοδωράκης Μάλλωσης (1791-1864)

  

Ο Θεοδωράκης Μάλλωσης φέρεται ως ο γενάρχης της ερμιονίτικης οικογένειας Μάλλωση γεννημένος στην Ερμιόνη περί το 1791.

Από την έναρξη της Επανάστασης βρέθηκε στο πλάι του πολέμαρχου καπετάν Γιάννη Μήτσα, τον οποίο ακολουθούσε σε όλες τις μάχες. Ήταν ο αχώριστος μπιστικός του. Έλαβε μέρος στην πολιορκία του Ναυπλίου, κατά τη διάρκεια της οποίας τραυματίστηκε στην Άρεια, προάστιο της πόλης. Στη συνέχεια συμμετείχε στις μάχες του Άργους, των Δερβενακίων, της άλωσης του Παλαμηδίου καθώς και στην εκστρατεία του Καραϊσκάκη στον Πειραιά. Έτσι βρέθηκε κοντά στον καπετάνιο Γιάννη Μήτσα τις τελευταίες στιγμές της ζωής του, ενώ η παράδοση θέλει να θρήνησε πικρά το χαμό του.

Στις 20 Φεβρουαρίου του 1825 προάγεται σε υποχιλίαρχο, ενώ οι διάφορες επιτροπές εκδουλεύσεων μετά την ανεξαρτησία της χώρας τον ενέταξαν στους αξιωματικούς και του χορηγήθηκε ο βαθμός Ζ΄ του ανθυπολοχαγού. Με τον βαθμό αυτό κατατάχθηκε το 1838 στη Βασιλική Φάλαγγα και το 1845 προήχθη σε υπολοχαγό. Επίσης τιμήθηκε «με το Αργυρούν Αριστείον Αγώνος», ενώ η Πολιτεία μετά την επανάσταση του χορήγησε μια μπρατσέρα [από το ιταλικό Bracciera ή brazzera ήταν τύπος μικρού ιστιοφόρου πλοίου με δύο ιστούς (κατάρτια)] ως αμοιβή για τις υπηρεσίες του προς αυτή κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Αξιόλογη ήταν η προσφορά του Θοδωράκη Μάλλωση και στην κοινωνική ζωή της Ερμιόνης. Στον κατάλογο των συνεισφορών της 19ης Δεκεμβρίου 1829 φαίνεται να έχει καταθέσει 50 γρόσια για τη σύσταση της Αλληλοδιδακτικής (Καποδιστριακής) Σχολής Ερμιόνης. Μάλιστα από λάθος του συντάκτη της κατάστασης καταχωρείται στην 11η θέση ως Σταμάτης Μάλλωσης κάτω ακριβώς από το όνομα του Σταμάτη Μήτσα. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Γενναίος Κολοκοτρώνης: Ο έφηβος οπλαρχηγός του 1821

Posted in Βιβλία - Αργολίδα, tagged , , , , , , , , , , , on 8 Απριλίου, 2021| Leave a Comment »

«Γενναίος Κολοκοτρώνης: Ο έφηβος οπλαρχηγός του 1821» – Ιωάννης Β. Δασκαρόλης

 

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Ιωάννη Δασκαρόλη με τίτλο: «Γενναίος Κολοκοτρώνης: Ο έφηβος οπλαρχηγός του 1821», από τις εκδόσεις Παπαζήση. Πρόκειται για μια βιογραφία που αποκαθιστά τον Γενναίο Κολοκοτρώνη ανάμεσα στους κορυφαίους αγωνιστές της εθνικής μας παλιγγενεσίας. Ένα βιβλίο που φωτίζει τον ρόλο του γιου του Κολοκοτρώνη στην Επανάσταση του 1821.

 

Ο Γενναίος Κολοκοτρώνης έλαβε τα όπλα υπέρ του Αγώνα για την ελευθερία στην εφηβική ηλικία των 15 ετών κατά την πολιορκία της Τριπολιτσάς και ορίστηκε πρώτη φορά οπλαρχηγός σε ηλικία 16 ετών. Έλαβε μέρος διακριθείς σε όλες τις μεγάλες νικηφόρες μάχες που έλαβαν χώρα στην Πελοπόννησο στα πρώτα στάδια της Επανάστασης, πολεμώντας και κινδυνεύοντας στην πρώτη γραμμή.

Ήταν από τους λίγους οπλαρχηγούς της Πελοποννήσου που εκστράτευσε δύο φορές εκτός αυτής (στη Δυτική Στερεά Ελλάδα το 1822 και στην πολιορκία της Ακρόπολης το 1827). Στάθηκε παραστάτης στον Καραϊσκάκη σε όλες τις μάχες που προηγήθηκαν της τελικής καταστροφής των Ελλήνων στο Ανάλατο, συμπεριλαμβανομένης και αυτής που οδήγησε στον ηρωικό του θάνατο.

 

Γενναίος Κολοκοτρώνης: Ο έφηβος οπλαρχηγός του 1821

 

Εκεί όμως που αναδείχθηκε ίσως ο κορυφαίος Έλληνας οπλαρχηγός, αναγνωρισμένος ακόμη και από τους άσπονδους εχθρούς του, ήταν στην καταπολέμηση των δυνάμεων του Ιμπραήμ την περίοδο 1825-1828. Αρίστευσε στις δύο μάχες στην Τραμπάλα και στα Τρίκορφα, δεν σταμάτησε ποτέ με το τμήμα του να αντιστέκεται στις επιδρομές του Ιμπραήμ, να τον παρενοχλεί με νυχτερινές επιδρομές και αιφνιδιαστικές επιθέσεις, αμφισβητώντας το έδαφος υπό τον εχθρό σπιθαμή προς σπιθαμή. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Η Ηώς (1830-1831) και ο Εθνικός (1832)

Posted in Τύπος, tagged , , , , , , , , , , , , on 1 Δεκεμβρίου, 2020| Leave a Comment »

Η Ηώς (1830-1831) και ο Εθνικός (1832) –  Γιάννης Κόκκωνας

 

Το περιοδικό Η Ηώς (1830-1831) και η εφημερίδα Ο Εθνικός (1832) δεν μακροημέρευσαν και η βραχύτης του βίου τους οφείλεται κυρίως στον τρόπο με τον όποιον αντιλαμβάνονταν την πολιτική και αντιμετώπιζαν τους πολιτικούς αντιπάλους γενικά και τον Τύπο ειδικότερα οι πολιτικοί, τα στελέχη της Διοίκησης και οι πολιτικοποιημένοι διανοούμενοι στο πλαίσιο του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Τα σχετικά με τον Εθνικό και την τύχη του ήσαν άγνωστα ως πρόσφατα και δεν έχουν χρησιμοποιηθεί από όσους έγραψαν για την περίοδο που ακλούθησε την δολοφονία του Καποδίστρια· την περιπέτεια της Ηούς τη γνωρίζουμε από τη βιβλιογραφία της καποδιστριακής περιόδου, φαίνεται όμως ότι μπορούμε να την γνωρίσουμε και καλύτερα.

Με όσα ακολουθούν θα προσπαθήσω να δείξω, πρώτον ότι την έκδοση της Ηούς δεν την οργάνωσε η αντικαποδιστριακή αντιπολίτευση, όπως έχει υποτεθεί, αλλά ότι το περιοδικό σχεδιάσθηκε για να αποτελέσει βήμα των, περί την εκπαίδευση κυρίως ασχολουμένων, λογίων και εκ των πραγμάτων έγινε πολιτικό και κατά κάποιον τρόπο αντιπολιτευόμενο, προκειμένου να επιβιώσει, όταν ο, δημοκρατικός ούτως η άλλως και έντονα πολιτικοποιημένος, έκδοτης του διαπίστωσε το ατελέσφορο του αρχικού σχεδιασμού, και δεύτερον ότι το οριστικό κλείσιμο του περιοδικού την άνοιξη του 1831 δεν οφειλόταν στην επιλογή του Αντωνιάδη να προτιμήσει τη σιωπή από τη συμμόρφωση στον νέο, τότε, περί Τύπου νόμο, αλλά σε νέα επέμβαση του κρατικού μηχανισμού.

Στη συνέχεια θα παραθέσω τις πληροφορίες που διαθέτουμε για την εφημερίδα Ο Εθνικός, ώστε να είναι δυνατή η σύγκριση του τρόπου με τον όποιο προσπάθησαν χαμηλόβαθμα στελέχη της Διοίκησης, με την έγκριση του Κυβερνήτη, να φιμώσουν την  Ηώ με τον τρόπο που έκαναν το ίδιο επιφανείς συνταγματικοί στην περίπτωση του φιλοκαποδιστριακού Εθνικού.

Αρχίζω με την Ηώ, υπενθυμίζοντας ορισμένα στοιχειώδη για τον συντάκτη και έκδοτη της. Ο Εμμανουήλ Αντωνιάδης, Κρητικός την καταγωγή, έμπορος στην Κωνσταντινούπολη προεπαναστατικά, φιλικός, πολιτικό στέλεχος στην Επανάσταση και «μέχρι θανάτου δημοκρατικός», τον καιρό που οι περισσότεροι μορφωμένοι αγωνιστές αναζητούσαν κάποια, ανάλογη των προσόντων και της προσφοράς τους, δημόσια θέση στη νεοπαγή πολιτεία, αποφάσισε να εξασφαλίσει τα προς το ζην ασκώντας ελεύθερο επάγγελμα. Αν πιστέψουμε τον Νικόλαο Δραγούμη, όχι μόνο δεν επεδίωξε κάποια έμμισθη θέση αλλά αρνήθηκε πάντοτε σχετικές προσφορές, «φοβούμενος μη ποτέ βιασθή μισθοφορών και κάμψη τον αυχένα».

Τα χρήματα που είχε συγκεντρώσει από την προεπαναστατική εμπορική του δραστηριότητα τα είχε ανεπιτυχώς επενδύσει από το 1826 στη ναυτιλία, ναυπηγώντας, μαζί με άλλους, δύο γολέτες, οι όποιες είχαν εμπλακεί στην πειρατεία και είχαν γίνει αιτία να χαρακτηριστεί το 1828, σε επίσημα έγγραφα, «συνένοχος εις τας πειρατικάς πράξεις». Με το στίγμα αυτό να τον βαραίνει ο Αντωνιάδης φρόντισε να αποκτήσει τυπογραφικό εξοπλισμό, προκειμένου να ασκήσει το επάγγελμα του τυπογράφου και έκδοτη.

 

Αντωνιάδης Εμμανουήλ (1791-1863). Δημοσιεύεται στο «Εθνικόν Ημερολόγιον Βρετού», τ. 5, No 1 (1865).

 

Θα πρέπει να ήταν φθινόπωρο ή χειμώνας του 1829 όταν τον έβλεπε ο Δραγούμης στο «πενιχρόν εργαστήριόν» του, δίπλα στο Κυβερνείο του Ναυπλίου, να κάνει μόνος του τη χύτευση των τυπογραφικών στοιχείων: «έχων εν μεν τη αριστερά μήτρας, εν δε τη δεξιά μέταλλον τετηγμένον κατασκεύασε τα δύσμορφα εκείνα στοιχεία, άτινα έμελλον να συμπήξωσι μετ’ ολίγον τας αξέστους σελίδας της […] Ηούς». (περισσότερα…)

Read Full Post »

Older Posts »