Μνήμες και βιώματα – Δημόσια Βιβλιοθήκη Ναυπλίου «Ο Παλαμήδης»
Η Δημόσια Βιβλιοθήκη του Ναυπλίου που φέρει το όνομα του σοφού Παλαμήδη, γιου του Ναυπλίου, συστάθηκε το 1951 σύμφωνα με την Υπουργική Απόφαση «ΥΑ 104842 ΦΕΚ 223/Β/12-11-1951» του τότε Υπουργού Παιδείας Ν. Μπακόπουλου. Η απόφαση αυτή λήφθηκε κατόπιν σχετικής αναφοράς του Προοδευτικού Συλλόγου «Ο Παλαμήδης» να υπαχθεί η ήδη υπάρχουσα βιβλιοθήκη του Συλλόγου στις διατάξεις του άρθρου 20, παραγ. 2 του Α. Ν. 1362/1949, για τις Δημόσιες Βιβλιοθήκες, προσφέροντας εκτός από τα βιβλία, τα υπάρχοντα έπιπλα και σημαντικό χρηματικό ποσό. Παράλληλα καθοριστικής σημασίας υπήρξε η παραχώρηση από το Δήμο Ναυπλιέων, υπό το Δήμαρχο Δ. Σαγιά, πτέρυγας του δημοτικού οικήματος της πρώην Αστικής Σχολής Κορασίδων και πολυϊατρείου στη συνέχεια, όπου ήδη στεγαζόταν ο Προοδευτικός Σύλλογος «Ο Παλαμήδης», προκειμένου να στεγασθεί εις το διηνεκές η Δημόσια Βιβλιοθήκη Ναυπλίου «Ο Παλαμήδης». Η ίδρυση της Δημόσιας Βιβλιοθήκης «Ο Παλαμήδης» στην πόλη του Ναυπλίου, στην αρχή της μεταπολεμικής περιόδου, αποτέλεσε μία «πολιτιστική επανάσταση».
Ωστόσο πρέπει να επισημάνουμε ότι η ευοίωνη αυτή εξέλιξη για την πόλη και την πατρίδα μας έχει την αφετηρία της το έτος 1946, όταν στην καθημαγμένη πόλη του Ναυπλίου, ένα χρόνο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μία μικρή ομάδα φιλοπρόοδων πολιτών αποτελούμενη από τους Τ. Τούμπα, Π. Σπυροπούλου, Α. Αναγνωστόπουλο, Α. Σταυρόπουλο, Β. Χαραμή, Κ. Κατσίγιαννη, Σ. Κωστούρου, Δ. Βασιλείου, Ρ. Γραικό, Α. Λεκάκη, Ευαγ. Μπακέα ίδρυσαν τον Προοδευτικό Σύλλογο Ναυπλίου «Ο Παλαμήδης». Σκοπός του Συλλόγου ήταν ο εξωραϊσμός της πόλης και η διατήρηση της ιστορικής πόλης και των κτιρίων της πόλης, η διοργάνωση εκδηλώσεων καθώς και η ίδρυση βιβλιοθήκης.
Ο Σύλλογος αρχικά, πριν να μεταστεγασθεί στο νεοκλασικό κτίριο της Βιβλιοθήκης, στεγάσθηκε στην ανατολική πλευρά της πλατείας Συντάγματος, αμέσως νοτιότερα του παλιού μεγάλου τζαμιού, γνωστού ως Τριανόν, σ’ ένα μικρό ισόγειο δωμάτιο υστερονεοκλασικού κτιρίου, με ένα τραπέζι και δύο καρέκλες[1]. Το νεοκλασικό αυτό κτίριο κατεδαφίσθηκε στο τέλος της δεκαετίας του 1950 και στη θέση του ανοικοδομήθηκε το υπάρχον παρακείμενο, άκομψο ξενοδοχείο, που δεν εναρμονίζεται με τα κτίρια της παλιάς πόλης.
Η Δημόσια Βιβλιοθήκη Ναυπλίου στεγάζεται σ’ ένα λαμπρό, ισόγειο, ελαφρώς ανυψωμένο με τρία σκαλοπάτια υστερονεοκλασικό κτίριο, που κτίσθηκε αμέσως εσωτερικά των ενετικών τειχών της βόρειας πλευράς, μετά την κατεδάφισή τους το 1866-1868, σε χώρο που αρχικά προοριζόταν για την ανοικοδόμηση της αγοράς της πόλης.
Το 1874 η Δημοτική Αρχή αποφάσισε την κατασκευή της «Δημοτικής Σχολής Κορασίδων» (Σχολείο Θηλέων) και το κτίριο κατασκευάσθηκε γύρω στα 1876[2]. Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό ισόγειο υστερονεοκλασικό κτίριο, με μνημειακή προεξέχουσα αετωματική κύρια είσοδο και έξι συμμετρικά εκατέρωθεν παράθυρα διακοσμημένο με ανοιχτά χρώματα, διακοσμητικές κορνίζες και κατακόρυφους διακοσμητικούς πεσσούς που τονίζουν την αρχιτεκτονική διάρθρωση του κτιρίου. Κάτω από τη στέγη φέρει χαρακτηριστική διακόσμηση από ιωνικούς, υστερονεοκλασικούς γεισίποδες (δόντια), ενώ λίγο χαμηλότερα η πλατειά οριζόντια ταινία, ζωφόρος, που είναι διακοσμημένη με το γαλάζιο χρώμα του ουρανού, που έλκει την καταγωγή της από την ανάλογη γαλάζια διακόσμηση των επιστύλιων των αρχαίων ναών αλλά και πολυτελών αρχαίων κλασικών κατοικιών. Η κύρια πρόσοψη της βιβλιοθήκης απεικονίζεται στον έγχρωμο πίνακα της επτανήσιας ζωγράφου από την Κεφαλλονιά, Ντιάνας Αντωνακάτου, που απεικόνισε και αποθανάτισε με το χρωστήρα της την πόλη του Ναυπλίου αλλά και την Αργολίδα κατά την μεταπολεμική περίοδο.
Η Δημόσια Βιβλιοθήκη Ναυπλίου «Ο Παλαμήδης» (πίνακας Ντ. Αντωνακάτου).
Ο ευρύχωρος αύλειος χώρος φυτευμένος με πορτοκαλιές και λεμονιές με χαμηλό περίβολο, με λιτή μεταλλική πόρτα και χαμηλά κιγκλιδώματα σε μαύρο χρώμα, διακριτά από την ανοιχτόχρωμη ήρεμη διακόσμηση του κτιρίου αποτελεί ένα άλσος σε απαράμιλλο ανάλαφρο συνδυασμό με το πρόσχαρο, λαμπρό κλασικιστικό μνημείο της αρχιτεκτονικής. Μέσα στο άλσος εκατέρωθεν του διαδρόμου υπάρχουν προτομές των ποιητών της πόλης, Α. Λεκόπουλου – Αναπλιώτη και του Θ. Κωστούρου. Ο παλιός φοίνικας που εικονίζεται στον πίνακα, δίνει την έννοια του ύψους και το όλο σκηνικό αποπνέει μία διάχυτη ηρεμία και γαλήνη για τους μαθητές, τους πολίτες και τους επισκέπτες. (περισσότερα…)
Σ’ αυτήν τη νέα εποχή όπου δημιουργείται ένα δυναμικό πλέγμα σχέσεων μεταξύ των φορέων πληροφόρησης, του κοινού και της τεχνολογίας, πολιτιστικοί φορείς όπως οι βιβλιοθήκες, καλούνται να επαναπροσδιορίσουν τις αξίες, το ρόλο και τη σχέση τους μέσα σε αυτό το περιβάλλον, εφόσον θέλουν να παραμείνουν στις επάλξεις ως κέντρα διαχείρισης της πληροφορίας, δημιουργικής μάθησης, προώθησης της νέας τεχνολογίας και συνοχής του κοινωνικού ιστού. Ακόμη περισσότερο, οι βιβλιοθήκες χρειάζεται να ενισχύσουν το ρόλο τους ως χώροι ανακάλυψης, ερμηνείας και απόκτησης εμπειριών και να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της δημιουργικής έκφρασης των πολιτών.
ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ 