Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Posts Tagged ‘Ερμιονίδα’

Τα Λαογραφικά της Ερμιόνης – Περί Δημοτικών Τραγουδιών | Γιάννης Μ. Σπετσιώτης


 

Τα Λαογραφικά της Ερμιόνης

Κυκλοφόρησε το τρίτο βιβλίο της σειράς «Τα Λαογραφικά της Ερμιόνης». Περιέχει τα δημοτικά τραγούδια του τόπου μας κατά κατηγορία, ακολουθώντας την γνωστή κατάταξη των δημοτικών τραγουδιών. Είναι μια καταγραφή χρόνων που ξεκίνησε από τη δεκαετία του 1960 και αποτελεί μνημόσυνο στις ψυχές όλων εκείνων των συμπολιτών που με καλοδέχτηκαν και βοήθησαν την προσπάθειά μου. Σήμερα έχουν όλοι φύγει από τη ζωή. Πάντα θα τους ευγνωμονώ και θα ανάβω ψυχοκέρι στη μνήμη τους.

Το βιβλίο περιλαμβάνει μουσικό παράρτημα αντιπροσωπευτικών τραγουδιών της Ερμιόνης με βυζαντινή και ευρωπαϊκή σημειογραφία. Θεωρώ πως μπορεί να αποτελέσει σημαντικό βοήθημα για τους εκπαιδευτικούς και τους μαθητές των σχολείων της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Ερμιόνης. Αποτυπώνει τον πρώτο μεγάλο σταθμό της νεοελληνικής λογοτεχνίας εικονίζοντας συνάμα και την τοπική μας ιστορία και παράδοση. Στη συνέχεια δημοσιεύω ένα μικρό μέρος από την εισαγωγή του βιβλίου, γράφει ο συγγραφέας του βιβλίου  Γιάννης Μ. Σπετσιώτης. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Οι εκλογικές αναμετρήσεις και οι βουλευτές που εκλέχθηκαν στην Ερμιονίδα τον 19ο αιώνα (1844 – 1899)


 

Κατά τις έξι πρώτες δεκαετίες του ελεύθερου Ελληνικού κράτους (1840 – 1899, 19ος αιώνας) πραγματοποιήθηκαν συνολικά είκοσι δύο εκλογικές αναμετρήσεις. Στις είκοσι απ’ αυτές η επαρχία Ερμιονίδας ανέδειξε τους δικούς της βουλευτές ενώ σε δύο (1887 και 1890) οι βουλευτές εκλέχτηκαν από ολόκληρο τον Νομό Αργολιδοκορινθίας.

Παρουσιάζουμε, συνοπτικά κατά περιόδους τις εκλογικές αναμετρήσεις, με τις σχετικές ημερομηνίες (έναρξη – λήξη) καθώς και τα πρόσωπα που εκλέχτηκαν ως βουλευτές.

Α’ Περίοδος

7 Σεπτεμβρίου 1844/14 Απριλίου 1847

Άγγελος Γουζούασης

Β’ Περίοδος

28 Ιουλίου 1847/27 Ιουλίου 1850

Ανδρέας Πέπας. Η εκλογή του, ωστόσο, ακυρώθηκε στις 6-9-1847 και ανέλαβε αμέσως ο Άγγελος Γουζούασης.

Γ’ Περίοδος

Προσωπογραφία του Σταμάτη Μήτσα, ελαιογραφία σε μουσαμά (0.52 x 0.61 m). Άγνωστος δημιουργός. Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

30 Οκτωβρίου 1850/27 Οκτωβρίου 1853

Σταμάτης Αδρ. Μήτσας

Ανδρέας Πέπας

Δ’ Περίοδος

30 Οκτωβρίου 1853/28 Οκτωβρίου 1856

Σταμάτης Αδρ. Μήτσας

Βασίλειος Νόνης

Ε’ Περίοδος

7 Δεκεμβρίου 1856/24Μαΐου 1859

Ανδρέας Ζέρβας

Σταμάτης Αδρ. Μήτσας (περισσότερα…)

Read Full Post »

Άγγελος Ιωάν. ή Πέτρ. Γουζούασης ή Κουζούασης (1799 ή 1801 – 1872;) – Ο πρώτος βουλευτής Ερμιονίδας


 

Γεννήθηκε στο Κρανίδι το 1799 ή τα πρώτα χρόνια του 1800 (1800-1802). Στο μητρώο των Κρανιδιωτών αγωνιστών της Επανάστασης αναφέρεται ως Αγγελής με όνομα πατέρα Ιωάννης, ενώ στους εκλογικούς βουλευτικούς καταλόγους του Δήμου Κρανιδίου του έτους 1867 ο Άγγελος Γουζούασης αναγράφεται με α/α 113, όνομα πατέρα Πέτρος, ηλικία 64 χρόνων και επάγγελμα ιατρός. Το όνομά του αναφέρεται, επίσης, στον κατάλογο συνδρομητών του βιβλίου «Θεωρητικόν της Εκκλησιαστικής Μουσικής» του Παναγιώτη Αγαθοκλέους, γεγονός που δηλώνει το ενδιαφέρον του για την Εκκλησιαστική Βυζαντινή Μουσική. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε στα σχολεία που λειτουργούσαν στην ιδιαίτερη πατρίδα του κατά την προεπαναστατική περίοδο.

 

Η δράση του στην Επανάσταση

 

Όταν κηρύχθηκε ο αγώνας του 1821 ο Άγγελος Γουζούασης ήταν 21 ή 23 χρόνων. Στις 4 Απριλίου 1821, όταν οι Κατωναχαγιώτες κήρυξαν την Επανάσταση στο Γκούρι Βιτόρεσε, ως μπουλουξής και αρχηγός σώματος ατάκτων μαζί με τον εξάδελφό του Κυριάκο, που ανέλαβε επικεφαλής δεκαπέντε (15) κατωναχαγιώτικων πλοίων, κάλυψαν από θαλάσσης το εκστρατευτικό σώμα διακοσίων (200) παλληκαριών του Κάτω Ναχαγιέ που υπό τον Παπαρσένη κατευθυνόταν προς το Ναύπλιο. Επιπλέον η δύναμη αυτή επιτηρούσε και τον Αργολικό Κόλπο.

Έλαβε μέρος σε διάφορες μάχες των πρώτων χρόνων του αγώνα ενώ οι επιτροπές εκδουλεύσεων τον ενέταξαν στους αξιωματικούς Στ΄ βαθμού (υπολοχαγός) της Βασιλικής Φάλαγγας.

Το 1837 ο Άγγελος Γουζούασης υπέβαλε αίτηση προς τη Γενική Γραμματεία θυσιών και αγώνων ζητώντας να του δοθεί το Αργυρούν Αριστείον του Αγώνα «προς παρηγορίαν της μόνης αμοιβής της διδομένης μοι παρά το έθνος». (περισσότερα…)

Read Full Post »

Ο Γεώργιος Κουντουριώτης εκλέγεται Πρόεδρος Εκτελεστικού στο Κρανίδι – Γιάννης Μ. Σπετσιώτης


 

Είναι γνωστές οι εμφύλιες διαμάχες των Ελλήνων κατά το τρίτο έτος (1823) της Επανάστασης, οι οποίες κορυφώθηκαν τον Δεκέμβριο του 1823 και συνεχίστηκαν με αμείωτη ένταση τους πρώτους μήνες του 1824. Τότε το Κρανίδι ορίστηκε ως έδρα της Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδος. Ο Φωτάκος στα απομνημονεύματά του σημειώνει:

 

«Το Κρανίδι είναι τόπος ξηρός, παράλιος απόκεντρος και δυνατός. Οι συνελθόντες εκεί εμάζευσαν πολλούς στρατιώτας του τόπου, οι οποίοι ήσαν εξησκημένοι εις τα όπλα. Έφεραν δε και άλλους από τας πλησίον νήσους Ύδραν και Σπέτσας. Όλος ο Κάτω Ναχαγές και όλον επίσης το Κρανίδι απίστησεν…».

 

Ωστόσο ο Γιάννης και ο Σταμάτης Μήτσας με τα παλικάρια τους, που όπως είναι γνωστό ακολουθούσαν πάντοτε τον Κολοκοτρώνη, διαφοροποιήθηκαν.

Κουντουριώτης Γεώργιος, λιθογραφία, Εθνικόν Ημερολόγιον, Αθήνα, 1863.

Τα σημαντικά γεγονότα της εκλογής του Γεωργίου Κουντουριώτη ως Προέδρου Εκτελεστικού που έλαβαν χώρα στην περιοχή μας (Κρανίδι – Ερμιόνη), αποτελούν ενδιαφέρουσα πτυχή της τοπικής μας ιστορίας.

Μετά, λοιπόν, τη μη αποδοχή της πρότασης του Βουλευτικού από τον Λάζαρο Κουντουριώτη, αδελφό του Γεωργίου, να αναλάβει την προεδρία του Εκτελεστικού επικαλούμενος λόγους υγείας και ορισμένας άλλας υποχρεώσεις του, εκείνος υπέδειξε για την Προεδρία τον αδελφό του Γεώργιο. Μάλιστα διαβεβαίωσε τον Αντιπρόεδρο του Βουλευτικού, Μητροπολίτη Βρεσθένης Θεοδώρητο, ότι η οικογένειά του και ολόκληρο το νησί της Ύδρας είναι με το Βουλευτικό, που υπερασπίζεται τα δικαιώματα του Έθνους. Η πρότασή του έγινε αποδεκτή. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Πάμε για π(ί)-λ-ζες; 35 και 1 παραδοσιακά παιχνίδια της Ερμιόνης – Γιάννης Μ. Σπετσιώτης – Τζένη Δ. Ντεστάκου


 

Νέο βιβλίο με τίτλο «Πάμε για π(ί)-λ-ζες; 35 και 1 παραδοσιακά παιχνίδια της Ερμιόνης», του Γιάννη Σπετσιώτη και της Τζένης Ντεστάκου.

Μικρές καθημερινές σκηνές, αταξίες, σκανταλιές και παιχνίδια! Μια αίσθηση ελευθερίας και αθωότητας απλωμένη παντού! Την επιστροφή στην ξεγνοιασιά και τη μαγεία των παιδικών χρόνων μοιραζόμαστε μαζί σας μέσα από τις περιγραφές 35 και 1 παραδοσιακών παιχνιδιών της Ερμιόνης. Σας καλούμε να συνταξιδεύσουμε στην ονειρεμένη και πολύχρωμη χώρα των παιχνιδιών, γιατί «Θέλουμε αυτές τις μνήμες να τις μοιραστούμε… Μακριά, στα πρώτα εφηβικά τα χρόνια κείνται».

 

Πάμε για π(ί)-λ-ζες;

35 και 1 παραδοσιακά παιχνίδια της Ερμιόνης

 

Πάμε για π(ί)-λ-ζες;

Όνειρο δεκαετιών η συγγραφή και η έκδοση του βιβλίου μας με τα παραδοσιακά παιχνίδια της Ερμιόνης!

Πολύτιμη κληρονομιά οι πρώτες καταγραφές της μητέρας μου Αικατερίνης Βρεττού- Σπετσιώτου, που θέλησε να διασώσει ερμιονίτικα παιχνίδια των παιδικών της χρόνων, όπως τον βαριανό και το ωραίο βρίντζο, που είχαν ξεχαστεί. Αργότερα συμπλήρωσε την πρώτη καταγραφή με τα παιχνίδια των δικών μου παιδικών χρόνων…

Η πρόκληση για εμάς ήταν μεγάλη, καθώς για άλλη μια φορά μάς δινόταν η ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε ένα ακόμη όνειρό μας! Απογειώσαμε τις αναμνήσεις και τα βιώματά μας και με τη δύναμη που έχουν οι λέξεις τα …προσγειώσαμε στο χαρτί! Ξεκινήσαμε την παρουσίαση των τριάντα πέντε συν ένα παραδοσιακών παιχνιδιών της Ερμιόνης, μα καθώς ο χρόνος περνούσε το κίνητρο της συγγραφής απόκτησε και όνομα: ΜΥΡΤΩ! Το ενδιαφέρον της για τα σύγχρονα εκπαιδευτικά παιχνίδια αλλά και για κάποια παραδοσιακά που μάθαινε στο σχολείο ήταν το έναυσμα για να συνεχίσουμε τη συγγραφή του βιβλίου μεθοδικά και αποφασιστικά. Μεγαλύτερη η προσπάθεια, αμείωτο το ενδιαφέρον και η έμπνευση και κοντά σ’ αυτά μια τεράστια δύναμη αγάπης! (περισσότερα…)

Read Full Post »

Μήτσας Αθανάσιος (Νάσος) Αντων. (1858-1923)


 

Αθανάσιος Μήτσας

Ο Αθανάσιος Μήτσας γεννήθηκε στην Ερμιόνη την 1η Ιουλίου 1858 ανήμερα της γιορτής των Αγίων Αναργύρων. Ήταν ένα από τα πέντε παιδιά (τέσσερα αγόρια και ένα κορίτσι) του Αντώνη και της Ελένης Μήτσα. [Τα αγόρια του Αντώνη Μήτσα ήταν ο Σταμάτης, ο Αθανάσιος, ο Κωνσταντίνος και ο Δήμος. Ο τρεις πρώτοι ήσαν αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού και ο τέταρτος γιατρός. Το κορίτσι, η Μαργαρίτα, ήταν σύζυγος του αξιωματικού Νικόλαου Κατσαρού από τη Χαλκίδα].

Ακολούθησε τον στρατιωτικό κλάδο όπως ο πατέρας του Αντώνης και τα δύο του αδέλφια. Έτσι κατατάχθηκε, ως εθελοντής, στον Στρατό (δεκανέας) στις 8 Οκτωβρίου 1877, σε ηλικία 19 ετών και με Α.Μ. 3330. Tο 1881, μετά από επιτυχείς εξετάσεις, φοίτησε στη Σχολή Υπαξιωματικών (Σ.Υ.) του Στρατού και αποφοίτησε στις 22 Σεπτεμβρίου 1885 με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού Πεζικού. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Η Ναυπλιακή Επανάσταση του 1862 – Η στάση της επαρχίας Σπετσών και Ερμιονίδας και η εμπλοκή του καπετάν Σταμάτη Μήτσα


 

Η άρνηση του βασιλιά Όθωνα να δεχθεί τα πρόσωπα που πρότεινε και τους όρους που έθεσε ο Κωνσταντίνος Κανάρης για να σχηματίσει κυβέρνηση, όταν του δόθηκε η εντολή τον Ιανουάριο του 1862, απογοήτευσε τον λαό. γιατί πίστευε ότι με την κυβέρνηση του γηραιού πυρπολητή η κατάσταση θα βελτιωνόταν. Έτσι ο βασιλιάς αναγκάστηκε και έδωσε ξανά την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον υπασπιστή του Αθανάσιο Μιαούλη, που ορκίστηκε πρωθυπουργός.

 

Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κωνσταντίνος Κανάρης (1793-1877). Σπουδαία μορφή του ναυτικού αγώνα κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και μετέπειτα ναύαρχος και πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε πέντε φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας σε ένα διάστημα 33,5 ετών (1844, 1848-49, 1864, 1864-65 και 1877) και για 2 χρόνια και 3 μήνες συνολικά. Φωτογραφία Πέτρος Μωραΐτης, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

 

Αθανάσιος Μιαούλης

Μετά τη ματαίωση των προσδοκιών του λαού το κλίμα που δημιουργήθηκε για το Οθωνικό καθεστώς ήταν εξαιρετικά δυσμενές και «το πολιτικό βαρόμετρο», όπως γράφει ο Γιάννης Κορδάτος, «έδειχνε θύελλα  σε όλη την Ελλάδα». Ακολούθησαν, μοιραία, έντονες αντικαθεστωτικές εκδηλώσεις με βασικό κέντρο την Αθήνα που είχε τότε 300.000 κατοίκους.

Γρήγορα, όμως, επεκτάθηκαν και σε άλλες περιοχές (νομούς σήμερα), όπως στις Κυκλάδες, Μεσσηνία, Αρκαδία, Λακωνία, Φωκίδα, Φθιώτιδα, Εύβοια, Αιτωλοακαρνανία και Αργολίδα.

Η μεγαλύτερη αντίδραση παρουσιάστηκε στο Ναύπλιο, μια πόλη των 10.000 κατοίκων περίπου από τις μεγαλύτερες τότε της Ελλάδας, που με την εκτόπιση και τη φυλάκιση πολλών αξιωματικών σ’ αυτή εξελίχθηκε στο σημαντικότερο αντικαθεστωτικό κέντρο. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Λυρικοί ποιητές, διθυραμβοποιοί και μουσικοί της Ερμιόνης του 6ου και του 5ου αιώνα π.Χ.


 

Η αρχή της ελληνικής μουσικής χάνεται στα βάθη των αιώνων. Ο απόηχος εκείνης της πραγματικότητας κρύβεται σε παμπάλαιους μύθους, που η σύγχρονη επιστήμη, έχοντας πλέον στη διάθεσή της ένα πλήθος πληροφοριών από ανασκαφές σε ολόκληρο τον Ελληνικό χώρο, καλείται σήμερα να απομυθοποιήσει, ώστε να αποκαλυφθεί η ιστορικά αλήθεια που έχει ταφεί κάτω από τους μύθους αυτούς.

Η εμφάνιση της αρχαίας ελληνικής μουσικής χάνεται στους απώτερους προϊστορικούς χρόνους (πολύ πριν από το 1100 π.Χ.). Συγκεκριμένη χρονολογία εμφάνισής της δεν μπορεί να ορισθεί, γιατί τα αρχαιολογικά ευρήματα μεταθέτουν διαρκώς τα όρια αυτά όλο και σε παλαιότερες εποχές.

Στους Αρχαϊκούς  χρόνους  (750 έως 479 π.Χ.), οι σχετικές πληροφορίες είναι αρκετές, ώστε να είμαστε σε θέση να σχηματίσουμε μια περισσότερο σαφή εικόνα για τη μουσικά κίνηση της εποχής. Φαίνεται ότι σε ολόκληρη την Ελλάδα τότε, πριν από τους περίφημους χρόνους της Κλασικής Αρχαιότητας,  είχαμε μια εποχή ακμής, μια θαυμαστή ανάπτυξη της μουσικής. Τότε παρουσιάζονται μεγάλες μουσικές μορφές, όπως ο Τέρπανδρος, ο Κηπίων, ο Αλκαίος, η Σαπφώ, ο Αλκμάν, ο Αριστόνικος, ο Ιέραξ, ο Σακάδας, ο Λάσος, ο Σιμωνίδης και πολλοί άλλοι, που πραγματοποίησαν βασικές και κεφαλαιώδεις μεταρρυθμίσεις στη μουσικά.

 

Κιθαρωδός σε ερυθρόμορφο αττικό αμφορέα του 5ου π.Χ. αιώνα του αγγειογράφου Ανδοκίδου. Παρίσι Μουσείο Λούβρου, G 1. Φωτογραφία της RMN. Φωτογράφος Hervé Lewandowski.

 

Έχει ενδιαφέρον ότι μεταξύ των τετρακοσίων (400) ποιητών και μουσικών της Αρχαίας Ελλάδας, των οποίων τα ονόματα διασώθηκαν, οκτώ κατάγονταν από την Ερμιόνη.

Το φιλόμουσο πνεύμα των Ερμιονέων, όπως διηγείται ο Παυσανίας φαίνεται και στην ετήσια διοργάνωση του «τρίαθλου», δηλαδή των αγώνων μεταξύ των νέων που περιλάμβανε μουσική, κολύμβηση και ιστιοπλοΐα. Στους νικητές εκείνων των αγώνων, που τελούνταν προς τιμή του Διόνυσου του Μελαναίγιδος, δίνονταν και ανάλογα έπαθλα.[1]

Ήδη η πόλη-κράτος της Ερμιόνης από τον 6ο π.Χ. αιώνα είχε αρχίσει να προβάλει ως ιδιαίτερα ισχυρό και εύπορο κράτος με «αιχμή του δόρατος» το εμπόριο και τη βαφή της ονομαστής πορφύρας.

Η οικονομική αυτή ευημερία βοήθησε την ανάπτυξη των Γραμμάτων και των Τεχνών και γενικότερα του Πολιτισμού της Ερμιόνης. Υψώθηκαν ονομαστοί ναοί και βωμοί, αποτυπώθηκαν θαυμάσιες επιγραφές, διασώθηκαν τα ονόματα και τα έργα λαμπρών μουσικών, διοργανώνονταν περίφημοι αθλητικοί αγώνες, ενώ οι αρχαίοι Ερμιονείς, όπως οι ιστορικοί μάς παρέδωσαν, συμμετείχαν στις κορυφαίες μάχες των Ελλήνων εναντίον των Περσών.

Μουσικοί της αρχαιότητας από την Ερμιόνη ήσαν ο ονομαστός Λάσος ο Ερμιονεύς, ο διθυραμβικός ποιητής Κηκείδης, ο κιθαρωδός και ποιητής Κυδίας, ο αυλητής Θεόπομπος, ο κιθαριστής Επικλής, οι ποιητές – μουσικοί Πυθοκλής και Παντοκλής και ο ταλαντούχος ποιητής κωμωδιών Ευάγης ο Υδρεάτης.  (περισσότερα…)

Read Full Post »

«Ποιητές και Μουσικοί της Αρχαίας Ερμιόνης» – Το νέο βιβλίο του Γιάννη Σπετσιώτη και της Τζένης Ντεστάκου


 

Κυκλοφόρησε το τρίτο βιβλίο στη σειρά «Μύθοι και Αλήθειες», με τίτλο «Ποιητές και Μουσικοί της Αρχαίας Ερμιόνης», του Γιάννη Σπετσιώτη και της Τζένης Ντεστάκου.

Ποιητές και Μουσικοί της Αρχαίας Ερμιόνης

Στο βιβλίο περιγράφεται το αντάμωμα με τους λυρικούς ποιητές, τους διθυραμβοποιούς και τους μουσικούς της Ερμιόνης του 6ου και του 5ου αιώνα π.Χ. Ξεχωριστή η συνάντηση, εκεί στην άκρη «του Μπιστιού», με τον μεγάλο Λάσο «γέννημα θρέμμα» της Ερμιόνης. Ο διάλογος μαζί του ήταν συναρπαστικός. Ήταν ένα ταξίδι στον πανάρχαιο πολιτισμό του τόπου μας!

Στρέψαμε, όμως, το βλέμμα και στους άλλους ποιητές  –  μουσικούς που γεννήθηκαν στην Ερμιόνη: Τον Επικλή και τον Κηκείδη, τον Κυδία και τον Θεόπομπο, τον Ευάγη, τον Πυθοκλή και τον Παντοκλή που στήριξαν το πολιτιστικό υπόβαθρο της Αρχαίας Ελλάδας.

Θεωρούμε, πως είναι καιρός πλέον εμείς οι Ερμιονίτες να γνωρίσουμε και να αναδείξουμε τον Λάσο, τον Επικλή, τον Κηκείδη αλλά και τους άλλους μακρινούς συμπολίτες μουσικούς και ποιητές. Αποτελούν μέρος της τοπικής πολιτιστικής μας ταυτότητας και μπορούμε άφοβα με γνώση και θέρμη να μιλάμε γι’ αυτούς. Τα σχολεία και οι ασχολούμενοι με τα εκπαιδευτικά προγράμματα έχουν τον πρώτο λόγο.

Το βιβλίο μπορείτε να το αναζητήσετε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Κρανιδίου, στη Βιβλιοθήκη Ερμιόνης και στην Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 και η δράση του Σταμάτη Αντ. Μήτσα


 

Η ραγδαία επιδείνωση των Ελληνοτουρκικών σχέσεων που προκλήθηκε από την αποστολή ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην Κρήτη τον Φεβρουάριο του 1897 και την αδιαλλαξία των δύο πλευρών που δεν τους επέτρεψε να βρουν πεδίο συνεννόησης, οδήγησαν σε σύγκρουση την Ελλάδα και την Οθωμανική αυτοκρατορία. Έτσι στις 5 Απριλίου 1897 η Υψηλή Πύλη ανακοίνωσε στον Έλληνα πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη τη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων των δύο κρατών και την κήρυξη πολέμου.

Σταμάτης Μήτσας. Η φωτογραφία είναι από το προσωπικό αρχείο του Παναγιώτη Σταμ. Μήτσα, απόγονου της ιστορικής οικογένειας.

Το επίκεντρο των στρατιωτικών επιχειρήσεων υπήρξε κυρίως η Θεσσαλία όπου έγιναν φονικές μάχες στο Γρίμποβο, τα Φάρσαλα, τον Δομοκό, το Βελεστίνο, το Μάτι και τα Πέντε Πηγάδια. Στις 30 Απριλίου, μετά από πόλεμο είκοσι πέντε ημερών, οι Μεγάλες Δυνάμεις ζήτησαν από την Τουρκία τη διακοπή των συγκρούσεων και την έναρξη των δια-πραγματεύσεων.

Στις 7 Μαΐου αναγγέλθηκε η σύναψη ανακωχής που υπογράφηκε στο χωριό Ταράτσα της Λαμίας. Στο μεταξύ οι συνομιλίες μεταξύ των δύο μερών παρά τις όποιες δυσκολίες συνεχίστηκαν και στις 22 Νοεμβρίου 1897 υπογράφτηκε στην Κωνσταντινούπολη η συνθήκη ειρήνης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του Γενικού Επιτελείου Στρατού οι νεκροί του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 ήσαν πενήντα επτά (57) αξιωματικοί και χίλιοι ενενήντα εννέα (1.099) οπλίτες. Μεγάλος ήταν και ο κλονισμός της οικονομίας της χώρας ιδιαίτερα με την πολεμική αποζημίωση των τεσσάρων εκατομμυρίων (4.000.000) λιρών που υποχρεώθηκε η Ελλάδα να καταβάλει στον νικητή.

Σε αρκετές από τις μάχες που αναφέραμε πήρε μέρος και ο Ερμιονίτης αξιωματικός του ελληνικού στρατού, λοχαγός του πυροβολικού τότε, Σταμάτης Αντ. Μήτσας, ως Διοικητής της 1ης  ορειβατικής πυροβολαρχίας του 2ου Συντάγματος Πυροβολικού (Στρατού Θεσσαλίας), ο οποίος επέδειξε απαράμιλλη γενναιότητα [1]. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Older Posts »