Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης και η φυματίωση – Ηλίας Απ. Βαλιάκος
Στην παρούσα μελέτη παρουσιάζεται η καθοριστικής σημασίας συμβολή του Γεωργίου Καραϊσκάκη στην προσπάθεια απελευθέρωσης του ελληνικού έθνους, ο οποίος αψηφώντας, πέραν όλων των άλλων δυσκολιών, την ιδιαίτερα βεβαρυμένη λόγω της φυματίωσης κατάσταση της υγείας του, κατέστησε εαυτόν μοναδικό παράδειγμα ηρωϊσμού και αυτοθυσίας.
Τα πρώτα χρόνια του Καραϊσκάκη
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης γεννήθηκε το 1782 στο Μαυρομμάτι Καρδίτσας. Πατέρας του ήταν πιθανότατα ο Δ. Ίσκος, ενώ μητέρα του ήταν η Ζωή Ντιμισκή, η οποία καταγόταν από τη Σκουληκαριά Άρτας. Έγινε καλόγρια μετά τον θάνατο του συζύγου της. Τα παιδικά του χρόνια για τον Γεώργιο Καραϊσκάκη ήταν δύσκολα λόγω του οικογενειακού του ιστορικού. Όταν έπεσε στα χέρια του Αλή πασά, φυλακίσθηκε στα Γιάννενα. Ωστόσο, αργότερα, υπηρέτησε στην αυλή του. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στα Γιάννενα και βρισκόμενος στις υπηρεσίες του Αλή Πασά παντρεύτηκε την Εγκολπία Σκυλοδήμου, με την οποία απέκτησαν έναν γιο, τον Σπυρίδωνα και δύο κόρες.
Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Λιθογραφία από το λεύκωμα του Karl Krazeisen «Bildnisse ausgezeichneter Griechen und Philhellenen, nebst einigen Ansichten und Trachten. Nach der Nature gezeichnet und herausegegeben von Karl Krazeisen», Μόναχο, 1831. Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.
Είναι γνωστό ότι από μικρός υπέφερε από φυματίωση και τακτικά κατέφευγε σε Έλληνες και ξένους γιατρούς. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης πήγε στα Επτάνησα για να συμβουλευθεί ειδικούς γιατρούς. Νοσοκόμα του και πιστή ακόλουθός του ήταν η Μαριώ, μια τουρκοκόρη που ακολουθούσε τον στρατηγό σε όλες του τις μετακινήσεις και τις επιχειρήσεις του.[1]
Το αρματολίκι του
Πριν από την Επανάσταση είχε το αρματολίκι του στα Άγραφα. Το 1822 ήλθε σε προστριβές με τον Γιαννάκη Ράγκο, ο οποίος αξίωνε και αυτός την αρχηγία της εν λόγω περιοχής.[2]
Με την εισβολή των Τούρκων στη Στερεά Ελλάδα, τον Νοέμβριο του 1822, ο Καραϊσκάκης ειδοποίησε τον Πανουργιά «ότι διαπραγματεύθηκε προσωρινά με τον Χουρσίτ Πασά, να αρχηγέψει στα Άγραφα και έτσι αυτοί να μην έλθουν», ενώ «τα «δικαιώματα» θα τα έστελνε ο ίδιος σ’ εκείνους».[3] Ωστόσο η κατάσταση η υγείας του επιδεινωνόταν και αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τα Άγραφα και να μεταβεί στην Ιθάκη, προκειμένου να συναντήσει γιατρούς για την αντιμετώπιση της φυματίωσης από την οποία έπασχε. Οι γιατροί που τον εξέτασαν του έδιναν λίγες ελπίδες ζωής και του συνέστησαν να μείνει στο νησί. (περισσότερα…)
ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ 