Το Φράγκικο πριγκιπάτο της Πελοποννήσου (τιμάριο Άργους, Ναυπλίου, Θερμησίας κατά τον 13º – 14º αιώνα)
Είναι γνωστό από τα ιστορικά δεδομένα ότι στο Βυζαντινό κράτος, κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας, η Αθήνα είχε γίνει από τους Σταυροφόρους χωριστό φράγκικο κράτος το έτος 1205, με την επισημείωση ότι ο Βονιφάτιος Μομφερατικός παραχώρησε αυτό στον Όθωνα ντε Λα Ρος (Otto de la Roche), γιο τού Βουργούνδιου ευγενούς. Αυτό συμπεριελάμβανε τις περιοχές της Αττικής και Μεγαρίδας, ενώ μετέπειτα προστέθηκε και το τμήμα του Άργους, του Ναυπλίου και της Θερμησίας.
Άργος – Κάστρο των Φράγκων βαρώνων του Άργους από τον οίκο των Enghien, 1843. Σχέδιο του Jean – Alexandre Buchon (1791-1846).
Το 1260 απονεμήθηκε στους διαδόχους του Όθωνα ντε Λα Ρος και ο τίτλος του Δούκα. Μετά τη Μάχη της Κωπαΐδας το 1311, όπου οι Φράγκοι νικήθηκαν από τους Καταλανούς και σκοτώθηκε ο δούκας της Αθήνας, το δουκάτο μαζί με το τμήμα της Ναυπλίας – Θερμησίας (Ερμιονίδας) θεωρητικά πέρασε στην κυριαρχία των Καταλανών (εθνότητα της βόρειας Ιβηρικής χερσονήσου στην Ισπανία, στα σύνορα με τη Γαλλία και στους πρόποδες των Πυρηναίων), που πρόσφεραν την ηγεμονία στο στέμμα των βασιλέων της Αραγωνίας (αυτόνομη περιφέρεια της Ισπανίας).
Προσωπογραφία του Νέριου Α΄Ατζαγιόλι (Nerio I Acciaioli) πρώτου φλωρεντινού δούκα των Αθηνών.
Η κυριαρχία των Καταλανών καταλύθηκε το 1388 με την κατάληψη της Ακρόπολης από τον Φλωρεντινό τραπεζίτη και τυχοδιώκτη Νέριο Ατσαγιόλι, που από το 1385 είχε καταλάβει την πόλη της Αθήνας. Με εξαίρεση μια βραχύχρονη βενετική κατοχή (1395 – 1403) ο οίκος των Ατσαγιόλι ηγεμόνευσε μέχρι το 1458, όταν οι Τούρκοι, που από το 1456 είχαν καταλάβει την Αθήνα, έγιναν κύριοι και της Ακρόπολης.[1]
Πριν φθάσουμε στην Τουρκοκρατία και την κατάλυση του Φράγκικου τιμαρίου, κατά τον 14º αιώνα συνέβησαν στην Αργολίδα κάποια ιδιαίτερα γεγονότα, που σημάδεψαν και επηρέασαν και την περιοχή της Ερμιονίδας.
Σύμφωνα με τα διασωθέντα ιστορικά στοιχεία πληροφορούμεθα από τον Γερμανό ιστορικό Κάρολο Χοπφ (Hopf) ότι το 1311 ή 1316 η Ερμιόνη (Καστρί) βρισκόταν υπό τη δικαιοδοσία του βαΐλου Γουλιέλμου Guillame (τοπικού αξιωματούχου), πιθανότατα γαλλικής καταγωγής. Στη συνέχεια τον κληρονόμησε στο Καστρί η αδελφή του Βεατρίκη, που παντρεύτηκε το 1316 τον Καταλανό Bertant Gauselmi, που έζησε στην περιοχή μέχρι το 1324.[2] (περισσότερα…)
ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ 