ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Μαρίνος Ευστάθιος (1902-1990)

Μαρίνος Ευστάθιος (1902-1990)

Γιατρός και δήμαρχος Άργους. Γεννήθηκε στο Άργος και καταγόταν από φτωχή οικογένεια. Σε ηλικία δύο ετών έμεινε ορφανός από πατέρα. Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο Άργους, σπούδασε ιατρική στην Αθήνα, αλλά το 1920 διέκοψε τις σπουδές και πολέμησε στη Μικρασία υπό τον Νικ. Πλαστήρα. Μετά τη μικρασιατική καταστροφή περάτωσε τις σπουδές του. Απέκτησε την ειδικότητα παιδιάτρου και ελονοσιολόγου. Η Αργολίδα παλιότερα είχε έντονο πρόβλημα ελονοσίας. Κατά τις σπουδές του τον ενίσχυε οικονομικά από την Αμερική κάποιος θείος του.

Ως Δήμαρχος Άργους επί 13 συναπτά έτη (1951-1964) προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες και η προσφορά του κρίνεται πολύ αξιόλογη. Το σημαντικότερο έργο επί δημαρχίας του ήταν η κατασκευή υπόγειου δικτύου ύδρευσης μήκους 30 χιλ. περίπου και η μεταφορά άφθονου πόσιμου νερού με αγωγό από το κοντινό Κεφαλάρι. Σημειωτέον ότι μέχρι τότε οι Αργείτες υδρεύονταν από φρεάτια, το νερό των οποίων ήταν αμφίβολης ποιότητας. Επίσης, κατασκεύασε τα δημοτικά σφαγεία και έπαψε να χρησιμοποιείται για το σκοπό αυτό η δημοτική αγορά.

Σαν γιατρός επίσης άφησε πολύ καλό όνομα. Από το 1930 μέχρι τα γεράματά του προσέφερε λαμπρές υπηρεσίες στους συμπολίτες μας, χωρίς να κάνει διακρίσεις – αναφέρεται ότι στα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του 1940 περιέθαλψε Έλληνες, Γερμανούς μέχρι και αντάρτες χωρίς διάκριση. Ήταν ανιδιοτελής και αφιλοχρήματος και πολλές φορές έδινε χρήματα στους αρρώστους του για φάρμακα.

…Ήταν προσηνής, απλός και αγαπητός από όλους. Αγαπούσε τον συνάνθρωπό του και αυτή η φιλαλληλία του τον έκαμε να μη φείδεται κόπων και θυσιών προκειμένου να εξυπηρετήσει τους πάσχοντες Αργείους. Ήταν παροιμειώδης η αφιλοκέρδεια που τον διέκρινε, αφού σπανιότατα ελάμβανε αμοιβή από τους ασθενείς και για τον λόγο αυτό ο Ευστάθιος Μαρίνος, παρά το γεγονός ότι ήταν ιατρός, δεν έκαμε προσωπική περιουσία, αφού μέχρι του τέλους της ζωής του δεν είχαν καν δικό του σπίτι…

 Από τον επικήδειο του Δημάρχου Δημ. Παπανικολάου

εφ. «Αργειακόν Βήμα», φ. 1500/19-1-1990

Τα τελευταία του χρόνια τα έζησε στην Αθήνα, όπου η δεύτερή του γυναίκα είχε ιδιόκτητο διαμέρισμα. Μαζί της απέκτησε και ένα γιο, το μοναδικό του παιδί, στον οποίο έδωσε το όνομα του αμερικανού θείου του και το ονόμασε Χρήστο. Πέθανε στην Αθήνα ανήμερα τ’ Αϊ-Γιαννιού (7-1-1990) και κηδεύτηκε με τιμές στο κοιμητήρι του Αγίου Βασιλείου Άργους.

Πηγή

• Οδυσσέα Κουμαδωράκη, Άργος το πολυδίψιον, Εκδόσεις Εκ Προοιμίου, Άργος 2007.