Ανδρέας Ζαΐμης (1818-1883).
Πολιτικός και βουλευτής Άργους. Γεννήθηκε στην Κερπινή Καλαβρύτων και ήταν γιος του προεστού Δημητράκη Ζαΐμη και της Ευδοκίας. Η Ευδοκία ήταν κόρη του Νικ. Περούκα
και αδελφή του Ιωάννη, Χαραλάμπη και Δημητρίου Περούκα. Έλεγαν πως ήταν σπάνια αρχοντοπούλα, πολύ όμορφη, με μόρφωση και εξαίρετο ήθος. Οι γάμοι της με το Δημ. Ζαΐμη, που έγιναν την άνοιξη του 1796 στο Άργος, έμειναν ξακουστοί για την πολυτέλεια και μεγαλοπρέπειά τους. Όλος ο κόσμος συμμετείχε στο γλέντι και μοιράστηκε τη χαρά των δύο οικογενειών. Αλησμόνητη έμεινε η στιγμή της αναχώρησης των νεονύμφων για Κερπινή. Σαράντα στολισμένες Αργειτοπούλες κατευόδωσαν την Ευδοκία, τραγουδώντας αποχαιρετιστήρια ωδή, η οποία σώθηκε σε διάφορες παραλλαγές:
Άει, Βδοκιά μου, άει παιδί μου
άιντε, σύρε στην ευχή μου…
Από το γάμο αυτό γεννήθηκε ο Ανδρέας και τρία κορίτσια, η Ελένη, η Μαρία και η Παρασκευή. Μετά τη δολοφονία του Δημ. Περούκα το 1851, η Ευδοκία, που είχε χηρέψει εν τω μεταξύ, πήρε τα παιδιά της και εγκαταστάθηκε στο Άργος, στο σπίτι του δολοφονημένου αδελφού της, κληρονομώντας και τη μεγάλη περιουσία του.
Έτσι, η οικογένεια Περούκα, η οποία δεν είχε απογόνους, συνέχισε τη ζωή της ως οικογένεια Ζαΐμη. Η οικογένεια Ζαΐμη διακρίθηκε για τη φιλανθρωπία της και ήταν πολύ αγαπητή. Για τη μικρότερη της οικογένειας, την Παρασκευή, η οποία είχε χάσει την ακοή της σε ηλικία 7 ετών και έκτοτε ήταν κωφάλαλη, έλεγαν πως μόνο με τα λάδια και τα αλεύρια που μοίραζε στους φτωχούς θα μπορούσε να είναι πλούσια.
Ο Ανδρέας Ζαΐμης διακρίθηκε ως πληρεξούσιος της επαρχίας Άργους στη Β΄ Εθνοσυνέλευση της Αθήνας (1862) και βουλευτής της πόλης μας μόνο μία φορά (1869). Η πολιτική του σταδιοδρομία δε θεωρείται ιδιαίτερα εντυπωσιακή. Δεν ήταν πολιτικάντης όπως άλλοι, που έφερναν τα πάνω κάτω για την ανάδειξή τους σε πολιτικά αξιώματα, αλλά διακρινόταν για το πολιτικό του ήθος.
Ο ιστορικός Δημ. Βαρδουνιώτης επισημαίνει στον επικήδειό του προς τον Α. Ζαΐμη ότι η τριαντάχρονη παρουσία του τελευταίου στο Άργος ήταν λαμπρή, ότι έκανε αγαθοεργίες και κοινωφελείς πράξεις και ότι συνέτρεχε τους πτωχούς και πάσχοντες.
Για όλους αυτούς τους λόγους ήταν ιδιαίτερα αγαπητός και ο αιφνίδιος θάνατός του συγκλόνισε την κοινωνία του Άργους. Η μεγάλη πλατεία, όπου κτίστηκε ο περικαλλής ναός του Αγίου Πέτρου, πρώην πλατεία Ομονοίας, είναι δωρεά του Ζαΐμη προς την πόλη. Εκεί υπήρχε παλιότερα ιδιωτικός ναός του Αγίου Νικολάου, που ανήκε στην οικογένεια Περούκα.
Ο Ανδρέας Ζαΐμης πέθανε το 1883 από εγκεφαλικό σε ηλικία 65 ετών. Είχε σπουδάσει πολιτικές επιστήμες. Με το θάνατο της αδελφής του Παρασκευής, η οποία διακρίθηκε για τη φιλανθρωπία της, αλλά πέθανε πάμφτωχη το 1903, έσβησε και η οικογένεια Ζαΐμη από το Άργος. Η Παρασκευή ήταν ο τελευταίος της γόνος. Την έθαψαν ταπεινά στο κοιμητήρι της Παναγιάς, ενώ η μητέρα της Ευδοκία και τα αδέλφια της είχαν ταφεί στον περίβολο του Αγίου Πέτρου, εκεί όπου αναπαυόταν και ο δολοφονημένος Δημ. Περούκας.
Βιβλιογραφία
-
Οδυσσέας Κουμαδωράκης. «Άργος τό πολυδίψιον». Εκδόσεις «Εκ Προοιμίου». Άργος 2007.
Σχολιάστε