Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Posts Tagged ‘Εθνική Λυρική Σκηνή’

Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Σχολή Καλών Τεχνών, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Αίθουσα Λήδας Τασοπούλου,  Ναύπλιο 6 Ιουνίου 2013, 12:00


 

Η Εθνική Λυρική Σκηνή στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ψηφιακή Σύγκλιση» υλοποιεί το νέο έργο με τίτλο «Ανάπτυξη ψηφιακών υποδομών για την ενίσχυση της δράσης νέων δημιουργών eAudition». Αντικείμενο του έργου είναι η ανάπτυξη διαδικτυακής πλατφόρμας μέσω της οποίας νέοι καλλιτέχνες-δημιουργοί θα έχουν τη δυνατότητα να κοινοποιήσουν  στην ΕΛΣ δείγματα της δουλειάς τους, με στόχο την επιλογής τους για συνεργασία σε μελλοντικές παραγωγές της ΕΛΣ. Η πρόσκληση ενδιαφέροντος μπορεί να γίνεται και πιο εξειδικευμένα μέσω διαγωνισμών που θα ανακοινώνονται μέσω του portal.

 

Εθνική Λυρική Σκηνή

Εθνική Λυρική Σκηνή

 

Για παράδειγμα, με την ευκαιρία προγραμματισμού μιας νέας όπερας, η ΕΛΣ θα μπορεί να ανακοινώνει πρόσκληση ενδιαφέροντος για προτάσεις σκηνικών, κοστουμιών, σκηνοθεσίας, αλλά και ακροάσεις ερμηνευτών. Οι ιδέες, οι προτάσεις και τα ηχητικά δείγματα των ακροάσεων θα υποβάλλονται μέσω του portal. Με το eAudition θα δίνεται η δυνατότητα σε νέους καλλιτέχνες που κατοικούν στην επαρχία ή στο εξωτερικό να κάνουν γνωστή τη δουλεία τους στην ΕΛΣ και κατ’ επέκταση στο κοινό μέσω των παραγωγών στις οποίες θα επιλεγούν για να συμμετέχουν. Μια τέτοια διαδικασία μπορεί να οδηγήσει σε μια δυναμική παραγωγή νέων ταλέντων στο χώρο της Λυρικής Τέχνης.

Παράλληλα, μέσω τρισδιάστατης εφαρμογής στο site του eAudition,  θα εκτίθενται επιλεγμένα δείγματα της δουλειάς των νέων καλλιτεχνών, με στόχο την προβολή τους σε ένα ευρύτερο κοινό.

Read Full Post »

Εθνική Λυρική Σκηνή – «La Boheme» του Πουτσίνι


 

Η θρυλική «La Boheme» του Πουτσίνι είναι η δεύτερη παραγωγή της «Όπερας της Βαλίτσας» που εγκαινίασε από εφέτος η Εθνική Λυρική Σκηνή και την παρουσιάζει στο Φεστιβάλ του Ναυπλίου, στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου, Παλιά Πόλη, την Κυριακή 1 Ιουλίου 2012 στις 9 το βράδυ. Η υπόθεση αφορά τον έρωτα ανάμεσα στον ποιητή Ροντόλφο και στη ράφτρα Μιμή, από τη στιγμή που συναντιούνται έως το θάνατο της κοπέλας από φυματίωση.

 

Σχέδιο σκηνικού από τη «La Boheme» του Πουτσίνι

 

Ο Σκηνοθέτης της παράστασης, Ισίδωρος Σιδέρης σημειώνει:

 

La Boheme

Η «Όπερα της Βαλίτσας» παρουσιάζει την  Μποέμ σαν μια εναλλακτική πρόταση, σε μια ευέλικτη συμπυκνωμένη παράσταση. Σαν περιοδεύων θίασος οι τραγουδιστές  ανεβαίνουν με τις  Βαλίτσες  τους στη σκηνή  και  δημιουργούν  τον σκηνικό χώρο όπου θα παρουσιάσουν τη ζωή των μποέμ.   Κεντρικό θέμα του έργου είναι  τα νιάτα. Μετά το χαρούμενο ξεκίνημα του έργου η παγωνιά ελλοχεύει παντού. Το ρίγος της παγωνιάς και του θανάτου διατρέχει όλα τα επεισόδια  μέχρι  να ακινητοποιηθεί στο άψυχο σώμα  της Μιμής.   

Μόνη  ελπίδα η άνοιξη που, όμως, κάποιοι δεν θα την προλάβουν… Η ιστορία ξεκινά παραμονή Χριστουγέννων με τη γέννηση ενός έρωτα και τελειώνει  με το θάνατο  του έρωτα. Ο Έρως – Θάνατος, που στην παράσταση μας προσωποποιείται, σαν  ένας άλλος  μποέμ κυκλοφορεί ανάμεσα τους, ορατός από τη Μιμή, αλλά αόρατος για τους άλλους. Είναι ένας κίνδυνος υπαρκτός τον οποίο αγνοούν. Η παρουσία Του είναι καταλυτική για την παράσταση, αφού συμμετέχει ως θιασάρχης-σκηνοθέτης που προωθεί τη δράση.

Στη Μποέμ οι ερωτικές καταστάσεις είναι έντονες και οι συγκρούσεις των χαρακτήρων βίαιες. Η ένταση της μουσικής βρίσκεται σε συνεχή διάλογο με την πυρετώδη ένταση και πυκνότητα της παράστασης. Το χιούμορ  και  το σασπένς  αντιπαρατίθενται στο  υπέροχο  μελό  του έργου  και  της  μουσικής, δημιουργώντας μια σύγχρονη και άμεση παράσταση σε απόσταση αναπνοής  από το κοινό.

 

Η Μποέμ με μια ματιά / Ο συνθέτης

 

 Ο Τζάκομο Πουτσίνι γεννήθηκε στη Λούκκα της Τοσκάνης στις 22 Δεκεμβρίου 1858. Μέχρι σήμερα ο Πουτσίνι παραμένει ένας από τους επιτυχέστερους Ιταλούς συνθέτες όπερας, καθώς τα περισσότερα έργα του βρίσκονται σταθερά στο ρεπερτόριο των λυρικών θεάτρων του κόσμου. Η προσωπική του γλώσσα διαμορφώθηκε με μεγάλη σαφήνεια ήδη από την τρίτη του όπερα, Μανόν Λεσκώ (1893), ενώ με τα επόμενα τρία έργα του, Μποέμ (1896), Τόσκα (1900) και Μαντάμα Μπαττερφλάι (1904), αναγνωρίστηκε ως ο σημαντικότερος διάδοχος του Τζουζέππε Βέρντι. Πέθανε το 1924, αφήνοντας ανολοκλήρωτη την τελευταία του όπερα, Τουραντότ (1926).

Το έργο

Η Μποέμ, λυρικό έργο σε τέσσερις εικόνες, βασίζεται στη νουβέλα Σκηνές απ’ την μποέμικη ζωή (1845/8, 1851) του Ανρύ Μυρζέρ και στο θεατρικό H μποέμικη ζωή (1849), το οποίο εμπνεύστηκε από αυτήν ο Τεοντόρ Μπαρριέρ. Το ποιητικό κείμενο είναι των Τζουζέππε Τζακόζα και Λουίτζι Ίλλικα.

Πρεμιέρες

Η Μποέμ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο ιταλικό κοινό την 1η Φεβρουαρίου 1896 στο Βασιλικό Θέατρο του Τορίνου υπό τη διεύθυνση του Αρτούρο Τοσκανίνι. 

Ροντόλφο: Γιάννης Χριστόπουλος
Μιμή: Έλενα Κελεσίδη
Μαρτσέλλο: Χάρης Ανδριανός
Μουζέτα: Μαρία Κόκκα
Σωνάρ: Ζαφείρης Κουτελιέρης
Κολλίνε: Κώστας Ντότσικας
Αλτσιντόρο: Χρήστος Αμβράζης
Έρωτας – Θάνατος: Διονύσης Τσαφταρίδης

Σκηνοθεσία: Ισίδωρος Σιδέρης
Σκηνικά – Κοστούμια: Γιάννης Κατρανίτσας
Χορογραφία: Διονύσης Τσαφταρίδης
Φωτισμοί: Νίκος Εργαζάκης

Καλλιτεχνικοί υπεύθυνοι των Δράσεων :
Σταμάτης Μπερής, Λυδία Αγγελοπούλου

Η παράσταση παρουσιάζεται με υπέρτιτλους στα ελληνικά.

 

Read Full Post »

Κοφινιώτης Μιχαήλ (1888-1982)


 

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1888 και πέθανε το 1982. Υπήρξε φημισμένος λυρικός τενόρος και ηθοποιός του μουσικού θεάτρου. Ήταν γιος του φιλόλογου και θεολόγου Ευάγγελου Κοφινιώτη από την Νέα Τίρυνθα (Κοφίνι) Αργολίδας και ανεψιός του Ιωάννη Κοφινιώτη καθηγητή και ιστορικού. Γράφτηκε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά τον κέρδισε το ελαφρό θέατρο. Πρώτη φορά εμφανίστηκε στην επιθεώρηση «Παναθήναια» με τον θίασο του Σαγιώρ το 1907 και αργότερα, ως τενόρος στην οπερέτα «Μαμζέλ Νιτούς». Στο διάστημα 1909-1920 συνεργάστηκε με την Οπερέτα Παπαϊωάννου: «Πικ Νίκ», «Βαφτιστικός», «Δαιμονισμένη», «Ένας Κλέφτης στον Παράδεισο», «Γυναίκα του δρόμου», «Το Κορίτσι της γειτονιάς», «Ονειρώδες βαλς», «Εύθυμη χήρα», «Κόμης του Λουξεμβούργου», «Έρως τσιγγάνων», «Έρως πριγκίπων», «Παγκανίνι», «Κοντέσα του χορού», «Κοντέσα Μαρίτσα», «Μάγισσα της φωτιάς», «Η νύφη του Συντάγματος», «Αγόρι ή Κορίτσι;», «Οι θεατρίνοι», κ.α. Το 1919 πήγε στο Μιλάνο με υποτροφία του Δήμου Αθηναίων, για μελοδραματικές σπουδές.

Στη συνέχεια συγκρότησε προσωπικό θίασο (1926-28). Συνεργάστηκε με τους: Ι. Ριτσιάρδη, Ολυμπία Καντιώτου – Ριτσιάρδη και την διετία 1928-1930 με την Ολυμπία Καντιώτου. Συνέπραξε επίσης με τον Μάνο Φιλιππίδη στο Θέατρο «Αλάμπρα» και «ανέβασαν» τις οπερέτες του Θ. Σακελλαρίδη « Η κόρη της καταιγίδας» και « Δεσποινίς Σορολόπ».

Το 1935 έπαιξε στα «Ερωτικά γυμνάσια» στο Θέατρο της «Κυβέλης». Εμφανίστηκε επανειλημμένα στη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Τουρκία, και την Αίγυπτο. Ανέλαβε τις θέσεις του πρωταγωνιστή τενόρου και του καλλιτεχνικού διευθυντή της Κρατικής Τουρκικής Οπερέτας (Γαλλικό Θέατρο Κωνσταντινούπολης 1937-38).

Τελικά, το 1938, άφησε το θέατρο και ανέλαβε εκφωνητής στον νεοϊδρυόμενο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ.).  Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας από το 1917 μέχρι το 1929 – ο πρώτος από την ίδρυση του- και Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών από το 1945 έως το 1952 και τιμήθηκε με το Μετάλλιο του Γεωργίου Β’.

 

Πηγή


  • Τάκης Καλογερόπουλος, «Λεξικό της Ελληνικής μουσικής», εκδόσεις Γιαλλελή, 2001.

Read Full Post »

Μια βραδιά αφιερωμένη στο Μίκη Θεοδωράκη


 

Ο Μίκης Θεοδωράκης δίνει συνέντευξη στην Ελληνική υπηρεσία του BBC το 1958.

Επίτιμο μέλος του «Δαναού»  είναι από την Κυριακή 30 Μαΐου 2010 ο Μίκης Θεοδωράκης. Ως ελάχιστη τιμή για το μουσικό του έργο αλλά και για την προσφορά του στη διάδοση του Ελληνικού πολιτισμού γενικότερα, ο πρόεδρος του συλλόγου Αργείων «Ο Δαναός» κ. Δημήτρης Παπανικολάου παρέδωσε στον επιστήθιο φίλο του κ. Δημήτρη Καραχάλιο το μετάλλιο της εκατονταετηρίδας του Συλλόγου,  λόγω της αδυναμίας του μεγάλου δημιουργού να παραβρεθεί αυτοπροσώπως.

Ο κ. Δημήτριος Καραχάλιος.

Στη ζωή, το έργο του και στη μακρά καλλιτεχνική πορεία του Μουσικοσυνθέτη, αναφέρθηκε με ιδιαίτερη γλαφυρότητα ο συμπολίτης μας κ. Δημήτριος Καραχάλιος, Δικηγόρος Αθηνών και επι μακρόν επιστήθιος φίλος του συνθέτη. Οι αναφορές του στον χαρακτήρα, τον δυναμισμό, την αγωνιστικότητα, την μακρόχρονη φιλία τους αλλά ιδίως στην μουσική ιδιοφυία του καλλιτέχνη ήταν ανθρώπινες αλλά και συγκλονιστικές.

Η υψίφωνος Έλλη Αναστασοπούλου με την Χορωδία του Μουσικού Ομίλου Άργους.

Ακολούθησε Μουσικό Πρόγραμμα, όπου η υψίφωνος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής κ. Έλλη Αναστασοπούλου, ερμήνευσε σε ιδιαίτερα υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, με την άψογη συνοδεία πιάνου από τον κ. Γιώργο Κωστόπουλο, κιθάρας από τον κ. Μιχάλη Παγίδα, φυσαρμόνικας από τον κ. Θανάση Ψυλλά.

Τέλος το πρόγραμμα έκλεισε η Χορωδία του Μουσικού Ομίλου Άργους «ΟΙ ΔΑΝΑΟΙ», που ερμήνευσε με εξαιρετική απόδοση σειρά τραγουδιών του ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ, σε εναρμόνιση τόσο διαφόρων καλλιτεχνών όσο και του Χοράρχη και Διευθυντή της Χορωδίας κ. Μάνου Διαμαντή.  

Η Χορωδία του Μουσικού Ομίλου Άργους «ΟΙ ΔΑΝΑΟΙ».

Ιδιαίτερα εντυπωσιακό ήταν το μέρος του μουσικού αφιερώματος όπου όλοι οι συμμετέχοντες  μαζί [υψίφωνος – χορωδία & μουσικοί]  μας χάρισαν απίστευτες εκτελέσεις τραγουδιών του συνθέτη μέσα στο ενθουσιώδες κοινό του Άργους που έδειξε και πάλι ότι ξέρει να τιμά με την παρουσία του  και να επιβραβεύει  εκδηλώσεις τέτοιου επιπέδου.

Read Full Post »