Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Posts Tagged ‘Ζωγραφική’

«Ελευθερία» Αναδρομική έκθεση της Μαρίας Φιλοπούλου στην Εθνική Πινακοθήκη – Παράρτημα Ναυπλίου | Επιμέλεια: Λαμπρινή Καρακούρτη-Ορφανοπούλου


 

Στο παράρτημα Ναυπλίου της Εθνικής Πινακοθήκης – Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου διοργανώνεται έκθεση αφιερωμένη στο ζωγραφικό έργο  της Μαρίας Φιλοπούλου με τίτλο «Ελευθερία», στην αίθουσα περιοδικών εκθέσεων του Μουσείου, από 24 Μαΐου 2025 έως 30 Οκτωβρίου 2025.

Η Μαρία Φιλοπούλου, μέσα από δέκα πέντε ζωγραφικά έργα και δύο γλυπτά,  εκφράζει μια βαθιά εσωτερική ανάγκη δημιουργίας, ζωγραφίζοντας παραστατικούς βιωμένους τόπους κάτω από αίθριους ουρανούς και μεσογειακούς ήλιους, υμνώντας την ανθρώπινη ύπαρξη και συνθέτοντας το όλον της φύσης, λουσμένο στο φως και στον ρυθμό.

Η ζωγράφος μετά την επιστροφή της από τις σπουδές της στην École Nationale Supériere des Beaux-Arts στο Παρίσι, με δάσκαλο τον Leonardo Cremonini (1984-1988), ξεκίνησε να ζωγραφίζει εκ του φυσικού εσωτερικά χώρων κλείνοντας μέσα σε γεωμετρικές φόρμες τις αναζητήσεις μιας ελεύθερης ζωγραφικής, μιας ζωγραφικής που γεννιέται και εξελίσσεται μέσα από «τις στοιχειώδεις δομές της απεικονιστικής σημασίας».

 

Η ζωγράφος Μαρία Φιλοπούλου.

 

Ακολουθούν τοπία που αποτελούν πρόφαση για ζωγραφική πράξη και μέσο διερεύνησης της σχέσης της με το φυσικό περιβάλλον μέχρι η θάλασσα και το ζωοποιό νερό να αποτελέσουν αντικείμενο παρατήρησης, μελέτης τις τελευταίες δύο δεκαετίες.

Παράκτιες οικείες τοποθεσίες, επιβάτες καταστρωμάτων, κολυμβητές μέσα και έξω από το νερό σε θάλασσες, φυσικές δεξαμενές πρωταγωνιστούν στα έργα της, μεταφέροντας στον θεατή σύγχρονα βιώματα και αντανακλώντας συναισθηματικές καταστάσεις και στιγμιαίες εντυπώσεις της φύσης, απηχήσεις της γαλλικής τοπιογραφίας και των κινημάτων του Μοντερνισμού. (περισσότερα…)

Read Full Post »

«Οι αγώνες των Ελλήνων για την ελευθερία» – Έκθεση λαϊκής ζωγραφικής του Νώντα Ρεντζή στο Πολεμικό Μουσείο Ναυπλίου


 

Διεθνής Ημέρα Μουσείων (17-5-2025) και Ευρωπαϊκή Νύχτα Μουσείων (18-5-2025) με τη λαϊκή ζωγραφική του Νώντα Ρεντζή στο Πολεμικό Μουσείο Ναυπλίου.

Μια λαϊκή διήγηση με χρώματα και εικόνες από τις μεγαλύτερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας, ενός αυτοδίδακτου λαϊκού καλλιτέχνη τον οποίο οι κριτικοί τέχνης έχουν ονομάσει «Νέο Θεόφιλο».

 

Μάχη στα Δερβενάκια, λάδι σε καμβά 100×120 cm.

 

Γράμματα στο μέτωπο, λάδι σε καμβά 60×80 cm.

 

Εκτέλεση αμάχων στο Κοντομάρι Χανίων 1941, λάδι σε καμβά 80×90 cm.

 

Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι το τέλος Ιουνίου. Προβλέπεται η αφιερωμένη στη λαϊκή ζωγραφική βραδιά στον αύλειο χώρο της Εθνικής Πινακοθήκης στις 21 Ιουνίου 2025. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Έκθεση του Γιάννη Ψυχοπαίδη «Οι Αγωνιστές του ’21» | Εθνική Πινακοθήκη – Παράρτημα Ναυπλίου


 

Η έκθεση του Γιάννη Ψυχοπαίδη «Οι Αγωνιστές του ’21» εγκαινιάζεται τη Δευτέρα 22 Ιουλίου 2024, στις 8.30μμ, στο Παράρτημα Ναυπλίου της Εθνικής Πινακοθήκης-Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου. Θα διαρκέσει έως τις 28 Φεβρουαρίου 2025.

Ο Γιάννης Ψυχοπαίδης δημιουργεί μια πινακοθήκη πορτρέτων «των αγωνιστών του ’21», αποδίδοντας τις μορφές των αγωνιστών χωρίς εξιδανικεύσεις. Οι ήρωες, μέσα από έντονα φωτεινά χρώματα και μέσα από το μαυρόασπρο της ξυλογραφίας, εγγράφονται στη συλλογική μνήμη ως φορείς του διαχρονικού μηνύματος για ελευθερία, αποδεικνύοντας, ότι ο απόηχος του αγώνα παραμένει πάντα ισχυρός και πηγή έμπνευσης για τους σύγχρονους καλλιτέχνες.

 

Γιάννης Ψυχοπαίδης «Οι Αγωνιστές του ’21».

 

Το βλέμμα «των αγωνιστών του ’21» προσκαλεί τον θεατή να αποκαλύψει όλες εκείνες τις δυνάμεις, που έκρυβαν μέσα τους οι ήρωες, τα συναισθήματα και τις σκέψεις τους, και συγχρόνως επιχειρείται ένας διάλογος με τα έργα της ηρωικής απεικόνισης της Ελληνικής Επανάστασης, που παρουσιάζονται στην έκθεση, δίνοντας αισθητή μορφή στον ιστορικό χαρακτήρα της πόλης του Ναυπλίου. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Η περιοχή Αρβανιτιά στο Ναύπλιο, «Platz Arvanitika zu Nauplia», 1833. Έργο (Υδατογραφία) του βαυαρού αξιωματικού Α. Haubenschmid, που  υπηρέτησε στην Ελλάδα κατά την οθωνική περίοδο.

 

Η περιοχή Αρβανιτιά στο Ναύπλιο, «Platz Arvanitika zu Nauplia», 1833. Έργο (υδατογραφία) του βαυαρού αξιωματικού Α. Haubenschmid, που υπηρέτησε στην Ελλάδα κατά την οθωνική περίοδο.

 

Από τις τάξεις του Επικουρικού Βαυαρικού Εκστρατευτικού Σώματος αναδείχτηκε μια κατηγορία ερασιτεχνών ζωγράφων, όπως οι A. Haubenschmid και L. Köllnberger. Οι συνθέσεις τους αποτυπώνουν σκηνές της καθημερινής ζωής, τοπία και μνημεία καθώς και χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από τη ζωή των Βαυαρών στην Ελλάδα.

 

 Σχετικά θέματα:

 O προμαχώνας των «Πέντε Αδελφών», A. Haubenschmid.

Ναύπλιο, το παλιό τζαμί – Υδατογραφία

Read Full Post »

«Εθνική Παλιγγενεσία και οι Ελληνίδες στ’ άρματα», έκθεση του λαϊκού ζωγράφου Νώντα Ρεντζή


 

Έκθεση ζωγραφικής του λαϊκού ζωγράφου Νώντα Ρεντζή, με τίτλο «Εθνική Παλιγγενεσία και οι Ελληνίδες στ’ άρματα», θα λάβει χώρα στην Αίθουσα Τέχνης & Πολιτισμού «Μέγας Αλέξανδρος», Αγίου Κωνσταντίνου 29, στο Άργος.

 

Εθνική Παλιγγενεσία και οι Ελληνίδες στ’ άρματα

 

Τα εγκαίνια θα τελεστούν το Σάββατο 23 Μαρτίου, στις 6 το απόγευμα.  Την εκδήλωση θα προλογίσουν ο αντιδήμαρχος Σύγχρονου Πολιτισμού Παναγιώτης Μπουλούκος και ο πρόεδρος της Αργολικής Αρχειακής Βιβλιοθήκης Ιστορίας και Πολιτισμού Γιώργος Γιαννούσης. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Θεόφιλος, ο θυροφύλαξ της ζωγραφικής


 

Ομιλία με τίτλο «Θεόφιλος, ο θυροφύλαξ της ζωγραφικής» από την ιστορικό Τέχνης Βένια Παστάκα την Κυριακή 3 Μαρτίου, στις 5  το απόγευμα, στη Βιβλιοθήκη του «Φουγάρου», Λεωφ. Ασκληπιού 98, στο Ναύπλιο.

 

Ο αυτοδίδακτος Έλληνας λαϊκός ζωγράφος της νεοελληνικής τέχνης και αγιογράφος, Θεόφιλος Χατζημιχαήλ (1870-1934).

 

Ο φουστανελάς ζωγράφος, που με το σελάχι του γεμισμένο πινέλα αντί για όπλα ιστόρησε τους τοίχους των καταστημάτων του Βόλου, του Πηλίου και της Μυτιλήνης με αντίτιμο ένα πιάτο φαγητό και στέγη, αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία της νεοελληνικής τέχνης. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Η άλωση της Τριπολιτσάς μέσα από το έργο του Παναγιώτη Ζωγράφου Μεταξία Παπαποστόλου


 

Μακρυγιάννης – Λιθογραφία του Karl Krazeisen.

«Η Ζωγραφική παράσταση δεν είναι παρά ένας τρόπος διήγησης», μας αναφέρει ο Σπύρος Ασδραχάς, και η επιτυχία της εξαρτάται από το βαθμό απόδοσης του περιεχομένου της διήγησης, φορτισμένου, στην περίπτωση της συνεργασίας του στρατηγού Μακρυγιάννη με τον Δημήτριο Ζωγράφο για την εικονογράφηση του Αγώνα του ’21, από στοιχεία ενσυνείδητης ιδεολογίας.

Στο ξεκίνημα του νεοελληνικού κράτους, τέσσερις βασικά ομάδες, με δι­αφορετική αφετηρία και διαφορετικά μορφοπλαστικά χαρακτηριστικά αλλά με παράλληλες αναζητήσεις και κοινή κατεύθυνση, αναγνωρίζονται εύκολα στην πρώτη γενιά των δημιουργών της νεοελληνικής ζωγραφικής. Ένα κοινό στοιχείο που δίνει βασικά τον τόνο σ’ όλους σχεδόν τους καλλιτέχνες της γενιάς αυτής είναι η ιδιαίτερη απασχόλησή τους με τα ιστορικά θέματα και ειδικά με τα θέματα της ελληνικής Επανάστασης. Ξένοι καλλιτέχνες και λα­ϊκοί ζωγράφοι, επτανήσιοι και ανεξάρτητοι δημιουργοί, χωρίς να θυσιάζουν το προσωπικό τους μορφοπλαστικό ιδίωμα συναντιούνται ακριβώς στο ση­μείο αυτό, στην προσπάθεια να μορφοποιήσουν την ιστορική στιγμή.

Ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος της λαϊκής ζωγραφικής της γενιάς αυτής είναι ο Παναγιώτης ή, κατά τις νεότερες έρευνες, ο Δημήτριος Ζωγράφος από την Βορδόνια Λακωνίας, που με τη σειρά των εικόνων που ζωγράφισε για τον Μακρυγιάννη, μας έδωσε το πιο ολοκληρωμένο σύνολο του είδους του. Χωρίς να ξέρουμε τίποτα για τη γέννησή του ούτε και τη μαθητεία του, είναι σχε­τικά εύκολο να καταλάβουμε από τα ίδια τα έργα ότι θα πρέπει να έμαθε τη δουλειά κοντά σε κάποιον κοινό ζωγράφο βυζαντινών εικόνων, σε κάποιον από τους αγιογράφους που γύριζαν τα χωριά, για να παίρνουν παραγγελίες για εικόνες αγίων και να εργάζονται στις εκκλησίες.

Ο Μακρυγιάννης είχε προετοιμάσει τη θεματογραφία του. Γράφει:

 

«Αφού πήγα και εγώ με την τετραρχίαν μου παρατήρησα κι όλες τις θέσεις οπό­γιναν πόλεμοι, και σημάδεψα όλες αυτές τις θέσεις και όσες άλλες ήξερα». Έκανε, δηλαδή, τοπογραφικά σχέδια που θα χρησίμευαν ως βάση της εικονο­γραφίας, συνεχίζει «Αφού έδιωξα τον (ξένο) ζωγράφο, έστειλα κι έφεραν από τη Σπάρτη έναν αγωνιστή, Παναγιώτη Ζωγράφο τον έλεγαν. Έφερα αυτόν και μιλήσαμεν και συμφωνήσαμεν του κάθε κάδρου την τιμήν του κι έστειλε κι ήφερε και δυο του παιδιά και τους είχα εις το σπίτι μου όταν εργάζονταν. Κι αυτό άρχισε από τα 1836 και τελείωσε τα 1839».

 

Η νεότερη έρευνα έχει αποδείξει ότι ο Ζωγράφος του Μακρυγιάννη είναι ο Δημήτριος, που άλλωστε υπογράφει τις υδατογραφίες και όχι ο Παναγιώτης. Ο Παναγιώτης είναι ο γιος του που από το 1839 ως το 1841 σπουδάζει στο Σχολείο των Τεχνών και μάλιστα με υποτροφία. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Η Πύλη των Λεόντων στις Μυκήνες. Στο βάθος ο Αργολικός κόλπος (1853).

Έργο του  Βρετανού ζωγράφου και σχεδιαστή Henry Cook (1819 – π. 1890). Δημοσιεύεται στο βιβλίο: Henry Cook «Recollections of a Tour in the Ionian Islands, Greece and Constantinople», Λονδίνο, Thomas M’Lean, 1853.

 

Η Πύλη των Λεόντων στις Μυκήνες, Henry Cook, 1853

 

Ο Βρετανός ζωγράφος και σχεδιαστής Henry Cook (1819 – περ. 1890) σπούδασε στη Βασιλική Ακαδημία στο Λονδίνο και στη Ρώμη. Ταξίδεψε πολύ στην Ανατολή, χρίστηκε ιππότης, δημοσίευσε ποιήματα και έγραψε πολλά έργα και άρθρα σχετικά με την τέχνη του. Εξειδικεύτηκε κυρίως στην τοπιογραφία και στα στρατιωτικά και ιστορικά θέματα. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Ναύπλιο. Ελαιογραφία σε χαρτόνι, έργο του  Ανδρέα Κρυστάλλη,

δεκαετία 1930.

 

Ναύπλιο. Ελαιογραφία σε χαρτόνι, έργο του Ανδρέα Κρυστάλλη, δεκαετία 1930.

 

Ο Ανδρέας Κρυστάλλης ή Κρυσταλλίδης ήταν διακεκριμένος Έλληνας ζωγράφος. Γεννήθηκε στη Μικρά Ασία το 1911. Μετά το τέλος της Μικρασιατικής εκστρατείας εγκαταστάθηκε στη Μυτιλήνη. Το 1928 πήγε στο Παρίσι, όπου έμεινε τρία χρόνια σπουδάζοντας στη Σχολή Καλών Τεχνών. Επιστρέφοντας έκανε αρκετές εκθέσεις στην Αθήνα, αλλά και στη Μυτιλήνη. Μετά τη κατοχή νοσηλεύτηκε στο Δρομοκαϊτειο, πιθανώς ως τοξικομανής. Πέθανε στον Πειραιά το 1951. Το έργο του περιλαμβάνει ελαιογραφίες και ακουαρέλες με θέματα κυρίως από τη θάλασσα.

Πηγή: «Πειραϊκόν Ημερολόγιον». Αρχείο Πειραϊκών Σπουδών (1966) τομ. 1ος, σελ. 67.

 

Read Full Post »

Η εικονογραφία της Δανάης στη δυτική ζωγραφική από τον μεσαίωνα μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα – Δρ. Μαρία Αθανασέκου, Ιστορικός Τέχνης


 

Η αργείτισσα πριγκίπισσα Δανάη έχει πλαγιάσει σε ξύλινες ζωγραφικές επιφάνειες και σε καμβάδες, σε ψηφιδωτά και αρχαία αγγεία, σε χαρτί και τοίχους ακόμη και σε φόρμες για κέικ (Εικ.1).

 

Εικ.1. Η Δανάη ως διακοσμητικό σχέδιο εσωτερικού φόρμας κέικ, 3ος αιώνας μ.Χ. Το Μουσείο Aquincum της Βουδαπέστης φιλοξενεί ένα μικρό καλούπι από τερακότα, το οποίο παρουσιάζει ένα επεισόδιο από τη ζωή της Αργείας πριγκίπισσας Δανάης από την ελληνική μυθολογία: τη σύλληψη του γιου της, του Περσέα. Η πληρέστερη περιγραφή της ιστορίας που απεικονίζεται στον δίσκο μπορεί να διαβαστεί στη Βιβλιοθήκη του Ψευδο-Απολλόδωρου: Ἀκρισίῳ δὲ περὶ παίδων γενέσεως ἀρρένων χρηστηριαζομένῳ ὁ θεὸς ἔφη γενέσθαι παῖδα ἐκ τῆς θυγατρός, ὃς αὐτὸν ἀποκτενεῖ. δείσας δὲ ὁ Ἀκρίσιος τοῦτο, ὑπὸ γῆν θάλαμον κατασκευάσας χάλκεον τὴν Δανάην ἐφρούρει. ταύτην μέν, ὡς ἔνιοι λέγουσιν, ἔφθειρε Προῖτος, ὅθεν αὐτοῖς καὶ ἡ στάσις ἐκινήθη: ὡς δὲ ἔνιοί φασι, Ζεὺς μεταμορφωθεὶς εἰς χρυσὸν καὶ διὰ τῆς ὀροφῆς εἰς τοὺς Δανάης εἰσρυεὶς κόλπους συνῆλθεν. Καλούπι από τερακότα από το Μουσείο Aquincum που απεικονίζει την ιστορία της Δανάης. (Φωτογραφία Nóra Szilágyi).

 

Ανάλογα με την περίοδο και την περιοχή της αποδιδόταν ο κάθε της ρόλος. Άλλοτε ήταν η προσωποποίηση της αγνότητας δεδομένου ότι ο πατέρας της την απομόνωσε σε μια υπόγεια φυλακή, ώστε να αποφευχθεί μια εγκυμοσύνη και ένας απόγονος που θα σήμαινε, σύμφωνα με χρησμό, το δικό του τέλος, άλλοτε είναι η προσωποποίηση της βιασμένης γυναίκας, αφού ο Δίας μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή για να διεισδύσει στη φυλακή και να συνευρεθεί μαζί της παρά τη θέλησή της. Θεωρείται εικονογραφική παγανιστική προεικόνιση της Παρθένου Μαρίας, δεδομένου ότι συνέλαβε τον Περσέα δίχως σωματική επαφή, άμωμα, ενώ αποτελεί και ηρωΐδα όλων των επί χρήμασι εκδιδομένων γυναικών, ο Δίας μεταμορφώθηκε σε χρυσή βροχή και σε κάποια έργα ο χρυσός παρουσιάζεται ως νομίσματα.

Η Δανάη είναι αγνή, είναι κακοποιημένη, είναι φιλήδονη, είναι πόρνη που έκανε σεξ για χρήματα, είναι μια κορτεζάνα που ο χρυσός της αναίρεσε κάθε ηθικό φραγμό. Η Δανάη είναι μια αλληγορία, είναι μια προεικόνιση, είναι μια νεαρή γυναίκα ποθητή και λάγνα, είναι μια παιδούλα που παγιδεύτηκε από δύο άντρες, τον πατέρα και τον εραστή της.

Σε κάποια έργα φαίνεται να προσεύχεται κλεισμένη στον πύργο της – σε μερικές δυτικές εκδοχές είναι αποκλεισμένη σε κάστρο η πύργο -, σε άλλα τη φρουρούν ακόμη και στρατιώτες, ωστόσο τα σύννεφα από πάνω προμηνύουν τη χρυσή βροχή, τη σεξουαλική ολοκλήρωση παρά τη θέλησή της. Υπάρχουν, ωστόσο, αισθησιακοί πίνακες από τον Correggio και τον Tiziano, τον Rembrandt, μέχρι τον Klimt, ή τον Schile, όπου η Δανάη φαίνεται να απολαμβάνει τη συνεύρεση με τον αόρατο εραστή της. Η Δανάη έχει επίσης απεικονιστεί κατά την άφιξή της στη Σέριφο μαζί με τον Περσέα, άλλα σε σαφώς μικρότερο αριθμό έργων.

Η ανακοίνωση αυτή θα ασχοληθεί με την εικονογραφική στιγμή της συνεύρεσής της με το Δία. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Older Posts »