Εμμανουήλ Α. Λούζης, «Η σταδιοδρομία στο Πολεμικό Ναυτικό του Γεωργίου Ανδρούτσου, Αρχηγού του Σπετσιώτικου Στόλου κατά τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας»
Η σταδιοδρομία στο Πολεμικό Ναυτικό του Γεωργίου Ανδρούτσου
Ο Εμμανουήλ Α. Λούζης πλείστες φορές με τα πονήματά του έχει αναδείξει τις, κατά κανόνα, λιγότερο γνωστές, και συνεπώς πολυτιμότερες, πτυχές των επαναστατικών και μετεπαναστατικών χρόνων. Έτσι, και στην συγκεκριμένη περίπτωση ο κ. Λούζης κομίζει μία νέα μονογραφία για μια προσωπικότητα με σημαίνοντα ρόλο στην εποχή της, όμως παραγνωρισμένη μέχρι τις ημέρες μας, τον Ναύαρχο Γεώργιο Ιω. Ανδρούτσο.
Ο Ανδρούτσος, εύπορος πλοιοκτήτης κατά τους προεπαναστικούς χρόνους, ηγήτορας του στόλου των Σπετσών κατά την Εθνεγερσία, αξιωματικός κατά τους ακόλουθους χρόνους και άτομο νουνεχές και ακέραιου χαρακτήρα καθ’ όλη την διάρκεια του βίου του, δεν είχε τύχει δέουσας προσοχής μέχρι την στιγμή έκδοσης αυτού του έργου.
Ο συγγραφέας αναδεικνύει εναργέστατα την μακρά και περιπετειώδη πορεία του Ναυάρχου μέσα από πρωτότυπα έργα της εποχής, άμεσους και σύγχρονους μάρτυρες, και αυτούσια αποσπάσματα ιστορικών καταγραφών εγγύθεν της περιόδου. Ανασυστήνει τη δράση του μέσα από όλα τα στάδια του ναυτικού αγώνα, που ταυτόχρονα αποτελούν και την διαδικασία γένεσης και συγκρότησης του εθνικού κατά θάλασσαν όπλου. Τοιουτοτρόπως, χαρίζει στην ιστοριογραφική έρευνα αποκατεστημένη τη ζωή αυτής της ιστορικής προσωπικότητας του αγώνα της ελληνικής ανεξαρτησίας, του Ναυάρχου Γεωργίου Ιω. Ανδρούτσου.
Ο Σπετσιώτης Ναύαρχος δεν καταχωρήθηκε ως περίλαμπρος νικητής, όχι γιατί δεν ήταν ή γιατί δεν του άξιζε, μα διότι δρούσε σε ένα σύνθετο πλέγμα, αλληλοσυνδεόμενο με τα πολυπληθή μισθοσυντήρητα πληρώματα του κακού έως ανύπαρκτου συντονισμού μεταξύ των ναυτικών κέντρων και, κυρίως, εν μέσω της αιμοσταγούς αδελφικής έριδας, καθ’ ον χρόνον ο Οθωμανός δυνάστης επανέκαμπτε και διέλυε τις επαναστατικές εστίες. Σε τέτοιες χαλεπές καταστάσεις ο Ναύαρχος Ανδρούτσος, πέρα από την πολεμική ανδρεία, επέδειξε πλεόνασμα σωφροσύνης, οξυδέρκειας και πνεύμα καταλλαγής. Κατόρθωσε, όχι μόνο να μην καταστεί αίτιον αδελφικού σπαραγμού, αλλά και να τον αποτρέψει από το τμήμα του στόλου που διοικούσε και από όλο το νησί των Σπετσών σε συνεργασία και με τους άλλους προύχοντες.
Προσωπικότητα τέτοιου παροιμιώδους ήθους ήταν ο Γεώργιος Ανδρούτσος και ίσως γι’ αυτό δεν επεζήτησε και ο ίδιος περισσές πολεμικές δάφνες και αφιερώσεις, αν και το έργο του ήταν αληθινά ευεργετικό για την πατρίδα, τόσο με τον πόλεμο όσο και με την ειρήνη. Συνάγεται ευχερώς ότι πρόκειται για μια μορφή που εξαίρεται από τα απλά και αναδεικνύεται σε άχρονο, καλό, καγαθό πρότυπο.
Την πορεία αυτής της προσωπικότητας, μέσα από τα βαριά πέπλα της λήθης, μετά κόπου σε αρχεία και έγγραφα, σε κατάστιχα λησμονημένα και σε καταγραφές ξεχασμένες, ανέσυρε ο κ. Εμμανουήλ Α. Λούζης και την ανέδειξε πλήρη με την γραφίδα του, ούτως ώστε το λαμπρό του παράδειγμα να αναλάμπει στο μέλλον, καλώντας σε ανάλογα έργα.
Ειρήνη Κων.Τεκίδου
Αρχαιολόγος
Περιοδικό «Σπετσιώτικη Ηχώ», τεύχος 156, Απρίλιος – Μάϊος -Ιούνιος 2021.
Εμμανουήλ Α. Λούζης
«Η σταδιοδρομία στο Πολεμικό Ναυτικό του Γεωργίου Ανδρούτσου, Αρχηγού του Σπετσιώτικου Στόλου κατά τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας»
Σχήμα: 16Χ23
Σελίδες: 64
Σπέτσες: 2020
ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ 
Σχολιάστε