ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Άποψη του Ναυπλίου – Du Moncel, 1845

Άποψη του Ναυπλίου, επιχρωματισμένη λιθογραφία. Σχεδίασε εκ του φυσικού και χάραξε ο Théodose ή Théodore Achille Louis Vicomte du Moncel (τις ανθρώπινες μορφές ζωγράφιζαν στα έργα του οι: H. de Rossi, A. Bayot και Férogio), δημοσιεύεται στο λεύκωμα «Excursion par terre d’ Athènes à Nauplie …», Παρίσι, 1845.

Άποψη του Ναυπλίου, επιχρωματισμένη λιθογραφία. Σχεδίασε εκ του φυσικού και χάραξε ο Théodose ή Théodore Achille Louis Vicomte du Moncel, Παρίσι, 1845.

Ο Théodose ή Théodore Achille Louis Vicomte du Moncel (1821-1884) γεννήθηκε στο Παρίσι και εκτός από ικανός σχεδιαστής και χαράκτης των λιθογραφημένων πινάκων του, ήταν αρχαιολόγος και ηλεκτρολόγος. Το πλούσιο δημοσιευμένο έργο του μαρτυρεί την πολυμέρεια των γνώσεων και ενδιαφερόντων του, που επεκτείνεται σε πολλούς τομείς του επιστητού. Ενώ η μια πλευρά των επιστημονικών του ενασχολήσεων τον στρέφει σε μελέτες για τη φυσική και ειδικότερα τον ηλεκτρισμό, η άλλη, που υπηρετεί την αγάπη του για την αρχαιολογία, τον οδηγεί αναπόφευκτα στην Ελλάδα.

Στο λεύκωμα, Excursion par terre d’ Athènes à Nauplie… Παρίσι, 1845, (Οδοιπορικό του 1843 από την Αθήνα στο Ναύπλιο, εκδόσεις Ολκός – Αριάδνη, 1984), το οποίο  περιλαμβάνει τοπία και αρχαιότητες της Μεγαρίδας, της Κορινθίας και της Αργολίδας, σημειώνει για το Ναύπλιο:

Το πλέον σημαντικό και ενδιαφέρον από τα φρούρια είναι εκείνο του Παλαμηδίου που, όπως και όλα τα άλλα οχυρά αυτής της πόλης, είναι ενετικής κατασκευής, καθώς επίσης το μαρτυρεί το λιοντάρι του Αγίου Μάρκου που υπάρχει παντού. Αυτή η ακρόπολη που για να την ανεβείς χρειάζεσαι περισσότερο από ένα τέταρτο της ώρας, έχει σχήμα πενταγώνου και στις πλευρές της φέρει πέντε συμμετρικούς προμαχώνες. Περιέχει επτά ξεχωριστά οχυρά, που έχουν τα ονόματα του Αχιλλέα, του Επαμεινώνδα, του Λεωνίδα, του Φωκίωνος, του Θεμιστοκλή, το οχυρό του Φρούραρχου και το οχυρό του Μιλτιάδη. Μέσα στο τελευταίο βρίσκονται οι πολιτικοί κρατούμενοι που πριν από λίγο καιρό τους χρησιμοποιούσαν για να ράβουν ρούχα, κουβέρτες και σεντόνια.

Ο βράχος επάνω στον οποίο είναι κτισμένο αυτό το φρούριο είναι κάθετα κομμένος από τις τρεις πλευρές και καταλαμβάνει όλο τον ισθμό που ενώνει τη χερσόνησο όπου βρίσκεται το Ναύπλιο, έτσι ώστε αυτό το φρούριο, αν ανεφοδιαζόταν, θα ήταν απόρθητο. Μια πα­ρόμοια θέση δεν ήταν δυνατόν να παραμεληθεί κατά την αρχαιότητα. Έτσι, βλέπουμε, ήδη από τους αρχαιότερους χρόνους, ο τόπος αυτός να κατοικείται και να παίρνει το όνομα του Παλαμήδη, από το όνομα ενός γιου του Ναυπλίου, που υπήρξε ο ιδρυτής της πόλης. Ακόμη και σήμερα ανακαλύπτει κανείς, στα τείχη της ακρόπολης, λείψανα αρχαίων κυκλώπειων κτισμάτων.

Εκτός από το φρούριο του Παλαμηδίου, υπάρχουν επίσης στο Ναύπλιο δύο άλλα οχυρά που συμπληρώνουν το αμυντικό σύστημα της πόλης. Αυτά είναι το φρούριο Άγιος Θεόδωρος [;]  ή Μπούρτζι, κτισμένο επάνω σε έναν απομονωμένο σκόπελο μπροστά στην πόλη, και το φρούριο Ιτς – Καλέ που την επιστέφει.

Στον παραπάνω πίνακα  αναγνωρίζουμε εύκολα αυτά τα διάφορα φρούρια καθώς και τους δύο μεγάλους προμαχώνες που προεκτείνονται μέσα στη θάλασσα από τη βόρεια πλευρά. Αυτή η μακριά υπόλευκη γραμμή που εκτείνεται στη βάση του φρουρίου του Παλαμηδίου, είναι ένα υδραγωγείο που εφοδιάζει με νερό την πόλη. Τέλος, θα πρέπει να παρατηρήσουμε, ως ιδιομορφία του τόπου, αυτές τις μεγάλες καλαμιές που φυτρώνουν ως τη θάλασσα.