Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Posts Tagged ‘Δήμαρχοι’

Καραμουτζάς Θεοδόσιος

 

Πλούσιος κτηματίας και καπετάνιος του 1821. Πολέμησε υπό τις διαταγές του Δημητρίου Τσώκρη και για τις υπηρεσίες του κατατάχθηκε στους αξιωματικούς Ζ΄ τάξης.* Επίσης, όπως προκύπτει από έγγραφα, διετέλεσε δήμαρχος Άργους το 1865.**

Η ιστορική οικογένεια Καραμουτζάδων έμενε στα Γεφύρια*** και η γειτονιά παλιότερα, και πριν το 1821, ονομαζόταν Καραμουτζά Μαχαλάς. Οι πληροφορίες μας για τον Καραμουτζά είναι λιγοστές. Αξίζει να σημειώσουμε ότι στο τμήμα χειρογράφων της Εθνικής Βιβλιοθήκης δεν υπάρχει ο φάκελός του, ο οποίος θα περιείχε στοιχεία. Αυτό δε σημαίνει πως δεν πολέμησε· είναι γνωστό ότι πολλοί αγωνιστές δεν έκαμαν αίτηση για την αναγνώριση των υπηρεσιών τους.

 

Υποσημειώσεις

 

* Ιστορία Ι. Ζεγκίνη, σ. 332.

** Βλ. περ. «Αναγέννηση», τχ 329, σ. 12.

***  Το όνομα Γεφύρια είναι μεταγενέστερο και οφείλεται σε γεφύρι που υπήρχε για τη διέλευση των πεζών.

 

 

Πηγή

 

  • Οδυσσέα Κουμαδωράκη, « Άργος το πολυδίψιον » Εκδόσεις Εκ Προοιμίου, Άργος 2007.

Read Full Post »

Ρούσσος Εμμανουήλ

 

Ρούσσος Εμμανουήλ

Γιατρός και δήμαρχος Άργους (1899-1903). Με την πολιτική ασχολήθηκε για πρώτη φορά ως υποψήφιος δήμαρχος το 1895. Τότε εκλέχτηκε για τελευταία φορά ο Σπ. Καλμούχος. Ο Ρούσσος το 1899 υποστηρίχτηκε από το Σωτήρη Δανόπουλο.

Από δημοσίευμα της εφ. «Αγαμέμνων» (φ. 137/18-9-1901) πληροφορούμαστε ότι ο Εμμ. Ρούσσος ανήγειρε νέα σφαγεία και μερίμνησε για την προέκταση της κεντρικής υπονόμου, για τη δενδροφύτευση των κεντρικότερων οδών και πλατειών και για τον καθαρισμό των παραποτάμων του Ερασίνου. Ήταν αδελφός του φαρμακοποιού και κοινοτάρχη Γεωργίου Ρούσσου.

 

Πηγή

 

  • Οδυσσέα Κουμαδωράκη, « Άργος το πολυδίψιον » Εκδόσεις Εκ Προοιμίου, Άργος 2007.

 

Read Full Post »

Κούζης Π. Δημήτριος (†1958)


 

Κούζης Π. Δημήτριος

Γιατρός, δήμαρχος Άργους, βουλευτής και γερουσιαστής. Ήταν ανιψιός του δημάρχου και βουλευτή Μιχ. Παπαλεξόπουλου. Αναδείχτηκε δήμαρχος στις εκλογές της 7ης Σεπτεμβρίου 1903 και παρέμεινε στο αξίωμα αυτό μέχρι το 1907. Το 1910 εκλέχτηκε βουλευτής με το κόμμα των Φιλελευθέρων του Ελ. Βενιζέλου στη Β’ Αναθεωρητική Βουλή και αργότερα γερουσιαστής (1929-1932).[1]

Ο Αναστάσιος Τσακόπουλος μας παρουσιάζει την προσωπικότητα του Δημητρίου  Κούζη με ιδιαίτερα κολακευτικά λόγια: «Ο ήδη γερουσιαστής, αναδειχθείς και βουλευτής κατά το 1910, ιατρός εκ των εγκριτωτέρων με πολιτικήν ου την τυχούσαν, έντιμος, ειλικρινής, φιλαλήθης χαρακτήρ, κρίσεως δε και σκέψεως βαθυτάτης, διαδεχθείς το κόμμα του θείου του αειμνήστου Μιχαήλ Παπαλεξοπούλου».

Ο Δημήτριος Κούζης έμεινε άγαμος.[2] Πέθανε πλήρης ημερών στην Αθήνα (3 Δεκεμβρίου 1958).

 

Υποσημειώσεις


[1] Β’ Αναθ. Βουλή: 28-11-1910 έως 20-12-1911.

Η Γερουσία ως θεσμός της Ελληνικής Πολιτείας, λειτούργησε σε δύο περιόδους:

α) 1844-1862 (περίοδος συνταγματικής μοναρχίας). Το 1844 αναδείχτηκαν 36 γερουσιαστές και μέχρι τέλους της περιόδου (1862) συνολικά 97.

β) 1929-1935. Η δύναμη της Γερουσίας την περίοδο αυτή αριθμούσε 120 γερουσιαστές, από τους οποίους: 92 εκλέγονταν από το Εκλογικό Σώμα. (Τρεις εκλέγονταν από την περιοχή της Αργολιδοκορινθίας). 18 εκλέγονταν από τις επαγγελματικές τάξεις μέσω των οργανώσεών τους και 10 εκλέγονταν από τη Βουλή και τη Γερουσία σε κοινή συνεδρίαση στην αρχή κάθε βουλευτικής περιόδου. Οι εκάστοτε εκλεγόμενοι ήταν πολιτικοί ή προσωπικότητες που είχαν διακριθεί στα γράμματα ή σε υψηλά αξιώματα του δημόσιου βίου (καθηγητές πανεπιστημίων, αρεοπαγίτες, στρατηγοί, διευθυντές υπουργείων κ.ά.). Στο αξίωμα αυτό αναδείχτηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια (1929-1935) συνολικά 183 γερουσιαστές, από τους οποίους 4 από την Αργολιδοκορινθία ως αιρετοί:

α. Ο σταφιδέμπορος Απόστολος Ζούζουλας (1875 – ) αγνώστου κόμματος.

β. Ο αξιωματικός Ιππικού Γεώργιος Καρπετόπουλος (1864-1929) του λαϊκού κόμματος.

γ. Ο γιατρός Δημήτριος Κούζης (1870- 1958 ) του κόμματος των Φιλελευθέρων.

δ. Ο δικηγόρος Αθανάσιος Χριστόπουλος (1881-) του κόμματος των Φιλελευθέρων. (Από τα Μητρώα Βουλευτών και Γερουσιαστών της Βουλής των Ελλήνων).

[2] Ο Δ. Κούζης είχε δύο αδελφές, την Κορίννα και τη Θέτιδα, οι οποίες επίσης έμειναν άγαμες. Ο αδελφός τους στρατηγός Ευάγγελος Κούζης απέκτησε δύο κόρες, την Πόπη και τη Λιλίκα. Η Λιλίκα παντρεύτηκε τον χημικό από τη Σκοτεινή Δημ. Καραμήτσο. Το ζεύγος Καραμήτσου απέκτησαν μία κόρη, τη Μαρίνα (Μάνια), η οποία παντρεύτηκε τον Ελβετό Μπερνάρ Κέσελρινγκ. Η κόρη τους Εύα Κέσελρινγκ είναι ηθοποιός και τραγουδίστρια. (Μαρτυρία Καίτης Προκοπίου).

 

Πηγή


  • Οδυσσέα Κουμαδωράκη,  Άργος το πολυδίψιον, Εκδόσεις Εκ Προοιμίου, Άργος 2007.

 

Read Full Post »

Καλμούχος Σπήλιος (†1906 ή 1907)


 

Καλμούχος Σπήλιος (†1906 ή 1907)

Γιατρός και επί σειρά ετών δήμαρχος Άργους. Πολιτευόταν από το 1857. Για πρώτη φορά εκλέχτηκε δήμαρχος το 1874 και συνολικά πέντε φορές, συμπληρώνοντας στο αξίωμα 19 συνολικά χρόνια.[1] Επίσης ήταν πληρεξούσιος Άργους στη δεύτερη Εθνοσυνέλευση Αθηνών (1862).

Ο Καλμούχος ήταν οπαδός του Χαρ. Τρικούπη και πολιτικός φίλος του Μιχ. Κωτσάκου, υποστηριζόταν όμως και από τον Γεώργιο Τσώκρη, αδελφό του Στρατηγού, και από τον βουλευτή Σωτήριο Δανόπουλο, τουλάχιστον κατά τις εκλογές του 1887. Ο Σπ. Καλμούχος, παρά την πολεμική που του εξαπολύουν οι εφημερίδες της εποχής του, ήταν γενικά αποδεκτός από τον πολιτικό κόσμο, γιατί ήταν ισχυρή προσωπικότητα και είχε να επιδείξει πολύ αξιόλογο και θετικό έργο από τη θέση του Δημάρχου. Γι’ αυτό είχε και ισχυρά λαϊκά ερείσματα. Ορθά παρατηρεί ο Δημ. Βαρδουνιώτης ότι «ο κ. Καλμούχος είναι μεγάλη πολιτική δύναμις» και ότι «είχε κατά την λήξασαν τετραετίαν αρίστην την υπ’ αυτού διαχείρισιν της δημοτικής αρχής».

Το 1899, που ήταν και πάλι υποψήφιος δήμαρχος «ο γηραιός πλέον πολιτικός», ηττήθηκε από το συνάδελφό του γιατρό Εμμ. Ρούσσο. Ο ίδιος ο Καλμούχος, ο οποίος μάλιστα την παραμονή των εκλογών δέχτηκε δολοφονική επίθεση έξω από το σπίτι του από αγνώστους, θα ομολογήσει με παράπονο ότι η αποτυχία του οφειλόταν στην εγκατάλειψη των μέχρι τότε πολιτικών του φίλων και υποστηρικτών.

Ο Σπήλιος Καλμούχος υπήρξε αναμφισβήτητα ο καλύτερος δήμαρχος Άργους. Επί της εποχής του έγιναν πολλά και σοβαρά έργα υποδομής και το Άργος έπαψε σιγά σιγά να μοιάζει περισσότερο με χωριό. Παρουσιάζεται δηλαδή για πρώτη φορά μια σοβαρή τάση για αστική συγκρότηση της πόλη.

Επί της εποχής του κτίστηκε η δημοτική αγορά (1889) και το κτίριο του πρώτου Γυμνασίου Άργους (Βασ. Σοφίας 2), όπου σήμερα στεγάζονται διάφορες υπηρεσίες του Δήμου. Αναμορφώθηκε, επίσης, το δημαρχείο με τα παρακείμενα κτίσματα, που είναι της καποδιστριακής περιόδου. Επίσης, φυτεύτηκαν δένδρα, έγινε μέριμνα για το φωτισμό της πόλης με φανούς,[2] κατασκευάστηκαν και επισκευάστηκαν δρόμοι μέσα και έξω από την πόλη, κατασκευάστηκαν οχετοί, καθαρίστηκε η κοίτη του Ερασίνου, συστάθηκαν και τελειοποιήθηκαν τα λουτρά του Αλμυρού,[3] κατασκευάστηκε δεξαμενή και διοχετεύτηκαν τα νερά του Ερασίνου[4] με σιδεροσωλήνες μέσα στην πόλη, έγινε απόφραξη των καταβοθρών της Στυμφαλίδας, για να εμπλουτίζονται τα νερά του Ερασίνου, επισκευάστηκαν διάφορα κεντρικά κτίσματα της πόλης, η οποία καλλωπίστηκε και νοικοκυρεύτηκε. Ακόμα και ουρητήρια[5] τοποθετήθηκαν σε διάφορα σημεία της πόλης.

 

Υποσημειώσεις


[1] Διετέλεσε Δήμαρχος τις περιόδους 1874-79, 1883-1891 και 1893-99.

[2] Πριν απ’ τον ηλεκτροφωτισμό, που έγινε επί Ανδρέα Καρατζά, η πόλη φωτιζόταν τη νύκτα  με φανούς πετρελαίου και αργότερα οινοπνεύματος.

[3] Ο Αλμυρός ήταν οι Μύλοι, όπου μετέβαιναν οι Αργείτες με το τρένο για τα θαλάσσια λουτρά τους. Ο πρώτος ατμοκίνητος τότε σιδηρόδρομος έκανε το παρθενικό του ταξίδι από Κόρινθο στο Άργος το 1885 (εφ. «Άργος», φ, 17/19-12-1885). Την ίδια εποχή περίπου κατασκευάζονται και οι γραμμές του Άργους-Ναυπλίου και Άργους – Μύλων – Τρίπολης.

[4] Το 1899, λόγω ανομβρίας, τα νερά της Στυμφαλίδας μειώθηκαν πολύ και ο Ερασίνος στο Κεφαλάρι στέρεψε. Ο Καλμούχος δαπάνησε τότε πολλά χρήματα για την απόφραξη των καταβοθρών της λίμνης με τη βοήθεια της κυβέρνησης Γ. Θεοτόκη και με τη μεσολάβηση του τότε βουλευτή Μιχ. Κωτσάκου (εφ. «Αγαμέμνων», φ. 140/14-2-1903).

[5] εφ. «Άργος», φ. 56/12-6-1888. Η εφημερίδα σημειώνει ότι τοποθετήθηκαν δεκαέξι ουρητήρια σε διάφορα μέρη της πόλης, «κομισθέντα εκ του εν Πειραιεί μηχανουργείου του κ. Βασιλειάδου».

 

Πηγή


  • Οδυσσέα Κουμαδωράκη, Άργος το πολυδίψιον, Εκδόσεις Εκ Προοιμίου, Άργος 2007.

 

Read Full Post »

Πασχαλινόπουλος Μιχαήλ

 

Κτηματίας και δήμαρχος Άργους από το 1866 έως το 1870.

 

Από δημοσίευμα της εφ. «Αργολίς» πληροφορούμαστε ότι «διά της τιμίας συνετούς και πατριωτικής διοικήσεώς του δικαίως απολάβει της ευγνωμοσύνης των συμπολιτών του καθωραΐσας την πόλιν του Άργους διά της κατασκευής δρόμων, δημοσίων καταστημάτων, πλατειών και άλλων έργων κοινωφελών προς δόξαν παντοτεινήν και αγαθήν μνήμην του ονόματός του»

Η ίδια εφημερίδα μας πληροφορεί ότι ήταν εξάδελφος του Σπ. Καλμούχου, τον οποίο υποστήριξε στις εκλογές του 1874 και ότι η σύζυγός του Ελένη πέθανε σε νεαρή ηλικία, αφήνοντας πίσω της τρεις νεαρές κόρες.

 

 

Πηγή

 

  • Οδυσσέα Κουμαδωράκη, « Άργος το πολυδίψιον » Εκδόσεις Εκ Προοιμίου, Άργος 2007.

 

Read Full Post »

Βλάσσης Χρήστος


 

Προεστός του Άργους στις παραμονές του Αγώνα, φιλικός και πρώτος δήμαρχος της πόλης του Άργους. Έλαβε μέρος στην επανάσταση και διετέλεσε πληρεξούσιος σε όλες σχεδόν τις εθνοσυνελεύσεις, καθώς και σ’ εκείνη που συνήλθε μετά την επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843. Επίσης, διετέλεσε έπαρχος Ναυπλίου (1823), Σύμβουλος Επικρατείας και αργότερα Γερουσιαστής (1844-49). Ο Χρήστος Βλάσσης υπήρξε ο πρώτος δήμαρχος του Άργους (1834-1838).

Η ιστορική και επιφανής οικογένεια των Βλάσσηδων προερχόταν από την Κοτίτσα του Νομού Λακωνίας. Φαίνεται πως κάποιος Χρήστος Βλασσόπουλος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την ιδιαίτερή του πατρίδα μετά την ατυχή επανάσταση του 1770 και να εγκατασταθεί με την οικογένειά του στο Άργος.

Γιος του ήταν ο Θεόδωρος Bλάσσης, ο οποίος διετέλεσε και πρώτος μινίστρoς δικαίου (υπουργός δικαιοσύνης) το 1822. Με τη γυναίκα του Ασημίνα απέκτησε έντεκα παιδιά. Ίσως ο Χρήστος Βλάσσης, ο πρώτος δήμαρχος Άργους, να ήταν ο επιφανέστερος. Ο αδελφός του Ιωάννης ήταν γιατρός και διετέλεσε δήμαρχος Άργους την περίοδο 1855- 1858 και βουλευτής 1844, 1859, 1861). Ο άλλος του αδελφός, ο Κωνσταντίνος, που ήταν κτηματίας στην περιοχή του Άργους, έγινε δήμαρχος Σικυώνος. Η αδελφή τους Ελένη ήταν σύζυγος του εθνομάρτυρα Ιωάννη Περούκα. Η άλλη τους αδελφή, η Αλεξάνδρα, παντρεύτηκε τον Σπύρο Σπηλιωτόπουλο από τη Δημητσάνα.

 

Οικία Χρήστου Βλάσση

 

Οικία Χρήστου Βλάσση

 

Η οικία του πρώτου Δημάρχου της πόλης του Άργους Χρήστου Βλάσση (1834-1838), βρίσκεται νότια του Ιερού Ναού Αγίας Αικατερίνης. Είναι διώροφο κτίσμα με τετράρριχτη κεραμωτή στέγη και ξύλινη τραβηχτή κορνίζα σ’ όλο το περιμετρικό γείσο, χαρακτηριστικό δείγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής. Το σπίτι ήταν του πρώτου Δημάρχου της πόλης μας, αλλά κατά καιρούς δέχτηκε προσθήκες και μετατροπές. Σήμερα είναι ιδιοκτησία Ελένης Μητροκόλια. Έχει κηρυχτεί διατηρητέα (ΦΕΚ 592 Β/1983). Είναι σε άσχημη κατάσταση.

 

Οικία Χρήστου Βλάσση

 

Οικία Χρήστου Βλάσση

 

Οικία Χρήστου Βλάσση

 

 Πηγές


  • Οδυσσέα Κουμαδωράκη, «Άργος το πολυδίψιον» Εκδόσεις Εκ Προοιμίου, Άργος 2007.
  • Δημητρίου Κ. Βαρδουνιώτου, «Καταστροφή του Δράμαλη», Εκ των τυπογραφείων Εφημερίδος ¨Μορέας¨, Εν Τριπόλει 1913.
  • Φωτίου Χρυσανθόπουλου ή Φωτάκου, Πρώτου Υπασπιστού του Θ. Κολοκοτρώνη, «Βίοι Πελοποννησίων Ανδρών», Εν Αθήναις, εκ του τυπογραφείου Π. Δ. Σακελλαρίου 1888.

 

Read Full Post »

Γεώργιος Θωμόπουλος (1906-1995)

 

 

Γεώργιος Θωμόπουλος (1906-1995): έμπορος, δημοσιογράφος, συγγραφέας  και Δήμαρχος Άργους (1964-67). Γεννήθηκε στο Άργος. Φοίτησε στη Νομική Σχολή της Αθήνας χωρίς να περατώσει τις σπουδές του. Από νεαρή ηλικία είχε πνευματικές ανησυχίες, ήταν δραστήριος και ιδιαίτερα φιλόδοξος. Διετέλεσε έφορος της βιβλιοθήκης Δαναού και Γεν. Γραμματέας του ίδιου συλλόγου. Το 1934 ίδρυσε τον «φυσιολατρικό, προοδευτικό Σύλλογο Νέα Ζωή.

Ο πρόεδρος του Συλλόγου Ν�α Ζωή, Γεώργιος Θωμόπουλος, με ομάδα του Συλλόγου σε Εθνική Εορτή 1937.

Ο πρόεδρος του Συλλόγου Νέα Ζωή, Γεώργιος Θωμόπουλος, με ομάδα του Συλλόγου σε Εθνική Εορτή 1937.

 

 

Ο Σύλλογος αυτός, με πρόεδρο τον Γ. Θωμόπουλο, ήταν ιδιαίτερα δραστήριος σε μια εποχή μάλιστα που τα πολιτιστικά πράγματα στο Άργος ήταν σχεδόν ανύπαρκτα. Η Νέα Ζωή διοργάνωνε πολύ συχνά εξορμήσεις μέσα και έξω από την Αργολίδα, συναυλίες και διαλέξεις, διέθετε Μουσική Σχολή με αρκετούς μαθητές για την εκμάθηση μουσικών οργάνων με διευθυντή τον μουσικό Ανδρέα Ντόλα, είχε αθλητικό τμήμα, τμήματα ξένων γλωσσών (Γαλλικών-Γερμανικών) και τμήμα Προσκόπων. Σύντομα η Μουσική Σχολή απέκτησε και χορωδία. Για τον εξωραϊσμό του Άργους η Νέα Ζωή φύτεψε πεύκα στο αρχαίο θέατρο. Αρχικά η Νέα Ζωή δεχόταν φιλοξενία στο μέγαρο του Δαναού. Αργότερα απέκτησε δικά της γραφεία σε ενοικιαζόμενο οίκημα κοντά από τον δημοτικό κήπο (εφ. «Ασπίς», φ. 211/1.11.1936).

Ύστερα όμως από τρία χρόνια και πλέον θαυμαστής και αξιοζήλευτης πορείας, ο Σύλλογος πέρασε βαθιά κρίση από την οποία δε συνήλθε ποτέ.

 

Ο Γ. Θωμόπουλος έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον αθλητισμό. Ήταν ιδρυτικό μέλος του αθλητικού Συλλόγου «Αργεύς» (1928). Διετέλεσε, επίσης, Πρόεδρος του «Παναργειακού», ο οποίος, επί προεδρείας Θωμοπούλου, αγωνίστηκε στην Α΄ Εθνική (1957). Επίσης, επί προεδρίας Θωμοπούλου ο «Παναργειακός» κάλεσε τον διάσημο πρωταθλητή ελεύθερης πάλης Τζιμ Λόντο (Χρήστο Θεοφίλου) για μια παλαιστική επίδειξη με τον πρωτοπαλαιστή Πανάγο. Η επίδειξη έγινε στο αρχαίο θέατρο Άργους (1956) και οι εισπράξεις (100.000 δρχ. περίπου) διατέθηκαν για την αγορά οικοπέδου και την ίδρυση σταδίου, το οποίο θεμελίωσε ο Γ. Θωμόπουλος το 1965 ως Δήμαρχος.

 

Το 1954 εκλέγεται Δημοτικός Σύμβουλος με το ψηφοδέλτιο του Ευσταθίου Μαρίνου και διετέλεσε για ένα διάστημα Πρόεδρος του ΔΣ. Έκτοτε ασχολήθηκε χωρίς διακοπή με την ενεργό πολιτική και το 1964 εκλέγεται Δήμαρχος. Είναι η εποχή που πνέει ένας διαφορετικός άνεμος στην πολιτική κονίστρα με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου και την Ένωση Κέντρου στην Κυβέρνηση. Ο λαός επιζητούσε κάποια αλλαγή. Και σε τοπικό επίπεδο ο Γ. Θωμόπουλος κατόρθωσε ν’ αναδειχθεί Δήμαρχος με την ψήφο πολλών κεντρώων και αριστερών ψηφοφόρων. Επί δημαρχίας του επισκευάστηκαν οι περισσότεροι δρόμοι του Άργους και των συνοικιών, διοργανώθηκε γιορτή πορτοκαλιού για τρεις συνεχείς χρονιές, ιδρύθηκε το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου και οργανώθηκε το φεστιβάλ Άργους, στο οποίο συμμετείχαν αξιόλογοι καλλιτέχνες (Άννα Συνοδινού, Θάνος Κωτσόπουλος, Μάνος Κατράκης, Δώρα Στράτου κ.ά.). Το 1967 ο Γ. Θωμόπουλος απομακρύνθηκε από το αξίωμα του Δημάρχου με απόφαση του Υπ. Εσωτερικών Στ. Παττακού της τότε στρατιωτικής κυβέρνησης.

Στις δημοτικές εκλογές που ακολούθησαν (30.3.1975 και 15.10.1978) έλαβε μέρος ως υποψήφιος δήμαρχος, χωρίς να εκλεγεί. Δεν έπαψε, όμως, να ενδιαφέρεται για τα κοινά, όπως φαίνεται από την εφημερίδα του «Αργειακόν Βήμα», η οποία εκδίδεται ανελλιπώς από το 1960 και είναι η μακροβιότερη εφημερίδα του Άργους. Το 1994 δημοσίευσε ένα ογκώδες βιβλίο με τον τίτλο «Αφιέρωμα», όπου φιλοξενούνται διάφορα δημοσιογραφικά του κείμενα, άρθρα, ποιήματα, χρονογραφήματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις κ.ά. Στις 29.1.1995, επτά μήνες περίπου πριν από το θάνατό του, ο Δήμος τίμησε «τον πρώην δήμαρχο, δημοσιογράφο και συγγραφέα Γ. Θωμόπουλο» στο Δημαρχείο, όπου και του δόθηκε τιμητική πλακέτα για τα εβδομήντα χρόνια του πολιτιστικού του έργου. Ο Γ. Θωμόπουλος πέθανε στο σπίτι του (Μυστακοπούλου 12) πλήρης ημερών στις 22 Ιουλίου 1995.

 

 

 

Πηγές

 

  

  • Γεωργίου Χρ. Θωμόπουλου, « Αφιέρωμα…», Έκδοση Εφημερίδας  «Αργειακό Βήμα», Άργος 1994.  
  • Οδυσσέα Κουμαδωράκη, « Άργος το πολυδίψιον » Εκδόσεις Εκ Προοιμίου, Άργος 2007.

 

 

Read Full Post »

« Newer Posts