Καραϊσκάκης – Θάνατος στη μάχη ή δολοφονία από ελληνικό χέρι;
Ο θάνατος του Γεωργίου Καραϊσκάκη καλύπτεται από διαφορετικές αφηγήσεις και φήμες για το τι πραγματικά συνέβη. Φήμες ότι ο θάνατός του προήλθε από φίλια πυρά ή και ότι ήταν προϊόν οργανωμένου σχεδίου. Παρακάτω παρουσιάζουμε μια έρευνα του Άρη Χατζηστεφάνου για τις συνθήκες θανάτου του Γεωργίου Καραϊσκάκη στη μάχη του Φαλήρου, η οποία πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια του προϊσταμένου της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών Φίλιππου Κουτσάφτη και του ιστορικού Διονύση Τζάκη και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Κ» της Καθημερινής στις 21 Μαρτίου του 2010.
Γεώργιος Καραϊσκάκης, έργο του Karl Krazeisen.
[…] Ίσως ήμουν από τους λίγους ανθρώπους που δέχτηκαν με τόση χαρά και κυρίως ανακούφιση μια πρόσκληση στην ιατροδικαστική υπηρεσία. Παλαιότερα ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι, αν ζητούσα από τον μεγαλύτερο ιατροδικαστή της χώρας ένα «πόρισμα» για τις συνθήκες θανάτου του Γεωργίου Καραϊσκάκη στη μάχη του Φαλήρου, θα μου έκλεινε το τηλέφωνο. Ποιος τολμάει να ενοχλήσει τον προϊστάμενο της Ιατροδικαστικής Υπηρεσίας Αθηνών για μια υπόθεση που έκλεισε το 1827; Ο Φίλιππος Κουτσάφτης, όμως, δέχτηκε με ενθουσιασμό την πρόταση. Για την ακρίβεια, αντέδρασε λες και περίμενε εδώ και καιρό μια ευκαιρία για να συνδυάσει τις δύο αγαπημένες του ασχολίες, τη μελέτη της Ιστορίας και την ιατροδικαστική.
Για το συγκεκριμένο πόρισμα, βέβαια, δεν απαιτούνταν η παρουσία του στον τόπο του συμβάντος. Το πτώμα είχε μεταφερθεί από την πρώτη στιγμή στη Σαλαμίνα, ενώ οι συνεχείς επιχωματώσεις στο Νέο Φάληρο είχαν αλλάξει οριστικά τη γεωγραφία του εδάφους στην περιοχή. Παρ’ όλα αυτά, πριν τον συναντήσω, αποφάσισα να επιθεωρήσω μόνος μου τον «τόπο του εγκλήματος»… Δευτέρα πρωί και βρίσκομαι σταματημένος στο φανάρι έξω από το κτίριο της «Καθημερινής», κοντά στις εκβολές του Κηφισού.
Τον Απρίλιο του 1827 είχαν στρατοπεδεύσει εδώ ισχυρές δυνάμεις του Κιουταχή. Απέναντί τους, προς την πλευρά της Καστέλλας, οι άντρες του Καραϊσκάκη ετοιμάζονταν για μία από τις σημαντικότερες μάχες της Ελληνικής Επανάστασης. Για πρώτη φορά, ύστερα από σειρά αποτυχιών που κορυφώθηκαν με την πτώση του Μεσολογγίου, ο «γιος της καλογριάς» είχε αρχίσει να αντιστρέφει το αρνητικό κλίμα.
Για τη συγκεκριμένη μάχη στο Φάληρο, όμως, είχε ένα πολύ κακό προαίσθημα. Πίστευε ότι οι δύο Βρετανοί αξιωματικοί, που είχαν οριστεί αρχηγοί όλων των δυνάμεων της Αττικής – ο Τσωρτς για το στρατό ξηράς και ο Κόχραν για το ναυτικό – τον οδηγούσαν σε βέβαιη σφαγή. Αυτοί ήθελαν ολομέτωπη σύγκρουση τακτικού στρατού, όπως τους είχαν μάθει στις στρατιωτικές ακαδημίες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Αυτός, όπως εξηγούσε και ο ιστορικός Τάσος Βουρνάς, «ήθελε να εφαρμόσει τη δοκιμασμένη παρτιζάνικη τακτική της παρενόχλησης του εχθρού».
Ποιος τράβηξε τη σκανδάλη;
Τελικά δεν έζησε μέχρι την ημέρα της μάχης για να δει την πανωλεθρία των ελληνικών δυνάμεων. Στις 22 Απριλίου του 1827, μια σφαίρα τον πέτυχε στη βουβωνική χώρα ενώ προσπαθούσε να ελέγξει μια ασήμαντη συμπλοκή με τις τουρκικές δυνάμεις, λίγες ώρες πριν από την προγραμματισμένη μεγάλη επίθεση.
Ποιος τράβηξε όμως τη σκανδάλη, αφαιρώντας τη ζωή του Αρβανίτη αρχιστράτηγου; Από τις πρώτες ώρες του θανάτου του, κυκλοφόρησε έντονη φημολογία πως ο δράστης ήταν Έλληνας. Ο Γιάννης Βλαχογιάννης, ο ιστοριοδίφης που επιμελήθηκε τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, υποστηρίζει ότι τον πυροβόλησαν πληρωμένοι μπράβοι του Μαυροκορδάτου. Την ίδια θεωρία φαίνεται να ασπάζεται και ο Δημήτρης Φωτιάδης, ο οποίος όμως εκτός από τον Μαυροκορδάτο βλέπει σαν ηθικούς αυτουργούς τους δύο Βρετανούς αξιωματικούς.
Γράφει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του με τίτλο «Καραϊσκάκης»:
«Ο Κόχραν κι ο Τσωρτς, μέσα στις λίγες ημέρες που βρίσκονταν στον Πειραιά, κατάλαβαν πως ένας είχε τη δύναμη να αντιταχθεί στα σχέδιά τους, ο Καραϊσκάκης. Η εντολή που είχανε πάρει ήταν να πνιγεί η επανάσταση στη Στερεά, για να μπορέσει η Αγγλία να πετύχει το διπλωματικό της παιχνίδι, τον περιορισμό δηλαδή του απελευθερωτικού κινήματος του Μοριά, για να ‘χει το μικρό, αδύναμο και μισοανεξάρτητο ναυτικό κράτος που θα δημιουργούνταν κάτω από τον έλεγχό της. (…) Ο Καραϊσκάκης έπεσε θύμα της εγγλέζικης πολιτικής στην Ελλάδα και εμπνευστές της σατανικιάς δολοφονίας του στάθηκαν ο Κόχραν, ο Τσωρτς κι ο Μαυροκορδάτος».
Σύμφωνα μάλιστα με τον αγωνιστή Νικόλαο Κασομούλη, ο ίδιος ο Καραϊσκάκης, λίγες ώρες πριν πεθάνει, άφησε να εννοηθεί ότι γνωρίζει τους δράστες. Δίνοντας μάλιστα ένα από τα γνωστά ρεσιτάλ βωμολοχίας, είπε στους συναγωνιστές του: « Γνωρίζω τον αίτιον, και αν ζήσω παίρνομεν όλοι το χάκι (εκδίκηση), ειδέ και πεθάνω, ας μου κλάσει τον π…….. και αυτός».
Παρ’ όλα αυτά, νεότεροι ερευνητές και ιστορικοί είναι πολύ επιφυλακτικοί στο να μιλήσουν για δολοφονία και πολύ περισσότερο να αποδώσουν ευθύνες στο Λονδίνο. Ο «φάκελος Καραϊσκάκης» λοιπόν έπρεπε να ανοίξει και πάλι. Και όπως κάθε καλή αστυνομική έρευνα, ξεκινά από το γραφείο του ιατροδικαστή.
Χτυπήθηκε από ψηλά
«Βλέπετε, έχουμε και εμείς το μικρό μας CSI», μου είπε γελώντας ο Φίλιππος Κουτσάφτης, καθώς με ξεναγούσε στα εργαστήρια της υπηρεσίας. Στο γραφείο του κοιτάξαμε και πάλι μαζί το κείμενο του Δημήτρη Φωτιάδη για τις συνθήκες θανάτου του Καραϊσκάκη, το οποίο περιλαμβάνει τις περισσότερες λεπτομέρειες και συνηγορεί με αντίστοιχες αφηγήσεις του Κασομούλη. Αφού μου επανέλαβε για πολλοστή φορά ότι με τα υπάρχοντα στοιχεία μπορεί να γίνει μόνο μια «ιατροδικαστική προσέγγιση», που θα παρουσιάζει όλες τις πιθανές εκδοχές, ο ιατροδικαστής ανέτρεξε στο κείμενο που είχε ετοιμάσει.
Η περιγραφή της δολοφονίας (Κείμενο του λόγιου Δημήτρη Φωτιάδη)
«Ο Καραϊσκάκης βρισκόταν στο κέντρο της καβαλαρίας μας, περιτριγυρισμένος ολούθε από δικούς μας. Και να, τρώει ένα βόλι στο βουβώνα από τα πλάγια κι ομπρός, από τ’ αριστερά προς τα δεξιά κι από πάνω προς τα κάτω. Πέφτει από τ’ άλογο. Τρέχουν οι καβαλάρηδες μας να τον συντρέξουν.
– Δεν είναι τίποτα! Τους φωνάζει και μ’ όση δύναμη τ’ απόμενε ξανακαβαλικεύει. Πισωδρομούνε σιγά και μ’ όλη την τάξη. Μα, σαν έφτασαν εκεί όπου έπειτα στήσανε το μνημείο του, πίσω από το σημερινό σταθμό του ηλεκτρικού σιδεροδρόμου στο Νέο Φάληρο, δεν μπορεί πια να κρατηθεί πάνω από το άλογο και ξεπεζεύει. Του λένε να τον πάνε σηκωτό, μ’ αυτός αρνιέται. Δε θέλει να τρομάξει το ασκέρι πως είναι του θανατά. Αυτός μπροστά κι ολόγυρα του καπεταναίοι, μπουλούξηδες και παλικάρια ξεκινάνε με τα πόδια, όσο που με την απαλάμη του κρατάει τη λαβωματιά του. Αφού ανέβηκαν τον ανήφορο, τονε συμβουλεύουνε να πάγει πάνω στα καράβια, για να ‘χει πιότερη φροντίδα κι ησυχία να τονε δούνε οι γιατροί.
– Ένα πράμα μονάχα σας παρακαλώ, μην αφήσετε Φράγκο γιατρό να ‘ρθει κοντά μου. (…) Τούτη τη φορά μονάχα δεν ήθελε να πέσει στα χέρια των Φράγκων γιατρών, γιατί, όπως θα δούμε, σχημάτισε την πεποίθηση πως δεν χτυπήθηκε από τους Τούρκους, μα δολοφονήθηκε και φοβήθηκε μην τον αποτελειώσουν οι γιατροί του Κόχραν και του Τσωρτς».
Το «πόρισμα» του ιατροδικαστή (Του Φίλιππου Κουτσάφτη)
Δεδομένου ότι υπάρχουν πολλά ιατροδικαστικά κενά, με κάθε επιφύλαξη μπορούμε να εξαγάγουμε τα εξής συμπεράσματα:
Πρώτον, η πύλη εισόδου του τραύματος είναι η αριστερή βουβωνική χώρα.
Δεύτερον, η βολίδα είχε φορά από μπροστά αριστερά και άνω, προς τα πίσω δεξιά και κάτω. Τρίτον, το θύμα, σαν στόχος, ήταν πολύ δύσκολος εκ των έξω, καθώς περιστοιχιζόταν από συντρόφους του που ήταν και αυτοί πάνω σε άλογα.
Τέταρτον, ο πυροβολισμός πρέπει να έγινε από διαφορετικό ύψος. Στο σημείο αυτό, διακρίνουμε δύο περιπτώσεις: α) Εάν έγινε από μεγάλη απόσταση, τότε ο σκοπευτής πρέπει να ήταν σε κάποιο δέντρο ή σε κάποια μάντρα, θα λέγαμε δηλαδή σήμερα ότι ήταν ένας ελεύθερος σκοπευτής, β) εάν έγινε από μικρή απόσταση, πρέπει να τον πυροβόλησε κάποιος από τον περίγυρό του, με την προϋπόθεση κατά τη στιγμή του πυροβολισμού να είχε σηκωθεί όρθιος πάνω στο άλογο. Δηλαδή, δεν πυροβόλησε καθήμενος.
Και οι δύο εκδοχές στηρίζονται, δεδομένου ότι δεν γνωρίζουμε την απόσταση του πυροβολισμού. Βέβαια, δεν μπορεί να αποκλειστεί και η εκδοχή του αποστρακισμού της σφαίρας σε κάποια επιφάνεια.
Παρουσιάζουμε τρεις εκδοχές, γιατί δεν γνωρίζουμε την απόσταση και την κατάσταση του πυροβολισμού και, φυσικά, δεν είδαμε το τραύμα. Μου έκανε, πάντως, ιδιαίτερη εντύπωση αυτό ακριβώς που γραφείο Φωτιάδης, ότι ο Καραϊσκάκης βρισκόταν στο κέντρο και ήταν «περιτριγυρισμένος ολούθε από δικούς μας».
Θα πρέπει, τέλος, να σημειωθεί το εξής: Το γεγονός ότι ανέβηκε και πάλι στο άλογο του, όπως αναφέρεται, συνηγορεί στο ότι το τραύμα δεν ήταν άμεσα θανατηφόρο, άρα, μπορεί να ήταν πράγματι στη βουβωνική χώρα. Σημειώθηκε, δηλαδή, αιμορραγία για μεγάλο χρονικό διάστημα, πριν πεθάνει, οπότε πράγματι ήταν σε θέση να συζητεί ακόμη και να αρνείται να τον δουν ξένοι γιατροί.
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία, γνωρίζουμε ότι ο Καραϊσκάκης ήταν έφιππος, η πύλη εισόδου του τραύματος και η φορά της βολίδας συνηγορούν στο ότι χτυπήθηκε από υψηλότερο σημείο – κατά πάσα πιθανότητα ο δράστης ήταν όρθιος επάνω σε άλογο. Κρίνοντας από το γεγονός ότι ο Καραϊσκάκης κατάφερε να ιππεύσει και πάλι, ο Κουτσάφτης υποστηρίζει ότι το τραύμα μπορεί πράγματι να ήταν στη βουβωνική χώρα και να μην ήταν άμεσα θανατηφόρο. Εάν δεχτούμε λοιπόν ως ακριβείς τις περιγραφές του Κασομούλη και του Φωτιάδη, η ιατροδικαστική εξέταση αφήνει πολύ μεγάλες πιθανότητες ο Καραϊσκάκης να δολοφονήθηκε πραγματικά από Έλληνες. Τα στοιχεία όμως, όπως θα έλεγαν και οι ήρωες του CSI, δεν μπορούν ακόμη να σταθούν στο δικαστήριο εάν δεν εντοπίσουμε και το κίνητρο της δολοφονίας.
Οι πιθανοί δράστες
Γεώργιος Καραϊσκάκης. Ο Καραϊσκάκης καταστρέφει τους Τούρκους κατά την Αράχοβαν. Peter Von Hess.
Έπρεπε για άλλη μία φορά να απευθυνθούμε στους ειδικούς. Και ίσως κανένας δεν έχει ασχοληθεί τα τελευταία χρόνια τόσο εντατικά με τη ζωή του Καραϊσκάκη όσο ο Διονύσης Τζάκης, ιστορικός και συγγραφέας του Λευκώματος με τίτλο «Γεώργιος Καραϊσκάκης».
Η λίστα των πιθανών «υπόπτων» που μου παρέθεσε ο Έλληνας καθηγητής, των ανθρώπων δηλαδή που «ευχήθηκαν και ίσως επιδίωξαν το θάνατο του Καραϊσκάκη στη διάρκεια της επανάστασης», είναι ιδιαίτερα μεγάλη: « Αγραφιώτες που δεν τον ήθελαν στρατιωτικό αρχηγό στην επαρχία τους, ανταγωνιστές στρατιωτικοί και πολιτικοί που αντιπαρατέθηκαν σκληρά μαζί του, ιδίως το 1822 – 1824. Επίσης, αρκετοί επιθυμούσαν να απομακρυνθεί από την κορυφή της στρατιωτικής ιεραρχίας το 1826 – 1827. Επειδή διαφωνούσαν με τα πολεμικά του σχέδια, με τον τρόπο που διοικούσε, με τις προτεραιότητες που έθετε, επειδή θεωρούσαν άλλον καταλληλότερο ή έτρεφαν προσωπικές φιλοδοξίες ».
Παρ’ όλα αυτά, ο Διονύσης Τζάκης απεκδύεται πεισματικά το ρόλο του ιστορικού-αστυνόμου. «Ο ιστορικός», μας λέει, «δεν είναι αστυνομικός ή ανακριτής να διερευνά υποθέσεις αναζητώντας «κίνητρα» και πιθανούς «ενόχους». Δεν αξιολογεί γεγονότα ή πρόσωπα για όσα έκαναν ή δεν έκαναν, για όσα θα έπρεπε κατά τη γνώμη του να είχαν κάνει ή να είχαν αποφύγει, και μάλιστα με κριτήριο τις δικές του μεταγενέστερες ιδέες και αντιλήψεις για το τι είναι σωστό και τι λάθος, εθνικά, ηθικά, δικονομικά ».
Κάθε προσπάθεια λοιπόν για την ανεύρεση της αλήθειας θα σκοντάφτει σε ανυπέρβλητα εμπόδια εάν δεν λαμβάνει υπόψη τον ιστορικό χωροχρόνο των γεγονότων. Ούτως η άλλως, μας λέει ο Διονύσης Τζάκης, «όπως όλες οι σύγχρονες επαναστάσεις, έτσι και η ελληνική συνυφαίνεται με πολιτικές διαφωνίες, αντιπαραθέσεις και βίαιες εσωτερικές συγκρούσεις, καθώς οι Έλληνες πολεμούσαν για να απαλλαγούν από τους Οθωμανούς και, συγχρόνως, δημιουργούσαν μια πρωτόγνωρη (και ριζικά διαφορετική από την οθωμανική) μορφή πολιτικής οργάνωσης, το εθνικό κράτος».
Ακόμη όμως και «οι φήμες ότι δολοφονήθηκε», επισημαίνει ο Έλληνας ιστορικός, «μας βοηθούν να κατανοήσουμε το πολιτικό και ιδεολογικό κλίμα της εποχής, αλλά και τους τρόπους πρόσληψης του θανάτου του από τους σύγχρονους του. Μάλιστα, οι εν λόγω φήμες προικίζουν το μύθο του ήρωα Καραϊσκάκη με ένα οικουμενικό μοτίβο, όπου ο ήρωας δεν είναι δυνατόν να καταβληθεί και να πεθάνει, παρά μόνο ως αποτέλεσμα κάποιας προδοσίας, συνωμοσίας κ.λπ.».
Ίσως, τελικά, το μόνο που μπορούμε να πούμε σήμερα με βεβαιότητα είναι ότι οι επιπτώσεις από την αναγγελία του θανάτου του και η στρατιωτική πανωλεθρία στη μάχη του Φαλήρου είναι δραματικές σε όλα τα μέτωπα. «Την ψυχολογική αυτή στιγμή, που τα πάντα έδειχναν να καταρρέουν μέσα σε ένα κλίμα τρόμου», θα γράψει ο Τάσος Βουρνάς, «θέλησε να εκμεταλλευτεί ο Ιμπραήμ για να προσεταιριστεί τους καπεταναίους της Ρούμελης». Και του Μοριά.
Με πρώτο τον Δημήτρη Νενέκο, αρκετοί οπλαρχηγοί συνθηκολογούν – προχωρούν σε αυτό που θα μείνει στη λαϊκή συνείδηση ως «προσκύνημα». Θα χρειαστεί να ακουστεί βροντερή η φωνή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη για να σταματήσει η ολοκληρωτική συνθηκολόγηση και να σωθεί τελικά η επανάσταση: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».
Ο Καραϊσκάκης και το spread δανεισμού
Ένα από τα σενάρια που επανέρχονται πεισματικά στην επιφάνεια σχετικά με το θάνατο του Καραϊσκάκη, αναφέρεται στο ρόλο που έπαιξε το Λονδίνο στα τελευταία χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης. Ακόμη και ιστορικοί που απορρίπτουν κατηγορηματικά τις εικασίες του Φωτιάδη για σχέδιο δολοφονίας του Έλληνα ήρωα από τους Κόχραν και Τσωρτς, συμφωνούν ότι η στρατηγική που του πρότειναν στη μάχη του Φαλήρου ισοδυναμούσε με αυτοκτονία.
Γιατί όμως ο Καραϊσκάκης, ο οποίος είχε οριστεί αρχιστράτηγος της Στερεάς Ελλάδας με τη σύμφωνη γνώμη ακόμη και ορκισμένων εχθρών του όπως ο Ζαΐμης, υποτάχθηκε στις εντολές των Βρετανών; Στο βιβλίο του «Ο θάνατος του Καραϊσκάκη», ο δημοσιογράφος Δημήτρης Σταμέλος αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στις σχέσεις υποτέλειας που είχαν δημιουργήσει στην επαναστατημένη Ελλάδα τα δύο δάνεια που της υποσχέθηκε το Λονδίνο. «Το πρώτο δάνειο», όπως σημείωνε και ο μεγάλος ερευνητής Κυριάκος Σιμόπουλος, «τοκογλυφικό και ανήθικο ως συμφωνία, κατασπαταλήθηκε στον εμφύλιο. (…) Το δεύτερο χάθηκε στις κερδοσκοπικές παραγγελίες φρεγατών που δεν έφθασαν ποτέ στην Ελλάδα».
Ξένα δάνεια, περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας, κερδοσκοπία και… φρεγάτες. Οι λέξεις μοιάζουν βγαλμένες από δημοσιεύματα εφημερίδων των τελευταίων ημερών και όχι από ιστορικά κείμενα για το μακρινό 1821. Κι όμως, οι περισσότεροι ιστορικοί και ακαδημαϊκοί, με τους οποίους μιλήσαμε όλες αυτές τις εβδομάδες, μας προειδοποίησαν να μην καταφύγουμε σε εύκολους και απλοϊκούς παραλληλισμούς. «Κάποιοι είναι έτοιμοι να συνδέσουν το ’21 και το ρόλο των Μεγάλων Δυνάμεων με το spread δανεισμού και τη Γερμανία», μου είπε γνωστός ακαδημαϊκός, που προτίμησε να κρατήσει την ανωνυμία του. Ίσως γιατί, όπως μας εξήγησε και ο Διονύσης Τζάκης, «τα γεγονότα οφείλουμε να τα προσεγγίζουμε μέσα στη δική τους ιστορική συνάφεια».
Πηγή
- Καθημερινή, Περιοδικό «Κ», τεύχος 355, 21 Μαρτίου 2010.
ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ 
I will kindly request you to read the autobiography of a seaman by Lord Cochrane , also hes sons completed works about the affairs at falliron. SIr Richard Church comments and definitely the hero Makrigianni. also thomas Gordon. The new EFIALTIS is KITSOS JAVELAS, first of all a liar for the
amound of soldiers he has so he is paid four times more,second he refused to attack before a payment. thirdly hes antagonism and jealousy for Karaiskakis.
His own brother is killed in the battle and he never made a move although he reassured Cochran and Church about hes involvement, the urgency of Cochran was to free another hero, Favier from Acropolis
ioannis Stavriannos present at the shooting said that the plot to kill him was by Javelas and Veikos and the shooter Costas Stratis soldier of Javelas after a confession to a priest said that he shot him «accidentally «.
So please don’t allow heroes to be made scapegoats, our history is full of heroes but also traitors.
Thank you.
Costas Hatziemmanuel
Αγαπητέ κύριε,
Η καταστροφή στο Φάληρο, νομίζω, βαρύνει εκ ολόκληρου τους Cochrane και Church. Τώρα για το θάνατο του Καραϊσκάκη, ο Ιωάννης Σταυριανός στην, «Πραγματεία των περιπετειών του βίου μου και συλλογή διαφόρων αντικειμένων αγνώστων έτι εν τη ελληνική ιστορία» αναφέρει: « o τραυματισμός του Καραΐσκου εγένετο όχι πολύ μακράν από εμέ και του συντρόφου μου … Τούρκοι από τη μάνδρα δεν εξήλθαν και όχι μόνον αυτήν την φοράν αλλ’ εικοσάκις προσβάλαμε την μάνδραν αυτήν. Οι Έλληνες ήσαν πάρα πολύ πλησίον της μάνδρας και ο Καραΐσκος ήτο εδώθεν της μάνδρας προς Πειραιάν. Ο Τούρκος που ευρέθη; Η φήμη εκυκλοφόρησεν αμέσως διά την δολοφονίαν και ήτο αλάνθαστος. Ο άραψ σεΐζης του Καραΐσκου, όστις παρακολουθεί τον Καραΐσκο, είδεν και ωφεληθείς από την περίσταση εφιππεύει και λιποταχτεί προς τους Τούρκους…».
Τα απομνημονεύματα του Σταυριανού είναι ένα εξαιρετικά σπουδαίο βιβλίο για τις πληροφορίες και τις λεπτομερειακές περιγραφές, ιδίως των επιχειρήσεων στην Αττική, από τον Αύγουστο του 1826 μέχρι τον Μάιο του 1827, στις οποίες συμμετείχε και ο ίδιος προσωπικά.
Φιλικά
Τάσος Τσάγκος
Γεν. Γραμματέας
Dear Sir.
Thanks for the reply, for about twenty five years i was » thinking» the same about Cochrane and i am truly here with all my honesty to defend his name. i don’t care who killed karaiskaki, i care who benefited from that, Kolokotronis told him(warned him) » κυνιγας το βολι » but he took it as a complement .
Τhe fact that he accepted to be taken on board the vessel is a start Sir, I will sugest if you have the time to look at the correspondece between Cochrane and Karaiskakis prior the Saint Spyridon » incident»
Κοletis knew a lot about the first and the second loan so hes succesor as prime minister, we know who…
One remark from Cochrane about us when every foreign correspondent didn’t have a good word to say about Greeks was: i dont expect Greeks to have virtues who arrive from a long term freedom. It is indeed time consuming to read autobiographies etc I will sugest the film Master and Comander it is made in his hounor, he was falsely accused by his own people, a captain who captured over fifty three vessels with the «Speedy», gave freedom to Chili and Brazil, cleared the eastern med, from pirates, and you know Mr. Tsago, British have no idea who Lord Cochran is……they know Nelson. The French nickname him Le Loup des Mers. We know him as»Θαλασσολυκος» Miaoulis bowed to him in regognition.
He was up to his neck in water with Church in faliro trying to escape turkish cavalry and angry with newly promoted Javelas not following orders.
If he wanted Karaiskaki dead he would have done it with his own sword,but true gallant men are seldom regognised, like our Makrigiannis who didn’t have an idea about the war for leadership, Karaiskakis visited him in the tambouri while he was up to his waist in water and told him: lets go!! because he didnt like orders from a foreigner, only money food and spades, and Makrigiannis didnt accept the «offer».
I will leave you with what the old Venetian slave traders used to say :
«Feed the negro well and whip him hard….the Greek !! whip him hard and go easy with the food.»
Thanks for your time
Sincerely
Costas Hatziemmanuel
Αγαπητέ,
Ο Cochrane είναι ο πλέον υπεύθυνος για την καταστροφή στ Φάληρο. Θα τολμούσα και να γράψω: Κοχραν, Τσώρτς, Φαβιέρος: οι τρεις τυχοδιώκτες!!!
Για τον Κόχραν τώρα:
1. Έφτασε στην Ελλάδα με μεγάλη καθυστέρηση και έλαβε ένα υπέρογκο ποσό για τις υπηρεσίες του. Ωστόσο αυτός και οι φίλοι του είχαν αγοράσει μεγάλο πακέτο μετοχών που αφορούσε στο Ελληνικό δάνειο, πεπεισμένοι ότι θα κερδίσουν τη μάχη και θα πλουτίσουν.
2. Ο Βραζιλιάνος ιστορικός Alberto Balthazar da Silveira γράφει για τον ρόλο του Κόχραν στη βραζιλιάνικη επανάσταση: «Το μεγάλο του ελάττωμα του Κόχραν παραμένει η φιλοχρηματία….».
3. Τι γνώσεις έχει ένας ναύαρχος για σύγκρουση (μάχη) στη στεριά. Να αναφέρω ότι οι Έλληνες πολεμούσαν ανορθόδοξα δηλ. με τον δικό τους τρόπο (κλεφτοπόλεμο) και οι αντίπαλοι τότε είχαν εκσυγχρονίσει το στρατό τους εκπαιδευόμενοι μάλιστα από Γάλλους Αξιωματικούς. Αποτέλεσμα όλες οι οδηγίες που έδωσε να είναι λανθασμένες και να οδηγήσουν στην καταστροφή.
Όσο για Μακρυγιάννη που αναφέρετε, ήταν αξιωματικός τρίτης κλάσης ή καλλίτερα μικροκαπετάνιος. Ο Μακρυγιάννης έγινε γνωστός τον 20ο αιώνα με την δημοσίευση
των απομνημονευμάτων του από τον Βλαχογιάννη. Άρα στην προκειμένη περίπτωση δεν τον λαμβάνουμε υπόψη μας όπως και τον Κωλλέτη.
Όσα βιβλία μου αναφέρετε όχι μόνο τα έχω υπόψη μου αλλά τα έχω μελετήσει σε βάθος.
Για τα παραπάνω που υποστηρίζω μπορώ να σας παραθέσω μεγάλη βιβλιογραφία που τα τεκμηριώνει, αλλά προς το παρόν θα αναφέρω μόνο τον Κυριάκο Σιμόπουλο και το πολύτομο έργο του «Πως Είδαν οι Ξένοι την Ελλάδα του ‘21».
Φιλικά
Τάσος Τσάγκος
Μπραβο σας κύριε Τσαγκο! Επιτελους ΦΤΑΝΕΙ η καλυψη αυτών των φτηνών τυχοδιωκτών που τόσο τραυματισαν και τραυματίζουν την Ελλάδα! Συμφωνω κι επαυξάνω σε όλα οσα γραψατε.
he was falsely accused by his own people, a captain who captured over fifty three vessels with the “Speedy”, gave freedom to Chili and Brazil, cleared the eastern med, from pirates, and you know Mr. Tsago, British have no idea who Lord Cochran is. Ο Κοχραν εφυγε με κλωτσιες απ την πατριδα του διοτι ειχε εμπλακει σε απατες, ειχε φυλακιστεί.Την ελευθερία που υποτιθεται εδωσε στους Νοτιο Αμερικάνους την εξαργύρωσε και με το παραπάνω και επειδη τον εχετε για σπουδαίο για πειτε μας γιατι σηκώθηκε και εφυγε; (μαλιστα το ιδιο εγινε και στην Ελλαδα αφήνοντας …μπιλιετάκι (!!) στον Καποδίστρια γιατι βλεπεις οι Ελληνες ναυτες ήταν αχρειοι και απείθαρχοι ενώ εκεινος μπορουσε να φερει ξένους ναυτες που ήταν καλύτεροι απ τους Έλληνες…Αχ μα τι φιλέλληνας!!). Το ποσό για τις υπηρεσιές του στην Ελλάδα (μάλλον για την Τουρκία δουλευε αυτός αλλα τελος πάντων) το είχε προπληρωθεί και αντιστοιχούσε περιπου στο μισό (!!!) δευτερο δάνειο. Για να κάνει τι; Τον αρχιστράτηγο ή τον αρχιναυαρχο;;
British have no idea who Lord Cochran is. Μην ανησυχείτε οι σύγχρονοί του συμπατριώτες ΗΞΕΡΑΝ πολύ καλα ποιος ήταν. και κατόπιν τον τίμησαν αναλογα.
He was up to his neck in water with Church in faliro trying to escape turkish cavalry and angry with newly promoted Javelas not following orders.
Καλα μη νομίζετε πως βγήκε για να πολεμίσει και να δώσει οδηγίες!Μες το καραβι του ήταν καθ όλη την διαρκεια της προετοιμασιας της μαχης. και ο Τσωρτς το ίδιο. Ο γκενεραλ γολέτα! Έτσι τον ελεγαν οι Έλληνες. Εν΄ω είχε ξεκινήσει ήδη η σφαγή και η καταδίωξη των Ελληνων βρήκε αυτος την ώρα να κάνει….βόλτα στην παραλία! Για να καταλάβει κανεις το μεγεθος της αναισθησίας και της αναισχυντίας του. Κια επειδη λόγω του ότι προφανώς δεν παρακολουθουσε τις εξελίξεις είδε το τσουρμο των ελληνων που επεφταν αλαφιασμένοι στη θαλασσα και αιφνιδιάστηκε. Αυτά τα γράφει ο γιατρός Gosse ο οποιος ήτανμαζί με τον Κοχραν! Όσο για τον Τζαβελα καλα εκανε. Γιατί να δώσει θυσία τους δικούς του σε ενα σχέδιο παταγώδους αποτυχιας;;
If he wanted Karaiskaki dead he would have done it with his own sword
Αγαπητέ δεν λειτουργούν ετσι οι Άγγλοι. Τζάμπα τους αποκαλουν διπλωμάτες; Ξέρουν να παίζουν την ιντριγκα και την υποκρισία στα δάχτυλα. Και οι Γάλλοι..
Εδώ πήγαν να φορτώσουν τη δολοφονία του Καποδίστρια στους Γαλλους!(όχι οτι οι Γαλλοι δεν ήταν εμπλεκόμενοι). Ασφαλως ως προς την υποθεση Καραισκάκη δεν μπορει να πει κανεις με σιγουρια αλλα τους μονους που εξυπηρέτησε η καταστροφη στον Ανάλατο και το Φαληρο ήταν οι Άγγλοι. Κι αυτό είναι ιστορία.
I will leave you with what the old Venetian slave traders used to say :
“Feed the negro well and whip him hard….the Greek !! whip him hard and go easy with the food
Ξέρεις πως αποκαλούσαν οι Έλληνες όλους αυτούς; Σκυλόφραγκους. Σίγουρα ΚΑΤΙ ήξεραν ….
Τι θελετε και ξυνετε παλιες πληγες? Μην ξεχνατε οτι χωρις τους ξενους
(βλεπε ναυμαχια Ναυαρινου) η επανασταση θα ειχε σβησει με την εισοδο του Ιμπραημ στην Πελοπονησο.
Εξαλλου ουκ ολιγα παλικαρια χαθηκανε απο αδελφικα χερια κατα την διαρκεια των εμφυλιων αναμετρησεων μεσουσης της επαναστασης!
Θιχτηκε ο ελληναρας που καποιος ελληνας του εξωτερικου δε «μασησε» τα λογια του και θελησε να υπερασπιστει τον βρετανο ναυαρχο και καλα εκανε…τωρα τα περι ξερω εγω πως λειτουργουν οι «κακοι βρετανοι» δηλαδη ειναι διπλωματες και κακουργοι και ανεσχυντοι και ολοι οι ξενοι και γαλλοι κτλ οπως λες και ‘συ να σκευτει πως αν οι ξενες δυναμεις αγγλιας,γαλλιας & ρωσιας στη ναυμαχια του ναυαρινου δεν ειχαν επεμβει ο κυριος πιο πανω απ’ το μηνυμα σου ακομα θα ‘ταν του ερντογαν πασα γιουσουφακι…τωρα για το αν ο κοχραν κι ο καθε κοχραν ειτε αγγλος γαλλος κτλ πληρωνονταν πολυ καλα για τις υπηρεσιες του πες του του θιγμενου ελληναρα οτι και οι ελληνες το ιδιο και χειροτερα κανανε μαλιστα πολλοι εκ των ιδιων αγωνιστων με εξαιρεση τον αγνο πραγματικα νικηταρα και καποιους αλλους μετα το τελος του αγωνα βρεθηκαν με τεραστιες περιουσιες επομενως ασκοπο το σχολιο του απ’ την αλλη μαζι με τον κακο κοχραν και τσωρτς εντεχνα ο κομπλεξικος ελληναρας παραλειπει να αναφερει τον ηθικο αυτουργο τον μαυροκορδατο κι ολο το σκυλολοι του κι αυτοι μη φοβασαι απο μακρια και απο την ασφαλεια των γραφειων τους παρακολουθουσαν τον αγωνα χειροτερα απ’ το οποιον κοχραν που τουλαχιστον ηταν στο καταστρωμα της ναυαρχιδας του στο κατω κατω οι αρχηγοι και στρατηγοι ετσι λειτουργουσαν ανεξαρτητα εθνικοτητα μα βεβαια μη και θιχτει το ελληνικο αγιο στοιχειο οταν μαυροκορδατοι κωλλετηδες κι αλλα σκυλια ειχαν φυλακισει και βασανισει και θανατωσει ανδρουτσο νικηταρα καλα τον κωλοκοτρονη καθε τρεις και λιγο τον ξεφτιλιζαν με ψευτοδικες και φυλακισεις σε την δολοφονια του γιου του του πανου απ’ τα τσιρακια τους κι οσο για το πως οι ελληνες λεγαν ειρωνικα και περιπαιχτικα ολους τους ξενους ασχετα με τους βαθυτερους λογους και αιτιες που τους εσπρωξαν να εμπλακλουν στον ελληνικο αγωνα ας σκευτει αυτα των αντστοιχων ελληνων (οχι ολων βεβαια) αλλα αρκετων εδω δεν υπηρχε καλακαλα ελληνικη γλωσσα και συνηδηση ολοι μιλουσαν αρβανιτικα κυριως αλλα και τουρκικα κι οτι αλλο θες εκτος απο ελληνικα πχ το πληθος που υποδεχοταν μετεπιτα τον νεαρο οθωνα σας βασιλια σχεδον καθολου ελληνικα δε μιλουσε…τρομαξε να κανει τους νεαρους μαθητες αλλα και γενικοτερα τους τοτε «ελληνες» να μαθουν να μιλανε την γλωσσα τους ο καποδιστριας που παλι στους κακους αγγλους φορτωσε τον φονο του λες και τα αρχιλαμογια οι ελληνες δεν ειχε ιδεα ο…»τιμημενος τους» περι δολοπλοκιων και διπλωματιας και ιντριγκας κτλ κι οσ για τις αποδειξεις που και καλα διαθετει να μη κουραστει και μας τις παραθεσει ο θιγμενος ελληναρας θα του χρησιμευσουν σαν προσαναμα τωρα που η τυιμη πετρερλαιου και φυσικου αεριου χτυπαει κοκκινο!!!Αντε με μερικους μερικους ελληναραδες και αυτοκλητους ιστορικους αναλυτες-ειδικους μη ποτους χαρακτηρισω κι οχι τιποτε αλλο μου κοψουν το σχολιο, παλι καλα που μπορει κανεις πλεον ευκολα να βρει στο διαδυκτειο οτι πληροφορια για το οποιο ιστορικο θεμα κι οχι να ‘χαφτει» οτι ο καθε θιγμενος ελληναρας του ξεφουρνισει και καλα σαν αληθεια σαν τον πιο παραπανω κυριο!!!