Κάββας Μιχαήλ ή Μιχαήλος (†1840)
Ο Μιχαήλ Κάββας, Αργείος, ήταν ονομαστός πρακτικός γιατρός, υπηρέτησε σε όλο τον αγώνα ως οπλαρχηγός και γιατρός. Πριν την επανάσταση διέμενε στη Τρίπολη ως αρχίατρος της Πελοποννήσου, προσφέροντας της υπηρεσίες του στους πασάδες αυτής. Φυλακίστηκε από τους Τούρκους και ελευθερώθηκε λίγο πριν την άλωση της πόλης.
Αλληγορική φιλελληνική παράσταση εμπνευσμένη από την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Επιχρωματισμένη λιθογραφία.
Ήταν μυημένος στην Φιλική Εταιρεία από το 1819 και διετέλεσε παραστάτης (βουλευτής) το 1824 του Άργους. Στην επανάσταση προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες, όπως επίσης και 33.038 γρόσια, μία οκά ασήμι, και το διαμαντένιο του δακτυλίδι για μισθούς 10 καραβιών αποσταλέντων στο Μεσολόγγι. Κατά τον εμφύλιο πόλεμο λεηλατήθηκε η οικία του από τον Κ. Τζήμα και τους Ρουμελιώτες στρατιώτες του, αρπάζοντας πράγματα αξίας 6.300 γροσίων.
Χαρακτηρίστηκε μετά τον αγώνα ταγματάρχης, αλλά δεν δέχτηκε αυτό το βαθμό, θεωρώντας τον εαυτό του αδικημένο. Απεβίωσε το 1840.
Πιστοποιητικό της εποχής εκείνης μαρτυρεί:
«Ο εν μακαρία τη λήξει Δόκτωρ Μιχαήλ Κάββας εκ της πόλεως του Άργους ως εκ των προκριτοτέρων αυτής διέπρεψε επί Τουρκίας, ως αρχίατρος της Πελοπονήσου εις πλησίον και πολλούς κατά καιρούς πασάδες αυτής, καταταχθείς εις τα μυστήρια της επαναστάσεως μας, υπήρξε εις των μετά ζήλου προσφερθέντων εις τας περί ταύτης προετοιμασίας και εις εκ των πρωτεργατών αυτής άμα εξερράγη, καταφρονήσας τα πάντα και αδράξας τα όπλα υπέρ της πατρίδος δι’ ανδρών θυσιών και κινδύνων, με την προσωπικήν του παρουσία εις την πολιορκία της Τριπολιτζάς και εις άλλας κρίσιμους περιστάσεις στρατιωτικώς και πολιτικώς θεωρείται ως εις των Αρχηγών της πολιτικής και εις των πληρεξουσίων βουλευτών, διαπρέψας ούτω καθ’ όλο το διάστημα του ιερού Αγώνος με πλήρη πατριωτισμόν, ζήλον και ακάματον προσπάθειαν και θυσίαν επίσης της καταστάσεως του, συνετέλεσε και ούτος μετά των λοιπών πατριωτών του, όλα τα αποτελέσματα των πυρκαΐών, λεηλασιών, και εν γένει δυστυχημάτων της πατρίδος του. Αποθανών δε εγκατέλειψε φαμελία εν δυστηχία ταύτων ως συμπολίτες του μακαρίτου και συναγωνιστών γνωρίζοντες εκ του πλησίον πιστοποιούμεν χάριν αληθείας και Δικαιοσύνης». Άργος 1845.
Θ. Κολοκοτρώνης Α. Λόντος
Π. Μαυρομιχάλης Α. Μεταξάς
Β. Χριστακόπουλος Κ. Δεληγιάννης
Χρήστος Βλάβης
Ο Φωτάκος γραφεί στους «Βίους Πελοποννησίων ανδρών»:
Ητον ιατρός, και εκρατήθη και ούτος από τους Τούρκους εις την Τριπολιτσάν. Μετά δε την αλωσιν της πόλεως ελευθερωθείς εξεπλήρωσε το προς την πατρίδα χρέος του διά της επιστήμης του, και άλλως διότι εχρημάτισε πληρεξούσιος των Συνελεύσεων και βουλευτής.
Κατετάγη εις Β’ τάξιν πολιτικώς και στρατιωτικώς αγωνισθέντων.
Πηγές
- Ανδρέας Αθανασόπουλος, «Πελοποννήσιοι Ιατροί κατά τον Ιερόν Αγώνα του 1821», Πελοποννησιακή Πρωτοχρονιά, 1965.
- Φώτιος Χρυσανθόπουλος, επιμ. (1888). Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των εξώθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως. Αθήνα: Σταύρος Ανδρόπουλος, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου.
- Αγγελής Χρήστου Κλειώσης, «Κατάλογος Αγωνιστών του 1821 της Επαρχίας του Άργους», Αργολική Βιβλιοθήκη.
ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ 
Σχολιάστε