Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Archive for the ‘Λογοτέχνες – Ιστορικοί’ Category

Μάλλωσης Ηρ. Ιωάννης (1890-1949)

Posted in Ερμιονίδα, Λογοτέχνες - Ιστορικοί, tagged , , , , , , , , , , on 31 Μαΐου, 2016| Leave a Comment »

Μάλλωσης Ηρ. Ιωάννης (1890-1949)

 

Ιωάννης Ηρ. Μάλλωσης (1890-1949)

Ο συγγραφέας, ιστορικός και βουλευτής Ιωάννης Μάλλωσης γεννήθηκε στην Ερμιόνη το 1890 και στο χρονικό διάστημα που ακολούθησε μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους διορίστηκε Διευθυντής του Γραφείου Τύπου Θεσσαλονίκης, ενώ στη συνέ­χεια εργάστηκε ως υποδιοικητής των επαρχιών Κιλκίς και Έδεσσας.

Το 1917, με τα δραματικά γεγονότα του Εθνικού Διχασμού, εξορίζεται μαζί με τους Κωνσταντίνο Έσλιν, Ιωάννη Μεταξά, Δημήτριο Γούναρη, Βίκτωρα Δούσμανη, Ίωνα Δραγούμη, Σπυρίδωνα Μερκούρη, Γεώργιο Πεσμαζόγλου, Ιωάννη Σαγιά στο Αιάκειο της Κορσικής.

Διετέλεσε Γραμματέας του Δημητρίου Γούναρη και το 1921 τοποθετήθηκε Διευθυντής των Γραφείων της Βουλής μέχρι το Σεπτέμβριο του 1922. Από το 1924 μέχρι το 1928 εξέδιδε την εβδομαδιαία Πολιτική Επιθεώρηση «Νέα Εποχή».

Στις εκλογές 1932, 1933 και 1935 πολιτεύθηκε στην εκλογική περιφέρεια της ιδιαίτερης πατρίδας του και εκλέχτηκε Βουλευτής Ερμιονίδας. Το Μάιο του 1946 ανέλαβε τη διεύθυνση του Γραφείου Προσωπικού της Βουλής.

Από το συγγραφικό έργο του διακρίνουμε τη δίτομη πολιτική ιστορία του Δημητρίου Γούναρη, τόμος Α΄: 1902-1920, (δεν εκδόθηκε άλλος τόμος), Έκδοση της πολιτικής επιθεωρήσεως «Νέα Εποχή», 1926, το έργο «Μάρτυρες» για τον Κ. Έσλιν και τον Ίωνα Δραγούμη, το «Ο Ίων Δραγούμης εξόριστος» και το έργο «Η εν Ερμιόνη Γ΄ Εθνοσυνέλευση», Αθήνα, 1930.

 

Πηγές

 

  • Εγκυκλοπαίδεια, «Πάπυρος Λαρούς, Γενική Παγκόσμιος Εγκυκλοπαίδεια», Τόμος 9ος,  Εκδόσεις «Επιστημονική Εταιρεία των Ελληνικών Γραμμάτων Πάπυρος», Αθήνα, 1964.
  • Μάλλωσης Ιωάννης, «Η εν Ερμιόνη Γ΄ Εθνοσυνέλευση», Επανέκδοση Δήμος Ερμιόνης, Αθήνα, 2007.

Read Full Post »

Σαρρής Γιάννης

Posted in Λογοτέχνες - Ιστορικοί, tagged , , , , , on 21 Απριλίου, 2016| Leave a Comment »

Σαρρής Γιάννης (Δραγώνας)

 

Γιάννης Σαρρής

Γιάννης Σαρρής

Ο Γιάννης Σαρρής γεννήθηκε στο Λυγουριό Αργολίδας το 1946 και ασχολείται με το εμπόριο έτοιμων ενδυμάτων και τη βιολογική καλλιέργεια της ελιάς, ενώ τον ελεύθερο χρόνο του καταπιάνεται  με την ιστορική έρευνα και τη συγγραφή. Το 1965, σε νεαρή ηλικία, όταν για δέκα χρόνια ζούσε στην Αθήνα, ένα διήγημά του κερδίζει στο διαγωνισμό διηγήματος του περιοδικού «Πρώτον» και δημοσιεύεται σ’ αυτό.

Οξυδερκής και ανήσυχος πρωτοστάτησε το 1974, στην ίδρυση του πολιτιστικού συλλόγου  «Ο Καββαδίας», συλλόγου ιδιαίτερα δραστήριου, που συνέβαλλε στην πολιτιστική ζωή και ταυτότητα του Λυγουριού και αποτέλεσε πόλο έλξης των νέων. Η δανειστική βιβλιοθήκη, τα θεατρικά δρώμενα, οι πολυάριθμες εκδηλώσεις ήταν αναμφίβολα καθοριστικής σημασίας για τους κατοίκους του χωριού και ιδιαίτερα για τη νεολαία, αφού  ενέπνευσε την αγάπη για τη λογοτεχνία, το θέατρο, την ποίηση και μεταλαμπάδευσε τα ιδανικά της ισότιμης συνεργασίας και της ενεργής συμμετοχής στα κοινά, εφόδια απαραίτητα για την ανάπτυξη της συνείδησης του ενεργού πολίτη. Διετέλεσε ενεργό μέλος μέχρι το 2000. Πρόεδρος του συλλόγου υπήρξε από το 1975 έως το 1981, το 1984 και το 1992.

Εκδότης της εφημερίδας «Εδώ Λυγουριό» για είκοσι χρόνια κατέγραφε την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου. Η εφημερίδα εκδόθηκε τον Απρίλιο του 1987 με τη βοήθεια του  Γιάννη Ρηγόπουλου και του αρχιτέκτονα Κ. Ξυπολιά.

Στη διάρκεια της δεκαετίας του ’80  διηγήματά του δημοσιεύονται στο λογοτεχνικό περιοδικό «Ελλέβορος», που εκδίδεται στο Άργος από τον ποιητή Γιάννη Ρηγόπουλο. Παράλληλα συνεργάζεται με την εφημερίδα «Αναγέννηση», η οποία κυκλοφορεί σε όλη την Αργολίδα, ως ανταποκριτής από το Λυγουριό.

Ασχολήθηκε ενεργά με τα κοινά, εκτίοντας δύο θητείες στο Κοινοτικό Συμβούλιο Λυγουριού (1978-1982) και στο Δημοτικό Συμβούλιο Ασκληπιείου (1994-98). Το 1992 ήταν ο εμπνευστής και συνιδρυτής (μαζί με την Κοινότητα και το κέντρο υγείας Λυγουριού) της «Τράπεζας Αίματος Λυγουριού».

Το 1993 το θεατρικό του έργο «Ο Μπρούκλης» ανέβηκε από το θεατρικό τμήμα του πολιτιστικού συλλόγου «Ο Καββαδίας» σε σκηνοθεσία του Χρήστου Τσιλογιάννη. Το Μάιο του 2003  του απονεμήθηκε Έπαινος για το διήγημά του «Το χτύπημα του πηγαδιού» από την τριπολιτσιώτικη εφημερίδα «Οδός Αρκαδίας», και δημοσιεύτηκε στην ίδια εφημερίδα. Το 2007 εκδίδει τη συλλογή διηγημάτων «Στ’ Ανάπλι και στο Λυγουριό». 

Το 2007 έλαβε τιμητική διάκριση για τα είκοσι χρόνια έκδοσης της εφημερίδας «Εδώ Λυγουριό» και την προσφορά της στην Αργολίδα. Επίσης την ίδια χρονιά διακρίθηκε με Έπαινο στους Πανελλήνιους Διαγωνισμούς Διηγήματος του βιβλιοπωλείου «ΙΑΝΟΣ» όπου και δημοσιεύτηκε το διήγημά του «Το χτύπημα του πηγαδιού». Το 2014 εκδίδουν μαζί με τους Νίκο Καλαματιανό και Βασίλη Μπιμπή την τοπική ιστορική έρευνα  «Λυγουριού Ενορίες 1701-2013». Τέλος το 2014 εκδίδει την δραματική εξιστόρηση του χρονικού της απάνθρωπης εκτέλεσης από τους Γερμανούς του Λυγουριάτη Χρήστου Κ. Αίσωπου με τίτλο: «Χρήστος Κων. Αίσωπος ή Τζίτζης».

 

Πηγή

  • «Συνέντευξη με το συγγραφέα Γιάννη Σαρρή», Κωνσταντίνα Μάρα – Φοιτήτρια.  Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Σχολή Καλών Τεχνών – Τμήμα Θεατρικών Σπουδών.

Read Full Post »

Ησαΐας Άγγ. Ιωάννης

Posted in Ερμιονίδα, Λογοτέχνες - Ιστορικοί, Πρὀσωπα, tagged , , , , , , , , on 3 Δεκεμβρίου, 2015| Leave a Comment »

Ησαΐας Άγγ. Ιωάννης

                                                                                                                              

Ιωάννης Ησαΐας

Ιωάννης Ησαΐας

Ο Γιάννης Ησαΐας γεννήθηκε στην Ερμιόνη Αργολίδας. Αρχικά φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο Ερμιόνης και στο εξατάξιο Γυμνάσιο Κρανιδίου. Στη συνέχεια σπούδασε στο Πανεπιστήμιο και στα τέλη του 1974 περάτωσε τις σπουδές του στο τμήμα Μεσαιωνικών-Νεοελληνικών και Ιστορικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ενώ από τον Οκτώβριο του1977 διορίστηκε ως φιλόλογος Καθηγητής σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Κατά την περίοδο της φοίτησής του στο Πανεπιστήμιο και κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στον Έβρο (Αλεξανδρούπολη) και μετέπειτα εργάστηκε εθελοντικά ως στέλεχος των μαθητικών κατασκηνώσεων των Ι. Μητροπόλεων Ύδρας, Σπετσών, Αιγίνης, Ερμιονίδας και Αλεξανδρουπόλεως. Κατά το χρονικό διάστημα της εκπαιδευτικής του δραστηριότητας ανέλαβε καίριες θέσεις στα σχολεία και στο Γραφείο Β/θμιας Εκπαίδευσης, που υπηρέτησε. Διετέλεσε Υποδιευθυντής και αναπληρωματικός Διευθυντής στο Λύκειο Ύδρας, Προϊστάμενος Γραμματείας στο 3ο Γραφείο Β/θμιας Εκπαίδευσης Πειραιά (1982-83) και Υποδιευθυντής στο 30ό Γενικό Λύκειο Αθηνών από το 1995 μέχρι το 2007, έτος που διορίστηκε (ύστερα από επιλογή του αρμόδιου διοικητικού οργάνου – ΠΥΣΔΕ) Διευθυντής στο ίδιο Λύκειο στο οποίου υπηρέτησε συνολικά 28 συναπτά έτη, ως καθηγητής, Υποδιευθυντής και Διευθυντής. Το θέρος του 2011 επανεξελέγη Διευθυντής Λυκείου στο 67ο Γενικό Λύκειο Αθηνών (Α΄ Διεύθυνση Δ.Ε.) και συνταξιοδοτήθηκε την 1η Ιουλίου 2013, ύστερα από 36 έτη ευδοκίμου υπηρεσίας.

Κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής του σταδιοδρομίας φοίτησε στη ΣΕΛΜΕ Αθηνών (Σχολή Επιμόρφωσης Καθηγητών) κατά το σχολικό έτος 1989-90, παρακολούθησε το πρόγραμμα κατάρτισης στελεχών – εκπαιδευτικών στα θέματα διαφυλικών σχέσεων και τον Ιούνιο του 1993 ήταν μέλος της ΚΕΓΕ (Κεντρικής Επιτροπής Γενικών Εξετάσεων) του ΥΠΕΠΘ, που συντάσσει τα θέματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων. Επιπλέον παρακολούθησε κατά διαστήματα πλήθος σεμιναρίων, που σχετίζονται με την εκπαιδευτική δραστηριότητα και διδασκαλία, ενώ τον Ιούνιο του 1998 συμμετείχε ως εισηγητής ιστορικού θέματος στο Α΄ Διεθνές Συνέδριο Ιστορίας – Αρχαιολογίας του Αργοσαρωνικού στον Πόρο.

Αργότερα ως Υποδιευθυντής και Διευθυντής Λυκείου, συμμετείχε άλλες έξι φορές ως έκτακτο μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Πανελλαδικών Εξετάσεων του Υπουργείου Παιδείας σε μαθήματα της ειδικότητάς του, για την επιλογή και σύνταξη των θεμάτων των υποψηφίων για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Από το έτος 1984 μέχρι την συνταξιοδότησή του εργάστηκε ευσυνείδητα ως βαθμολογητής και αναβαθμολογητής των Γενικών και Πανελλαδικών Εξετάσεων, των μαθητών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ενώ ορισμένες φορές είχε επιλεγεί ως μέλος και Συντονιστής Επιτροπών Βαθμολογικών Κέντρων των Πανελλαδικών Εξετάσεων στην Άνω Κυψέλη Αθηνών, στο κτίριο της πρώην Σ.Ε.Λ.Μ.Ε. Αθηνών και στο Γαλάτσι.

Ο Γιάννης Ησαΐας είναι μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός» και της Εταιρείας Ελλήνων φιλολόγων, ενώ είναι εγγεγραμμένος και σε τοπικούς συλλόγους ορισμένων επαρχιών (Ερμιόνης και Φιλωτίου Νάξου), που εδρεύουν στην Αττική. Τον Νοέμβριο του 2013 εξελέγη μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου (Γεν. Γραμματέας) του Ερμιονικού Συνδέσμου, που έχει την έδρα του στο «κλεινόν άστυ».

Επιπλέον ενδιαφέρεται και μελετά την τοπική ιστορία της Ερμιονίδας στην Αργολίδα, της Ύδρας, των Σπετσών, της Αίγινας της Τροιζηνίας και της Νάξου, επισκέπτεται συχνά τις σημαντικότερες βιβλιοθήκες των Αθηνών, τα διάφορα Ιστορικά Αρχεία της Αττικής και της Νάξου, συγγράφοντας παράλληλα διάφορα βιβλία, τα οποία προσφέρει μέχρι σήμερα «ως δωρεά» σε αυτοδιοικητικούς   και άλλους κοινωνικούς, πολιτιστικούς και εκκλησιαστικούς φορείς.

Μέσα στα πλαίσια των ενασχολήσεών του για τη συγγραφή βιβλίων, μελετά ιστορικά, λαογραφικά, αρχαιοελληνικά, πολιτιστικά και κοινωνικά θέματα. Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε τοπικές εφημερίδες και περιοδικά τοπικών συλλόγων (όπως ,στο περιοδικό ΑΡΓΟΚΟΙΛΙΩΤΙΣΣΑ της Νάξου, στα «Ναξιακά Γράμματα» της ομώνυμης [μη κερδοσκοπικής] εταιρείας και στο περιοδικό «Στην Ερμιόνη άλλοτε και τώρα» κ.ά). Μερικές φορές και περιστασιακά παρουσιάζει διαλέξεις με θέματα ιστορικά και επίκαιρα, στα πλαίσια προγραμματισμού πολιτιστικών εκδηλώσεων σωματείων και συλλόγων.

Το 1996 εκδόθηκε από τον Δήμο Ερμιόνης το πρώτο βιβλίο του, με τίτλο «Οδοιπορικό στην Ιστορία και Χωρογραφία του Δήμου Ερμιόνης». Το ιστορικό αυτό πόνημα παρουσιάστηκε πανηγυρικά στο κεντρικό ξενοδοχείο των Αθηνών πρώην Meridien, σήμερα Plazza Hotel, με την ευγενική χορηγία του κ. Βαρδή και της κ. Μαριάννας Βαρδινογιάννη.   Επακολούθησε και δεύτερη παρουσίαση τον Δεκέμβριο του 1996 στην αίθουσα του «Καποδιστριακού» στην Ερμιόνη με την επιμέλεια του Δήμου Ερμιόνης και του Δημάρχου κ. Ανάργυρου Λεμπέση.

Το 2005 τυπώθηκε με δαπάνες του ίδιου Δήμου το νέο ιστορικό βιβλίο με τον τίτλο «Ιστορικές Σελίδες του Δήμου Ερμιόνης και των Δημοτικών Διαμερισμάτων Ηλιοκάστρου και Θερμησίας». Το προαναφερόμενο συγγραφικό έργο παρουσιάστηκε σε περικαλλή αίθουσα του Ελληνογαλλικού Σχολείου SAINT PAUL στον Πειραιά. Στο τέλος της εκδήλωσης ο Δήμαρχος Ερμιόνης Ανάργυρος Λεμπέσης προσέφερε στο συγγραφέα το συμβολικό αναμνηστικό έγχρωμο χαρτογράφημα μιας αρχαίας τριήρους του τοπικού Δήμου, με μια επαινετική και εμπνευσμένη γραπτή αφιέρωση, ως ένδειξη τιμής και επιβράβευσης στον Γιάννη Ησαΐα για το επιτυχές και εξαίρετο συγγραφικό έργο.

Στις 18 Νοεμβρίου 2010, σε αίθουσα του 30ου ΓΕ.Λ. Αθηνών, όπου διακονούσε ως Διευθυντής ,παρουσιάστηκε σε πολυπληθές ακροατήριο το βιβλίο του, «Η νομισματοκοπία της αρχαίας Ερμιόνης», βιβλίο Α΄ (έκδοση του Δήμου Ερμιόνης). Στο πέρας της προαναφερόμενης   μεσημβρινής εκδήλωσης για το βιβλίο παρατέθηκε τιμητικά μικρή δεξίωση   από τη Σχολική Επιτροπή του Σχολικού Συγκροτήματος Βελβενδού 47-Άνω Κυψέλης.

Το έτος 2011 συνέταξε το ιστορικό κείμενο του εκκλησιαστικού Ημερολογίου 2011 της Ι. Μητροπόλεως Παροναξίας, με τίτλο «Το βυζαντινό μνημείο Παναγίας Δροσιανής Νάξου» (τέλη 6ου με αρχές 7ου αιώνα), που αποτελεί συνοπτικότατη απόδοση, του μετέπειτα «εκδοθέντος» ιστορικού πονήματος «Το βυζαντινό μνημείο της Παναγίας Δροσιανής στη Μονή της Νάξου». (Η προαναφερόμενη έκδοση ανήκει στην Ι. Μητρόπολη Παροναξίας).

Στις 6 Αυγούστου 2012 έγινε παρουσίαση του   βιβλίου,   «Το Φιλώτι και το ιστορικό εκκλησιαστικό μνημείο της Παναγίας της Φιλωτίτισσας», στην πλατεία του «Λαχαναριού» στο Φιλώτι Νάξου, ενώπιον των τοπικών εκκλησιαστικών και πολιτικών αρχών και πλήθος κόσμου. Το ανωτέρω βιβλίο εκδόθηκε με δαπάνες του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ενοριακού Ναού Παναγίας της Φιλωτίτισσας Νάξου. Την εκδήλωση έκλεισε με επαινετικά και εμπνευσμένα λόγια ο Μητροπολίτης Παροναξίας κ. Καλλίνικος, που τίμησε τον συγγραφέα με μικρόσχημη     αργυρή εικόνα της Παναγίας σε μορφή εγκολπίου, στηριγμένη σε πλακέτα με βελούδινο φόντο .

Στις 8 Νοεμβρίου 2013 (ημέρα πανηγύρεως «Των Παμμεγίστων Ταξιαρχών» πολιούχων της Ερμιόνης) έγινε η εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου, «Τα νομίσματα της αρχαίας Ερμιόνης και της αρχαίας πόλης των Αλιέων» Βιβλίο Β΄ (έκδοση του «διευρυμένου» Δήμου Ερμιονίδας) στο Πνευματικό Κέντρο «Σχολείο Συγγρού» Ερμιόνης, με την παρουσία των τοπικών παραγόντων, πλήθος κόσμου και του Δημάρχου Ερμιονίδας κ. Καμιζή Δημήτρη.

Την επόμενη ημέρα 9 Νοεμβρίου 2013 σε αίθουσα του νέου Λυκείου Κρανιδίου, πλησίον του χώρου των ανεμόμυλων, παρουσιάστηκε στο ακροατήριο το βιβλίο του, «Η Ιστορία του Κρανιδίου και των Κοινοτήτων Πορτοχελίου, Διδύμων, Φούρνων και Κοιλάδας», (636 σελίδων) έκδοση του Δήμου Ερμιονίδας,   με την παρουσία του Δημάρχου Ερμιονίδας κ. Καμιζή Δημήτρη, των τοπικών πολιτικών αρχών και παραγόντων και πλήθος κόσμου.

Επιπλέον στα τέλη του 2013 εκτυπώθηκε και κυκλοφορήθηκε το νέο πόνημα, «Το βυζαντινό μνημείο της Παναγίας Δροσιανής στη Μονή της Νάξου», από το Δήμο Νάξου και Μικρών Κυκλάδων, ΝΟ.Π.Π.Α.Π.Π.Π.Α. και έγινε παρουσίαση αυτού στις 15 Σεπτεμβρίου 2014 στην αίθουσα του Μουσείου «ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ» (παλιά Γραφεία ΝΟ.Π.Π.Α.Π.Π.Π.Α) στη Χώρα Νάξου, με την παρουσία του Μητροπολίτη Παροναξίας κ.κ. Καλλινίκου, του Δημάρχου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων κ. Μανόλη Μαργαρίτη και άλλων παραγόντων του νησιού.

Ο συγγραφέας είναι παντρεμένος με τη Ναξιώτισσα (από το Φιλώτι) Κατερίνα Μυκωνιάτου και είναι πολύτεκνος με τέσσερα παιδιά.

 

Κατάλογος Συγγραφικού Έργου Ιωάννη Ησαΐα


  • Οδοιπορικό στην ιστορία και χωρογραφία του Δήμου Ερμιόνης, 1996.
  • Ιστορία της Επισκοπής Δαμαλών (Τροιζήνος) και Πεδιάδος, 1998. Ανάτυπο από τον Γ’ τόμο ΑΡΓΟΣΑΡΩΝΙΚΟΣ, Πρακτικά 1ου Διεθνούς Συνεδρίου   Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αργοσαρωνικού, Πόρος, 26-29 Ιουνίου 1998.
  • Ιστορικές σελίδες του Δήμου Ερμιόνης και των Δημοτικών Διαμερισμάτων Ηλιοκάστρου και Θερμησίας, 2005.
  • Η νομισματοκοπία της αρχαίας Ερμιόνης. Ιστορική και ερμηνευτική προσέγγιση, βιβλίο Α’, 2010.
  • Το ιστορικό κείμενο του εκκλησιαστικού Ημερολογίου (αφιερωμένο σε παλαιοχριστιανικό – εκκλησιαστικό μνημείο της Νάξου, τέλη 6ου με αρχές 7ου αιώνα) για το ημερολογιακό έτος 2011 της Ι. Μητροπόλεως Παροναξίας.
  • Το Φιλώτι και το εκκλησιαστικό μνημείο της Παναγίας της Παναγίας της Φιλωτίτισσας, 2012.
  • Εκκλησιαστικά δρώμενα στη Νάξο από το 1836-1843 (μέσα από τις αρχειακές πηγές). Ανάτυπο από τον τιμητικό τόμο Νικηφόρος Μανδηλαράς…μνήμης ένεκεν, 2013.
  • Τα νομίσματα της αρχαίας Ερμιόνης και της πόλης των Αλιέων, Βιβλίο Β’, 2013).
  • Η ιστορία του Κρανιδίου και των κοινοτήτων Πορτοχελίου, Διδύμων, Φούρνων , Κοιλάδας, 2013.
  • Το βυζαντινό μνημείο της Παναγίας Δροσιανής στη Μονή της Νάξου, 2013.
  • Το τοπωνύμιο   Ερμιών ή Ερμιόνη στην ομώνυμη   κωμόπολη της Ερμιονίδας. Μυθολογική και επιστημονική προσέγγιση.   Άρθρο επιστημονικό, δημοσιευμένο στο περιοδικό  «Στην Ερμιόνη άλλοτε και τώρα», περιοδική έκδοση για την ιστορία, την τέχνη, τον πολιτισμό και την κοινωνική ζωή της Ερμιόνης, τεύχος 17, Οκτώβριος, 2015.

 

Ιωάννης Σιδερής

Εκπαιδευτικός

Read Full Post »

Σκούρτη Παρασκευή

Posted in Λογοτέχνες - Ιστορικοί, Πρὀσωπα, tagged , , , , , , , , on 23 Ιουνίου, 2015| Leave a Comment »

Σκούρτη Παρασκευή

 

Βιβή Σκούρτη

Βιβή Σκούρτη

Η Παρασκευή (Βιβή) Σκούρτη γεννήθηκε στην Ερμιόνη Αργολίδας. Πατέρας την ήταν ο Μίμης Σκούρτης σφουγγαράς και ψαράς και μητέρα της η Θωμαή Σκούρτη. Φοίτησε στο Γυμνάσιο Κρανιδίου και τελείωσε το Ράλλειο Γυμνάσιο Θηλέων Πειραιά. Σπούδασε Νηπιαγωγός στη Σχολή Νηπιαγωγών Καλλιθέας. Μετεκπαιδεύτηκε στη ΣΕΛΔΕ και στο Μαράσλειο Διδασκαλείο. Φοίτησε στο Τμήμα Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής και του Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Υπηρέτησε για εννέα χρόνια ως Σύμβουλος Προσχολικής Αγωγής Νομού Κυκλάδων. Δίδαξε σε πολλά Προγράμματα επιμόρφωσης Νηπιαγωγών αλλά και άλλων εκπαιδευτικών ειδικοτήτων.

Έχει γράψει και δημοσιεύσει εργασίες και άρθρα για τη Διδακτική στην Προσχολική Αγωγή. Αρθρογραφεί στο περιοδικό «Στην Ερμιόνη…άλλοτε και τώρα» και έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες αναφορικά με τον πολιτισμό, την ιστορία και τη λαογραφία της ιδιαίτερης πατρίδας της.

Έργα της:

  • «Κουβέντες της ψυχής και του πελάγους», ποιητική συλλογή, εκδόσεις Πολύφεγγος, 2009.
  • «Οι σφουγγαράδες της Ερμιόνης», εκδόσεις Πολύφεγγος, 2012.
  • «Σ’ εκείνους που έχτισαν την Ερμιόνη», εκδόσεις Αρτέον, Αθήνα, 2015.

Read Full Post »

Στείρης Γεώργιος

Posted in Λογοτέχνες - Ιστορικοί, Πρὀσωπα, tagged , , , , , , , , , on 16 Ιουνίου, 2015| Leave a Comment »

Στείρης Γεώργιος

 

Γεώργιος Στείρης

Γεώργιος Στείρης

Ο Γεώργιος Στείρης είναι Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας των Μέσων Χρόνων και της Αναγέννησης στη Δύση, στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κιβέρι Αργολίδας. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια Κρήτης και Αθηνών. Έχει διδάξει, πέραν του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, το ΕΑΠ και το Paideia Program του University of Connecticut.

Είναι Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας. Ανακηρύχθηκε Επίτιμος Δημότης Χίου για την προσφορά του στην προαγωγή της φιλοσοφικής έρευνας (2012). Επίσης, του απονεμήθηκε το χρυσό μετάλλιο του Al-Farabi Kazakh National University (Kazakhstan) για την προσφορά του στην μελέτη της αραβικής φιλοσοφίας (2015).

Έχει δημοσιεύσει τέσσερεις μονογραφίες και 39 επιστημονικά άρθρα (σε πέντε γλώσσες), έχει επιμεληθεί την έκδοση τριών συλλογικών τόμων και έχει συμμετάσχει ως ομιλητής σε 31 επιστημονικά συνέδρια στο εξωτερικό (Ευρώπη, Αμερική, Ασία).

Ερευνητικά ενδιαφέροντα

Χριστιανική και Αραβική Φιλοσοφία στο Μεσαίωνα, Φιλοσοφία στην Αναγέννηση, Πρακτική Φιλοσοφία, Φιλοσοφία της Δύσης και Επιστήμη στο Μεσαίωνα και την Αναγέννηση.

 

Μονογραφίες

  • Η θεωρία του Niccolo Machiavelli για την ηθική και το νόμο, Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα 2003.
  • Φιλοσοφία και Κόσμος, Κοσμολογικές αντιλήψεις κατά τους Μέσους Χρόνους και την Αναγέννηση, Ινστιτούτο του Βιβλίου – Α. Καρδαμίτσα, Αθήνα 2004.
  • Φιλοσοφία του κράτους και του δικαίου, Οι Μέσοι Χρόνοι και η Αναγέννηση, Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, Αθήνα 2005.
  • Η θεμελίωση της μεσαιωνικής πρακτικής φιλοσοφίας, Η περί ηθικής και πολιτικής φιλοσοφία του al-Farabi, Ινστιτούτο του Βιβλίου – Α. Καρδαμίτσα, Αθήνα 2011.

 

Μεταφράσεις – Επιστημονικές Επιμέλειες

 

  • Julia Annas, Αρχαία Φιλοσοφία, Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε, (τίτλος πρωτοτύπου Ancient Philosophy, A Very Short Introduction, Oxford University Press 2000), Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2006.
  • Bernard Crick, Δημοκρατία, Η εποχή μας σε 15 λέξεις, (τίτλος πρωτοτύπου Democracy, A Very Short Introduction, Oxford University Press 2002), Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2006.
  • Raymond Wacks, Φιλοσοφία του Δικαίου, Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε, (τίτλος πρωτοτύπου Philosophy of Law, A Very Short Introduction, Oxford University Press 2006), Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2006.
  • Μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής της 16ατομης Larousse, Μεγάλη Θεματική Εγκυκλοπαίδεια, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2008.
  • Ιωάννης και Θεοδόσιος Ζυγομαλάς, Πατριαρχείο – Θεσμοί – Χειρόγραφα, Σ. Περεντίδης, Γ. Στείρης (επιμ.), Δαίδαλος – Ι. Ζαχαρόπουλος, Αθήνα 2009.
  • Επιστημονική επιμέλεια του περιοδικού Παιδαγωγικός Λόγος ΙΣΤ (1/2010), Ενός λεπτού σιγή, 11+1 φιλοσοφικά κείμενα εις μνήμην Τάσου Πανταζή.

 

Μελέτες σε Επιστημονικά Περιοδικά και Συλλογικούς Τόμους

 

  1. «Η διαμόρφωση της έννοιας της προόδου στη φιλοσοφία της ιστορίας από τον Αυγουστίνο έως τον Bodin», Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών ΛΖ΄ (2005-06).
  2. «Φιλοσοφικές αναφορές στα θεατρικά έργα του Machiavelli», Παράβαση, Επιστημονικό Δελτίο Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Αθηνών 7 (2005).
  3. «Φιλοσοφική δραστηριότητα στην Ανατολική Πελοπόννησο τον 2ο αι μ.Χ.: Ηρώδης Αττικός, Αττικός και Αρποκρατίων», Πρακτικά 7ου Διεθνούς Συνεδρίου Πελοποννησιακών Σπουδών (Πύργος – Γαστούνη – Αμαλιάδα 11-17 Σεπτεμβρίου 2005), Εταιρεία Πελοποννησιακών Σπουδών, Αθήνα 2006, τ. Α’, 257-268.
  4. «Η εικόνα του κόσμου στο έργο του Nicollo Machiavelli», Δ. Κολιόπουλος (επιμ.), Ιστορία, Φιλοσοφία και Διδασκαλία των Φυσικών Επιστημών, Η πολιτισμική συνιστώσα των φυσικών επιστημών στην εκπαίδευση, ΣΕΕΑΠΗ, Πανεπιστήμιο Πάτρας, Εκδόσεις Ώθηση Πρότυπο Σύστημα Εκπαίδευσης, Αθήνα 2007.
  5. «Η μεσαιωνική ισλαμική θεωρία του πολέμου και οι σύγχρονες αναγνώσεις της», Θ. Πελεγρίνης – Ι. Μπουγάς (επιμ.), Πρακτικά Ημερίδας «Σύγχρονα Ηθικά Προβλήματα», Έλυτρον , Καλαμάτα 2008.
  6. «Ηθική και πολιτική στην εποχή των Αββασιδών», Ανδρ. Μάνος (επιμ.), Ηθική και Πολιτική, Διεθνής Επιστημονική Εταιρεία Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, Λεμεσός 2008.
  7. «O Αργείος φιλόσοφος Αρποκρατίων και η γενικότερη φιλοσοφική κίνηση στο κλασσικό και ρωμαϊκό Άργος», Αργειακή Γη 4 (2008).
  8. «Θέματα Ιατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας στην Αναγέννηση», Ηθική 6 (2008).
  9. «Από τον Ύστερο Μεσαίωνα στην Αναγέννηση. Συνέχεια ή ρήξη; Η μαρτυρία της φιλοσοφίας», Επιστημονική Επετηρίς της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών MA (2009-10).
  10. «Θεολογία και Πολιτική στην Πρώιμη Ισλαμική Περίοδο», Θ. Πελεγρίνης, Ι. Μπουγάς (επιμ.), Θεολογία και Πολιτική, Έλυτρον, Καλαμάτα 2009.
  11. «Η έννοια της παγκοσμίωσης στην πρώιμη αραβική φιλοσοφία και σύγχρονες αναγνώσεις της», Ανδρ. Μάνος (επιμ.), Παγκοσμίωση και Δημοκρατία, Διεθνής Επιστημονική Εταιρεία Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, Λεμεσός 2009.
  12. «Georgius Trapezuntius Cretensis on Death», Zbornik Journal of Classical Studies Matica Srpska 11 (2009). (http://philpapers.org/rec/STEGTC).
  13. «We engaged a Master of Philosophy like other Teachers»: John and Theodosius Zygomalas and some Philosophical Discussions in the Second Half of the 16th century”, S. Perentidis, G. Steiris (eds), Ioannnes et Theodosios Zygomalas, Patriarchatus – Institutiones – Codices, Daedalus, Athens 2009.
  14. «Machiavelli’s appreciation of Greek Antiquity and the ideal of Renaissance», A. Lee, P. Peporte, H. Schnitker (eds), Renaissance? Perceptions of Continuity and Discontinuity in Europe, c.1300 – c.1550, Brill, Leiden 2010.
  15. «George of Trebizond’s contribution in the development of cosmology during the Renaissance», Μ. Ανδριανάκης (επιμ.), Πεπραγμένα Ι’ Διεθνούς Κρητολογικού Συνεδρίου (Χανιά 1-8 Οκτωβρίου 2006), τόμος Β1, Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή Ιστορία, Φιλολογικός Σύλλογος «Χρυσόστομος», Χανιά 2010.
  16. «Ο ρόλος της ελληνικής διανόησης στην αναγέννηση της φιλοσοφίας της φύσης και της επιστήμης στη Δυτική Ευρώπη κατά τον 15ο αιώνα», Παιδαγωγικός Λόγος ΙΣΤ (1/2010).
  17. «Οι χίμαιρες στο μύθο και τον 21ο αιώνα: Από τον Homo Sapiens στο Homo Cyborg», Α. Μάνος (επιμ.), Άνθρωπος και Τεχνολογία, Η παγκόσμια πολιτική και οικονομική κρίση, Ελληνική Εταιρεία Ηθικής, Λεμεσός 2011.
  18. «Φιλοσοφία και Φυσικές Επιστήμες στα πλαίσια του Καθολικισμού και της Θρησκευτικής Μεταρρύθμισης: 16ος-17ος αιώνας», Κ. Καρτάλης, Β. Λάζου, Α. Ψαρομηλίγκου (επιμ.), Οι Μεγάλες Δίκες, Η Δίκη του Γαλιλαίου, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία – Ιστορικά, Αθήνα 2011.
  19. «Φιλοσοφία και Θεολογία του Νικολάου, επισκόπου Μεθώνης, Νικόλαος Μεθώνης και Άγιος Λέων», Βυζαντινός Δόμος 17-18 (2010-11). Αναδημοσιεύτηκε στο Γ. Ξανθάκη, Α. Δουλαβέρας, Ι. Σπηλιοπούλου (επιμ.), Μεσσηνία: Συμβολές στην Ιστορία και στον Πολιτισμό της, Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα 2012.
  20. «Exemplary deaths in the Peloponnese: Plutarch’s study of death and its revision by Georgius Trapezuntius Cretensis», in H. Cavanagh, B. Cavanagh, J. Roy (eds), Honouring the Dead in the Peloponesse, Proceedings of the Conference held at Sparta 23-26 April 2009, CSPS, University of Nottingham 2011.
  21. «Άνθρωπος, Φύση, Επιστήμη στον ουτοπικό στοχασμό της Αναγέννησης», Ε. Μανωλάς, Ε. Πρωτοπαπαδάκης (επιμ)., Περιβαλλοντική Ηθική: Προκλήσεις και Προοπτικές για τον 21ο αιώνα, Εκδόσεις Τμήματος Δασολογίας και Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Ορεστιάδα 2012.
  22. «Isidore of Seville and al- Fārābi on Animals: Ontology and Ethics», in E. Protopopadakis (ed.), Animal Ethics: Past and Present Perspectives, Logos Verlag, Berlin 2012.
  23. «Al-Farabi’s ecumenical state and its modern connotations», Skepsis XXII/iii (2012).
  24. «Platonic and Aristotelian Mathematics in Georgius’ Trapezuntius Comparatio Philosophorum Platonis et Aristotelis», Skepsis XXII/iv (2012).
  25. «Science at the Service of Philosophical Dispute: George of Trebizond on Nature», Philotheos: International Journal for Philosophy and Theology 12 (2012).
  26. «Harpocration, the Argive Philosopher, and the Overall Philosophical Movement in Classical and Roman Argos», Zbornik Journal of Classical Studies Matica Srpska 14 (2012).
  27. «Renaissance Studies in Greece», in: Teaching the Renaissance II, ed. by Angela Dreßen and Susanne Gramatzki, in: kunsttexte.de, Nr. 3, 2012 (5 pages), http://www.kunsttexte.de.
  28. «Politique, Religion et Hérésie dans le dialogue anonyme protobyzantin Περί Πολιτικῆς Ἐπιστήμης et dans l’oeuvre philosophique d’al-Fārābī», Byzantinische Forschungen, Internationale Zeitschrift für Byzantinistik XXXI, (2013).
  29. «Γνώση, Φύση, Πράξη στη Φιλοσοφία του al-Farabi», στο Γ. Βλαχάκης, Ε. Νικολαΐδης (επιμ.), Αφιερωματικός τόμος προς τιμήν Ι. Καρρά, (υπό έκδοση).
  30. «Η κατάρρευση της πολιτικής από την επικυριαρχία της οικονομικής επιστήμης», στο Α. Μάνος (επιμ.), Εξουσία και Δημοκρατία, Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου, Λεμεσός 2013 (υπό έκδοση).
  31. Georgios Steiris, Nasia Lyckoura, «La perception et valorization de la philosophie arabe dans le Résumé de la Somme théologique de Saint Thomas d’Aquin de Georges Gennade Scholarios: les cas d’Avicenne et Averroès», στο G. Arabatzis (ed.), Marges de la Philosophie Byzantine, (υπό έκδοση).
  32. «Anthropologie, Religion und Politik in der praktischen Philosophie al-Fārābīs und in den politischen Traktaten Machiavellis», στο V. Pantazis, M. Stork (eds), Όμμασιν άλλοις,- Festschrift für Professor Ioannis E. Theodoropoulos zum 65. Geburtstag, Voraussichtlicher Erscheinungstermin: Herbst 2014, Erscheinungsort: Deutschland, in Kommission. (υπό έκδοση).
  33. «Proclus as a source for Giovanni Pico della Mirandola’s arguments concerning emanatio and creatio ex nihilo», D. Butorac, D. A. Layne (eds), Proclus and his Heirs, Cambridge University Press (υπό έκδοση).
  34. «Conclusiones secundum Pythagoram et Hymnos Orphei: Early modern reception of ancient Greek wisdom», K. Maricki – Gadjanski (ed.), Proceedings of the 8th International Conference of Ancients Studies: ‚Antiquity and Modern World: Interpretation of Ancient Culture and Heritage, (υπό έκδοση).
  35. «The stydy of the soul in Renaissance utopian literature», Agrafa 2 (2014), (υπό έκδοση).
  36. «Argyropoulos, John», «Eugenikos, Marc», «Gaza, Theodore», «Margunios, Maximus», «Maximus the Greek», «Philagrios, Joseph», «Roussanos, Pachomios», «Tomaeus, Nikolaus Laonikus», «Zygomalas, John and Theodosius», M. Sgarbi (ed.), Encyclopedia of Renaissance Philosophy, Springer, 2014-2016, (υπό έκδοση).

 

Read Full Post »

Πνευματικές διαδρομές στο β’ μισό του 19ου αιώνα μέσα από την ανέκδοτη αλληλογραφία του Αργείου λόγιου και ιστορικού Δημητρίου Βαρδουνιώτη

Posted in Άργος, Ελεύθερο Βήμα, Λογοτέχνες - Ιστορικοί, tagged , , , , , , , , , , , , on 23 Μαΐου, 2015| Leave a Comment »

Πνευματικές διαδρομές στο β’ μισό του 19ου αιώνα μέσα από την ανέκδοτη αλληλογραφία του Αργείου λόγιου και ιστορικού Δημητρίου Βαρδουνιώτη: Πρόδρομη παρουσίαση.

 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Δημοσιεύουμε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα» πρόδρομη ανακοίνωση της Δρ. Σοφίας Πατούρα- Σπανού με θέμα: «Πνευματικές διαδρομές στο β’ μισό του 19ου αιώνα μέσα από την ανέκδοτη αλληλογραφία του Αργείου λόγιου και ιστορικού Δημητρίου Βαρδουνιώτη», στα πλαίσια του επιστημονικού Συμποσίου: Ελληνικότητα και ετερότητα: Πολιτισμικές διαμεσολαβήσεις και «Εθνικός Χαρακτήρας» στον 19ο αιώνα. 14-17 Μαΐου 2015, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα.

Είναι γνωστό ότι ιστορικά πρόσωπα, αφανή και σχεδόν άγνωστα έως κάποια χρονική στιγμή, αναδύθηκαν από τη σιωπή και εμφανίσθηκαν στο προσκήνιό της ιστορίας, είτε λόγω της φυσικής εξέλιξης της έρευνας και των δυνατοτήτων της, είτε συχνά από τυχαίους παράγοντες. Εν προκειμένω συντρέχουν και οι δύο λόγοι. Από τη μια, η σταδιακή ψηφιοποίηση των φιλολογικών περιοδικών και των άλλων εντύπων του 19ου και 20ού αιώνα, παρέχει την ευκαιρία στους ερευνητές να γνωρίσουν και να καταγράψουν, μαζί με τα ονόματα και τα έργα των γνωστών λογίων, και εκείνα των αδικημένων από την νεότερη έρευνα, ανάμεσα στα οποία περίοπτη θέση κατέχει το όνομα και το έργο του Δημητρίου Βαρδουνιώτη.

Βαρδουνιώτης Δημήτριος

Βαρδουνιώτης Δημήτριος

Από την άλλη, αναφορικά με το συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο, η συμπτωματική δωρεά, η προσεκτική φύλαξη και η απόφαση, από την πλευρά μου, της αξιοποίησης του αρχείου της προσωπικής του αλληλογραφίας, έρχεται να φωτίσει ακόμη περισσότερο το πορτρέτο μιας σημαντικής μορφής της μετεπαναστατικής γενιάς του β’ μισού του 19ου αιώνα. Η απουσία εκτενούς βιβλιογραφίας και ο περιορισμένος αριθμός αναφορών στο όνομά του, δεν μπορούν να μειώσουν κατά κανένα τρόπο την αξία του. Γιατί ο Αργείος λόγιος υπήρξε σπουδαίος ιστορικός, λογοτέχνης, λαογράφος, δημοσιογράφος κυρίως όμως ακούραστος σκαπανέας του παρελθόντος. Κυνηγητής της γνώσης και της δόξας, από τη μια μεριά τρυγάει αχόρταγα το μέλι των βιβλίων κι από την άλλη σκαρώνει στίχους, διηγήματα, σκαλαθύρματα, κριτικές, μελετήματα κάθε λογής μπαίνοντας δικαιωματικά στη χορεία των αττικιζόντων παντoιογράφων, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Σπύρος Παναγιωτόπουλος σε μια από τις λίγες μελέτες που έχουν γραφτεί για τη ζωή και το έργο του.

Την εξήγηση της αγνοημένης ως σήμερα λογιοσύνης του, δίνει προφητικά, 90 περίπου χρόνια πριν, ο σύγχρονός του Γεώργιος Λογοθέτης, το 1928, σ’ ένα κριτικό σημείωμα, αφιερωμένο στη μνήμη του: Σε μια αποστροφή του λόγου του για τον Ζαν-Μωρεάς, που έγινε πασίγνωστος και διάσημος λόγω της εγκατάστασης και της λογοτεχνικής δημιουργίας του στο Παρίσι, κλείνοντας τη μελέτη του επισημαίνει: Ο Βαρδουνιώτης δεν θα περνούσε ασφαλώς τόσον αγνοημένος, αν δεν αγαπούσε τόσο την μικρή του πατρίδα, το Άργος και δεν περιωρίζετο στη ζωή της και την ιστορία της. Ο επαρχιώτης λοιπόν λόγιος, μακριά από τα φιλολογικά σαλόνια της εποχής, μακριά από τις δημόσιες σχέσεις και τις ζυμώσεις που συντελούνταν στους λογοτεχνικούς συλλόγους, στα πνευματικά κέντρα και στα εκδοτικά στέκια της Πρωτεύουσας, ζούσε μόνιμα στη μικρή του πόλη. Δούλευε ακούραστα, σχεδόν υπεράνθρωπα, για την πνευματική προαγωγή του τόπου του αλλά και του Έθνους, ασκώντας παράλληλα με επιτυχία το επάγγελμα του δικηγόρου.

Παρά ταύτα, οι σύγχρονοι ομότεχνοί του Αθηναίοι φαίνεται πως τον γνώριζαν καλά, αναφέρονταν συχνά σε εκείνον και συζητούσαν για το έργο του, παρά τη φυσική του απουσία από το Κέντρο. Εκτιμώντας τη φιλεργατικότητά του, τη φιλοτιμία του και την αξία του πολυδιάστατου έργου του, δεν φείδονταν ευμενών και επαινετικών σχολίων και δεν δίσταζαν να ζητούν τη συνδρομή του για ποικιλία θεμάτων. O εκδότης της Ποικίλης Στοάς Ιωάννης Αρσένης, σε επιστολή του προς τον Βαρδουνιώτη το 1882, αφού του μεταφέρει την μεγάλη απήχηση που είχε στο αναγνωστικό κοινό το δημοσίευμά του στο Ημερολόγιο του ’82, το οποίο αναδημοσιεύθηκε από την Εστία, του εκφράζει επίσης πολλών τα ειλικρινή συγχαρητήρια δια το σοβαρόν έργον των εθίμων.

Νικόλαος Πολίτης

Νικόλαος Πολίτης

Δέκα χρόνια αργότερα ο Μπάμπης Άννινος, ζητώντας του επίμονα να του αποστείλει εγκαίρως και καμμίαν άλλην πραγματείαν ωσάν την πρώτην προσθέτει στην επιστολή του: Ο Άγγελος Βλάχος, προχθές εις του Σουρή το σπίτι μού ωμίλησε πολύ επαινετικά περί της πραγματείας σου. Την ίδια εκτίμηση εκφράζει και ο Νικόλαος Πολίτης σε επιστολή που του απευθύνει, το 1890: παρηκολούθησα πάντοτε την ακαταπόνητον φιλολογικήν και δημοσιογραφικήν εργασίαν σας, τοσούτο μάλλον αξίαν τιμής, καθ’ όσον δεν παρεμποδίζει αυτήν, ουδέ μαραίνει τον προς ταύτην αναγκαίον ζήλον και ενθουσιασμόν -ας μοι επιτραπή δέ η λέξις αύτη προκειμένου περί της διαμονής σας εν πόλει εστερημένη ως αι πλείσται δυστυχώς των ελληνικών πόλεων, φιλολογικής κινήσεως και οιουδήποτε κέντρου εκ των απαραιτήτων προς πνευματικήν εργασίαν. Ας σημειωθεί ότι ο Βαρδουνιώτης τροφοδοτούσε συνεχώς το έργο του μεγάλου λαογράφου με ανέκδοτο λαογραφικό υλικό, όπως δημοτικά τραγούδια, παροιμίες, έθιμα και άλλα «μνημεία» της δημώδους φιλολογίας. Σε μία από τις πρώτες επιστολές του προς τον Βαρδουνιώτη, ο τακτικός αλληλογράφος του Αρσένης, πέρα από τον προσωπικό του θαυμασμό, τού μεταφέρει την εντύπωση του Ιωάννη Καμπούρογλου για τη συμβολή του στη Νέα εφημερίδα, αλλά και τη γενικότερη εικόνα που είχε για εκείνον: Σε ηγάπησε πολύ ο κ. Καμπούρογλου – καίτοι ως μοι είπεν προτού να σε γνωρίση είχε ακούσει πολλά λαμπρά δι εσέ, και δημοσία επήνεσε την φιλοπονίαν σου, την ευφυΐαν σου, τον ευγενή σου χαρακτήρα, την αγαθήν σου ψυχήν και τας γνώσεις σου. Σε δική του επιστολή προς τον Βαρδουνιώτη, ο Ιωάννης Καμπούρογλου, εξαίροντας την ακαταπόνητη ερευνητική του δραστηριότητα, αναφωνεί: Εύγε τη ιχνηλατική σου δυνάμει εις τ’ άδυτα παρελθόντα.

Η παροιμιώδης φράση του Βαρδουνιώτη ανάπαυσις δεν είναι η αποχή από την εργασία, αλλά η αλλαγή εργασίας καταδεικνύει τη σιδερένια του θέληση για γνώση και πνευματική δημιουργία και επιβεβαιώνει τη γνώμη που είχαν γι αυτόν οι ομότεχνοι αλληλογράφοι του. Είναι δύσκολον να γεννηθεί μία τοιαύτη ιδιοφυΐα και να ακμάση δια τόσον εμμόνου, φωτεινής, ακριβοδικαίας, εμπνευσμένης και ευθικριτικής φιλοπονίας θα γράψει σε αφιέρωμα στον Αργείο λόγιο τού περιοδικού Ηραία το 1939, αρκετά δηλαδή χρόνια μετά το θάνατό του, ο στενός του φίλος και συνεργάτης Δημήτριος Καμπούρογλου.

Ο Βαρδουνιώτης, γεννημένος το 1947 σε μια προνομιούχο ιστορικά πόλη και ανήκοντας στη μετεπαναστατική γενιά των εντατικών εθνικών διεργασιών, με έμφυτη κλίση στην ιστορική έρευνα, τη λογοτεχνία και την πολιτική δράση, μετέσχε καθολικά στα δρώμενα της εποχής του. Συντάκτης και εκδότης πολλών τοπικών εφημερίδων, συνιδρυτής και αντιπρόεδρος του ιστορικού φιλολογικού συλλόγου Δαναός και αργότερα ιδρυτής του Ινάχου, πατριάρχης των γραμμάτων και αριστοτέχνης του καλάμου κατά τον συντοπίτη του λόγιο Νικόλαο Γκινόπουλο, δεν μπορούσε να περιοριστεί πνευματικά στα στενά όρια της τότε Αργολιδοκορινθίας.

Ο συγγραφέας των έργων Εκδρομαί εις Μυκήνας, Καταστροφή του Δράμαλη, Αφνειός Κόρινθος, Φρύνη, Μπουμπουλίνα, Εδουάρδος Μάσσων, Εμμανουήλ Καλλέργης, έγινε γρήγορα γνωστός στους αθηναϊκούς κύκλους και απέσπασε σπουδαίες κριτικές από τον τότε κυρίαρχο Τύπο της Πρωτεύουσας. Εφημερίδες όπως οι Καιροί του Κανελλίδη, η Πόλις, η Εστία, η Νέα Εφημερίς, ο Νέος Τύπος κ. α., τού έπλεξαν το εγκώμιο μετά τη γοητευτική διάλεξη που έδωσε στον φιλολογικό σύλλογο Παρνασσό περί της Αφνειού Κορίνθου στις 9 Δεκεμβρίου του 1894. Στις 13 του ίδιου μήνα η εφημερίδα Πόλις έγραψε: Σπανίως ανάγνωσμα δημόσιον έτυχε τόσον ομοθύμου επιδοκιμασίας όσον το εν τω συλλόγω «Παρνασσώ» γενόμενον παρά του Δ. Βαρδουνιώτου δικηγόρου εξ Άργους, κατά την εσπέραν της Παρασκευής. … Ο κ. Βαρδουνιώτης, γνωστός και πρότερον, … κατέκτησε την συμπάθειαν και την εκτίμησιν των μέχρις ασφυξίας συνωθουμένων άνω και κάτω εν τη μεγάλη αιθούση του συλλόγου «Παρνασσού» επιλέκτων ακροατών του.

Το ιστορικό έργο, βέβαια, με το οποίο είναι ταυτισμένο το όνομά του, πρωτότυπο και δυνατό, βασική πηγή της νεότερης ιστορίας μας, είναι η Καταστροφή του Δράμαλη. Κάτοχος του μεγαλύτερου μέρους του αρχείου του Νικηταρά και του στρατηγού Τσώκρη και αυτήκοος μάρτυς ζωντανών αφηγήσεων των πρεσβυτέρων τού περιβάλλοντός του, συνέθεσε την ιστορία της μάχης των Δερβενακίων με αξιόπιστο και αριστοτεχνικό τρόπο. Ο Δημήτριος Καμπούρογλου, χαρακτηρίζοντας αυτή τη μονογραφία «μνημειώδη», σημείωνε: εις τα Δερβενάκια, που κάποτε θα στολισθούν με δάσος ανδριάντων, πρέπει ξεχωριστή, απόμακρα, αλλά περίοπτος να σελαγίση και η μορφή του Βαρδουνιώτη.

Η ευρυμάθεια, η πνευματική του εμβέλεια, ο ακάματος ζήλος του για την ιστορική και λογοτεχνική παραγωγή, η εθνική προσφορά του και η εμπλοκή του στα πολιτικά πράγματα, ξεδιπλώνονται στις πολυάριθμες σελίδες των ανέκδοτων επιστολών τού προσωπικού του αρχείου. Πρόκειται για έναν μεγάλο αριθμό επιστολών προς τον Βαρδουνιώτη (350 περίπου) από πλήθος αλληλογράφων, γνωστών λογίων, πολιτικών και νομικών της εποχής. Χρονολογικά η αλληλογραφία εκτείνεται από το 1869, έτος της πρώτης επιστολής από τον λόγιο, διευθυντή της Βιβλιοθήκης της Ανδρίτσαινας, Αναστάσιο Παπαδήμο, έως το 1924, χρονιά του θανάτου του, κατά την οποία λαμβάνει την τελευταία επιστολή από τον επιστήθιο φίλο του Δημήτριο Καμπούρογλου.

Το μεγαλύτερο μέρος των επιστολών προέρχεται από κύκλους λογίων της Αθήνας αλλά και άλλων κέντρων της εποχής, ακόμη και από τον τουρκοκρατούμενο Ελληνισμό: την Κωνσταντινούπολη, τη Θεσσαλονίκη, τη Δράμα, τη Σμύρνη, την Αλεξάνδρεια, τα Ιεροσόλυμα. Οι επιστολές υπογράφονται από εκδότες, διευθυντές και αρθρογράφους των κορυφαίων τότε λογοτεχνικών δελτίων και φιλολογικών περιοδικών, Ημερολογίων, εφημερίδων και συγγραμμάτων. Οι συνεχείς και επίμονες προσκλήσεις τους προς τον Βαρδουνιώτη για συμμετοχή στη σύνθεση της ύλης των εντύπων τους, συχνά μάλιστα από το ξεκίνημά τους, δείχνει την αναγνώριση και την εκτίμηση που είχε κερδίσει ως συγγραφέας και πνευματικός δημιουργός. Από το περιεχόμενο των επιστολών προκύπτει ότι ο Βαρδουνιώτης, ξεπερνώντας τα τοπικά όρια της πνευματικής δράσης του, τροφοδοτούσε αδιάλειπτα πολλά από τα έντυπα της εποχής εκείνης με τις δικές του συμβολές: διηγήματα, άρθρα, κριτικά σημειώματα, ποιήματα, ιστορικές αναφορές, δοκίμια, σατιρικά και λαϊκά αφηγήματα, έγγραφα, κ. ά.

Δεσμίνης Δημοσθένης

Δεσμίνης Δημοσθένης

Τα Ημερολόγια του Σκόκου και της Σβορώνου, η Ποικίλη Στοά του Αρσένη, το Αττικόν Ημερολόγιον του Ειρηναίου Ασώπιου, ο Παρνασσός, η Εστία, το Εγκυκλοπαιδικόν Ημερολόγιον του Κουτούβαλη στη Σμύρνη, ο Απόλλων του Σακελλαρόπουλου, το Ελληνικόν Ημερολόγιον στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, το Αθηναϊκόν Ημερολόγιον των Μαυρογένη-Πρίντεζη, ο Βόσπορος και οι Αναμνήσεις στην Κωνσταντινούπολη, και πολλά ακόμη, φιλοξένησαν στις σελίδες τους κείμενα του Βαρδουνιώτη. Ως αρθρογράφος και ανταποκριτής, συνεργάσθηκε επίσης με πολλές εφημερίδες όπως, την Πρωτεύουσα εφημερίδα του Δημητρακόπουλου, την Δαναΐδα του Δεσμίνη, την Ηχώ των Αθηνών του Πασσαγιάννη, την εφημερίδα Καιροί του Πέτρου Καννελίδη, τις εφημερίδες Λαός και Έθνος, το Άστυ και τον Νεολόγο του Άννινου, τη Νέα Εφημερίδα των Δημητρίου και Ιωάννη Καμπούρογλου, ακόμη και με την βραχύβια Καθημερινή του Μίκιου Λάμπρου, κ. ά.

Συντάκτες επιστολών όπως ο Σκόκος, ο Άννινος, ο Αρσένης, ο Καννελίδης, ο Τιμολέων Φιλήμων, ο Ν. Πολίτης, ο Γεώργιος Σουρής, ο ανασκαφέας των Μυκηνών Χρ. Τσούντας, οι Ιωάννης και Δημήτριος Καμπούρογλου, η Ελένη Σβορώνου, ο Ειρηναίος Ασώπιος, ο Αναστάσιος Παπαδήμος, ο Νεοκλής Καζάζης, ο Ιάκωβος Τομπάζης, η Άννα Σερουΐου, οι ιστορικοί Σπ, Λάμπρος και Νικόλαος Βέης και πολλοί άλλοι – αδύνατο ν’ αναφερθώ σε όλους- ανταλλάσσουν μαζί του πληροφορίες και απόψεις ιστορικού και λογοτεχνικού ενδιαφέροντος. Ανταλλάσσουν βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, συχνά κριτικές σκέψεις και ιδέες για τα νέα λογοτεχνικά ρεύματα, τις νέες εκδόσεις, και φυσικά τις πολιτικές εξελίξεις και τις κοινωνικές αλλαγές. Οι ιδρυτές της νεοελληνικής κωμωδίας Πολύβιος Δημητρακόπουλος και Νικόλαος Λάσκαρης σε πολυσέλιδες επιστολές τους, ζητούν τη γνώμη του για τα δικά τους έργα, συχνά όμως και τη συγγραφική συνδρομή του. Ευρωπαίοι Ελληνιστές, όπως ο γλωσσολόγος και φιλόλογος Eduard Engel από το Βερολίνο, ο λατινιστής και ελληνιστής Ernste Schulze από το Bautzen της Σαξονίας και η πρωτοπόρος γαλλίδα Julliette Αdam ζητούν και παρέχουν αμοιβαία, ιστορικό, αρχαιολογικό και φιλολογικό υλικό δυσεύρετο στη μία ή την άλλη πλευρά. Ας σημειωθεί μάλιστα ότι ο Schulze, με τον οποίο είχε πολύχρονη μεγάλη αλληλογραφία, μεταφράζει άρθρα και δοκίμια του Βαρδουνιώτη και τα δημοσιεύει στο τοπικό γερμανικό Τύπο.

Το στοιχείο όμως που χαρακτηρίζει ιδιαίτερα την πολυδιάστατη προσωπικότητα και το πολύπλευρο έργο του Βαρδουνιώτη είναι η εθνική προσφορά του. Ακούραστος συλλέκτης και πιστός θεματοφύλακας των μνημείων του ιστορικού παρελθόντος, δίνει προσωπικούς αγώνες για τη διάσωση των πολλών και ποικίλων αρχαιοτήτων της Αργολίδας, η οποία στερούνταν εκείνη την εποχή ενός στοιχειώδους χώρου φύλαξης των σπουδαίων αρχαιολογικών καταλοίπων της περιοχής. Ο Βαρδουνιώτης ωστόσο δεν αρκείται μόνο στο μακρινό ιστορικό παρελθόν. Εργάζεται με πάθος και μεθοδικότητα, όπως αργότερα ο Βλαχογιάννης στην Αθήνα, για τη συλλογή και τη διάσωση των νεότερων ιστορικών τεκμηρίων της πατρίδας, τεκμήρια που θ’ αποτελέσουν τον πυρήνα της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας. Στο περιεχόμενο τριών επιστολών που λαμβάνει από την Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία μαρτυρείται και αναγνωρίζεται δεόντως από τους ιθύνοντες, η μεγάλη εθνική προσφορά του με την αποστολή πλήθους εγγράφων αφορώντων στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Μία εκτενής φράση του προέδρου της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας Ιωάννου Μπόταση σε επιστολή του προς τον Βαρδουνιώτη καταδεικνύει τη γενναιόδωρη έναντι του ιστορικού του χρέους στάση του: βεβαίως είσθε πρώτος εν τη πρώτη γραμμή εκείνων οίτινες κατήρτισαν την πλουσίαν συλλογήν ιστορικών πηγών ας η καθ’ ημάς Εταιρεία δύναται να θέση εις την διάθεσιν των ερευνητών επ’ ωφελεία της ευκλεούς ιστορίας του Έθνους. Ο αριθμός των 10.625 εγγράφων που ο μεγάλος συλλέκτης των γραπτών εθνικών κειμηλίων είχε αποστείλει στην Εταιρεία έως το 1915, προκαλούν τη συγκίνηση και το θαυμασμό του προέδρου και του γραμματέως της Εταιρείας, Μπόταση και Ράδου. Τον Απρίλιο του 1909, ο Κωνσταντίνος Ράδος του ανακοινώνει ότι το Διοικητικόν Συμβούλιον της Εταιρείας έκανε διάβημα προς τον Υπουργό των Εξωτερικών εγγράφως τε και προφορικώς όπως ούτος προβή εις την αρμόζουσαν, τη φιλοπονία της φιλεπιστημοσύνης υμών, ηθικήν εκ μέρους του κράτους ικανοποίησίν σας· και συμπληρώνει: Τούτο το διάβημα εθεώρησεν καθήκον της η Εταιρεία ημών να κάμη, ανθ’ ων υπέρ της Εθνικής Ιστορίας κοπιάτε.

Η εθνική προσφορά του Βαρδουνιώτη δεν περιορίζεται στα σύνορα της ελεύθερης μόνο Ελλάδας. Το ταξίδι του στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη το 1890 και η γνωριμία του με σημαίνουσες προσωπικότητες της ελληνικής κοινότητας της πόλης, τον ευαισθητοποιούν γύρω από το Μακεδονικό και το επιτακτικό αίτημα της απελευθέρωσης του υπόδουλου ακόμη ελληνισμού. Η αλληλογραφία του μαζί τους, κυρίως δε οι εκτενείς επιστολές που επί 15ετία λαμβάνει από τον γιατρό και μακεδονομάχο στη συνέχεια Δημήτριο Ρίζο (τον επονομαζόμενο Ευμένη), αποκαλύπτουν την εναγώνια προσπάθεια του Βαρδουνιώτη να βοηθήσει με όποιο τρόπο μπορεί και με όσα μέσα διαθέτει, τη μεγάλη εθνική υπόθεση. Στέλνει με δυσκολία αθηναϊκά και άλλα έντυπα στη Θεσσαλονίκη και συμβάλλει στην δημοσιοποίηση και προβολή των εθνικών θεμάτων και των εσωτερικών προβλημάτων της ελληνικής κοινότητας της πόλης, είτε προσωπικά είτε με τη βοήθεια φίλων και γνωστών του.

Σε ιδιαίτερη ενότητα μπορεί κανείς να εντάξει τις επιστολές προς τον Βαρδουνιώτη από λογίους συντοπίτες του, όπως ήταν οι εκπαιδευτικοί Ιωάννης Κοφινιώτης, Γεώργιος Δαλδάκης, oι νομικοί και λόγιοι Δημοσθένης Δεσμίνης και Νικόλαος Δημαράς, κ. .α., οι οποίοι αναδεικνύουν στο περιεχόμενό τους ζητήματα της εκπαίδευσης αλλά και τοπικά προβλήματα από την έλλειψη υποδομών όπως ήταν η μή συντήρηση του σιδηρόδρομου και των τρένων καθώς και η απουσία δικτύου άρδευσης της αργολικής πεδιάδας. Σημαντικές είναι και οι επιστολές ανδρών της γενιάς του Βαρδουνιώτη, υιών κατά κύριο λόγο και συγγενών αγωνιστών και πολιτικών της Επανάστασης, με δράση κυρίως στο Ναύπλιο και το Άργος: του Ιωάννη Νικηταρά, του Αναστασίου Γενναδίου, του Εμμανουήλ Καλλέργη και του ανεψιού του πολιτικού Δημητρίου Καλλέργη, του Ψύλλα, του Ιωάννη Τρικούπη. Από τις επιστολές ορισμένων από αυτούς καθώς και από εκείνες κορυφαίων πολιτικών που πρωταγωνίστησαν στον πολιτικό στίβο της εποχής, αποκαλύπτεται η πολιτική επιρροή που μπορούσε ν’ ασκήσει ο Βαρδουνιώτης στο εκλογικό σώμα της ιδιαίτερης πατρίδας του, λόγω του κύρους του και της ισχυρής προσωπικότητάς του.

Το ευρύ ιδεολογικό φάσμα που καλύπτουν οι επιστολές των πολιτικών αλληλογράφων του δεν επιτρέπουν τον ακριβή προσδιορισμό του δικού του πολιτικο-ιδεολογικού στίγματος. Εμφανίζεται μάλλον μετριοπαθής στο πολιτικό πεδίο, το οποίο πρέπει να είχε επισκιασθεί από την αφοσίωσή του στη δικηγορία και την εντατική ενασχόλησή του με την έρευνα και τη συγγραφή. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, πάντως, δύο έγκριτοι δημοσιολόγοι της εποχής, οι εκδότες Σκόκος και Άννινος επιζητούν την συνεργασία του για τα νεότευκτα έντυπά τους λόγω των φιλελευθέρων και προοδευτικών αρχών του, τις οποίες, όπως του υπενθυμίζει ο πρώτος, δημοσία πολλάκις κηρύττετε. Όλα αυτά βέβαια μέχρι την περίοδο του εθνικού διχασμού, όταν κατά τρόπο ανεξήγητο, όπως σημειώνει ο Σπύρος Παναγιωτόπουλος που τον γνώριζε προσωπικά, συντάσσεται ενεργά με τους βασιλόφρονες, αναδεικνύεται σε ηγετική μορφή τους στο Άργος, και στη συνέχεια το 1918 εκτοπίζεται στη Χίο και τη Μυτιλήνη. Η εξορία και η άφατη λύπη του για τη Μικρασιατική καταστροφή που επακολούθησε, κλόνισαν σοβαρά την υγεία του και επηρέασαν την πνευματική παραγωγή του. Τον Μάρτιο του 1924 πέθανε στην αγαπημένη του πατρίδα, το Άργος, αφήνοντας πίσω του ένα μεγάλο και πολυσύνθετο έργο. Χρέος δικό μας είναι να το αναζητήσουμε, να το εντοπίσουμε και να το αναδείξουμε.

Αθήνα 15/5/2015

Σοφία Πατούρα- Σπανού                                        

Διευθύντρια Ερευνών/Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών

Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών

Επιστημονικό Συμπόσιο: Ελληνικότητα και ετερότητα: Πολιτισμικές διαμεσολαβήσεις και «Εθνικός Χαρακτήρας» στον 19ο αιώνα. 14-17 Μαΐου 2015, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα.


Read Full Post »

Πρεσβέλου Κλειώ

Posted in Λογοτέχνες - Ιστορικοί, Πρὀσωπα, tagged , , , , , , , on 14 Απριλίου, 2015| Leave a Comment »

Πρεσβέλου Κλειώ

 

Η Κλειώ Πρεσβέλου στο βήμα της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Ναυπλίου «Ο Παλαμήδης», 19 Απριλίου 2015.

Η Κλειώ Πρεσβέλου στο βήμα της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Ναυπλίου «Ο Παλαμήδης», 19 Απριλίου 2015.

Η Κλειώ Πρεσβέλου γεννήθηκε στο Ναύπλιο, όπου τελείωσε τις γυμνασιακές σπουδές. Σπούδασε κοινωνιολογία, δίκαιο και οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Λουβαίν (Βέλγιο) με μεταπτυχιακές σπουδές στις ΗΠΑ (Cornell University) και στη Σορβόννη (Παρίσι) και διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο του Λουβαίν.

Διετέλεσε καθηγήτρια του Πανεπιστημίου του Λουβαίν (έδρα Κοινωνιολογία της Οικογένειας 1968-1994) και του Αγροτικού Πανεπιστημίου της Wageningen (Ολλανδία, έδρα Οικονομικά της Οικογένειας, 1978-1994) από τα οποία έλαβε τον τίτλο της Ομότιμης Καθηγήτριας.

Διετέλεσε αιρετή καθηγήτρια του κοινοτικού προγράμματος ERASMUS, εμπειρογνώμων οργανισμών του ΟΗΕ (WFP, FAO, UNICEF), αντιπρόσωπος της Ολλανδίας στο Κοινωνικό Παρατηρητήριο Οικογενειακής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ειδική σύμβουλος του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου της Santa Maria (Βραζιλία).

Έχει δημοσιεύσει 210 επιστημονικές εργασίες (βιβλία, άρθρα, εκθέσεις αποστολών κ.λ.π.) στις περισσότερες ευρωπαϊκές γλώσσες.

Συλλογικά έργα:

  • Η Οικογένεια στη Δυτική Ευρώπη και την Ελλάδα 1910-2010, Πεδίο, 2013.
  • Creativity, Gutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός, 2012.
  • Οικονομικές μετανάστριες στην Ελλάδα, Gutenberg – Γιώργος & Κώστας Δαρδανός, 2007.
  • Αντικαιάδας, Ελληνικά Γράμματα, 2006.

 

Read Full Post »

Λυγίζος Πέτρος

Posted in Λογοτέχνες - Ιστορικοί, tagged , , , , , , , on 24 Μαρτίου, 2015| Leave a Comment »

Λυγίζος Πέτρος

 

 

Πέτρος Λυγίζος

Πέτρος Λυγίζος

Ο Πέτρος Λυγίζος γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα. Κατάγεται από την Ικαρία. Ζει στο Ναύπλιο και υπηρετεί στη Μέση Εκπαίδευση. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στις Ανθρωπιστικές Επιστήμες του ΕΑΠ, στην Πάτρα. Επίσης, φοίτησε στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του.

Η πρώτη του εμφάνιση στα γράμματα ήταν το 1998, με την ποιητική συλλογή «Συναστρίες αγάπης» εκδ. Κώδικας. Από τότε ακολούθησαν πολλές άλλες: «Τα ματωμένα ρόδα», εκδ. Κώδικας, 2000, «Αστυπάλαια», εκδ. Κώδικας, 1999, «Η Μουσική στα ρείθρα», 2010, «Ναύπλιος Έρωτας», 2011, «η Λήκυθος με τις Μνήμες», 2012, «η Αγωνία σε περίληψη», 2014, (εκδ. Νότιος Άνεμος) και τα μυθιστορήματα: «η Μούσα», εκδ. Διώνη, 2000, «Όνειρα στην αιώρα», 2012, και «Το τελευταίο κύμα της θάλασσας», 2014, εκδ. Νότιος Άνεμος.

Τον Απρίλιο του 2015 πρόκειται να εκδοθεί η ποιητική του συλλογή «η αφηρημένη ταχύτητα της ζωής», από τις εκδόσεις Ανώνυμο Βιβλίο, ενώ τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, το ιστορικό του μυθιστόρημα «το μειδίαμα του Σωκράτη», από τον ίδιο οίκο.

Τα τελευταία δύο χρόνια μετέχει στο Διεθνές Συμπόσιο Ποίησης και Μετάφρασης Ελλήνων και Αμερικανών ποιητών που πραγματοποιείται στην Αθήνα, υπό την αιγίδα του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και στη συνάντηση Ελλήνων και Αγγλόφωνων ποιητών υπό την αιγίδα του προαναφερθέντος Κέντρου και με τη συνεργασία του Ιδρύματος Wordsworth Trust, που εδρεύει στην Αγγλία.

Η ποιητική του συλλογή «η Λήκυθος με τις Μνήμες» μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον Άγγελο Σακκή (Κέντρο Ποίησης του Πανεπιστημίου του Σαν Φρανσίσκο). Η ίδια συλλογή και η «Αγωνία σε περίληψη» διδάχθηκαν σε φοιτητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ και του Κολούμπια στα πλαίσια του Προγράμματος Θερινών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, από την Κα Μάτα Δόβα, Τακτική Καθηγήτρια Κλασικών και Μοντέρνων Ελληνικών Σπουδών. Η ποιητική συλλογή «η αφηρημένη ταχύτητα της ζωής» ήδη μεταφράστηκε στα αγγλικά από την Ναταλία Μποτονάκη και θα εκδοθεί παράλληλα με την ελληνική έκδοση από τον οίκο «Ανώνυμο Βιβλίο».

Κριτικές για την ποίηση του Πέτρου Λυγίζου έχουν γράψει: η Μάτα Δόβα, ο Kevin Mc Grath, καθηγητής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, ο Αλέξανδρος Ζήρας, κριτικός λογοτεχνίας και ο Θάνος Αγάθος, Επίκουρος Καθηγητής Νεοελληνικής Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Πέτρος Λυγίζος έχει γράψει και πλήθος μελετών σχετικά με την αρχαία και τη νεοελληνική γραμματεία: «η Ανδρεία στην αρχαία Ελλάδα», εκδ. Νότιος Άνεμος, 2014, «Νεοελληνική Λογοτεχνία», «Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας», 2001, εκδ. Σαββάλας, «Η Διδακτική των φιλολογικών μαθημάτων», 2001, εκδ. Σαββάλας, κλπ. Γνωρίζει πολύ καλά Αγγλικά.

 

Read Full Post »

Μηνιάτης Ηλίας, Επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων (1669-1714)

Posted in Εκκλησιαστική Ιστορία αφορώσα στην Αργολίδα, Λογοτέχνες - Ιστορικοί, Ναύπλιο, Πρὀσωπα, tagged , , , , , , , , , , on 12 Φεβρουαρίου, 2015| Leave a Comment »

Μηνιάτης Ηλίας, Επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων (1669-1714)

 

  

Ηλίας Μηνιάτης, χαλκογραφία από το βιβλίο του «Διδαχαί», Βενετία, Γλυκής, 1772.

Ηλίας Μηνιάτης, χαλκογραφία από το βιβλίο του «Διδαχαί», Βενετία, Γλυκής, 1772.

Διαπρεπής λόγιος, κληρικός και εξαιρετικός ρήτορας με ιδιαίτερους δεσμούς με το Ναύπλιο. Ο Ηλίας Μηνιάτης (Ληξούρι, 1669- Πάτρα, 1 Αυγούστου 1714), γεννήθηκε στο Ληξούρι της Κεφαλληνίας, γονείς του ήταν ο πρωθιερέας της πόλης και λόγιος Φραγκίσκος Μηνιάτης και η Μορεζίνα Περιστιάνου. Τα πρώτα γράμματα τα διδάχτηκε από τον πατέρα του, πού ήταν πρωτοπαπάς στο Ληξούρι. Το 1681 ο πατέρας του τον πήγε στη Βενετία και τον έγραψε στο Φλαγγινιανὸ Φροντιστήριο, όπου επί οκτώ έτη σπούδασε αρχαία ελληνική φιλολογία μαθηματικά, λατινικά και φιλοσοφία.

Εκεί φοίτησε κάτω από την προστασία του Μελετίου Τυπάλδου, ιεροκήρυκα και δασκάλου της Ελληνικής κοινότητας της Βενετίας. Όταν ο Μελέτιος Τυπάλδος έγινε μητροπολίτης Φιλαδέλφειας, ο Μηνιάτης έγινε γραμματέας του και την ίδια χρονιά έγινε διάκονος και ιεροκήρυκας στην ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου της Βενετίας. Παράλληλα δίδαξε στη Φλαγγίνειο Σχολή.

Το 1690 πήγε στα Ιόνια Νησιά και δίδαξε στην Κεφαλληνία, τη Ζάκυνθο και την Κέρκυρα. Το 1699 στάλθηκε στην Κωνσταντι­νούπολη ως σύμβουλος της πρεσβείας της Βενετίας και έγινε καθηγητής της Πατριαρχικής Σχολής και ιεροκήρυκας του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Από την Πόλη έφυγε για την Πελοπόννησο, όπου κήρυξε τον Λόγο του Θεού στο Ναύπλιο και στο Άργος.

Στο Ναύπλιο (1708) δίδαξε, επί χρόνια, στο ναό της Γεννήσεως της Θεοτόκου και στον περίβολό του, κάτω από μία ελιά, η οποία σώζεται μέχρι σήμερα (κάτω από την ίδια ελιά είχε μαρτυρήσει, πριν από 60 περίπου χρόνια, ο πολιούχος του Ναυπλίου Άγιος Αναστάσιος).

Αργότερα του πρότειναν να αναλάβει την επισκοπή Χριστιανουπόλεως, της σημερινής Κυπαρισσίας, αλλά από μετριοφροσύνη δεν το αποδέχθηκε. Τελικά αναγκάστηκε να δεχθεί την επισκοπή Κερνίκης (ή Κερνίτζης ή Κερνίτσης) Καλαβρύτων, και το 1711 αναγορεύτηκε αρχιερέας. Εκεί εργάστηκε με ζήλο και αυταπάρνηση για να βοηθήσει το ποίμνιό του, με αποτέλεσμα να αρρωστήσει και να πεθάνει στην Πάτρα την 1η Αυγούστου 1714, σε ηλικία μόλις 45 ετών. Το σκήνωμά του μεταφέρθηκε στην Κεφαλληνία και τάφηκε στο ναό του Αγίου Ιωάννου στο Ληξούρι.

Το κατεξοχήν έργο του Μηνιάτη ήταν το κήρυγμα, και μάλιστα σε απλή γλώσσα, όπως είχε καθιερωθεί κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, έτσι ώστε η διδασκαλία να είναι κατανοητή στον λαό. Ο Μηνιάτης επηρεάστηκε από την μαθητεία του στην Ιταλία και ακολούθησε στο έργο του την παράδοση της περίτεχνης ρητορικής επεξεργασίας του λόγου.

Τα έργα του Ηλία Μηνιάτη τυπώθηκαν μετά το θάνατό του. Το 1716 εξεδόθη στην Βενετία το έργο του με τίτλο «Διδαχαί εις την αγίαν και μεγάλην Τεσσαρακοστήν και εις τας Κυριακάς του ενιαυτού και επισήμους εορτάς μετά τινων πανηγυρικών λόγων» με επιμέλεια του πατέρα του· ακολούθησαν 23 εκδόσεις των Διδαχών μέχρι το 1900, γεγονός που αποδεικνύει την δημοτικότητα του έργου του στο αναγνωστικό κοινό. Το 1718 με την επιμέλεια του πατέρα του εκδόθηκε η «Πέτρα σκανδάλου», έργο ιστορικό-δογματικό, που αναφέρεται στο σχίσμα Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας. Το έργο αυτό κίνησε το διεθνές ενδιαφέρον της εποχής εκείνης και μεταφράστηκε στα λατινικά (1752), στα αραβικά (1721) και στα ρωσικά (1754), συζητήθηκε επίσης και σχολιάστηκε πολύ.

Την διατριβή αυτή συνέγραψε ο μακαριστός συγγραφέας παρακινηθείς από κάποιον άρχοντα (άγνωστο σ’ εμάς), όπως αναφέρεται σε επιστολή του πατέρα του, παπα-Φραγκίσκου Μηνιάτη, «θείω ζήλω κινηθείς παρά τινος ορθοδοξοτάτου αυθέντου προσταχθείς» και όπως καταγράφει και ο ίδιος στο πρώτο μέρος της διατριβής αυτής «Εζήτησαν παρ ἐμοῦ, άρχων ενδοξώτατε και ευσεβέστατε να μάθουν καταλιπώς τι είναι εκείνο όπου χωρίζει τας δύο Εκκλησίας».

Έτσι, στο μεν Α´ Βιβλίο (μέρος) της διατριβής αυτής αναφέρονται τα αίτια και γεγονότα του Σχίσματος των Δυτικών από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Στο Β´ Βιβλίο, ανασκευάζονται βάσει της Αγίας Γραφής, Ιερών Κανόνων και Αγιοπατερικών συγγραμμάτων οι πέντε βασικές διαφορές που χωρίζουν τους Παπικούς από την Ορθοδοξία.

 

Πηγές

 

  • Νέλλη Χρονοπούλου – Μάρω Βουγιούκα – Βασίλης Μεγαρίδης, «Οδωνυμικά του Ναυπλίου», έκδοση Δήμου Ναυπλιέων, 1994.
  • Ηλία Μηνιάτη, «Πέτρα Σκανδάλου», Ιερά Μητρόπολις Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Εκδόσεις «Βιβλίο και Εικόνα», 2009.

Read Full Post »

Μπάρακλη Ισμήνη

Posted in Λογοτέχνες - Ιστορικοί, Πρὀσωπα, tagged , , , , , , , , on 8 Οκτωβρίου, 2014| Leave a Comment »

Μπάρακλη Ισμήνη

 

Ισμήνη Μπάρακλη

Ισμήνη Μπάρακλη

Η Ισμήνη Μπάρακλη κατάγεται από το Ναύπλιο, αλλά γεννήθηκε στην Αθήνα. Είναι κόρη του συγγραφέα Χαράλαμπου Μπάρακλη (1935-2012).  Φοίτησε στο St George Commercial College στο τμήμα Ελληνοαγγλομαθών γραμματέων και Δημοσίων Σχέσεων-Marketing. Εργάστηκε επί σειρά ετών σε μεγάλη οικονομική εφημερίδα ως υπεύθυνη Εκδηλώσεων και Συνεδρίων. Είναι παντρεμένη και μητέρα ενός παιδιού. Ασχολείται επίσης με την παιδική λογοτεχνία. Το πρώτο της παιδικό βιβλίο «Το Ημερολόγιο ενός Κακομαθημένου Νο1» Εκδ. ΜΙΝΩΑΣ, απέσπασε το 2014 το βραβείο Εφηβικής Λογοτεχνίας. 

Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορούν τα βιβλία της: «Από τα Gucci στο Ταγάρι», «Το Ημερολόγιο ενός Κακομαθημένου 1», «Το Ημερολόγιο ενός Κακομαθημένου 2» και  «Λικέρ Τριαντάφυλλο», που είναι εμπνευσμένο από το αγαπημένο της Ναύπλιο και αποτελεί έναν μικρό φόρο τιμής στην πόλη αυτή, ένα κλαράκι μπουμπουκιασμένο γιασεμί αφιέρωμα στα σκαλοπάτια του.

Read Full Post »

« Newer Posts - Older Posts »