Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Αλεξανδρίδης Στέφος (1926-2009)

13 Νοεμβρίου, 2024 από Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού

Στέφος Αλεξανδρίδης – Ο φωτογράφος του δρόμου, ο φωτογράφος της ασπρόμαυρης φωτογραφίας, της χειροποίητης μαστοριάς!

 

Αντίδοτο στον χρόνο, τη φθορά, τον θάνατο είναι η μνήμη και η τέχνη. Μια από τις τέχνες είναι και η φωτογραφία. Η φωτογραφία συγκρατεί την κίνηση του λεπτού. Αποτελεί εικόνα πολύπτυχη, αισθητική ενώ εκπέμπει νοήματα, είναι έτσι κι αλλιώς μια πολύ δυνατή γλώσσα.

Δεν είναι ζωγραφική αλλά είναι η συνέχειά της και το αποτέλεσμα είναι ποιητικό. Φως και σκιά, διαβαθμίσεις του γκρι· αποτελεί μια μορφή διήγησης που κάποιες φορές είναι προτιμότερη και αμεσότερη από την ίδια την αφήγηση. Επίσης αποτελεί μια αυθόρμητη παρόρμηση, μια αέναη οπτική εγρήγορση που συλλαμβάνει τη στιγμή και την αιωνιότητά της, καταγράφοντας τα συναισθήματα και τον αυθορμητισμό, εξασφαλίζοντας έτσι τις αναμνήσεις.

Οι εικόνες αντανακλούν μαγεία, και πέρα από τη διείσδυση του φωτογραφικού φακού και την ύλη του φωτογραφικού χαρτιού, η αποτύπωσή τους αποτελεί μεγάλη στιγμή καλλιτεχνικής δημιουργίας.

 

…Σ’ αυτήν εδώ τη γειτονιά

ας ήμουν φωτογράφος,

να υπηρετώ την ομορφιά

με τέχνη και με πάθος….[1]

 

Ακριβώς, με τέχνη και πάθος ασκούσε το επάγγελμά του ο Στέφος Αλεξανδρίδης, ο φωτογράφος της επαρχίας μας που συμπληρώνει εννέα χρόνια απουσίας (Φλεβάρης του 2009).

 

Μαντράκια: Ο Στέφος Αλεξανδρίδης στο μπαλκόνι του σπιτιού της Λουλουδίας Λιναρδοπούλου, όπου σήμερα στεγάζεται η Αδελφότητα Κυριών Ερμιόνης «Αγ. Ιωάννης ο Ελεήμον».

 

Γεννήθηκε στις Σπέτσες το 1926, από πρόσφυγες γονείς, σε μια οικογένεια με παράδοση στην τέχνη της φωτογραφίας. Υπηρέτησε την έβδομη τέχνη για πενήντα περίπου χρόνια, με ζωντάνια, κέφι, μεράκι, επαγγελματισμό. Διαβάστε τη συνέχεια »

Αναρτήθηκε στις Ερμιονίδα, Πρὀσωπα | Με ετικέτα , , , , , , , , | Leave a Comment »

Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Αναπλίου

12 Νοεμβρίου, 2024 από Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού

1ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους, 13-17 Νοεμβρίου 2024 στο Ναύπλιο. Θα προβληθούν ταινίες μικρού μήκους από ολόκληρο τον κόσμο, κάποιες από αυτές με σημαντικά βραβεία

 

Ένα καινούργιο Φεστιβάλ, υπό την αιγίδα του Δήμου Ναυπλιέων, γεννιέται στο Ναύπλιο, το «Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Αναπλιού».

Για τέσσερις μέρες, από 13 έως 17 Νοεμβρίου, στο «Τριανόν», στην Πλατεία Συντάγματος του Ναυπλίου, θα προβληθούν ταινίες μικρού μήκους από ολόκληρο τον κόσμο, κάποιες από αυτές με σημαντικά βραβεία.

Οι προγραμματισμένες προβολές των ταινιών, προέρχονται από μια μεγάλη πλατφόρμα, με επιλογές όπως: από την ψηφιακή ταινιοθήκη IFcinema, από το Γαλλικό Ινστιτούτο, από το Φεστιβάλ Ισπανόφωνου Κινηματογράφου Αθήνας, από τις πρεσβείες Νορβηγίας, Σουηδίας και Ιταλίας, καθώς και δείγμα αντιπροσωπευτικού περιεχομένου, με επιλογές από τον Κυπριακό Κινηματογράφο.

Τέλος, στο Ελληνικό Πανόραμα θα προβληθούν ελληνικές μικρού μήκους ταινίες που ξεχώρισαν σε διάφορα ελληνικά αλλά και διεθνή φεστιβάλ.

Οι μικροί θεατές θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα εξαιρετικό πρόγραμμα με διεθνείς ταινίες μικρού μήκους, σε συνεργασία με το «Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους».

 

Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Αναπλίου.

 

Κατά την διάρκεια της ημερίδας με θέμα «Ο σύγχρονος Ελληνικός Κινηματογράφος», θα προβληθούν οι πολυβραβευμένες ταινίες μεγάλου μήκους: Αντιγόνη (2019) της Σόφι Ντεράσπι και Πίσω από τις Θημωνιές (2021) της Ασημίνας Προέδρου και θα πραγματοποιηθεί ημερίδα, με θέμα «Ο σύγχρονος Ελληνικός Κινηματογράφος». Διαβάστε τη συνέχεια »

Αναρτήθηκε στις Ειδήσεις - Πολιτισμός | Με ετικέτα , , , , , , , | Leave a Comment »

Παρουσίαση του βιβλίου, «Δημήτριος Κ. Βαρδουνιώτης – Αναζητώντας τα ίχνη του Κιαμήλ – μπέη της Κορίνθου», στο «Κονδύλειο» Πολιτιστικό Κέντρο Αρχαίας Κορίνθου

5 Νοεμβρίου, 2024 από Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού

Παρουσίαση του βιβλίου, «Δημήτριος Κ. Βαρδουνιώτης – Αναζητώντας τα ίχνη του Κιαμήλ – μπέη της Κορίνθου», στο «Κονδύλειο» Πολιτιστικό Κέντρο Αρχαίας Κορίνθου

 

Η έρευνα των Γιώργου Κόνδη και Γιώργου Γιαννούση με τίτλο: «Δημήτριος Κ. Βαρδουνιώτης – Αναζητώντας τα ίχνη του Κιαμήλ-μπέη της Κορίνθου. Παρουσίαση, κριτική μελέτη και συμπληρωματική έρευνα σε άγνωστο χειρόγραφο του Αργείου ιστορικού», μια  έκδοση της Αργολικής Αρχειακής Βιβλιοθήκης Ιστορίας και Πολιτισμού, βασισμένη σε ένα άγνωστο χειρόγραφο του Αργείου ιστορικού και νομικού Δημ. Κ. Βαρδουνιώτη, φιλοξενείται το Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2024 και ώρα 19:00 από τον Δήμο Κορινθίων στο «Κονδύλειο» Πολιτιστικό Κέντρο Αρχ. Κορίνθου.

 

Αναζητώντας τα ίχνη του Κιαμήλ-μπέη…

 

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:

  • Γιώργος Γιαννούσης, οικονομολόγος, Πρόεδρος της Αργολικής  Αρχειακής Βιβλιοθήκης Ιστορίας και Πολιτισμού.
  • Παναγιώτα Κασίμη, Προϊσταμένη Εφορείας Αρχαιοτήτων Κορίνθου.
  • Γιάννης Δ. Μπάρτζης, Δρ. Φ., Πρόεδρος της Εταιρείας Κορινθίων Συγγραφέων
  • Καλλιόπη Καλποδήμου, Φιλόλογος – Θεατρολόγος, καθηγήτρια Μουσικού Σχολείου Αργολίδας.
  • Βασίλης Τσιλιμίγκρας, Φιλόλογος, τ. Σύμβουλος Φιλολόγων Πελοποννήσου.
  • Γεώργιος Κόνδης, διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστήμων, διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.

Η οργάνωση της εκδήλωσης οφείλεται αφ’ ενός, στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Κορινθίας και στην πολύτιμη στήριξη της Προϊσταμένης κ. Παναγιώτας Κασίμη η οποία έχει προλογίσει την έρευνα και αφ’ ετέρου, στην Ένωση Κορινθίων Συγγραφέων και τον Πρόεδρό της κ. Γιάννη Μπάρτζη. Δυο ακούραστοι άνθρωποι με πλούσιο έργο στην Κορινθία, αλλά και έξω από αυτήν. Διαβάστε τη συνέχεια »

Αναρτήθηκε στις Ειδήσεις - Πολιτισμός | Με ετικέτα , , , , , , , , | Leave a Comment »

Καποδιστριακή Πολιτεία (1828-1831): «Ο Πόλεμος των Λιμανιών» –  Η κυβερνητική πολιτική για τα προβλήματα λειτουργίας των λιμανιών και η απογραφή των υπαλλήλων της «Οικονομικής Υπηρεσίας»

4 Νοεμβρίου, 2024 από Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού

Καποδιστριακή Πολιτεία (1828-1831): «Ο Πόλεμος των Λιμανιών» –  Η κυβερνητική πολιτική για τα προβλήματα λειτουργίας των λιμανιών και η απογραφή των υπαλλήλων της «Οικονομικής Υπηρεσίας» –  Θεόδωρος Δεβενές

 

Α’.  Η Κατάσταση πριν την άφιξη του Καποδίστρια

 

Ο Ιωάννης Καποδίστριας φθάνει στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 1828, δηλαδή 8 μήνες μετά την εκλογή του από την Γ’ Εθνική Συνέλευση.  Ακολουθούν  αμέσως διαβουλεύσεις με τα μέλη της απερχόμενης κατάστασης και τα μέλη της Βουλής. Ο υπουργός Εσωτερικών της απερχόμενης κυβέρνησης τον ενημερώνει ότι οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα έχει νεκρωθεί. Το ίδιο ισχύει και σε άλλους κρίσιμους τομείς της δημόσιας ζωής, όπως η δικαιοσύνη και η δημόσια τάξη.[1]

Το δημόσιο ταμείο είναι τελείως άδειο. Σύμφωνα μάλιστα με τον υπουργό Οικονομικών Αθανάσιο Λιδωρίκη, και οι τελευταίοι δημόσιοι πόροι έχουν γίνει βορά των ισχυρών (πολιτικών και στρατιωτικών).[2] Τα 300.000 περίπου φράγκα που φέρνει μαζί του ο Κυβερνήτης αρκούν μόνο για λίγες εβδομάδες μισθοδοσίας και τροφοδοσίας του στρατού, και για τις πρώτες ποσότητες συσσιτίων για ένα λαό που έχει χάσει τα πάντα. Αυτό ίσχυε και για τους πρόσφυγες και  για τους γηγενείς.

 

Ιωάννης Καποδίστριας, Λιθογραφία, ΑΒ ΕΒ Venezia. Lit. Deye.

 

Στην Πελοπόννησο επιφανείς προεστοί έχουν καταστραφεί οικονομικά, το 90% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων έχει καεί ή εγκαταλειφθεί, και ο πληθυσμός έχει εγκαταλείψει τις εστίες του. Η οικονομική «αιμορραγία» των εφοπλιστών, η αεργία που μαστίζει τον πληθυσμό των νησιών και η ολοκληρωτική σχεδόν ανακατάληψη της Στερεάς από τους Οθωμανούς, συμπληρώνουν την εικόνα που αντιμετωπίζει ο Καποδίστριας.

– Για την άμεση εξεύρεση χρηματικών πόρων, η κυβέρνηση προβαίνει στις εξής ενέργειες:

α) Στις 2 Φεβρουαρίου  ιδρύει την Εθνική Χρηματιστική Τράπεζα, στην οποία καλούνται να καταθέσουν οι Έλληνες τα χρηματικά τους κεφάλαια με επιτόκιο 8%. Μέχρι τις 14 Μαρτίου η Τράπεζα είχε δανείσει στη Διοίκηση 40.000 δίστηλα.[3]  

β) Στο διάστημα 10-12 Μαρτίου ακυρώνει την δημοπρασία των προσόδων στα νησιά του Αιγαίου προκηρύσσοντας ξανά την ενοικίασή τους, με όρους σαφώς καλύτερους για το δημόσιο ταμείο και με έγκαιρη ενημέρωση των κοινοτήτων (πράγμα που δεν είχε συμβεί την πρώτη φορά). Ειδικά για τους πρώην ενοικιαστές, βεβαιώνεται ότι θα τους καταβληθεί αποζημίωση προσαυξημένη με τόκο από την ημέρα που είχαν καταβάλει τα χρήματα.[4]     Διαβάστε τη συνέχεια »

Αναρτήθηκε στις Άρθρα - Μελέτες - Εισηγήσεις, Επιχειρηματικότητα - Οικονομία | Με ετικέτα , , , , , , , , , , , , , | Leave a Comment »

Ο ναός των Ταξιαρχών στην Ερμιόνη

31 Οκτωβρίου, 2024 από Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού

Ο ναός των Ταξιαρχών στην Ερμιόνη – Γεώργιος Αγγ. Προκοπίου[1]

 

Ο ναός θα πρέπει να τοποθετηθεί χρονικά στον 17ο αιώνα.
Ο τετράγωνος μεγάλος νάρθηκας θα πρέπει να κτίστηκε, σύμφωνα με μαρτυρίες περιοίκων, γύρω στα 1910-1915. Έκτοτε έχει δεχθεί αρκετές μετασκευές. Πάνω από την είσοδο του ναού, στα δυτικά, υψώνεται μαρμάρινο κωδωνοστάσιο, πιθανώς έργο Tηνίων μαρμαρογλυπτών. Το κωδωνοστάσιο, που συντηρήθηκε το 2005 από την τότε αρμόδια 5η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, φαίνεται ότι υψωνόταν ανεξάρτητο και κατόπιν ενσωματώθηκε στο νέο νάρθηκα. Τα εξωτερικά επιχρίσματα του ναού προστέθηκαν το 1966. Το τμήμα του αρχικού ναού φέρει μαρμαρικές ορθογωνικές πλάκες και τα δύο τμήματα του νεώτερου νάρθηκα νεωτερικά πλακίδια. (Υπουργείο Πολιτισμού)

  

Ο ναός των Ταξιαρχών στην Ερμιόνη βρίσκεται χτισμένος στο ψηλότερο σημείο του λόφου «Μύλοι», που στην αρχαιότητα ονομαζόταν «Πρών» και στη θέση – όπως φαίνεται – του αρχαίου ναού της Δήμητρας Χθονίας.[2] Μεγάλοι δρόμοι των τοίχων του ναού ή του περιβόλου του διακρίνονται ακόμη ενσωματωμένοι στα κτίσματα του προαυλίου των Ταξιαρχών και στη βάση του εξωτερικού τοίχου τού ιδίου του ιερού, φαίνονται τρεις μεγάλοι καμπύλοι δρόμοι από γκρίζο μάρμαρο με χαραγμένες επιγραφές στα αρχαία ελληνικά.

 

Ο Μητροπολιτικός Ναός των Ταξιαρχών.

 

Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο ναός των Ταξιαρχών είχε χρησιμοποιηθεί για την ορκωμοσία της 11ης Φεβρουαρίου 1827 και ίσως για συνεδριάσεις της Τρίτης ή (Τέταρτης) Εθνοσυνέλευσης, που θεωρείται συνέχεια της Εθνικής Συνέλευσης της Επιδαύρου. Συγκροτήθηκε από τους αντιπολιτευόμενους την Κυβέρνηση Ανδρέα Ζαΐμη, που αυτοαποκαλούντο «νόμιμοι» και μεταφέρθηκε στην Τροιζήνα (Δαμαλά) στις 19 Μαρτίου 1827[3] όταν επήλθε η συμφωνία και συμφιλίωση. Απέναντι ακριβώς από το ναό σώζονται τα ερείπια του κτιρίου που, κατά την παράδοση, έγιναν συνεδριάσεις της Συνέλευσης. Οι αναφορές στους περιηγητές του 19ου αιώνα δεν είναι ούτε πολλές, ούτε σαφείς. Ο W. Gel στο Itinerary of Greece Argolis) που εκδόθηκε στο Λονδίνο το 1810 (Payne), παρόλο που περιγράφει τα σπίτια και την οικοδομική τους (σ. 128-130), δεν αναφέρει τίποτα για την εκκλησία. Αναφέρει όμως ότι είδε ανέπαφο το δάπεδο ενός σημαντικού ναού, ίσως του Ποσειδώνος. Διαβάστε τη συνέχεια »

Αναρτήθηκε στις Ερμιονίδα, Ναοί Αργολίδας | Με ετικέτα , , , , , , , , | Leave a Comment »

Ομιλία στο Δαναό: «Από την ουτοπική Αρκαδία στον επαναστατημένο Μωριά: Όψεις της Πελοποννήσου στον νεότερο ευρωπαϊκό πολιτισμό»

30 Οκτωβρίου, 2024 από Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού

Ομιλία στο Δαναό: «Από την ουτοπική Αρκαδία στον επαναστατημένο Μωριά: Όψεις της Πελοποννήσου στον νεότερο ευρωπαϊκό πολιτισμό»

 

Ο Σύλλογος Αργείων «Ο Δαναός» και το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών Ελλάδος του Πανεπιστημίου Harvard συνδιοργανώνουν εκδήλωση με θέμα: «Από την ουτοπική Αρκαδία στον επαναστατημένο Μωριά: Όψεις της Πελοποννήσου στον νεότερο ευρωπαϊκό πολιτισμό».

Ομιλητής θα είναι ο κύριος Θοδωρής Κουτσογιάννης, Διδάκτωρ Ιστορίας της Τέχνης, Έφορος της Συλλογής Έργων Τέχνης της Βουλής των Ελλήνων και Υπότροφος Ερευνητής στον Φιλελληνισμό του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Harvard 2023-24.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2024 και ώρα 6:30 μ.μ. στο Μέγαρο του Συλλόγου Αργείων «Ο Δαναός», Αγγελή Μπόμπου 8, στο Άργος. Διαβάστε τη συνέχεια »

Αναρτήθηκε στις Ειδήσεις - Πολιτισμός | Με ετικέτα , , , , , , , | Leave a Comment »

Η Ερμιονίτικη Ενδυμασία

29 Οκτωβρίου, 2024 από Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού

Η Ερμιονίτικη Ενδυμασία

 

Από το φύλλο της συκής των πρωτοπλάστων μέχρι σήμερα, το ένδυμα γνώρισε πολλές μεταβολές. Άλλαξε μορφές σε διάφορους χρόνους και διάφορους τόπους και διάφορες συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων. Ανάλογα με το προσωπικό γούστο και την αγοραστική δύναμη διαμορφωνόταν και η ενδυμασία, μέσα στις συνήθειες του τόπου και του χρόνου, ως προς τις λεπτομέρειες.

Η Ειρήνη Αναστασίου Σχοινά με τη χρυσοκέντητη πιέτα και τον διπλό Σταυρό. Αρχείο: Βιβή Σκούρτη.

Παρακάμπτοντας τους αρχαίους χιτώνες, τα μεσαιωνικά ενδύματα και τα αναγεννησιακά πολυσύνθετα ενδύματα, θ’ αναφερθώ στην ένδυση των Ερμιονιτισσών και Ερμιονιτών μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό. Πολλοί γνωρίζουν τα γενικά χαρακτηριστικά.

Φουφουλάδες οι άνδρες, με φαρδιές μακριές φούστες οι γυναίκες. Τις λεπτομέρειες όμως λίγοι. Συχνά βλέπω παραποίηση της τοπικής ενδυμασίας από άγνοια, πλην όμως οι υπεύθυνοι οφείλουν να αναζητούν γνώστες ηλικιωμένους, σχετικούς με τα ιστορικά στοιχεία του τόπου για ακριβείς πληροφορίες.

Η ερμιονίτικη λοιπόν ενδυμασία ήταν νησιώτικη. Ήταν ίδια με εκείνη των Υδραίων, των Σπετσιωτών και των Κρανιδιωτών. Η ανδρική αποτελείτο στα βασικά από τη μαύρη φαρδιά φουφούλα με πολλές πτυχές που σακούλιαζε πίσω και κατέληγε να κλείνει στα γόνατα. Από τα γόνατα και κάτω συνέχιζαν οι λευκές χοντρές κάλτσες (τσουράπια) μέχρι τα μαύρα παπούτσια. Στο θώρακα λευκό πουκάμισο με νερβίρ[1] και από πάνω γιλέκο βελούδινο ή τσόχινο, αμάνικο και κοντό, κεντημένο με φεστόνια, γαλονάκια (μεταξωτά κορδόνια) πλεχτά κουμπιά ένθεν και ένθεν λοξά τοποθετημένα. Στη μέση πολλές γυροβολιές το φανταιζί (πολύχρωμο) μακρύ 3-4 μέτρα, ριγέ, συνήθως, ζουνάρι μεταξωτό, το γιορτινό, ή χοντρό, το καθημερινό που κατέληγε σε φουντίτσες. Στην κεφαλή φέσι χονδρό όχι σφαιρικό σαν του τσολιά, μάλλον σαν κόλουρος κώνος, με μια φούντα κρεμαστή. Διαβάστε τη συνέχεια »

Αναρτήθηκε στις Ερμιονίδα, Λαογραφικά Αργολίδας | Με ετικέτα , , , , , | Leave a Comment »

Η «ιδιωτική» Προσχολική Αγωγή στην Ερμιόνη

26 Οκτωβρίου, 2024 από Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού

Η «ιδιωτική» Προσχολική Αγωγή στην Ερμιόνη – Παρασκευή Δημ. Σκούρτη

 

Η πρώτη ιδιωτική πρωτοβουλία στην Ελλάδα που αφορά την εκπαίδευση των μικρών παιδιών καταγράφεται στα 1904. Στην Ερμιόνη, σύμφωνα με τις γραπτές μαρτυρίες του αειμνήστου δασκάλου μας Μιχάλη Παπαβασιλείου, το 1906 ιδρύεται με ιδιωτική πρωτοβουλία το πρώτο σχολείο, προκειμένου να καλύψει τις κοινωνικές ανάγκες της εποχής και να προσφέρει ωφέλιμη και κατάλληλη αγωγή στα μικρά παιδιά της πόλης μας. Σίγουρα οι συμπατριώτισσές μας δε γνώριζαν τις θεωρίες των παιδαγωγών Froebel, Montessori, Freine, Decroly, όμως με βάση τις συνθήκες της ζωής του τόπου, οργάνωσαν και τη ζωή του «σχολείου» τους, ώστε να είναι δημιουργική και αποδοτική.

Παραθέτω τα κείμενα από το βιβλίο του «κυρ Μιχαλάκη» – όπως τον λέγαμε- «Θρύλοι και Παραδόσεις της Ερμιόνης» που υπήρξε και η αφορμή της έρευνάς μου:

«…του μεγάλου νοικοκυρόσπιτου της οικογένειας μπάρμπα Γιώργη Δεδάκη, που ήτανε το πρώτο ιδιωτικό Νηπιαγωγείο της Ερμιόνης και το οποίο διατηρούνε μέχρι σήμερα πεντακάθαρο οι δυο τελευταίες που απομείνανε θυγατέρες της οικογένειας..».

Αργυρώ Δεδάκη – Μέξη.

Και παρακάτω: «…Την ιδέα της ίδρυσης του Νηπιαγωγείου την συνέλαβε και αμέσως το σκάρωσε η δεύτερη θυγατέρα της οικογένειας Αργυρώ, το 1906 και το διατήρησε μέχρι το 1910 που παντρεύτηκε και ο άντρας της δεν ήθελε να εξακολουθήσει να εργάζεται. Σ’ αυτό μαζευόντουσαν τα παιδιά που είχανε προσχολική ηλικία και μαθαίνανε να κάνουνε σωστά το σταυρό τους, να μετράνε ίσαμε το δέκα, να γράφουνε τα πιο εύκολα γράμματα του αλφαβήτου, να ζωγραφίζουνε κουλουρίτσες, τετράγωνα και σταυρουλάκια, να τραγουδάνε πατριωτικά τραγούδια, ν’ ακούνε από τη δασκάλα τους διάφορα όμορφα παραμύθια και να τα λένε στους γονιούς τους στο σπίτι και χίλια δυό χρήσιμα για την ηλικία τους πράγματα.

Όλα τους καθόντουσαν σε χαμηλά ξύλινα σκαμνάκια, που φέρνανε από το σπίτι τους και η κυρία τους, όπως την λέγανε, σε αψηλή καρέκλα πίσω από το ξύλινο τραπεζάκι της, πάνω στο οποίο υπήρχανε ο κατάλογος (ένα τετράδιο με γραμμένα Αργυρώ Δεδάκη – Μέξη τα ονόματα των παιδιών), μια μποτίλια με μελάνι από σουπιά, άλλη μια με γόμα από ταλαμ(ού)γκα αμυγδαλιάς {Ταλαμ(ού)γκα: το δάκρυ της αμυγδαλιάς που χρησίμευε ως κόλα}, ένας χάρακας, ένας δείχτης κι ένα κονσερβοκούτι, που χρησίμευε να βάζει τα αγριολούλουδα που τα παιδιά γι αυτήν μαζεύανε στα χωράφια. Διαβάστε τη συνέχεια »

Αναρτήθηκε στις Ερμιονίδα, Εκπαίδευση | Με ετικέτα , , , , , , , | Leave a Comment »

Αγαπητές Ελληνίδες! Γράμματα από το αλβανικό μέτωπο προς το Λύκειον των Ελληνίδων

25 Οκτωβρίου, 2024 από Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού

Αγαπητές Ελληνίδες! Γράμματα από το αλβανικό μέτωπο προς το Λύκειον των Ελληνίδων – Αίθουσα εκδηλώσεων του Συλλόγου Αργείων «Ο Δαναός»

 

Το Λύκειον των Ελληνίδων Άργους με την ευκαιρία του εορτασμού των 130 χρόνων από την ίδρυση του Συλλόγου Αργείων «Ο Δαναός» διοργανώνει την παρουσίαση του τόμου: «Αγαπητές Ελληνίδες! Γράμματα από το αλβανικό μέτωπο προς το Λύκειον των Ελληνίδων».

Η παρουσίαση θα γίνει την Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2024, ώρα 18:00 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Συλλόγου Αργείων «Ο Δαναός», Αγγελή Μπόμπου 8, στο Άργος,

Τον τόμο θα παρουσιάσει η κ. Κατερίνα Δασκαλάκη, δημοσιογράφος, συγγραφέας, Γενική Γραμματέας του Λυκείου των Ελληνίδων.

Θα ακολουθήσει μουσικό επετειακό αφιέρωμα με την κ. Κατερίνα Σκουλή (φωνή) και τον κ. Ανδρέα Μπογά (πιάνο).

 

Αγαπητές Ελληνίδες! Γράμματα από το αλβανικό μέτωπο προς το Λύκειον των Ελληνίδων.

Διαβάστε τη συνέχεια »

Αναρτήθηκε στις Ειδήσεις - Πολιτισμός | Με ετικέτα , , , , , , , | Leave a Comment »

Τα Μεταλλεία Ερμιόνης 1905-1995 – Ενενήντα χρόνια ζωής, δράσης και παραγωγικότητας

24 Οκτωβρίου, 2024 από Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού

Τα Μεταλλεία Ερμιόνης 1905-1995 – Ενενήντα χρόνια ζωής, δράσης και παραγωγικότητας |Θανάσης Μαρόγιαννης

 

Τα Μεταλλεία Ερμιόνης, που βρίσκονται στη βορειοανατολική πλευρά των Αδερών,[1] λειτούργησαν επί ενενήντα περίπου χρόνια προσφέροντας οικονομική ανάπτυξη στην περιοχή και στην εθνική οικονομία, με την εισροή ξένου συναλλάγματος. Πιστεύω ότι όλες οι μεγάλες εταιρείες στην πορεία της λειτουργίας τους έχουν τις θετικές αλλά και τις αρνητικές τους πλευρές, οι οποίες όμως ήταν ελάχιστες, όπως θα φανεί παρακάτω.

Η έναρξη των εργασιών των Μεταλλείων Ερμιόνης τοποθετείται περίπου στις αρχές του περασμένου αιώνα. Ο Γάλλος γεωλόγος Σκέντζε, που είχε την εκμετάλλευση των Μεταλλείων Λαυρίου, από έρευνες που είχε κάνει στην περιοχή μας, είχε διαπιστώσει ότι από την έκρηξη των ηφαιστείου των Μεθάνων, πριν πολλά χρόνια, είχαν δημιουργηθεί κοιτάσματα χαλκοπυρίτη και σιδηροπυρίτη[2] στην ευρύτερη περιοχή της οροσειράς των Αδερών. Ο Σκέντζε [Αρ. Π. Σκένδερ] ήταν διευθυντής της Γαλλικής Εταιρείας στο Λαύριο, n οποία ανέλαβε την εκμετάλλευση των μεταλλείων της Ερμιόνης. Με τις κατάλληλες διαδικασίες πήρε άδεια εξόρυξης και άρχισε τις εκσκαφές στο βόρειο τμήμα του Ηλιοκάστρου.

 

Μεταλλεία Ερμιόνης.

 

Η εξόρυξη των μεταλλευμάτων ήταν πολύ δύσκολη τότε, γιατί δεν υπήρχαν τα τεχνολογικά μέσα. Οι εργάτες χτυπούσαν το κοπίδι με βαριοπούλες, άνοιγαν οπές και έκαναν εκρήξεις με πυρίτιδα καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ώρου. Μάλιστα τότε, δεν υπήρχε 8ωρο, υπήρχε το 12άωρο, σε δύο βάρδιες. Τα μπάζα, χώματα και πέτρες, προϊόντα των εξορύξεων μεταφέρονταν από τις στοές μέσα σε κόφες, φορτωμένες πάνω σε ζώα. Μετά από ένα χρόνο κοπιαστικής και επίμονης εργασίας έφτασαν στον κύριο όγκο του μεταλλεύματος, τον Δεκέμβριο του 1906, ημέρα του εορτασμού της Αγίας Βαρβάρας, προστάτιδας των μεταλλείων, που προς τιμήν της έχτισαν το εκκλησάκι στο σημείο που βρίσκεται σήμερα. Η εταιρεία βρίσκοντας τα μεταλλεύματα, άρχισε να οργανώνει τεχνολογικά το συγκρότημα. Διαβάστε τη συνέχεια »

Αναρτήθηκε στις Ερμιονίδα, Οικονομία | Με ετικέτα , , , , , , , , , | Leave a Comment »

« Newer Posts - Older Posts »