Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Archive for the ‘Ευεργέτες’ Category

Ξυνός Ευάγγελος (1898-1986)

Posted in Άργος - Ευεργέτες, Ευεργέτες, tagged , , , , , , , , on 15 Νοεμβρίου, 2017| Leave a Comment »

Ξυνός Ευάγγελος (1898-1986) – Δωρητής και ευεργέτης του Άργους

 

Ξυνός Ευάγγελος (1898-1986). Δωρητής και ευεργέτης του Άργους.

Ο Ευάγγελος Ξυνός γεννήθηκε στο Άργος το έτος 1898, δεύτερο παιδί του Αργείου – εμπόρου- Σπυρίδωνα Ξυνού και της συζύγου του Μαριγώς Ξυνού το γένος Τζοροβίλη. Είχε δύο αδέλφια, τον πρωτότοκο Παναγιώτη και τη Χριστίνα.

Το έτος 1914, σε ηλικία μόλις 16 ετών, έφυγε για τις Η.Π.Α., όπου είχε ήδη μεταναστεύσει ο μεγαλύτερος αδελφός του Παναγιώτης. Εγκαταστάθηκε από την αρχή στην Ατλάντα (Atlanta) της Πολιτείας Τζόρτζια (Georgia) και εργάστηκε, τα πρώτα χρόνια ως ανειδίκευτος εργάτης. Με εφόδια την επιμονή, το ζήλο, τη φιλοτιμία, την έφεση στη δημιουργία και πιστό συνοδοιπόρο τον αδελφό του, πάλεψε σκληρά τα χρόνια της ξενιτιάς.

Φέροντας έμφυτο το εμπορικό πνεύμα της οικογένειας, τα δύο αδέλφια ίδρυσαν με τις πρώτες τους οικονομίες τη δική τους επιχείρηση: ένα μικρό εμπορικό κατάστημα. Δεν άργησαν να κατακτήσουν την τοπική αγορά και να επεκτείνουν την επιχείρηση η όποια προόδευσε με ταχύτατους ρυθμούς αφήνοντας μεγάλα οικονομικά οφέλη.

Η πρόοδος του Ευάγγελου Ξυνού, επιστέγασμα σκληρής προσπάθειας και προσωπικών θυσιών ανέδειξε τον αλτρουισμό και τον πατριωτισμό του. Με τον αδελφό του, Παναγιώτη ενίσχυαν με κάθε δυνατό τρόπο την ελληνική παροικία και την Ορθόδοξη Εκκλησία της Τζόρτζια και προσέφεραν οικονομική βοήθεια και εργασία σε Έλληνες μετανάστες και όχι μόνο, μη ξεχνώντας ποτέ την πατρίδα και από πού ξεκίνησαν.

Ο μεγαλύτερος αδελφός, Παναγιώτης Ξυνός δεν έζησε τη χαρά του νόστου. Ο Ευάγγελος όμως πέρασε την τελευταία δεκαετία της ζωής του στην πατρίδα του, το Άργος, μαζί με την οικογένειά του. Απεβίωσε – πλήρης ημερών – στις 26-04-1986, έχοντας εκπληρώσει το όνειρο και των δύο να προσφέρουν στον τόπο τους.

Η διαθήκη του ήταν η επισφράγιση της μεγάλης του ψυχής. Αφού τακτοποίησε όπως αυτός πίστευε την οικογένεια της αδελφής του Χριστίνας, αφήνει δύο πολύ μεγάλες ισόποσες δωρεές προς το Νοσοκομείο και το Γηροκομείο του Άργους, τα δύο υιοθετημένα του παιδιά χωρίς να ξεχάσει το Δαναό, τον Άγιο Βασίλειο, τον Άγιο Ιωάννη, το Νοσοκομείο Παίδων, τη Χριστιανική Εστία Θηλέων και την ενορία του Ευαγγελισμού στην Ατλάντα.

Καταγράφηκε έτσι το όνομά του στις δέλτους των Μεγάλων Ευεργετών  του Γηροκομείου και του Νοσοκομείου. Κυρίως όμως καταγράφηκε στις δέλτους του ουρανού έχοντας ως συνήγορο και θησαυρό τα καλά έργα της πίστεώς του ενώπιον του Θεού.

Ο Χριστιανικός Φιλανθρωπικός Όμιλος Άργους «Η Αγία Αικατερίνη»  τον ανακήρυξε ομόφωνα Μεγάλο Ευεργέτη. Μ’ ένα μόνο μέρος των χρημάτων του ολοκλήρωσε κτιριακά το Γηροκομείο, ανακαίνισε το παλαιό κτίριο και εφοδίασε με τον απαραίτητο εξοπλισμό όλο το ίδρυμα, που σήμερα αξιοπρεπώς στεγάζει περίπου 70 υπερήλικες. Το 2016 το Διοικητικό Συμβούλιο με ομόφωνη απόφαση αποφάσισε να ανεγείρει εις ένδειξη ευγνωμοσύνης και τιμής  προτομή του Ευαγγέλου Ξυνού στο χώρο του Γηροκομείου.

 

Πηγή

 

  • Χριστιανικός Φιλανθρωπικός Όμιλος Άργους «Η Αγία Αικατερίνη».

 

 Διαβάστε ακόμη:

Δεσμίνης Δημοσθένης (1868-1936)

Στεργίου Αναστάσιος (1871-1941)

Πυρλή Μαρία (1892-1977)

Καλλιοντζή Αικατερίνη (1855-1932)

Μπόνης Δημ. Αθανάσιος (1882-1957)

Λύγδας Χρ. Αγησίλαος (1903-1949)

Υφαντή – Κατσαρού Αδαμαντία (1910-1995)

Κοντοβράκης Ιάκωβος (1793-1868)

Μπουσουλόπουλος Σπυρίδων (1862-1927)

Λαλουκιώτης Ιωάννης (1879-1951)

Το Ορφανοτροφείο του Άργους

Read Full Post »

Λαλουκιώτης Ιωάννης (1879-1951)

Posted in Άργος, Ευεργέτες, Οικονομία, Πρὀσωπα, tagged , , , , , , , on 6 Δεκεμβρίου, 2008| Leave a Comment »

Λαλουκιώτης Ιωάννης (1879-1951)

 

Ιωάννης Λαλουκιώτης (1879-1951)

Ιωάννης Λαλουκιώτης (1879-1951)

Βιομήχανος και ευεργέτης του Άργους. Γεννήθηκε στο Άργος το 1879 από γονείς αγρότες, τον Νικόλαο και την Ελισάβετ. [1] Ο βιογραφούμενος αποδήμησε στις ΗΠΑ για λίγα χρόνια και επιστρέφοντας ίδρυσε εργοστάσιο υφαντουργίας. Στην αρχή έδινε δουλειά σε γυναίκες, οι οποίες ύφαιναν στα σπίτια τους σε αργαλειούς, που τους κατασκεύαζαν οι τεχνίτες συνήθως εδώ στο Άργος. Στη συνέχεια, σε κτήριο της οδού Ζαΐμη 25, εγκατέστησε σιδερένιους ιστούς, οι οποίοι κινούνταν με ντιζελομηχανή. Αυτό έγινε πριν από τον πόλεμο. Πάντως, τη μεγάλη ανάπτυξη της υφαντουργίας δεν τη γνώρισε λόγω του θανάτου του. Το 1960 περίπου οι σιδερένιοι ιστοί θεωρούνται πια ξεπερασμένοι και ασύμφοροι. Οι παραπάνω αργαλειοί αντικαθίστανται από αυτόματους ηλεκτροκίνητους. [2]

Μετά το θάνατό του ανέλαβε εξ ολοκλήρου την επιχείρηση ο γαμπρός του Γεώργιος Ρασσιάς (1909 – 1995), ο οποίος κατέφθασε στο Άργος από την Κεφαλονιά, εργάστηκε ως έμπορος – πλασιέ στο εργοστάσιο Λαλουκιώτη, και εκτιμώντας ο τελευταίος τις ικανότητές του, τον έκανε γαμπρό, δίνοντάς του τη θετή κόρη του Έλλη. Ο ίδιος, παντρεμένος με την Αρτεμισία, δεν είχε αποκτήσει παιδιά και είχε υιοθετήσει την υπηρέτριά του Έλλη Τσεκούρα.

Το 1947 έδωσε υπόσχεση στον τότε Επίσκοπο Αργολίδας Χρυσόστομο Α΄ Ταβλαδωράκη ότι θα έκτιζε ίδρυμα για τη στέγαση των ορφανών της πόλης. Πράγματι, την επόμενη χρονιά το ορφανοτροφείο ήταν έτοιμο· τα εγκαίνια έγιναν τον Μάιο 1948. Στην εφημερίδα «Σύνταγμα», φ. 2098/8-5-1948, διαβάζουμε:

…Υπό την παρακολούθησιν των συγκινητικών βλεμμάτων πάντων των παρευρισκομένων παρέδωκεν (ο Ι. Λαλουκιώτης) τας κλείδας του ιδρύματος εις τον Μητροπολίτην Αργολίδος κ. Χρυσόστομον, ειπών ότι έχει την πεποίθησιν ότι υπό την άγρυπνον παρακολούθησίν του και το πατριωτικόν ενδιαφέρον του, το ίδρυμα τούτο θέλει καταστεί φωλεά χαράς, στοργής και περιθάλψεως εις τα τρυφερά εκείνα της φυλής βλαστάρια, τα οποία τόσον τα κτυπήματα της Μοίρας, όσον και η αστοργία ασυνειδήτων γονέων αφήνουν μακράν πάσης φροντίδος…

Το ορφανοτροφείο λειτούργησε μέχρι το 1953. Έκτοτε το οίκημα χρησιμοποιήθηκε από τη Μητρόπολη για διάφορες χριστιανικές εκδηλώσεις και για θερινές διακοπές των παιδιών (κατασκηνώσεις) μέχρι το 1981. Από τότε και μέχρι σήμερα λειτουργεί ως γηροκομείο, αφού προστέθηκε και νέα πτέρυγα, η οποία κτίστηκε κυρίως από εθελοντικές προσφορές σε χρήματα και οικοδομικά υλικά.

Ο Ιωάννης Λαλουκιώτης πέθανε στις 16 Μαρτίου 1951 σε ηλικία 72 ετών από καρκίνο.[3]

 

Υποσημειώσεις

 

[1] Από τη Ληξιαρχική Πράξη Θανάτου (Λ.Π.Θ.). Θα έπρεπε οι γονείς του τουλάχιστον να κατάγονται από τον Λάλουκα (πρβλ. Λεβιδιώτης από το Λεβίδι Αρκαδίας, Αλωνιστιώτης από την Αλωνίσταινα, Τριπολιτσιώτης από την Τρίπολη). Πάντως οι Λαλουκιώτηδες κατάγονταν από τα Βίτολα της Σερβίας ή Μοναστήρι (Σκόπια). Βλ. Οδ. Κουμαδωράκη, Στα χνάρια του χθες, εκδ. Εκ Προοιμίου, σ. 203. Η όμορφη πόλη των Βιτόλων ή Μπιτόλων, με τα πολλά και όμορφα παραδοσιακά κτίσματα, απέχει λίγα μόνο χιλιόμετρα από τη Φλώρινα. Και σήμερα πολλοί Βορειοελλαδίτες την επισκέπτονται για ψώνια επειδή είναι φτηνά!

[2] Βλ. Οδ. Κουμαδωράκη, Στα χνάρια του χθες, εκδ. Εκ Προοιμίου σ. 175. Στο βιβλίο αυτό υπάρχει εκτενές αφιέρωμα για την κλωστοϋφαντουργία Άργους και για το εργοστάσιο Λαλουκιώτη – Ρασσιά (σσ. 168-191).

[3] Προφανώς, αυτό εννοεί η «Ασπίς» (22-4-1951), γράφοντας: Ατυχώς όμως η επάρατος νόσος του έκοψε το νήμα της ζωής. Πάντως, στη Λ.Π.Θ. πιστοποιεί ο ιατρός Φ. Πετρόπουλος ότι ο θάνατός του επήλθεν εκ Γριππώδους Βρογχοπνευμονίας.

 

Πηγή

Read Full Post »

Μπουσουλόπουλος Σπυρίδων (1862-1927)

Posted in Άργος, Άργος - Ευεργέτες, Ευεργέτες, Εκπαίδευση, tagged , , , , , , , , , , , on 5 Δεκεμβρίου, 2008| Leave a Comment »

Μπουσουλόπουλος Σπυρίδων (1862-1927)

 

 

Σπυρίδων Μπουσουλόπουλος

Δωρητής και ευεργέτης του Άργους. Γεννήθηκε στο Άργος και καταγόταν από φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν μπακάλης, αλλά είχε την ατυχία να χάσει τη μικρή του περιουσία, πριν ακόμη ο μικρός Σπύρος τελειώσει το δημοτικό σχολείο. Έτσι, σε ηλικία 11 χρονών, μπήκε υπηρέτης στο μαγαζί του Μακαντούλια, όπου εργάστηκε 25 ολόκληρα χρόνια. Σε αναζήτηση καλύτερης τύχης ξενιτεύτηκε στην Αμερική και έζησε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του στην Ατλάντα, όπου εργαζόταν σε εστιατόριο μιας μικρής παρόδου.

Από μικρός είχε γνωρίσει τη φτώχεια και τη στέρηση και είχε μάθει να είναι φειδωλός. Μακριά από τις ανέσεις και τις απολαύσεις της ζωής, μάζευε με υπομονή τα χρήματά του. Είχε θέσει ως υψηλό στόχο της ζωής του να τα δωρίσει στην ιδιαίτερη του πατρίδα, για να κτιστεί σχολείο. Πεθαίνοντας άφησε 22.200 δολάρια, ποσό καθόλου ευκαταφρόνητο για την εποχή εκείνη, με την εντολή να ανεγερθεί Γυμνάσιο στο Άργος. Εκτελεστές της διαθήκης άφηνε τους ομογενείς στην Ατλάντα Κων/νο Ξυνό και Χαρ. Ρονιώτη, καθώς επίσης και τον εκεί Σύλλογο Αργείων «Ο ΔΑΝΑΟΣ», του οποίου ήταν μέλος και σύμβουλος. Το διδακτήριο ήταν έτοιμο και λειτούργησε το 1939, αφού ταλαιπωρήθηκε το κληροδότημα αρκετά χρόνια, λόγο της δυστοκίας που ανέκαθεν παρατηρείται δυστυχώς στην κοινωνία μας.

 

Το Μπουσουλοπούλειο θεωρείται πρωτοποριακό για την εποχή του, αφού είχε και κλειστό γυμναστήριο και κινηματογραφική αίθουσα. Η αίθουσα αυτή, η οποία ανακαινίστηκε και εξοπλίστηκε το 1985 από τον τότε Δήμαρχο Γ. Πειρούνη, είναι σήμερα μοναδική στην πόλη σε χωρητικότητα και δυνατότητες. Δίνονται θεατρικές παραστάσεις και πραγματοποιούνται σχολικές γιορτές και πολιτιστικές δραστηριότητες του Δήμου και άλλων φορέων. Σήμερα στεγάζεται στο Μπουσουλοπούλειο το 1ο Γυμνάσιο και το Εσπερινό Γυμνάσιο Άργους. Ο Σπυρίδων Μπουσουλόπουλος, ο οποίος έμεινε άγαμος, κατόρθωσε με υπομονή να γίνει ευεργέτης του Άργους και να χαρίσει στο ταπεινό  όνομά του την αθανασία. Κάθε χρόνο, την ημέρα της ονομαστικής του γιορτής, τελείται μνημόσυνο προς τιμήν του.

                                                                                      

 

Πηγές

 

  • « Αργειακόν Ημερολόγιον», Γεωργίου Λογοθέτη – Ανδρέα Χριστόπουλου, Τεύχος Ά, σελ. 67-68, Άργος 1930. 

 

Read Full Post »