Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Archive for the ‘Ελεύθερο Βήμα’ Category

Απόφαση-σταθμός του Ανωτάτου Δικαστηρίου για 4 διατηρητέα κτίρια του Άργους


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Διαβάστε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα» την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου για τα τέσσερα διατηρητέα κτίρια του Άργους.

Με μια απόφαση-σταθμό το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι εάν οι ιδιοκτήτες διατηρητέων ακινήτων δεν μεριμνούν ή αδυνατούν να τα συντηρήσουν ή να τα επισκευάσουν, τότε το Δημόσιο οφείλει να αναλάβει τις δαπάνες…

 

Σε συνέχεια της επιστολής, στα υπουργεία Πολιτισμού, Περιβάλλοντος και ενέργειας, σε Μενδώνη και Ταγαρά από Πολίτες του Άργους και Υποστηρικτών τους, 2021, για τη διάσωση τεσσάρων ιστορικών διατηρητέων κτιρίων του Άργους και την άκαρπη εξέλιξη του θέματος, έρχεται, τώρα, η απόφαση του Συμβούλιου της Επικρατείας (ΣτΕ), του Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου, η οποία δικαιώνει  τους «Πολίτες του Άργους».

Ποιο συγκεκριμένα, κάτοικοι του Άργους με δικηγόρο τον Βασίλη Δωροβίνη προσέφυγαν στο ΣτΕ ζητώντας να ακυρωθεί η άρνηση των αρμόδιων υπουργείων να λάβουν τα αναγκαία μέτρα για τη διάσωση των τεσσάρων ιστορικών κτιρίων.

Πρόκειται για τις κατοικίες: 1) του Σπυρίδωνα Τρικούπη (πατέρα του Χαρίλαου Τρικούπη), 2) του στρατηγού Μακρυγιάννη απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, 3) του στρατηγού Δημήτρη Τσώκρη, 4) της προεπαναστατικής οικογένειας Βλάσση επί της οδού Βλάσση στην πλατεία της Αγίας Αικατερίνης.

 

Τα τέσσερα διατηρητέα κτίρια του Άργους. Επάνω: α) Οικία Βλάσση, β) Οικία Τσώκρη. Κάτω: α) Οικία Τρικούπη, β) Οικία Μακρυγιάννη.

 

Να σημειωθεί ότι οι κατοικίες των Τσώκρη, Τρικούπη και Βλάσση βρίσκονται σε κακή κατάσταση (ειδικά των Τσώκρη και Βλάσση είναι έτοιμες να καταρρεύσουν οι στέγες), ενώ του Μακρυγιάννη έχει ερειπωθεί παντελώς. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Ο ταχυδρόμος δεν χτυπάει πια


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Δημοσιεύουμε στο «Ελεύθερο Βήμα» επίκαιρο σημείωμα από το ιστολόγιο, «Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία», του κυρίου Νίκου Σαραντάκου, που αφορά στο ζήτημα, που προέκυψε, των Ελληνικών Ταχυδρομείων. Ζήτημα που προκάλεσε έντονο κύμα αντιδράσεων στις τοπικές κοινωνίες ανά την Ελλάδα.

 

Μεγάλη συζήτηση γίνεται μετά την αναγγελία ότι θα κλείσουν 204 καταστήματα των Ελληνικών Ταχυδρομείων σε όλη τη χώρα· υπήρξαν εντονότατες αντιδράσεις, και εξ ιδίων, που αιφνιδίασαν την κυβέρνηση – έτσι, έκανε μισό βήμα πίσω: έκλεισαν 58 καταστήματα στα αστικά κέντρα, ενώ τα άλλα 146 πήραν παράταση ζωής για ένα τρίμηνο.

 

Ελληνικά Ταχυδρομεία

 

Εμείς εδώ βεβαίως λεξιλογούμε. Η λέξη «ταχυδρόμος» υπάρχει από τα ελληνιστικά χρόνια, αλλά αρχικά σήμαινε αυτόν που τρέχει γρήγορα, τον γοργοπόδαρο. Στα βυζαντινά χρόνια παίρνει και τη σημασία του αγγελιοφόρου: ταῦτα ἀκούσας ὁ Ῥουφῖνος ἐμήνυσε διὰ ταχυδρόμου τῷ βασιλεῖ, γράφει ο Γεώργιος Μοναχός τον 9ο αιώνα. Τη λέξη την ανάστησαν οι λόγιοι του 19ου αιώνα, και μαζί έπλασαν και τη λέξη «ταχυδρομείο».

Τον καιρό της Τουρκοκρατίας, υπήρχε ο πεζοδρόμος: ήταν έκτακτος ταχυδρόμος, που πληρωνόταν για τον κόπο του από τα χωριά που εξυπηρετούσε, με το λεγόμενο ποδοκόπι. Συχνά ο πεζοδρόμος αναφέρεται ως «μαξούς πεζός», όπου μαξούς (τουρκ. mahsus) σήμαινε «επί τούτου». (περισσότερα…)

Read Full Post »

Η Δημοκρατία στην εποχή των αλγορίθμων και μεγάλων δεδομένων. Από τον ουμανισμό στη σύγχρονη πολιτική ευθύνη. Ηθική ελευθερία και λογοδοσία στη δημόσια σφαίρα. Σύγχρονες απειλές και τεχνητή νοημοσύνη


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Φιλοξενούμε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα» την ομιλία του τέως υπουργού κ. Αλέκου Παπαδόπουλου στις Διεθνολογικές Συναντήσεις Ναυπλίου –  «Απέναντι στο αύριο του κόσμου», στον ιστορικό χώρο του «Βουλευτικού» Ναυπλίου, 3-5 Οκτωβρίου 2025.

Ο  κ.  Αλέκος Παπαδόπουλος διετέλεσε  Υπουργός Οικονομικών, Υγείας και Εσωτερικών επί Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και υπήρξε ο εμπνευστής και εισηγητής μεγάλων μεταρρυθμίσεων όπως το νομοσχέδιο «Καποδίστριας» για  την τοπική αυτοδιοίκηση.

 

Κυρίες και κύριοι,

Έχει τεθεί ήδη εδώ και καιρό ένα καίριο  ερώτημα:

Αν θα προκύψει τελικά σύγκρουση μεταξύ του πνευματικού και του τεχνικού πολιτισμού, ιδιαίτερα μετά την επέλαση της τεχνητής νοημοσύνης στη ζωή των ανθρώπων;

Ένα δεύτερο συμπληρωματικό ερώτημα είναι αν η  «βία» του τεχνολογικού πολιτισμού θα γεννήσει ένα νέο παγκόσμιο ρεύμα αντίστασης και εξισορρόπησης στα αποτελέσματα που θα επιφέρει η τεχνολογική εποχή.

Ένα τρίτο, παραπληρωματικό ερώτημα, είναι αν από αυτή την σύγκρουση προκύψει τελικά ένας νέος ουμανισμός ο οποίος διαλεκτικά  θα γεννηθεί ως αντιστάθμισμα και αντίβαρο στους κυνισμούς του τεχνολογικού πολιτισμού χωρίς ακόμη να είναι συγκροτημένος ούτε ως φιλοσοφική σκέψη, ούτε ως νέο ιδεολογικό ρεύμα, ούτε βεβαίως ως πολιτική πρόταση.

Πιστεύω ότι εφόσον προκύψει θα αποτελέσει την μεγάλη ευκαιρία εξανθρωπισμού των σημερινών διαδικασιών και των ψυχρών αφαιρέσεων που τείνουν να επικυριαρχίσουν στις σημερινές συσκοτισμένες κοινωνίες.

Στις σύγχρονες πολυρολικές και ανοιχτές κοινωνίες αναπτύχθηκε μαζί με τον πολλαπλασιασμό των καταναλωτικών προϊόντων και μία ποικιλία τρόπου ζωής. Αυτό έχει ως συνέπεια, ο τρόπος με τον οποίον λαμβάνονται οι αποφάσεις και δημιουργούνται οι αντιθέσεις, να χαρακτηρίζεται από μία αυξημένη πολυπλοκότητα στα συστήματα διακυβέρνησης η οποία ενισχύεται διαρκώς με την αλματώδη ανάπτυξη των τεχνολογιών.

Είναι εμφανής σήμερα η υποχώρηση της λογικότητας και της παράδοσης προς όφελος του ατομικού προγραμματισμού των πολιτών. Τα όρια ανάμεσα στο δημόσιο και στο ιδιωτικό αμβλύνονται ολοένα και περισσότερο και στη θέση τους κυριαρχεί ένας ενδιαφέρον πολιτισμικός πλουραλισμός. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Οι μεταφράσεις του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και η ιστορία του Thomas Gordon


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Δημοσιεύουμε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα», την πραγματικά ενδιαφέρουσα ανακοίνωση της κυρίας Λαμπρινής Τριανταφυλλοπούλου, φιλολόγου, και φιλολογικής επιμελήτριας της «Ιστορίας» του Γκόρντον, στην ημερίδα-αφιέρωμα στον μεγάλο Σκώτο στρατηγό, μεγαλοκτηματία και περιηγητή, Τόμας Γκόρντον που πραγματοποιήθηκε, το Σάββατο, 5 Απριλίου 2025, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Βυζαντινού Μουσείου, στους Στρατώνες του Καποδίστρια, στο κέντρο του Άργους, με θέμα «Η ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης του Σκώτου Στρατηγού Τόμας Γκόρντον», και σκοπό να αναδείξει την ιστορική σημασία του έργου, την προσφορά του Γκόρντον στον ελληνικό Αγώνα, καθώς και τη σπουδαία συμβολή του Παπαδιαμάντη στη διατήρηση και διάδοσή του.

Από τους πρώτους φιλέλληνες ο Γκόρντον συμμετείχε ενεργά και ποικιλότροπα στον ελληνικό αγώνα. Επιστρέφοντας το 1831 στη Σκωτία άρχισε ως αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων τη συγγραφή εκτεταμένης, δίτομης εντέλει, ιστορίας: την «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» από την οποία μεταφρασμένη το 1840 στη Λειψία άντλησε πληροφορίες ο Πέτερ Φον Ες, όταν στο Μόναχο δούλευε τον κύκλο έργων γύρω από την Επανάσταση.

Στο Άργος έκτισε την περίφημη οικία Γόρδωνος το 1829 και γι’ αυτό μερικά χρόνια αργότερα η γειτονιά ονομαζόταν συνοικία Γόρδωνος, πρώην Αρβανιτιά επί τουρκοκρατίας.

Το πλήρες έργο του μεταφράστηκε με ιδιαίτερη λογοτεχνική δεξιότητα από τον κορυφαίο Έλληνα πεζογράφο Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη το 1904 και παρέμεινε ανέκδοτο για περισσότερο από έναν αιώνα, έως ότου κυκλοφορήσει σε έκδοση το 2015.

Στην ημερίδα μίλησαν και οι κύριοι Πασχάλης Κιτρομηλίδης, καθηγητής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και ακαδημαϊκός, με θέμα: «Η συμβολή του έργου του Γκόρντον στην Επανάσταση του 1821», και Βασίλης Δωροβίνης, πολιτικός επιστήμονας και ιστορικός, με θέμα: «Το αρχείο του Γκόρντον και το σπίτι του στο Άργος».

 

«Οι μεταφράσεις του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και η ιστορία του Thomas Gordon»

 

Στη μνήμη του Άγγελου Μαντά  και της Αγλαΐας Κάσδαγλη

 

Ο Αλεξάνδρος Παπαδιαμάντης εργαζόταν ως μεταφραστής σε εφημερίδες, από τα γαλλικά και τα αγγλικά. Ήταν αυτοδίδακτος, ως επί το πλείστον, στις ξένες γλώσσες (είχε διδαχθεί μόνο λίγα γαλλικά στο Ελληνικό Σχολείο και το  Γυμνάσιο). Παρακολούθησε τις πρώτες σχολικές τάξεις στη Σκιάθο, την τελευταία τάξη του Ελληνικού Σχολείου στη Σκόπελο, τις γυμνασιακές τάξεις στη Χαλκίδα, τον Πειραιά και την Αθήνα. Η σχολική εκπαίδευσή του ήταν άτακτη, με δύο τριετείς παύσεις και άλλες μικρότερες διακοπές, που οφείλονταν κυρίως σε οικονομικές δυσχέρειες.

 

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης το 1908. Κάτω δεξιά η υπογραφή του. Συλλογή Δ. Φιλάρετου.

 

Πήρε το  απολυτήριό του  από το Βαρβάκειο  Γυμνάσιο τον Σεπτέμβριο του 1874, σε ηλικία 23 ετών. Το ίδιο έτος γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, όπου  παρακολούθησε μερικά μαθήματα. Είχε φιλικές σχέσεις με τον εκδότη και βιβλιοπώλη Σπυρίδωνα Κουσουλίνο  και στο βιβλιοπωλείο του είχε την ευκαιρία να μελετήσει και ξενόγλωσσα βιβλία και να γνωρίσει τα έργα ξένων συγγραφέων από το πρωτότυπο. Συντηρήθηκε κατά τα φοιτητικά του χρόνια στην Αθήνα με οικονομική βοήθεια από την οικογένειά του και με παραδόσεις μαθημάτων. Πτυχίο δεν πήρε, καθώς δεν προσήλθε ποτέ στις εξετάσεις του Πανεπιστημίου. Κλήθηκε στο στρατό σχεδόν τριαντάχρονος, κατά την επιστράτευση του 1880 και υπηρέτησε μέχρι το καλοκαίρι του 1881.

Το 1882 προσλαμβάνεται στην Εφημερίδα και μέχρι το 1908 που επιστρέφει οριστικά στο νησί του, βιοπορίζεται ως μεταφραστής στα αθηναϊκά δημοσιογραφικά γραφεία. Σ᾽ ένα όψιμο διήγημά του, με τίτλο «Το γράμμα στην Αμερική», γράφει:

 

«[…] ὅπως κυβερνᾶται, ἢ μᾶλλον ὅπως φέρεται ὁ κόσμος, μὲ τὴν ψευδομανίαν, μὲ τὴν τυφλὴν πρόληψιν, μὲ τὴν κωφὴν φήμην, εἶχε διαδοθῆ καὶ πιστευθῆ εἰς τὸ χωρίον ὅτι τάχα ἐγὼ ἤξευρα πολλὲς γλῶσσες.“ Ὅλες μὲ τὰ γράμματά τους καὶ τὶς μιλιὲς φαρσί”.

Κ᾿ ἐγὼ πράγματι δὲν ἤξευρα οὔτε μισὴν γλῶσσαν νὰ μιλήσω, εἶχα δὲ ἐκμελετήσει κατ᾿ ἰδίαν ὅ,τι ἐκ τῶν ξένων γλωσσῶν εἶχα μάθει, χάριν φιλολογικῆς ἀπολαύσεως, εἶτα ἐξ ἀνάγκης καὶ πρὸς βιοπορισμόν, καὶ εἰργαζόμην ὡς μεταφραστὴς εἰς τὰς ἐφημερίδας, οὐδέποτε ὡς κουριέρης εἰς τὰ ξενοδοχεῖα ἀλλ᾿ οὔτε εἶχον ἀνατραφῆ μὲ γκουβερνάνταν διὰ νὰ ὁμιλῶ ξένας γλώσσας».

 

Στις εφημερίδες μετέφραζε κάθε λογής κείμενα, ό,τι του ανέθεταν κάθε φορά οι εργοδότες. Άλλοτε τηλεγραφήματα, ειδήσεις και άρθρα, άλλοτε μυθιστορήματα που δημοσιεύονταν σε συνέχειες. Οι μεταφράσεις του δημοσιεύονταν ανυπόγραφες στις εφημερίδες, αλλά ορισμένα μυθιστορήματα κυκλοφόρησαν  έπειτα σε τομίδια και αναφέρεται  εκεί το όνομά του. Με τον Ν. Δ. Τριανταφυλλόπουλο (τον πατέρα μου) είχαμε πραγματοποιήσει παλαιότερα έρευνα στις ανυπόγραφες μεταφράσεις των εντύπων που συνεργάστηκε. Συνδυάζοντας τις εξωτερικές μαρτυρίες που συγκεντρώσαμε με τα εσωτερικά τεκμήρια που μας παρέχει το ίδιο το κείμενο των μεταφράσεων, έχουμε σε μεγάλο μέρος ιχνηλατήσει  τη μεταφραστική του διαδρομή, επιβεβαιώνοντας την πατρότητα πολλών ανυπόγραφων μεταφρασμάτων. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Αφιέρωμα στο Σωτήρη  Πέτρουλα – 60 Χρόνια μετά (21/07/1965 – 21/07/ 2025)


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Αφιέρωμα του Οικονομολόγου και  Προέδρου της Αργολικής Αρχειακής Βιβλιοθήκης Ιστορίας και Πολιτισμού, Γιώργου Γιαννούση,  στη μνήμη του φοιτητή της Ανωτάτης Εμπορικής Σχολής (Α.Σ.Ο.Ε.Ε.) Σωτήρη Πέτρουλα, ηγετικού στελέχους της «Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη», ο οποίος δολοφονήθηκε στα γεγονότα της 21ης Ιουλίου 1965.

 

«Αφιέρωμα στο Σωτήρη  Πέτρουλα – 60 Χρόνια μετά (21/07/1965 – 21/07/ 2025)»

 

Εισαγωγικά

 

Τα γεγονότα πλάθουν την Ιστορία και η Ιστορία γράφεται για να θυμίζει και να διδάσκει. Το αφιέρωμα που ακολουθεί αποτελεί ένα μνημόσυνο τιμής στη μνήμη του φοιτητή της Ανωτάτης Εμπορικής Σχολής (Α.Σ.Ο.Ε.Ε.) Σωτήρη Πέτρουλα, ηγετικού στελέχους της «Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη», ο οποίος δολοφονήθηκε στα γεγονότα της 21ης Ιουλίου 1965.

Το αφιέρωμα στηρίζεται σε βιωματικά στοιχεία καθώς είμαστε τότε μια ομάδα φοιτητών πολύ δεμένοι συναισθηματικά, ιδεολογικά και πολιτικά μεταξύ μας. Αυτό το εισαγωγικό σημείωμα απευθύνεται κυρίως σ’ εκείνες και εκείνους τους αναγνώστες που είναι νεότεροι ή δεν γνώρισαν τα γεγονότα αυτά. Θεώρησα επομένως αναγκαία μια σύντομη αναφορά στα γεγονότα που οδήγησαν την Ελλάδα στα λεγόμενα «Ιουλιανά», στη δολοφονία του Σωτήρη Πέτρουλα και στην επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας «των συνταγματαρχών» στις 21 Απριλίου 1967.

 

Σωτήρης Πέτρουλας.

 

Θυμίζω πως η ταραγμένη περίοδος του 1965 ονομάστηκε περίοδος του «βασιλικού πραξικοπήματος και της αποστασίας» καθώς η συνεχείς παρεμβάσεις του Βασιλιά Κωνσταντίνου στην πολιτική ζωή της χώρας οδήγησαν στην αποπομπή (15 Ιουλίου 1965) της νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου. Ακολούθησε μια περίοδος μεγάλης πολιτικής αστάθειας και κοινωνικής σύγκρουσης με το διαδοχικό σχηματισμό τριών κυβερνήσεων που στηρίχτηκαν στην ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ένωσις, αξιωματική αντιπολίτευση τότε) και σε βουλευτές της Ένωσης Κέντρου οι οποίοι ονομάστηκαν, για το λόγο αυτό, αποστάτες. Την περίοδο εκείνη έγιναν μεγάλες λαϊκές διαδηλώσεις στις οποίες συμμετείχαν και οι φοιτητές. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Ονοματολογία και ονοματολογικά Πελοποννήσου | Γεώργιος Η. Κόνδης Κοινωνιολόγος, Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Δημοσιεύουμε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα» άρθρο του Δρ. Γεωργίου Κόνδη με θέμα:«Ονοματολογία και ονοματολογικά Πελοποννήσου», στο οποίο παρουσιάζει το 8ο Πανελλήνιο Ονοματολογικό Συνέδριο το οποίο διεξήχθη στην εμβληματική Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη της Ανδρίτσαινας και ιδιαίτερα την έρευνα της κ. Μαρίνας Σπ. Τσιρτσίκου σχετικά με την «προέλευση των Κρανιδιώτικων επωνύμων, στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. (Ρίζα: ελληνική, αρβανίτικη, τουρκική, λατινική)».

 

«Ονοματολογία και ονοματολογικά Πελοποννήσου»

 

Σκοπός του παρόντος κειμένου είναι η παρουσίαση της 25ης Επιστημονικής Επετηρίδας της Ελληνικής Ονοματολογικής Εταιρείας (2024) και ιδιαίτερα της έρευνας της κ. Μαρίνας Σπ. Τσιρτσίκου σχετικά με την «προέλευση των κρανιδιώτικων επωνύμων, στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. (Ρίζα: ελληνική, αρβανίτικη, τουρκική, λατινική)»[1]. Η έρευνα έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς συμβάλει στην καταγραφή άγνωστων  στοιχείων της τοπικής ιστορίας, συμβάλλοντας στη γενικότερη εθνική ιστοριογραφία και μελέτη.

Από την άποψη αυτή, η «ονοματολογία» είναι ένας ιδιαίτερος επιστημονικός κλάδος άμεσα συνδεμένος με τη γλωσσολογία, την ιστορία και τις άλλες κοινωνικές επιστήμες, ιδιαίτερα διαδεδομένη στην Ευρώπη, αλλά σχετικά άγνωστη στη χώρα μας. Διδάσκεται μάλιστα ως αυτόνομο επιστημονικό αντικείμενο, σε πολλά Πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο. Αρκετοί επίσης είναι οι ερευνητές που ασχολούνται με τον κλάδο αυτό όπως και με την «γενεαλογία», προσφέροντας σημαντικά ερευνητικά αποτελέσματα για την κοινωνική δομή και εξέλιξη μέσω της μελέτης ονομάτων και οικογενειακών διακλαδώσεων οι οποίες ορίζουν, σε ορισμένες περιπτώσεις, ολόκληρους γεωγραφικούς χώρους. Ταυτόχρονα, μια σειρά από αναδυόμενα ερευνητικά στοιχεία τα οποία αφορούν στην οικονομία, την εργασία, το επάγγελμα, ενισχύουν τη σημασία της έρευνας στο πλαίσιο των επιστημονικών αυτών κλάδων. Γι’ αυτό και είναι σημαντικό το έργο της Ελληνικής Ονοματολογικής Εταιρείας.

 

Ονόματα, επιστημονική επετηρίδα της ελληνικής ονοματολογικής εταιρείας, τόμος 25, Ιανουάριος 2024. «Ονοματολογικά Πελοποννήσου», Πρακτικά 8ου Πανελλήνιου Ονοματολογικού Συνεδρίου (Ανδρίτσαινα, 28-30/08/2023),

 

Η ονοματολογία: έρευνα και προσανατολισμοί

 

Στη γενική της θεώρηση η «Ονοματολογία» αποτελεί την επιστήμη του «κυρίου ονόματος», είτε πρόκειται για πρόσωπα, είτε για πράγματα, είτε για τοποθεσίες. Ως ιδιαίτερη ερευνητική τάση θέτει στο επίκεντρο των αναζητήσεών της τα ονόματα των προσώπων, τα ανθρωπωνύμια[2], επομένως βασίζεται κυρίως στην ετυμολογία και την ερμηνεία των επωνύμων και, κατ’ επέκταση, στα τοπωνύμια που συνδυάζουν άμεσα το ανθρωπωνύμιο με τον γεωγραφικό χώρο, τον τόπο. Σήμερα όμως, η ανάπτυξη του επιστημονικού κλάδου είναι τέτοια που επιτρέπει στους ερευνητές να διαμορφώσουν νέα ερευνητικά πεδία με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Το Λυγουριό και η Νέα Επίδαυρος την περίοδο 1465-1512


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Δημοσιεύουμε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα» άρθρο του κ.  Αντώνη Ξυπολιά, στο οποίο παρουσιάζει τη ζωή στο Λυγουριό και τη Νέα Επίδαυρο κατά τα έτη 1465-1512, με τίτλο:

«Το Λυγουριό και η Νέα Επίδαυρος την περίοδο 1465-1512»

 

Οι ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι τα χρόνια του Α’ Ενετοτουρκικού πολέμου (1463-1479) τα βενετοκρατούμενα κάστρα του – παλαιού – Λυγουριού και της Πιάδας (Νέας Επιδαύρου)  κυριεύτηκαν από τους Τούρκους.

Το 1465 τρεις χιλιάδες Τούρκοι του Αμάρμπεη, με τον Σούμπαση της Κορίνθου, διέσχισαν τον τραχύ τόπο την ορεινή Κορινθία, Αργολίδα και κατέληξαν στο κάστρο του Λυγουριού το οποίο και κυρίευσαν. Ο Βενετός διοικητής Πελοποννήσου έγραφε αμέσως μετά στον πρίγκιπα της Βενετίας, ότι την 17 Νοεμβρίου το κάστρο έπεσε στους Τούρκους, καθώς η φρουρά του υπό βενετική διοίκηση, ήταν σε καθεστώς αναρχίας και ανυπακοής.

«Προσωπικά λυπάμαι – συμπλήρωνε ο βενετός διοικητής J. Barbarigo –για την απώλεια αυτού του κάστρου, όχι για την δυναμική του, αλλά για την φήμη του [la sua fama], σε μια περιοχή όπου έχουν χαθεί πολλές ψυχές».

 

Άποψη ΒΑ κάστρου. Απομεινάρια υποδομών που ανήκαν στην αμυντική οργάνωση του κάστρου του Λυγουριού.

 

Τα τεκμήρια επιβεβαιώνουν την σημαντικότητα του κάστρου την περίοδο της λατινοκρατίας στην Πελοπόννησο και οχτώ μήνες μετά, 18 Ιουλ. 1466), σε ένα διθυραμβικό έγγραφο της βενετικής Γερουσίας αναφέρεται στον ναύαρχο και τις  επιτυχίες του κατά των Τούρκων στα νησιά του Αιγαίου, αλλά και Πειραιά, Αθήνα και καταλήγει με την ανακατάληψη του κάστρου του Λυγουριού. Δεν πρέπει όμως αυτό να κράτησε για μεγάλο διάστημα, αφού ένα χρόνο μετά στους πίνακες των κάστρων της περιοχής δεν εμφανίζεται το κάστρο του Λυγουριού. Αντίθετα αυτό της Καζάρμας Αρκαδικού αναφέρεται στην κατοχή των Τούρκων, του Φαναρίου, Αγγελόκαστρου, Αγιονορίου κατεστραμμένα, και της Πιάδας και Δαμαλά κατεστραμμένα αλλά στην κατοχή των Βενετών. Η στρατηγική των νέων κατακτητών, ήταν να καταστρέφουν όποιες οχυρές θέσεις  δεν τους ήταν χρήσιμες και ενίσχυαν όποιες τους εξυπηρετούσαν. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Μετά την επίσκεψη Μενδώνη στο Άργος


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Δημοσιεύουμε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα» άρθρο του κ. Βασίλη Κ. Δωροβίνη με τίτλο: «Μετά την επίσκεψη Μενδώνη στο Άργος». Άρθρο που προέκυψε από την πρόσφατη επίσκεψη της υπουργού Πολιτισμού κας Λίνας Μενδώνη στο Άργος και του επεισοδίου που διαδραματίστηκε απέναντι από το Αρχαίο Θέατρο.

 

Η επίσκεψη της κ. Μενδώνη στο Άργος προ ημερών αποτέλεσε ένα από τα κύρια θέματα, ιδίως του αθηναϊκού Τύπου, εξαιτίας κυρίως του επεισοδίου εμπρός από το πρώην καφενείο Καρμόγιαννη, πίσω από την ιστορική κρήνη και απέναντι από το αρχαίο θέατρο Άργους. Με αφορμή αυτή την επίσκεψη και αυτό το επεισόδιο («γνήσιο» ή κατ’ άλλους «στημένο») προκλήθηκε το παρόν άρθρο.

 

Αυτοψία στις ρωμαϊκές Θέρμες στο Άργος. Πηγή εικόνας: ΥΠΠΟ.

 

Καταρχήν θα ήθελα να τονίσω ότι αν δεν υπήρχαν σε αυτή την χώρα οι αρχαιολόγοι θα έπρεπε να τους εφεύρουμε. Από την αρχή της συστάσεως της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και σε όλη τη διάρκεια της λειτουργίας της, για καιρό με ολιγομελές προσωπικό, υπήρξε μέριμνα για την ιστορική κληρονομιά της χώρας μας, που διαφορετικά θα είχε ενδεχομένως μειωθεί δραματικά, ιδιαίτερα μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τους ρυθμούς ντουβαροποίησης που εκδηλώθηκαν και ακόμα συνεχίζουν. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Ο φιλελληνισμός του Λουδοβίκου Α’ της Βαυαρίας (1786-1868)


 

 «Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Δημοσιεύουμε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα» μια ενδιαφέρουσα ανακοίνωση των μαθητών του 2ου Λυκείου Άργους την οποία παρουσίασαν στο 9ο ευρωπαϊκό μαθητικό συνέδριο που διεξήχθη στο Μόναχο από 25 Νοεμβρίου έως και 2 Δεκεμβρίου 2024 με θέμα: «Η Γερμανία των Ελλήνων – Η Ελλάδα των Γερμανών. Η κλασική Ελλάδα και η επίδρασή της στον γερμανόφωνο πολιτισμό», της οποίας την Επιστημονική επιμέλεια είχε ο φιλόλογος Απόστολος Τσιτσιγιάννης, με τίτλο:

«Ο φιλελληνισμός του Λουδοβίκου Α’ της Βαυαρίας (1786-1868)».

Τα Ευρωπαϊκά Μαθητικά Συνέδρια οργανώνονται σε πόλεις της Ευρώπης με ισχυρή ιστορική ελληνική παρουσία. Από το 2014 στην Πόλη, σε συνεργασία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τη Μεγάλη Πατριαρχική του Γένους Σχολή, και στη συνέχεια στην Τεργέστη, τη Λευκωσία, τη Νάπολη, το Βελιγράδι, τη Βενετία, τη Βερόνα, τη Ρώμη, το Παρίσι, χιλιάδες μαθητών είχαν την ευκαιρία να συνεργαστούν, να αλληλεπιδράσουν δημιουργικά και να παρουσιάσουν τις εργασίες τους ενώπιον των συμμαθητών τους από σχολεία όλης της Ελλάδας και της χώρας φιλοξενίας.

Τα Ευρωπαϊκά Μαθητικά Συνέδρια οργανώνονται από καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και βασίζονται σε μία εκπαιδευτική ιδέα εξωστρέφειας και συνεργασίας. Στόχος είναι η επικοινωνία των μαθητών, η γνωριμία με πολιτιστικά κέντρα της Ευρώπης, η κατανόηση της κουλτούρας άλλων λαών, η απόκτηση μιας κοσμοπολίτικης αντίληψης.

 

Στις αρχές του 19ου αιώνα ένας ενθουσιώδης φιλελληνισμός απλώθηκε σε όλη σχεδόν την Ευρώπη. Ο φιλελληνισμός εστίαζε στη σύνδεση αρχαίας και νέας Ελλάδας κατοχυρώνοντας το ελληνικό αίτημα για ελευθερία. Η Βαυαρία υπήρξε ένα από τα σπουδαιότερα κέντρα του φιλελληνισμού. Ο πιο σημαντικός εκφραστής του φιλελληνικού αυτού ρεύματος ήταν ο Λουδοβίκος Α’ της Βαυαρίας (1786-1868), ο πατέρας του Όθωνα, του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας μετά την απελευθέρωσή της από τον τουρκικό ζυγό (1832-1862).

 

Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας (1786-1868) του Οίκου των Βίττελσμπαχ. Έργο του Γερμανού ζωγράφου Ζόζεφ Στίλερ (Joseph Karl Stieler).

 

Ο Λουδοβίκος ο Α’ ανέβηκε στο θρόνο το 1825 και επεδίωξε να φτιάξει μια δεύτερη Αθήνα στην κοίτη του ποταμού Ίζαρ. Ποθητός του στόχος ήταν η επανασύνδεσή με τη «μυθική Ελλάδα». Ο στόχος αυτός συνδέεται με το κίνημα του Διαφωτισμού, το ρεύμα του Νεοκλασικισμού και του Ρομαντισμού τα οποία αναπτύχθηκαν στα τέλη του 18ου αιώνα και στις αρχές του 19ου αιώνα στη Δυτική Ευρώπη εμπνεόμενα από την αρχαία ελληνική σκέψη και φιλοσοφία. Στο ίδιο περίπου χρονικό πλαίσιο η Γαλλική Επανάσταση και η «απελευθέρωση των εθνών» από αυταρχικά καθεστώτα ταυτίζονται νοητά με τον πνεύμα αρχαίων Ελλήνων σοφών που φαίνεται να τους δίνει περισσότερες εγγυήσεις ορθής διακυβέρνησης και δικαιοσύνης. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Το Λυγουριό λίγα χρονιά πριν την Επανάσταση του 1821


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Δημοσιεύουμε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα» ανακοίνωση του κ.  Αντώνη Ξυπολιά,  στην οποία παρουσιάζει τη ζωή στο Λυγουριό πριν την Επανάσταση του 1821. Όπως σημειώνει: «Μέσα από τα δικαιοπρακτικά έγγραφα του χωριού και από αρχειακό υλικό των αρχείων του Κράτους αποτυπώνονται οι συνθήκες ζωής, οι υποδομές, εικόνες του χωριού, αλλά και οι πεποιθήσεις των κατοίκων τα τελευταία χρόνια της οθωμανικής κατοχής και λίγο πριν την Επανάσταση 1821».

 

 Το Λυγουριό λίγα χρονιά πριν την Επανάσταση του 1821

 

Δρόμοι – Υποδομές

 

Στο κατώφλι του 19ου αι. [και μέχρι το 1828] ο δρόμος από το Ναύπλιο στο Λυγουριό, ήταν ένα μονοπάτι στις παρυφές βουνών και στις κοίτες ρεμάτων, που περνούσε από την μονή Καρακαλά, τους πρόποδες  του  βουνού Φονίσκου, το  αρχαιοελληνικό Καστράκι, τον αρχαιοελληνικό πύργο στις αλεπότρυπες, το πηγάδι στο Αγιάζι [απέναντι και κοντά στην πυραμίδα του Λυγουριού] και ανατολικά  συνέχιζε προς την Επίδαυρο.

«Το χωριό μας βρίσκεται εις θέσιν διόδου και πάροδον κείμενον των διαβενόντων εις Πίδαβρα, Αίγινα και απέναντι ήπειρον Αττικήν», έγραφαν οι κάτοικοι του Λυγουριού το 1822.

Ήταν αυτός τότε ο κύριος δρόμος προς το Λυγουριό, που περιηγητές αποτυπώνουν αναλυτικά, καθώς και ξεχασμένους πύργους, αρχαία μνημεία και εικόνες που αντίκρισαν σ’ εκείνη την δύσβατη διαδρομή, έξη περίπου ωρών. Για κάποιους αυτή η ορεινή διαδρομή ακολουθούσε την ίδια πορεία της «ευθείας οδού» που περπάτησε και ο γεωγράφος και περιηγητής Παυσανίας, τον 2ον αιώνα.

Δίπλα στο «πηγάδι του δρόμου» στο Αγιάζι, υπήρχε ένας συνοικισμός από την Β’ Ενετοτοκρατία. Εκεί σταμάτησε ο Δημήτρης Υψηλάντης στην πορεία του προς την Εθνοσυνέλευση της Πιάδας τον Απρίλιο του 1826 και όπως γράφει ο Φωτάκος ανέβηκε για λίγο πάνω στο χωριό για να αναπαυτεί.

Ένα μονοπάτι ακολουθούσε νότια την κοίτη του ρέματος της Αγίας Μαρίνας και έφτανε σε ένα ξύλινο γεφύρι απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Τρύφωνα [που έστεκε τότε]. Από εκεί η διαδρομή ανηφόριζε ψηλά στο χωριό [σήμερα η δημοτική οδός Ελ. Βενιζέλου].

 

Λιγουριό, περ. 1968.

 

Δυο συνοικίες είχαν αναπτυχθεί γύρω από την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και οι ξένοι περιηγητές περιγράφουν την καθαρότητα του αέρα, την όμορφη θέα στα γύρω βουνά, τα εσπαρμένα ερείπια στο έδαφος, τις φιλόξενες καλύβες των χριστιανών, αλλά και ένα υπαίθριο σχολείο κάτω από ένα δένδρο. Ακόμη ψηλότερα στην κορφή του λόφου είδαν πολλές κομμένες πέτρες, απομεινάρια από την αρχαία ακρόπολη που ανήκε στην «κώμη της Λήσσας».

Στενά σοκάκια ήταν το δίκτυο των δρόμων μέσα στον μαχαλά. Μονοπάτια  κατηφόριζαν δίπλα σε ρέματα, ανάμεσα σε κήπους, διάσπαρτα σπίτια, αλώνια, καπνοχώραφα, σποραδικές ελιές και αθανάτους προς τον συλλεκτήριο «δημόσιο δρόμο», [σήμερα  ο δημοτικός δρόμος Β. Ρούμπου].

Ο δρόμος αυτός δυτικά διέσχιζε τα χωράφια όπου στα τέλη του 19ουαι. κτίστηκε το δημοτικό σχολείο και συναντούσε την διαδρομή που ανηφόριζε από το ξύλινο γεφύρι πάνω στο χωριό. Ανατολικά ο ίδιος κύριος δρόμος από την εκκλησία του Αγιάννη συνέχιζε προς τους συνοικισμούς  Κορώνι, Πυρί  και τους δύο εκεί αρχαίους πύργους και κατέληγε στην τριγωνική κοιλάδα «του Ιερού του Ασκληπιού». (περισσότερα…)

Read Full Post »

Older Posts »