Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Μια τράπουλα με Φιλελληνικά θέματα – Βάνα Μπουσέ, Αρχαιολόγος


 

Στη Γερμανία, όπως και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, κυκλοφόρησαν την εποχή της Επανάστασης του 1821 διάφορα αντικείμενα καθημερινής χρήσης με θέματα εμπνευσμένα από τον ελληνικό Αγώνα, που τεκμηριώνουν τα φιλελληνικά αισθήματα μεγάλου μέρους των Ευρωπαίων της εποχής εκείνης. Τα αντικείμενα αυτά, επιτραπέζια παιχνίδια, τράπουλες, ταπετσαρίες και άλλα παρόμοια, ήταν από τη φύση τους εφήμερα και, ενώ υπάρχουν μαρτυρίες για την ύπαρξή τους, τα ίδια σπανίως διατηρήθηκαν. Έτσι η περιγραφή μιας τράπουλας με φιλελληνικά θέματα, που από μια σειρά ευτυχών συμπτώσεων έφτασε πλήρης και σε καλή κατάσταση ως τις μέρες μας, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Η τράπουλα αυτή αποτελείται από 52 παιγνιόχαρτα, διαστάσεων 8,4 x 5,5 cm, των οποίων τα σχέδια έχουν αποτυπωθεί με τη μέθοδο της χαρακτικής και έχουν επιχρωματισθεί με το χέρι. Φυλάσσεται σε μια χαρτονένια θήκη, διαστάσεων 9,3 x 6,2 x 2,9 cm, που έχει σήμερα ανοιχτό γκρίζο χρώμα και που είναι διακοσμημένη με χρυσαφιές ταινίες, επίσης από χαρτόνι.

 

Τραπουλόχαρτα του 1822, Λειψία. Εικονίζονται από αριστερά προς τα δεξιά: Υψηλάντης, Γεωργάκης Ολύμπιος, Πριγκίπισσα Υψηλάντη, Μπουμπουλίνα. Την τράπουλα με τα φιλελληνικά θέματα φιλοτέχνησε ο Γερμανός C. Η. Zoelcke από τη Λειψία (όπως υπογράφει ο ίδιος σε ένα παιγνιόχαρτο).

 

Ο συνδυασμός των συμβόλων των παιγνιοχάρτων με τα πρόσωπα των παραστάσεων δεν είναι τυχαίος αλλά αποτέλεσμα επιμελούς επιλογής. Οι ρηγάδες και οι ντάμες έχουν φυσικά μεγαλύτερη βαρύτητα από τους βαλέδες το σπαθί και η κούπα μεγαλύτερη από τα άλλα χρώματα, πολύ περισσότερο που στα γερμανικά το σπαθί ονομάζεται σταυρός και η κούπα καρδιά.

Έτσι, ρήγας σπαθί είναι ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ενώ ντάμα κούπα η Μπουμπουλίνα, που παρουσιάζεται και εδώ, όπως και στις άλλες φιλελληνικές μαρτυρίες, σαν μια από τις επικρατέστερες μορφές της Ελληνικής Επανάστασης. Διαβάστε τη συνέχεια »

Η χαρτοπαιξία των Αγωνιστών και η Πρωτοχρονιά


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Διαβάστε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα» άρθρο του κυρίου Ελευθέριου Γ. Σκιαδά, Γενικού Διευθυντή της Εφημερίδας «ΕΣΤΙΑ», με τίτλο:

«Η χαρτοπαιξία των Αγωνιστών και η Πρωτοχρονιά».

 

Ανατολικοί λαοί ερίζουν για την πατρότητα της τράπουλας, αλλά στην Ελλάδα η χαρτοπαιξία έφθασε μέσω της Βενετίας. Από εκεί πέρασε στα Επτάνησα. Ο περίφημος τυχοδιώκτης Καζανόβας, ο οποίος επεσκέφθη την Κέρκυρα στα μέσα του 18ου αιώνος, έγραψε στα απομνημονεύματά του πως το νησί είχε μεταβληθεί σε χαρτοπαικτικό κέντρο!

Ο Κώστας Καιροφύλας [Ζάκυνθος, 1881 – 1961. Σημαντικός λόγιος, ποιητής, ιστοριοδίφης και ιστορικός συγγραφέας], συμπλήρωσε πως στην μεγαλόνησο του Ιονίου παρεπιδημούσαν κατά καιρούς πολλοί Σουλιώτες, στην αρχή για εμπορικούς λόγους. Αργότερα πολλοί περισσότεροι, που δεν μπορούσαν να αντέξουν την τυραννία του Αλή Πασά. Όπως ήταν φυσικό, μυήθηκαν στον ελκυστικό κόσμο της χαρτοπαιξίας, έχοντας μάλιστα αδυναμία στην ιταλικής προελεύσεως κοντσίνα (ή κολλιτσίνα).

 

Οι Σουλιώτες

 

Στα πρώτα χρόνια της Επαναστάσεως (1822), ανάμεσα στο πλήθος των φιλελληνικών ειδών που παρήχθησαν σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις όπου λειτουργούσαν Κομιτάτα υπήρχε και φιλελληνική τράπουλα, επιχρωματισμένη στο χέρι. Την αποκάλυψε η Βάνα Μπουσέ, δημοσιεύοντας μάλιστα και αρκετά από τα σωζόμενα τραπουλόχαρτα, τα οποία είχαν χαραγμένες ελληνικές προσωπικότητες (ρήγας σπαθί ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, κούπα η Μπουμπουλίνα, ρήγας μπαστούνι ο Γιωργάκης Ολύμπιος κ.ά.). Ακολούθησαν και άλλες τέτοιες εκδόσεις.

 

Φιλελληνική Τράπουλα με μορφές πρωταγωνιστών της επανάστασης που πωλούνταν για την συγκέντρωση χρημάτων υπέρ των Ελλήνων, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

 

Όσο για την χαρτοπαιξία, φαίνεται ότι στα χρόνια της Εθνεγερσίας συντρόφευε τους αγωνιστές στις ώρες της σχόλης τους. Η τράπουλα βρισκόταν στα σελάχια των πολεμιστών και φαίνεται πως όταν σταματούσαν τα τουφέκια η κοντσίνα έδινε και έπαιρνε. Τα στοιχεία που διαθέτουμε μέχρι τώρα μαρτυρούν πως οι Σουλιώτες ήταν οι πιο χαρτοπαίχτες, με πρώτο και καλύτερο τον αδελφό του Μάρκου Μπότσαρη, τον Κώστα Μπότσαρη. Τον αγωνιστή που έδειξε μοναδική γενναιότητα στην πολιορκία του Μεσολογγίου, παίζοντας κοντσίνα ακόμη και στα διαλείμματα της μάχης. Εξάλλου, γι’ αυτό οι συμπολεμιστές τού κόλλησαν το παρατσούκλι Κώστας Κοντσίνας, το οποίο τον ακολουθούσε σε όλη την ζωή του. Διαβάστε τη συνέχεια »

Στρατιωτική Μουσική κατά την περίοδο της Ελληνικής Επανάστασης του 1821|Θανάσης Τρικούπης – Σάββας Γκριτζέλης


 

Η παρούσα μελέτη παρουσιάζει πληροφορίες για τη στρατιωτική μουσική κατά την περίοδο του αγώνα της ελληνικής ανεξαρτησίας, τη δεκαετία του 1820, όπως αυτές εμπεριέχονται διάσπαρτες σε διάφορα τεκμήρια της εποχής εκείνης. Τα στοιχεία που καταγράφονται αφορούν στα σώματα, τακτικής και άτακτης μορφής, που έδρασαν στις παραδουνάβιες ηγεμονίες και στην εν τέλει απελευθερωμένη Ελλάδα. Το αρχειακό υλικό αναφέρεται σε ποικίλες δραστηριότητες στρατιωτικής μουσικής. Ως επί το πλείστον, αυτές σχετίζονται κυρίως με την οργάνωση, την άσκηση και τον έλεγχο του στρατεύματος, καθώς και την εφαρμογή συλλογικών ενεργειών μέσω της ηχητικής μετάδοσης του κελεύσματος. Κατά δεύτερο λόγο, παρατηρούνται τελετουργικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες.

 

Έτος 1821

Μολδοβλαχία – Αλέξανδρος Υψηλάντης – Ιερός Λόχος

  

Πορτραίτου του Αλέξανδρου Υψηλάντη με στολή ουσάρου, 1810.

Η πρώτη μαρτυρία περί στρατιωτικής μουσικής αφορά στο στράτευμα που οργάνωσε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κατά την έναρξη της επανάστασης στην Μολδοβλαχία τον Φεβρουάριο του 1821. Ειδικότερα, καταγράφονται τύμπανα και σάλπιγγες και ένα συγκρότημα που τραγουδούσε τραγούδια του Ρήγα Φεραίου και του Αδαμάντιου Κοραή.[1]

Αναφερόμενος στον Ιερό Λόχο, ο Κωνσταντίνος Ράδος γράφει τα εξής: «…του τάγματος προπορεύονται σαλπιγκταί και τυμπανισταί, αλλά και μουσική χάλκινων οργάνων, ήτις συνηθέστατα παίζει το θούριον των Φιλικών…». Σε υποσημείωση ο ίδιος αναφέρει: «Το εμβατήριο του οποίου περιεσώθη και η μουσική, είναι ποίημα του Κοραή και εγράφη το 1800 δια την εν Αιγύπτω υπό των Βοναπάρτην ταξιαρχίαν των Ακροβολιστών της Ανατολής…».[2]

Κατά τη μάχη του Δραγατσανίου στις 7 Ιουνίου 1821 οι Οθωμανοί συνέλαβαν τους κελευστικούς μουσικούς και τους υποχρέωσαν να παίξουν το ανακλητικό τυμπάνισμα. Με αυτόν τον τρόπο εμφανίστηκαν κάποιοι διασκορπισμένοι ιερολοχίτες στα γύρω δάση και συνελήφθησαν.[3] O τρόπος σύλληψης των Ιερολοχιτών δια του ανακλητικού των τυμπάνων επιβεβαιώνεται και από την περιγραφή του Pouqueville: «Ο ιερός λόχος ακίνητος μικρόν κατά μικρόν πίπτει· πεντήκοντα των πολεμιστών αυτού ακούοντες σημαίνουσαν την πρόσκληση επανέρχονται εις τα βήματα αυτών και πίπτουσι θύματα του στρατηγήματος των Οσμανλήδων οίτινες κατέσχον τα τύμπανα των Εταιριστών».[4]

Σύμφωνα με οθωμανικές πηγές, από την μάχη του Ιερού Λόχου στο Δραγατσάνι στις 7 Ιουνίου 1821, συνελήφθησαν και εστάλησαν στην Κωνσταντινούπολη 74 αιχμάλωτοι, 6 τηλεβόλα, τύμπανα και σάλπιγγες, καθώς και ακρωτηριασμένα ανθρώπινα μέλη (κεφαλές και ώτα στρατιωτών). Οι αρχηγοί των αιχμαλώτων εκτελέστηκαν, οι υπόλοιποι φυλακίστηκαν, ενώ τα μουσικά όργανα και τα ακρωτηριασμένα μέλη τοποθετήθηκαν στην αυλή του σουλτανικού παλατιού Τοπ-Καπί προς παραδειγματισμό.[5] Διαβάστε τη συνέχεια »

Οι Φίλοι του Δημοτικού Ωδείου Άργους παρουσιάζουν το βιβλίο: «Η Μουσική Παιδεία στο Άργος και το Ωδείο του»


 

Ο Σύλλογος «Φίλοι του Δημοτικού Ωδείου Άργους» θα παρουσιάσει τη συλλογική έκδοση «Η Μουσική Παιδεία στο Άργος και το Ωδείο του | Μουσική δραστηριότητα – Συλλογικότητες –Πρόσωπα», το Σάββατο, 14 Δεκεμβρίου 2024, ώρα 19.30 στην Αίθουσα Τέχνης και Πολιτισμού «Μέγας Αλέξανδρος», Αγίου Κωνσταντίνου 29, Άργος.

 

«Η Μουσική Παιδεία στο Άργος και το Ωδείο του»

 

Το βιβλίο θα παρουσιάσουν:

  • Γιώργος Κόνδης, κοινωνιολόγος
  • Βασίλης Τσιλιμίγκρας, φιλόλογος
  • Καίτη Γρατσέα, δασκάλα πιάνου

Διαβάστε τη συνέχεια »

«Πορτρέτα πολιτικών»: Ημερίδα στο Βουλευτικό Ναυπλίου


 

Το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2024 και ώρα 10:00 π.μ. θα πραγματοποιηθεί στο Βουλευτικό Ναυπλίου, την Πρώτη Βουλή των Ελλήνων, η καταληκτική ημερίδα των 11 διαδικτυακών διαλέξεων που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του 2024 από τον Ιανουάριο έως και τον Νοέμβριο, με τίτλο «Πορτρέτα πολιτικών».

Μέσα από τα διαδικτυακά πορτρέτα πολιτικών, που έλαβαν χώρα από τον Ιανουάριο ως τον Νοέμβριο του τρέχοντος έτους, προσεγγίστηκε η εξέλιξη μιας υποβαθμισμένης επαρχίας της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (1820) σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, οργανικό  και αναπόσπαστο τμήμα του ανεπτυγμένου κόσμου.

 

Πορτρέτα πολιτικών

 

Στη δια ζώσης Ημερίδα, εκλεκτοί πανεπιστημιακοί καθηγητές και ειδικοί ερευνητές θα συζητήσουν όχι μόνο για το παρελθόν και το παρόν αλλά και το μέλλον της πολιτικής στην Ελλάδα. Διαβάστε τη συνέχεια »

Ομιλία στο Δαναό με θέμα: «Από την Κίο της Βιθυνίας στη Νέα Κίο της Αργολίδας»


 

Ο Σύλλογος Αργείων «O Δαναός» έχει την τιμή και την ευχαρίστηση να σας αναγγείλει, ότι  την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024  και ώρα 6.30  μ.μ. στην αίθουσα διαλέξεων του Συλλόγου, Αγγελή Μπόμπου 8, στο Άργος,  θα μιλήσει, ο κ. Γεώργιος Ν. Μανινής Δικηγόρος, τ. Δήμαρχος Νέας Κίου, με θέμα: «Από την Κίο της Βιθυνίας στη Νέα Κίο της Αργολίδας».

Η ομιλία του θα έχει ως περιεχόμενο μια ιστορική αναδρομή από την Κίο της Μικράς Ασίας, μιας πόλης της Βιθυνίας με ιστορία χιλιάδων ετών, μέχρι την ίδρυση, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, της Νέας Κίου στην Αργολίδα, τις δυσκολίες της εγκατάστασης των προσφύγων και την ανάπτυξή της μέχρι σήμερα.

 

Από την Κίο της Βιθυνίας στη Νέα Κίο της Αργολίδας

 

Γιώργος Μανινής


 

Γιώργος Μανινής

Ο Γιώργος Μανινής γεννήθηκε στη Νέα Κίο, όπου και κατοικεί μέχρι σήμερα. Από τη νεαρή του ηλικία ασχολήθηκε με τα κοινά. Σε ηλικία 18 ετών πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Μορφωτικού Συλλόγου Νέας Κίου, το 1978, του οποίου διετέλεσε πρόεδρος επί 20 συνεχή χρόνια, μέχρι το 1998. Σήμερα είναι επίτιμος Πρόεδρος του Συλλόγου αυτού.

Ασχολήθηκε με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, επί 25 χρόνια περίπου. Διετέλεσε Κοινοτικός Σύμβουλος επί τρεις τετραετίες της τότε Κοινότητας Νέας Κίου (επί δύο τετραετίες Αντιπρόεδρός της) και στη συνέχεια, επί δύο τετραετίες, Πρόεδρος ΔΣ του Καποδιαστριακού Δήμου Νέας Κίου. Μετά το θάνατο του Δημάρχου Γεωργίου Κατριλιώτη, τον Μάρτιο του 2006, εκλέχθηκε, από τη δημοτική παράταξη της πλειοψηφίας, ως Δήμαρχος Ν. Κίου. Στις Εκλογές του 2006, εκλέχθηκε Δήμαρχος για την επόμενη τετραετία (2007-2010), με ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό. Υπήρξε ο τελευταίος Δήμαρχος του αυτοτελούς Δήμου Ν. Κίου, πριν αυτός ενσωματωθεί στον Καλλικρατικό Δήμο Άργους-Μυκηνών.

Διετέλεσε Πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής Μνήμης Νέας Κίου του Δήμου Άργους-Μυκηνών η οποία, το 2024, πραγματοποίησε, καθ΄ όλο το έτος, πολλές και σημαντικές εκδηλώσεις και δράσεις, με αφορμή την επέτειο της συμπλήρωσης 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Είναι Δικηγόρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ναυπλίου, μέλος του Δ.Σ. του οποίου διετέλεσε επί δύο τριετίες.

Το Μεσαιωνικό Κάστρο του [Παλαιού] Λυγουριού – Με αφορμή τα 559 χρόνια από την πρώτη τουρκική  κατάκτησή του | Αντώνης Ξυπολιάς


 

Πενιχρές και μάλλον σιωπηλές, είναι οι ιστορικές πηγές για το κάστρο του παλαιού Λυγουριού, που έχει κτιστεί σε ένα χαμηλό πέτρινο ύψωμα, στους ανατολικούς πρόποδες του Αραχναίου όρους και σήμερα είναι ένα απέραντο ερείπιο.

Οι ελάχιστες ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι το ύψωμα κατοικήθηκε ήδη από την Μυκηναϊκή εποχή και οχυρώθηκε κατά την βυζαντινή περίοδο, όπου ιδιαίτερα τον 9ο-11ο αιώνα το Κράτος προσπάθησε να δημιουργήσει ασφαλείς συνθήκες στην ύπαιθρο με δίκτυα οχυρώσεων, που αποτελούσαν χώρους καταφύγια και συγκέντρωσης πληθυσμού, σε περίπτωση κινδύνου.

Με την ολοκλήρωση της πρώτης χιλιετηρίδας οι πειρατικές επιδρομές είχαν ερημώσει τις ακτές του Σαρωνικού, αλλά και εισχωρούσαν βαθειά στην ενδοχώρα, ο Ακαδημαϊκός Δ. Καμπούρογλου γράφει ότι το 896 οι Σαρακηνοί πειρατές κυρίευσαν το κάστρο του Λυγουριού, αφού κατέστρεψαν τα παράλια της Επιδαύρου.

Φαίνεται ότι η απειλή από τις ακτές ήταν μεγάλη και συνεχής και  σήμερα εντοπίζονται κατάλοιπα από μεσαιωνικές οχυρώσεις και παρατηρητήρια σε υψώματα της περιοχής, που έλεγχαν τα περάσματα από τις ακτές προς την ενδοχώρα  και κατά ομάδες ήταν σε οπτική μεταξύ τους επαφή, με δυνατότητα μετάδοσης μηνυμάτων στο κάστρο.

Πρόκειται για ακατάγραφα απομεινάρια υποδομών που ανήκαν στην αμυντική οργάνωση του κάστρου  του Λυγουριού, τα δύσκολα εκείνα χρόνια της ανασφάλειας.  Στην επιφανειακή έρευνα της γύρω από το κάστρο περιοχή εντοπίστηκαν και άλλα στοιχεία που ήταν τότε σε χρήση των κατοίκων, όπως απομεινάρια από δεξαμενές, αγωγούς  ύδρευσης, θεμέλια κτισμάτων, αλλά και πιθάρια/κρύπτες  χωμένα στην γη για αποθήκευση αγαθών, που γενικά επαληθεύονται την μεσοβυζαντινή περίοδο κλπ.

 

Άποψη ΒΑ κάστρου. Απομεινάρια υποδομών που ανήκαν στην αμυντική οργάνωση του κάστρου του Λυγουριού.

 

Το ψηλότερο σωζόμενο τείχος στη Βόρεια μεριά. Φωτογραφία: Σάκης Λεμονάκης.

 

Την μεσοβυζαντινή επίσης περίοδο αποδεικνύεται γενικά και ένα ιδιαίτερο λατρευτικό περιβάλλον με κοινοβιακές μοναστικές κοινότητες, μεμονωμένα μοναστήρια χαμηλότερα από τους οχυρωμένους οικισμούς και σπηλαιώδη παρεκκλήσια  ψηλότερα, κάτι που επαληθεύεται και στην περίπτωση του μεσαιωνικού Λυγουριού, αλλά και σε Λακωνία, Σικελία κλπ. Διαβάστε τη συνέχεια »

Γεωλογία των κοιτασμάτων σιδηροπυρίτη της Ερμιόνης – Σταύρος Τριανταφυλλίδης


 

Το επιστημονικό ενδιαφέρον και n μεταλλοφορία τους

 

Η μεταλλευτική δραστηριότητα, σε παγκόσμιο επίπεδο, αποτελεί τον κυριότερο ίσως μοχλό-μηχανισμό ανάπτυξης των κρατών. Ακόμα και σήμερα στην Ελλάδα, όπου η μεταλλευτική δραστηριότητα είναι πολύ περιορισμένη σε σχέση με παλαιότερες περιόδους, η συμβολή της μεταλλευτικής βιομηχανίας στο ακαθάριστο εθνικό προϊόν της χώρας διατηρεί ακόμα το μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής, υψηλότερο ακόμα και από αυτό του πολυδιαφημισμένου τουρισμού.

Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, το Ελληνικό κράτος πάσχιζε να «πατήσει στα πόδια του». Η ανάγκη αυτή οδήγησε στην μεταλλευτική έρευνα, η οποία προσέφερε σημαντικά εφόδια στην οικονομική ανάπτυξη του σχετικά νεοσύστατου Ελληνικού κράτους.

Μία τέτοια περίπτωση αποτελούν και τα μεταλλεία της Ερμιόνης, παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με τα σύγχρονα δεδομένα, τα κοιτάσματα της περιοχής έχουν πλέον μόνο επιστημονικό ενδιαφέρον, κυρίως δίνοντας πληροφορίες για τη γεωλογική εξέλιξη της περιοχής.

 

Μεταλλεία Ερμιόνης.

 

Στην περίπτωσή μας, θα λειτουργήσουμε «ανάποδα» και θα δούμε πώς αυτές οι μικρές και χωρίς οικονομική αξία για τα σημερινά δεδομένα μεταλλοφορίες συνέβαλαν για διάστημα μεγαλύτερο των 70 ετών στην οικονομική και κοινωνικοπολιτική ανάπτυξη μιας πολύ φτωχής περιοχής, όπως αυτή της Ερμιόνης Αργολίδας. Αξίζει εδώ να σημειώσουμε τη διττή φύση των μεταλλείων της Ερμιόνης, καθώς με τα ιδιαίτερα ορυκτολογικά και γεωχημικά χαρακτηριστικά τους συνέδραμαν επίσης και στην γεωργική ανάπτυξη του Ελληνικού κράτους, καθώς το εξαγόμενο μετάλλευμα αξιοποιήθηκε κυρίως για την παραγωγή θειικού οξέος, το οποίο αποτελεί πρώτη ύλη στην παραγωγή γεωργικών λιπασμάτων. Ας τα δούμε, λοιπόν, ένα προς ένα στη συνέχεια… Διαβάστε τη συνέχεια »

Διδάκτορας του  Πανεπιστημίου Πελοποννήσου αναγορεύτηκε ο φιλόλογος Δημήτρης Τότσικας


 

Δημήτρης Τότσικας

Τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου υποστήριξε την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2024 ο φιλόλογος Δημήτρης Τότσικας, η οποία βαθμολογήθηκε με άριστα, με αποτέλεσμα να αναγορευτεί διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου στο τμήμα Ιστορίας Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών.

Το θέμα της διατριβής του ήταν «Οι Μυκήνες, η Τίρυνς και το Ηραίον του Άργους μέσα από τις μαρτυρίες και τις απεικονίσεις των περιηγητικών εκδόσεων».

Οι διδακτορικές σπουδές αποσκοπούν στην προαγωγή της πρωτότυπης επιστημονικής έρευνας και στην ουσιαστική συνεισφορά στην εξέλιξη της γνώσης. Στην περίπτωσή μας βοηθούν και στην εξέλιξη της γνώσης που αφορά στην τοπική μας ιστορία. Ως Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη, που έχει κύριο σκοπό της την προβολή της τοπικής ιστορίας, μας χαροποιεί ιδιαίτερα, πρώτον γιατί αναδεικνύει θέματα που έχριζαν περαιτέρω μελέτης και δεύτερον γιατί συμπολίτες μας υποψήφιοι διδάκτορες, επιλέγουν τοπικά θέματα.

Η διδακτορική διατριβή του Δημήτρη Τότσικα, με τίτλο «Οι Μυκήνες, η Τίρυνς και το Ηραίον του Άργους μέσα από τις μαρτυρίες και τις απεικονίσεις των περιηγητικών εκδόσεων», εκπονήθηκε στο Τμήμα Ιστορίας Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, με επιβλέπουσα την Καθηγήτρια κα Ιωάννα Σπηλιοπούλου και συνεπιβλέποντες την Αν. Καθηγήτρια κα Αιμιλία Μπάνου και τον Αν. Καθηγητή κ. Ηλία Κουλακιώτη. Διαβάστε τη συνέχεια »

Ομιλία στο Δαναό με θέμα: «Οι Ρωμιοί της Πόλης: οι πρωταγωνιστές του χθες, οι μεγάλοι απόντες του σήμερα»


 

Ο Σύλλογος Αργείων «O Δαναός» έχει την τιμή και την ευχαρίστηση να σας αναγγείλει, ότι  την Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2024  και ώρα 6.30  μ.μ.  στην αίθουσα διαλέξεων του Συλλόγου, Αγγελή Μπόμπου 8, στο Άργος,  θα μιλήσει, η συμπολίτισσά μας, φιλόλογος κ. Κλειώ Καραγιαννοπούλου, με θέμα: «Οι Ρωμιοί της Πόλης: οι πρωταγωνιστές του χθες, οι μεγάλοι απόντες του σήμερα». Αναφορά στην ακμάζουσα ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης στο παρελθόν, τις γειτονιές, τα σχολεία και τους διωγμούς που οδήγησαν στον αποδεκατισμό της, μέχρι το δύσκολο σήμερα.

 

«Οι Ρωμιοί της Πόλης: οι πρωταγωνιστές του χθες, οι μεγάλοι απόντες του σήμερα»

 

Κλειώ Καραγιαννοπούλου

Κλειώ Καραγιαννοπούλου

Η Κλειώ Καραγιαννοπούλου είναι φιλόλογος, διευθύντρια στο Γυμνάσιο Πεντέλης. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου συνέχισε και τις Μεταπτυχιακές της σπουδές, τις οποίες ολοκλήρωσε με Άριστα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, όπου εκπόνησε και τη διδακτορική της διατριβή, για το ελληνικό θέατρο στην Κύπρο και βαθμολογήθηκε με Άριστα παμψηφεί.

Είναι συγγραφέας δύο βιβλίων σχετικών με την αρχαία ελληνική γλώσσα και τη λογοτεχνία.