Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης και η φυματίωση – Ηλίας Απ. Βαλιάκος


 

Στην παρούσα μελέτη παρουσιάζεται η καθοριστικής σημασίας συμβολή του Γεωργίου Καραϊσκάκη στην προσπάθεια απελευθέρωσης του ελληνικού έθνους, ο οποίος αψηφώντας, πέραν όλων των άλλων δυσκολιών, την ιδιαίτερα βεβαρυμένη λόγω της φυματίωσης κατά­σταση της υγείας του, κατέστησε εαυτόν μοναδικό παράδειγμα ηρωϊσμού και αυτοθυσίας.

 

Τα πρώτα χρόνια του Καραϊσκάκη

 

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης γεννήθηκε το 1782 στο Μαυρομμάτι Καρδίτσας. Πατέρας του ήταν πιθανότατα ο Δ. Ίσκος, ενώ μητέρα του ήταν η Ζωή Ντιμισκή, η οποία καταγόταν από τη Σκουληκαριά Άρτας. Έγινε καλόγρια μετά τον θάνατο του συζύγου της. Τα παιδικά του χρόνια για τον Γεώργιο Καραϊσκάκη ήταν δύσκολα λόγω του οικογενειακού του ιστορικού. Όταν έπεσε στα χέρια του Αλή πασά, φυλακίσθηκε στα Γιάννενα. Ωστόσο, αργότερα, υπηρέτησε στην αυλή του. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στα Γιάννενα και βρισκόμενος στις υπηρεσίες του Αλή Πασά παντρεύτηκε την Εγκολπία Σκυλοδήμου, με την οποία απέκτησαν έναν γιο, τον Σπυρίδωνα και δύο κόρες.

 

Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Λιθογραφία από το λεύκωμα του Karl Krazeisen «Bildnisse ausgezeichneter Griechen und Philhellenen, nebst einigen Ansichten und Trachten. Nach der Nature gezeichnet und herausegegeben von Karl Krazeisen», Μόναχο, 1831. Εθνικό Ιστορικό Μουσείο.

 

Είναι γνωστό ότι από μικρός υπέφερε από φυματίωση και τακτικά κατέφευγε σε Έλληνες και ξένους γιατρούς. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης πήγε στα Επτάνησα για να συμβουλευθεί ειδικούς γιατρούς. Νοσοκόμα του και πιστή ακόλουθός του ήταν η Μαριώ, μια τουρκοκόρη που ακολουθούσε τον στρατηγό σε όλες του τις μετακινήσεις και τις επιχειρήσεις του.[1]

 

Το αρματολίκι του

 

Πριν από την Επανάσταση είχε το αρματολίκι του στα Άγραφα. Το 1822 ήλθε σε προστριβές με τον Γιαννάκη Ράγκο, ο οποίος αξίωνε και αυτός την αρχηγία της εν λόγω περιοχής.[2]

Με την εισβολή των Τούρκων στη Στερεά Ελλάδα, τον Νοέμβριο του 1822, ο Καραϊσκάκης ειδοποίησε τον Πανουργιά «ότι διαπραγματεύθηκε προσωρινά με τον Χουρσίτ Πασά, να αρχηγέψει στα Άγραφα και έτσι αυτοί να μην έλθουν», ενώ «τα «δικαιώματα» θα τα έστελνε ο ίδιος σ’ εκείνους».[3] Ωστόσο η κατάσταση η υγείας του επιδεινωνόταν και αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τα Άγραφα και να μεταβεί στην Ιθάκη, προκειμένου να συναντήσει γιατρούς για την αντιμετώπιση της φυματίωσης από την οποία έπασχε. Οι γιατροί που τον εξέτασαν του έδιναν λίγες ελπίδες ζωής και του συνέστησαν να μείνει στο νησί. Διαβάστε τη συνέχεια »

«Η Καταστροφή του Δράμαλη» – Δημήτριος Κ. Βαρδουνιώτης


 

Κυκλοφορεί η αναστατική έκδοση, του ιστορικού έργου η «Η Καταστροφή του Δράμαλη», του καταξιωμένου νομικού, δημοσιογράφου, ποιητή, δοκιμιογράφου και κυρίως ιστορικού, εξέχουσας προσωπικότητας του Άργους, Δημητρίου Κ. Βαρδουνιώτη (1847-1924), από τις εκδόσεις «Ηρόδοτος».  Η Εισαγωγή, τα Σχόλια και η Επιστημονική Επιμέλεια, έγιναν από τον  Αργείο ιστορικό, ειδικευμένο στην Ευρωπαϊκή Ιστορία, διδάκτορα, Δημήτρη Γιαννακόπουλο.

 

Το ιστορικό έργο «Η Καταστροφή του Δράμαλη»,  το οποίο πρωτοεκδόθηκε στην Τρίπολη το 1913, βασική πηγή της νεότερης ιστορίας μας, πρωτότυπο και δυνατό, είναι ταυτισμένο το όνομα του Δημητρίου Κ. Βαρδουνιώτη.

Κάτοχος του μεγαλύτερου μέρους του αρχείου του Νικηταρά και του στρατηγού Τσώκρη και αυτήκοος μάρτυς ζωντανών αφηγήσεων των πρεσβυτέρων τού περιβάλλοντός του, συνέθεσε την ιστορία της μάχης των Δερβενακίων με αξιόπιστο και αριστοτεχνικό τρόπο.

Ο Δημήτριος Καμπούρογλου, χαρακτηρίζοντας αυτή τη μονογραφία «μνημειώδη», σημείωνε: «εις τα Δερβενάκια, που κάποτε θα στολισθούν με δάσος ανδριάντων, πρέπει ξεχωριστή, απόμακρα, αλλά περίοπτος να σελαγίση και η μορφή του Βαρδουνιώτη».

 

Η Καταστροφή του Δράμαλη

 

Ο Δημήτριος Κ. Βαρδουνιώτης (Άργος, 1847-1924) σπούδασε νομικά στο Εθνικό Πανεπιστήμιο και εργάσθηκε ως δικηγόρος. Αναμείχθηκε στην πολιτική κατά την περίοδο του εθνικού διχασμού, με αποτέλεσμα να εξοριστεί στη Μυτιλήνη (το 1919) για τις αντιβενιζελικές θέσεις του. Επιδόθηκε με επιτυχία στη λογοτεχνική δημιουργία, αλλά ο τομέας στον οποίο κατεξοχήν διακρίθηκε ήταν η ιστοριογραφία. Υπήρξε ακαταπόνητος ιστοριοδίφης και δεινός ρήτορας. Διαβάστε τη συνέχεια »

Εργαστήριο «Επιστήμη και Θρησκευτικότητα στις ελληνόφωνες περιοχές, αλλά και πέρα από αυτές (17ος-20ός αιώνας)» | 8 και 9 Φεβρουαρίου 2025 – Ναύπλιο


 

Harvard

Το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών Ελλάδος του Πανεπιστημίου Harvard και το Ινστιτούτο Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών ανακοινώνουν την παράταση της προθεσμίας υποβολής αιτήσεων στο νέο εργαστήριο «Επιστήμη και Θρησκευτικότητα στις ελληνόφωνες περιοχές, αλλά και πέρα από αυτές (17ος-20ός αιώνας)».

Στο εργαστήριο αυτό, θα συζητήσουμε πώς η μελέτη της φύσης και η πρακτική της θρησκείας ήρθαν σε επαφή, από τον 17ο μέχρι και τον 20ο αιώνα. Στερεοτυπικά, οι Φυσικές Επιστήμες ταυτίζονται με τον ορθολογισμό, ενώ η θρησκεία με το δόγμα. Σε αντίθεση με τις στενές αυτές ερμηνείες, σκοπός μας είναι να αναδείξουμε την πολυπλοκότητα των τρόπων με την οποία έχουν αλληλεπιδράσει δυο τόσο σημαντικές εκφάνσεις του ανθρώπινου πολιτισμού.

Στις συναντήσεις μας θα ακολουθήσουμε την ιστορική διαδρομή της σχέσης τους στους ελληνόφωνους πληθυσμούς, αλλά και στην ευρύτερη Ευρώπη. Η συζήτηση θα μάς οδηγήσει από τον Γαλιλαίο μέχρι τον Σπούτνικ και από τον Καζαντζάκη μέχρι τον Νεύτωνα.

Το εργαστήριο θα συντονίσει ο Κώστας Ταμπάκης, Κύριος Ερευνητής στον Τομέα Νεοελληνικών Ερευνών του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών. Διαβάστε τη συνέχεια »

Τα πρώτα βήματα της Εκπαίδευσης τον 19ο αιώνα σε Λυγουριό, Επίδαυρο – Αντώνης Ξυπολιάς


 

Δώδεκα δικαιοπρακτικά έγγραφα του Λυγουριού  έχουν γραφτεί με φτερό χήνας και μελάνι από ντόπιους και ιδιαίτερα ιερείς του χωριού, την περίοδο 1745-1821. Εκατοντάδες επίσης έγγραφα της επαναστατικής περιόδου με πολεμικές αναφορές, διαμαρτυρίες, διεκδικήσεις, απόψεις έχουν συνταχθεί από κατοίκους του χωριού. Είναι τεκμήρια που μαρτυρούν ότι κάποιοι από τους κατοίκους είχαν διδαχτεί την γραφή και ανάγνωση τα δύσκολα εκείνα χρόνια της δουλείας.

Οι  πηγές τις ιστορίας μαρτυρούν  ότι  τότε κατά τόπους  σε μοναστήρια και εκκλησίες είχαν λειτουργήσει ως παιδευτικά κέντρα της εποχής, όπου μαθητές μάθαιναν το «οχταήχι», το «Ψαλτήρι», τα κοινά γράμματα. Αλλά και δάσκαλοι, ιδιαίτερα ιερομόναχοι,  μετά από πρόσκληση τοπικών κοινωνιών δίδασκαν τα κοινά γράμματα, την προκαταρκτική δηλαδή και δημώδη αγωγή από την οποία μπορούσε κάποιος να μάθει να διαβάζει, να γράφει, να λογαριάζει.

 

Έλληνικόν Σχολείον έν καιρώ δουλείας – Νικόλαος Γύζης

 

Στις Σπέτσες  δίδασκε αρχές του 19ου αι. τα κοινά γράμματα ο «εκ Λιγουρίου ιερομόναχος Γρηγόριος ο και εν Κρανιδίω διδάξας τω 1804». Ο Λυγουριάτης γέρο Γρηγόριος «ο περί τα  γραμματικά ικανός» δίδαξε στην συνέχεια και στα Ψαρά.

Στο Λυγουριό λειτούργησε την δεύτερη δεκαετία του 1800 ένα μικρό  υπαίθριο σχολείο. Ο Γάλλος περιηγητής A. F. Didot  που περιπλανήθηκε στις δύο τότε γειτονιές του χωριού περιέγραφε ότι οι μαθητές καθισμένοι σε πέτρες, κάτω από τον ίσκιο ενός δένδρου, συμμετείχαν στο μάθημα, όπου ένας μαθητής διάβαζε μεγαλόφωνα  μία φράση, την οποία επαναλάμβαναν οι συμμαθητές του σαν ψαλμωδία και αυτό έδινε την δυνατότητα στον δάσκαλο να τους διορθώνει…. Διαβάστε τη συνέχεια »

Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών – «Μετακαποδιστριακή περίοδος – Πολιτική Ιστορία του ελληνικού κράτους από τη δολοφονία του Καποδίστρια μέχρι τον ερχομό του Όθωνα (1831-1833)» – Δημήτρης Κ. Γιαννακόπουλος


 

Κυκλοφορεί η ιστορική μελέτη του, Αργείου, Δημήτρη Γιαννακόπουλου από τον εκδοτικό οίκο «Ασίνη», για την οποία ο συγγραφέας, το 2023, τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο Ελένης και Πάνου Ψημένου.

 

Η μελέτη του Δημήτρη Γιαννακόπουλου διερευνά σε βάθος, για πρώτη φορά, την περίπλοκη πολιτική κατάσταση που επί ένα δεκαεξάμηνο επικράτησε στην Ελλάδα μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη και παραδοσιακά έχει προσληφθεί ως «περίοδος της αναρχίας».

Όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ Σπύρος Βλαχόπουλος που προλόγισε το βιβλίο, ο συγγραφέας «δεν διστάζει να αντιπαρατεθεί με τη δαιδαλώδη μετακαποδιστριακή περίοδο, να εγκύψει στις αρχειακές πηγές, να δαμάσει με επιτυχία το διάσπαρτο ιστορικό υλικό και να μας αποδώσει το κλίμα της εποχής, χωρίς να διστάζει να τοποθετηθεί σε δύσκολα ιστορικά ζητήματα».

Επιπλέον, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, μέσα από τις σελίδες του συγκεκριμένου βιβλίου παρουσιάζονται ανάγλυφα τα πολιτικά ήθη και οι πρακτικές που επρόκειτο να αφήσουν ισχυρό αποτύπωμα στη δημόσια ζωή της νεότερης Ελλάδας.

 

Η Μετακαποδιστριακή περίοδος…

 

Πέραν, όμως, της γενικότερης επιστημονικής αξίας του, το έργο αυτό παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για τη νεότερη ιστορία της Αργολίδας, εφόσον, όπως αναφέρει ο συγγραφέας, «το Ναύπλιο και το Άργος αποτέλεσαν όχι μόνο πεδία πολιτικών αντιπαραθέσεων, αλλά και θέατρα πολεμικών επιχειρήσεων των Κυβερνητικών και των Συνταγματικών.  Διαβάστε τη συνέχεια »

Γιαννακόπουλος Δημήτρης Κ.


 

Δημήτρης Κ. Γιαννακόπουλος

Ο Δημήτριος Κ. Γιαννακόπουλος γεννήθηκε στο Άργος το 1959. Είναι Πτυχιούχος Φιλολογίας, Ιστορίας – Αρχαιολογίας και Αριστούχος Διδάκτορας Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Υπηρετώντας τη στρατιωτική θητεία του στη Διεύθυνση Ιστορίας του ΓΕΑ απέκτησε διετή εμπειρία στην αρχειακή έρευνα και συμμετείχε στη συγγραφή του Β’ τόμου της Ιστορίας της Πολεμικής Αεροπορίας (1919-1922).

Διετέλεσε Πάρεδρος με πενταετή θητεία στο Τμήμα Επιμόρφωσης και Αξιολόγησης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και Σχολικός Σύμβουλος Φιλολόγων. Διαθέτει πολυετή εμπειρία ως επιμορφωτής των εκπαιδευτικών σε θέματα Ειδικής Διδακτικής, Διοίκησης της Εκπαίδευσης, Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης και Ιστορίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ έχει πραγματοποιήσει εισηγήσεις σε πολλά παιδαγωγικά συνέδρια.

Συμμετείχε σε επιτροπές κρίσης και συγγραφής των ισχυόντων σχολικών εγχειριδίων ιστορίας της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης καθώς και στο σχεδιασμό και στην αξιολόγηση ηλεκτρονικού υποστηρικτικού υλικού για τη Δημόσια Εκπαίδευση. Ειδικευμένος στην Ευρωπαϊκή ιστορία, δραστηριοποιείται ερευνητικά στο πεδίο των σχέσεων του Ελληνισμού με το Δυτικό Κόσμο.

Στο έργο του ως ιστορικού περιλαμβάνονται ανακοινώσεις σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια, βιβλία και πολλά άρθρα σε έγκριτα περιοδικά. Το 2017 συμμετείχε με εισήγησή του στο Διεθνές Συνέδριο του Τμήματος Ιστορίας – Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών «Ευρωπαϊκές Πόλεις σε κρίση, από τον 12ο αιώνα μέχρι σήμερα». Το 2018 κυκλοφόρησε σε δική του μετάφραση και επιμέλεια το έργο του Antony Black, Political Thought in Europe 1250-1450 (Cambridge 1991), από τις εκδόσεις Επίκεντρο.

Κυριότερες εργασίες του είναι:

Το πρόβλημα της ευρωπαϊκής ενότητας και η διαχρονικότητά του, Επικαιρότητα 2010, Εικόνες του Δυτικοευρωπαίου μέσα από την Ιστορία. Επιστημονική επεξεργασία και αναπαράσταση της Λατινοκρατίας στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, Επίκεντρο 2013, Δουκάτο των Αθηνών. Η Κυριαρχία των Acciaiuoli, Βάνιας, 2016, Αναγέννηση και πολιτική νεωτερικότητα Αρρετίνου Λεονάρδου περί Πολιτείας Φλορεντίνων, πρωτότυπη έκδοση, Ηρόδοτος 2018, Η Εξεγειρόμενη Ευρώπη του 1820-21, Τα δυτικοευρωπαϊκά κινήματα και η έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, Επίκεντρο 2021, Δημητρίου Κ. Βαρδουνιώτη «Η Καταστροφή του Δράμαλη» (Επιστημονική Επιμέλεια, Ηρόδοτος 2022). Το 2023 τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο Ελένης και Πάνου Ψημένου για το βιβλίο του «Η Μετακαποδιστριακή Περίοδος 1831-1833. Πολιτική ιστορία του ελληνικού κράτους από τη δολοφονία του Καποδίστρια μέχρι τον ερχομό του Όθωνα». 

 

Παρουσίαση του βιβλίου «Εκπαιδεύοντας παιδιά στη μετεπαναστατική Αθήνα, Τα ημερολόγια του Τζων και της Φάννυ Χιλλ», στο Βουλευτικό Ναυπλίου


 

Η Σχολή Χιλλ, οι Εκδόσεις Ευρασία και ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Αργολίδας παρουσιάζουν το Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2025 και ώρα 7.30, στο Βουλευτικό Ναυπλίου, το βιβλίο «Εκπαιδεύοντας παιδιά στη μετεπαναστατική Αθήνα, Τα ημερολόγια του Τζων και της Φάννυ Χιλλ».

Το βιβλίο εξετάζει τις εμπειρίες δύο Αμερικανών ιεραποστόλων στην Αθήνα του 1830 και την ίδρυση ενός ιδιωτικού σχολείου που φιλοξενούσε άπορα παιδιά, ενώ παράλληλα αποτελούσε δημοφιλή προορισμό για τα κορίτσια των αστικών στρωμάτων.

 

Τα ημερολόγια του Τζων και της Φάννυ Χιλλ…

 

Για το βιβλίο θα μιλήσουν:

  • Η Μαρία Ευθυμίου, Ομότιμη Καθηγήτρια της Ιστορίας του Νέου Ελληνισμού στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
  • Ο Παναγιώτης Κιμουρτζής, Καθηγητής της Νεότερης Ιστορίας, Ιστορίας της Εκπαίδευσης και Εκπαιδευτικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου.
  • Ο Βαγγέλης Καραμανωλάκης, Καθηγητής της Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, Ιστορία και Θεωρία της Ιστοριογραφίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και επιμελητής του τόμου.

Διαβάστε τη συνέχεια »

Από την Κίο της Βιθυνίας στη Νέα Κίο της Αργολίδας 


 

 «Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Φιλοξενούμε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα» την διάλεξη του Δικηγόρου και τ. Δήμαρχου Νέας Κίου κ. Γιώργου Μανινή, που πραγματοποιήθηκε στο Σύλλογο Αργείων «Ο ΔΑΝΑΟΣ», στις 8 Δεκεμβρίου 2024, με τίτλο:

 

«Από την Κίο της Βιθυνίας στη Νέα Κίο της Αργολίδας» 

  

«Είδα βούρλα ως το μπόι μου όταν βγήκαμε στον τόπο αυτό που ζούμε τώρα, άκουσα χορωδίες βατράχων ολονύχτιες, τσακαλιών σπαρακτικές κραυγές. Είδα πράσινα στεκούμενα νερά. Γιατί μεταξύ των τόσων τόπων που γυρίσαμε για την ίδρυση της Νέας Κίου, αυτός εδώ μας αιχμαλώτισε; Μήπως ο ιερός Ερασίνος μας θύμισε τον Ασκάνιό μας; Μήπως το Κεφαλάρι μάς ζωντάνεψε το μικρό Κεφαλάρι της Άγιας-Παρασκευής μας, που καθρέφτιζε στα γάργαρα νάματά του τη θεία μορφή του Αργείου Ύλα: Ή μήπως το πλατανοσκέπαστο παρεκκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα, εδώ, στο πλάγι μας, μας θύμισε το ανάλογο της πατρίδος;»  Γράφει ο Χρήστος Δελής, πρώτος Κοινοτάρχης της Νέας Κίου.

Ο Παύλος Παλαιολόγος, σε επιφυλλίδα της εφημερίδας «Βήμα», το 1955, αναφέρεται, επικαλούμενος τον Χρήστο Δελή, στην τραγική ειρωνεία της μοίρας για την ίδρυση της Νέας Κίου, δίπλα στην πατρίδα του Ύλα, του Αργείου μυθικού ήρωα της Αργοναυτικής εκστρατείας, εξ αιτίας της αρπαγής του οποίου από της νύμφες, ιδρύθηκε η Κίος της Βιθυνίας.

 

Κίος, τελευταία μέρα πριν από την εγκατάλειψη. Δημοσιεύεται στο: «Κίος η αλησμόνητη», Εκδόσεις Δωδώνη, 1995.

 

Γεώργιος Αθάνας, ποιητής: Ποίημα «Κίος», από την ποιητική Συλλογή του «Αίνος και θρήνος», που εξέδωσε το 1972, λόγω της επετείου των 50 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή:

 

Άι, σεις απ΄την  ψαρόβαρκα,

όμορφος είν΄ο κόλπος,

κι όμορφη εκεί στην κόχη του

η ασπρoφορούσα πόλη!

Μια και έτυχε και πέρασα,

πέστε μου τ’ όνομά της.

«Γκέμλεκ» μου ξεφωνίσανε

μονόλογα οι ψαράδες.

Τα κύματα όμως φλοίσβησαν

και σ΄άλλη γλώσσα είπαν:

«Η Κίος των Αργοναυτών,

η Κίος είναι, ξένε».

 

«Ναυπλιακά Χρονικά», τοπική εφημερίδα του Ναυπλίου, φύλλο με ημερομηνία 17 Ιουλίου 1955, όπου στο άρθρο «Μια Κοινότης με τον φτωχώτερο Προϋπολογισμό και την πλουσιώτερη δράση», ο αρθρογράφος εξαίρει την ανάπτυξη της Νέας Κίου, μιας Κοινότητας με τόσο μικρό γεωργικό κλήρο «που είχε να δημιουργήσει τα πάντα εκ του μηδενός, πώς κατώρθωσε να μετατρέψει την θρασομανούσα βουρλοτοπιά σε χωράφια γόνιμα, που ξαφνιάζει τον επισκέπτη, που αναρωτιέται κατάπληκτος: Πότε και πώς μπήκε τόση τάξη στο Βάλτο;Πώς ξεφύτρωσαν τόσες γέφυρες και γεφυρίδια; Πώς αποστραγγίσθησαν και χαλικοστρώθησαν τόσες αρτηρίες αγροτικές που ήσαν χείμαρροι αδιάβατοι, που δεν μπορούσε ούτε σούστα να κινηθεί; Ο γνωστός επί αιώνας «Βάλτος» απεστραγγίσθη. Η Λερναία ηύρε τον Ηρακλή της». Και καταλήγει ο αρθρογράφος στην αναγκαιότητα της οδικής σύνδεσης της Ν. Κίου με το Ναύπλιο, θεωρώντας τη Ν. Κίο ως «έναν  οικονομικό παράγοντα πρώτης τάξεως δια την ενίσχυσιν του Ναυπλίου οικονομικώς», όπως επί λέξει αναφέρει. Διαβάστε τη συνέχεια »

Νικόλαος Μάντζαρος και Εθνικός Ύμνος – Επιχειρώντας μία αποτίμηση της συνεισφοράς του μουσουργού | Αθανάσιος Τρικούπης


 

Εισαγωγή

 

Ο Ύμνος εις την Ελευθερίαν γράφτηκε το 1823 από τον Διονύσιο Σολωμό (Ζάκυνθος 1798 – Κέρκυρα 1857) στη Ζάκυνθο. Το ποίημα που αποτελείται από 158 στροφές εκδόθηκε το 1824 στο Μεσολόγγι και μέχρι το 1825 είχε μεταφραστεί ολόκληρο στην ιταλική από τον Gaetano Grassetti, στη γερμανική από τους J. F. Η. Schlosser και Wilhelm Muller, στη ρώσικη από τον Ν. Gneditch, στην αγγλική από τον Charles Brinsley Sheridan και στη γαλλική γλώσσα από τον Stanislas Julien.[1]

 

Διονύσιος Σολωμός (1798-1857)

 

Το εξώφυλλο της δεύτερης έκδοσης (πρώτη ελληνική έκδοση) του «Ύμνου εἰς τὴν Ἐλευθερίαν» του Διονυσίου Σολωμού. Τυπώθηκε στο Μεσολόγγι «ἐκ τῆς Τυπογραφίας Δ[ημητρίου] Μεσθενέως, 1825».

 

Ο Σολωμός εγκαταστάθηκε στην Κέρκυρα τον Δεκέμβριο του 1828. Εκεί γνωρίστηκε με τον Νικόλαο Μάντζαρο (Κέρκυρα 1795 – Κέρκυρα 1872), ο οποίος ήδη είχε μελοποιήσει τη Φαρμακωμένη του ποιητή το 1826. Αναφέρεται ότι: «Τακτικός φοιτητής του Μαντζάρου ήτο και ο Σολωμός. Εκεί ο Σολωμός έμαθε τα μυστήρια της αρμονίας. Τόσον ηγάπα την μουσικήν ο μέγας ποιητής, ώστε όχι μόνον πολλάκις τραγουδούσε στιχουργών, αλλά και εις τον Μάντζαρον έλεγε ότι ευκολώτερον είχε την έμπνευσιν όσον περισσότερον ενέκυπτεν εις την μουσικήν».[2]

 

Διαβάστε τη συνέχεια »

Παρουσίαση του βιβλίου «Απ’ το μπαλκόνι τ’ Αναπλιού: Η Ευαγγελίστρια στο πέρασμα των χρόνων»


 

Παρουσίαση βιβλίου του Γιώργου Κόνδη με τίτλο: «Απ’ το μπαλκόνι τ’ Αναπλιού: Ο Ιερός Ναός Ευαγγελίστριας Ναυπλίου στο πέρασμα των χρόνων», την Παρασκευή, 20 Δεκεμβρίου 2024 στις 7 το βράδυ, στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Ναυπλίου.

 

Απ’ το μπαλκόνι τ’ Αναπλιού…

 

Το βιβλίο θα παρουσιάσουν:

  • π. Αθανάσιος Μελισσάρης, Αν. Καθηγητής, Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου.
  • Πρόεδρος Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας & Θρησκειολογίας.
  • Λαμπρινή Καρακούρτη, Ιστορικός Τέχνης, Επιμελήτρια Εθνικής Πινακοθήκης.
  • Βασίλειος Τσιλιμίγκρας, Φιλόλογος, πρ. Σύμβουλος Φιλολόγων Πελοποννήσου.

Συμμετέχει το νεανικό τμήμα του Χορωδιακού Εργαστηρίου Ναυπλίου και η παιδική χορωδία του Δήμου Ναυπλιέων υπό τη διεύθυνση του Γιάννη Νικολόπουλου. Στο πιάνο η Ράνια Κουτρούλη. Διαβάστε τη συνέχεια »