Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Archive for the ‘Καρυά’ Category

Φλέσσας Μιχαήλ (1882-1956)

Posted in Καρυά, Λογοτέχνες - Ιστορικοί, tagged , , , , , , , , , , , on 23 Φεβρουαρίου, 2009| Leave a Comment »

Φλέσσας Μιχαήλ (1882-1956)

 

 

Μιχαήλ Φλέσσας

Μιχαήλ Φλέσσας. Αρχείο: Μιχάλη και Ελένης Φλέσσα.

Ο Μιχαήλ Φλέσσας γεννήθηκε στην Καρυά Αργολίδας το1882 και ήταν το τέταρτο παιδί του Κων/νου Aναγνώστη Φλέσσα. Διδάχθηκε τα πρώτα γράμματα από τον δάσκαλο πατέρα του στο δημοτικό σχολείο της γενέτειράς του. Ακολούθησαν  σπουδές στο Γυμνάσιο Άργους, και στη συνέχεια στο Διδασκαλείο Τριπόλεως. Το 1903 λαμβάνει πτυχίο Δημοδιδασκάλου και αμέσως διορίζεται στο Δημοτικό σχολείο Κοφινίου, όπου υπηρετεί για 14 χρόνια. Το ίδιο έτος παρουσιάζεται στο στρατό, αλλά απαλλάσσεται «ως πρεσβύτερος υιός ζώντος πατρός». Το 1912 κατατάσσεται στο 8ο σώμα Πεζικού ως επίστρατος. Για την εκστρατεία κατά της Βουλγαρίας και τη συμμετοχή του στις μάχες Κρέσνας – Τζουμαγιάς λαμβάνει το 1914 μετάλλιο από τον υπουργό των Στρατιωτικών Ελευθέριο Βενιζέλο.  Το ίδιο έτος παντρεύεται την Κων/να Ν. Ζουγλή από το Κοφίνι και κάνουν τέσσερα παιδιά. Το 1918 μετατίθεται στο δημοτικό σχολείο Ναυπλίου στο οποίο υπηρετεί δώδεκα χρόνια. Το 1922 του απονέμεται ηθική αμοιβή διότι κρίνεται άξιος από το Εποπτικό Συμβούλιο για την προσφορά του, το ήθος, την αφιλοχρηματία και το εξαίρετο διδακτικό του έργο. Το ίδιο έτος τον συναντάμε αντιπρόσωπο του Διδασκαλικού Συλλόγου Αργολίδος , και ιδρυτικό μέλος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδος.

 

Διδασκαλική Ομοσπονδία της Ελλάδος 1922.

Διδασκαλική Ομοσπονδία της Ελλάδος 1922. Αρχείο: Μιχάλη και Ελένης Φλέσσα.

 

Το 1928 του απονέμεται έπαινος και τιμητική διάκριση για την άριστη διδασκαλική του υπηρεσία, για την ίδρυση της νυχτερινής σχολής απόρων Ναυπλίου και για τις προσπάθειες που κατέβαλε ώστε να επιτευχθεί η ανοικοδόμηση των διδακτηρίων Καρυάς, Κοφινίου και Κατσιγκρίου.

 

 

Αναγνωστικό «Το πρώτο μου βιβλίο», 1934.

Αναγνωστικό «Το πρώτο μου βιβλίο», 1934. Αρχείο: Μιχάλη και Ελένης Φλέσσα.

Το 1930 προάγεται στο βαθμό του εισηγητή και μετατίθεται στο 9ο Δημοτικό σχολείο Αθηνών. Τέσσερα  χρόνια αργότερα εκδίδει το αναγνωστικό της πρώτης τάξης με τίτλο «ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΒΙΒΛΙΟ». Το 1938 ακολουθεί το δεύτερο βιβλίο με τίτλο ΙΕΡΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ. Έως το 1940 υπηρετούσε ως διευθυντής στο 9ο δημοτικό Αθηνών. Αναγκάζεται να παραιτηθεί διότι το σχολείο είχε καταληφθεί από τη φασιστική νεολαία του δικτάτορα Ι. Μεταξά  και του ήταν αδύνατο να ασκήσει το λειτούργημά του.

Επανέρχεται στην υπηρεσία το 1945 –το 1951 που συνταξιοδοτείται. Παρότι συνταξιούχος το ίδιο έτος του χορηγείται άδεια ίδρυσης ιδιωτικού σχολείου στα Βριλήσσια Αττικής. Δεν ξεχνάει την ιδιότητα του λειτουργού της δημοτικής εκπαίδευσης, γιατί όπως φαίνεται στο μαθητολόγιο ανάμεσα στα παιδιά που φοιτούν υπάρχουν και πολλά άπορα. Το πρώτο του μέλημα ήταν να διδάξει τα παιδιά, να τους μεταφέρει τις γνώσεις του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έπρεπε να αμειφτεί.

Την 28η Οκτωβρίου του 1956 ο δάσκαλος πεθαίνει στην Αθήνα σε ηλικία 74 ετών, αφήνοντας πίσω του μια σεβαστή και ευυπόληπτη οικογένεια, μια επιτυχημένη πορεία στην υπηρεσία της παιδείας αλλά και τα δυο παιδιά του Κων/νο και Θεοδοσία (εκπαιδευτικούς) άξιους συνεχιστές  του έργο του.

      

Πηγή

 

  • « Οι Φλεσσαίοι της Αργολίδας »,  το υπό έκδοση βιβλίο της Ελένης Φλέσσα.

Read Full Post »

Καραμούντζος Ι. Σπύρος (1908- 1944)

Posted in Καρυά, tagged , , , , on 23 Δεκεμβρίου, 2008| Leave a Comment »

Καραμούντζος  Σπύρος (1908- 1944)

 

 

 

Σπύρος Ι. Καραμούντζος - Δάσκαλος

Σπύρος Ι. Καραμούντζος - Δάσκαλος

Ο Δάσκαλος Σπύρος Καραμούντζος του Ιωάννου και της Σοφίας, γεννήθηκε στην Καρυά Αργολίδας, το 1908. Στο Δημοτικό Σχολείο του χωριού του παρακολούθησε τα εγκύκλια μαθήματα. Είχε μεγάλο ζήλο για τα γράμματα και για το λόγο αυτό ο πατέρας του, παρά τις οικονομικές δυσκολίες που είχε, τον πήγε στο Γυμνάσιο του Αργούς, όπου και αποφοίτησε με άριστα. Στη συνέχεια στο Διδασκαλείο της Σπάρτης πήρε το πτυχίο του Δασκάλου. Αφού έκανε τη θητεία του στο στρατό, διορίστηκε, ως δάσκαλος, στον Θούριο της Θράκης, κοντά στα σύνορα, στα νέα μέρη, όπως τα έλεγαν τότε μετά την απελευθέρωσή τους. Στο Δημοτικό Σχολείο Θουρίου υπηρέτησε έξι χρόνια (1926-1932) απ’ όπου και μετατέθηκε στην Αργολίδα.

 

Εδώ δίδαξε διαδοχικά στα Δημοτικά Σχο­λεία: Καρυά, ένα χρόνο (1933-34), Κρανιδίου, ένα χρόνο (1934-35), Χούνης, δυο χρό­νια (1935-37), και πάλι Καρυάς, επτά χρό­νια (1937-44). Στον πόλεμο του 1940- 41 επιστρατεύτηκε και πολέμησε τους φασίστες Ιταλούς επιδρομείς, στην πρώτη γραμμή του Μετώ­που, στα βουνά της Αλβανίας και της Βό­ρειας Ηπείρου. Κατά τη διάρκεια της Κατο­χής συνέχισε τον απελευθερωτικό αγώνα μέσα από τις τάξεις της Εθνικής Αντίστα­σης.

 

Οι μαθητές του, όλων των σχολείων που υπηρέτησε, τον ενθυμούνται μέχρι σήμερα και τον ευγνωμονούν, γιατί όπως ομολογούν, από το δάσκαλο τους, Σπύρο Καραμούντζο, έμαθαν γράμματα. Τους πιο πολλούς τους έστελνε στο Γυμνάσιο και επέμενε να μην τους αδικήσουν οι γονείς τους. Τους έκανε μάλιστα και ιδιαίτερο φροντι­στήριο, για να πετύχουν στις εισαγωγικές εξετάσεις. Έτσι βρήκανε το δρόμο τους πολλά Καρυωτάκια τα χρόνια εκείνα.

 

Δυστυχώς όμως, ελάχιστοι, από τον ευ­ρύτερο χώρο της Καρυάς, γνωστοί και μη εξαιρετέοι, μετρημένοι στα δάχτυλα των χε­ριών, τα ονόματα των οποίων δεν θέλω ού­τε καν να τα αναφέρω στην παρούσα συγκυρία, μαζί και με λίγους Βρουστιώτες, κά­νανε τόσο μεγάλο κακό στο χωριό μας, που δε γιατρεύεται όσα χρόνια κι αν περάσουν. Χίτες, Γερμανοτσολιάδες και Ταγματασφαλίτες θυμάμαι ότι τους λέγανε. Αυτοί συνεργαζόντουσαν και εκτελούσαν τις εντολές των δυνάμεων Κατοχής. Ήταν μάλιστα ντυμένοι και οπλισμένοι από τους Γερμανούς.

 

Οι ελάχιστοι αυτοί συγχωριανοί και Βρου­στιώτες, μέσα στο ζοφερό κλίμα του μί­σους, του διχασμού και του αδελφοκτόνου αλληλοσπαραγμού, που επικρατούσε τότε, ύπουλα και κατόπιν προδοσίας, κάνανε μπλόκο, αιφνιδίασαν, παγίδεψαν και συνέ­λαβαν το δάσκαλο τους Σπύρο Καραμούντζο, σ’ ένα ξέφωτο του ελατοσκέπαστου Αρτεμισίου, ανυποψίαστο, άοπλο και χωρίς να προβάλει καμία αντίσταση. (Τον καιρό εκείνο, όλοι οι κάτοικοι της Καρυάς τις νύ­χτες κρυβόντουσαν στις γύρω βουνοπλα­γιές από το φόβο των Γερμανών).

 

Το σπουδαίο είναι ότι δεν προέβαλαν αντίσταση και δε διαμαρτυρήθηκαν για τα τεκταινόμενα και οι υπόλοιποι παραβρισκόμενοι, άλλοι από φόβο και άλλοι γιατί ήταν μυημένοι και γνώριζαν το τι επρόκειτο να γίνει. Μερικού εξ αυτών μάλιστα ήταν και συγγενείς, αχάριστοι και ευεργετηθέντες. Μαζί του επίσης συνέλαβαν τη γυναίκα του και άλλους πέ­ντε άσχετους, άοπλους και φυ­σικά αθώους συντοπίτες, που συνέπεσε να διανυκτερεύουν στον ίδιο χώρο. Οι δύο εξ αυ­τών ήταν δάσκαλοι. Στη συνέχεια, πριν καλά κα­λά ξημερώσει, τους έδεσαν με τριχίες, τους προπηλάκισαν βά­ναυσα, τους ταπείνωσαν, τους λοιδόρησαν με γιουχαίσματα, βρισιές και σπρωξιές και τους κατέβασαν από το βουνό ξυπόλητους και τρέχοντας, πριν φωτίσει, σαν να ήθελαν να προλάβουν κάτι, μέσα από μονοπάτια και ρεματιές και τους παρέδωσαν άνανδρα όλους στο Αργός «ως πρόβατα επί σφαγήν» στο Γερμανικό φρουραρχείο, την Κομαντατούρ, δηλαδή στο στόμα του λύκου.

 

Ένα μεγάλο γιατί! Μένει αναπάντητο από τους φυσικούς και αμετανόητους αυ­τουργούς 64 χρόνια μετά. Γιατί πιάσανε αυ­τούς τους συγκεκριμένους εκείνο το βράδυ και ακόμα γιατί τους παρέδωσαν στους Γερμανούς! Οι Γερμανοί, άλλο που δεν ήθελαν, ευχαρίστησαν τους συνεργάτες τους και με συ­νοπτικές διαδικασίες, μετά χαράς, τους εκτέλεσαν και τους έθαψαν σε κοινό τάφο, αστόλιστους, άψαλτους και άκλαυτους, χωρίς την παρουσία συγγενών, την επόμενη νύχτα, πριν ανατείλει ο ήλιος της 5ης Αυ­γούστου 1944, απέναντι από τον Άγιο Βα­σίλειο, στην ανατολική όχθη του ξεροπόταμου λίγες ημέρες πριν ξεκουμπιστούν, οριστικά ηττημένοι, από το Αργός και ελευθερωθεί η πατρίδα μας από δαύτους.

 

Σύμφωνα με έγκυρες μαρτυρίες, στις προσπάθειες και στις μεσολαβήσεις, που έγιναν και έγιναν πολλές, προς τις τοπικές γερμανικές αρχές, από φίλους, συγγενείς και άλλους παράγοντες της Κοινωνίας του Αργούς, για να τον απελευθερώσουν, ο Σπύρος Καραμούντζος, τους απάντησε με υψηλό αίσθημα ευθύνης, αγωνιστικού πνεύματος, χρέους, πατριωτισμού, αλτρουισμού και ανθρωπισμού, ως δάσκαλος και ως Έλληνας, αφού πρώτα τους ευχαρίστησε για το ενδιαφέρον τους, ότι θα δεχόταν την κολακευτική πρόταση αποφυλάκισης του, υπό τον βασικό όρο να άφηναν ελεύθερους και όλους ανεξαιρέτως τους συγκρατούμενους του, εκ των οποίων μάλιστα ο ένας υπήρξε και μαθητής του στο σχολείο.

 

 

Όπως ήταν αναμενόμενο δε το δέχτηκαν οι Γερμανοί και τον εκτέλεσαν μαζί με όλους τους άλλους. Εξαίρεση έκαναν μόνο για τη σύζυγο του.

Με το παράδειγμα του αυτό, και την εν γένει στάση του, Λίγες ώρες πριν εκτελε­στεί, σφράγισε μία ζωή γεμάτη προσφορά στο κοινωνικό σύνολο και έδειξε για άλλη μία φορά τι δάσκαλος και τι άνθρωπος ήταν. Με τον πρόωρο και άδικο θάνατο του έμειναν χωρίς προστασία: Η γυναίκα του Ευγενία, η ανήλικη κόρη του Σοφία, εννέα χρονών, οι ηλικιωμένοι γονείς του (ο πατέρας του ήταν τυφλός) και εκατόν τριάντα επτά (137) παιδιά του χωριού δίχως το δικό τους Δάσκαλο.

 

 

Σπύρος Κ. Καραμούντζος

 

Εκπαιδευτικός – Ποιητής 

 

 

Πηγή

 

Εφημερίδα «Καρυά» Φύλλο 16, Αύγουστος 2008.

Read Full Post »

Κάστρο Καρυάς

Posted in Αργολίδα, Αργολίδα Μνημεία, Καρυά, tagged , , , , , , , , , , , on 12 Δεκεμβρίου, 2008| Leave a Comment »

Κάστρο Καρυάς

 

Ψηλότερα του ορεινού χωριού Καρυά, η  οδός που ανοίχθηκε προς Νεστάνη σε ύψος 980 μ. διέρχεται μεταξύ του Ιερού ναού της Θεοτόκου και μιας βραχώδους εξάρσεως, στην κορυφή της όποιας υπάρχει ασβεστόκτιστο οίκημα, που και σήμερα ονομάζετε  «Καστράκι».

Το «Καστράκι» αυτό αποτελείται από ένα σύνολο κτισμάτων διαφόρων μάλιστα εποχών. Έτσι, στην επίπεδη κορυφή του βραχώδους υψώματος μια σειρά από ευμεγέθεις λίθους αλλά χωρίς κονίαμα εμφαίνουν και διαγράφουν αρχαίο κτίσμα διαστάσεων 6 Χ 4,70μ. Σε παρακείμενη ευμεγέθη οριζόντια επιφάνεια ενός βράχου υπάρχει σφαιρική κοιλότητα, που έχει διάμετρο 1,20μ. και βάθος 0,30μ. στο κέντρο. Από το σημείο αυτό είναι ορατά, όλη η άνω λεκάνη του Ξεριά, το φρούριο του Άργους και ο αυχένας Αρτεμισίου Ξεροβουνίου (από  του οποίου διέρχεται η οδός προς Νεστάνη). Συμπεραίνεται λοιπόν ότι εδώ ήταν εγκατεστημένη κατά την αρχαιότητα φρυκτωρία* των Αργείων.

 

Το Κάστρο της Καρυάς – (Λήψη φωτογραφίας 18 Απριλίου 2021).

 

Δίπλα στο παραπάνω αρχαίο κτίσμα υπάρχει άλλο, νεότερο, εκτάσεως 6 Χ 4,30. Στο κτίσμα αυτό έγινε χρήση ασβεστοκονιάματος και είχε δίκλινη στέγη. Του κτιρίου αυτοί σώζονται ακόμα οι δύο τοίχοι, ενώ οι άλλοι δύο έχουν καταρρεύσει από την ώθηση της στέγης. Στο εσωτερικό του κτιρίου ο βόρειος τοίχος στο κάτω μέρος έχει παράθυρο 0,55 Χ 0,80 του μ. και συνεχόμενο ντουλάπι 1,60 Χ 0,50.

 

Το Κάστρο της Καρυάς – (Λήψη φωτογραφίας 18 Απριλίου 2021).

 

Παρόμοιο κτίσμα διαστάσεων 6,50 Χ 4,30μ. υπάρχει στη θέση Βίγ­λα του Γουλά Νεστάνης (Τσιπιανών). Από τον τρόπο κατασκευής αυτών συμπεραίνεται ότι και τα δύο κτίρια είναι της βυζαντινής εποχής, αυτό της Αργολίδας φαίνεται να είναι νεότερο, και μάλιστα μετά το 1388.

 

Τοπογραφικό σκαρίφημα του Κάστρου Καρυάς

 

Στους δυτικούς πρόποδες του ίδιου πάντα βραχώδους υψώματος ξηρολιθοδομή πάχους 0,80μ. αποτελεί τα θεμέλια κυκλικού πύργου εξωτερικής διαμέτρου 2,50μ. Η άνοδος στο ύψος της φρυκτωρίας γίνεται από οδό που ακολουθεί την δυτική κλιτύ της βραχώδους προεξοχής, το κατάστρωμα δε του δρόμου υποβαστάζει αναλημματικός από ξηρολιθοδομή τοίχος. Τέλος δυτικά του πύργου ένα μικρό οροπέδιο λίγων στρεμμάτων προσφέρεται για στάθμευση ίλης ιππικού. Συμπεραίνεται λοιπόν ότι οι ξηρολιθοδομές και ο πύργος είναι φραγκικά κατασκευάσματα και ότι η φρυκτωρία ήταν σε χρήση της γαλλικής αυθεντίας.

Στον ιστότοπο της Eφορείας Αρχαιοτήτων Αργολίδας, «Περιήγηση στα μνημεία της Αργολίδας» διαβάζουμε: Φρυκτώριο, θέση Κάστρο Παναγία Καρυάς Άργους. Σε μικρό ασβεστολιθικό έξαρμα έναντι της εκκλησίας της Παναγίας Καρυάς στη θέση Κάστρο είναι ορατή αρχαία τειχοδομία με ορθογώνια κάτοψη, στην οποία εδράζεται οχυρό βυζαντινών χρόνων. Εντάσσεται στο αμυντικό δίκτυο (φρυκτώρια), ελέγχου των μεθορίων περιοχών της ΒΔ Αργολίδας τον 5ο και κυρίως τον 4ο αι. π.Χ.

 

Υποσημείωση

 

* Οι Φρυκτωρία ήταν ένα σύστημα συνεννόησης με σημάδια που μεταβιβάζονταν από περιοχή σε περιοχή με τη χρήση πυρσών, στη διάρκεια της νύκτας (φρυκτός = πυρσός και ώρα = φροντίδα). Ο Αισχύλος στο έργο του Αγαμέμνων περιγράφει την είδηση της πτώσης της Τροίας, η οποία μεταδόθηκε ως τις Μυκήνες με τις φρυκτωρίες.

 

Πηγή

  • Ιωάννου Ε. Πέππα, «Μεσαιωνικές σελίδες της Αργολίδος, Αρκαδίας, Κορινθίας, Αττικής», Αθήνα 1990.

 

Σχετικά θέματα:

 

Read Full Post »

Βρούστι Αργολίδας στην Βενετική απογραφή του 1700.

Posted in Καρυά, tagged , , , , , , , on 12 Δεκεμβρίου, 2008| Leave a Comment »

Βρούστι  Αργολίδας  στην Βενετική απογραφή του 1700.

 

Το Βρούστι το μνημονεύει ή Βενετική απογραφή του 1700, με 20 οικογένειες.  Αλλά τοπωνύμιο Βρούστι μνημονεύεται και σε Βενετικά έγγραφα του 1465 κοντά στην Καρύταινα. Ο Φάσμερ* στο κεφάλαιο περί Αργολίδος δέχεται το Βρούστι ως σλαβικό και ότι σημαίνει τόπο άδενδρο. Αν όμως αυτό ήταν τότε έπρεπε να υπάρχουν πάρα πολλά ίδια τοπωνύμια πού να δηλώνουν τις γυμνές από δένδρα εκτάσεις ή περιοχές. Το πιθανότερο είναι να προέρχεται από το γερμανικό Brust πού σημαίνει στήθος γιατί πραγματικά το ύψωμα της Αργολίδας όπου είναι το Βρούστι μοιάζει με στήθος. Η γερμανική προέλευση του τοπωνυμίου μπορεί να δικαιολογηθεί από το ότι το τοπωνύμιο Βρούστι της Καρύταινας βρίσκεται κοντά και νότια της Φολόης, όπου ο βυζαντινός στρατηγός Στιλίχων* νίκησε και διέλυσε τούς συγκεντρωθέντος εκεί εισβολείς Βησιγότθους μετά το θάνατο του Μ. Θεοδοσίου (395μ.Χ.). Για την προέλευση του Αργολικού χωριού Βρούστι μπορούμε να δεχθούμε με ικανή βεβαιότητα ότι προέρχεται από το αντίστοιχο τής Αρκαδίας, διότι:

 

Τοπωνύμιο Βρούστι εκτός Αργολίδας και Αρκαδίας πουθενά αλλού δεν βρέθηκε.

 

Κατά το 1465 το Αρκαδικό Βρούστι ήταν εδαφωνύμιον.

 

Το Αργολικό Βρούστι πρέπει να εποικίσθηκε από τον Θεόδωρο Παλαιολόγο με εποίκους από το αντίστοιχο Αρκαδικό. Εξ άλλου ή αρβανίτικη ονομασία του όρους Μπαχριάμι (Κορυφή) επί του οποίου υπάρχει το Βρούστι καθώς και άλλα τοπωνύμια του όρους υποδηλώνουν ότι και στο Βρούστι εγκαταστάθηκαν Αλβανοί, ή ότι υπήρχαν στους κατοίκους του και αλβανόφωνοι.

 

 

Υποσημειώσεις

* Φάσμερ Μαξ.

 Γερμανός γλωσσολόγος και βυζαντινολόγος (1886). Διατέλεσε υφηγητής της ινδογερμανικής γλωσσολογίας στην Πετρούπολη και τακτικός καθηγητής της σλαβικής φιλολογίας στη Λειψία (1921) και στο Βερολίνο (1925).

 * Στιλίχων

Βάνδαλος στρατηγός του ρωμαϊκού στρατού, ουσιαστικός κυβερνήτης του δυτικού ρωμαϊκού κράτους. Κέρδισε αρχικά την εύνοια του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α’, του οποίου την ανεψιά Σερήνα πήρε ως σύζυγο. Μετά το θάνατο του Θεοδόσιου ανέλαβε αρχιστράτηγος και επίτροπος του ανήλικου βασιλιά Ονώριου (395 μ.Χ.), στον οποίο έδωσε ως σύζυγο την κόρη του Μαρία. Φιλοδοξούσε να επεκτείνει την κυριαρχία του και στο Ανατολικό κράτος και εκμεταλλεύτηκε την επανάσταση των Γότθων, για να προελάσει στη Μακεδονία. Νίκησε το 396 μ.Χ. τον Αλάριχο στη Φολόη της Ήλιδας και το 403 μ.Χ. τους εκδίωξε από την Ιταλία. Το 406 μ.Χ. αντιμετώπισε με επιτυχία τις επιδρομές των γερμανικών φύλων και συνέλαβε τον ηγεμόνα τους Ραδαγαΐσιο, τον οποίο και θανάτωσε. Τελικά ο Στιλίχων συκοφαντήθηκε ότι ήρθε σε συνεννοήσεις με τον Αλάριχο και θανατώθηκε με διαταγή του Ονώριου το 408 μ.Χ.

 

Πηγές

  •  Ιωάννου Ε. Πέππα, « Μεσαιωνικές σελίδες της Αργολίδος, Αρκαδίας, Κορινθίας, Αττικής », Αθήνα 1990.

 

Read Full Post »

Καρυά Άργους κατά την Βενετσιάνικη απογραφή του 1700

Posted in Καρυά, tagged , , , , , , on 12 Δεκεμβρίου, 2008| Leave a Comment »

Καρυά κατά την Βενετσιάνικη απογραφή του 1700

 

Η βενετική απογραφή του 1700 στο Territorio Κορίνθου μνημονεύει χωριό Καρυά με 54 οικογένειες και στο Territorio Άργους άλλο ομώνυμο χωριό Καρυά με 24 οικογένειες καθώς και το χωριό Μαλεβό με 11 οικογένειες. Οι σημερινοί κάτοικοι του χωρίου Καρυά λένε ότι προέρχονται από την Ακαρνανία και ότι η πρώτη εγκατάσταση των προγόνων τους έγινε δυτικά από τον αυχένα Γούπατα (Αρτεμίσιο), έπειτα  μετακινήθηκαν προς τα κάτω προς την Αργολίδα και πρώτα έφτιαξαν το χωριό Μαλεβό (που το μνημονεύει και ή Βενετσιάνικη απογραφή του 1700), στη συνέχεια μετακινήθηκαν στη θέση Αέρας, απ’ όπου, λόγω των ισχυρών άνεμων, πάλι μετακινήθηκαν και εγκαταστάθηκαν τελικά στη σημερινή θέση. Εφ’ όσον η εγκατάσταση Μαλεβός μνημονεύεται το 1700, άρα ή «παλαιά Καρυά» θα πρέπει να είναι προ του 1700. Κατά συνέπεια θα πρέπει ή εξ Ακαρνανίας μετακίνησης να έγινε τουλάχιστον κατά την εποχή της ανταρσίας (1684) των οπλαρχηγών της Στερεάς Ελλάδος. Α. Σουμίλια ή Βλάχου, Πάνου, Μεϊντάνη, Χορμόπουλου. ( Σάθα Κ. « Η τουρκοκρατούμενη Ελλάς », Αθήνα 1967. σελ. 313, 663 )

 

Πηγές

 

  • Ιωάννου Ε. Πέππα, « Μεσαιωνικές σελίδες της Αργολίδος, Αρκαδίας, Κορινθίας, Αττικής », Αθήνα 1990.
  • Κωνσταντίνου Μπούκουρα, «Άγραφη Αργειακή Ιστορία – Στις Πλαγίες του Φαρμακά ».  Άργος 1961.

 

Read Full Post »

Παναγία Καρυάς

Posted in Καρυά, Ναοί Αργολίδας, tagged , , , , , , , , , , , on 29 Νοεμβρίου, 2008| Leave a Comment »

Παναγία Καρυάς

 

 

Ο ναός της Παναγίας, το καθολικό της Μονής, ήταν αρχαιότατος, βυζαντινός. Τέσσερις αρχαίες κολόνες πάνω από 2 μ. ή κάθε μία, με κιονόκρανα, στήριζαν εσωτερικά το ναό. Ήταν τρισυπόστατος και αγιογραφημένος. Σκόρπια μέσα και έξω διάφορα μέλη αρχαίου χτιρίου, βεβαίωναν πώς ο ναός ο χριστιανικός είχε πρωτοθεμελιωθεί πάνω σε αρχαίο ιερό, ίσως τής Αρτέμιδος. Περίπου το 1965, αποφάσισαν οι Επίτροποι και ή Κοινότητα να τον γκρεμίσουν, για να χτίσουν καινούριο!  

 

Παναγία Καρυάς. Ντιάνα Αντωνακάτου 1976.

Παναγία Καρυάς. Ντιάνα Αντωνακάτου 1976.

 

Το μονοπάτι για το Μοναστήρι – όπως ακόμη ονομάζουν την περιοχή οι ντόπιοι – είναι μια ώρα δρόμο και πρέπει κανείς να το ζητήσει με προσοχή. Από το χωριό τραβάει κατά τα νότια και υστέρα  απότομα ανηφορίζει. Μ’ ένα ξαφνικό ξέκομμα τραβάει κατάκορφα, πλάι πλάι στη ρεματιά, πού τα άφθονά της νερά κατρακυλάνε με βιασύνη ανάμεσα σε λεύκες και πλατανάκια. Το μονοπάτι τελειώνει ψηλά σ’ ένα φραγμένο κήπο μ’ αχλαδιές, αμυγδαλιές, καστανιές, και μιά γιγάντισσα ιτιά. Μέ ψηλόκορμες λεύκες, αμυγδαλιές, δυο τρία κυπαρίσσια και περιφραγμένο από τις τρεις πλευρές μ’ ένα χαμηλό μαντρότοιχο, είναι το προαύλιο της Μονής. Στη βοριά του πλευρά, ο ναός πού αντικατάστησε το βυζαντινό. Τσιμεντοασβεστωμένος, με γαλάζια κιγκλιδώματα στα πορτοπαράθυρά του, παραδίπλα  στο παλιό κάστρο.  Το καθολικό το παλιό, είναι άγνωστο πότε χτίστηκε. Ο Μητροπολίτης Αργολίδος Χρυσόστομος Β’ το καταγράφει έτσι, «…είναι έκτισμένος εις τα σχέδια των Ιερών κτισμάτων τού Μυστρά, άτινα ανάγονται εις τον Στ’ αί. μ.Χ.»

 

Ο σημερινός ναός έχει σχήμα μονόκλιτης θολοσκέπαστης βασιλικής μέ διαστάσεις 10,85 Χ 6,70. Στο εσωτερικό, έχει λίγες  φορητές εικό­νες. Πάνω από την κύρια είσοδο – τοξωτή σιδερένια-πού είναι προς Ν, υπάρχει εντοιχισμένο τμήμα μαιάνδρου μέ ρόδακες. Στην ίδια πλευρά μιά σπασμένη κολόνα αρχαία, ύψους 1,50 μ. περίπου.

Στη δυτική πλευρά τού προαυλίου ένα επίμηκες χτίσμα – κελλιά. Είχαν διατηρηθεί δυο τρία. Μέσα στο ένα υπήρχε ακόμη ένα χωριάτικο ωραίο τζάκι. Σ’ αυτά τα κελλιά έμειναν μοναχοί ως τά χρόνια τού Σαράντα. Δυο μάλιστα ξένοι καλόγεροι πέθαναν εκεί. (Οι ντόπιοι βεβαιώνουν ότι όταν πριν χρόνια έγινε έξω από το ναό εκσκαφή, βρέθηκαν πολλοί ανθρώπινοι σκελετοί, ένα στοιχείο βεβαιωτικό τής ύπαρξης τού Μονα­στηριού. Όπως και μιά δεύτερη ονομασία εκεί κοντά: στου Μπαχώμη… Είναι πιθανόν να υπήρξε κάποτε μοναχός με το όνομα Παχώμιος…).

Θύρα σιδερένια ανοίγει βόρια προς την κρήνη, χτισμένη με αρχαιότατη δομή,  το υπέροχο νερό της διατηρεί όλο το χρόνο την ιδία θερμοκρασία. Στο διπλανό προς Β ύψωμα – τό χώριζε από τη Μονή πλούσια νερομάνα πού κατέβαινε ως την Καρυά -υψώνεται το παλιό βενετσιάνικο κάστρο, ενισχυμένο με επάλξεις και υπόγεια θολωτή δίοδο – έξοδο προς το χωριό. 

 

 «Αρτεμισία  Παναγιά»

 

Του Αρτεμισίου  Παναγιά, ψηλά απ’ το ξωκλήσι,

όλο τον κόσμο προσκαλείς, στο φως κι αυτός να ζήσει.

 

Προσκυνητές στη χάρη σου, πεζή στην ανηφόρα,

 

κρατούν λιβάνι και κεριά, για τη γιορτή σου δώρα.

 

Βιγλάτορας και φύλακας αιώνια βασιλεύεις

 

κι από του Κάστρου τη σκοπιά υπέρ ημών πρεσβεύεις.

 

Στη σκέπη σου κατέλυσαν και βρήκαν προστασία

 

καπεταναίοι ξακουστοί, που γράψαν ιστορία.

 

Από την αστείρευτη πηγή, που είναι κι ευλογημένη,

 

πίνουν νερό και αγιασμό διαβάτες διψασμένοι.

 

Περίβλεπτος, θαυματουργός, δίνεις ζωή κι ελπίδα,

 

στους άρρωστους τη γιατρειά, στους ναυαγούς σανίδα.

 

«Αρτεμισία Παναγιά», στο μικρο-μοναστήρι,

 

σ΄ ό,τι ζητήσουν οι πιστοί, δεν τους χαλάς χατίρι.

 

«Αρτεμισία Παναγιά», φεγγοστεφανωμένη,

 

σταυροκοπιέται η Καρυά στα πόδια σου πεσμένη.

 

«Αρτεμισία Παναγιά» και του Χριστού μητέρα,

 

θα ΄μαι κι εγώ προσκυνητής στης Κοίμησης τη μέρα.

 

Καρυά, 15 Αυγούστου 2010

 

Σπύρος Κ. Καραμούντζος

 

 

 

 

Βιβλιογραφία

 

  • Ντιάνα Αντωνακάτου – Τάκης Μαύρος, « Ελληνικά Μοναστήρια, Πελοπόννησος », Τόμος Ά, Αθήνα 1976.
  • Μητροπολίτης Αργολίδος Χρυσόστομος Β’ ( Δεληγιαννόπουλος), « Η Εκκλησία Άργους και Ναυπλίας», Άργος 1961.

 

 

 

Read Full Post »

Δαγρές ή Νταγρές Γιαννάκος

Posted in Καρυά, Πρόσωπα & γεγονότα του΄21, tagged , , , , , , , , , , on 23 Νοεμβρίου, 2008| Leave a Comment »

Δαγρές ή Νταγρές Γιαννάκος

 

  

Προτομή Γιαννάκου Δαγρ� στην Καρυά

Προτομή Γιαννάκου Δαγρέ στην Καρυά

Καπετάν Γιαννάκος Δαγρές οπλαρχηγός από την Καρυά Αργολίδας.

Ο Γιαννάκoς Δαγρές και ο αδελφός του Θανάσης είχαν χρηματίσει προεπαναστατικά κλέφτες. Με την έναρξη της επανάστασης του 1821 οργάνωσαν δικό τους σώμα από Καρυώτες και άλλους ντόπιους και πολέμησαν τους Τούρκους.

Έτσι, τους συναντάμε να συμμετέχουν και αυτοί στην πολιορκία της Τριπολιτσάς. Στις 10 Αυγούστου 1821 βρίσκονταν στο χωριό Λουκά έξω από την Τρίπολη, όπου δέχτηκαν αιφνιδιασμό από τούρκικο ασκέρι. Ο Γιαννάκoς πρόλαβε με τους πιο πολλούς στρατιώτες του και χώθηκε σε μια σπηλιά, όπου οι Τούρκοι προσπάθησαν να βάλουν φωτιά, ρίχνοντας από ψηλά κλαδιά στο στόμιο. Πιεζόμενοι όμως από άλλους Έλληνες, αναγκάστηκαν να κάμουν πίσω και τότε πέρασε κι ο Γιαννάκoς Δαγρές στην αντεπίθεση, και οι Τούρκοι δεχόμενοι από παντού χτυπήματα και προπαντός στη Γράνα, έπαθαν μεγάλη ζημιά. Ο αδερφός του, όμως, ο Θανάσης* δεν τον ακολούθησε στη σπηλιά, φοβούμενος προφανώς μην εγκλωβιστεί, μέχρι που κυκλώθηκε από τους Τούρκους και για να μη συλληφθεί, αυτοπυροβολήθηκε. Έπεσαν επίσης και οι δεκατρείς σύντροφοί του.

 

Ο Γιαννάκoς Δαγρές έλαβε μέρος και σ’ άλλες μάχες και πολέμησε εναντίον των Αιγυπτίων του Ιμπραήμ μέχρι τέλους. Ο Φωτάκος γράφει στ’ απομνημονεύματά του πως όταν έπεσε η Τριπολιτσά, ο Δαγρές τιμώρησε με θάνατο τον κoτζάμπαση Σωτηράκη Κουγιά, ο οποίος ήταν προδότης και είχε αποκαλύψει στους πασάδες της Τρίπολης το μυστικό της Φιλικής Εταιρείας. Έτυχε να πέσει κατά την άλωση στα χέρια του κι αφού του έκοψε τ’ αυτιά και τον βασάνισε, τον σκότωσε.

 

Οι Καρυώτες, τιμώντας τη μνήμη και την προσφορά του Γιαννάκου στην υπόθεση της ελευθερίας του γένους, του έφτιαξαν προτομή στο χωριό τους, που βρίσκεται στην αυλή της εκκλησίας του Ιωάννου Προδρόμου.

Υποσημείωση

 

 

* Δαγρές Αθανάσιος αδελφός του Γέρο Γιαννάκου Δαγρέ. Έλαβε μέρος στη μάχη του Λεβιδίου, και στην κατά του Άργους εισβολή του Κεχαγιά μπέη την 24η Απριλίου 1821. Κατά τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και τον ιστορικό Σπυρίδωνα Τρικούπη έπεσε ηρωικά στη μάχη της Γράνας την 10η Αυγούστου 1821. Κατά τον Φωτάκο Χρυσανθόπουλο (υπασπιστή του Θ. Κολοκοτρώνη) σκοτώθηκε μόνος του για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων.

Βιβλιογραφία

 

  • Φωτίου Χρυσανθόπουλου ή Φωτάκου, Πρώτου Υπασπιστού του Θ. Κολοκοτρώνη. « Βίοι Πελοποννησίων Ανδρών », Εν Αθήναις, εκ του τυπογραφείου Π. Δ. Σακελλαρίου 1888.
  • Δημητρίου Θ. Σπανού, « Καπετάν Δαγρές 1766 – 1849 » Β΄ Έκδοσις 1980.
  • Κωνσταντίνου Μπούκουρα, «Άγραφη Αργειακή Ιστορία – Στις Πλαγίες του Φαρμακά ».  Άργος 1961
  • Οδυσσέα Κουμαδωράκη, « Άργος το πολυδίψιον » Εκδόσεις Εκ Προοιμίου, Άργος 2007.

Read Full Post »

Καρυά

Posted in Καρυά, tagged , , , , , , , , , , , , , , on 22 Νοεμβρίου, 2008| Leave a Comment »

Καρυά Αργολίδας

 

Η Καρυά, είναι το πιο γραφικό και όμορφο χωριό της Αργολίδος, με 402 κατοίκους στην απογραφή του 1951 και 303 κατά την απογραφή του 1991. Αγαπημένο καταφύγιο των ανθρώπων του κάμπου του Άργους, όταν θέλουν ν’ απολαύσουν το χιονισμένο τοπίο, μια ορεινή ανάσα 20 μόνο χλμ. από το Άργος, η Καρυά δικαιώνει την προσμονή του επισκέπτη της μόλις προβάλλει πανοραμική εμπρός του.

Σαν σκηνογραφημένη σύνθεση ανάμεσα σ’ όλη τη μεγαλόπρεπη διαδοχή των ορεινών όγκων, με το Αρτεμίσιο (1771 μ. ύψος) πίσω της και το Ξεροβούνι (1256 μ. ύψος) δεξιά της, αναπτύσσεται αμφιθεατρικά από τα ψηλά στα χαμηλότερα σαν ένα μεγά­λο κοπάδι που κατηφορίζει για το χειμαδιό του.

 

Καρυά Αργολίδας (Λήψη φωτογραφίας 18 Απριλίου 2021).

 

Προτομή Γιαννάκου Δαγρέ στην Καρυά

Το χωριό της Καρυάς αρχικά χτίστηκε στην κορυ­φή του Προφήτη Ηλία (Μαλεβό) σκαλωμένο ψηλά από το φόβο των καιρών της σκλαβιάς, όπου υπάρχουν ακόμη ερείπια του Άη Δημήτρη και ίχνη οικι­σμού. Έπειτα, όταν ημέρεψαν τα χρόνια, κατηφόρισαν και οι άνθρωποι, για να γλιτώσουν από τα αγρί­μια και το κρύο. Και από την Ελληνική Επανάσταση και ύστερα στέριωσαν στη θέση που βρίσκεται σήμερα το χωριό. Το 1831 η Καρυά απόκτησε αλληλοδιδακτικό σχολείο. Χωριό που έζησε τον τρόμο του Ιμπραήμ – πέρασε από εκεί κι’ έκαψε κάμποσα σπίτια – αλλά και την έξαρση του Εικοσιένα. Δικό του γέννημα το πρωτοπαλίκαρο του Κολοκοτρώνη, ο Γιαννάκος Νταγρές, όπως και οι Παναγιώτης, Σωτήρης και Κωνσταντίνος Νταγρές με σημαντική προσφορά στον απελευθερωτικό αγώνα. Η φήμη της παλληκαριάς και της σκληρής τους γνώμης σώθηκε σε πολλά δημοτικά τραγούδια.

Το μεγαλοχώρι της Καρυάς είχε κάποτε 1.299 κατοίκους. Κτηνοτροφία, αμπέλια, χωράφια και ελιές οι ασχολίες τους. Μ’ όλο τον εκσυγχρονισμό του και τα ανακαινισμένα σπίτια του διατηρεί και σήμερα στις γραφικές παλιές γειτονιές τα πανέμορ­φα πέτρινα σπίτια με τα χαγιάτια και τις αυλόπορ­τες.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, η μητρόπολη της Καρυάς, προσελκύει ακόμα και σήμερα στις 29 Αυγούστου πολύ πανηγυριώτικο κόσμο. Τα τελευ­ταία χρόνια, καθώς τα παλαιά σπίτια ένα – ένα ανακαινίζονται από ντόπιους, που επιστρέφουν στα πάτρια, και από ξένους που τ’ αγοράζουν, το χωριό αποκτάει όψη σύγχρονου θέρετρου με τα μαγαζιά του και την όμορφη πλατεία στο κέντρο του, που διαμορφώθηκε πρόσφατα με πελεκητές πέτρες.

 

Καρυά Αργολίδας (Λήψη φωτογραφίας 18 Απριλίου 2021).

 

Αν περπατήσει κανείς λίγα μέτρα προς την πάνω άκρη του χωριού, θα βρει ανάμεσα στα πλατάνια τα ερείπια των παλιών νερόμυλων της Καρυάς. Κάποτε δούλευαν μέρα – νύχτα με τα νερά, που έφταναν ως εκεί από τις φυσικές πηγές του Αρτεμισίου και εξυ­πηρετούσαν ολόκληρη την περιοχή. Οι εγκαταλε­λειμμένες μυλόπετρες μέσα στα χαλάσματα μαρτυ­ρούν ακόμα τα παλιά μεγαλεία τους.

Το χωριό έλαβε τεράστια δημοσιότητα από το 2003 και έπειτα, καθώς επιλέχτηκε ως τόπος για τα γυρίσματα της επιτυχημένης ελληνικής κωμικής σειράς «Το καφέ της Χαράς», παραγωγής του ομίλου ANT1. Έτσι μέχρι σήμερα παραμένει άτυπα γνωστό στον κόσμο και με την ονομασία «Κολοκοτρωνίτσι».

 

Μονή Παναγίας Καρυάς

 

Λίγο πριν από την πλατεία της Καρυάς ο ορεινός δρόμος προς τη Νεστάνη οδηγεί σε υψόμετρο 1100 περίπου μέτρων στην παλιά μονή της Παναγίας, ένα χώρο κατάσπαρτο από μνήμες εποχών λησμονημένων, που λειτούργησε ως τον τελευταίο πόλεμο και σαν μοναστήρι. Πάνω σε ωραίο ξάγναντο, φυσικό μπαλκόνι που εποπτεύει πανοραμικά τον αργολικό κάμπο με θέα ως τα νησιά του αργολικού, όταν ο ορίζοντας είναι καθαρός, απομένουν ακόμα λίγα κελιά και το επι­σκευασμένο καθολικό, ένας καμαροσκέπαστος ναός σε σχήμα σταυρού, που αντικατέστησε τον παλιό βυζαντινό ναό – μέχρι πριν λίγα χρόνια σωζόταν – κτίσμα πιθανόν του 14ου αιώνα, που ήταν θεμελιω­μένος πάνω σε αρχαίο ιερό, ίσως της Αρτέμιδος.

 

Παναγιά Καρυάς – (Λήψη φωτογραφίας 18 Απριλίου 2021).

 

Αρχαίες κολόνες πάνω από δύο μέτρα ύψος με κιονόκρανα στήριζαν εσωτερικά το ναό της Παναγίας. Σκόρπια εδώ κι εκεί και σήμερα μερικά μαρμάρινα τεμάχια και μια μικρή πέτρινη κρήνη με αρχαιότατη δομή χτισμένη θυμίζουν τη σχέση του τόπου με το ιστορικό παρελθόν.

Απέναντι από το εκκλησάκι  της Παναγίας, σε βραχώδες ύψωμα βρίσκεται το Κάστρο της Καρυάς, το οποίο από τους ντόπιους ονομάζεται και «Καστράκι» ή «Βενετσιάνικο κάστρο». Πρόκειται για οχυρό βυζαντινών χρόνων. Εντάσσεται στο αμυντικό δίκτυο (φρυκτώρια), ελέγχου των μεθορίων περιοχών της ΒΔ Αργολίδας τον 5ο και κυρίως τον 4ο αι. π.Χ. Στη θέση Ξεροβούνι υπάρχει κι’ άλλο κάστρο, παρόμοιο αλλά αρχαιότερο.

 

Το Κάστρο της Καρυάς – (Λήψη φωτογραφίας 18 Απριλίου 2021).

 

Συνεχίζοντας το δρόμο προς τη Νεστάνη, διαμορφωμένο τα τελευταία χρόνια, ο επισκέπτης  ακουμπάει στα έλατα του Αρτεμισίου και νοιώθει τη δροσιά και την ομορφιά της φύσης. Μόλις φτάσει στο «Σωληνάρι», την πρώτη φυσική πηγή που θα συναντήσει στο  δρόμο του, μπορεί να στρίψει αριστερά και να συνε­χίσει στο δύσβατο χωματόδρομο με το όχημα του στην αρχή και κατόπιν με τα πόδια μέχρι τη «Νεραϊδόβρυση», που θα τη βρει κάτω ακριβώς από την κορυφή του βουνού, στην ανατολική του πλευ­ρά, αν ακολουθήσει πιστά τα σημάδια που έχουν χαράξει οι ορειβάτες στα βράχια, για να μη χάνουν κι αυτοί το δρόμο προς την κορυφή του βουνού.

 

Το Αρτεμίσιο με τα νερά, τα έλατα, τις φυσικές ομορφιές του και την πανοραμική θέα προς όλες τις κατευθύνσεις. (Λήψη φωτογραφίας 18 Απριλίου 2021).

 

Αν συνεχίσει ευθεία, θα περάσει πάνω από τον Άγιο Κωνσταντίνο με την πλούσια πηγή που υδρεύ­ει το χωριό, και κατηφορίζοντας προς τη Νεστάνη θα βρει αριστερά πάνω στο δρόμο το «Μπρακατσάκι», ονομαστή πηγή που τρέχει από ένα σωλήνα κρυστάλλινο νερό πλούσιο σε θειάφι όλο το χρόνο. Εδώ κατέληγαν από παλιά κάτοικοι από τις γύρω περιοχές για να πιούν το ιαματικό αυτό νερό, που γιάτρευε πολλές αρρώστιες. Ακόμα και σήμερα το αναζητούν πολλοί για θεραπεία, όταν εξαντλήσουν τους γιατρούς και τα φάρμακα και για­τρειά δε βρουν. Μόνο που λένε ότι για να κάνει καλό πρέπει κανείς να το πιει επιτόπου και να μην το μεταφέρει στο σπίτι του, γιατί αλλοιώνεται και χάνει τη θεραπευτική του δύναμη.

 

Θέα από το «Μπρακατσάκι». (Λήψη φωτογραφίας 18 Απριλίου 2021).

 

Γενικά το Αρτεμίσιο με τα νερά, τα έλατα, τις φυσι­κές ομορφιές του, την πανοραμική θέα προς όλες τις κατευθύνσεις, τα χιόνια το χειμώνα και τις δρο­σιές το καλοκαίρι, είναι το μεγάλο όπλο της Καρυάς, που την κάνει το πιο ονομαστό και γραφι­κό ορεινό θέρετρο της Αργολίδας. Μόνο που δεν έχει αξιοποιήσει όσο θάπρεπε τη θέση και τις μεγά­λες δυνατότητες τουριστικής και πολιτιστικής ανά­πτυξης, για ν’ αναδειχτεί σε παραθεριστικό κέντρο ευρύτερης ακτινοβολίας.

 

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν:   

 

  • Οι εκκλησίες του χωριού και τα ξωκλήσια με ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον (Μοναστήρι της Παναγιάς, ο Προφήτης Ηλίας, ο Άγιος Κωνσταντίνος, ο Άϊ Γιάννης ο Θεολόγος, ο Άγιος Δημήτριος, η Αγία Παρασκευή).
  • Το Βενετσιάνικο Κάστρο της Παναγιάς και το προϊστορικό κάστρο στο ξεροβούνι.
  • Το Πλατανόδασος, ένα μνημείο της φύσης που σπάνια συναντά κανείς στον τόπο μας.
  • Οι πρωτόγνωρες διαδρομές στο καταπράσινο ελατόδασος του Αρτεμισίου με τις γάργαρες πηγές.
  • Το διεθνές ορειβατικό μονοπάτι Ε34 που ξεκινάει από την Αρχαία Ολυμπία περνάει από το χωριό μας και καταλήγει στην Αρχαία Επίδαυρο.
  • Οι 7 νερόμυλοι, εικόνα μιας άλλης εποχής.
  • Τις γραφικές εκκλησίες της Ανάληψης και της Υπαπαντής στην περιοχή της Χούνης.

 

Πηγή

  • Αλέξης Τότσικας, «Ορεινές Διαδρομές, Οδοιπορικό στα χωριά της δυτικής Αργολίδας», Έκδοση, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Αργολίδας 1999.

 

Read Full Post »

Καραμούντζος Κ. Σπύρος

Posted in Καρυά, Λογοτέχνες - Ιστορικοί, Πρὀσωπα, tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , on 21 Νοεμβρίου, 2008| 1 Comment »

Καραμούντζος Κ. Σπύρος

 

Καραμούντζος Κ. Σπύρος

Ο Σπύρος Κων. Καραμούντζος γεννήθηκε στην Καρυά Αργολίδας. Ως δάσκαλος εργάστηκε σε σχολεία της Ανατολικής Μακεδονίας και της Αττικής. Μετεκπαιδεύτηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Υπηρέτησε ως Γραμματέας της Σ.Ε.Λ.Δ.Ε. Αθηνών, ως Προϊστάμενος του 6ου Γραφείου Π.Ε. Ανατολικής Αττικής και ως Σχολικός Σύμβουλος, μέχρι τη συνταξιοδότηση του, στην Εκπαιδευτική Περιφέρεια Ολυμπίας. Ασχολείται με τη λογοτεχνία και ειδικότερα με την ποίηση.

 

Έχουν κυκλοφορήσει εννέα ποιητικές του συλλογές:

Επίσης, κυκλοφορούν το Πεζογράφημα «Λόγια Καρυάς – Παιδικές αναμνήσεις και αναφορές», 2007, μία συνέντευξη «Οι γνώσεις δίνουν φτερά στην έμπνευση», 2011. Υπό έκδοση βρίσκονται οι ποιητικές συλλογές, «Τα Ερωτικά» και τα «Ανάλεκτα».

 

Ο ποιητής Σπύρος Κ. Καραμούντζος στον κήπο του σπιτιού του, στην Καρυά Αργολίδας.

 

Για την ποιητική Συλλογή «Poet’s Garden», που έχει μεταφραστεί στα αγγλικά από τη Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη, από το IPTRC- Κέντρο Έρευνας της Διεθνούς Ποίησης και Μετάφρασης – βραβεύτηκε ως ένας από τους καλύτερους ποιητές στον κόσμο για τη χρονιά 2013.

Το δε περιοδικό «Τhe Word Poets Quarterly», November 8, 2013, στην Κίνα, κυκλοφόρησε με πολλά του ποιήματα μεταφρασμένα στα κινέζικα και με ολοσέλιδη φωτογραφία του στο εξώφυλλο, με τον τίτλο Spiros K. Karamountzos (Greece).

 

Ο ποιητής Σπύρος Καραμούντζος, στο εξώφυλλο του περιοδικού «Τhe Word Poets Quarterly», το Νοέμβριο του 2013.

 

Για το υπόλοιπο συγγραφικό του έργο έχει πολλάκις αποσπάσει επαινετικά σχόλια από διακεκριμένους κριτικούς της λογοτεχνίας. Η Συλλογή μάλιστα «Δροσοσταλίδες – Χαϊκού» και άλλα του ποιήματα έχουν βραβευτεί σε διαγωνισμούς λογοτεχνικών περιοδικών.

Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ποιητικές ανθολογίες. Επίσης δημοσιεύονται σε διάφορα περιοδικά και σε λογοτεχνικές σελίδες εφημερίδων εκτός από τα ποιήματα και πεζά του κείμενα.

Ως Λογοτέχνης συμπεριλαμβάνεται στη «Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» του Χάρη Πάτση ( 13ος Τόμος) και στην Εγκυκλοπαίδεια WHO IS WHO στην Ελλάδα της Hubner, (3η έκδοση, 2008).

Είναι τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της «International Writers Association» ( I.W.A.) και της «World Poets Society» ( W.P.S.)

Πολλά ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, στα Ρωσικά, στα Ιταλικά και στα Κινέζικα, και έχουν δημοσιευτεί σε ξένα περιοδικά και σε ανθολογίες.

 

Read Full Post »

« Newer Posts