Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Posts Tagged ‘Πρόσωπα’

Σιατερλή Δήμητρα


 

Η Δήμητρα Σιατερλή είναι εικαστικός καλλιτέχνης (χαράκτρια, γλύπτρια, ζωγράφος) με έδρα την Αθήνα. Γεννήθηκε στο Άργος το 1952 όπου έζησε και μαθήτευσε σε δημοτικό και γυμνάσιο έως το 1969. Στην Αθήνα αποφοίτησε από το Λύκειο Φιλοθέης το 1970. Στα τέλη του 1971 μετακόμισε στην Ιταλία όπου ξεκίνησε σπουδές στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Bologna [Μπολόνια]. Το 1974 πήρε πτυχίο στη Ζωγραφική και το 1977 στη Διακόσμηση, από την ίδια Σχολή, με διπλωματική εργασία πάνω στην Ιστορία της Τέχνης με θέμα «Η γυναίκα, δημιουργός τέχνης», ενώ το 1975 έλαβε υποτροφία του ΕΟΜΜΕΧ (Ελληνικός Οργανισμός Μικρών-Μεσαίων Επιχειρήσεων και Χειροτεχνίας) για νέες τεχνικές της Χαρακτικής.

 

Η εικαστικός και χαράκτρια Δήμητρα Σιατερλή.

 

Το 1974 παντρεύτηκε με τον εικαστικό Pino Pandolfini [Πίνο Παντολφίνι]. Η εικαστική αλλά και εκπαιδευτική της δραστηριότητα ξεκίνησε από την πόλη της Faenza [Φαέντσα] όπου διέμεινε έως το 1977. Την περίοδο εκείνη υπήρξε μέλος του Πολιτιστικού Κέντρου Operatori Culturali del Centro Alzaia στην Ρώμη (1975-77) και συμμετείχε στα πειραματικά εικαστικά προγράμματα και τις εκδόσεις του. Παράλληλα, συνεργάστηκε με τον θίασο «Living Theatre» των Julian Beck & Judith Malina πραγματοποιώντας παραστάσεις σε εργοστάσια της περιοχής και στο Ψυχιατρείο της πόλης Imola (1974). Το 1973, μαζί με γυναίκες της πόλης συνίδρυσαν τον Φεμινιστικό Σύλλογο της Faenza, προωθώντας δραστηριότητες υποστήριξης των γυναικείων ζητημάτων και διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους. Μεταξύ των δράσεων της ομάδας, υπήρξαν πολλές δημόσιες παρεμβάσεις στο κοινωνικό ιστό της πόλης της Faenza και της γύρω περιοχής.

 

Η Δήμητρα Σιατερλή χειρίζεται πιεστήριο χαλκογραφίας στην Ιταλική πόλη Faenza το έτος 1975. Δημοσιεύεται στο: Dimitra Siaterli, Έκδοση: Κέντρο Χαρακτικής Αθηνών Pandolfini & Σιατερλή, Σεπτέμβρης, 2025.

 

Από το 1977, εγκαταστάθηκε με τον Pino Pandolfini στην Αθήνα μοιράζοντας τον χρόνο και τις δραστηριότητές τους ανάμεσα στις δύο χώρες. Την ίδια χρονιά πραγματοποίησε την πρώτη ατομική της έκθεση με έργα ζωγραφικής και χαρακτικής στη γενέτειρά της στο Άργος [Παλιός Κινηματογράφος Ηλέκτρα]. Έκτοτε ακολούθησε μια έντονη εκθεσιακή δραστηριότητα σε Ελλάδα και εξωτερικό με σημαντικό αριθμό ατομικών εκθέσεων και ομαδικών συμμετοχών. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Η ερμιονίτικη οικογένεια του Γιάννη Φασιλή – Τουτούνη | Ήρα Φραγκούλη – Βελλέ


 

Στην Κωνσταντινούπολη

 

Ήταν περίπου τη 10ετία του 1850, όταν δυο ερμιονίτικα ιστιοφόρα άραξαν στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης. Οι δυο καραβοκύρηδες έτρεξαν αμέσως στο τελωνείο να δηλώσουν την άφιξή τους και να αναζητήσουν γράμματα και τηλεγραφήματα από την πατρίδα. Και οι δυο έχουν την ίδια αγωνία: Έχουν αφήσει τις γυναίκες τους στην Ερμιόνη σε κατάσταση εγκυμοσύνης και περιμένουν την έκβασή της.

Η χαρά ήταν και για τους δυο: Ο καπεταν – Γιάννης Φασιλής – Τουτούνης απέκτησε τον πρωτότοκο γιο του και ο καπεταν – Βασίλης Μπούρλας ένα κοριτσάκι. Μετά τα αμοιβαία κεράσματα οι δυο άνδρες υποσχέθηκαν ή ονειρεύτηκαν τα νεογέννητα παιδιά τους να ζευγαρώσουν. Η ζωή πραγματοποίησε την επιθυμία τους. Ο Πάνος Γιάννη Φασιλής παντρεύτηκε – από έρωτα – την Θεοδωρούλα Βασιλείου Μπούρλα.[1]

 

Αργυρώ και Κατίνα Φασιλή, Πειραιάς περ. 1890. Φωτογραφείο: Γαζιάδη. Αρχείο: Ανθούλα Λαζαρίδου-Δουρούκου.

 

Τον Ιωάννη Φασιλή, τον επονομαζόμενο Τουτούνη, συναντάμε στον εκλογικό κατάλογο ψηφοφόρων Ερμιόνης του 1906, πλοίαρχο, ετών 86 συμπεραίνοντας ότι γεννήθηκε το 1820. Εκτός από τον πρωτότοκο Πάνο απέκτησε δύο ακόμα αγόρια, τον Αγγελή και τον Σπύρο και δύο κορίτσια την Κατερίνα και την Αργυρώ. Αναγνωρίζουμε ακόμα τον Ιωάννη Φασιλή σε ναυλοσύμφωνο του 1874[2] με το οποίο το καΐκι «Πανωραία» των Νικολάου και Ιωάννου Φασιλή μεταφέρει 61000 οκάδες λεμόνια προς Κωνσταντινούπολη. Ο καπεταν-Γιάννης έκτισε το σπίτι του στο νότιο λιμάνι της Ερμιόνης και κατασκεύασε μπροστά του δικό του μαντράκι, που άραζε το πλεούμενό του. Τα εμπορικά του ταξίδια που μετέφεραν αγαθά από την Ερμιόνη και τον Πειραιά σε όλα τα λιμάνια της Μεσογείου, τον έφεραν και στην Αλεξάνδρεια, γι’ αυτό βρίσκουμε τους απογόνους του να σταδιοδρομούν στην Αίγυπτο, ωραίοι και καλοζωισμένοι. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Μερεμέτης Αθανάσιος (Κρανίδι 1911-Αθήνα 1994)


 

Ο Αθανάσιος Μερεμέτης γεννήθηκε στο Κρανίδι το 1911. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1931-1934) και εγγράφηκε στη Νομική Σχολή το 1935. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του διετέλεσε πρόεδρος του Ομίλου Φοιτητών Πανεπιστημίου Αθηνών και του Συλλόγου Φοιτητών Φιλοσοφικής Σχολής. Το 1937-1940 μετέβη στο Βερολίνο. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, εργάζεται στον Δήμο Αθηναίων, ως ιδιαίτερος γραμματέας του Δήμου το 1941 και ως έφορος της Δημοτικής Βιβλιοθήκης την επόμενη χρονιά.

Αθανάσιος Μερεμέτης.

Στο Βερολίνο βρέθηκε με υποτροφία του γερμανικού κράτους, ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα τις «Γενικές αρχές του ποινικού και δημοσίου δικαίου σύμφωνα με τον Πλάτωνα» στο ομώνυμο Πανεπιστήμιο, ενώ είχε εκλεγεί και πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών Βερολίνου. Παράλληλα έκανε και σπουδές βιβλιοθηκονομίας, ως υπότροφος του Δήμου Αθηναίων.

Πριν από την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με πρωτοβουλία του αρχηγού της γερμανικής αντικατασκοπίας ναυάρχου Φον Κανάρη λαμβάνει χώρα μια σύσκεψη. Η σύσκεψη αυτή συγκλήθηκε με εισήγηση του Ιωάννη Βουλπιώτη, ενός αμφιλεγόμενου ατόμου της εποχής.[1]

Στη σύσκεψη εκείνη παραβρέθηκαν ο πρέσβης Ραγκαβής και διάφοροι νέοι Έλληνες επιστήμονες θετικών επιστημών με λαμπρές σπουδές αλλά και ο φιλόλογος Αθανάσιος Μερεμέτης, ως Πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών Βερολίνου. Ο σκοπός της σύσκεψης ήταν η δημιουργία μιας λέσχης από Έλληνες επιστήμονες που διέπρεπαν στους κλάδους των θετικών επιστημών στη Γερμανία, σε άλλες χώρες και στην Ελλάδα, που στον κατάλληλο χρόνο θα μπορούσε να γίνει εμποροβιομηχανική εταιρεία καινοτομιών, η οποία θα χρησιμοποιούσε στη βιομηχανία εφευρέσεις των Ελλήνων επιστημόνων. Ο μόνος που δεν φαινόταν να συγκινείται με την ιδέα ήταν ο Μερεμέτης. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Δεληγιάννης Βασίλης Ιω. (1887-1945) – Η ζωή και το έργο του Ερμιονίτη υφυπουργού οικονομικών, στην κυβέρνηση Βενιζέλου, Βασίλη Ιω. Δεληγιάννη.


 

Βασίλης Ιω. Δεληγιάννης.

Ο Βασίλης Ιω. Δεληγιάννης γεννήθηκε στην Ερμιόνη στις 4 Αυγούστου 1887 και είναι γιος του συμβολαιογράφου Ερμιόνης Ιωάννη Δεληγιάννη και της Παγώνας – γένους της μεγάλης οικογένειας Καραγιάννη στην Ερμιόνη.

Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στην Ερμιόνη, και το σχολαρχείο στο Κρανίδι. Εν συνεχεία παρακολούθησε τις δύο πρώτες τάξεις του τότε τετραταξίου Γυμνασίου, στο Ναύπλιο και τις δύο τελευταίες στον Πειραιά. Αφού τελείωσε τη φοίτηση του στο γυμνάσιο γράφτηκε στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, της οποίας μετά την αποφοίτηση του αναγορεύθηκε διδάκτωρ τον Μάρτιο του 1914. Κατά τη διάρκεια της φοίτησης του χρημάτισε διευθυντής της εταιρείας «Μεταλλεία Ερμιόνης» όπου διακρίθηκε για της εργατικότητα του, την δραστηριότητα και την μεθοδικότητα του που ανέπτυξε για την οργάνωση και την πρόοδο της εταιρείας. Παραιτήθηκε όμως από τη θέση του αυτή, για να επιδοθεί απερίσπαστος στις σπουδές του, κατά τη διάρκεια των οποίων εξέδιδε στην Αθήνα Πολιτικοοικονομική εφημερίδα την «Νέα Ημέρα», φιλελεύθερων Αρχών.

Διπλωματούχος πια διδάκτωρ της Νομικής προσελήφθη στο δικηγορικό γραφείο του Καθηγητού του Πανεπιστήμιου Βασιλείου, όπου μαζί με τον δικηγόρο Ιωάννη Βαρβέρη επεξεργάζοντο τους Ελληνικούς Κώδικες, τους οποίους εξέδιδε ο Καθηγητής.

 

Στο στρατό, στους πολέμους και στο κίνημα της Θεσσαλονίκης

  

Αφού στρατεύθηκε ξεπλήρωσε στο ακέραιο το καθήκον προς την πατρίδα και ως στρατιώτης έλαβε μέρος στους πολέμους του 1912 -13 όπου διακρίθηκε και παρασημοφορήθηκε για την ηρωική συμμετοχή του: 1) Στις μάχες κατά της Τουρκίας, της Ελασσώνος, Σαρανταπόρου, Γιαννιτσών, Πρεσπών και Αετοράχης. 2) Στην εκστρατεία κατά της Βουλγαρίας το 1913 και 3) για τον τραυματισμό του στη μάχη της Μανωλιάτας. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Παπαδόπουλος ή Παππαδόπουλος Προκόπιος (Νεμνίτσα – Άργος 1885)


 

Αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 | Συμβολαιογράφος Άργους Φεβρουάριος 1859 – Ιούνιος 1863 |Συμβολαιογράφος  Ναυπλίας  Μάιος 1864 – Ιούλιος 1875

 

Ο Προκόπιος Παπαδόπουλος ή Παππαδόπουλος ο επονομαζόμενος Λογιώτατος, είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα συμβολαιογράφου που έζησε και έδρασε στη διάρκεια της Επανάστασης.

Πληροφορούμαστε τη δράση του στην αρχή της Επανάστασης  από τα έργα του  Φώτιου Χρυσανθόπουλου ή Φωτάκου. Καταγόταν από το χωριό Νεμνίτσα της επαρχίας Καρυταίνης, (σημερινός εγκαταλειμένος οικισμός Μεθύδριο). Ήταν συγγενής  με τον επίσκοπο Βρεσθένης Θεοδώρητο (1787-1843), σημαντική προσωπικότητα του Αγώνα της Ανεξαρτησίας,  μέλος της Φιλικής Εταιρίας και μέτοχο των εξελίξεων την περίοδο  της Επανάστασης και μετά από αυτήν.

Τότε ο Προκόπιος Παπαδόπουλος ήταν γνωστός και ως «Λογιώτατος», πιθανά λόγω της μόρφωσής του, η οποία του εξασφάλισε θέση επαρχιακού γραμματέως στην οθωμανική πολιτική υπηρεσία. Από τη θέση αυτή  φρόντιζε να ενεργεί κατάλληλα ώστε να καθησυχάζει τις ανησυχίες των Οθωμανών και να τους πείθει για την πίστη του στην εξουσία τους έως την έκρηξη της Επανάστασης. Στην πρώτη φάση του Αγώνα υπηρέτησε στο στρατόπεδο της Πιάνας και παρευρέθηκε στην πολιορκία της Τριπολιτσάς. Παράλληλα,  στην αρχή της Επανάστασης υπηρέτησε ως  γραμματέας της Δημογεροντίας Καρυταίνης.[1]

Το 1824, σύμφωνα με τα απομνημονεύματα του Φωτάκου, οι Δεληγιαννέοι οι οποίοι προφανώς τον εμπιστεύονταν του ανέθεσαν να μεταφέρει επιστολές τους προς τους Ανδρέα Λόντο και Ανδρέα Ζαΐμη και να διαπραγματευτεί μαζί τους. Ο Λόντος και ο Ζαΐμης ήταν μέλη του αντίπαλου στρατοπέδου με αυτούς και τον Κολοκοτρώνη στην διάρκεια του πρώτου εμφυλίου πολέμου. Η αποστολή που είχε στόχο να επιτευχθεί κάποια συνεννόηση, απέτυχε. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Ναύτη Κυριακή


 

Η Φιλική Κυριακή Ναύτη, προσωπογραφία από συλλογή οικογένειας απογόνων της.

Το 1814 ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία, που είχε σκοπό την μύηση ανθρώπων που είχαν βαθιά πίστη και βούληση να συνδράμουν ουσιαστικά στην απελευθέρωση της Ελλάδας. Η μύηση στη Φιλική Εταιρία ήταν μια πολύ σοβαρή και επικίνδυνη διαδικασία. Προϋπέθετε άτομα με υψηλό εθνικό φρόνημα, αποφασιστικότητα για αγώνα μέχρι θυσίας, οικονομική συνδρομή, καλό πνευματικό επίπεδο, εχεμύθεια και χρήση κρυπτογραφικών κωδίκων. Στην Εταιρία συμμετείχαν μόνο άντρες. Η διάδοση του μυστικού χωρίς λόγο τιμωρείτο με θάνατο. Ωστόσο, μερικές γυναίκες έγιναν μέτοχοι αυτού του βαρύτιμου πνευματικού φορτίου και συνετέλεσαν στους σκοπούς του και χάρη στο μορφωτικό και οικονομικό τους επίπεδο, συνέβαλαν με τον τρόπο τους στην προετοιμασία του αγώνα.

 

Κυριακή Ναύτη – Η μοναδική γυναίκα που εμφανίζεται στους καταλόγους

ως επίσημο μέλος της Φιλικής Εταιρείας

 

Η μοναδική γυναίκα που εμφανίζεται στους καταλόγους ως επίσημο μέλος της Φιλικής Εταιρείας είναι η Κυριακή Ναύτη. Κατοικούσε στη Σμύρνη μαζί με τον Φιλικό σύζυγό της γιατρό Μιχαήλ Ναύτη. Καταγόταν από πατέρα Κρητικό τον Γεώργιο Μιτάκη και μητέρα Πελοποννήσια, την Ζαφείρω, φυγάδες λόγω της επανάστασης του 1769. Στη Σμύρνη ο πατέρας της μετονομάστηκε  Μπαϊντιρλής.

Όταν ο Μιχαήλ Ναύτης έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας δεχόταν συχνά στο σπίτι του τα μέλη της οργάνωσης. Σε αυτές τις συναντήσεις δεν επιτρεπόταν να συμμετέχει κανένα άλλο άτομο και ο Μιχαήλ δεν ανέφερε ποτέ το περιεχόμενο των συζητήσεων στην σύζυγό του… Η Κυριακή αναρωτιόταν τι ήταν αυτά τα έγγραφα, που ο άντρας της έφερε πάντα μαζί του «εντός ασφαλούς θυλακίου» και ανησυχούσε μήπως είχε προβλήματα με τις τουρκικές αρχές. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Στάμος Μιχαήλ (1886-1982)


 

Μιχαήλ Στάμος (1886-1982).

Ο Μιχαήλ Στάμος ήταν διαπρεπής δικηγόρος της πόλης μας [Άργους] και ευεργέτης του Δήμου Άργους. Διετέλεσε πρόεδρος του Συλλόγου «Ο Δαναός» από 10 Μαρτίου 1935 μέχρι 7 Δεκεμβρίου 1947 και πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης μας. Επίσης, για πολλά χρόνια εκλεγόταν πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αργολίδας.

Διακρινόταν για το ήθος του και τον ακέραιο χαρακτήρα του και για την επιστημονική του κατάρτιση. Ήταν πετυχημένος δικηγόρος και υπηρέτησε με συνέπεια τη Δικαιοσύνη. Ως πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου αύξησε το γόητρο του σωματείου και ως πρόεδρος του «Δαναού» προσέφερε πολλαπλές υπηρεσίες στο Σύλλογο και στην πόλη μας. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Μητροπολίτης Ελβετίας Μάξιμος


 

Μητροπολίτης Ελβετίας Μάξιμος

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ελβετίας, υπέρτιμος και Έξαρχος Ευρώπης, Μάξιμος (κατά κόσμον Γεώργιος Πόθος) γεννήθηκε στο Άργος στις 19 Σεπτεμβρίου 1966.

Σπούδασε Θεολογία στο Τμήμα Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1988. Κατόπιν, εγκαταστάθηκε στην Ελβετία και προσελήφθηκε στο ανθρώπινο δυναμικό του Ορθοδόξου Κέντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Σαμπεζύ της Γενεύης, όπου εργάσθηκε για 8 χρόνια.

Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1990 και Πρεσβύτερος το 1993 από τον τότε Μητροπολίτη Ελβετίας Δαμασκηνό, ο οποίος τον χειροθέτησε Αρχιμανδρίτη. Το 1997 διορίσθηκε Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Ελβετίας (1997-2018). Υπηρέτησε ως Εφημέριος Βέρνης, Όλτεν και Λουγκάνου για 25 έτη, λόγω έλλειψης τακτικού εφημεριακού κλήρου. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Αντωνιάδη Θάλεια


 

Αντωνιάδη Θάλεια

Η Συγγραφέας – Εκπαιδευτικός, Θάλεια Αντωνιάδη γεννήθηκε το 1958 στο Σύδνεϋ της Αυστραλίας όπου και έζησε ως τα πρώτα παιδικά της χρόνια. Αργότερα, εγκαταστάθηκε με την οικογένεια της στην Καβάλα. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και σχέδιο στη σχολή Πετρά. Εργάστηκε στο Ναύπλιο, ιδιαίτερη πατρίδα της μητέρας της, στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και ζει εκεί.

Στη γραφή της έχει επηρεαστεί από τη γλώσσα του Καζαντζάκη και του Παπαδιαμάντη, την ευαισθησία και τη ρωμαλεότητα γραφής του Μυριβήλη, την οξυδέρκεια και την ειρωνεία του Καραγάτση, την αγωνία για την πολιτική και κοινωνική ζωή της Έλλης Αλεξίου και της Διδούς Σωτηρίου, αλλά και από ξένους συγγραφείς όπως ο Τζων Μπαρθ ή ο Πολ Όστερ ή ο Χοσέ Κάρλος Σομόθα. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Γραμματικού Κατερίνα


 

Κατερίνα Γραμματικού

Η Κατερίνα Γραμματικού γεννήθηκε στο Αργολικό Ναυπλίου. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Επιπρόσθετες γνώσεις απόκτησε στα εργαστήρια κινηματογράφου, φωτογραφίας, θεάτρου, πεζού λόγου και δημιουργικής γραφής. Εργάστηκε για χρόνια στην εκπαίδευση ενηλίκων (KEE μετέπειτα ΚΔΒΜ).

Η επίσημη συγγραφική της πορεία ξεκίνησε με ένα βιβλίο για την εκπαίδευση ενηλίκων, τομέας όπου εργάστηκε και κατόπιν με τον εναλλακτικό ταξιδιωτικό οδηγό για την Πελοπόννησο «Στα βήματα του Φειδιππίδη με ξεναγό τον Παυσανία».

Έργα της είναι:

Η εκπαίδευση ενηλίκων στο πλαίσιο της δια βίου μάθησης, Εκδόσεις Bookstar, 2015.

Η συλλογή διηγημάτων ΡΟΜΠΕΝ, Εκδόσεις Όστρια, 2018.

Μικρές Πλάνες, Εκδόσεις Κομνηνός, 2020.

Λέξεις που συνθέτουν ένα γράμμα, Εκδόσεις Άπαρσις, 2020.

Συμμετείχε στην έκδοση συλλογικών βιβλίων:

Αργειακή γη τ.5, «Μικρός ερωτικός», Κέντρο Ελληνικών Σπουδών – Πανεπιστήμιο Harvard, «Τα διηγήματα του εγκλεισμού» εκδ. Άπαρσις, «Ταξίδια», εκδ. ΙΑΝΟΣ, «Μικρές ιστορίες ετεροτοπίας», Ανοικτή Βιβλιοθήκη.

Έχει γράψει θεατρικά έργα και αρθρογραφεί κατά καιρούς στον τοπικό τύπο. Φωτογραφίζει οτιδήποτε της κεντρίζει το ενδιαφέρον.

Read Full Post »

Older Posts »