ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Φεστιβαλάκι Θεατρικής Παραγωγής 2019 | Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου – Τμήμα Θεατρικών Σπουδών

Για τέταρτη χρονιά οι φοιτητές του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου διοργανώνουν Φεστιβαλάκι Θεατρικής Παραγωγής σε συνεργασία με τον Δήμο Ναυπλιέων – ΔΟΠΠΑΤ. Οι παραστάσεις τους συνδυάζουν τις γνώσεις που αποκόμισαν από την τετραετή φοίτησή τους στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών και έχουν ως στόχο να επικοινωνήσουν τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες με ένα ευρύτερο κοινό. Το Φεστιβαλάκι Θεατρικής Παραγωγής 2019 οργανώνεται στο πλαίσιο του μαθήματος «Θεατρική Παραγωγή», το οποίο διδάσκεται αποκλειστικά στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου από την Άννα Τσίχλη. Επτά ομάδες παρουσιάζουν οκτώ παραστάσεις με κείμενα της επιλογής τους σε διαφορετικούς χώρους στο Ναύπλιο στις 25 Μαΐου – 7 Ιουνίου 2019. Συμμετέχουν οι Θεατρικές Ομάδες Αβγώ, Theatre Group, DUO Theatre Group, Att1tude Theatre Group, Agélaste, Locales, Memoriae Theatre Group, Kritamo Theatre Group.

Αναλυτικότερα στο Φεστιβαλάκι Θεατρικής Παραγωγής 2019 θα παρουσιαστούν οι παρακάτω παραστάσεις:

Ομάδα Αβγώ Theater Group

Η ομάδα Αβγώ Theater Group παρουσιάζει την παράσταση Μη φύγεις, επιστρέφω στις 25 και 28 Μαΐου 2019, στις 22.00 στο πάρκο επί της γωνίας Μιχαήλ Ιατρού και Σπύρου Γιαννόπουλου (πίσω από το πρώην εργοστάσιο Κύκνος). Η παράσταση βασίζεται στις τεχνικές του θεάτρου επινόησης και προέκυψε από την έρευνα πάνω στην έννοια της μετάβασης και των μορφών της με την συμμετοχή όλων των μελών της ομάδας στην δημιουργική διαδικασία.

Επίσης, η ομάδα Αβγώ Theater Group παρουσιάζει την παράσταση Θέα- Τρων στην 1ⁿ Ιουνίου 2019, στις 20.00 στην Αίθουσα Λήδας Τασοπούλου (Κεντρικά διδακτήρια Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, Ηρακλέους 10). Η παράσταση βασίζεται όπως και η προηγούμενη στις τεχνικές του θεάτρου επινόησης. Στόχος της είναι να εξερευνήσει και να παρουσιάσει ποιο είναι το όριο των πραγμάτων που μπορεί να χωρέσει μια θεατρική σκηνή και να σατιρίσει την αψήφιση αυτού του ορίου. Η ομάδα Αβγώ Theater Group δημιουργήθηκε τον Νοέμβριο του 2018 στο πλαίσιο του μαθήματος Σκηνοθεσία ΙΙΙ: Το Θέατρο της Επινόησης και αποτελείται από φοιτητές του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών και έναν κάτοικο Ναυπλίου.

Η ομάδα Duo Theater Group παρουσιάζει το θεατρικό έργο Σεξ Λεξικόν – Η Επιστήμη του Έρωτα του Σπύρου Δ. Μιχαλόπουλου σε σκηνοθεσία Μαλίνας Τζίνου την Δευτέρα 27 Μαΐου 2019 στις 22.00 στο θέατρο Τριανόν. Το έργο διαδραματίζεται στην Αθήνα του 1978.

Δύο ερωτευμένοι δεκαεπτάχρονοι σχεδιάζουν να οδηγήσουν τη σχέση τους στην κορυφαία στιγμή της, να κάνουν, δηλαδή, έρωτα για πρώτη φορά, ξεπερνώντας τη συστολή τους, αλλά και τις στερεοτυπικές κοινωνικές αντιλήψεις της εποχής. «Σύμβουλος» στην πορεία τους προς την ολοκλήρωση της σχέσης τους, ένα παλαιομοδίτικο λεξικό του σεξ. Οι ηθικοπλαστικές απόψεις του οπισθοδρομικού λεξικού αποπροσανατολίζουν τους δύο νέους, δημιουργώντας τις συνθήκες για μια τρυφερή κωμωδία με vintage αισθητική και καταιγιστικό ρυθμό, ενώ γίνονται αφορμή για να ξετυλιχθεί το κουβάρι των διαφορετικών τους απόψεων για την πολιτική, την κοινωνία και τις σχέσεις, αλλά και να δοκιμαστούν τα όρια της δικής τους σχέσης.

Το Σεξ Λεξικόν – Η Επιστήμη του Έρωτα έκανε πρεμιέρα τον Οκτώβριο του 2016 στο θέατρο 104, σε σκηνοθεσία Αγγελίτας Τσούγκου, παίχτηκε για δυο σεζόν με επιτυχία στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στο Βόλο, στην Καστοριά και στην Κύπρο. Η ομάδα Duo Theater Group δημιουργήθηκε τον Ιανουάριο του 2019 και αποτελείται από επτά φοιτητές του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Ομάδα Att1tude Theatre Group

Η ομάδα Att1tude Theatre Group παρουσιάζει το έργο του Λόπε ντε Βέγκα Φουέντε Οβεχούνα σε σκηνοθεσία και διασκευή του Γιώργου Τερροβίτη την Τρίτη 28 και την Τετάρτη 29 Μαΐου, στις 20.00 στο θέατρο Τριανόν.

Το θεατρικό έργο Φουέντε Οβεχούνα εικάζεται ότι γράφτηκε κατά την περίοδο 1612 ή 1614 και βασίζεται σε αληθινά γεγονότα τα οποία διαδραματίστηκαν στο ομώνυμο χωριό το 1476. Η ιστορία διαδραματίζεται στο χωρίο της Φουέντε Οβεχούνα αλλά επίσης και σε άλλες περιοχές της Ιβηρικής Χερσονήσου. Κύριοι πρωταγωνιστές είναι η χωριατοπούλα Λαουρένθια, ο Διοικητής της πόλης Φερνάν Γκομέθ Ντε Γκονθμάν και ο αγαπημένος της Λαουρένθιας, Φροντόζο. Η προσέγγιση της ομάδας Att1tude Theatre Group δίνει ιδιαίτερη έμφαση στα διαχρονικά, κοινωνικά μηνύματα του έργου όπως η ανισότητα ανάμεσα στα δύο φύλλα και η κατάχρηση εξουσίας. Η θεατρική ομάδα Att1tude Theatre Group δημιουργήθηκε τον Οκτώβριο. Με αφετηρία το Ναύπλιο και γνώμονα την δημιουργική συνεργασία, στοχεύει στην ανάδειξη νέων και ταλαντούχων ηθοποιών μέσω της υλοποίησης θεατρικών παραστάσεων και η απόδοση θεατρικών έργων με το δικό της ιδιαίτερο ύφος.

Ομάδα Locales

Η oμάδα Locales παρουσιάζει το project υποβρΗΧΕΙΟ, Ιστορίες κάτω από την επιφάνεια, την Πέμπτη 30 Μαΐου 2019 στις 17:30 – 21:00. Σημείο συνάντησης Πλατεία Εθνοσυνέλευσης.

Το υποβρΗΧΕΙΟ  είναι το εγχείρημα ανάδειξης μιας κρυμμένης γειτονιάς που βρίσκεται στις παρυφές της πόλης: την Πρόνοια και τις γειτονιές της με τα προσφυγικά ονόματα, τα Ρώσικα και τα Κρητικά. Αυτές οι γειτονιές θα «ακουστούν» μέσα από ιστορίες των κατοίκων της αλλά και μέσα από την ανάδειξη κάποιων άγνωστων σημείων με εικαστικό ή μουσικό τρόπο.

Ο στόχος είναι διπλός: πρώτον να δημιουργηθεί ένα δίκτυο μεταξύ των κατοίκων της γειτονιάς και δεύτερον να στραφούν τα βλέμματα των κατοίκων του Ναυπλίου αλλά και των περαστικών στις ομορφιές (ή και όχι) ενός κρυμμένου προαστίου. Στο project θα συμμετέχουν φοιτητές του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, εθελοντές και κάτοικοι της Πρόνοιας Ναυπλίου. Το υποβρΗΧΕΙΟ ολοκληρώνεται με συριακά φαλάφελ και ρεμπέτικο γλέντι στο μαγαζί του Μάριου στην Πλατεία Εθνοσυνέλευσης.

Η ομάδα Locales,  δημιουργήθηκε τον  Δεκέμβριο  του 2018 από την Άλκηστη Βασιλάκου, την Ειρήνη Χαιρετάκη και τον Χρήστο Κατσίρη στο πλαίσιο της πτυχιακής εργασίας  της φοιτήτριας Άλκηστης  Βασιλάκου, στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Ναυπλίου, με  υπεύθυνες καθηγήτριες τις κυρίες Μαρία Βελιώτη και Άννα Τσίχλη.

Οι φοιτητές του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Ομάδα Memoriae Theatre Group

Η ομάδα Memoriae Theatre Group, θα ανεβάσει για πρώτη φορά Το Πέρασμα της Νοτιοαφρικάνας Reza De Wet στην 15η Διεθνή Πανεπιστημιάδα  Θεάτρου Σερρών στο  Δημοτικό Θέατρο Σερρών «Αστέρια», την Τρίτη 21 Μαΐου, στις 21:15 και στο  Φεστιβαλάκι Θεατρικής Παραγωγής Ναυπλίου 2019 στο Θέατρο Τριανόν, την Παρασκευή 31 Μαΐου, στις 20:00.

Πρόκειται για μια «μαύρη» παράσταση, που θυμίζει θρίλερ στην οποία συνυπάρχουν ισάξια δύο αντιθέσεις: Το υπερφυσικό στοιχείο και η λυρικότητα. Οι δυο αδελφές, Έρμιεν και Σούσσι, είναι σταλμένες από μια ανώτερη δύναμη, με σκοπό να σώσουν τον άνθρωπο από την προκαθορισμένη πορεία και καταστροφή του. Η μία εκπροσωπεί την ηθική ενώ η άλλη επιζητά τις απολαβές. Το ποτάμι, ένα μονοπάτι προς την καταστροφή, είναι το βασίλειο του Μαέστρο, ενός άντρα που με τη βοήθεια των δυνάμεών του εφοδιάζει τους ανθρώπους με θανατηφόρες επιθυμίες. Τα θύματα του, θα διασχίσουν το ποτάμι και στο τέλος θα πεθάνουν. Η μόνη λύση για να σταματήσει αυτό το μίασμα είναι να ξυπνήσουν οι πεθαμένες από αυτόν γυναίκες, όλες οι σύντροφοί του, όλες οι Εσμεράλδες και να εναντιωθούν στη δράση του. Εκμεταλλευόμενες τη σεάνς που πραγματοποιείται για την επίκληση της τελευταίας πεθαμένης Εσμεράλδας, η οποία δεν έχει ακόμη εξαγνιστεί, θα προσπαθήσουν μέσω του παρελθόντος να φέρουν στο σήμερα την ανάμνηση του Μαέστρο.

Η παράσταση δεν συνιστάται για άτομα κάτω των 13 ετών.

Φεστιβαλάκι Θεατρικής Παραγωγής 2019

Ομάδα Kritamo Theatre Group

Η ομάδα Kritamo Theatre Group παρουσιάζει μια διασκευή της Μήδειας του Ευριπίδη σε μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά και σκηνοθεσία του Φραγκίσκου Παπαδάκη με τίτλο Μακάρι όλοι ίσοι προς ίσους να ζούσαμε την Παρασκευή 31 Μαΐου 2019 και την Παρασκευή 7 Ιουνίου 2019 στις 22.00 στον Ημιυπαίθριο χώρο, Φουγάρο.

Στόχο της παράστασης αποτελεί η σύνδεση του σύγχρονου και του αρχαίου κόσμου με σκοπό τη  διαπραγμάτευση της γυναικείας υπόστασης μέσα από την έννοια της συγχώρεσης, κάνοντας αναφορά στη γέννηση του Φοίνικα, που αναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του. Οχτώ γυναίκες θα  ταξιδέψουν τους θεατές, αναφερόμενες στη πλέον τραγική γυναίκα του αρχαίου κόσμου, την Μήδεια. Μέσα από την συγχώρεση αυτής της γυναίκας, μπορεί να αναλογιστεί ο θεατής τον πόνο των καταπιεσμένων γυναικών και να αντιληφθεί έως πού  μπορούν να οδηγηθούν όταν τους στερούν την ανθρώπινη υπόσταση τους. Στον 21ο αιώνα οι κοινωνικές και ανθρώπινες αξίες σιγά-σιγά καταλύονται. Ίσως είναι η στιγμή να σκεφτούμε και να επαναπροσδιορίσουμε και τις σχέσεις μεταξύ των φύλων. Η θεατρική ομάδα Kritamo συμμετείχε με την ίδια παράσταση στο 8ο Διεθνές Νεανικό Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος στο Αρχαίο Θέατρο Μεσσήνης στις 18 Απριλίου 2019.

Ομάδα Agélaste

Η θεατρική ομάδα Agélaste  παρουσιάζει το έργο του Matei Visniec Μεταναααάστες ή είμαστε πάρα πολλοί πάνω σ’ αυτή την πουτάνα τη βάρκα την Τετάρτη 29 Μαΐου και   το Σάββατο 1 Ιουνίου 2019 στις 22:00 στο Αίθουσα 9 του Πολυχώρου Φουγάρο.

Στο σπονδυλωτό του έργο το οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2016, ο Ρουμάνος γαλλόφωνος, θεατρικός συγγραφέας και δημοσιογράφος, Matei Visniec, προτείνει μικρές σκηνές και δραματικές καταστάσεις (εμπνευσμένες από πραγματικά γεγονότα), με τις οποίες προσπαθεί να συλλάβει σε αυτό το έργο τη συναισθηματική και ανθρώπινη πλευρά του φαινομένου.

Όπως γράφει στο εισαγωγικό του σημείωμα: «Έγραψα αυτό το έργο με βιασύνη…βιασύνη να καταλάβω, βιασύνη να στείλω ένα σήμα. Οι Έλληνες έχουν χίλιους λόγους να νιώθουν πιο γρήγορα και πιο βαθιά ότι τους αφορά ο διάλογος που προτείνει αυτό το έργο, γιατί βρίσκονται, ακόμη μια φορά, μέσα σ’ ένα τσουνάμι από ερωτήματα και αμφιβολίες. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που αυτό το κείμενο εκδίδεται πρώτη φορά παγκοσμίως στην Ελλάδα». Στην παράσταση συμμετέχουν δεκαέξι ηθοποιοί, οκτώ από τους οποίους θα εναλλάσσονται μέσα σε ρόλους αντιθετικούς μεταξύ τους, και οι υπόλοιποι με τα σώματα τους μετατρέπονται σε βάρκες, τείχη, κουπιά, σύνορα και άλλα. Με τη βοήθεια πρωτότυπων βίντεο και πρωτότυπου ηχητικού σχεδιασμού θα επιχειρηθεί να αποδοθεί το έργο θεατρικά, οπτικοακουστικά και μουσικοχορευτικά.

Ημέρες Διεξαγωγής: 25 Μαΐου – 7 Ιουνίου 2019.

Read Full Post »

Τα Αρχαία Θέατρα της Αργολίδας © Μαρία Μικεδάκη, Λέκτορας Αρχαίου Θεάτρου, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Αρχαία θέατρα του Άργους: Το «Θέατρο της Αγοράς», το μεγάλο θέατρο του Άργους,  το θέατρο με τα ευθύγραμμα εδώλια, το ρωμαϊκό ωδείο του Άργους, τo θέατρο στο ιερό του Απόλλωνα Πυθίου ή Δειραδιώτη.

 Αρχαία θέατρα της Επιδαύρου: Το μικρό θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου, το ελληνιστικό θέατρο του Ασκληπιείου της Επιδαύρου, το ρωμαϊκό ωδείο του Ασκληπιείου της Επιδαύρου.

Το ελληνιστικό θέατρο των Μυκηνών.

Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει φέρει στο φως εννέα αρχαία θέατρα στο νομό Αργολίδας. Πέντε από αυτά έχουν αποκαλυφθεί στο Άργος, τρία στην Επίδαυρο και ένα στις Μυκήνες. Αν εξαιρέσει κανείς τα δύο μικρά θέατρα του Άργους (το «Θέατρο της Αγοράς» και το θέατρο στο ιερό του Απόλλωνα Πυθίου) που προορίζονταν για συγκεντρώσεις θρησκευτικού και πολιτικού χαρακτήρα ή για λατρευτικούς σκοπούς, τα υπόλοιπα επτά θέατρα φιλοξενούσαν πρωτίστως μουσικούς αγώνες. Οι αγώνες αυτοί συνήθως περιλάμβαναν αγώνες ποίησης, οργανικής μουσικής, άσματος, χορού και δράματος. Εντάσσονταν, δε, στο πλαίσιο συγκεκριμένων εορτών που διοργάνωναν οι πιστοί προς τιμήν των θεών τους. Στις Μυκήνες ο τιμώμενος θεός ήταν ο Διόνυσος, στην Επίδαυρο ο Ασκληπιός και ο Διόνυσος, ενώ στο Άργος η Ήρα, ο Δίας και αργότερα οι θεοποιημένοι ρωμαίοι αυτοκράτορες.

Το τιμητικό θεωρείο στο μεγάλο θέατρο του Άργους από νοτιοδυτικά (φωτογραφία: Μ. Μικεδάκη / Copyright © Εφορεία Αρχαιοτήτων Αργολίδας – Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων / Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων.

Πολλές από τις δραματικές παραστάσεις που παρουσιάζονταν στα θέατρα της Αργολίδας ήταν επαναλήψεις έργων των μεγάλων τραγικών, που είχαν εμπνευστεί τις υποθέσεις τους από μύθους που είχαν «γεννηθεί» στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. Αρκεί να θυμηθεί κανείς το μύθο των Δαναΐδων, του Ορέστη και της Ηλέκτρας που εκτυλίσσεται στο Άργος, τη σπουδαιότερη από τις αργολικές πόλεις. Επιπλέον, μυθικά πρόσωπα της Αργολίδας γίνονται dramatis personae σε αρκετές – σωζόμενες ή μη – τραγωδίες. Ενδεικτικά αναφέρεται ο Περσέας στην Ανδρομέδα του Ευριπίδη, ο Ηρακλής στον Ηρακλή μαινόμενο του ιδίου τραγικού, ο Ναύπλιος (ο Νεώτερος) μαζί με τον γιο του Παλαμήδη στο έργο του Σοφοκλή Ναύπλιος Πυρκαεύς, o Ίναχος (βασιλιάς του Άργους) στην ομώνυμη τραγωδία του Σοφοκλή, o Ευρυσθέας (έτερος βασιλιάς του Άργους) στους Ηρακλείδες του Ευριπίδη και, τέλος, ο Προίτος (βασιλιάς της Τίρυνθας) στη Σθενέβοια του Ευριπίδη.

Το θέατρο του Ασκληπιείου της Επιδαύρου από βόρεια. Φώτο: Διάζωμα.

Η μουσική, με την αξεπέραστη ψυχαγωγική της δύναμη, κατείχε ιδιαίτερη θέση στο αρχαίο ελληνικό θέατρο. Από αυτή την άποψη θα πρέπει κανείς να εξάρει τη μεγάλη συνεισφορά του Άργους στην εξέλιξη της μουσικής των αρχαϊκών και κλασικών χρόνων. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (ΙΙΙ, 131, 3), οι κάτοικοι του Άργους είχαν τα πρωτεία από όλους τους Έλληνες στη μουσική. Ονομαστοί για την τέχνη τους ήταν οι Αργείοι μουσικοί Αριστόνικος (7ος αι. π.Χ.) και Σακάδας (τέλη 7ου – αρχές 6ου αι. π.Χ.) που καθιέρωσαν την κιθάρα και τον αυλό αντίστοιχα ως αυτόνομα σολιστικά όργανα στους μουσικούς αγώνες, χωρίς τη συνοδεία άσματος, ο Ιέραξ (7ος αι. π.Χ.) που επινόησε τρία είδη συνθέσεων για αυλούς (τον ιεράκειον νόμον, το ιεράκειον μέλος και την ενδρομήν), καθώς και η ποιήτρια και μουσικός Τελέσιλλα (τέλη 6ου – αρχές 5ου αι. π.Χ.), η οποία έγινε γνωστή τόσο για τα λυρικά της ποιήματα όσο και για το ηρωικό της θάρρος που απέτρεψε την κατάληψη της πόλης της από τους Σπαρτιάτες. Από το Άργος κατάγονταν, εξάλλου, ο Ιοφώντας και ο Τιμοκράτης που συνέθεταν τα λυρικά μέρη των δραμάτων του Ευριπίδη (Γένος Ευριπίδου και Βίος, 16-17 [έκδ. CUF]). Στα ονόματα αυτά θα πρέπει, τέλος, να προστεθεί και εκείνο του Λάσου από την Ερμιόνη Αργολίδας (6ος αι. π.Χ.) που ήταν ποιητής διθυράμβων, ανακαινιστής της διθυραμβικής μουσικής και περίφημος μαθητής του Σακάδα…

Για την ανάγνωση ολόκληρης της μελέτης της κυρίας Μαρίας Μικεδάκη πατήστε διπλό κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο: Τα αρχαία θέατρα της Αργολίδας

 Σχετικά θέματα:  

•  Η συμβολή του Αρχαίου Άργους στην ανάπτυξη της Μουσικής
• Η Συμβολή της Αρχαίας Αργολίδας στην Ανάπτυξη της Μουσικής – Κατερίνα Παπαοικονόμου- Κηπουργού
• Η Μουσική στην Αρχαία Ελλάδα – Κατερίνα Παπαοικονόμου – Κηπουργού

Read Full Post »

Το Θέατρο στο Ναύπλιο την Οθωνική περίοδο – Κείμενα και παραστάσεις. Βαρβάρα Γεωργοπούλου, Ναυπλιακά Ανάλεκτα VIΙI, Πρακτικά Επιστημονικού Συμποσίου, «150 Χρόνια Ναυπλιακή Επανάσταση» Ναύπλιο, 2013.

Η έλλειψη αυτοτελούς μονογραφίας για τη θεατρική δραστηριότητα στην πόλη του Ναυπλίου – η οποία εξ αιτίας της ιδιαίτερης ιστορικής σημασία του χώρου θα παρουσίαζε εξαιρετικό ενδιαφέρον – εντάσσεται στη γενικότερη έλλειψη μελετών για τη θεατρική μας ιστορία στον τομέα των τοπικών ιστο­ριών. Η σημαντικότερη πηγή μέχρι πρόσφατα υπήρξε η Ιστορία του Νικ. Λάσκαρη, η οποία αφορά μόνο τα χρόνια 1826-1834. Για την κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα της πόλης του Ναυπλίου την εποχή του Καποδίστρια έχουμε τη μελέτη της Αλέκας Μπουτζουβή – Μπανιά, ενώ μέχρι το 1836 αναφέρεται η εστιασμένη στο θέατρο σχετικά πρόσφατη μελέτη της Άννας Ταμπάκη. Στην παρούσα μελέτη θα αναφερθούμε σύντομα στα σημαντικότερα γεγονότα, τα οποία είναι γνωστά από τις προαναφερθείσες πηγές, και στη συνέχεια θα εστιάσουμε σε λιγότερο γνωστά στοιχεία σχετικά με τη δραματουργία και τη θεατρική πράξη της εποχής που κυρίως μας ενδιαφέρει, δηλαδή της τριακονταετίας 1833-1862.

Η θεατρική ιστορία του Ναυπλίου, αν και υπήρξε η πρώτη πρωτεύουσα του νέου ελληνικού κράτους, δεν διαθέτει σημαντικές παραστάσεις, τις οποίες, αντίθετα, συναντάμε σε άλλα επαρχιακά κέντρα, και ειδικότερα στη Σύρο. Ωστόσο, με ποικίλους τρόπους το Ναύπλιο συνδέεται ζωηρά με το θέατρο και διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξή του ήδη από τα πρώτα βήματα της ίδρυσης του νεοελληνικού κράτους. Συγκεκριμένα, εκεί συντελείται η έκδοση σημαντικών έργων, τα οποία – το καθένα για ξεχωριστούς λόγους – συνέβαλαν στη διαμόρφωση της θεατρικής μας ιστορίας. Επίσης, το Ναύπλιο επιλέγεται ως δραματικός χώρος ιστορικών δραμάτων, κυρίως λόγω του γεγονότος που σφράγισε τη νεότερη ιστορία μας, της δολοφονίας του πρώτου Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια.

Στο Ναύπλιο γράφτηκε ένα από τα πρώτα και δυνατότερα θεωρητικά κείμενα σχετικά με τον ρόλο του θεάτρου – δεδομένου ότι προέρχεται από λαϊκή πένα απηχώντας το πνεύμα του Μακρυγιάννη. Δύο μόνο χρόνια μετά την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης, το 1823, ένας από τους πρωτεργάτες της και «πολιτάρχης του Αναπλιού», ο Νικηταράς, εγκωμιάζοντας τα αγαθά της παιδείας και της υγείας και τονίζοντας την ανάγκη ύπαρξής τους στο επαναστατημένο έθνος, σε σχετικό έγγραφο προς τον τότε Υπουργό των Εσωτερικών Παπαφλέσσα προτείνει την ίδρυση θεάτρου, σχολείου και νοσοκομείου. Συγκεκριμένα, προτείνει να μετατραπεί σε θέατρο «το τζαμί του Αγάπασα». Η φιλόδοξη και άκρως πρωτοποριακή ιδέα του Νικηταρά πραγματοποιήθηκε εξήντα χρόνια αργότερα. Το 1895 το παλαιό τζαμί και πρώην Αλληλοδιδα­κτικό σχολείο στην Πλατεία Συντάγματος λειτούργησε ως Δημοτικό θέατρο.

Αλλά και στον τομέα της δραματουργίας το Ναύπλιο διεκδικεί δάφνες πρωτοπορίας, αφενός στην ελληνική γυναικεία δραματουργία και αφετέρου στον κύκλο των θεατρικών έργων με θεματολογία σχετική με την Ελληνική Επανάσταση του 1821. Η Ευανθία Καΐρη είναι η αφοσιωμένη αδελφή του θεολόγου, φιλόσοφου και παιδαγωγού Θεόφιλου Καΐρη, στον οποίο και οφείλει τη μόρφωσή της αλλά και την πρώτη της γνωριμία με το θέατρο μέσα από τα έργα του γαλλικού κλασικισμού. Τα έργα αυτά θα στείλει, κατόπιν δικής της έκκλησης στη «φιλόμουσον Ευανθίαν» ο Αδαμ. Κοραής. Ενώ ακόμη διαρκεί ο ελληνικός Αγώνας και η έκβασή του είναι αβέβαιη, «εν βρασμώ ψυχής», φορτισμένη συναισθηματικά από τα δεινά του Αγώνα, μεταξύ των οποίων και το προσωπικό πλήγμα του τραυματισμού του αδελφού της, «η χαριτωμένη Ευανθία», κατά την έκφραση Γάλλου φιλέλληνα, μετουσιώνει καλλιτεχνικά – χρησιμοποιώντας τα δραστικά όπλα της δραματικής τέχνης – την Έξοδο του Μεσολογγίου. Το έργο της εγκαινιάζει την πλούσια καλλιτεχνική παραγωγή με επίκεντρο το συγκλονιστικό γεγονός. Τρεις μόνο μήνες μετά την Έξοδο του Μεσολογγίου, τον Ιούνιο του 1826, εκδίδεται «εν Ναυ­πλίω, εν τη τυπογραφία της Διοικήσεως» το τρίπρακτο έργο Νικήρατος, «ελ­ληνίδος τινός», αφιερωμένο στις Ελληνίδες που θυσιάσθηκαν στον Αγώνα, με πρόλογο απευθυνόμενο «Προς τας Ελληνίδας». Ένα χρόνο αργότερα, το 1827, ο Αλέξανδρος Σούτσος θα αποκαλύψει την ταυτότητα της ηρωίδας αξιολογώντας το έργο και κατατάσσοντας τη συγγραφέα του στον «χορό των μουσών». Το έργο, το οποίο έχει αναλυθεί διεξοδικά από σημαντικούς μελετητές του θεάτρου μας, όπως τον Β. Πούχνερ και την Άννα Ταμπάκη, γνώρισε και αξιόλογη σκηνική σταδιοδρομία, αφού είχε την τύχη να παρασταθεί λίγο μετά τη συγγραφή του από ερασιτεχνικό θίασο και στη συνέχεια από επαγγελματικούς θιάσους. Το δράμα καταξιώνει τη συγγραφέα του και την τοποθετεί στις πρώτες Ελληνίδες εκπροσώπους της γυναικείας γραφής, και ειδικότερα της θεατρικής, εγκαινιάζοντας, παράλληλα, τον κύκλο της επαναστατικής δραματουργίας του 1821.

Μετά την άφιξη του Καποδίστρια, η βελτίωση της πολιτικής αστάθειας είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη κοσμικής κίνησης στο Ναύπλιο με τη διοργάνωση εσπερίδων και συναναστροφών, στις οποίες πρωτοστατούσαν Φανα­ριώτες και λόγιοι και οι οποίες και έγιναν οι πυρήνες της θεατρικής δραστηρι­ότητας.

Ο Φαναριώτης ποιητής και πεζογράφος Παναγιώτης Σούτσος (1806-1868). Χαρακτικό.

Ειδικότερα στο φιλολογικό σαλόνι του λόγιου γιατρού Ταλιαπιέτρα ο γαλλοτραφής Αλέξανδρος Σούτσος διάβασε την κωμωδία του Ο άσωτος, την οποία και εξέδωσε το 1830 στο Ναύπλιο που αποτελούσε και τον δραματικό της χώρο. Η κωμωδία, ωστόσο, έφερε ζωηρή τη σφραγίδα των γαλλικών κωμωδιών του Μολιέρου και οι χαρακτήρες που παρουσίαζε, δεν είχαν καμία σχέση με τη ναυπλιακή κοινωνία της εποχής. Τον Σούτσο μιμήθηκε ο νεαρός δικαστικός Γεώργιος Πραντούνας, ο οποίος μετά την επιτυχημένη ανάγνωση της τραγω­δίας του Αι Ελευθερωμέναι Αθήναι στο προαναφερθέν φιλολογικό σαλόνι, την εξέδωσε την ίδια χρονιά, το 1830, κατά προτροπήν του Ταλιαπέτρα.

Πρόκειται για πεντάπρακτη τραγωδία σε πεζό λόγο με έμμετρα χορικά στην πέμπτη πράξη και έμμετρο επίλογο. Αναφέρεται στην απελευθέρωση των Αθηνών από τους Γότθους στα τέλη του 3ου μ.Χ. αιώνα. Στόχος του συγγραφέα είναι η εξύμνηση του πατριωτικού ιδανικού, το οποίο ο ίδιος είχε πιστά υπηρετήσει και καλλιεργήσει κατά το διάστημα των παραστάσεων της Οδησσού. Συνδυάζει, όχι πάντοτε επιτυχημένα, τις επιταγές του κλασικισμού και του ρομαντισμού και όντας εμπλουτισμένο με γεγονότα της εποχής του τονίζει την ανάγκη εθνι­κής ομόνοιας και πολιτικής σταθερότητας. Ένα χρόνο αργότερα, ο Παναγιώ­της Σούτσος δημοσίευσε μαζί με τις πρώτες λυρικές του συνθέσεις το πρώτο του δραματικό έργο, τον Οδοιπόρο, αποσπάσματα του οποίου είχε επανειλημμένα διαβάσει στο φιλολογικό του σαλόνι. Κεντρικό μοτίβο του έργου, όπως και άλλων έργων του ρομαντισμού, είναι ένας ανεκπλήρωτος έρωτας, ο οποίος βασίζεται σε προσωπική εμπειρία του ίδιου του συγγραφέα με την όμορφη Ραλλού, κόρη του ηγεμόνα Σούτσου. Το έργο, αν και παρουσιάστηκε πολύ νωρίς, ήδη το 1836 στην Αθήνα, στη συνέχεια πέρασε σε σκηνική αφάνεια. Αντίθετα, είχε πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα εκδοτική ιστορία (γνώρισε 35 εκδόσεις) και μεμονωμένοι στίχοι του παρέμειναν θρυλικοί και τροφοδότησαν τους καθημερινούς έρωτες, την ερωτική ποίηση αλλά και το μελόδραμα.

Ραγκαβής – Ρίζος Αλέξανδρος (1809-1892). Ξυλογραφία: Δημοσιεύεται στο «Εθνικόν Ημερολόγιον …», Αθήνα, 1889.

Η δολοφονία του Καποδίστρια τον Σεπτέμβριο του 1831 σταμάτησε αιφνίδια την πολιτιστική κίνηση της πόλης, η οποία αναζωπυρώθηκε με την εκλογή και στη συνέχεια την άφιξη του Όθωνα το 1833. Το 1832 χάθηκε η ευκαιρία της πρώτης ολοκληρωμένης θεατρικής παράστασης στο Ναύπλιο στο σπίτι του Δημ. Καλλέργη, και μάλιστα με πρωτότυπη ελληνική κωμωδία. Την ιδέα είχε ο Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής, ο οποίος δεν πτοήθηκε από την άρνηση των κυριών να λάβουν μέρος στην παράσταση και εντός τριών ημε­ρών έγραψε τη μονόπρακτη κωμωδία Γάμος άνευ νύμφης. Τελικά όμως, πάλι λόγω γυναικείας υπαιτιότητας – και συγκεκριμένα για να μην παρεξηγηθούν δύο κυρίες, επειδή υπήρχε φόβος να ταυτιστούν με πρόσωπα της κωμωδίας – ματαιώθηκε η παράσταση. Το έργο παραστάθηκε στην Αθήνα το 1843 με τον ίδιο τίτλο και στη συνέχεια με τον τίτλο Ο γάμος της Αρχοντούλας το συμπεριέλαβε ο Ραγκαβής στα Άπαντά του. Στο Ναύπλιο, επειδή αποφασίστηκε από τους συμμετέχοντες να μην ειπωθεί τίποτα από σκηνής προς αποφυγήν κάθε παρεξηγήσεως εκ μέρους του ακροατηρίου, προτιμήθηκε η παντομίμα και ο ίδιος ο Ραγκαβής ανέλαβε τον γυναικείο ρόλο. Η απόδοση του ρόλου από άνδρα καθώς και ο κινησιακός κώδικας που επιλέχτηκε στη θέση του λόγου, αν και υπαγορεύτηκαν από εξωτερικούς παράγοντες, ωστόσο αποτελούν ιδιάζουσες απόπειρες οι οποίες, απηχώντας πανάρχαιες μορφές θεάτρου, εγγράφονται στις κατακτήσεις της πρωτοπορίας…

Για την ανάγνωση ολόκληρης της ανακοίνωσης πατήστε διπλό κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο: Το Θέατρο στο Ναύπλιο την Οθωνική περίοδο – Κείμενα και παραστάσεις

Διαβάστε ακόμη:

• Μικρό οδοιπορικό στα θεατρικά δρώμενα της Αργολίδας

Read Full Post »

Μονόπρακτα του Μπρεχτ και του Ντάριο Φο από την Πολιτιστική Αργολική Πρόταση

Η θεατρική ομάδα της Πολιτιστικής Αργολικής Πρότασης παρουσιάζει τα μονόπρακτα «Η Εβραία» του Μπέρτολτ Μπρεχτ και «Εγώ η Ούλρικε Μάινχοφ καταγγέλω» των Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε.

«Ανθρώπινες κραυγές»

Τη σκηνοθεσία και τη μουσική επιμέλεια έχει κάνει ο Νικόλας Ταρατόρης, ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια η Πίνκα Νάντη-Ταρατόρη. Παίζουν: Νάντια Δανιήλ, Πετρούλα Πολυχρονοπούλου και Θάνος Παιδάκης.

Πρόκειται για μία παράσταση με γενικό τίτλο «Ανθρώπινες κραυγές» αφιερωμένη στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

Οι παραστάσεις θα γίνουν στο Θέατρο της οδού Ατρέως, στο Άργος, 1,2,8 και 9 Νοεμβρίου, στις 9 το βράδυ.

Για κρατήσεις θέσεων μπορείτε να απευθυνθείτε στα τηλέφωνα: 27510 20419, 6944.553080 και στο βιβλιοπωλείο «Εκ Προοιμίου».

Read Full Post »

Τμήμα Θεατρικών Σπουδών «Θέατρο & Θεατρικότητα»

Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου σε συνεργασία με το Δήμο Ναυπλίου πραγματοποιούν την Πέμπτη 8 Μαΐου 2014 και ώρα 19.00 στο Βουλευτικό Ναυπλίου την εκδήλωση «Θέατρο & Θεατρικότητα» με εισηγητή το διακεκριμένο σκηνοθέτη Σταύρο Τσακίρη.

Ο κ. Σταύρος Τσακίρης θα πραγματοποιήσει master class με τους φοιτητές από τις 11.00 έως 14.00 στην αίθουσα «Λήδα Τασοπούλου» στα Κεντρικά Διδακτήρια του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών στο Ναύπλιο.

Σταύρος Σ. Τσακίρης 

Ο Σταύρος Σ. Τσακίρης σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου στην Αθήνα και συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία, την Αμερική και την Ινδία. Έχει διατελέσει καλλιτεχνικός διευθυντής στα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας (1999-2002) και Κομοτηνής (1990-1993). Στο έργο του σημαντική θέση κατέχει η αρχαία τραγωδία και παραστάσεις του έχουν ανέβει στην Ελλάδα και στο εξωτερικό συμμετέχοντας σε φεστιβάλ όπως: Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου, Βερολίνου, Βρυξελλών, Καΐρου, Τιφλίδας, Τελ Αβίβ, Κολωνίας, Λευκωσίας, Πάφου, Φιλίππων και Θάσου, Ρεθύμνου, Καλαμάτας, Πέτρας κ.ά.

Έχει συνεργαστεί με θεατρικούς οργανισμούς όπως το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος κ.ά., στην Κύπρο με το Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου και το Θέατρο «Ένα», και στο εξωτερικό με το Εθνικό Θέατρο Ινδιών, το Εθνικό Θέατρο Ισλανδίας, το Theses theatre (ΗΠΑ), την Goa Academy, το Theater Manufacture (Γερμανία).

Ο Σταύρος Τσακίρης δίδασκε δραματολογία και σκηνοθεσία στο αρχαίο δράμα στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και υποκριτική σε μεταπτυχιακούς φοιτητές δραματικών σχολών, με ειδίκευση στην αρχαία τραγωδία.

Εργάστηκε ως θεατρικός παραγωγός στο κρατικό ραδιόφωνο και το 2003 ίδρυσε το θεατρικό σύνολο «Omicron 2 – μια εταιρεία για τις τέχνες», με σκοπό να συνεχίσει τη διερεύνησή του πάνω σε πειραματικές μεθόδους προσέγγισης και παρουσίασης έργων της ελληνικής και παγκόσμιας δραματουργίας. Παρουσίασε ως τώρα έξι παραγωγές σε Ελλάδα, Κύπρο, Γεωργία, Αλβανία.

Read Full Post »

Νέα θεατρική περίοδος από την Πολιτιστική Αργολική Πρόταση

«Δεν είμ’ εγώ»

Ανοίγει η αυλαία στο θέατρο της οδού Ατρέως στο Άργος, το Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013. Η Πολιτιστική Αργολική Πρόταση, μετά από μια επιτυχημένη παρουσία στις καλοκαιρινές αργολικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, συνεχίζει για 18^η συνεχή χρονιά να φέρνει το αργολικό κοινό πιο κοντά στους κλασικούς Έλληνες και ξένους συγγραφείς, αλλά και σε σύγχρονους δημιουργούς, του θεάτρου.

Έχοντας ήδη μια σημαντική πορεία στα πολιτισμικά δρώμενα της Αργολίδας, προτείνει για τη νέα θεατρική περίοδο 2013-2014 μια εξαιρετική κωμωδία του Γρηγορίου Ξενόπουλου με τίτλο «Δεν είμ’ εγώ».

Σπαρταριστική πλοκή που φέρνει αντιμέτωπες συζύγους, πεθερές και υποψήφιες ερωμένες με επίκεντρο έναν καθηγητή μαθηματικών ανυποψίαστο για όσα συμβαίνουν γύρω του. Μια ποιοτική πρόταση διασκέδασης με μια κλασική κωμωδία που εκτός από τον συγγραφέα Γρ. Ξενόπουλο, υπογράφουν στην σκηνοθεσία ο Νικόλας Ταρατόρης, στα σκηνικά- κοστούμια η Πίνκα Νάντη-Ταρατόρη και οι ηθοποιοί της θεατρικής ομάδας : Άννα Καραβάνου, Ναταλία Ζήκου, Μάντυ Κατσίλα, Αναστασία Πούρου, Ανδριανή Ρετσινά, Έλενα Οικονόμου, Θάνος Παιδάκης, Πόπη Κούγια – Γλατζίνα, Οδυσσέας Κουμαδωράκης, Γιάννης Κολυβάνης, Αριστογείτων Πανανός, Γιώργος Μυλωνάς, Αρετή Καρκαγγέλη, Γιώργος Μώρος, Ρούλα Νίτσου, Κατερίνα Αναγνωστοπούλου, Σοφία Σταμέλου, Πετρούλα Πολυχρονοπούλου, Άγγελος Δουβρόπουλος και  Σπύρος Χασάπης.

Οι παραστάσεις δίνονται κάθε Σάββατο και Κυριακή με ώρα έναρξης τις 19:30, στο Θέατρο της οδού Ατρέως στο Άργος (Γεφύρια). Πληροφορίες: 27510 20419 και 6944553060. 

Read Full Post »

Επιστημονική Επιθεώρηση Τεχνών του Θεάματος – Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου | Τμήμα Θεατρικών Σπουδών

Επιστημονική Επιθεώρηση Τεχνών του Θεάματος. Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου – Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, τεύχος 1. Ακαδημαϊκά έτη 2005 – 2008, Ναύπλιο 2009. ISSN: 1792-0906

H έκδοση του πρώτου τεύχους της «Επι­στημονικής Επιθεώρησης Τεχνών του Θεάματος», αποτελεί την επετηρίδα του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πε­λοποννήσου και θα κυκλοφορεί σε τακτά χρονικά διαστήματα. Στόχος του περιοδικού να παρέχει βήμα έκφρασης στα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας του Τμήματος, σε έλληνες και ξένους μελετητές αλλά και πρακτικούς των παραστατικών τεχνών, με σκοπό την παραγωγή ενός γόνιμου και εποικοδομητι­κού διαλόγου στην υπηρεσία της προώθησης της επιστήμης και της τέχνης. 

Επιστημονική Επιθεώρηση Τεχνών του Θεάματος

Στις σελίδες του τόμου διατυπώνονται επιστημονικές θέσεις και προσεγγίσεις της θεατρικής γραφής, τόσο ως γραπτού κειμένου όσο και ως σκηνικής κατασκευής, δια των οποίων σχολιάζονται αναλυτικά ορισμένα ιστορικά, κοινωνικά και καλλιτεχνικά κριτήρια, που διαμορφώνουν επίκαιρο αλλά και διαχρονικό περιβάλλον θεατρικής δράσεως και θεαματικών συμφραζομένων. Στο πλαίσιο αυτό, σύνθεση και κατάλυση συσπειρώνουν τις δυνάμεις τους με σκοπό την αναβάθμιση του συγκρουσιακού και την, εν συνεχεία, επαναφορά στην τάξη. Ούτως ή άλλως, η παράσταση συνεχίζεται πάντα στην Αρένα της πραγματικότητας, την οποία αναχαιτίζει ενίοτε και ακινητο­ποιεί η σκηνική υπέρβαση των ορίων άνευ όρων.

Οι προοπτικές και τα ενδεχόμενα είναι πάντα εδώ… Ωστόσο, η «Επιστημονική Επιθεώρηση Τεχνών του Θεάματος» αποτελεί απτό, καταγεγραμμένο γεγονός, μία σταθερά δηλαδή στον κόσμο του εφήμερου και του φευγαλέου, που επαγγέλλεται η πράξη του θεάτρου. Με άλλα λόγια, το ρέον υλικό της σκηνικής γραφής και οι δια­δρομές της ιδέας προκαλούν απροκάλυπτα την θεωρητική σκέψη που ενδίδει στην γοητεία του ανεκδιήγητου. Ο θεωρητικός λόγος φαίνεται, πολλές φορές, στείρος και στεγνός. Είναι γιατί στην ουσία, προσπαθεί να κρύψει το συναίσθημα και την ομοιο­παθητική λειτουργία ανάμεσα στον ίδιο και σε εκείνα που τον καθιστούν «αυτόπτη» μάρτυρα.

Μαρίκα Θωμαδάκη

( Από τον πρόλογο του τόμου) 

Περιεχόμενα

Επιστημονικές  – Επιμορφωτικές Διαλέξεις 2005-2006

• Η λογική του παραλόγου: Περιμένοντας τον Σάμιουελ Μπέκετ  –  Βασίλης Μανουσάκης
• Οι νέες σκηνικές προτάσεις που διαμόρφωσαν το ισπανικό θέατρο τον 20ό αιώνα  – Στυλιανός Ροδαρέλης
• Στο τραπέζι με τον Τσέχωφ: Η χρήση του φαγητού και του ποτού στη σκηνοθεσία έργων του Τσέχωφ – Αθηνά Στούρνα
• Παπαφλέσσας: Ένα ιστορικό δράμα του Σπ. Μελά – Βαρβάρα Γεωργοπούλου
• Η τέχνη του θεάτρου – τέχνη της αλήθειας: Χάρολντ Πίντερ – Εύη Παπαδοπούλου-Καμπίτση

Επιστημονικές  – Επιμορφωτικές Διαλέξεις 2007-2008

• Ορεστειακά επεισόδια: Όταν το θέατρο γράφει ιστορία: Ιστορική – θεατρολογική προσέγγιση των γεγονότων που προκάλεσε η παράσταση της Ορέστειας του 1903 και η σύνδεσή της με το γλωσσικό ζήτημα – Άννα Μαυρολέων
• Σκηνικός χώρος και εικόνα: Η αξιοποίηση νέων τεχνολογιών στη σκηνή – Ασημίνα Δημητρουλοπούλου
• Μίμησις – ήθος – διάνοια: Οι εθνοκεντρικές παράμετροι της νεοελληνι­κής θεατρικής κριτικής – Γιώργος Σαμπατακάκης
• Σύγχρονες σκηνοθετικές προσεγγίσεις της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας – Έλενα Παπαλεξίου
• Bon pour I‘Orient II: Μια σκιαγράφηση της δράσης του γαλλικού μελοδραματικού θιάσου Lassalle-Charlet στην Αθήνα (1887-1888) – Αύρα Ξεπαπαδάκου
• Το Ναύπλιο στα χρόνια της «Ναπολεοντίας»: Κοινωνικά και πολιτιστικά συμφραζόμενα – Άννα Ταμπάκη
• «Ναπολεοντία» – Ανδρέας Στάικος
• Ο αργείος φιλόσοφος Αρποκρατίων και η γενικότερη φιλοσοφική κίνηση στο κλασικό και ρωμαϊκό Άργος – Γεώργιος Στείρης
• Παραστάσεις και αναπαραστάσεις από το κουκλοθέατρο στην Ελλάδα (1870-1950) – Μαρία Βελιώτη-Γεωργοπούλου
• Η συμβολή του θεατρικού παιχνιδιού στην ψυχοπνευματική ανάπτυξη του παιδιού – Αστέριος Τσιάρας

Read Full Post »