Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Archive for the ‘Ελεύθερο Βήμα’ Category

Η δυνατότητα στρατιωτικής ενίσχυσης της Κύπρου από την Ελλάδα τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974


 

 «Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Φιλοξενούμε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα»  ανακοίνωση, του διδάκτορα Ιστορίας, Τάσου Χατζηαναστασίου, στο 45ο Ετήσιο Συνέδριο της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων με τίτλο, «Κύπρος: Ιστορία και Πολιτισμός», (Αθήνα, 8-10 Νοεμβρίου 2018), με θέμα:

«Η δυνατότητα στρατιωτικής ενίσχυσης της Κύπρου από την Ελλάδα τον Ιούλιο και Αύγουστο του 1974».

 

Με το θέμα της παρούσας εργασίας ξεκίνησα να ασχολούμαι πριν από πολλά χρόνια και σε μία πρώτη της μορφή αποτέλεσε ξεχωριστό κεφάλαιο δευτερεύουσας μεταπτυχιακής εργασίας που κατατέθηκε στον Τομέα Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το καλοκαίρι του 1993.[1] Εκείνη η μελέτη, μετά τη σχετική βιβλιογραφική ενημέρωση και την απαραίτητη επιμέλεια και τις διορθώσεις, πήρε τη μορφή βιβλίου που κυκλοφόρησε το 2004 και μετά την εξάντληση του στο εμπόριο, σήμερα διατίθεται ελεύθερα στο διαδίκτυο.[2]

Στα 14 χρόνια που μεσολάβησαν από την έκδοση του βιβλίου έως σήμερα δημοσιεύτηκαν κι άλλα σχετικά έργα, κυρίως αναμνήσεις πρωταγωνιστών που φωτίζουν περισσότερο τα γεγονότα. Στις διαθέσιμες για τον μελετητή πηγές πρέπει να προστεθούν επίσης το Πόρισμα για τον Φάκελο της Κύπρου που δημοσιεύτηκε από την κυπριακή Βουλή των Αντιπροσώπων το 2011[3] ενώ μόλις πριν από λίγες εβδομάδες δημοσιεύτηκε το τελικό κοινό πόρισμα για τον ίδιο φάκελο της Κυπριακής και Ελληνικής Δημοκρατίας.[4]

 

31 ΜΚ – Η ηρωικότερη Μοίρα Καταδρομών της Κύπρου. Στη φωτογραφία άνδρες της 31 ΜΚ, μετά τις επιχειρήσεις Τηλλυρίας. Ο οπλισμός τους περιλαμβάνει STEN, Μ1 Garand, MG 42 και Μ20 Super Bazooka.

 

Οι δύο τελευταίες πηγές, παρά το γεγονός ότι στηρίζονται σχεδόν αποκλειστικά σε μαρτυρικές καταθέσεις και λιγότερο σε γραπτές πρωτογενείς πηγές, έγγραφα, διαταγές, πρακτικά συνεδριάσεων κτλ, και παρά το ότι, όπως έχει επισημανθεί: «τα κυπριακά» αρχεία στην Ελλάδα και στην Κύπρο έχουν υποστεί παρεμβάσεις και αφαιρέσεις, πέραν από τις συνήθεις ανά τον κόσμο «εθνικές προστασίες»[5], έχουν αδιαμφισβήτητη αξία και δεν μπορούν να αγνοηθούν από τον Ιστορικό. Είναι επομένως ευτυχής η συγκυρία του συνεδρίου καθώς σήμερα ύστερα από 44 χρόνια είμαστε σε θέση να έχουμε μια όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα του ζητήματος.

 

Α’ Περίοδος: Η Κύπρος υπό τον έλεγχο της ελληνικής Χούντας

  

Μετά την απόσυρση της μεραρχίας του Ελληνικού Στρατού από την Κύπρο το 1967, η επίσημη στρατιωτική παρουσία της Ελλάδας περιορίστηκε στις δυνάμεις της ΕΛΔΥΚ, 1000 άντρες περίπου, όπως προβλεπόταν από τις ιδρυτικές συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου και τις Συνθήκες Εγγυήσεως και Συμμαχίας.[6] Παράλληλα, στην κυπριακή Εθνοφρουρά, που στις 15 Ιουλίου του 1974 πραγματοποίησε το Πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, υπηρετούσαν δεκάδες Ελλαδίτες αξιωματικοί στους οποίους ανήκε και ο Αρχηγός της, και επομένως τελούσε κι αυτή υπό τον έλεγχο της Χούντας των Αθηνών. Η Χούντα όμως, παρά τις πληροφορίες για ασυνήθιστες κινήσεις που φανέρωναν πολεμική προετοιμασία στους τουρκικούς θύλακες της Κύπρου αλλά και τον απόπλου τουρκικών πολεμικών πλοίων από τα νότια τουρκικά παράλια με κατεύθυνση την Κύπρο ήδη από το μεσημέρι της Παρασκευής 19 Ιουλίου[7], δεν έλαβε κανένα μέτρο απόκρουσης μιας πιθανής τουρκικής εισβολής. Ακόμη κι όταν οι πληροφορίες πλήθαιναν μέσα στη νύχτα και η τουρκική αποβατική ενέργεια ήταν προ των πυλών, και πράγματι πολλοί αξιωματικοί διαφόρων βαθμίδων είχαν σπεύσει στο Αρχηγείο της Εθνικής Φρουράς ανάστατοι, έλαβαν τη χαρακτηριστική απάντηση: «κύριοι, πηγαίνετε για ύπνο» και πως επρόκειτο για τουρκικά στρατιωτικά γυμνάσια. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 στην Κύπρο – Κριτική αξιολόγηση γραπτών μαρτυριών και καταθέσεων


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Φιλοξενούμε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα»  ανακοίνωση, του διδάκτορα Ιστορίας, Τάσου Χατζηαναστασίου, στο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο «Στρατιωτικές Επεμβάσεις και δικτατορίες στην Ελλάδα», (Άργος, 16-17 Δεκεμβρίου 2017), με θέμα:

«Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 στην Κύπρο – Κριτική αξιολόγηση γραπτών μαρτυριών και καταθέσεων».

 

Οι πηγές και η βιβλιογραφία

 

Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ΄ (1913-1977).

Μπορεί να ακούγεται περίεργο αλλά είναι γεγονός ότι ενώ έχουν ήδη παρέλθει 43 [σήμερα 49] χρόνια, δεν υπάρχει έως τώρα μία κατά το δυνατόν πλήρης επιστημονική μονογραφία που να έχει ως θέμα το Πραξικόπημα της Χούντας κατά του Μακαρίου της 15ης Ιουλίου 1974. Ακόμη και η συγκέντρωση της βιβλιογραφίας, των δημοσιευμένων μαρτυριών και των ελάχιστων εργασιών[1], που αφορούν στο πραξικόπημα ή αναφέρονται σε αυτό στο πλαίσιο της εξιστόρησης των γεγονότων του Ιουλίου και του Αυγούστου 1974 στην Κύπρο, αποτελεί ένα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα.

Πολλές από τις δημοσιευμένες μαρτυρίες αποτελούν ιδιωτικές εκδόσεις που κυκλοφόρησαν σε έναν μικρό κύκλο και είναι δυσεύρετες, ειδικά όσες κυκλοφόρησαν το πρώτο διάστημα μετά τα γεγονότα. Το γεγονός αντισταθμίζεται κάπως από την αύξηση το τελευταίο διάστημα των δημοσιεύσεων σχετικών μαρτυριών, ίσως γιατί οι άνθρωποι πλέον μεγάλωσαν και αισθάνονται την ανάγκη να «μιλήσουν» ενώ και η χρονική απόσταση επιτρέπει μία πιο ψύχραιμη προσέγγιση. Ωστόσο, όλες αυτές οι μαρτυρίες θα πρέπει να εξεταστούν κριτικά και να διασταυρωθούν με άλλες πηγές καθώς είναι λογικό κάθε πρόσωπο που πήρε μέρος στα γεγονότα να επηρεάζεται στην κρίση του από τη στάση που κράτησε τότε αλλά και απ’ όσα μεσολάβησαν από τότε, ειδικά σε ό,τι αφορά τη δική του συμμετοχή και ευθύνη. Έπειτα, κάθε προσωπική μαρτυρία αποτελεί ένα κομμάτι του συνολικού παζλ καθώς είναι λογικό όποιος βρίσκεται μέσα στη δίνη των γεγονότων να έχει αντίληψη του περιορισμένου χώρου που κινήθηκε ο ίδιος. Ακόμη κι αν δηλαδή επιθυμία του είναι να αποδώσει τα γεγονότα όπως πραγματικά έγιναν, αναπόδραστα η οπτική του γωνία θα είναι περιορισμένη και θα εστιάζει σε ένα τμήμα μόνο των γεγονότων που έλαβαν χώρα. Παρόλα αυτά, οι μαρτυρίες αυτές, ακόμη και οι πιο υποκειμενικές και μεροληπτικές, αποτελούν πολύτιμες πηγές καθώς αποκαλύπτουν την ιδεολογική διάσταση του φαινομένου και επιτρέπουν στον Ιστορικό να εξαγάγει χρήσιμα για την κατανόηση των γεγονότων συμπεράσματα.

Σε ό,τι αφορά στον «Φάκελο της Κύπρου» και γενικότερα τις αρχειακές αδημοσίευτες πηγές, ο έγκυρος Ιστορικός Πέτρος Παπαπολυβίου και μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής της κυπριακής Βουλής για τον Φάκελο της Κύπρου, σε πρόσφατη συνέντευξή του δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «τα «κυπριακά» αρχεία στην Ελλάδα και στην Κύπρο έχουν υποστεί παρεμβάσεις και αφαιρέσεις, πέραν από τις συνήθεις ανά τον κόσμο «εθνικές προστασίες», ενώ ειδικά οι υποκειμενικές προσωπικές καταθέσεις είναι σε πολλά σημεία εμφανέστατα αναληθείς».[2] (περισσότερα…)

Read Full Post »

Μύθοι και Σύμβολα στη Νεοελληνική τέχνη  (19ος – α’ μισό του 20ού αιώνα)


 

 «Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Με αφορμή την έκθεση «Μύθοι και σύμβολα στη νεοελληνική τέχνη», της Εθνικής Πινακοθήκης &ι Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτζου στο Ναύπλιο, η οποία θα διαρκέσει έως τις 30 Μαΐου 2024, δημοσιεύουμε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα» κείμενο που περιλαμβάνεται στον κατάλογο της εκθέσεως, της κας Λαμπρινής Καρακούρτη – Ορφανοπούλου, Ιστορικού Τέχνης Επιμελήτριας της Εθνικής Πινακοθήκης Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτζου, με τίτλο:

 

«Μύθοι και Σύμβολα στη Νεοελληνική τέχνη  (19ος – α’ μισό του 20ού αιώνα)».

  

Η ιστορία με το πέρασμα του χρόνου διαστρεβλώνεται,

ενώ ο μύθος εξελίσσεται στο σημείο που γίνεται πραγματικότητα.

Jean Cocteau

 

Ο ελληνικός μύθος αποτέλεσε ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης και δημι­ουργίας για τους καλλιτέχνες από την αρχαιότητα μέχρι τις σύγχρονες μορφές πνευματικής και καλλιτεχνικής έκφρασης του ευρωπαϊκού πο­λιτισμού. Οι μύθοι γίνονται πεδίο ερμηνείας και αλληγορικών συνθέσεων προκειμένου να ερμηνεύσουν τη δημιουργία του κόσμου, την πραγματι­κότητα της ζωής, τα φυσικά φαινόμενα, τις σχέσεις ορατού και αόρατου και να προσαρμοστούν στον εκάστοτε κοινωνικό ορίζοντα υποδοχής. Η ελληνική μυθολογία, κατεξοχήν ανθρωπομορφική, εμπνέει ζωγράφους και γλύπτες κυρίως την περίοδο της Αναγέννησης, λόγω του ανανεωμέ­νου ενδιαφέροντος για την αρχαιότητα, που προκάλεσε το πνευματικό κίνημα του Ουμανισμού. Ο μύθος αισθητικοποιείται και γίνεται θέμα στα εικονογραφικά προγράμματα των ουμανιστών.

Την εποχή του Διαφωτισμού και κυρίως στις αρχές του 19ου αιώνα, οι μυθικοί ήρωες θα ενσαρκώσουν το μεγαλείο του ανθρώπινου ηρωισμού σύμφωνα με το πνεύμα του Νεοκλασικισμού. Στις τελευταίες όμως δε­καετίες του αιώνα αυτού, οι προραφαηλίτες και οι συμβολιστές ζωγράφοι προσδίδουν μια νέα δυναμική στο μυθολογικό θέμα, καθώς προβάλλουν πανανθρώπινες μυστικιστικές καταστάσεις της φύσης, προετοιμάζοντας τη νέα συμβολική εκδοχή του μύθου από τους καλλιτέχνες των πρωτοπο­ριών του 20ού αιώνα.

Το παράρτημα Ναυπλίου της Εθνικής Πινακοθήκης και Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου οργανώνει την έκθεση με θέμα Μύθοι και Σύμβολα στη Νεοελληνική τέχνη (19ος – α’ μισό του 2οού αιώνα), με στόχο να φωτίσει τον ρόλο της τέχνης μέσα από τη διαλεκτική σχέση τέχνης, ιστορίας και κοινωνί­ας.

Παρουσιάζονται γλυπτά, ζωγραφικά έργα και σχέδια με σκοπό να δι­αφανεί ο δημιουργικός τρόπος των Ελλήνων καλλιτεχνών που υιοθετούν, εξελίσσουν και μεταπλάθουν το περιεχόμενο και τη μορφή του μύθου σε νέες προτάσεις έκφρασης, καθώς και οι διαφορετικές εικαστικές αφετη­ρίες των δημιουργών.

Συγχρόνως η έκθεση στοχεύει – μέσω των εκπαιδευ­τικών προγραμμάτων που θα υλοποιηθούν – στην αποκωδικοποίηση των συμβόλων που περιέχονται στα έργα τέχνης με μυθολογικό περιεχόμενο, τα οποία πολλές φορές λανθάνουν και στην αναζήτηση των αξιών και των μηνυμάτων που μεταφέρουν σε εμάς σήμερα.

Το σύνολο των έργων που παρουσιάζονται στην έκθεση, προέρχονται αποκλειστικά από τις συλλο­γές της Εθνικής Πινακοθήκης και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, αναδεικνύοντας μια συνολική εικόνα όλων των μορφών της Νεοελληνικής τέχνης και των ανανεωτικών τάσεων της.

 

«Μύθοι και Σύμβολα στη Νεοελληνική τέχνη», εξώφυλλο του καταλόγου.

 

Ο κόσμος της τέχνης στην Ελλάδα (19ος – αρχές 20ού αιώνα)

 

Στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος, τα πρώτα χρόνια της ανεξαρτησίας, δε­σπόζει η ηρωική εικονογραφία του αγώνα, η οποία κινείται στο πνεύμα της εξιδανίκευσης και στο ύφος του ακαδημαϊκού ιδεαλιστικού Ρομαντισμού. Οι νεαροί σπουδαστές που φοιτούν στο Σχολείο των Τεχνών «ασκούνται κυρίως σε γυμνογραφίες, προσωπογραφίες, αλληγορικές και ιστορικές συνθέσεις με θέματα που λειτουργούν ως φορείς υψηλών νοημάτων, πρότυπα αρετής και ηθικής για τον λαό. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν (François Mitterrand) στους Μύλους του Άργους


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Διαβάστε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα», άρθρο του Οικονομολόγου και  Προέδρου της Αργολικής Αρχειακής Βιβλιοθήκης Ιστορίας και Πολιτισμού, Γιώργου Γιαννούση,  με θέμα την επίσκεψη και την παραμονή του Φρανσουά Μιτεράν (François Mitterrand) στους Μύλους του Άργους.

 

«Ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν (François Mitterrand) στους Μύλους του Άργους»

 

Ο Φρανσουά Μιτεράν, (1916-1996), Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, το 1984.

Είναι γνωστό πως οι μεγάλοι αλλά και οι μικροί του κόσμου αναζητούν, ορισμένες φορές, μικρές αποδράσεις από τη βαριά καθημερινότητα που τους επιβάλει ο ρόλος τους. Επιχειρηματίες, υψηλόβαθμα στελέχη επιχειρήσεων, πολιτικοί, Υπουργοί, Πρωθυπουργοί και Πρόεδροι Δημοκρατιών, συνηθίζουν να περνούν ξαφνικά και μακριά από τα μάτια της δημοσιότητας μερικές ώρες ή ημέρες ηρεμίας και ξεκούρασης. Η ανάγκη αυτή συνοδεύεται και από εκείνη της επιλογής ενός μέρους άγνωστου, «χαμένου» κάπου σε κάποια άλλη χώρα από τη δική τους, στο οποίο να μπορούν να περάσουν ευχάριστα και ταυτόχρονα να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους αν παραστεί ανάγκη. Την ανάγκη αυτή αισθάνθηκε και μια παγκόσμια πολιτική προσωπικότητα, ο Γάλλος σοσιαλιστής Πρόεδρος Φρανσουά Μιτεράν, όταν το 1991, για πολλοστή φορά, «απέδρασε» λίγο στην Ελλάδα που αγαπούσε πολύ, προκειμένου να ξεκουραστεί και να βρεθεί με ηρεμία και ασφάλεια εκτός Προεδρικού Μεγάρου των Ηλυσίων!

Για τις μεγάλες προσωπικότητες, ολιγοήμερες διακοπές σε ένα μικρό χωριό είναι απαραίτητα αναζωογονητικές. Για το μικρό χωριό, η επιλογή του από μια παγκόσμια προσωπικότητα του κύρους του Φ. Μιτεράν, είναι ανέλπιστη ιστορική τύχη. Αυτό συνέβη με το μικρό χωριό των Μύλων Άργους της Αργολίδας, γνωστό στους ντόπιους για την ηρεμία, την παραθαλάσσια ομορφιά του και την ιστορία του από την Επανάσταση του ’21, άγνωστο όμως στον Γάλλο Πρόεδρο, τη συνοδεία του και την καταγραφή της ιστορίας που συμπληρώνεται σήμερα με το παρόν κείμενο.

 

Ένα ασταθές παγκόσμιο περιβάλλον

 

Όταν ο Γάλλος Πρόεδρος Φ. Μιτεράν αποφασίζει να δραπετεύσει από το Μέγαρο των Ηλυσίων για λίγες μέρες, στις παραμονές των Χριστουγέννων του Δεκεμβρίου 1991, ο κόσμος βρίσκεται σε αναβρασμό. Το πολιτικό κλίμα στην ίδια την Ευρώπη είναι πολύ βαρύ καθώς συντελούνται σημαντικές αλλαγές με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και της Γιουγκοσλαβίας που ίδρυσε ο Τίτο. Γεγονότα που δεν γίνονται με …βελούδινο τρόπο! Αντίθετα, ιδιαίτερα στη Γιουγκοσλαβία, είναι αιματηρά, εμφύλιος σπαραγμός με πολεμικές συγκρούσεις, εθνοκαθάρσεις, αποσχίσεις και, όπως πάντα στις περιπτώσεις αυτές, δραματικές εξελίξεις  μεγάλης  κλίμακας για τις ζωές και το μέλλον των ανθρώπων και των λαών. Οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Γαλλία και το ΝΑΤΟ πρωταγωνιστούν στα γεγονότα και καθορίζουν τις εξελίξεις,  προσπαθώντας να έχουν το μεγαλύτερο δυνατό στρατηγικό κέρδος από τη νέα ευρωπαϊκή πραγματικότητα  που διαφαίνεται, μετά την κατάρρευση του υπαρκτού Σοσιαλισμού στην Ευρώπη. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Καταστήματα και Δημόσιοι χώροι στη Δαλαμανάρα Άργους (1945-1960)


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Ο κ. Χρήστος Πίκης σε νεαρή ηλικία (1970).

Σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα», ο κύριος Χρήστος Πίκης,* Οικονομολόγος, τέως Αντιπρόεδρος της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων (ΕΛΒΟ) και Διευθυντής Συμμετοχών της Ελληνικής Τράπεζας Βιομηχανικής Αναπτύξεως (ΕΤΒΑ), μέσα από τις βιογραφικές του σημειώσεις, μας «μεταφέρει» στη γενέτειρά του Δαλαμανάρα και μας παρουσιάζει τα καταστήματα και τους δημόσιους χώρους του χωριού του την περίοδο, 1945-1960.  Πρόσωπα, χαρακτήρες και γεγονότα, σημαντικά για την εποχή, ξεπροβάλλουν  μέσα από την περιγραφή του…

 

 «Καταστήματα και Δημόσιοι χώροι στη Δαλαμανάρα Άργους (1945-1960)»

 

1. Παντοπωλείον «Η Αγάπη», Ανδρ. Χρ. Ρούσσου

 

Έτσι έγραφε η ταμπέλα του παλιότερου και καλύτερου μπακάλικου του χωριού (Δαλαμανάρας). Το είχε ο Μίμης Ρούσσος ή Μανέλης, ένας έξυπνος γλυκομίλητος έμπορος, και ήταν καλά εφοδιασμένο με τα απαραίτητα για κάθε σπίτι, (αλεύρι, όσπρια, ζυμαρικά, λάδι, βούτυρο, τυρί, κρασί, ελιές, σαρδέλες. ρέγκες., μπαχαρικά, κλπ). Ο Μανέλης είχε έναν ιδιαίτερο τρόπο προβολής των εμπορευμάτων του, που ήταν αντικείμενο πλάκας των συγχωριανών Π.χ. για να διαφημίσει τις ρέγκες του φώναζε μέσα από το μαγαζί στο σπίτι, στη γυναίκα του: «Κατίνα, σήμερα μη μου βάλεις κοτόπουλο. Θα φάω ρέγκα». Στο ιδιαίτερο, πλαϊνό χώρο στο κυρίως κατάστημα, όπου ήσαν τα βαρέλια με το κρασί, έβαζε δύο τραπεζάκια όπου κάθονταν για το κρασάκι τους κάποιοι από σοβαρούς πελάτες. Οι προχωρημένοι στο κρασί. (Γιωργοκούνουπας, Κωτσιολάρας, Παντελής, Κωτσιοκούνουπας, κ.α.), πήγαιναν στου Σκουλή.

Τα καλοκαίρια τα τραπεζάκια έβγαιναν έξω, απέναντι από το μαγαζί, κάτω από πανύψηλες λεύκες. Μπροστά στο μαγαζί υπήρχε μια τρόμπα και στέρνα, όπου μονίμως έβγαζε νερό η μάνα του Μίμη, η Μανέλενα. Ο Μανέλης έφερε πρώτος στο χωριό ένα όρθιο βυτίο της HP και πουλούσε πετρέλαιο, απαραίτητο τότε για τους κινητήρες DIESEL με τους οποίους ποτίζονταν τα χωράφια. Το πετρέλαιο πουλιόταν σε μικρά μπετόνια ή για τους προ έχοντες. σε «κανίστρες», λάφυρά από Γερμανικά φορτηγά. Τότε, ο Μανώλης, προσέλαβε. για το πετρέλαιο κυρίως, βοηθό, τον Χρήστο της Μουτσούναινας (Γκούμα). Σε αρκετά μεγάλη για την εποχή ηλικία, ο Μανώλης παντρεύτηκε την στρουμπουλή και ζωηρή Κατίνα από το Άργος και απέκτησαν τη χαριτωμένη Μαιρούλα.

 

2. Σκούλης

 

Κώστας Σκουλής. Αρχείο: Δημήτρης Σκουλής.

Καφενείο κυρίως, οινοπωλείο και λίγα είδη μπακαλικής. Ήταν πλάι στο εργοστάσιο του «Κύκνου», πιο προσιτό σε όσους ήθελαν να πιούν το κρασί τους και να κουβεντιάσουν, με «ιδιαίτερο» χώρο για τους πιο προχωρημένους πότες. Είχε και τραπεζάκια έξω στην αυλή, όπου αργότερα εγκατέστησε πρατήριο βενζίνης.

Στο Σκουλή πήγαινε και το ταχυδρομείο, και θυμάμαι με πόση αδημονία περίμενα γράμματα, όταν άρχισα να αλληλογραφώ, με το συμμαθητή μου στο Γυμνάσιο Βασίλη Σκούμπη από το Σκαφιδάκι τα καλοκαίρια που είχαμε διακοπές και με εκδοτικούς οίκους στην Αθήνα, (Σαλίβερος, κλπ), που ζητούσα και μου έστελναν καταλόγους των βιβλίων τους, που τους διάβαζα και χανόμουν, θέλοντας, αν γινόταν, να τα διαβάσω όλα.

 

Το εσωτερικό του παλιού μαγαζιού, περίπου το 1954, από δεξιά ο χασάπης Παμήτσος με την ποδιά, τρίτος ο Γιώργος Σκουλής (σταυροπόδι) και πέμπτος όρθιος ο αδερφός ο Τάσος. Αρχείο: Δημήτρης Σκουλής.

 

Το μαγαζί με την αντλία βενζίνης. Αρχείο: Δημήτρης Σκουλής.

 

Γιώργος Σκουλής. Αρχείο: Δημήτρης Σκουλής.

Το μαγαζί κρατούσε παλιά ο πατέρας Κώστας Σκουλής και μετά, κυρίως, ο Γιώργος με τα αδέλφια του, Βαγγέλη και  Τάσο, που πέθανε ξαφνικά νεότατος.

Στους τοίχους του μαγαζιού περιεργαζόμουνα παλιές λιθογραφίες που απεικόνιζαν σκηνές μαχών από τους Βαλκανικούς Πολέμους και το πόλεμο του 1940 στην Αλβανία. Εκεί, όταν ήμουν πολύ μικρός, μερικές βραδιές με πήγαιναν τα ξαδέλφια μου, ο Βαγγέλης, ο Μίμης Δριμούρας και ο Μίμης του Κωτστοκούνουπα, και βλέπαμε τις προετοιμασίες για παράσταση Καραγκιόζη, ενώ άλλες φορές έπαιζε κλαρίνο ο Ρέλιας, συνοδευόμενος από τον γιό του Νίκο στο σαντούρι. Σήμερα το κατάστημα λειτουργεί ο γιος του Γιώργου, Δημήτρης Σκουλής.

(περισσότερα…)

Read Full Post »

Ας φρόντιζαν


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, αποδεχόμενη τις εκατοντάδες προτάσεις των επισκεπτών της και επιθυμώντας να συμβάλλει στην επίκαιρη ενημέρωσή τους, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Διαβάστε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα», σχολιασμό του Φιλόλογου και Συγγραφέα, Αλέξη Τότσικα, που αφορά στο  ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη με τίτλο:

«Ας φρόντιζαν»

 

Κωνσταντίνος Καβάφης (1863-1933).

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης το 1930 έγραψε  το ποίημα «Ας Φρόντιζαν», ένα από τα καλύτερα πολιτικά ποιήματα του, με υπόθεση που τοποθετείται στο ιστορικό πλαίσιο της αρχαίας Συρίας.

Στην Αντιόχεια, την πρωτεύουσα του αρχαίου κράτους της Συρίας, το 2ο αιώνα π.Χ. (182-116 π.Χ.) Φαραώ ήταν ο Πτολεμαίος Η’ με το προσωνύμιο Κακεργέτης. Πήρε την εξουσία μετά το θάνατο του αδερφού του και παντρεύτηκε τη γυναίκα του και αδερφή τους, Κλεοπάτρα Β’. Στη συνέχεια δολοφόνησε τον ανιψιό του και παντρεύτηκε την κόρη της γυναίκας του και ανιψιά του Κλεοπάτρα Γ’. Η Κλεοπάτρα Β’ το 131 π.Χ. ξεκίνησε επανάσταση εναντίον του συζύγου και αδερφού της Κακεργέτη. Τότε εκείνος σκότωσε τον δεκατεσσάρων ετών γιό τους, τον τεμάχισε και της έστειλε τα κομμάτια του σαν δώρο γενεθλίων! Διεκδικητές του θρόνου της Συρίας τότε ήταν και ο Αλέξανδρος Β’ Ζαβίνας, ο Αντίοχος Η’ ο Γρυπός και ο Ιωάννης Υρκανός Α’.

Πρωταγωνιστής του ποιήματος είναι ένας νέος από την «ανώτερη τάξη» με μόρφωση, κρίση και πείρα στη διαχείριση των κοινών, όπως ισχυρίζεται, που διεκδικεί την εύνοια των ηγετών για να βολευτεί στο δημόσιο. Ο νεαρός από την Αντιόχεια έφαγε όλα τα λεφτά του στις απολαύσεις, που είχε να του προσφέρει η πόλη του, και τώρα αναζητά μια ευκαιρία να «μπαλωθεί», να ενταχθεί  στον κρατικό μηχανισμό, στο δημόσιο θα λέγαμε σήμερα, ώστε να εξασφαλίζει χρήματα προφανώς για να συνεχίσει τις διασκεδάσεις του. Δηλώνει μάλιστα με κυνισμό τη «διάθεσή» του να προσφέρει τις «πολύτιμες υπηρεσίες του» σε οποιονδήποτε πολιτικό ηγέτη τις δεχθεί, αρκεί να ανταμειφθεί γι’ αυτές. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Βρεντάνος Τζιμαρώλη Αντώνιος


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, αποδεχόμενη τις εκατοντάδες προτάσεις των επισκεπτών της και επιθυμώντας να συμβάλλει στην επίκαιρη ενημέρωσή τους, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Διαβάστε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα», σημείωμα του Συμβολαιογράφου – Ιστορικού ερευνητή κ. Νικολάου Γεωργίου Τόμπρα με θέμα:

«Αντώνιος Βρεντάνος Τζιμαρωλή».

 

Συχνά πυκνά οι Ναυπλιείς λησμονούν το γεγονός ότι το Ναύπλιο ήταν η πρώτη πραγματικά πολυσυλλεκτική  πόλη του νεότερου ελληνικού κράτους. Άνθρωποι από παντού βρέθηκαν εντός των τειχών της ή και εκτός προερχόμενοι από παντού.

Ο Αντώνιος Βρεντάνος Τζιμαρωλή καταγόταν από την Βαυαρία, όπου κατείχε τίτλο ευγενείας Βαρόνου (Freiherren Brentano de Cimaroli). Είχε σπουδάσει στο βασιλικό πολυτεχνικό σχολείο της Βιέννης και είχε  αποκτήσει πτυχίο.[1] Κάποια χρονική στιγμή θα περιέλθει σε δύσκολη θέση, μάλλον για πολιτικούς λόγους και θα εξοριστεί. Έτσι τέλη του 1850 αρχές του 1851 θα έλθει στην Ελλάδα και θα εγκατασταθεί στο Ναύπλιο. Θα διοριστεί καθηγητής χημείας και πυροτεχνουργίας στο Οπλοστάσιο Ναυπλίου στις 10 Μαρτίου 1851.[2]

 

Καρτ ποστάλ. Το παλατάκι του Καποδίστρια, δεξιά το οπλοστάσιο.

 

Το οπλοστάσιο του Ναυπλίου βρισκόταν στην Βόρειο Ανατολική άκρη της πόλης εντός των τειχών και ήταν ταυτόχρονα οπλοστάσιο, χώρος κατασκευής εκρηκτικών, συντήρησης οπλισμού, κοπής ιματισμού στρατιωτών και κατασκευής σκευής ζώων, ήταν δηλαδή αυτό που σήμερα ονομάζεται εργοστάσιο βάσης του ελληνικού στρατού. Το τεχνικό και διοικητικό προσωπικό του αποτελείτο από πολιτικό και στρατιωτικό προσωπικό, το οποίο προερχόταν σε ιδιαίτερα μεγάλο ποσοστό από Έλληνες που είχαν έρθει από παντού όπου υπήρχε Ελληνισμός. Συγκεκριμένα στα εξαιρετικά εκτεταμένα αρχεία του οπλοστασίου που διατηρούνται στα Γ.Α.Κ.  αναγράφονται ως τόποι καταγωγής του προσωπικού Κωνσταντινούπολη, Κυδωνιές, Κρήτη, Ιωάννινα κ.α., όλοι μορφωμένοι. Στην κεντρική υπηρεσία των Γ.Α.Κ. και στον φάκελο του οπλοστασίου υπάρχουν έγγραφα στα γερμανικά και στα ελληνικά που φέρουν την υπογραφή του. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Καταφύκι ή Μυγγυριστέα


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Διαβάστε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα» επιπρόσθετες πληροφορίες για το φαράγγι Καταφύκι Αργολίδας, 5 χλμ. Β.Δ. της Ερμιόνης, από τον πρόεδρο του «Ερμιονικού Συνδέσμου», Γιάννη Σπετσιώτη.

 

Σε απόσταση 5 χλμ. Β.Δ. της Ερμιόνης βρίσκεται η γνωστή από την αρχαιότητα τοποθεσία του Καταφυκιού με το ομώνυμο φαράγγι ανάμεσα στην Ερμιόνη και τους Φούρνους.

Ο Βασίλης Γκάτσος δέχεται ότι «το φαράγγι λεγόταν κατά την αρχαιότητα καταφυγή, ρ. καταφεύγω = φεύγω προς τα κάτω. Έτσι «επιβεβαιώνεται» ο μύθος ότι εκεί έγινε η αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα, που γρήγορα έφυγε προς τα κάτω και χάθηκε στο θεοσκότεινο, ερεβώδες και δυσερμήνευτο βασίλειο για να διαφυλάξει το πολύτιμο λάφυρό του».

Ο Γιάννης Ησαΐας αναφέρει ότι «το όνομα της περιοχής είχε δοθεί τα χρόνια του Μεσαίωνα (5ος -15ος μ.Χ. αιώνας) και προέρχεται από τη λέξη «Καταφύγιον». Εκεί, όπως σημειώνει, ήταν ο τόπος όπου κατέφευγαν οι κάτοικοι προκειμένου να προφυλαχθούν από τις επιδρομές των κατακτητών και των πειρατών».

Είχα ακούσει, όμως, ότι κατά τους χρόνους των ληστρικών επιδρομών στις σπηλιές των βράχων κατέφευγαν οι ληστές ζητώντας ασφαλές καταφύγιο, όταν ένοπλα αποσπάσματα τους καταδίωκαν. Οι ανωτέρω απόψεις θεωρώ πως δικαιολογούν επιτυχώς την προέλευση της ονομασίας Καταφύκι (τοποθεσία και φαράγγι).

 

Το γεφύρι του Καταφυκίου.

(περισσότερα…)

Read Full Post »

Η σφαγή του Άργους από τους Γάλλους (4 Ιανουαρίου 1833) – Με αφορμή ένα ξεχασμένο κείμενο του Δημ. Κ. Βαρδουνιώτη


 

 «Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Διαβάστε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα», ένα άρθρο του Οικονομολόγου και  Προέδρου της Αργολικής Αρχειακής Βιβλιοθήκης Ιστορίας και Πολιτισμού, Γιώργου Γιαννούση  με θέμα:

«Η σφαγή του  Άργους  από τους Γάλλους (4 Ιανουαρίου 1833) –  Με αφορμή ένα ξεχασμένο κείμενο του Δημ. Κ. Βαρδουνιώτη».

 

Τον Ιανουάριο του 1833 ένα μέρος του γαλλικού εκστρατευτικού σώματος που είχε παραμείνει στην Ελλάδα, και λίγο πριν έρθει ο Όθωνας και οι Βαυαροί στη χώρα, διαπράττει μια μοναδικής αγριότητας σφαγή στην πόλη του Άργους. Περισσότεροι από 250 πολίτες σκοτώνονται μέσα σε  4 ώρες, από τους Γάλλους στρατιώτες στην πόλη. Το ιστορικό γεγονός ξεχάστηκε ιδιαίτερα από την ίδια την πόλη. Ελάχιστες αναφορές έχουν γίνει και η σχεδόν πλήρης απουσία αναλύσεων[1] συνέτεινε στη λήθη!

Τα τελευταία χρόνια η αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για τα γεγονότα της εποχής εκείνης έδωσε τη δυνατότητα να δημοσιευτούν στον τοπικό κυρίως τύπο διάφορα δημοσιεύματα και να ξεκινήσουν συζητήσεις. Τι ακριβώς έγινε την ημέρα εκείνη; Ποιες ήταν οι αφορμές της σύγκρουσης; Ποια πολιτικά και κοινωνικά συμφραζόμενα δημιούργησαν τις προϋποθέσεις της σύγκρουσης; Τα ερωτήματα αυτά δεν μπορούν να απαντηθούν με απλουστευτικές ιδέες και θέσεις αλλά με σοβαρή έρευνα. Όμως, όπως και σε πολλά άλλα θέματα, λείπουν απελπιστικά οι πηγές για το σύγχρονο Άργος, γεγονός που δυσκολεύει μια σοβαρή εξέταση της σύγχρονης ιστορίας του και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια ανεύρεσης τεκμηρίων.

Βαρδουνιώτης Δημήτριος

Στην προσπάθεια ανακάλυψης τέτοιων τεκμηρίων παρατήρησα πως υπήρχαν κάποιες αναφορές σε ένα κείμενο του Αργείου ιστορικού Δημητρίου Κ. Βαρδουνιώτη για το θέμα αυτό. Το ενδιαφέρον μου για το συγκεκριμένο κείμενο έγινε ακόμη εντονότερο όταν διάβασα το αφιέρωμα του λογοτέχνη Δημ. Φωτιάδη[2] για τη σφαγή του Άργους στην Επιθεώρηση Τέχνης[3].

Το ενδιαφέρον αφιέρωμα στηρίζεται κατά κύριο λόγο στο υπό αναζήτηση κείμενο του Δημ. Βαρδουνιώτη το οποίο, μετά από κοπιαστική αναζήτηση βρέθηκε και έφτασε στα χέρια μου. Πρόκειται για το κείμενο με τίτλο «Η εν Άργει σφαγή» που δημοσιεύτηκε το 1891 στο περιοδικό «Παρνασσός», σε 7 συνέχειες (από τον τόμο ΙΔ) και με έκταση 32 περίπου σελίδων[4]. Το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί μια σημαντική πηγή πληροφοριών και εξέχουσα ανάλυση των γεγονότων για δυο κυρίως λόγους.

  1. Παρότι το συνολικό έργο του σπουδαίου ιστορικού δεν μας είναι γνωστό, στα μέχρι τώρα δημοσιευμένα έργα του αναγνωρίζουμε την επιστημονική μεθοδολογία του και την προσπάθεια αμερόληπτης προσέγγισης των γεγονότων, καθώς επίσης και την επιμονή του στην κατάθεση κάθε σχετικής με το εξεταζόμενο θέμα λεπτομέρειας και πληροφορίας.
  2. Ο Δημήτριος Κ. Βαρδουνιώτης δεν βρίσκεται χρονικά μακριά από τα γεγονότα. Το δημοσιευμένο κείμενό του στον «Παρνασσό» είναι του 1891, δηλαδή μόλις 58 χρόνια μετά τα γεγονότα. Με μεγαλύτερη ευκολία επομένως βρίσκει πηγές πληροφόρησης, γεγονός που του επιτρέπει να τις χρησιμοποιεί στην παρουσίαση και ανάλυσή του γι’ αυτά.

Πράγματι, το κείμενο του Δ. Κ. Βαρδουνιώτη μας δίνει μια συνολική εικόνα των στοιχείων που συνθέτουν την κατάσταση πριν και μετά τη σύγκρουση με τρόπο αναλυτικό και κατά το δυνατόν αντικειμενικό παρά τον ρομαντισμό ο οποίος, μερικές φορές, υπεισέρχεται στο κείμενο μειώνοντας τη σημασία της μεθοδολογίας που ακολουθεί. Για την καλύτερη κατανόηση του κειμένου, θα παρουσιάσω συνοπτικά τα βασικά στοιχεία της παρουσίασης που επιχειρεί ο Δ. Κ. Βαρδουνιώτης. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Παρουσίαση του βιβλίου «Περικλέους Επιτάφιος» ή «Επιτάφιος του Περικλή» του Θουκυδίδη στην Αλβανία


 

«Ελεύθερο Βήμα»

Από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού.

Η Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας και Πολιτισμού, δημιούργησε ένα νέο χώρο, το «Ελεύθερο Βήμα», όπου οι αναγνώστες της θα έχουν την δυνατότητα να δημοσιοποιούν σκέψεις, απόψεις, θέσεις, επιστημονικά άρθρα ή εργασίες αλλά και σχολιασμούς επίκαιρων γεγονότων.

Έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε σήμερα στο «Ελεύθερο Βήμα» την ομιλία του τέως υπουργού κ. Αλέκου Παπαδόπουλου, που έκανε στην παρουσίαση του βιβλίου «Περικλέους Επιτάφιος ή Επιτάφιος του Περικλή» του Θουκυδίδη στην Αλβανία.  Μια ομιλία  μαρτυρία για το Δημοκρατικό  ιδεώδες. Η άποψή του και ένας ύμνος του πρώην Υπουργού  για την πραγματική  και θεσμική Δημοκρατία! Μια ομιλία που χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από όλους τους συμμετέχοντες στην μοναδική αυτή για την Αλβανία παρουσίαση βιβλίου της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας.

Ο  κ. Αλέκος Παπαδόπουλος διετέλεσε  Υπουργός Οικονομικών, Υγείας και Εσωτερικών επί Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και υπήρξε ο εμπνευστής και εισηγητής μεγάλων μεταρρυθμίσεων όπως το νομοσχέδιο «Καποδίστριας» για  την τοπική αυτοδιοίκηση.

 

Την Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2022, στο Maritim Hotel Plaza Tirana, στα Τίρανα της Αλβανίας, σε μια μεγάλη και πρωτόγνωρη εκδήλωση για τα Ελληνοαλβανικά πολιτιστικά δρώμενα, έγινε η παρουσίαση του βιβλίου «Επιτάφιος του Περικλή» του Θουκυδίδη.

Το βιβλίο παρουσίασαν  στην κατάμεστη κόσμου  αίθουσα, ο πρώην Υπουργός κ. Αλέκος Παπαδόπουλος και ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Αλβανίας  κ. Μπεσνίκ Μουσταφάι του Δημοκρατικού κόμματος. Παρόντες  δύο πρώην Πρόεδροι της Βουλής της Αλβανίας, τέσσερις πρώην Υπουργοί Εξωτερικών, πολλοί πρώην Υπουργοί όλων των κομμάτων, νυν και πρώην βουλευτές, διανοούμενοι  και καθηγητές του Πανεπιστημίου των Τιράνων. Παρόντα και στελέχη της Ελληνικής Μειονότητας της Γείτονος χώρας.

Βαγγέλης  Ντούλες

Την ιδέα της έκδοσης και της μετάφρασης για πρώτη φορά στα Αλβανικά,  είχε  ο Βαγγέλης  Ντούλες, ο οποίος έκανε την μετάφραση χρησιμοποιώντας την απόδοση του Θουκυδίδη από τον  Ελευθέριο Βενιζέλο. Τον πρόλογο του βιβλίου έγραψε ο Αλέκος  Παπαδόπουλος. Ο πρόλογος είναι στα Αλβανικά και στα Ελληνικά, η μετάφραση του Ελευθερίου Βενιζέλου από τον Β. Ντούλες στα Αλβανικά. Επίσης το βιβλίο περιλαμβάνει στα Ελληνικά τη μετάφραση του ΕΛ. Βενιζέλου, καθώς και μια μετάφραση στα Αγγλικά. Η μετάφραση στα Αλβανικά  είναι ένας  πραγματικός άθλος, γιατί  ήταν τεραστίων δυσκολιών η σωστή μεταφορά του λόγου, των εννοιών και του ύφους του «Επιταφίου».

Η γραπτή Αλβανική γλωσσά είναι πολύ πρόσφατη  – ήταν μόνο προφορική  έως τα τέλη του 19ου αιώνα – και  ισχνή και αδύναμη στην  αποτύπωση  εννοιών όπως το έργο του  Θουκυδίδη.

Το εξώφυλλο του βιβλίου σχεδίασε ο γνωστός εικαστικός Χρήστος Παπανικολάου. Ο κορυφαίος Λαρισαίος εικαστικός τιμήθηκε το 2016 με το μεγάλο βραβείο «Giuseppe Sciacca»,  στην Aula Magna του Ποντιφικού Πανεπιστημίου Urbaniana, στην Πόλη του Βατικανού για το έργο του στο Παρεκκλήσιο (Καπέλα) του Καθεδρικού Ναού της Αναστάσεως Τιράνων.

Ο Βαγγέλης Ντούλες γεννήθηκε το 1968 στην Καλογοραντζή Αργυροκάστρου. Είναι πτυχιούχος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Τιράνων. Εργάσθηκε ως δημοσιογράφος, μεταφραστής και συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου. Το έτος 1999-2000 παρακολούθησε με υποτροφία του Kokalis Foundation το New leadership program στο Kennedy School του Πανεπιστημίου Harvard. Επιστρέφοντας εργάσθηκε ως λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Αργυροκάστρου. Το 1997 εξελέγη αντιπρόεδρος και το 1998 πρόεδρος της Δημοκρατικής Ένωσης της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας «Ομόνοια». Το 2002 εξελέγη πρόεδρος του Κόμματος Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ), θέση την οποία διατηρεί μέχρι σήμερα. Από το 2011 εκλέγεται βουλευτής στο Αλβανικό Κοινοβούλιο. Έχει διατελέσει πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και αντιπρόεδρος του Αλβανικού Κοινοβουλίου (παραιτήθηκε το 2015). Επίσης, έχει διατελέσει μέλος Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας. (περισσότερα…)

Read Full Post »

« Newer Posts - Older Posts »