Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Posts Tagged ‘Διατηρητέα’

Αρχοντικό Δημητρίου Τσώκρη

Posted in Άργος, tagged , , , , , , , , , , on 16 Ιανουαρίου, 2009| Leave a Comment »

Αρχοντικό Δημητρίου Τσώκρη

 

Είναι διώροφη πετρόκτιστη οικία του 1829, από τα παλιότερα και καλύτερα νεοκλασικά του Άργους. Είναι σε σχήμα Π με σαμαρωτή κεραμωτή στέγη, η οποία στις άκρες καταλήγει σε τριγωνικές μετόπες (αετώματα). Το μνημείο διακρίνει απόλυτη συμμετρία και ευρυθμία. Η μεγάλη βεράντα του πρώτου ορόφου είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή με τα νεοκλασικά κολονάκια. Στηρίζεται σε δύο κίονες και σχηματίζει μεγάλο εξώστη για το ισόγειο.

Η οροφή του εξώστη είναι κυματοειδής. Τα χρώματά της, που διατηρούνται σε σχετικά καλή κατάσταση, είναι τα αυθεντικά, όπως και ο ζωγραφιστός μαίανδρος κάτω από την κορνίζα της στέγης. Στη δεξιά και αριστερή πλευρά του εξώστη έχουν εντοιχιστεί δυο επιτύμβια ανάγλυφα, τα οποία βρέθηκαν στα θεμέλια της οικοδομής το 1827. Το δεξιό παριστάνει ολόσωμη γυναίκα με στεφάνι στο χέρι, το οποίο προσπαθεί να φτάσει ένα γυμνό παιδί, προφανώς ο γιος της νεκρής μητέρας.

 

Ντιάνα Αντωνακάτου. Αρχοντικό Τσώκρη 1967.

Ντιάνα Αντωνακάτου. Αρχοντικό Τσώκρη 1967.

 

Εσωτερικά το πλακόστρωτο δάπεδο διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση, όπως και η ξύλινη σκάλα με το θαυμάσιο σφυρήλατο καγκελάκι. Ο πρώτος όροφος είναι κλειστός και δεν προσφέρεται στον επισκέπτη. Εκεί ευρίσκονται έπιπλα του 19ου αιώνα, ίσως τα αρχικά, η σέλα του αλόγου του Όθωνα και το γραφείο του Καποδίστρια, τον οποίο φιλοξενούσε ο Τσώκρης, όταν παρεπιδημούσε στο Άργος. Άλλα αντικείμενα έχουν χαθεί, ενώ ο βαρύτιμος πολυέλαιος ευρίσκεται πιθανότατα στο εξοχικό του Ι. Ορλάνδου στις Σπέτσες, σύμφωνα με πληροφορίες. Πολλά από τα προσωπικά αντικείμενα του στρατηγού παραχωρήθηκαν από τον Ι. Ορλάνδο στο Δήμο, αλλά ορισμένα από αυτά πάλι χάθηκαν, ενώ τα υπόλοιπα σώζονται σε γυάλινη προθήκη στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημ. Συμβουλίου.

Το μνημείο κηρύχθηκε διατηρητέο το 1965, αλλά ήδη είχε αρχίσει να πουλιέται σε οικόπεδα ο μεγάλος κήπος. Έτσι, κτίστηκε αργότερα διώροφη οικοδομή, η οποία έκρυψε τη δυτική πτέρυγα του αρχοντικού. Σήμερα ανήκει στους κληρονόμους Ιωάννη Ροδινού Ορλάνδου και έχει ανάγκη από επισκευή και συντήρηση.

 

Πηγή

 

  • Οδυσσέα Κουμαδωράκη, « Άργος το πολυδίψιον » Εκδόσεις Εκ Προοιμίου, Άργος 2007.

 

Read Full Post »

Καλλέργη Οικία

Posted in Άργος, tagged , , , , , , , , , , , on 28 Νοεμβρίου, 2008| Leave a Comment »

Καλλέργη Οικία

 

  

Κτίστηκε το 1830 από τον πλούσιο και ισχυρό τότε άνδρα Δημ. Καλλέργη για κατοικία. Πρόκειται για διώροφο κτίσμα, αρκετά μεγάλο, με πολλά δωμάτια, επιβλητικό και μεγαλοπρεπές. Βρισκόταν στη δυτική άκρη ενός τεράστιου κήπου, ο οποίος απλωνόταν ανατολικά και νότια και ήταν γεμάτος με οπωροφόρα δένδρα, κυπαρίσσια και λουλούδια. Είχε δεξαμενή νερού, οικήματα για το υπηρετικό προσωπικό και τους φύλακες, στάβλους και στην ανατολική άκρη ένα εκκλησάκι του Αγ. Δημητρίου.

 

Η οικία Καλλέργη εντυπωσίαζε με το μέγεθος και τον εσωτερικό της πλούτο. Ήταν διακοσμημένη, ιδιαίτερα η μεγάλη αίθουσα του πρώτου ορόφου, όπου τώρα φιλοξενούνται ρωμαϊκές αρχαιότητες. Στην αίθουσα αυτή υπήρχε μεγάλος πολυέλαιος και στις τέσσερεις πλευρές της ισάριθμες χρονολογίες· στη βόρεια η 25 Μαρτίου 1821, στην ανατολική η 3 Σεπτεμβρίου 1843, στη νότια η 18 Μαρτίου 1844, ημέρα ορκωμοσίας του βασιλιά Όθωνα στο Σύνταγμα, και στη δυτική η 4 Ιανουαρίου 1833, ημέρα της σφαγής των Αργείων από τους Γάλλους. Όλα αυτά καλύφθηκαν με ασβέστη.

 

Οικία στρατηγού Δημήτρη Καλλέργη 1932.

Οικία στρατηγού Δημήτρη Καλλέργη 1932. Σήμερα, Αρχαιολογικό Μουσείο Άργους. Στο κτίριο αυτό στεγάζονταν από το 1938 οι Ελληνορώσοι Πρόσφυγες. Δεξιά, ο Δήμαρχος Άργους Κωστής Β. Μπόμπος.

 

Ο Δημ. Καλλέργης θέλησε να παραχωρήσει το σπίτι του στην κυβέρνηση, με αντάλλαγμα κάποια εθνικά κτήματα ίσης αξίας, που θα διέθετε για τους Κρητικούς πρόσφυγες. Γι’ αυτό και το μέγαρο ονομάστηκε «Παλάτιον της Κυβερνήσεως» και «Παλάτιον του Καποδίστρια».

 

Όμως, ο κυβερνήτης δολοφονήθηκε, τα εθνικά κτήματα δεν είχαν δοθεί ακόμα στον Καλλέργη και γι’ αυτό ο τελευταίος, ύστερα από συνεννόηση με τον Αυγουστίνο, πήρε πίσω το σπίτι του. Και είναι βέβαιο ότι το 1833 έμενε σ’ αυτό η γυναίκα του, η πανέμορφη Σοφία, η οποία δεν επέτρεψε στο Γάλλο αξιωματικό Στοφέλ να εγκατασταθεί σ’ αυτό.

 

Μετά το θάνατο του Δημ. Καλλέργη, η γυναίκα του εγκαταστάθηκε μόνιμα στο σπίτι με τα παιδιά της και μετά το θάνατό της (1893) έζησε ο γιος της Εμμανουήλ Καλλέργης, που ήταν άριστος αξιωματικός και ρομαντικός κιθαρωδός. Αυτός ήταν και ο τελευταίος από τους Καλλέργηδες που το κατοίκησαν. Μετά το θάνατό του (1909) το κτίσμα παραδίδεται στη φθορά του χρόνου. Αργότερα κατοικήθηκε προσωρινά από μικρασιάτες πρόσφυγες – μετά το 1922 – και από Ελληνορρώσους το 1939-40 για κάμποσα χρόνια.

 

Οικία στρατηγού Δημήτρη Καλλέργη (Δεκαετία 1940;)

 

Στο μεταξύ, οι κληρονόμοι των παραπάνω Καλλέργηδων Ιωάννα Καλλέργη και ο γιος της Λέων είχαν αποφασίσει να το δωρίσουν στο Δήμο, για τη στέγαση μουσείου και θεάτρου. Η δωρεά έγινε τον Απρίλιο 1932, αλλά το οίκημα δεν αξιοποιήθηκε αμέσως. Όταν φτάνουν οι Ελληνορρώσοι, ήταν σε κακά χάλια. Η σκεπή σχεδόν είχε καταρρεύσει. Ακολούθησε ο πόλεμος, η κατοχή, ο εμφύλιος. Το 1955 ο Δήμος δέχεται να παραχωρήσει το Καλλέργειο στο κράτος για την ίδρυση μουσείου. Για θέατρο δε γίνεται πια λόγος. Την ίδρυση του μουσείου αναλαμβάνει η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών. Ψυχή της όλης προσπάθειας ήταν ο καθηγητής Πωλ Κουρμπέν.

Επίσης, με έξοδα του Γαλλικού κράτους και με σχέδια του ρωσικής καταγωγής αρχιτέκτονα Φομίν κτίζεται η νέα πτέρυγα στον κήπο, ανατολικά του Καλλέργειου. Το μουσείου εγκαινιάστηκε τον Ιούλιο 1957 και η νέα πτέρυγα τον Ιούνιο 1961.

 

 

Για τους Ελληνορρώσους που διέμεναν στην οικία Καλλέργη, σημερινό μουσείο

 

Αι εν αυτή ένοικοι πρόσφυγες εκ Ρωσσίας γυναίκες είναι συμπαθείς, καθαραί, με σχετικήν καλήν συμπεριφοράν, τα δωμάτια ασβεστωμένα, τα πράγματά των με τάξιν, και το κάθε τι εις την θέσιν του, τα ντιβάνια των περιποιημένα με καθαρά συνδόνια, όλα καθαρά.

Τα δυστυχή αυτά πλάσματα είναι αξιολύπητα, τι τους έγραφε να διαβιούν μέσα εις ένα βρωμερόν, δυσώδες, ρυπαρόν και ακάθαρτον οικοδόμημα;…

Το πάτωμα ξεχαρβαλωμένον, μέρος της σκεπής έχει πέσει… Η βρώμα, η δυσωδία, η ρυπαρότης και ακαθαρσία εις απίστευτον βαθμόν… Τόσον κατηραμένον είναι το σπίτι αυτό, ώστε να καταντήσει εις τοιούτον σημείον;

 

 Αν. Τσακόπουλος, Η οικία Καλλέργη

εφ. «Ασπίς» φ. 497/27-8-1950

 

 

Πηγές

 

  • Οδυσσέα Κουμαδωράκη, « Άργος το πολυδίψιον » Εκδόσεις Εκ Προοιμίου, Άργος 2007.

 

Read Full Post »

Μέγαρο «Δαναού», Άργος.

Posted in Άργος, tagged , , , , , , , , , , , , , on 16 Νοεμβρίου, 2008| Leave a Comment »

Μέγαρο Συλλόγου «Δαναού», Άργος

 

Κτίστηκε σε οικόπεδο που για τον λόγο αυτό δώρισε ο έμπορος Γεώργιος Θ. Λυκούριζας το 1895 στον «Δαναό». Τα σχέδια εκπόνησε αφιλοκερδώς ο συνταγματάρχης και αρχιτέκτονας Ιφικράτης Κοκκίδης.[1] Επειδή τα οικονομικά μέσα του νεοσύστατου τότε Συλλόγου ήταν πενιχρά, η ανέγερση του μεγάρου έγινε κυρίως με γενναίες δωρεές ιδιωτών και άλλων φορέων.

 

Ιφικράτης Κοκκίδης (1833-1922).

 

Ο θεμέλιος λίθος τέθηκε στις 16-6-1896 και τα εγκαίνια έγιναν με κάθε επισημότητα στις 3 Μαΐου 1900, ανήμερα του Αγίου Πέτρου.  Τα εξωτερικά επιχρίσματα και ορισμένες εργασίες στο εσωτερικό του μεγάρου έγιναν τα επόμενα χρόνια. Το μέγαρο είναι διώροφο και διαθέτει αίθουσα διαλέξεων, αναγνωστήριο, γραφεία και πλούσια βιβλιοθήκη, η οποία προέρχεται κυρίως από δωρεές.[2] Το μέγαρο κτίστηκε για τη στέγαση και τις ανάγκες του Συλλόγου.

 

Σχέδιο πρόσοψης του Μεγάρου του Ιφικράτη Κοκκίδη.

 

Κάθε Κυριακή, από την αρχή μέχρι σήμερα, δίδονται διαλέξεις. Επίσης, λειτούργησε νυχτερινή σχολή Απόρων Παίδων (1900-1973) και έλαβαν στοιχειώδη παιδεία 3.000 περίπου φτωχά παιδιά αλλά και μεγαλύτεροι, καθώς και στρατιώτες την περίοδο 1912-1913. Λειτούργησε εμπορική σχολή (1925) και κατά περιόδους σχολή βυζαντινής και ευρωπαϊκής μουσικής.  Την περίοδο της κατοχής το μέγαρο έγινε νοσοκομείο. Μετά το 1949 στέγασε σωματεία, κατηχητικά σχολεία, χορωδίες, το Σώμα Ελληνίδων Οδηγών κλπ.

 

Μέγαρο Δαναού. Στο σφυρήλατο κιγκλίδωμα του μπαλκονιού παριστάνεται ο γρύπας, το γνωστό μυθικό ζώο που είχε σώμα λιονταριού, κεφάλι και φτερούγες αετού. Το θέμα αυτό συνηθιζόταν πολύ και το συναντάμε στα μπαλκόνια πολλών σπιτιών.

 

Σήμερα συνεχίζονται οι διαλέξεις, η βιβλιοθήκη είναι ανοικτή σε όλους και η αίθουσα διαλέξεων παραχωρείται σε συλλόγους και άλλους φορείς για πνευματικούς και κοινωνικούς σκοπούς. Μέγαρο «Δαναού», οδός Αγγελή Μπόμπου 8 (ΦΕΚ 401 Δ/1982).

 

Μέγαρο Δαναού.

 

Ο Σύλλογος Αργείων «Ο Δαναός» ιδρύθηκε το 1894 και είναι πνευματικό και φιλανθρωπικό σωματείο. Ονομάστηκε έτσι, επειδή ο ομώνυμος μυθικός βασιλιάς του Άργους ταυτίστηκε από παλιά με την ιδέα της προόδου και της ηθικής τάξης, αφού μεταξύ άλλων δίδαξε τη ναυτιλία, την ανόρυξη φρεάτων και τις τέχνες, κατάργησε τις ανθρωποθυσίες, μερίμνησε για τη θρησκεία και θέσπισε νόμους για το γάμο και την οικογένεια.

Σκοπός του καθορίστηκε «η από κοινού σύμπραξις των μελών αυτού, όπως προάγηται επί μείζον η πνευματική και ηθική του λαού ανάπτυξις και όπως περιθάλπωνται δυστυχούντες». Η δράση και η προσφορά του στην εκατόχρονη και πλέον πορεία του θεωρείται πολύ μεγάλη. Έχει βραβευτεί από την Ακαδημία Αθηνών.

 

Υποσημειώσεις

[1] Ιφικράτης Κοκκίδης (1833-1922). Συνταγματάρχης. Μεθοδικός, πολίτης τού κόσμου και με κύρος στην Ελληνική κοινωνία η οποία τον τιμούσε ως ήρωα, ήταν ο άνθρωπος ο οποίος συντόνισε τις προσπάθειες για την υποδοχή και την φιλοξενία των ξένων κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων τού 1896. Υπήρξε Επιτελάρχης τού Ελληνικού Σώματος Στρατού το οποίο εισήλθε στην υπό Οθωμανική κατοχή Θεσσαλία, το 1876. Γνώριζε τουλάχιστον τρεις γλώσσες και από το 1890 ήταν καθηγητής της Στρατιωτικής Ιστορίας στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων  Αποστρατεύθηκε σε ηλικία 63 ετών, τον Ιούνιο του 1896, μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το μέγαρο του «Παρνασσού», επί της πλατείας Καρύτση οικοδομήθηκε το 1890, βάσει σχεδίων του στρατιωτικού μηχανικού Ιφικράτη Κοκκίδη, προκειμένου να στεγάσει τα γραφεία και την αίθουσα εκδηλώσεων του ομώνυμου Φιλολογικού Συλλόγου των Αθηνών (έτος ίδρυσης 1865). Μεταξύ των ετών 1941-1944 το κτίριο επιτάχθηκε από τις κατοχικές αρχές και στέγασε το Γερμανικό στρατοδικείο. Επίσης το κτιριακό συγκρότημα της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1900-1904, σε ερημική τότε τοποθεσία, στα ανατολικά του Πεδίου του Άρεως, με δωρεά του Γεωργίου Αβέρωφ και βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Ernst Ziller (1837-1923), ενώ την επίβλεψη της ανέγερσης είχε ο στρατιωτικός μηχανικός Ιφικράτης Κοκκίδης.

[2] Οι σημαντικότεροι δωρητές της βιβλιοθήκης είναι γνωστά ονόματα της επιστήμης και της διανόησης: Γεώργιος Μιστριώτης, Σπυρ. Λάμπρος, Ιωάννης Πεσμαζόγλου, Γρηγ. Μαρασλής, Δημοσθ. Δεσμίνης κ.ά

 

Πηγές

  • Δαναός, «1894 -1994: 100 Χρόνια Πνευματικής Προσφοράς του Συλλόγου Αργείων ο Δαναός», Εκδόσεις Συλλόγου Αργείων ο Δαναός, Άργος 1995.
  • Οδυσσέα Κουμαδωράκη, «Άργος το πολυδίψιον» Εκδόσεις Εκ Προοιμίου, Άργος 2007.

 

Read Full Post »

Οικία Γόρδωνος, Άργος.

Posted in Άργος, tagged , , , , , , , , , , , on 16 Νοεμβρίου, 2008| Leave a Comment »

Οικία Γόρδωνος, Άργος.

 

Είναι κτίσμα διώροφο, πετρόκτιστο, με γερή τοιχοποιία, με κεραμοσκεπή και ταμπλαδωτά παράθυρα. Η αρχιτεκτονική του είναι λιτή, χωρίς ιδιαίτερα διακοσμητικά στοιχεία, εντυπωσιάζει όμως με τον όγκο του. Κτίστηκε από τον φιλέλληνα στρατηγό Θωμά Γκόρντον το 1829 και γι’ αυτό μερικά χρόνια αργότερα η γειτονιά ονομαζόταν συνοικία Γόρδωνος, πρώην Αρβανιτιά επί τουρκοκρατίας.

 

Το σπίτι αγόρασαν το 1864 ο Κων/νος Ροδόπουλος και Γεώργιος Αντωνόπουλος από τους κληρονόμους κάποιου Ιάκωβου Ρόμπερτσον, στον οποίο το είχε δωρίσει ο Γκόρντον. Επόμενος ιδιοκτήτης ήταν ο καπνέμπορος Γεώργιος Βάθης, ο οποίος το αγόρασε το 1882. Τη δεκαετία 1888 – 1898 στέγασε το παρθεναγωγείο της Θεοφ. Δαρρωνά.

Ο Γ. Βάθης την ίδια εποχή προσπάθησε να το πουλήσει, αλλά δεν μπόρεσε προφανώς, και μετά το θάνατό του (1914) το κληρονόμησαν τα ανήψια του, που το πούλησαν το 1924 στον Κων/νο Ασπροποταμίτη, γαμπρό επ’ αδελφή του Γ. Βάθη.

 

 

Οικία Γόρδωνος (1829).

Οικία Γόρδωνος (1829).

 

 

 

 

Το 1925 στην αποθήκη του λειτούργησε χοροδιδασκαλείο και το 1936 ο Κ. Ασπροποταμίτης το νοίκιασε στο 4ο Ορειβατικό Σύνταγμα Πυροβολικού, που στεγαζόταν στους στρατώνες Καποδίστρια και το ήθελε για τα γραφεία του. Φαίνεται πως είχε αποφασιστεί η κατεδάφιση της βόρειας πλευράς των στρατώνων, που έγινε τους επόμενους μήνες. Τέλος, το σπίτι κληρονόμησε μετά το θάνατο του Ασπροποταμίτη (1941) η γυναίκα του Αικατερίνη, αδελφή του Γ. Βάθη, και η κόρη του Πετρούλα Γιαννάκου. Στη συνέχεια πουλήθηκαν τμήματα του κήπου και οικοδομήθηκαν, το σπίτι ερημώθηκε, κάποιες παλιές τοιχογραφίες είχαν ασβεστωθεί και η στέγη άρχισε να καταρρέει. Ένας γέρο – φύλακας μετέτρεψε το ισόγειο σε κουνελώνα και κοτέτσι.

 

Το 1987 το αγόρασε η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών από τις κόρες της Π. Γιαννάκου, για να δημιουργήσει βιβλιοθήκη, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων στο ισόγειο και κατάλυμα για αρχαιολόγους και ερευνητές. Το κτίριο στη συνέχεια αναπαλαιώθηκε. Οικία Γόρδωνος, οδός Γόρδωνος 14 (ΦΕΚ κήρυξης των μνημείων σε διατηρητέα,  401/Δ/1982 και ΦΕΚ 592/Β/1983 ).

 

 

Πηγές

  • Οδυσσέας Κουμαδωράκης. << ΑΡΓΟΣ τό πολυδίψιον>>. Ἐκδόσεις ἐκ Προοιμίου. Ἄργος 2007.

 

Read Full Post »

Κωνσταντόπουλου Αρχοντικό – Άργος

Posted in Άργος, tagged , , , , , , , , , , on 24 Οκτωβρίου, 2008| Leave a Comment »

Αρχοντικό Κωνσταντόπουλου – Άργος

  

 

Κτίστηκε το 1912 από τον Αργείο μεγαλέμπορο Ηλία Κωνσταντόπουλο, ο οποίος διατηρούσε αλευρόμυλους στον Πειραιά με τον αδελφό του Βασίλη και διακινούσε αλεύρι στο Άργος και σ’ όλη την Πελοπόννησο. Είναι έργο του Γερμανού αρχιτέκτονα Τσίλλερ [1] , ενώ ο θαυμάσιος εσωτερικός του διάκοσμος έργο Ιταλών καλλιτεχνών. Πρόκειται για διώροφο κτίσμα αρκετά ευρύχωρο – το εμβαδόν κάθε ορόφου είναι 285 τ.μ.– και φέρει όλα τα χαρακτηριστικά της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι η είσοδος και ο εξώστης, που χρησιμεύει και ως βεράντα του πρώτου ορόφου και στηρίζεται σε δύο πεσσούς και δύο κίονες δωρικού ρυθμού.

Ιδιαιτερότητα ακόμη παρουσιάζει η μαρμάρινη εσωτερική σκάλα, το προστώο στην κεντρική είσοδο, τα επιμελημένα σφυρήλατα κιγκλιδώματα, οι οροφογραφίες και ο περιβάλλων χώρος. Η επικάλυψη της στέγης είναι κεραμοσκεπής, με κεραμίδια βυζαντινού τύπου, η οποία απολήγει σε γείσο με γησίποδες, σταγόνες και τραβηχτές οριζόντιες ταινίες.

 
 
Αρχοντικό Κωνσταντόπουλου – Άργος (αρχείο Τσάγκος Αναστάσιος).

Αρχοντικό Κωνσταντόπουλου – Άργος (αρχείο Τσάγκος Αναστάσιος).

 

Στο αρχοντικό αυτό φιλοξενούνταν τα καλοκαίρια η μεγάλη ηθοποιός Κατίνα Παξινού, κόρη του Βασίλη Κωνσταντόπουλου. Επί κατοχής στέγασε τη Γερμανική διοίκηση και κλιμάκιο της Γκεστάπο. Μετά τον πόλεμο λειτούργησε ως νοσοκομείο και Γυμνάσιο Θηλέων και αργότερα χρησιμοποιήθηκε από τη Φιλαρμονική και τον Πολιτιστικό Όμιλο Άργους για τις εκδηλώσεις του. Το 1987 το αρχοντικό το απέκτησε η Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου (ΚΕΔ), η οποία αποφάσισε να το παραχωρήσει στο Δήμο, με την προϋπόθεση να το αναπαλαιώσει και να το κάμει πνευματικό κέντρο.

 

 

Υποσημείωση

 

[1] Ο Ερν. Τσίλλερ (1837-1923) ήταν από τη Σαξονία. Ήλθε στην Αθήνα το 1861 ως αρχιτέκτονας της Ακαδημίας, έγινε καθηγητής του Πολυτεχνείου Αθηνών (1872-1882), έκτισε πολλά δημόσια και ιδιωτικά κτίρια στην Αθήνα και σ’ άλλες πόλεις, έκανε ανασκαφές στο θέατρο Διονύσου και αλλού και διετέλεσε Διευθυντής δημοσίων έργων επί κυβερνήσεως Χαρ. Τρικούπη. Πέθανε στην Αθήνα.

 

 

Πηγή

 

  • Οδυσσέας Κουμαδωράκης. «Άργος το πολυδίψιον». Εκδόσεις «Εκ Προοιμίου». Άργος 2007.

 

Read Full Post »