Feeds:
Δημοσιεύσεις
Σχόλια

Archive for the ‘Ερμιονίδα’ Category

Βούλγαρης Διονύσιος Π.  (†1821)


 

Στη χορεία των ιερωμένων αγωνιστών και μαρτύρων που πότισαν με το αγιασμένο αίμα τους το δέντρο της λευτεριάς ανήκει ασφαλώς και ο αρχιμανδρίτης Διονύσιος Βούλγαρης, ηγούμενος της Μονής Αυγού.[1]

Αρχιμανδρίτης Διονύσιος Βούλγαρης.

Έτσι το όνομα του ηρωικού ιερωμένου είναι γραμμένο δίπλα στα ονόματα του εθνομάρτυρα Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄, του Αθανασίου Διάκου, του ιερομάρτυρα επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ, του επισκόπου Σαλώνων Ησαΐα  και τόσων άλλων επωνύμων και ανωνύμων κληρικών που βρήκαν μαρτυρικό θάνατο στη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα του 1821.

Ο Διονύσιος ήταν θείος του σκληρού αλλά γενναίου χιλίαρχου Αναστασίου Μονοχάρτζη και από τις αρχές του 19ου αιώνα και για 20 ολόκληρα χρόνια, έχοντας την οικονομική διαχείριση της περιουσίας των Ιερών Μονών Αυγού, Ζωοδόχου Πηγής Κορωνίδος και Αγίων Αναργύρων Ερμιόνης,[2] εργάστηκε με ιδιαίτερο ενθουσιασμό και ευθύνη για την προετοιμασία του αγώνα. Γι΄ αυτό πολλές φορές κινδύνευσε η ζωή του από τους Τούρκους. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Η ιστορική οικογένεια Νικολάου της Ερμιόνης


 

Νικόλαος Δημητρ. Νικολάου

  

Φέρεται να είναι ο γενάρχης της ιστορικής οικογένειας γεννημένος στην Ερμιόνη στα τέλη της 10/ετίας του 1780. Ο Γεώργιος Μ. Βουτσίνος στο βιβλίο του «Μητρώον Ερμιονέων Αγωνιστών» τον αναφέρει ως επί κεφαλής (μπουλουξή) σώματος ατάκτων που έδρασε κατά τους χρόνους της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Μετά την απελευθέρωση οι διάφορες επιτροπές εκδουλεύσεων τον ενέταξαν στους αξιωματικούς με τον βαθμό Ζ΄(ανθυπολοχαγού). Ένας από τους γιους του φαίνεται να είναι ο Δημήτριος Νικολ. Νικολάου που στη συνέχεια παρουσιάζουμε.

 

Δημήτριος Νικ. Νικολάου

 

Γεννήθηκε στην Ερμιόνη το 1813 και παντρεύτηκε τη Θεοδώρα Ιω. Μήτσα θυγατέρα του Γιάννη Μήτσα. Προύχοντας στην Ερμιόνη ο Δημήτριος Ν. Νικολάου ασχολήθηκε με την τοπική αυτοδιοίκηση και έχοντας πάντα στο πλευρό του τον καπετάν Σταμάτη Μήτσα διετέλεσε Δήμαρχος της πόλης για πολλά χρόνια με πολιτικό του αντίπαλο τον Ιωάννη Γεωργ. Οικονόμου. Από σχετικά έγγραφα που φέρουν το όνομα και την υπογραφή του φαίνεται να ήταν δήμαρχος την τριετία 1842 – 1845, οπότε και παύτηκε για πολιτικούς λόγους. Εκλέχθηκε ξανά το 1850 -1855 και για μια ακόμη φορά το 1860 – 1862, πάντα με αντίπαλο τον Ιωάννη Γεωργ. Οικονόμου.

Στις 2 Οκτωβρίου 1843 εξελέγη ως ένας από τους τέσσερις εκλέκτορες της Ερμιόνης του σώματος των είκοσι τεσσάρων εκλεκτόρων της επαρχίας του Κάτω Ναχαγιέ, οι οποίοι θα αναδείκνυαν τους δύο πληρεξούσιους αντιπροσώπους της επαρχίας για την «Α΄ εν Αθήναις της Γ΄ Σεπτεμβρίου Εθνοσυνελεύσεως». (περισσότερα…)

Read Full Post »

Η ιστορική ερμιονίτικη οικογένεια των Μερκούρηδων


 

Γεώργιος Μερκούρης

Από τις πιο παλιές και ένδοξες οικογένειες της Ερμιόνης που έδρασαν προεπαναστατικά, στη διάρκεια της επανάστασης αλλά και στους μετέπειτα χρόνους μέχρι τις ημέρες μας, είναι και η οικογένεια των Μερκούρηδων.

Γενάρχης της φέρεται να είναι ο Γεώργιος Μερκούρης, ο οποίος έζησε στην Ερμιόνη στα μέσα του 18ου αιώνα. Ο Γεώργιος Π. Παρασκευόπουλος αναφέρει ότι η οικογένεια αριθμούσε 14 αδέλφια, 11 αγόρια και 3 κορίτσια. Υποθέτουμε ότι ο ανωτέρω άντλησε αυτή την πληροφορία από τον Σπύρο Γ. Μερκούρη, τον Δήμαρχο Αθηναίων και δισέγγονο του Γεωργίου Μερκούρη, όταν ο Γ. Π. Παρασκευόπουλος υπηρετούσε ως Γενικός Γραμματέας στον Δήμο και είχε συνδεθεί μαζί του με αδελφική φιλία.

 

Σπύρος Γεωργ. Μερκούρης

Γιος του Γεωργίου Μερκούρη, ένας από τους ηρωικότερους άνδρες του Κάτω Ναχαγιέ της Επανάστασης του 1821. Με την έναρξη του αγώνα οι δημογέροντες και οι κάτοικοι της Ερμιόνης τον διόρισαν αρχηγό του εκστρατευτικού σώματος του χωριού.

Αφού ορκίστηκε με τους άλλους αγωνιστές στο «Γκούρι Βιτόρεσε» έλαβε μέρος στην πολιορκία του Ναυπλίου, όπου ο καπετάν Σπύρος Μερκούρης επέδειξε ιδιαίτερη ανδρεία μαχόμενος με τους άνδρες του υπό τις διαταγές του Παπαρσένη. Με στρατιωτικό σώμα αποτελούμενο από 50 – 100 παλληκάρια συμμετείχε στις μάχες του Άργους, των Δερβενακίων και των Μύλων.

Το 1821 και το 1826 διατέλεσε πρόκριτος της Ερμιόνης, ενώ το 1822 ήταν έφορος του τόπου. Στις 29 Μαρτίου 1823 συμμετέχει, ως εκλεγμένος πληρεξούσιος της επαρχίας Ερμιονίδος, στη Β΄ Εθνική Συνέλευση, που έγινε στο Άστρος Κυνουρίας.

Ο Νικήτας Σταματόπουλος (Νικηταράς) αναγνωρίζοντας τη γενναιότητά του τον επαινεί με έγγραφό του στις 13 Μαΐου 1823. Στις 10 Ιουνίου 1823 ονομάζεται χιλίαρχος του ελληνικού στρατού. Δύο μήνες αργότερα, στις 13 Αυγούστου, ο Μινίστρος του Πολέμου Ιωάννης Κωλέττης του χορηγεί πιστοποιητικό αναγνώρισης των υπηρεσιών του για την ελευθερία της πατρίδας. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Μονοχάρτζης ή Μοροχάρτζης Αναστάσιος Ν.  (1773;-1839)


 

Μονοχάρτζης ή Μοροχάρτζης Αναστάσιος[1] του Νικόλα και της Κατερίνας. Κρανιδιώτης Καπετάνιος. Ναυτικός – πειρατής με προεπαναστατική δράση, ο οποίος κατείχε και ιατρικές γνώσεις. Μαζί με τα αδέλφια του Γιώργη και Γκίκα ανέπτυξε αντιπειρατική δράση κατά των κουρσάρων της Βορείου Αφρικής. Τον Ιούνιο του 1798 κατατάχθηκε μαζί με τον αδελφό του Γκίκα στην νεοσχηματιζομένη Ελληνική Λεγεώνα (Legion Grecque) του γαλλικού στρατού.

Μονοχάρτζης Αναστάσιος

Συμμετείχε στη μάχη των Πυραμίδων κατά τη διάρκεια της γαλλικής Εκστρατείας της Αιγύπτου (21 Ιουλίου 1798), καθώς και στη ναυμαχία του Αμπουκίρ (1-2 Αυγούστου 1798), κατά τη διάρκεια της οποίας τραυματίστηκε στην αριστερή παρειά από εχθρικό σπαθί. Αγωνιζόμενος, επέδειξε απαράμιλλο θάρρος και γενναιότητα. Για τις υπηρεσίες του προς τη Γαλλική Δημοκρατία τιμήθηκε με τον αργυρούν Σταυρό της Λεγεώνος της Τιμής (Legion d’ Honeur). Μετά την καταστροφή των Γάλλων, στην Αίγυπτο, κατάφερε να αποφύγει την αιχμαλωσία και να καταφύγει στην Κρήτη. Συνέχισε τα επόμενα δύο χρόνια με τον Γκίκα να τροφοδοτεί παράνομα την αποκλεισμένη από τους Άγγλους, Γαλλία, και παράλληλα να καταδιώκει τους κουρσάρους της Βορείου Αφρικής. Το γαλλικό κράτος δεν απέδωσε σε αυτόν και τον αδελφό του Γκίκα, το ποσόν των 60.000 γροσίων που τους είχε υποσχεθεί για την προσφορά τους στη Δημοκρατία. Το 1818 καταδίωξε κουρσάρικα στη θαλάσσια περιοχή της Κρήτης.

Όταν ξέσπασε  η Επανάσταση ήταν 48 ετών. Συμμετείχε στην πολιορκία του Ναυπλίου όπου διακρίθηκε κατά την ατυχή επίθεση της 4 Δεκεμβρίου 1821, όταν εισπήδησε πρώτος στο νότιο τείχος του Ναυπλίου εξουδετερώνοντας έναν από τους Τούρκους φρουρούς μέσα στο φυλάκιό του, αδιαφορώντας προκλητικά για το εχθρικό σφοδρό πυρ. Συμμετείχε επίσης στην πολιορκία της Τριπόλεως, κατά την άλωση της οποίας απώλεσε 8 άντρες. Στις 30 Οκτωβρίου 1821 ευρισκόμενος στην Τρίπολη, έχασε τον έλεγχο των αντρών του οι οποίοι εξόντωσαν 200 Τούρκους προεστούς και Εβραίους, με τις οικογένειές τους, προκαλώντας την αντίδραση των Μεγάλων Δυνάμεων. Για την πράξη του αυτή κρίθηκε βαθμολογικά στάσιμος. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Γιάννης Μ. Σπετσιώτης – Τζένη Δ. Ντεστάκου  | «Τα  Δημοτικά Σχολεία του  Δήμου Ερμιόνης (1863 – 1899)»


 

Με τον παραπάνω τίτλο κυκλοφόρησε το πέμπτο βιβλίο, του Γιάννη Σπετσιώτη και της Τζένης Ντεστάκου, στη σειρά «Η Εκπαίδευση στην Ερμιονίδα κατά την πρώτη 100/ετία του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους».

Το βιβλίο αναφέρεται στη λειτουργία του Δημοτικού Σχολείου Αρρένων Ερμιόνης στη μετά τον Όθωνα εποχή (1863 -1899) με τον ονομαστικό κατάλογο των 121 εξετασθέντων μαθητών κατά τις θερινές εξετάσεις του σχολικού έτους 1865 – 1866, στη σύσταση και λειτουργία του Δημοτικού Σχολείου Θηλέων Ερμιόνης (1877 – 1899) με τον ονομαστικό κατάλογο των 96 μαθητριών του σχολικού έτους 1885 – 1886 και στη λειτουργία του Δημοτικού Σχολείου Αρρένων Διδύμων, του  δεύτερου Δημοτικού Σχολείου του Δήμου Ερμιόνης, κατά το σχολικό έτος 1865 – 1866, του τελευταίου χρόνου πριν από τον διαχωρισμό του Δήμου Ερμιόνης σε δύο Δήμους, Ερμιόνης και Διδύμων με τον ονομαστικό κατάλογο των εξετασθέντων μαθητών του Σχολείου έτους 1866.

 

Στον πρόλογο του βιβλίου διαβάζουμε:  

 

Τα  Δημοτικά Σχολεία του  Δήμου Ερμιόνης (1863 – 1899)

Τα χρόνια που ακολούθησαν μετά την έξωση του Όθωνα (1862) μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα (1899) ήταν πολύ δύσκολα για τη Χώρα, αφού είχε να αντιμετωπίσει δύο πολέμους (1885 – 1886 και 1897), μια πτώχευση (1893) και δύο αναδιαρθρώσεις (1879 και 1898). Μέσα σ’ αυτή την «Εθνική αρρυθμία» θα παρακολουθήσουμε την εξέλιξη των εκπαιδευτικών θεμάτων στις επόμενες σελίδες του βιβλίου.

Προέχει βέβαια η παρουσίαση της λειτουργίας των δύο Δημοτικών Σχολείων (Αρρένων και Θηλέων) της Ερμιόνης, καθώς και του Δημοτικού Σχολείου Αρρένων Διδύμων κατά το σχολικό έτος 1865 – 1866, μέσω της καταγραφής των σημαντικότερων εκπαιδευτικών γεγονότων που συνέβησαν και της αιτιολόγησής τους.

Έτσι, με το βιβλίο αυτό, που αποτελεί τη συνέχεια των δύο προηγούμενων, ολοκληρώνεται η έρευνά μας για την Ιστορία της Εκπαίδευσης στην Ερμιόνη κατά τον 19ο αιώνα. (περισσότερα…)

Read Full Post »

Δημοτική Βιβλιοθήκη Κρανιδίου


 

Η Δημοτική Βιβλιοθήκη Κρανιδίου υφίσταται θεσμικά από το 1992 και ανήκει στο Νομικό Πρόσωπο Κοινωνικής Πρόνοιας και Αλληλεγγύης, Πολιτισμού και Παιδείας του Δήμου Ερμιονίδας.

Στεγάζεται σε ιδιόκτητο κτήριο 100 τ.μ. στην περιοχή Μπαρδούνια, απέναντι από τον Αγ. Παντελεήμονα όπου λειτουργεί το αναγνωστήριο και το παιδικό – εφηβικό τμήμα.

 

Βιβλιοθήκη Κρανιδίου

(περισσότερα…)

Read Full Post »

Το ξεκίνημα της Επανάστασης του ’21 στην Ερμιονίδα | Γιάννης Μ. Σπετσιώτης – Τζένη Δ. Ντεστάκου


 

«Τα καριοφίλια του 21 κελαηδούν και πάλι στην εθνική μνήμη. Οι λαμπρές ώρες της φυλής ξαναζωντανεύουν. Χορός μυθικός στήνεται με πελώρια βήματα από το σκοτάδι στο φως, από τα δεσμά στη λευτεριά, από τη Σταύρωση στην Ανάσταση. Η Ιστορία χαράζει την πύρινη τομή της στο σώμα του Γένους. Η ρωμιοσύνη ξεσηκώνεται, καθώς η μοίρα της το προστάζει. Ψυχές πυρακτωμένες ακολουθούν κι ένα μεθύσι νίκης ευλογημένο αρχίζει.

Ο άνθρωπος του μέτρου συναντά τον άνθρωπο της υπέρβασης του κανόνα. Εκεί στο φαινομενικά ακατόρθωτο, όπου αγιάζεται το αίμα, ηρωοποιείται η θυσία και ο θάνατος δοξολογείται και δοξάζεται».

«Σήμερον τα άνω τοις κάτω συνεορτάζει και τα κάτω τοις άνω συνομιλεί». Σήμερα ο Αρχάγγελος Γαβριήλ το «Χαίρε Κεχαριτωμένη» στην Παρθένα ψάλλει και το ελπιδοφόρο μήνυμα του Ευαγγελισμού κομίζει. Σήμερα ο Δεσπότης Γερμανός το «Ελευθερία ή Θάνατος» βροντοφωνάζει και οι διψασμένες καρδιές των Ελλήνων λυτρωτικά δέχονται το άγγελμα του αγώνα. Η πίστη στο Θεό, ο έρωτας της λευτεριάς και στα πεπρωμένα της φυλής αστράφτουν και φεγγοβολούν, όπου ελληνική ψυχή και ακόμη παραπέρα.

Σελαγίζει και στον Κάτω Ναχαγιέ! Οι προπάτορές μας ακούν το πολεμικό σάλπισμα. Χωρίς δισταγμό παίρνουν τα λιανοτούφεκα, ζώνονται τα γιαταγάνια και ορμούν για το «ποθούμενο», «δια θρησκείαν και πατρίδα», κατά το λόγο του Μακρυγιάννη. Άνδρες και γυναίκες δίνουν γονατιστοί τον όρκο πρώτα στο «Γκούρι Βιτόρεσε» και αμέσως μετά στο Μοναστήρι της Κοιλάδας.

Ο αοίδιμος Μητροπολίτης Κορίνθου Παντελεήμων Καρανικόλας στο βιβλίο του «Το Κρανίδι, κομμάτια από τη χαμένη ιστορία του» αναφέρει:[1]

 

«Η επανάσταση στο Κρανίδι κηρύχθηκε στις 27 Μαρτίου 1821, με προτροπή του Κρανιδιώτη Γκίκα Μπόταση, που ήλθε στην πόλη από τις Σπέτσες και ξεσήκωσε τους κατοίκους. Πιθανότατα την ίδια μέρα κήρυξαν την επανάσταση και οι Σπετσιώτες. Ήταν τη χρονιά αυτή, η εβδομάδα του Λαζάρου. Στην Ερμιόνη, το Καστρί, όπως λεγόταν τότε, που είχε πληθυσμό με τους γύρω συνοικισμούς περίπου 2.000 κατοίκους, η επανάσταση κηρύχθηκε τις δυο πρώτες ημέρες του Απριλίου».

 

Ήδη από τις 25 Μαρτίου είχε ορισθεί ως αρχηγός των στρατιωτικών δυνάμεων των Κατωναχαϊτών ο κληρικός παπα-Αρσένης Αναστασίου Κρέστας ή Κρέστης.[2]

«Σήμερον την 25η Μαρτίου 1821 διορίζομεν γενναίον αρχηγόν των στρατιωτωτικών δυνάμεων Αργολίδος (εννοεί την Ερμιονίδα) τον Αρσένιον Κρέσταν…», σημειώνεται στην εντολή του διορισμού του. Την υπογράφουν από την Ύδρα οι: Αναστάσιος Μπότασης, Ιωάννης Ορλάνδος, Ιωάννης Μέξης, Γεώργιος Κουντουριώτης, Λάζαρος Κουντουριώτης και Γκίκας Μπότασης.

Παπαρσένιος Κρέστας. Οπλαρχηγός του Κρανιδίου.

Την 1η Απριλίου σε ειδική συνεδρίαση της Δημογεροντίας και των προκρίτων του Κρανιδίου, ύστερα από πρόσκληση του παπα – Αρσένη, ανακοινώθηκε επίσημα η κήρυξη της Επανάστασης των καπεταναίων της Πελοποννήσου ενάντια στον τουρκικό ζυγό. Ακολούθησε γενικό πολεμικό προσκλητήριο και τις επόμενες ημέρες έγινε επιστράτευση των Κατωναχαϊτών.[3]

Στις 4 Απριλίου, λίγο προτού ξεκινήσουν τον άνισο αγώνα, τα στρατεύματα συγκεντρώθηκαν στο «Γκούρι Βιτόρεσε», την «Πέτρα της Βιτόρας», την «Πέτρα της Βικτωρίας» ή «Πέτρα της Νίκης» και έδωσαν τον όρκο τους. Στο μέρος αυτό τούς οδήγησε με τους θερμούς φιλοπατριωτικούς του λόγους, ο παθιασμένος για τη λευτεριά ιερωμένος αρχηγός τους. Στο σχετικό έγγραφο που δημοσιεύεται στο βιβλίο του μακαριστού Παντελεήμονα αναφέρονται τα εξής:[4]

 

«Εις τον δρόμον της Κοιλάδος επί του λίθου τούτου (Γκούρι Βιτόρεσε) το 1821 τη 4η Απριλίου όταν οι προπάτορές μας εξεστράτευσαν κατά των βαρβάρων της Εθνικής υποδουλώσεως όπου διέτρεχαν τον έσχατον των κινδύνων, ζωή, τιμή και περιουσία, έδωσαν χείρας και κατόπιν εγένετο ο αγιασμός και εξεβρόντησαν (έκαναν ομοβροντία όπλων) γονατιστοί άνδρες και γυναίκες στο λεγόμενο αλβανιστί Γκούρι Βιτόρεσε».

 

Σύμφωνα με τοπική παράδοση που μου διηγήθηκε ο παπα-Γκίκας Παπαδημητρίου, εφημέριος στον Ι. Ν. των Εισοδίων (Κάτω Παναγία) στο Κρανίδι, προηγήθηκε Θεία Λειτουργία στον Ι. Ν. της Σύναξης της Θεοτόκου (Πάνω Παναγία). (περισσότερα…)

Read Full Post »

Πρόσωπα και γεγονότα στην Επανάσταση του 1821 στον Κάτω Ναχαγιέ (Ερμιονίδα)  Τεύχος  Α’ & Β’ – Γιάννης Μ. Σπετσιώτης – Τζένη Δ. Ντεστάκου


 

«Η μελέτη της τοπικής ιστορίας, σε αντίθεση με τη γενική ιστορία που ασχολείται με το μακρινό και απαιτεί σημαντική αφαιρετική ικανότητα, προσφέρει στον ενδιαφερόμενο τη δυνατότητα να διεισδύσει στο δυσδιάκριτο και νεφελώδες παρελθόν μέσα από το απτό, να έλθει σε επαφή με τα τεκμήρια της ιστορίας του τόπου (παλαιότερα μνημεία, αρχεία, κτίσματα, εργαλεία άλλων εποχών, συνήθειες και τρόπους ζωής, σύγχρονα έργα, τοπικούς θρύλους κ.λπ.)».

Με βάση την παραπάνω θέση και με αφορμή τον εορτασμό της δισεκατονταετηρίδας της Ελληνικής Παλιγγενεσίας του 1821 κυκλοφόρησε, σε δύο τεύχη, το βιβλίο μας με τίτλο: «Πρόσωπα και γεγονότα της Επανάστασης του 1821 στον Κάτω Ναχαγιέ (Ερμιονίδα)».

Σε μια προσπάθεια εμπλουτισμού της τοπικής Ιστορίας στο έργο μας αυτό παραθέτουμε ιστορικά στοιχεία που προέρχονται από έρευνα των αυθεντικών πρωτογενών πηγών καθώς και από την καταγραφή προφορικών παραδόσεων.

Το βιβλίο βρίσκεται στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου από τις βιβλιοθήκες Ερμιόνης και Κρανιδίου καθώς και από την Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη.

 

Πρόσωπα και γεγονότα στην Επανάσταση του 1821 στον Κάτω Ναχαγιέ (Ερμιονίδα)

 

Περιεχόμενα: Τεύχος Α’

 

  • Εισαγωγή
  • Το ξεκίνημα της Επανάστασης του ’21 στην Ερμιονίδα
  • Όταν ο μύθος συναντά την ιστορία
  • Μια καμπάνα αλλιώτικη απ’ τις άλλες!
  • Νικόλαος Γαλάτης
  • Ο Αρχιμανδρίτης Διονύσιος Π. Βούλγαρης
  • 12 Μαΐου 1821: Η μάχη στο Βαλτέτσι
  • Η ανάφλεξη, το καράβι – ι – μαδ (μεγάλο) και το Μπουρλότο της Ερμιόνης
  • Η Ερμιόνη και το Κρανίδι έδρες της Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδος
  • Το συλλυπητήριο γράμμα της Προσωρινής Διοίκησης της Ελλάδος προς την Παρασκευή χήρα Αθανασίου Κανακάρη
  • Η οικονομική οφειλή του αγιορείτη μοναχού
  • Η θανατηφόρα επιδημία της πανώλης στην Ερμιόνη το 1824
  • Ο Βρεσθένης Θεοδώρητος και η δράση του στο Κρανίδι και την Ερμιόνη
  • Ο επίσκοπος Ανδρούσης Ιωσήφ και η διέλευσή του από την Ερμιόνη και το ΚρανίδιΦιλονικία περί της έδρας της Συνελεύσεως
  • Η «αξιολόγηση» των παραστατών αρχιερέων της Γ΄ Εθνοσυνέλευσης (Ερμιόνη – Τροιζήνα)
  • Αδριανός Ι. Μήτσας
  • Γιάννης και Σταμάτης Μήτσας: Οι ηρωικοί οπλαρχηγοί της Ερμιόνης στην Επανάσταση του 1821
  • Σταμάτης Αδριανού Μήτσας: «Η ιστορική και έντονα συγκινησιακή του ομιλία από το βήμα της Βουλής των Ελλήνων»
  • Ο θάνατος του Σταμάτη Αδρ. Μήτσα
  • Τα κειμήλια των Μητσαίων
  • Η ηρωική οικογένεια των Μητσαίων
  • 30 Νοεμβρίου 1822: Η άλωση του Παλαμηδίου
  • Από τη Σαλαμίνα στο 21
  • Φωτογραφίες
  • Βιβλιογραφία
  • Πηγές
  • Βιβλία – Άρθρα

(περισσότερα…)

Read Full Post »

Γιάννης Μ. Σπετσιώτης – Τζένη Δ. Ντεστάκου | Η λειτουργία των Δημοτικών Σχολείων Διδύμων και Κρανιδίου (1830-1915)


 

Η λειτουργία των Δημοτικών Σχολείων Διδύμων και Κρανιδίου (1830-1915)

Με τον ανωτέρω τίτλο κυκλοφόρησε το τέταρτο βιβλίο, του Γιάννη Σπετσιώτη και της   Τζένης Ντεστάκου, στη σειρά «Η Εκπαίδευση στην Ερμιονίδα». Αφορά στη λειτουργία πέντε δημοτικών σχολείων των 1ου και 2ου Αρρένων Κρανιδίου, 1ου και 2ου Θηλέων Κρανιδίου και 1ου Αρρένων Διδύμων.

Έτσι προστίθεται μια νέα μελέτη που αναδεικνύει στοιχεία της Εκπαίδευσης στην επαρχία Ερμιονίδας (1830 – 1915) κατά την πρώτη 100/ετία του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Επιπλέον στο Παράρτημα του βιβλίου περιγράφεται η λειτουργία του 3/τάξιου Αστικού Σχολείου Κρανιδίου, ενός ξεχασμένου σχολείου φυλαγμένου σε λιγοστά χαρτιά, που λειτούργησε μόνο για μια πενταετία (1939-1944). (περισσότερα…)

Read Full Post »

Σπετσιώτης Γιάννης Μ. – «Ο καπετάν Αντώνης Σταμ. Μήτσας (1832-1897)»


 

Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Γιάννη Μ. Σπετσιώτη με τίτλο:  «Ο καπετάν Αντώνης Σταμ. Μήτσας (1832-1897)». Πρόκειται για μια λεπτομερή μονογραφία του Ερμιονίτη αξιωματικού και βουλευτή Αντώνη Σταμ. Μήτσα, γιου του Σταμάτη και της Μαρίας Μήτσα, καρπός μακροχρόνιας έρευνας και μελέτης.

Ως αξιωματικός ο ήρωας μας συμμετείχε στην Επανάσταση της Θεσσαλίας (1854), στην Κρητική Επανάσταση (1866) και στη Θεσσαλική Επανάσταση (1878). Ήταν παρών στη λαϊκή εξέγερση του 1862 που οδήγησε στην ανατροπή και την έξωση του Βασιλιά Όθωνα, καθώς και στον εμφύλιο πόλεμο του 1863 μεταξύ «Ορεινών» και «Πεδινών». Επίσης ως επικεφαλής ομάδας ανδρών πέτυχε τη διάλυση των ληστρικών συμμοριών που μάστιζαν την Αττική. Ως πολιτικός ο Αντώνης Σταμ. Μήτσας, από το 1865 και για μια 20/ετία, συμμετείχε σε εννέα εκλογικές αναμετρήσεις από τις οποίες τις 6 εκλέχτηκε βουλευτής Ερμιονίδας.

Τις σελίδες του βιβλίου κοσμούν σπάνιες φωτογραφίες, ενώ πίνακας που απεικονίζει τον αξιωματικό Αντώνη Σταμ. Μήτσα, έργο του ζωγράφου Ευσταθίου Μ. Μπούκα (1870-1960), βρίσκεται στο γραφείο του Προέδρου της Κοινότητας Ερμιόνης.

 

«Ο καπετάν Αντώνης Σταμ. Μήτσας (1832-1897)»

 

Στον πρόλογο του βιβλίου σημειώνει ο συγγραφέας:

 

Τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι συστηματικά με τη μελέτη της ιστορικής ερμιονίτικης οικογένειας των Μητσαίων και κατά καιρούς έχω αρθρογραφήσει για τα περισσότερα μέλη της.

Η παρούσα εργασία αφορά στη ζωή και τη δράση του ήρωα Αντώνη Σταμ. Μήτσα. Το υλικό που έχει προκύψει από την έρευνα στα αρχεία και τις σημειώσεις από τις χιλιάδες σελίδες που έχω μελετήσει σε πρωτογενείς πηγές και ιστορικά βοηθήματα είναι τεράστιο.

Έτσι, έκρινα σκόπιμο, να το παρουσιάσω χωρίς ανώφελες περιττολογίες, σε μια μονογραφία, που εκτός των άλλων, λόγω του θέματος θα περιέχει και αρκετές πληροφορίες της τοπικής μας ιστορίας (στρατιωτικά γεγονότα και πολιτικές εξελίξεις) του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα (1850 – 1899). Και αυτό γιατί ο ήρωας μας, Αντώνης Μήτσας, συμμετείχε για σαράντα χρόνια στα πεδία των μαχών τριών μεγάλων πολεμικών αναμετρήσεων, στην Επανάσταση της Θεσσαλίας το 1854, στην Κρητική Επανάσταση του 1866 και στην Θεσσαλική Επανάσταση του 1878.

Tο δε στρατιωτικό του σώμα ήταν στρατολογημένο κυρίως από άνδρες της επαρχίας μας (Ερμιονίδας), της ευρύτερης περιοχής του Νομού Αργολίδας καθώς και των γύρω νησιών Ύδρας, Σπετσών και Πόρου. Κάποιοι από αυτούς έπεσαν ηρωικά ή τραυματίστηκαν σ’ εκείνες τις μάχες. Ορισμένα ονόματα των πεσόντων διασώθηκαν και αναγράφονται στην παρούσα μελέτη.

Επίσης ήταν παρών, ως υποστηρικτής του Βασιλιά Όθωνα, στη λαϊκή εξέγερση του 1862 που οδήγησε στην ανατροπή και την έξωση του, καθώς και στον εμφύλιο πόλεμο του 1863 μεταξύ «Ορεινών» και «Πεδινών».

Ο Αντώνης Σταμ. Μήτσας για είκοσι χρόνια πρωτοστάτησε και στην πολιτική σκηνή της χώρας, όπως ο πατέρας του, μαζί με τον διακεκριμένο πολιτικό της Ερμιονίδας και της Ελλάδας Γεώργιο Ιω. Μίληση, καθώς και άλλους αξιόλογους βουλευτές της επαρχίας μας.

Τέλος, θεωρώ αναγκαίο να αναδειχθούν από τη μελέτη αρχειακών πηγών, εκτός από τα στρατιωτικά και πολιτικά γεγονότα και άλλες άγνωστες πτυχές της τοπικής μας Ιστορίας και του Πολιτισμού.

Ως τέτοιες θεωρούμε την εκκλησιαστική λατρεία, την εκπαίδευση, το εμπόριο, την οικονομία, τις τέχνες, τις παραδόσεις, την κοινωνική και οικογενειακή ζωή.

Πιστεύω πως η αναζήτηση, ανακάλυψη, διάσωση, μελέτη και διάδοση της τοπικής Ιστορίας και του Πολιτισμού συμβάλλει στη γνώση της σύγχρονης ταυτότητάς μας και καλλιεργεί τη συνείδηση και την ευθύνη για όσα έχουμε κληρονομήσει από τις προηγούμενες γενιές και για όσα οφείλουμε να αφήσουμε παρακαταθήκη στις επόμενες…

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να το αναζητήσουν στις βιβλιοθήκες Κρανιδίου, Ερμιόνης και στην Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη.

 

«Ο καπετάν Αντώνης Σταμ. Μήτσας (1832-1897)»

Γιάννης Μ. Σπετσιώτης

Σχήμα: 17Χ24

Σελίδες: 74

ΙSBN 978-618-83000-3-3

 

Read Full Post »

« Newer Posts - Older Posts »